DC Comic : Red Lantern 07 : สิ่งที่ถูกกลบฝังไว้ใต้พิ้นดิน

เรื่อง : Peter Milligan
ภาพ : Ed Benes, Rob Hunter
วางจำหน่าย: 7 มีนาคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Atrocitus ตามหาซากศพของ Krona ไปจนถึงสถานที่ซึ่งเขากลบฝังความผิดพลาดในอดีตเอาไว้ สิ่งที่กำลังรอเขาอยู่ที่นั่นคืออะไรกัน?

อีักด้านหนึ่ง Red Lantern คนใหม่ Jack Moore กำลังจะเผชิญหน้ากับ Green Lantern Guy Gardner ผลจะเป็นเช่นไร?

.
.
.
เปิดฉากมาที่เขตอวกาศ 666

เหล่าอดีตสมาชิก Sinestro Corps ที่รอดมาจากเหตุการณ์ที่ Korugar มาได้กำลังหาที่ซ่อนเพื่อหาทางฟื้นกำลังขึ้นมาใหม่

(เหตุการณ์ในเล่ม Green Lantern)

(พวกนี้ตัดนิ้วที่สวมแหวนของตัวเองออกได้ทันก่อนที่จะโดนคำสั่งปิดตัวเองของ Sinestro แบบคนอื่นๆที่เหลือ)

แต่ทันใดนั้นยานก็สั่นสะเทือนไปหมด

เป็น Bleez ที่นำกองกำลัง Red Lantern มาถล่มพวกนี้ที่ผ่านเข้ามาในเขตแดนของ Red Lantern นั่นเอง

Bleez : ไว้ชีวิตเจ้าพวกสวะของซิเนสโตรนี้ไว้สืบสวนบ้างด้วยล่ะ ยุคของอโตรซิตัสจบลงแล้ว ยุคของบลีซจะมาแทนที่

ตัดมาที่ดาวเคราะห์โลก

Green Lantern Guy Gardner กำลังปะทะกับ Red Lantern ชาวโลกคนใหม่ Jack Moore!

“ฉันได้ยินคำพูด แต่ฉันกลับไม่อาจเข้าใจมันได้”
“เสียงเปลวไฟในหัวฉัน…มันกลบเสียงอื่นๆไปหมด”
“ทันใดนั้นฉันก็จำตัวตนเดิมของฉันได้ ใครสักคนที่ชื่อแจ็ค มัวร์ นั่นมันคือฉันหรือเปล่า? เขาไม่เคยสู้กับใคร เขาเกลียดการใช้ความรุนแรง”
“มาตอนนี้ความรุนแรงมันรู้สึกว่าถูกต้อง เป็นธรรมชาติเหลือเกิน”
“ฉันเผลอไปชั่วแว่บแล้วพลังอันมหาศาลก็หายไป”
“ฉันจึงได้รู้ว่าไม่จำเป็นต้องคิด แค่ลงมือทำก็พอ”

แม้การจะเอาชนะ Jack นั้นไม่ใช่เรื่องยากเกินไปนักสำหรับ Guy แต่เขาก็ไม่อยากทำรุนแรงเกินความจำเป็น อาจเพราะเขาเองก็เคยสวมแหวนพลังสีแดงมาก่อนเช่นกัน และเขารู้ว่าชายตรงหน้ากำลังรับรู้ความรู้สึกเช่นใดอยู่ เขาอยากจะช่วย Red Lantern ตรงหน้าให้กลับเป็นอย่างเดิม โดยเสนอจะพาเขาไปหา Blue Lantern Saint Walker ให้

“เรดแลนเทิร์น แล้วทีนี้มาบลูแลนเทิร์น ไม่เข้าใจเลยว่าหมายถึงอะไร”
“รู้สึกว่าความโกรธมันก่อตัวขึ้น ความเกลียดชัง…”

“แต่ฉันต้องสู้มัน มันแผ่ไปตัวร่างฉันเหมือนเหล็กหลอมเหลว แต่ฉันก็สู้มัน”
“ฉันรู้ว่าฉันต้อง…สู้มัน”

