BATMAN AND ROBIN  #4
เรื่อง : PETER J. TOMASI
ภาพ : PATRICK GLEASON
วางจำหน่าย:  ธันวาคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

 

Nobody : ตั้งแต่มันเข้า อาร์คแฮม ครั้งแรกแกก็เห็นมันแล้วใช่ไหมบรูซ ดวงตาคู่นั้น ประตูแห่งความวิกลจริต ที่สามารถให้แกเดินเข้าไปได้

Robin : ข้าขยับไม่ได้ แบทแมน ตอนนี้ข้าไม่รู้สึกอะไรเลย

Nobody : ตั้งแต่แรกแทนที่แกจะควบคุมมัน แต่กลับให้วามบ้ามันควบคุมแก แทนที่จะขังพวกมัน แกควรจะจับมันไปฆ่า นี่แหละคือคำตอบ แต่พวกแกไม่มีใครอยากจะเสียเลือดเลยซักคน ไม่มีเลย เว้นแต่พวกมันบ้านั้น… บรูซ ตั้งแต่แกเปิดตัว ฉันก็ตัดสินใจที่จะกดแกลงมา และฉันขอถามแกแค่คำถามเดียวเท่านั้น…

 

Nobody : แกจะจับพวกสัตว์ประหลาดไปขังในมุมมืด แล้วภาวนาให้พวกมันไม่ได้รับแสงสว่างไปอีกนานแค่ไหน

Batman : มันจะมีสัตว์ประหลาดให้จับต่อไป แต่ฉันจะไม่ยอมเป็นเหมือนพวกมัน

Nobody : ฉันเนี่ยแหละนักล่าสัตว์ประหลาด และฉันก็ไม่ใช่สัตว์ประหลาดแบบพวกมัน และแกก็อย่าได้พยายามจะทำตัวเป็น พ่อมดฮูดีนี่ เพื่อปลดพันธนาการหน่อยเลย

Batman : แกกับฉันรู้ดี นี่ไม่ใช่แค่เรื่องต่อสู้กับพวกสัตว์ร้าย ใช่ไหม มอร์แกน ฉันมองสายตาของแก มันก็เหมือนกับพวกสัตว์ร้ายพวกนั้น เพียงแค่แกไม่ภูมิใจที่จะยอมรับตัวเอง แบบพวกโรคจิตคนอื่นๆก็เท่านั้น

Nobody : ก็มีแต่โรคจิตเท่านั้นแหละที่ตั้งชื่อตัวเองว่า แบทแมน ส่วนฉันมันก็แค่ โนบอดี้ ผู้ไร้ตัวตน

Batman : ชื่อก็เหมาะกับแกดีนิ

 

Nobody : ทำไมพวกมันถึงยังไม่ตายซะที แกเคารพไอ้โรคจิตพวกนี้หรือไง

Batman : ถ้าคิดว่าฉันจะต้องเปลื่องลมปากอธิบายให้แกฟัง ว่าทำไมภารกิจของฉัน ไม่ใช่การฆ่าพวกมันอยากโหดเหี้ยม แกก็ควรจะถามเรื่องอื่นเลยนะ

Nobody : สงสัยจริงๆจะมี มรดก อะไรบ้างตกทอดให้ เดเมี่ยน ตอนที่เขาไปแทนที่แก นี่เหรอคือสิ่งที่แกต้องการให้เขาเป็น ฉันเห็นลูกชายแกออกปฏิบัติการบ้างแล้ว และฉันรู้ว่าในใจของเขาคิดอะไรอยู่ และฉันสามารถทำให้เขาเป็นตัวของตัวเองได้

Batman : แกจะสอนตอนไหนล่ะ หลังทำให้ลูกฉันเป็นอัมพาตหรือก่อนหน้านั้น

Nobody : ที่ทำก็เพราะความปลอดภัยของตัวเด็กเอง ฉันจะไม่ขวางทางต่อพรสวรรค์ที่พระเจ้าประทานให้เด็กคนนี้

Nobody : ฉันพาแกมาที่นี่เพราะฉันคิดว่าคงจะช่วยสะบัดภาพหลวงตาของแกได้ และเราอาจจะได้ทำงานร่วมกันอีก อย่างที่ ดูคาร์ด หวังไว้หลายปีก่อน

Batman : สิ่งที่ ดูคาร์ด หวังมีแต่เรื่องหนองเลือด เขาอยากให้เราฆ่าคน แล้วพอฉันไม่เอาด้วย แกก็หมายหัวฉัน

Robin : ไม่ อย่า

Nobody : คงจะจริงของแก มีแต่ความตายของแกเท่านั้นที่จะปลดปล่อยลูกชายของแกเป็นอิสระ และไม่ต้องเป็นห่วงเมื่อถึงเวลาเขาจะเป็นแค่ โนบอดี้ เหมือนฉัน มีอะไรจะสั่งเสียไหม บรูซ

