The Strange Talent of Luther Strode #6

พลังสุดเมพของนาย Luther ตอนที่ 6

 

เรื่อง : Justin Jordan
ภาพ : Tradd Moore, Felipe Sobreiro
วางจำหน่าย: 14 มีนาคม 2012
สำนักพิมพ์ : Image Comics

 

  

เพื่อช่วยหนึ่งชีวิต เขากลับต้องสูญเสียอีกหนึ่งชีวิต

ในที่่สดชีวิตของ Luther ก็เดินมาถึงจุดที่ไม่อาจหันหลังกลับได้แล้ว

หรือนี่จะเป็นจุดจบของ Luther หรือไม่?

เชิญติดตามชมบทสรุปของชีวิต Luther ได้เลยครับ

  

   

 

Pete

 

 

โอ้…Pete

 

 

คุณพระช่วย….

 

   

 

  

  

Pete

  

Luther ใช้พลังของเขามองเห็นร่างกายที่บาดเจ็บของ Pete

ใบมีดผ่าตัดเส้นเลือดใหญ่ และกระดูกซี่โครงหักแทบทุกซี่

 

Pete:  ไป..เป็นไรพวก…

Pete:  มันจะเจ็บ…แค่ตอนชั้นหัวเราะแค่นั้นเอง…

   

Luther:   Pete ชั้น..ชั้นขอโทษ..

 

Luther เดินเข้าไปหาเพื่อนรักของเขา ในขณะที่ Petra รีบคว้าโทรศัพท์เรียกรถพยาบาล

 

Petra:   เอาล่ะ เอาล่ะ ใจเย็นๆ เขาจะไม่เป็นไร

Petra:   นายแค่ต้องการหมอรักษา เขาจะต้องปลอดภัย

Petra:   เขาจะต้องรอด!!

 

  

Pete:  ชั้น…คง…ไม่..รอด..แล้วล่ะ

 

Luther:   Pete นายพยายามคงสติตัวเองไว้นะ

Luther:   อีกเดี๋ยวรถพยาบาลจะมาแล้ว….

 

Pete:  ชั้น…ขอโทษนะ….พวก

Pete:  ชั้น..พยายาม…ช่วยเธอแล้ว

 

Luther:   ชั้นรู้เพื่อน ชั้น…

Luther รีบถอดหน้ากากที่เพื่อนรักที่อยู่ตรงหน้าเขาซื้อให้

บาดแผลของ Pete สาหัสเกินไป และเขาก็เสียเลือดมากเกินไปด้วย

  

Pete:  มัน..ได้ตัว..เธอไป…มันบอกว่า…รอที่ท่าเรือ..

 

Pete:  ช..ช……ข….โท….ษ..

 

และแล้ว Pete เพื่อนรักของ Luther ก็สิ้นใจลง ต่อหน้าต่อตา Luther

โดยที่เขาช่วยอะไรไม่ได้เลย

   

  

…Pete…

 

Pete

 

ฮือ….ฮือ..

   

 

Luther และ Petra ยืนมองร่างอันไร้วิญญาณของเพื่อนเขา

 

  

Petra ยื่นมือจะปลอบใจเขา แต่…

   

Luther:   อย่าแตะตัวผม

  

  

 

Luther:   อย่าเพิ่งแตะ…

 

ตอนนี้ในใจ Luther คงกำลังสับสน เขาช่วยผู้หญิงที่เขารัก

แต่กลับแลกมาด้วยชีวิตของเพื่อนเขา และแม่ของเขาก็โดนจับตัวไป

   

จากนั้น….

 

Petra:   Luther! ตำรวจ….

 

Luther:   จะมาถึงที่นี่แล้ว พวกนั้นหยุดมันไม่ได้

Luther:   ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว

Luther:   อีกเดี๋ยวตำรวจจะคิดว่าผมทำเรื่องทั้งหมดนี้

Luther:   นี่แหล่ะเป็นสิ่งที่มันต้องการมา บีบบังคับให้ผมไปหามัน

 

Luther:   และถึงแม้ผมไม่ได้ทำเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยมือชั้น

Luther:   แต่เรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้นเพราะผม

Luther:   ผมต้องหยุดเรื่องบ้าๆทั้งหมดนี้!

 

Petra:   Luther ชั้นไม่เข้าใจ

Petra:   ใครทำเรื่องนี้ เธอพูดเรื่องบ้าอะไรอยู่เนี่ย!?