Jack : ดะ…ได้โปรดช่วย…ผมด้วย

Guy : นาย…พูดได้ เรดแลนเทิร์น…พูดออกมาเป็นคำได้งั้นรึ…

ทันใดนั้น Jack ก็พุ่งเข้าแท็คตัว Guy และพาเขาขึ้นมาบนอากาศ

เมื่อ Guy มองลงไปยังจุดที่เข้าอยู่เมื่ออึดใจก่อนหน้านี้ เขาเห็นรถคันหนึ่งพุ่งเข้าชนกับรถอีกคันที่จอดอยู่จนระเบิดเป็นไฟลุกท่วม!

Guy : รถนั่นเกือบจะ…นายช่วยฉันไว้งั้นหรือ?!

Guy : นายเป็นเรดแลนเทิร์นที่แปลกที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบมาเลย

“เรดแลนเทิร์น ชื่อนั่นมันแปลก แต่ก็…รู้สึกคุ้นเคยเหลือเกิน”

ขณะที่ Guy เข้าช่วยคนเจ็บจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น Jack กลับยกแหวนของเขาชูขึ้นเหนือศรีษะ

“ประสาทสัมผัสของฉันมันกรีดร้องจากความตายและความกลัวที่อยู่รอบข้าง มันแผดเผาเลือดเนื้ออย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม”
“เลือดมันไหลไปทั่วในหัวของฉัน ใช่แล้ว นี่คือสภาพตามธรรมชาติของฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันจะเป็นจากนี่ไป”
“แล้วทันใดนั้น แหวนมันก็พาฉันลอยขึ้นไป”
“คลื่นช็อคของความโกรธมันกระเพื่อมไปทั่วร่างของฉัน”

ที่ด้านล่าง Guy เห็น Jack บินจากไป แต่เขาก็ไม่อาจจะตามไปได้เพราะยังมีคนเจ็บที่ต้องช่วยอีกมาก

ส่วน Jack นั้น ตอนนี้รอบตัวของเขานั้นเต็มไปด้วยดวงดาวดารดาษไปทั่ว

“ฉันอยู่ในอวกาศ อยู่นอกโลกแล้ว”
“ฉันยังจำได้ว่าที่นี่ไม่มีอ๊อกซิเจน มันเป็นสุญญากาศ มันหนาวเย็นมาก”
“มนุษย์ทั่วไปไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้เกินกว่า 90 วินาที”
“และถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ในสภาพนี้ได้”
“มันก็คงหมายความว่าฉันไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว”

ตัดมาทางพวก Bleez

เธอทรมาณพวกเชลยที่จับมาได้ และได้รู้ว่า Sinestro ได้กลับไปเป็น Green Lantern และได้ทำลายองค์กรของตัวเองไปแล้ว

แต่ Bleez ก็ยังไม่เชื่อที่พวกมันพูดนัก และคิดว่า Sinestro น่าจะมีแผนอะไรอยู่มากกว่า

Bleez ประกาศตัวว่าเป็นผู้นำของ Red Lantern และเธอจะก่อสงครามกับ Sinestro และอดีตลูกน้องของมันทั้งหมด และว่าวิถีทางของเธอคือวิถีทางใหม่ของ Red Lantern

แต่เจ้าเชลยกลับหัวเราะเยาะ Bleez

เชลย : เจ้าอาจควบคุมเจ้าพวกนี้บางตัวได้ก็จริง แต่ข้าเคยได้ยินเรื่องของอโตรซิตัสมาก่อน แม้แต่ซิเนสโตรผู้ยิ่งใหญ่ยังหวาดเกรงอโตรซิตัส อีกไม่นานเจ้าต้องโดนลงโทษจากการทรยศของเจ้าครั้งนี้แน่

พูดมากนัก Bleez จึงพ่นเลือดเพลิงเผามันทั้งเป็นเสียเลย!

