DC Comic : Aquaman 05 : LOST
เรื่อง : Geoff John
ภาพ : Ivan Reis, Joe Prado
วางจำหน่าย: 25 มกราคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics
จากร่องรอยที่ได้จากหุบเหวใต้ทะเล ได้ทำให้ Aquaman ต้องไปติดอยู่ในที่ๆเขาไม่ควรไปอยู่ที่สุด…ทะเลทราย!!
.
.
.
เปิดเรื่องมาที่สถานที่แห่งหนึ่ง
ชายคนหนึ่งร่วงลงมาจากฟ้า ลงมากระแทกพื้นจนฝุ่นทรายฟุ้งกระจาย
ชายคนนั้นคือ Aquaman (Athur Curry) นั่นเอง แต่ทำไมเขาถึงตกลงมาจากฟ้าแล้วมาหล่นกลางทะเลทรายกันล่ะ?!
Aquaman มองไปรอบตัว และพบว่าเขากำลังอยู่กลางทะเลทรายอันว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดนอกจากทราย…ไม่มีร่องรอยของมนุษย์…ไม่มีน้ำซักหยด…
Arthur : แย่แล้วสิเนี่ย
ที่ประภาคารบนอ่าว Amnesty Bay
ในคืนที่มีพายุนั้น Arthur นอนไม่หลับ เขาจึงยืนดูคลื่นทะเลที่บ้าคลั่งด้านนอก
Mera : อาเธอร์?
Mera : อาเธอร์คุณทำอะไรอยู่หรือ?
Arthur : ผมมองดูพายุอยู่ แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ
Mera : เรื่องอะไรล่ะ?
ที่นอกหน้าต่าง มีเงาของอะไรบางอย่างแหวกว่ายในคลื่นทะเลคลั่ง แต่พวกเขาไม่แสดงท่าทีตกใจอะไรทั้งสิ้น ราวกับรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ต้องกังวลแม้แต่นิดเดียว?!
ทันใดนั้นเองโทรศัพท์บนโต๊ะหัวเตียงก็ดังขึ้น
Mera : อาเธอร์?
Arthur : ขอผมรับโทรศัพท์หน่อยแล้วกันนะ เมร่า คุณนอนต่อเถอะ
Arthur : คุณได้เบอร์นี้มาจากไหนกันน่ะ?
Clay : ผมอยากให้คุณบอกผมหน่อยว่าคุณเจออะไรอีกในหุบเหวใต้ทะเลนั่นนอกจากพวกตัวประหลาดพวกนั้น!
Clay : เราพบวัตถุบางอย่างที่ฝังอยู่ในกำแพงที่คุณใช้ขนคนที่โดนจับไปกลับขึ้นมา เมื่อเราพยายามจะตรวจสอบมัน มันก็ส่งดังลั่นขนาดที่ทำให้กระจกทุกบานที่อยู่ใกล้มันแตกละเอียดหมดออกมา มาตอนนี้มันก็ส่งเสียงแหลมแสบแก้วหู เสียงมันเกือบจะคล้ายกับของปลาโลมา เหมือนมันพยายามจะพูดกับใครบางคน
Clay : มันดูเหมือนกับอักษร “A” บนเข็มขัดของคุณ อันที่มันหมายถึง “Aquaman” น่ะ
Arthur : มันหมายถึง “Atlantis” ต่างหาก มันเป็นตราสัญลักษณ์ของอาณาจักร
Clay : แล้วมันเป็นของคุณหรือเปล่าน่ะ?
Arthur : ไม่ใช่
Clay : แล้วคุณรู้ไหมว่าเสียงนี่มันหมายความว่ายังไง?