 

Luther:   ถ้าตำรวจมาถึง ฝากบอกพวกนั้นด้วย

 

Luther:   คุณจะบอกพวกนั้นยังไงก็ตามสบาย

Luther:   พวกตำรวจหยุดผมไม่ได้

Luther:   พวกตำรวจหยุดมันไม่ได้!

 

 

แต่ผมหยุดมันได้!

 

 

 

   

อีกด้าน Librarian บรรณารักษ์หัวโล้นจอมโหด

กำลังซิทอัพด้วยนิ้วก้อยรอการมาถึงของ Luther

 

Librarian:  ผมรู้นะครับว่าคุณกำลังพยายามจะร้อง

Librarian:  แต่คุณร้องอะไรไม้ได้หรอกครับ

Librarian:  ฉะนั้นเลิกพยายามซะเถอะครับ

Librarian:  เสียงกรามคุณสบกันมันน่ารำคาญซะเหลือเกิน

Librarian:  นี่ยังพูดแบบเกรงใจนะครับ

 

คนที่ลุงโล้นพูดอยู่ก็คือ แม่ของ Luther น่ะเอง

 

 

Librarian:  รู้มั๊ยครับ อันที่จริง คุณจะกรีดจะร้องได้นะครับ

Librarian:  คุณมีพลังที่สามารถแก้ไขไอ้สิ่งที่ผมได้ทำกับคุณได้นะ

Librarian:  คุณมีพลังที่สามารถกระชากไอ้โซ่ที่มัดคุณอยู่นั่น

Librarian:  ให้ขาดได้ง่ายเหมือนฉีกเส้นก๋วยเตี๋ยวเลยล่ะ

 

Librarian:  ทุกคนมีกันหมดแหล่ะครับ

Librarian:  ในตัวของคนทุกคน ในทุกๆที่ ล้วนมีศักยภาพมากมาย

Librarian:  ล้วนแต่เต็มไปด้วย….

 

Librarian:  …พรสวรรค์…

 

Librarian:  แม้แต่กับคุณก็ด้วย

Librarian:  อยากลองฝึกดูหน่อยมั๊ยครับ?

Librarian:   พอคุณรู้ว่าต้องทำอย่างไรแล้ว มันไม่ใช่เรื่องยากเลยนะครับ

 

   

คุณแม่ของ Luther สะบัดหน้า พร้อมจ้องมองด้วยแววตาเคียดแค้น

 

Librarian:   ดาษเดื่อนจริงๆ

Librarian:   คุณรู้มั๊ยครับว่าแต่ละปี ผมได้ส่งหนังสือ “วิถีเฮอร์คิวลีส” ออกไปตั้งกว่าพันฉบับ?

Librarian:   ผมทำแม้กระทั่งเอาเนื้อหาลง อินเตอร์เนต

Librarian:   ทั้งๆที่ผมละเกลียดไอ้ของอุดมเกรียนพรรค์นั่นจะตายชัก

 

Librarian:   แล้วในช่วงทศวรรษสุดท้ายนี้

Librarian:   จำนวนคนที่รู้วิธีที่ทำสิ่งนี่ได้ โดยไม่ต้องใช้กลสั่วช่วย มีอยู่ตั้ง….

 

ขณะที่เล่าไป ลุงโล้นก็งอนิ้วให้ดู (เอ็งไป ฝึกรำ มโนรา มาเรอะ!?)

 

 

Librarian:   …หนึ่งคน…

Librarian:   ลูกชายคุณไงครับ

Librarian:   ซึ่งนั่นแหล่ะคือเหตุผลที่ Cain ส่งผมมาที่นี่

Librarian:   ตอนนี้ท่านไม่สามารถมาได้ด้วยตนเองได้

Librarian:    เพราะถ้าท่านมา มีหวังเมืองได้ราบทั้งเมื่อแน่นอน

 

(รุ้สึก คุณ peTOUCHso ณ. Pantip พูดไว้ตั้งแต่ในเล่ม 4 จะถูกนะครับ

ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด คือ Cain (เคน/คาอิน) ฆาตกรคนแรกของโลกตามพระคัมภีร์ครับ!)

 

Librarian:   แล้วผมขอบอกอะไรคุณหน่อยนะครับ

Librarian:   ลูกชายคุณพัฒนาไปไกลกว่าที่ผมคาดหวังไว้ซะอีก

Librarian:   ถึงจะขี้ใจอ่อนไปหน่อย แต่อุดมไปด้วยพรสวรรค์ล้วนๆเลย

 

Librarian:   จะว่าไปแล้ว…..