เชลย : เจ้าไม่มีทางชนะหรอกบลีซ…อึ๊ก…เขาแข็งแกร่ง…เกินกว่าเจ้าจะเทียบได้…

Bleez : จริงอยู่ที่อโตรซิตัสเคยทรงอำนาจ อโตรซิตัสเคยยืนหยัดเพื่อบางสิ่ง แต่ตอนนี้…เขาเป็นเพียงภาพเงาของชายผู้ซึ่งเคยทำให้ทั้งจักรวาลสั่นเทิ้มด้วยความกลัวเท่านั้น

Bleez : ตอนนี้เขาเอาแต่วนเวียนอยู่ในกองฝุ่นของยาซมาลต์ ค้นหาศพของโครน่า การ์เดี้ยนที่ฆ่าล้างเขตอวกาศของเขาเมื่อนานแสนนานมาแล้ว อโตรซิตัสติดอยู่กับอดีต ในขณะที่อนาคต…เป็นของเรา

ตัดมาที่ Ysmault ดาวหลักของ Red Lantern Corps

“ข้าคืออโตรซิตัส ข้าสร้างเรดแลนเทิร์นขึ้นมาโดยใช้เวทย์มนต์แห่งโลหิตในการดึงเอาพลังงานแห่งแสงสีแดงมาใช้”
“และปลดปล่อยความโกรธแค้นที่เผาไหม้ในตัวข้าออกมา”
“เจ้าคนที่ข้าตามหามันผ่านทางนี้ไป ข้าได้กลิ่นของมัน โครน่า ผู้ที่ตายไปแล้วแต่ตอนนี้กลับฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง”
“ครอบครัวของข้า เพื่อนพ้องของข้า ตัวตนที่ข้าเคยเป็น…ทั้งหมดนั้นถูกทำลายโดยโครน่า”
“ข้ายังคงจำภาพตุ๊กตาของลูกสาวข้า ลุกไหม้เป็นไฟระหว่างที่มันหล่นลงสู่พื้นบนดาวเคราะห์ไรอัทของข้า”
“ในใจของข้า ตุ๊กตานั้นไม่เคยหยุดตกลง แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม…”
“ข้าดึงเอาทากกินเนื้อออกจากหน้าของข้าแล้วไปต่อ”
“ข้ารู้จักสถานที่นี้ดี มันเป็นสถานที่ที่เลวร้ายที่สุดบนดาวเคราะห์สุดเลวร้ายนี้…”

“เขตแดนแห่งความต่ำช้า”
“สิ่งก่อสร้างเหล่านี้สร้างขึ้นจากซากที่หลงเหลือของเหล่านักเดินทางโชคร้าย ที่ซึ่งข้าสร้างเรดแลนเทิร์นพวกแรกขึ้นมา”
“สิ่งที่ข้าสร้างขึ้นมาในตอนแรกนั้นเป็นความผิดพลาด เป็นชีวิตที่บิดเบี้ยว บ้าคลั่ง ที่นี่คือที่ซึ่งข้ากลบฝังพวกมัน เหล่าสัตว์ประหลาดที่ไม่อาจปล่อยให้มีชีวิตอยู่ได้นั่น”
“เมื่อเวลาผ่านไป เลือดเนื้อของศพของพวกมันได้หล่อเลี้ยงพื้นดินและสร้างเป็นสวนสวรรค์อันบิดเบี้ยวนี้ขึ้น”
“ไม่น่าแปลกใจที่โครน่าจะเลือกสถานที่เช่นนี้เป็นที่ซ่อนของมัน”
“ข้าต้องหามันให้พบ เพราะเมื่อศพของมันหายไปเช่นนี้ พลังของข้าก็ตกลงไปมาก”

เขามองขึ้นไปบนฟ้าและคิดถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้..
.
“หากข้ายังเป็นข้าคนเดิมอยู่ บลีซจะกล้าทำเรื่องบังอาจเช่นนี้อยู่หรือเปล่านะ?
ข้าเห็นการเคลื่อนไหวอยู่ข้างหน้านั่น ขอให้เป็นมันเถอะ”

