The Incredible Hulk #4

เรื่อง : Jason Aaron

ภาพ : Whilce Portacio, Allen Martinez, Arif Prianto

วางจำหน่าย : 11 มกราคม 2012

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

 

 

 

และแล้วเวลาแห่งการเผชิญหน้าก็มาถึง

การพบพานอีกครั้งของ Hulk และ Bruce Banner หลังจากที่ทั้งสองคนไม่ได้ใช้ร่างร่วมกัน

Continue reading →

The Incredible Hulk #3

เรื่อง : Jason Aaron

ภาพ : Marc Silvestri, Sunny Gho

วางจำหน่าย : 7 ธันวาคม 2011

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

 

 

ในที่สุด Hulk ก็กลับมายังถ้ำ Molois แล้ว แต่ในขณะเดียวกัน 26 และ 27 ก็บุกไปยังถ้ำ Moloid แล้วเช่นกัน

 

 

“ชั้นจำไม่ได้หรอกว่าชั้นถือกำเนิดครั้งแรกเมื่อไร บางทีชั้นอาจจะอยู่กับเขามาตั้งแต่แรกเริ่มแล้วก็ได้ ชั้นเห็นทุกสิ่งทุกอย่างผ่านสายตาของเขา”

“ชั้นรู้สึกอย่างที่เขารู้สึก เขาคือผู้คุมขังฉัน กักขัง ตรวนฉันไว้ให้อยู่อย่างเงียบๆ”

(แบนเนอร์มีปมด้อยตรงที่ถูกพ่อตัวเองเฆี่ยนตีมาตั้งแต่เด็กครับ)

“จนกระทั้งวันนั้น วันที่ทุกอย่างระเบิดออกมา ชั้นได้เป็นอิสระ อย่างน้อยก็ช่วงเวลาหนึ่ง”

“แต่เขาก็กลับมาเสมอ ไม่ว่าชั้นจะเก็บเขาไว้ลึกแค่ไหน ไม่ว่าชั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม”

“ในที่สุดชั้นก็รู้สึกตัว ตราบใดที่ยังมีเขาอยู่ ชั้นจะไม่มีวันได้อะไรมากไปกว่าการมองดูสิ่งที่เรียกว่าอิสระ ดังนั้น ชั้นจะไม่จดจำว่าชั้นถือกำเนิดครั้งแรกเมื่อไร”

“แต่ชั้นจะจำการกำเนิดครั้งที่สอง”

 

หนึ่งสัปดาห์ก่อน

Hulk : ได้ผลไหม

??? : ลองดูเองสิ

??? : ชั้นคงต้องพูดว่า “ยินดีด้วย” ใช่ไหม ยอมรับนะว่าชั้นยังสงสัยอยู่เลย จากนี้ไปนายจะไปไหนต่อล่ะ

??? : นายเป็นตัวของนายเองแล้ว นายจะไปไหนก็ได้ ทำอะไรก็ได้ตามที่นายต้องการ แต่ที่ชั้นอยากถามจริงๆน่ะนะ

??? : จริงๆแล้ว Hulk ต้องการอะไรกันแน่

 

ปัจจุบัน

“ความสงบ เพียงแค่ฟังเสียงของความสงบ”

“ไม่มีเจ้าหน้าที่รัฐ, หุ่นยักษ์ หรือฉลามเขียว ไม่มีเสียงใดๆรบกวนหัวชั้น มีเพียงแค่เสียงฝุ่น, เศษหิน, ความสงบ, ความเงียบ และ”

“เสียงกรีดร้อง…”

 

Hulk ได้ยินเสียงเหล่า Moloids จึงรีบกลับไปถ้ำ Moloids ทันที และสิ่งที่เขาพบก็คือถ้ำถูกถล่มโดยฝีมือใครบางคน

หัวหน้าเผ่า : พวกมันเอาตัวพวกเขาไป

หัวหน้าเผ่า : พวกเด็กๆ

Hulk : ใครเอาตัวพวกเขาไป พวกเจ้าหน้าที่รัฐรึ

หัวหน้าเผ่า : ไม่ใช่ทหาร สัตว์ประหลาดต่างหาก Hulk พวกมันตามหาเจ้าอยู่

 

ตัดมาที่เหล่า Moloids ที่กำลังจะโดน 26 และ 27 เตรียมตัวจับเอาไปให้คุณพ่อทดลอง

(อ้าว ไหนเล่มที่แล้วบอกจะฆ่าทิ้งไงวะ)

27 : ไม่ต้องกลัว คุณพ่อจะต้องดูแลทุกคนเป็นอย่างดีแน่ พวกแกรักคุณพ่อ พวกแกทำให้พ่อแฮปปี้ แล้วพวกเราก็จะอยู่กันอย่างแฮปปี้ เห็นไหมล่ะ

26 : เงียบหน่อย

27 : เขามา?