Arthur : ผมจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ล่ะ
ตัดมาที่ปัจจุบัน
Arthur เดินโซซัดโซเซไปในทะเลทราย เพราะบาดแผลใหญ่ที่ขาทำให้เขาไม่สามารถกระโดดช่วงไกลออกไปจากที่นี่ได้
เขาถอดชุดเกราะที่ฉีกขาดจนไร้ประโยชน์ออก
หลังจากเดินไปตามสัญชาติญาณได้ครู่หนึ่ง เขาก็ไปพบกับตรีศูรของเขา
แต่สภาพของทะเลทรายกำลังทำให้ร่างกายของเขาถึงขีดจำกัด…
Arthur : ฉัน…ฉันต้องการ…น้ำ
Arthur : อึก….
เขาหมดแรงล้มลง ในห้วงความคิดที่รางเลือน เขาหวลนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
Arthur : คุณไปพบมันที่ไหนนะ?
Clay : มันติดอยู่กับผนังที่คุณเอาขึ้นมาจากทะเลน่ะสิ
Arthur : มันเป็นชิ้นส่วนตัวเรือของยานแอตแลนติสโบราณ
Clay : ของแอตแลนติสงั้นหรือ?
Arthur : มันมีอยู่จริงๆครับท่านผู้การ
ว่าแล้ว Arthur ก็ก้มลงไปหยิบวัตถุนั้นขึ้นมา
Clay : คุณควรจะหาอะไรมาอุดหูไว้…
ทันใดนั้นเองเสียงแหลมแสบแก้วหูก็ดังขึ้นอีก
Clay : เสียงที่มันปล่อยออกมานี้มันทำให้แสบแก้วหูไปหมดเลยใช่ไหมล่ะ?
Arthur : มันยิ่งแย่กว่านั้นอีกเมื่อมีหูที่ดีเป็นพิเศษแบบผมนี่
Clay : คุณมีพลังการฟังเสียงเหนือมนุษย์ด้วยหรือ? แบบซุปเปอร์แมนน่ะนะ?
Arthur : ก็ใกล้เคียงนั่นแหละ ทีนี้ช่วยหยุดตะโกนเสียที
Clay : แล้วคุณพอจะบอกอะไรได้ไหม?
Arthur : ถ้าดูตามมาตรฐานของแอตแลนติส มันค่อนข้างจะล้าสมัยอยู่ เทคโนโลยีเช่นนี้มันถูกใช้ตั้งแต่ตอนก่อนที่ทวีปจะจทลงสู้ทะเล มันเทียบได้กับกล่องดำของเครื่องบิน แต่มันเก่าแก่กว่าหลายศตวรรต
Clay : ถ้างั้นมันก็มีข้อมูลบันทึกอยู่งั้นรึ?
ทันใดนั้นก็เกิดระเบิดขึ้น?!
มีกองกำลังไม่ทราบที่มาบุกเข้ามาในห้องทดลอง และมันก็เอาเครื่องบันทึกข้อมูลของยาน Atlantis โบราณไป
พวกมันจะขับยานบินหนี แต่ Arthur ก็โดดขึ้นไปเกาะบนยานของพวกมันได้
ตัดมาที่ปัจจุบัน
Arthur ที่ติดอยู่กลางทะเลทรายก็เห็นภาพของพ่อของเขาปรากฎขึ้นต่อหน้า
“พ่อ” ที่ปรากฎขึ้นต่อหน้าได้พูดถึงสิ่งที่เขาเก็บลึกไว้ในใจ ทั้งเรื่องของ Mera, การที่เขาทิ้งบัลลังค์ของ Atlantis มา, ความไม่มั่นใจลึกๆของเขาที่ว่าเขานั้นจะมีที่ๆเขาควรอยู่บ้างหรือไม่?
และตรงนี้เอง Arthur ก็รู้ตัวว่าสิ่งที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้าเป็นเพียงภาพหลอนที่จิตใจของเขาสร้างขึ้นจากภาวะขาดน้ำอย่างรุนแรงเท่านั้น
เขาพยายามใช้โทรจิตไล่ภาพหลอนออกไป
แต่ทันใดนั้นเอง โทรจิตที่เขาใช้ไปก็ทำให้เขาสัมผัสถึง “บางสิ่ง” ได้
Arthur : ฟัง…ฟังเสียงของมัน.