 

 

ตูมมมมมมมมมมมมมมม!!!

  

 

อยู่พี่โล้นก็เอามือกระทุ้งพื้นไม้ของท่าเรือ

 

 

Librarian:   มาต้อนรับแขกพิเศษของเรากันหน่อยสิ!!

 

ลุงโล้นกระชากตัว Luther ที่แอบหลบอยู่ข้างใต้ออกมา

เมื่อเห็นหน้าลูก ทำให้พลังของความเป็นแม่ระเบิดออกมา

จนเธอสามารถเปล่งเสียงได้…

   

 

LUTHER!!!!!

  

 

Librarian:   โอ้วว เยี่ยมมากครับ

Librarian:   เสียดายที่มันสายไปแล้ว สำหรับคุณ..

 

Luther:   คุณแม่ครับ!!!

 

  

 

โครมมมมมมมมมมมมมมม

 

 

ลุงโล้งเควี้ยงตัว Luther ทำให้เขาตกไปข้างล่าง

ทำเอาผมอันสลวยของ Luther ติดมือลุงโล้นมาเป็นกระบุง

 

Librarian:   เยี่ยมไปเลยไม่ใช่ หรือครับเนี่ย

   

Librarian:   ดูเหมือนว่า คุณชักจะเริ่มซุกซนมากขึ้นแล้วนะครับ

 

 

ไม่นาน Luther ก็รีบกระโดดไปช่วยแม่ของเขาทันที

ในที่สุดแม่ลูกก็ได้พบกัน

 

Luther:   แม่ครับ!

 

คุณแม่:   Luther…..

แต่ไม่มีเวลาให้ซึ้งมากนัก!…..

    

คุณแม่:   ระวังข้างหลังลูก!!

 

Luther:   แม่ครับ

 

Luther:   เดี๋ยวผมจัดการมันเอง!

     

ลุงโล้นกระโจนเข้าใส่ Luther แต่ Luther ก็พริ้วเอาเท้าถีบลุงแกไปอีกฟาก!

 

 

Librarian:   โฮ่ วิเศษมากครับ

 

เมื่อลุงโล้นกระเด็นไปอีกด้าน Luther ก็รีบตัดโซ่ช่วยแม่เขา

 

Luther:   ได้ตัวแม่แล้ว

Luther:   พวกเราจะต้องไม่….

     

 

 

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!

  

  อั๊ค!!

เป็ดทอดเอ๊ย!!

   

  ท่อนไม้ขนาดใหญ่กระแทกหลังของ Luther เข้าอย่างจัง

 

Librarian:   คนเรามันต้องมีสติสัมปชัญญะ ระวังสิ่งรอบๆตัวบ้างสิครับ

   

 

Luther:   เออไม่ต้องสะเออะมาห่วงหรอกว้อย

Luther:   ชั้นระวังตัวเองอยู่แล้วว้อย!

 

Luther เหยียบแผ่นไม้ทำให้เศษไม้ที่กระจายเกลื่อนอยู่บนพื้นลอยขึ้น

แล้วก็

   

 

เปี้รยงงงงงงงงงงงงง!!

  

   

ด้วยความแรงของพลังหมัด ทำให้เศษไม้กระจายไปหาลุงโล้น

พี่โล้นจึงเอาไม้บังตัวเองเอาไว้

   

Librarian:   โอ้ ฉลาดดีนี่ครับ

   

    

   

Luther:   ทำไมเอ็งถึงไม่รู้จัก……

   

 

….หุบปากซะมั่งวะ

ไอ้แมงสาปที่ราบสูง!!

   

 

เปรี้ยงงงงงงงงงงง!!!!

   

   

Luther ชกหน้าของลุงโล้นจนกรามและคอบิด

 

Luther:   เอ็งอยากได้นักฆ่าเหรอว่ะ

Luther:   จัดให้คนนึงนี่ไงว้อย!

 

 

 

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!

   

     

ลุงโล้น ตบบ้องหูของ Luther จนเลือดทะลักออกจากตา ปาก แล้วก็จมูก!

แต่ยังไม่พอ…..

 

Luther:   โอ้ แม่เจ้า!!

  

 

ป๊อก!!

 

ลุงโล้น กระชากไหล่ของ Luther หลุดออกทั้งสองข้าง

   

 

 

Luther:   โอ…คุณพระช่วย….

 

Luther นอนหมดสภาพ ต่อหน้าต่อตาคุณแม่ที่ไม่รู้จะช่วยลูกตัวเองอย่างไร!