26 : เขามาแล้ว

เบื้องหน้า 26 และ 27 อุ้งมือสีเขียวกำลังโผล่ออกมาจากลาวา

 

Hulk ปรากฎกาย

26 : แกคือ Hulk แกคือเขาที่เราเกลียด เราคือ 26 และ 27 สิ เราเก่งสุด ฉลาดสุดในเกาะของคุณพ่อ แกตายซะแล้วคุณพ่อจะแฮปปี้ แล้วคุณพ่อก็จะรักเราไปตลอดกาล เราจะฆ่าแก

Hulk : ถุย!

ทั้งสองฝ่ายต่างยืนมองหน้า รอโหลดดิ้งคำประกาศ Round 1, Fight!

 

ขณะเดียวกัน ณ มหาสมุทรเบื้องบน มีวัตถุหนึ่งกระเด็นพุ่งออกมา ลอยทะลุพื้นทะเลกระเด็นไปยันภูเขาหิมะ เป็น 26 นั่นเอง

26 : อะ อั่ก… น้องชาย ระวังด้วย เขาแข็งแกร่งกว่า เขา..

 

ตัดกลับมาที่ใต้ดิน 27 กำลังโดนนวดได้ที่เลย

26 กลับมาแล้ว พร้อมกับของฝากชิ้นโต

26 : อย่าทุบน้องชายนะ!

 

ณ ศูนย์วิจัยธรณีประจำหุบเขา Kirby

นักวิจัย 1 : 5.6 ริคเตอร์

นักวิจัย 2 : ผมไม่เคยพบเคยเจออะไรแบบนี้เลย นี่มันเหมือนว่าเกิดระเบิดถล่มที่ชั้นเปลือกโลกเลยนะเนี่ย

และข้างใต้นั้นก็กำลังถล่มจริงๆ ทะเลทรายเกิดหลุมทรายดูดขนาดยักษ์ ในเมืองเกิดแผ่นดินแยก

หัวหน้าเผ่า : ขอให้พระผู้เป็นเจ้าคุ้มครองเจ้าด้วยเถิด Hulk เอ๋ย

 

หน้าที่แล้วคงยังอลังการไม่พอ เลยจัดคลื่นยักษ์ ภูเขาหิมะถล่ม ภูเขาไฟปะทุต่อ

 

27 : ต่อยเขาเหมือนต่อยภูเขาเลย

26 : งั้นก็ต่อยให้แรงกว่านี้อีก

Hulk : ยังมี Hulk ไม่พออีกรึไง ทำไม Banner ถึงไม่ไปหาอะไรอย่างอื่นทำ แล้วปล่อยให้ชั้นอยู่คนเดียวได้แล้ว

27 : ทำไม Hulk ถึงไม่ตายซะที

26 : ตายซะ คุณพ่อจะได้แฮปปี้

Hulk : Banner? แฮปปี้? ดูท่าพวกแกจะโง่กว่าที่ชั้นคิดนะเนี่ย

Hulk กดท่า 3 เกจทุบพื้นทำแผ่นดินแยกใส่ 26 และ 27

 

26 : แก!