เมื่อมั่นใจว่าเสียงที่เขาได้ยินคืออะไร Arthur ก็รวบรวมกำลังลุกขึ้นยืน
Arthur : ฉันได้ยินเจ้าแล้ว…ฉันจะ…
ตัดไปที่ตอนที่ตามพวกที่ขโมยเครื่องบันทึกไป
เขาพังผนังยานเข้าไปและเข้าลุยกับพวกโจรที่เข้ามาขโมยมันไป
เขาต่อยหมวกของพวกมันคนหนึ่ง แต่สิ่งที่อยู่ภายในหมวกนั้นกลับเป็น…
Arthur : น้ำงั้นรึ?!
Arthur : พวกแกเป็นชาวแอตแลนติสนี่นา
ขณะที่เขากำลังตกตะลึง เจ้าพวกคนอื่นๆก็เตรียมจะยิงเขา แต่เพื่อนของมันก็รีบร้องบอกว่าอย่ายิง เพราะตอนนี้เชื้อเพลิงรั่วอยู่!!
แต่ก็ช้าไปแล้ว และด้วยประกายไฟจากปากกระบอกปืน ยานก็ระเบิดเป็นลูกไฟขึ้นกลางอากาศ!
ส่วน Arthur ก็ถูกแรงระเบิดซัดกระเด็นออกนอกยาน และนั่นก็คือสาเหตุที่ว่าทำไมเขาถึงไปตกอยู่กลางทะเลทรายได้
มาที่ปัจจุบัน
Arthur ตามเสียงที่เขาได้ยินมาถึงซากของยานบินที่ตกลง และเขาก็ไปหยิบเอาเครื่องบันทึกขึ้นมา และเอามันจุ่มลงในน้ำที่อยู่ในหมวกของพวกโจร
และเมื่อเครื่องบันทึกลงไปแช่อยู่ในน้ำมันก็เริ่มทำงาน
และฉายสิ่งที่ถูกบันทึกไว้ออกมา
??? : แอตแลนติสกำลังตกอยู่ในอันตราย
Arthur : นี่มัน…เป็นของจริง
??? : เราติดตามศัตรูของเราไปจนถึงก้นมหาสมุทรที่เราเรียกว่าบ้าน แต่ตอนที่เราตามมันจนพบก็เกิดพายุใหญ่ขึ้น เราเชื่อว่าพายุนั่นเป็นสิ่งที่ศัตรูของเราสร้างขึ้น เพื่อหลบเลี่ยงมันเราจึงดำลึกลงไปใต้ทะเล แต่เราดำลงลึกเกินไป
??? : เราถูกโจมตีโดยบางสิ่งที่อยู่ในหุบเหวใต้ทะเล เราเสียการควบคุม และยานของเราก็จมลง
??? : และเราก็ได้ยินเสียงของพวกมันกำลังพยายามพังผนังยานเข้ามา
??? : เราเหลือเวลาอีกไม่มากก่อนที่พวกมันจะบุกเข้ามา
(เขากำลังพูดถึงพวกสัตว์ประหลาดในหุบเหวใต้ทะเลที่ Arthur สู้ด้วยก่อนหน้านี้)
??? : ถ้าท่านเก็บกู้บันทึกนี้ได้ ขอให้รู้ว่าศัตรูของเรากำลังวางแผนจะโจมตีแอตแลนติส มันคิดที่จะจมแอตแลนติสลงสู่ก้นทะเล
??? : นี่เป็นเพราะราชาและราชินี พวกเขาซ่อนความจริงนี้จากเรา พวกเขา…แย่แล้ว!!
??? : พวกมันเข้ามาได้แล้ว! พวกมัน…อ๊าคคค!!!
บันทึกจบลงเพียงแค่นี้ แต่เมื่อ Arthur หมดสิ้นเรี่ยวแรง เขาก็รู้สึกถึงลมที่พัดลงมาจากเบื้องบน?!