แต่สิ่งที่อยู่เบื้องหน้ากลับไม่ใช่คนที่เขาคิดไว้…

Atrocitus : อบิสมัส? ข้าฝังเจ้าไปเป็นร้อยปีแล้วนี่นา

Abymus : ท่านไม่เพียงแค่ฝังข้าเท่านั้น ท่านพ่อ ท่านยังปฏิเสธไม่ยอมรับตัวตนของข้าด้วย

Abymus : ข้าขุดเหล่าสิ่งที่ท่านทอดทิ้งตนอื่นๆขึ้นมาและใช้ส่วนที่เหลือของเวทย์มนต์โลหิตของท่านมอบชีวิตให้พวกมัน มาเถอะพี่น้องของข้าทั้งหลาย…

Abymus : พวกนี้คือเหล่า “อบิสมอฟ” ที่น่ารักของข้า ท่านคงจะพอดูออกว่าพวกมันพูดไม่เก่งเท่าไหร่นัก

แต่สิ่งที่ Atrocitus สนใจกลับเป็นสิ่งที่ Abymus ใช้ห่มตัวอยู่

Atrocitus : หนังที่เจ้าสวมอยู่นั่น มันเป็นของโครน่า

Abymus : ถูกแล้ว ข้าถลกหนังและกัดกินเนื้อของมัน พลังของมันเป็นของข้าแล้ว

Atrocitus : เจ้าสวมใส่หนังของมัน และเจ้าก็มีกลิ่นของมันโชยออกมาจากร่างของเจ้า

ทันใดนั้นออร่าสีแดงของ Atrocitus ก็ลุกโชนขึ้น!

Atrocitus : การฆ่าเจ้า…คือสิ่งที่ใกล้เคียงกับการฆ่ามันที่สุดที่ข้าจะทำได้!

“และตอนนี้มันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องคิดอีก”
“ไม่มีความอ่อนแอใดๆหลงเหลืออยู่อีก”

“มีเพียงความโกรธแค้นเท่านั้น”

Atrocitus ตรงเข้าฉีกพวกสมุน Abysmorphs จนกระจุยและเข้าถึงตัว Abymus ในทันที!!

Abymus : น…นี่มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ พลังของท่านมันน่าจะตกลงจนไม่สามารถทำอะไรได้แล้วนี่นา

แต่ทันใดนั้น Atrocitus ก็เห็นลูกไฟสีแดงหล่นลงมาจากฟ้า

สิ่งนั้นหล่นลงมากระแทกพื้นจนระเบิดเป็นหลุมใหญ่ และเมื่อฝุ่นควันจากลง Atrocitus ก็เห็นร่างของ Red Lantern ที่เขาไม่เคยพบมาก่อน เป็น Jack Moore นั่นเอง

Atrocitus : เจ้าเป็นใคร? เจ้ามาทำอะไรที่ดาวของอโตรซิตัสนี้?

“สัตว์ประหลาด ที่ถูกรายล้อมด้วย…สัตว์ประหลาด”

แต่ขณะที่ Atrocitus เผลอไปชั่วแว่บนั้นเอง…

Abymus : อโตรซิตัส พ่อของข้า…ข้าจะไม่ยอมถูกปฏิเสธอีกต่อไปแล้ว

ว่าแล้ว Abymus ก็เอาหอกเสียบทะลุอกของ Atrocitus!!

เมื่อ Atrocitus ล้มแน่นิ่งไป Abymus ก็หันมาสนใจ Jack แทน

Abymus : อโตรซิตัสตายแล้ว ที่นี้ก็ฆ่าเจ้าเรดแลนเทิร์นนี่ซะ

“เรดแลนเทิร์น นั่นคือสิ่งที่คนที่ใส่แหวนสีเขียวพยายามจะบอกฉัน”
“ฉันคือเรดแลนเทิร์น”
“และการเป็นเรดแลนเทิร์นก็หมายความว่าคุณตายไปแล้ว”

ตอนต่อไป : เมื่อตะเกียงสีแดงดับลง!!