Hulk : อย่ามาโทษชั้น ไปโทษไอ้พ่อทูนหัวของแกดีกว่า

26 : คุณพ่อมีลูกๆอีกมากมาย และทุกคนก็รักคุณพ่อ พวกเขาจะออกมาตามหาแก ไม่ว่าแกจะไปที่ไหน พวกเขาจะตามล่าแก และทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของแก

26 : มันคงไม่มากเกินไปสำหรับแกหรอก น้องชาย ชั้นมาแล้ว

พูดจบ 26 ก็โดดลงหลุมตาม 27 ไป

 

หัวหน้าเผ่า : ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ ข้าเห็นสิ่งที่เกาะอยู่ในใจเจ้า ได้โปรดเถอะ… อย่าทำในสิ่งที่เจ้าคิดว่าต้องทำเลย มันมีแต่จะทำให้เจ้าเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น มาเถอะ มาอยู่กับเราอย่างสงบในที่ที่ลึกกว่านี้ และให้ลาวาชักนำพวกเรา

Hulk : ไปซะ

Hulk : และอย่ากลับมาอีก

เมื่อเกลี้ยกล่อมไม่สำเร็จ หัวหน้าเผ่าจึงจำยอมต้องอพยพโดยที่ไม่มี Hulk

เมื่อหัวหน้าเผ่าลาจากไป Hulk เห็นบางสิ่งด้านหลังเขา สิ่งนั้นคือก้อนหินยักษ์ที่วาดรูปเด็กๆ Moloids และ Hulk

 

“ชั้นคิดว่าชั้นเป็นอิสระ ในที่สุดชั้นก็เป็นอิสระ”

“ชั้นโง่มาก เป็นแค่ Hulk หน้าโง่”

Hulk ยกหินที่วาดรูปไว้ขึ้นมา และโยนไปปิดหลุมฝัง 26 และ 27

“มีเพียงทางเดียวเท่านั้นที่ชั้นจะเป็นอิสระได้”

 

ณ เรือของ Amanda

Amanda : มีรายงานอะไรกลับมาไหม Mr.Gor

Gor : ก็เกือบทุกคน

Amanda : แล้ว?

Gor : ผมเกรงว่า ยังไม่มีรายงานว่าพบเขาเลยครับ

Amanda : ชิ เขาต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่ ค้นหาต่อไป

ซ่า

Hulk ออกมาจากใต้ดินแล้ว

Amanda : ว้าว ดูสิใครมา เป็นไปได้อย่าโดดขึ้นมาบนเรือชั้นแบบนี้ได้ไหม นี่มันเรือลำใหม่นะ

Hulk : ตกลง

Amanda : ตกลงอะไร ถ้าจะชวนชั้นไปเป็นคู่เต้นงานโรงเรียนล่ะก็ สายไปแล้วย่ะ

Hulk : ชั้นจะยอมช่วยเธอ แต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่ง

Hulk : Banner เป็นของชั้น

 

ณ ห้องทดลองของ Banner

จ๋อ : เจี๊ยก

Banner : อะไร ชั้นยิ่งยุ่งๆอยู่ ไปไหนก็ไปซะ

จ๋อเลยเขียนข้อความให้แทน มีใจความว่า “26 และ 27 หายตัวไป”

Banner : ไอ้พวกเนรคุณเอ๊ย พวกมันทิ้งชั้น เหมือนกับที่เจ้านั่นทำ ตอนนี้พวกมันคงกำลังหัวเราะเยาะไอ้ไก่อ่อน Banner อยู่แน่ๆ

“อันตราย พบผู้บุกรุก อันตราย”

Banner : ก็ดี เราจะได้เห็นกันว่าใครกันแน่ที่เป็นไก่อ่อน

 

ณ ริมหาดเกาะของ Banner หุ่นสอดแนมของ Amanda กำลังจะย่างกรายเข้าไปที่นั่น

974-B : หมายเลข 974-B ส่งข้อมูล กำลังทำการค้นหา เริ่มต้นแสกนสัญญาณ…

บูม 974-B กลายเป็นโกโก้ครั้นช์

Banner : พวกมันกำลังมา กำลังจะมาพบสิ่งที่ชั้นกำลังทำ แต่พวกเราก็พร้อมแล้วใช่ไหม

 

เบื้องหน้าซากโกโก้ครั้นช์คือซาโตชิและผองเพื่อนโปเกม่อนสีเขียวนั่นเอง

Banner : เราจะแสดงให้พวกมันเห็นว่าใครกันแน่ที่บ้า

 