 

คุณแม่:   Luther!

 

กร๊อบ!

 

ลุงโล้นรีบจัดระเบียบหน้าตัวเอง

 

Librarian:   ไม่เลวเลยนะครับเนี่ย คุณ Strode

Librarian:   แต่แค่นี้ยังไม่ได้ใกล้กับคำว่าพอหรอกนะครับ

 

Librarian:   พร้อมจะฟาดกันอีกรอบรึยังครับ?

 

    

Luther รีบลากสังขารที่ร่อแร่ของตน แล้วรีบต่อไหลตัวเอง

     

กร๊อบ!

 

Luther:   เข้ามาฟาดตรูเลยสิวะ!

 

 ถุด!

   

ลุงโล้นพ้นน้ำเลือดของตนเองใส่ตา Luther

 

 

เห็นมั๊ยครับ สถานการณ์แบบนี้แหล่ะครับ

ที่สติสัมปชัญญะเป็นกุญแจสำคัญครับ

   

คุณน่าจะหาตัวของผมเจอได้จากการดม จากการได้ยิน

คุณน่าจะรู้สึกได้ถึงอัตราการเต้นของใจดำๆของผมด้วยนะครับ

   

แต่ถ้าขาดสติ

ขาดการควบคุมตัวเอง

มันก็อาจจะ….

   

  

  

เกิดอุบัติเหตุขึ้นได้!

     

 

ฉึก!

  

   

 

   

ออ๊อออคคคคคคค

   

“แม่!”

“แม่! โอ้ ไม่นะ”

“คุณแม่!”

 

“แม่ครับ!”

   

Librarian:   โอ้..เยี่ยมเลย

Librarian:   นี่คือบทเรียนบทสุดท้ายของคุณครับ

Librarian:   ความแข็งแกร่งน่ะมันไม่สำคัญหรอก

Librarian:   ความเร็วน่ะมันไม่สำคัญหรอก

Librarian:   ที่สำคัญก็คือ คุณต้องเข้าใจนะครับว่า….

 

Librarian:   พวกนั้นน่ะมันเป็นแค่ก้อนเนื้อเดินได้

Librarian:   ที่รอวันถูกฉีก ถูกขยี้ทิ้ง

 

Librarian:   พวกเกิดมาก็เพิ่อสิ่งนี้ครับ คุณ Strode

Librarian:   ผู้บี้ไส้ขยี้เนื้อ ผู้ทำลายล้าง

Librarian:   พญามัจจุราช…

   

และแล้ว แม่ของ Luther สิ้นใจในอ้อมแขนของ Luther เอง……

 

 

Librarian:   และทุกๆคน ที่คณรักจะต้องตาย

Librarian:   ทุกๆสิ่งที่คุณสัมผัสจะถูกขยี้ออกเป็นชิ้นๆ

Librarian:   เมื่อคุณเดินเข้าสู่วิถีของ Cain แล้ว

Librarian:   จะไม่มีวันหวนกลับได้อีก

    

“ไม่”

 

“ไม่!”

   

 

 

“ชั้นเห็นแล้ว”

 

“ชั้นเข้าใจแล้ว”

   

“ชั้นเห็นแล้ว”

“ว่าแกมันก็เป็นมนุษย์ เหมือนกับชั้น”

 

Luther สามารถเห็นท่าต่างๆที่อาจจะเกิดขึ้นของลุงโล้น

ทั้งที่เมื่อก่อนเขาไม่อาจจะเห็นได้

   

 

 

“แล้วมนุษย์ทุกคนหนีไม่พ้นความตาย”

“แม้แต่กับแก”

 

“โดยเฉพาะกับแก!”

 

กร๊อบ!

Luther ระเบิดความโกรธของตนเอง ชกแขนของลุงโล้นจนแขนหัก

   

Librarian:   คุณคิดจริงๆเหรอว่าคุณจะโค่นผมได้

 

เปรี้ยง!

ลุงโล้นเอาหมัดกระทุ้งไปที่ซี่โครงจนหักกระจุย!

Librarian:   คิดว่าจะฆ่าผมได้รึไง!!

 

“อย่างน้อยก็ขอลองหน่อยล่ะว้อย!”

Luther เอานิ้วจิ้มตาของลุงโล้นจนตาทะลัก!!