เป็นเฮลิคอปเตอร์ของกองทัพเรือสหรัฐที่ตามยานบินของพวกโจรมา ซึ่งการที่ Arthur ตามมาถึงที่ซากยานนี่ก็ทำให้เขาได้รับการช่วยเหลือ เพราะการค้นหาซากยานนั้นสามารถหาด้วยเรดาห์ได้ จึงทำให้มันค้นหาได้ง่ายกว่าการหาตัวคนมาก
หลังจากนั้น
เรื่องที่ Arthur ไปติดอยู่กลางทะเลทรายก็ถูกเอาไปโพสลงเน็ต
ทางโทรทัศน์ พวกสื่อก็เอาไปล้อเลียนกันใหญ่ เพราะมันไม่บ่อยนักที่ซุปเปอร์ฮีโร่จะตกที่นั่งลำบากจนต้องให้คนช่วย แถม Aquaman ก็มักถูกมองในแง่เป็นตัวตลกอยู่แล้วด้วย
แต่ทางด้าน Arthur นั้นก็ไม่ได้เอาเรื่องนี้มาใส่ใจ เพราะเขามีเรื่องสำคัญกว่านั้นมากที่ต้องคิด
เขาตรงกลับบ้านไปหา Mera เพื่อบอกเธอถึงสิ่งที่เขาได้พบ แต่พบว่าเธอออกไปซื้ออาหารหมาที่ในเมือง
ตอนต่อไป : Mera Vs. The World
เป็นอควอแมนนี่ก็ลำบากเหมือนกันนะเนี่ย
เล่มหน้า เมร่าออกผจญโลกภายนอกคนเดียว อาเธอร์ต้องออกไปตามหาแน่นอน
ตอนต่อไป เมร่า กับโลก อันนี้น่าสนุก หัวนี้เริ่มมีปมน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ
จะว่าไปก็แอบสงสารอควาแมนจริงๆ เหมือนไปที่ไหนก็ยังไม่มีใครยอมรับตัวตนของตัวเอง
ขนาดมาจัสติสลีคตอนแรก ยังแอบโดนฮาลแขวะๆไว้อีก
เล่มหน้าน่าสนใจมาก อยากรู้มากว่าเมร่าจะโดนอะไรบ้าง แต่พูดถึง พลังของเมร่าก็โหด+เท่อยู่นะ ถ้าไม่ได้เป็นเมียอควอแมน อาจจะได้รับการเคารพมากกว่านี้ 555
เหมือนพี่เดร็คใน uncharted 3 เลย55
ชีวิตอควอแมนน่าสงสารสุดๆเลย T^T
ฮาตรึมเลยอ่ะ อควอแมนติด อยู่กลางทะเลทราย
แต่ ยังสนุกอยู่ดี ขอบคุณมากครับ สำหรับการสปอย
ตอนหน้าเมร่าโดนจัดเต็มแน่ๆๆ
น่าสงสารอ่ะ นี่มันดราม่าดาวพระศุกร์ชัดๆ T^T
อควอแมน อยู่กลางทะเลทราย หึหึ ไม่เคยคิดเลย ว่า อควอแมน จะมาอยู่ในสถาณการณ์เเบบนี้
ดราม่าจริง ๆ เเต่ชอบเเหะ
สงสารเฮียแกจริงๆ – -; ทั้งๆ ที่ความสามารถรอบด้านมีทุกอย่างทั้งพลังกำลัง ผิวที่ความทนทาน ความสามารถการฟัง (แต่ไม่เท่าซุปก็เถอะ) ความฉลาดก็มีในระดับไม่โง่เกินไป (แต่ไม่เท่าเฮียแบทอีก) ความสามารถการต่อสู้ก็ดี เห็นจะมีแต่เรื่องอยู่ใต้น้ำได้ที่ได้เปรียบคนอื่น (แต่ก็นะ ไม่พ้นต้องโดนล้อ ดีที่เฮียเป็นพวกนิ่งๆ เหมือนไม่ใส่ใจปากหอยปากปูมาก ไม่งั้นนะ… -*-)