ย้อนกลับมาทะเลลาวาใต้ดินที่ไหนสักแห่ง

27 : พี่ชาย ชั้นขยับไม่ได้ พี่ได้ยินชั้นไหม พี่ชาย

26 : น้องชาย น้องชายเหรอ ชั้นมองอะไรไม่เห็นเลย ทำไมมันเงียบเชียบแบบนี้ น้องชาย

27 : พี่ชาย พี่ชายใช่ไหม ทำไมเสียงฟังดูไกลจัง มาใกล้ๆกว่านี้อีกสิ

26 : น้องชาย

27 : พี่ชาย

 

กรุณายืนไว้อาลัย 26 และ 27 เป็นเวลา 3 วิ

The Incredible Hulk #2

เรื่อง : Jason Aaron

ภาพ : Marc Silvestri, Sunny Gho

วางจำหน่าย : 16 พฤศจิกายน 2011

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

 

 

หลังจาก Hulk และ Banner แยกจากกันแล้ว Hulk ก็ลงไปหลบหาความสงบอยู่ใต้ดิน แล้ว Banner ล่ะ ตอนนี้ทำอะไรอยู่?

 

 

หนึ่งสัปดาห์ก่อน

Betty : พระเจ้า ที่นี่มันสวยงามมาก ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณจะหาที่นี่เจอ Bruce?

“มันมอดไหม้”

“มันมอดไหม้อยู่ภายใน เหมือนกับว่าโลกกลายเป็นสีขาวโพลน เสียงอื้ออึงดังก้องในหู อากาศร้อนแรงดุจไฟ และ Rick กำลังกรีดร้อง จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็…”

“ทุกอย่างก็เขียวไปหมด”

Betty : Bruce นี่คุณฟังอยู่เปล่าเนี่ย

“มันเริ่มล้อมรอบทุกสิ่งทุกอย่าง”

Betty : Bruce!

Banner : อ๊ะ ขอโทษจ๊ะ Betty ใช่แล้วล่ะ มันสวยมาก

 

Betty : มองชั้นสิ Bruce Banner นายควรจะเลิกเหม่อลอยกับเรื่องรังสีแกมม่าได้แล้วนะ ไหนสัญญากันแล้วไง ว่าตอนนี้เราจะทิ้งเรื่องงานไว้ก่อน

Banner : ผมรู้ แต่ผมแค่…

Betty : ทำไมต้องมี ”แต่” ทุกทีด้วย ชั้นเห็นด้วยกับคุณนะ ที่จะลองให้โอกาสกับชีวิตแต่งงานของเราอีก แต่คุณก็ยังมี ”แต่” ตลอด

Banner : ไม่นะ Betty อย่าพึ่งไป ผมรู้ว่าผมผ่านอะไรมามากหลังจากที่แต่งงานกันในหลายเดือนที่ผ่านมา ทั้งพ่อของคุณ ทั้งไอ้พวกค้อนบ้าๆนั่น แล้วก็….

Betty : พูดมาเถอะ Bruce คุณต้องยอมรับมันแล้ว

Banner : ตั้งแต่ผมกับ Hulk… ต่างก็มีเส้นทางของตัวเอง

Banner : แต่ถ้าคุณจะกรุณาให้โอกาสสุดท้ายกับผม ผมสัญญาว่าผมจะทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้คุณมีชีวิตอย่างที่คุณต้องการ และเพื่อให้ผมเป็นสามีที่คุณสมควรจะยืนเคียงคู่ด้วยกัน

Banner : คุณคือสิ่งที่ผมแคร์มากที่สุด และผมขอสาบานว่าจะไม่มีอะไรมาคั่นกลางระหว่างเราได้

 

สัญญาไม่ถึง 5 วิ ก็มีบางอย่างมาคั่นกลางซะแล้ว

ตัวประกอบ : Dr.Banner ใช่ไหมครับ

Banner : ใช่ครับ ผมเอง

ตัวประกอบ : ผมคือไกด์ที่นี่ครับ Dr.Banner ผมจะพาคุณไปดูไซท์ครับ

Banner : เอ่อ ตอนนี้คงไม่เหมาะนะครับ

ตัวประกอบ : ไซท์อยู่ในป่า ไม่ไกลจากที่นี่หรอกครับ

Betty : ไซท์? หมายความว่าไง Bruce?