 

  

Librarian:   คุณได้ลองลิ้มรสชาติความล้มเหลวแน่ๆ

Librarian:   คุณมันมีพรสวรรค์มากพอสำหรับเข้าเป็นพวกของเรา

Librarian:   คุณมีมากกว่าใครที่ผมเคยเห็นมา บางทีอาจจะมากพอๆกับ Cain ซะด้วย

   

 

โผล๊ะ!!

 

ลุงโล้นเอามือทะลวงท้องของ Luther จนไส้ทะลัก

 

Librarian:   แต่แย่หน่อย พรสวรรค์มันไม่ใช่ทุกอย่าง จริงมั๊ย?

 

Librarian:   ก็นะ จะด่าว่าคุณมันไม่มีกึ๋นก็คงไม่ถูกนักเนอะ

 

ลุงโล้นกระชากกิ๋นและไส้ของ Luther ออกมาจากร่างของ Luther

 

Luther:   อ๊ากกกกกกกก!!

ร่างของ Luther ก็เด็นไปอีกฝั่ง พร้อมไส้ที่ถูกลุงโล้นกระชากไว้

Librarian:   จะไม่พูดอะไรหน่อยรึครับ?

Librarian:   ส่วนตัว ผมคิดว่าท่าเมื่อกี้งดงามมากเลยนะครับ

Librarian:   ผมว่าทุกๆคนเป็นักวิจารณ์ได้นะครับ

 

Luther:   ชั้น..ไม่…

Luther:   ช….

   

 

……และแล้ว Luther ก็แน่นิ่งไป……

Librarian:   ตายซะแล้วรึครับ?

Librarian:   บางทีคุณอาจไม่ใช่นักเรียนดีเด่นเหมือนที่ผมคิดเอาไว้ก็ได้มั้ง

   

ลุงโล้นยืนนิ่งกับชัยชนะที่อยู่ตรงหน้าเขา

 

  

Librarian:   ผม….หืม…อ๊อก!!

 

ขณะที่ลุงโล้นกำลังมัวพล่ามอย่นั่นเอง

Luther ที่แกล้งตายก็เอาไส้ตัวเองมารัดของลุงล้น

Luther:   ชั้นว่า ชั้นคิดอะไรเองเป็นว้อย!

 

   

กร๊อบ!

  

   

ลุงโล้นคอหมุนกลับไปอีกด้าน และแล้วร่างของเขาก็ทรุดลง

 

  

“ผมรู้ดีครับว่าไอ้เรื่องมันเป็นไปไม่ได้”

“แต่ผมเองมันก็เป็นแค่ก้อนเนื้อเดินได้เหมือนกัน”

“มันพูดถูกเรื่องนั้น”

  

“และถ้าจิตสั่งเมื่อใด…..”

   

“…ก้อนเนื้อก็ต้องยอมทำตาม”

 

Luther ใช้จิตเองสั่งให้เหล่ากล้ามเนื้อของเขารักษาตัวเขาเอง!!

  

 

เมื่อรักษาจนหาย Luther เดินไปที่ร่างไร้วิญญาณของแม่เขา

   

 

Luther:   ผมขอโทษนะครับ

Luther มาที่นี่เพื่อช่วยเหลือเธอ แต่เธอกับต้องมาจบชีวิตลงด้วยน้ำมือเขา

  

Luther:   ผมแค่อยากให้อะไรมันดีกว่านี้

 

Luther:   ผมแค่อยากจะให้แม่ปลอดภัย

 

แม้จะเศร้า แต่ Luther ก็โดนขัดจังหวะจากคนที่เขาเพิ่งจะบิดหัวไปอีกด้าน

 

Librarian:   ฮะ….

Librarian:   ฮะ ฮะ ฮะ

Librarian:   คุณคงไม่คิดว่า….

  

 

กร๊อบ!

 

Librarian:   ….เรื่องมันจะจบลงง่ายๆแบบนั้นหรอกนะครับ

   

ลุงโล้นหมุนคอตัวเองกลับมา เขาพรอมที่จะจัดการกับ Luther อีกยกแล้ว!

 

  

คุณไม่มีอะไรเลย!!

   

   

ตูมมมมมมมมมมมมมมม!!

 

คุณมันไร้ค่า!!

 

  

  

ผมสามารถมอบเป้าหมายในชีวิตคุณได้!!

 

เปรี้ยง!

 

ผมสามารถมอบเหตุผลในการมีชีวิตอยู่กับคุณได้!!

 

หรือถ้าคุณต้องการล่ะก็

ผมก็สามารถมอบความตายกับคุณเช่นกัน!

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!

   

ตรูยอมตายว้อย!!

 

กร๊วบบบบบบบบบบบ!!

