SWAMP THING #6
เรื่อง : SCOTT SNYDER
ภาพ : MARCO RUDY
วางจำหน่าย: กุมภาพันธ์ 2555
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ความเดิมตอนที่แล้ว

หลังจาก Alec Holland สามารถเรียกพลังแห่งพงไพรมาช่วยจัดการ William ร่างทรงของความเสื่อมโทรมได้แล้ว เขาและ Abby ได้แสดงความรู้สึกที่มีต่อกันในฐานะมนุษย์ครั้งแรก ในขณะนั้นเอง Paliament Of Tree เหล่าสภาแห่งพงไพรถูกบุกรุกและกำลังโดนเผาให้สูญสิ้นไปจากโลก สงครามระหว่าง The Green และ The Rot กำลังจะถูกตัดสินในไม่ช้า

Abby : อเล็กซ์ เป็นอะไรไป

Alec : มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเหล่าพงไพร

Abby : ฉันได้ยินเสียงนั้นเหมือนกัน ดังมาจากพวกความเสื่อมโทรม

Alec : ไม่ใช่ ครั้งนี้มันต่างออกไปทุกครั้งที่ได้ยิน ผมจะได้ยินเขาเรียกผม แต่นี่….พวกเขากำลังรร้องไห้

Abby : เขาไหน

Alec : เหล่าสภาแห่งพงไพร บรรพบุรุษของผมเอง พวกเขากำลังกรีดร้องจาก….

William : จากความกลัวไง

อยู่ดีๆก็มีปรสิตโผล่ออกมาจับตัว Abby

Alec : ไม่นะ แอ๊บบี้!

William : พวกสภาแห่งพงไพรกำลังกรีดร้องจากความกลัว

Abby : ช่วยด้วยยยยยยย

Alec : ให้ตายเถอะ ปล่อยเธอเดียวนี้นะ

ร่างของ Abby กำลังโดนกลืนกิน Alec พยายามดึงร่างเธอออกมาแต่ไม่เป็นผล

William : เพราะว่าพวกพงไพรได้พ่ายแพ้แล้วไง ด็อกเตอร์ ฮอลแลนด์ และพวกสภาก็รู้ดี และพวกนั้นไม่ได้ร้องธรรมดานะ แต่มันร้องมาที่แก เพราะทั้งหมดมันคือความผิดของแกคนเดียว

Alec : ไม่นะ ผมไม่…

ป่าที่ Brazil ที่พักพิงของ Paliament กำลังโดนเผาจนไม่เหลือซาก

Alec : ผม…ผมไม่รู้จริงๆ

William : แกรู้ดี เหมือนที่พี่ฉันรู้อยู่แล้ว พวกแกทั้งสองเห็นอยู่ว่าอะไรมันกำลังจะเกิดขึ้น รู้ดีว่าตัวเองต้องทำยังไง แต่แกดันเลือกไม่คิดจะสู้ ทีนี้เห็นรึยัง ว่ามันสายไปแล้ว

ที่ดินแดนแห่งความตาย อาณาจักรแห่งนี้เริ่มยิ่งใหญ่มีสมุนมาเพิ่มขึ้นเรื่อยทั้งคนนัก วัว ควาย ช้าง ม้า ไก่ หมู โอ้ยยย เยอะ

พระเอกของเราได้แต่ยืนมาด้วยความสลดใจเขาช่วยอะไรเธอไม่ได้แล้ว

Alec : แอ๊บบี้

William : ใช่เธอไม่เคยยอมรับ แต่ลึกๆเธอน่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าไม่ใช่ฉันที่ ความเสื่อมโทรม ต้องการมันคือเธอต่างหาก เป็นพี่แอ๊บบี้มาตลอด

Alec : ไม่นะ แอ๊บบี้

Abby : ฆ่า…ฆ่า..ฉันที

Alec : หยุดเดียวนี้นะ

น้ำตาของลูกผู้ชายหลั่งลงมาเมื่อเห็นคนที่ตนรักกำลังจะกลายเป็นศัตรูของเขา

William : ความเสื่อมโทรมมันได้พี่ฉันไปแล้ว ทีนี้แกจะทำยังไงต่อไปล่ะ เพราะฝั่งแกไม่มีใครจะช่วยแกได้แล้ว เพราะพวกเราจะจัดการแก…

William : และจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ

Alec ไม่ยอมทิ้งเธอไปแต่เขาก็ช่วยอะไร Abby ไม่ได้ขณะเดียวกันปีศาจนกกำลังมุ่งหน้ามาเล่นงาน Alec โดยที่เขาไม่รู้ตัว

William : เวลานี้นายควรจะหนีได้แล้ว เพราะเมื่อแอ๊บบี้ออกมาจากตรงนั้นได้ เธอจะหิวมากๆเลยล่ะ

แทนที่จะฆ่าเธอทิ้งเพื่อให้เธอไม่ทรมาน ชายผู้นี้ยังคอยเอามือดึงร่างเธอออกมาให้ได้

Alec : ไม่เอาน่า

Abby : อเล็กซ์…

Alec : ออกมาเร็วเข้า

Abby : ได้โปรดอเล็กซ์

Abby : วิ่งซะ!

Alec : ผมไม่..

Abby : ไปก่อนที่ฉันจะฆ่าคุณ

ราชีนีแห่งความมืดใช้สติที่ยังเหลืออยู่ผลัก Alec ออกไปให้พ้นจากตัวเธอเพื่อให้เขาหนีไปก่อนที่จะสาย

Alec : ผมจะกลับมาช่วยคุณ

Alec ทำตามคำขอและรีบขี่รถหนี

แต่พวกปีศาจนกยังไล่ตาม ยังดีที่บนรถมีปืนลูกซองอยู่ Alec เลยใช้มันยิงสกัดพวกมันได้

Abby : ปล่อยเขาไป!

William : แต่พี่แอ๊บบี้…

Abby : เขาไม่ใช่ปัญหาของเราแล้ว

William : ไม่ๆเขานั้นแหละตัวปัญหา อืมม พี่นี่ช่าง…งดงามจริงๆ

เด็กนรกดีใจที่พี่สาวตัวเองกำลังกลายเป็นพวกเดียวกันมัน เลยเลียซะหนึ่งที – -”

William : งดงามอะไรเช่นนี้ ตอนนี้พี่นอกพักเสียเถิด เราจะพาพี่ไปที่บ้าน อาณาจักรแห่งกระดูก สถานที่ที่พี่ได้เกิดใหม่

Alec รีบขับรถมาแถวๆป่าเพื่อจะได้ปลอดภัยจากพวกปีศาจ เขาลงจากรถจัดแจงถอดเสื้อและเดินลงไปในบึงโคลน

Alec : ได้โปรด..ได้โปรดเอาร่างผมไป ผมผิดไปแล้ว จงทำให้ผมเป็น สวอม ติง อีกครั้ง

พระเอกร้องขอแด่สภาพงไพรให้นำเขาไปเป็นอสูรกาย เพื่อช่วยคนที่เขารัก แต่คำตอบที่ได้ไม่ใช่อย่างที่เขาคิด

“มันสายไปแล้ว”

“สายไป”

“เรากำลังจะตายฮอลแลนด์”

“เจ้าล้มเหลวต่อพวกเรา”

ฉึก!!!

รุกฆาต