Banner : ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ที่รัก

ตัวประกอบ : เราต้องไปที่นั่นก่อนจะมืด ผมเตรียมเครื่องตรวจจับกัมมันตภาพรังสีไว้ให้คุณทั้งสองคนแล้ว

Betty : เครื่องตรวจจับกัมมันตภาพรังสี? ทำไมคุณถึงต้องใช้มันด้วย

Banner : ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ตอนนี้

Betty : คุณบอกชั้นว่าเรามาที่นี่เพื่อทิ้งงาน เพื่อมาฮันนีมูนกัน จริงๆแล้วเรามาที่นี่ทำไมกันแน่

Banner : Betty ให้ผม….

Betty : ไม่ ตอบชั้นมา ที่นี่มันที่ไหนกันแน่

Banner : ไซท์ทดลองนิวเคลียร์ตั้งแต่ยุค ’50 น่ะ เกาะนี้เต็มไปด้วยรังสีทั้งเกาะ

 

Betty : บ้าเอ๊ย

Banner : เดี๋ยวสิ Betty รังสีในเกาะนี้อยู่ในระดับที่ปลอดภัยอยู่นะ

Betty : ปล่อยชั้น

Betty : นายโกหกชั้นมาทั้งหมด ชั้นเหรอที่นายต้องการ ไม่ใช่ คุณบอกว่าคุณเกลียดเขา เขาทำลายชีวิตของคุณ แต่สุดท้ายคุณก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขาใช่ไหมล่ะ

Banner : Betty งานวิจัยของผมจำเป็นต้องดำเนินต่อ คุณต้องอยู่เพื่อเห็นมัน ผมไว้ใจคนของรัฐบาลไม่ได้ ผมจำเป็นต้องมาทำงานที่นี่เพื่อ…

Betty : คุณสร้างระเบิด และบังเอิญทำให้คุณกลายเป็นสัตว์ประหลาดทำลายล้างตัวสีเขียว นั่นล่ะที่คุณทำ เอาล่ะ บอกชั้นมาสิ ทำไมงานของคุณมันถึงได้สำคัญนักหนา

Banner : คุณก็รู้

Betty : ชั้นอยากฟังจากปากคุณเอง

Banner : เพราะนั่นคือทั้งหมดที่ผมมี

 

Betty : โอเค เรื่องนั้นคุณคงพูดถูก

Betty : แต่ผิดไปหน่อยตรงที่คุณไม่ได้เป็นสามีแย่ๆตลอดเวลา ชั้นเคยมีเวลาที่รักคุณจากก้นบึ้งหัวใจนะ

Betty : แต่เมื่อชั้นมองคุณตอนนี้ ชั้นอดสงสัยไม่ได้เลย ว่าใครกันแน่คือคนที่ชั้นรัก และใครกันแน่คือสัตว์ประหลาด

 

เหวี่ยงเสร็จ Red She-Hulk ก็โดดหายไป

ตัวประกอบ : Dr.Banner ผมขอโทษจริงๆที่เข้ามาขัดจังหวะ ผมไม่รู้จริงๆ ไว้ผมจะพาคุณไปที่ไซท์คราวหน้าก็แล้วกันครับ

(รู้สึกตัวผิดช้าไปไหมพี่)

Banner : ไม่ต้อง ตอนนี้นี่ล่ะ

 

ปัจจุบัน

“นี่มันบ้ามาก ชั้นรู้ แต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็ยังไม่หยุดฉีดรังสีใส่ตัวเองทุกเช้า นั่งเอาไฟช็อตตัวเองเป็นชั่วโมงๆทุกคืน”

“สามวันก่อนชั้นลองยื่นหัวเข้าไปในไมโครเวฟคลื่นแกมม่าขนาดยักษ์ เมื่อวานซืนก็ลองถ่ายเลือดลิงบาบูนปนเปื้อนรังสีเข้าไปในร่างกาย”

“จนวันนี้ ชั้นฉีดเข็มขนาด 8 นิ้วเข้าไปกลางกะโหลก เพื่ออัดฉีดสารเคมีกระตุ้นความโกรธเข้าไปถึง 30 ซีซี แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของ Hulk”

“หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ชั้นทำได้แค่สร้างเกาะที่เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด”

“และสมองที่เกิดเนื้องอกขนาดเท่าเม็ดองุ่น”