 

เสียพรสวรรค์ไปเปล่าๆจริงๆ คุณ Strode

 

ฉึก!!!

 

 

แกบอกว่าชั้นมันไร้ค่าใช่มั๊ย?

 

แกพูดถูก!!!

   

ตูมมมมมมมมมมมมม!!!!

   

ตัวชั้นไม่มีอะไรแล้ว

ตัวชั้นว่างเปล่า

   

   

ชั้นมันเป็นคนที่ตายไปแล้ว!

   

   

และแล้วในที่สุด ตำรวจก็มาถึง แต่คนทั้งสองยังคงต่อสู้กันจนท่าเริ่มพังลง

 

ตำรวจ:   คณพระคุณเจ้าช่วย!

 

จากนั้นไม่นาน ท่าท้งหลังได้พังลงมา

ท่ามกลางสายตาที่ตื่นตะลึงของตำรวจทั้งกองร้อย

 

Petra:   LUTHER!!

  

Petra ที่มาถึง พร้อมกับตำรวจ ร้องอุทานออกมา

เมื่อเห็นว่าท่าเรือที่คนรักของเธอยู่ได้พังทลายลง

แต่ภายในซากปรักหักพังนั่นเอง

คนที่ลุกออกมาจากซากไม้ที่พังลงมา

ก็คือ….

  

Librarian:   คุณมันเลือกอะไรไม่ได้เรื่องครับ คุณ Strode

Librarian:   คุณไม่มีทางจะได้รู้ว่าคุณจะกลายเป็นอะไร

Librarian:   และคุณสามารถทำอะไรได้บ้าง….

 

ลุงโล้นในสภาพยับเยิน แถมแขนหายไปข้าง

กล่าวกับตัวเองอย่างเสียดายในความสามารถของ Luther

  

Librarian:   คุณ…อึ๊ก!!

 

อยู่ๆ คำพูดของลุงโล้นก็สะดุด ข้างหลังเขากำลังถูก….

Librarian:   โอ้ แย่ล่ะ…

   

Luther:  ชั้นรู้ว่าตัวชั้นคืออะไรว้อย!!!

 

แคว่กกกกกกกกกกก!

   

Luther ใช้ท่า Fatality กระชากหัวของลุงโล้นออกมา ทั้งกระกระดูกสันหลัง!!

 

  

ผมชือ Luther Strode ผมมีพรสวรรค์ครับ

ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าความลับที่ซ่อนอยู่คืออะไร

   

ผมรู้แล้วว่าอะไรที่อยู่ข้างในนั้น

ผมรู้แล้วว่าผมจะเกิดมาเพื่อเป็นอะไร

ผมรู้ว่าผมสามารถฆ่าตำรวจพวกนี้ได้

    

ผมรู้ว่าผมสามารถเต้นบัลเล่ห์ท่ามกลางดงกระสุนได้

ผมรู้ว่าพวกตำรวจเหล่านี้เป็นแค่ก้อนเนื้อที่รอเวลาเข้าโรงฆ่า

 

ผมรู้ว่าตราบใดก็ตามที่ผมยังอยู่ ทุกๆคนที่ผมรักจะต้องตาย

ผมรู้ว่าผมสามารถที่จะเลือกได้

  

ผมรู้ว่าผมเลือกที่จะช่วยเธอได้

    

  

เพื่อปกป้องคนรักคนเดียวที่เหลืออยู่ในชีวิตของเขา

 

Luther ยอมเอาตัวพุ่งเข้าชนกระสุนนับร้อยจาก เหล่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

 

ร่างของ Luther แน่นิ่งไป….

  

   

  

The Strange Talent of Luther Strode

   

   อวสาน

  

 

อ๊ะ  ยังครับ อย่าเพิ่งปาป๊อปคอร์นใส่หน้าจอครับ

ยังมี End Credit ทิ้งท้ายไว้อีกหน้านึง

   

บุรุษพยาบาลได้นำร่างของ Luther ไปไว้ที่ห้องดับจิต

 

  

ร่างของ Luther ยังคงนอนอยู่บนเตียง

 

จากนั้น…..

แคว๊ก!!

   

  

เมื่อรับรู้ว่า Luther ยังไม่ตาย

 ชายมัมมี่ปริศนาจากเล่มแรก เริ่มหัวเราะ

   

หึ! หึ! หึ! หึ!

 

เหล่าสาวกของ Cain เริ่มออกโรง?

 

 

 

The Legend of Luther Strode

  เร็วๆนี้!