“ชั้นไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แต่ชั้นมั่นใจว่าตอนนี้ Hulk ต้องกำลังหัวเราะเยาะไอ้ขี้แหย Banner คนนี้อยู่แน่ๆ”

 

“ทุกคนที่ชั้นรู้จัก ล้วนกลายเป็น Hulk”

“ทุกคนยกเว้นชั้น”

“Hulk คือคำสาป คือภาระ ชั้นวางใจที่จะกำจัดมันออกไป แต่มันก็เลยเถิดมาไกล จนชั้นหนีจากคำถามคำถามหนึ่งไม่ได้ หากไม่มี Hulk แล้ว…”

“ชั้นจะเป็นอะไรกันแน่”

“Hulk คืออุบัติเหตุ คือความผิดพลาดครั้งใหญ่ แต่มันก็เป็นความสำเร็จอย่างเดียวในชีวิตชั้น”

“Hulk คือชั้น คือส่วนหนึ่งของชั้นที่ชั้นเก็บฝังมันเอาไว้จนกระทั่งระเบิดแกมม่ากระตุ้นมันออกมา หากไม่มีมัน ชั้นก็เหมือนคนที่ไม่สมบูรณ์ ส่วนหนึ่งของชั้นที่ถูกเอาไป ที่ถูกขโมยไป”

“และชั้นอยากได้มันคืน”

โว๊ย ยิ่งคิดยิ่งเครียด กวาดโต๊ะแมร่มเลย

 

Banner : มันยังไม่ใช่ เอามาอีก ไปเอามาอีก!

26 & 27 : ได้ครับ คุณพ่อ

“ชั้นไม่ได้นอนมา 2 อาทิตย์เป็นอย่างน้อยแล้ว จะให้ชั้นฉีดคาเฟอีนเข้าไปในเบ้าตาชั้นก็ยอม ถ้ามันจำเป็น ต่อให้ต้องทดลองสัตว์ทั้งโลก ชั้นก็จะทำ”

“ชั้นสร้าง Hulk ขึ้นมา และชั้นจะสร้างมันขึ้นมาใหม่อีก ไม่งั้นก็นอนเน่าตายให้หนอนแดกไปทั้งอย่างนี้นี่ล่ะ”

“ชั้นจะทดลองหลายๆวิธี ไม่ว่าจะเซรุ่ม, สารรักษากัมมันตภาพรังสี, หรือแม้แต่ตัดต่อพันธุกรรม ชั้นก็จะทำ จนกว่าชั้นจะหาวิธีที่มันได้ผล และหากว่ามันไม่ได้ผลจริงๆ”

“ชั้นก็คงต้องใช้วิธีที่โบราณสักหน่อย”

และกระดาษที่ Banner กางออกมาคือพิมพ์เขียว Gamma Bomb นั่นเอง

 

ตัดมาทางด้าน Hulk ในที่สุด Hulk ก็ยอมขึ้นมายังเบื้องบน

Amanda : ชั้นยินดีมาก ที่นายยอมให้โอกาสชั้นได้อธิบาย…

Hulk : 3 นาที ชั้นให้เวลาแค่ 3 นาทีในการกล่อมชั้นไม่ให้ฆ่าเธอ

 

Amanda : แค่นั้นก็แฟร์พอแล้วล่ะ ชั้นใช้เวลาไม่นานหรอก ที่จะกล่อมคน

Hulk : เหลือ 2 นาทีแล้ว

Amanda : อย่างที่บอก ชั้นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับพวกตระกูล Von Doom ที่น่าอับอายพวกนั้น ชั้นทำงานให้กับหน่วยงานลับของรัฐบาลที่มีชื่อว่า Mad Squad

Amanda : นี่ทีมของชั้น Mr.Gor อดีตผู้ติดตามนักวิทยาศาสตร์โรคจิต เชี่ยงชาญทั้งการต่อสู้ประชิด, เคมี, จารกรรม, และจัดหาซากศพ และนี่ B.R.A.I.N พวกนักวิทยาศาสตร์ชาวบาวาเรียสร้างมันมาเพื่อจะใช้ยึดครองโลก ตอนเราบุกเข้าจับกุม มันจับพวกนั้นป่นจนเหลือแต่ฟันและเล็บเท้าเลยล่ะ

ฃ

 

Amanda : และเราก็มีหุ่นยนต์มากพอที่จะบุกประเทศเล็กๆได้เพื่อใช้จู่โจมพวกนักวิทยาศาสตร์บ้าอำนาจทั้งหลาย

Amanda : ตั้งแต่นายและ Banner แยกจากกัน บอกชั้นหน่อยสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

Hulk : Banner ไม่ใช่ปัญหาของชั้นอีกแล้ว

Amanda : ใช่ นายพูดถูก แต่ตอนนี้กลายเป็นปัญหาของชั้นแทน นายต้องเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

 

Amanda : 2สัปดาห์ก่อน บริเวณนี้มีเรือถูกอับปางไม่ต่ำกว่า 8 ลำโดยไม่รู้สาเหตุ อย่างไรก็ตาม จากรายงานได้บอกว่าเรือเหล่าก่อนจะจม พวกเขาเห็นบางสิ่งในน้ำที่มหึมาและมีสีเขียว

Hulk : หมดเวลาแล้ว

Amanda : เดี๋ยวสิ นายไม่สนใจเลยรึ ว่าเพื่อนซี้นายกำลังทำอะไรอยู่กันแน่

Hulk : บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ปัญหาของชั้น

Amanda : เข้าใจละ นายคงยังงอนอยู่สินะ ที่เขาแยกนายออกมา

Hulk ได้ยินเช่นนั้นก็ยืนนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปากบอกความจริงบางอย่าง

Hulk : ไม่ใช่ Banner หรอก เป็นฝีมือของชั้นเอง ชั้นและ…

 

กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แท้ๆ พวกฉลามเขียวดันบุกโจมตีเรือพอดี Hulk และ Mad Squad จึงต้องลงไปสั่งสอนซะหน่อย

 

ฉลามเขียวอาจจะทำร้ายหุ่นยนต์ได้ แต่ไม่ใช่สำหรับเหล่า Mad Squad

 

ยิ่ง Hulk นี่ไม่ต้องพูดถึง

 

ในที่สุดทุกคนก็เอาตัวรอด เกยตื้นได้สำเร็จ

Amanda : เห็นรึยังว่าทำไมชั้นถึงต้องการนาย Banner อยู่ที่ไหนสักแห่งในบริเวณนี้ เขากำลังทำการทดลองกับสัตว์ทุกชนิด เพื่อสร้างผลงานชิ้นโบว์แดงขึ้นมาใหม่อีกครั้ง หรือก็คือนายนั่นเอง ดังนั้น มาช่วยพวกเราหยุดเขากัน

 

Hulk : ไม่ บอกแล้วไงว่าชั้นไม่สนใจ Banner รวมถึงเธอด้วย ชั้นแค่ออกมาสำรวจว่าพวกเธอมีกันเท่าไหร่แค่นั้น ถ้ายังมาตอแยอีก ชั้นจะตามไล่คิลเรียงตัวเลย

พูดจบ Hulk ก็โดดหนีไป

Amanda : ชักจะชอบหมอนี่แล้วสิ

 

ณ ถ้ำของเหล่า Moloids

หัวหน้าเผ่า : แผ่นดินสั่นสะเทือนจากเบื้องบน หวังว่าผู้กล้าของเราคงจะกลับมาแล้ว

เสียงแผ่นดินไหวเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนบางสิ่งพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

Moloids : Hulk! Hulk! Hulk กลับมาแล้ว!

Moloids : Hulk?

แต่กลับไม่มีเงา Hulk ออกมา และเงาผู้มาเยือนก็ไม่ได้มีแค่หนึ่ง แต่เป็นสอง

???1 : ที่นี่เหรอ

???2 : ที่นี่ล่ะ กลิ่นเขาโชยไปทั่วเลย เขาที่เราเกลียด เขาที่ทำให้คุณพ่อร้องไห้

???1 : ตอนนี้เรามาแล้ว และจะทำให้เขาร้องไห้แทนใช่ไหม

???2 : ใช่

 

27 : ฆ่า Hulk และฆ่าทุกอย่างที่เขารัก

 

26 และ 27 บุกมายังถ้ำ Moloids แล้ว แล้ว Hulk ล่ะอยู่ที่ไหน และเหล่า Moloids จะชะตาขาดหรือไม่

โปรดติดตามตอนต่อไป…