Batman : มีสิ ล็อกเป้า แล้วยิง แหม่มเลย อัลเฟรด

Batman : โดนเป้าเต็มๆเลยอัลเฟรด ตามมันไป

Alfred : ไม่มีปัญหานายท่าน ความร้อนจากตัวเขามีมากที่สุดในบริเวณนี้

Nobody : หนอยย ปืนยางหรอกเหรอ ยิงมาจาก แบทเพลน ควบคุมทางไกล โถ่ ฉันน่าจะรู้

Nobody : ให้ตายซิว่ะ เครื่องสะท้อนแสงพัง พรางตัวไม่ได้

Alfred : อยู่เฉยๆอย่าดื้อสิครับ

Batman : อย่าเพิ่งขยับตัวนะ

Robin : ขยับได้ซะที่ไหน

Batman : พ่อจะทำให้ลูกกลับมายืนได้

Batman : อัลเฟรด มารับหน่อย เป็นไรไหม โรบิ้น

Robin : ไม่เป็นไรแล้ว แต่ท่านพ่อต้องสอนวิชาจี้จุดให้ข้า!

Nobody : ต้องหาที่กำบัง

Batman : อัลเฟรด จับสัญญาณความร้อนจากตัวมันได้ไหม

Alfred : ไม่พบครับ แรงระเบิดเมื่อกี้ทำให้มองไม่เห็นเลย

Robin : ท่านพ่อคิดว่าเขา…

Batman : ตายน่ะเหรอ ไม่หรอก พ่อมั่นใจว่าเขากำลังวางแผนโจมตีครั้งต่อไปอยู่แน่ๆ

Damian : ข้ารออยู่นะ

Bruce : รออะไร

Damian : ก็รอท่านสอนวิชาจี้จุดให้ข้าไง

Bruce : พ่อสอนไม่ได้

Damian : ทำไมไม่ได้ล่ะ

Bruce : เพราะว่าถ้าจี้ไม่ถูกจุด หรือน้ำหนักไม่ดีพอ ลูกสามารถฆ่าคนๆนั้นได้เลย

Damian : งั้นก็สอนข้าทำวิธีที่ถูกต้องสิ

Bruce : ลูกมีวิชาที่สามารถปลิดชีพคนอื่นได้อยู่แล้ว ไม่ต้องมาเรียนเพิ่มอีกท่าหรอก

Damian : ท่านพ่อยกนิ้วมาทีไรก็เอาแต่ออกคำสั่ง

Bruce : พ่อไม่ได้ขอร้องอะไรที่มันยากเลย

Damian : ก็เอาแต่คิดแบบนี้

Bruce : พ่อขอแค่สามอย่างทำได้ไหม แค่สามอย่าง หนึ่งรักษาตัวเองร่างกายและจิตใจให้ดี สองตั้งใจเรียน สามฟังทุกอย่างที่พ่อพูด

Damian : หมายถึงทำตามคำสั่งที่ท่านสั่งใช่ไหม

Bruce : ถ้าจะคิดแบบนั้นก็ตามใจ เพราะยังไงลูกต้องเคารพพ่อ เพราะถ้าลูกไม่เคารพพ่อ ลูกก็จะเคารพตัวเองไม่ได้

Damian : แล้วท่านพ่อเคารพข้าไหม

Bruce : ถ้าพ่อเชื่อใจลูกไม่ได้ พ่อก็เคารพลูกไม่ได้

Damian : บางทีถ้าท่านบอกข้าเรื่องไอ้ โนบอดี้ ก่อนข้าคงไม่ออกไปโดยไม่มีท่าน

Bruce : ถึงพ่อจะพูดยังไง ลูกก็ออกไปคนเดียวอยู่แล้ว

Damian : ท่านพูดเสมอว่าการเตรียมข้อมูลมักได้เปรียบเสมอ แต่ท่านดันไม่บอกเรื่องสำคัญแก่ข้าแล้วสุดท้าย เราทั้งคู่ก็เกือบตาย ท่านรู้อยู่แล้วว่ามันจ้องเล่นงาน แล้วดูสิ่งที่มันทำกับท่านซิ

Bruce : โนบอดี้ ฆ่าคนและปล่อยให้ตายบนถนนก็อธแธมไปสองราย และความเลินเล่อของลูก ที่อาจจะทำให้ลูกกลายเป็นเหยื่อรายที่สาม

Damian : สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้คือความผิดของท่าน ท่านเท่านั้น อย่ามาโทษข้า ข้าไม่ได้ทำอะไรเกินเลยหน้าที่

Bruce : พ่อไม่ได้ว่าอะไร แต่ลูกดันออกไปข้างนอกหลังจากที่พ่อเพิ่งจะเตือนลูกไป

Damian : ทีนี้ข้าจะเดินไปห้องไหนต้องขออนุญาตท่านใช่ไหม นี่ข้าถึงฝึกมากับ พันธมิตรนักสังหาร ตั้งแต่สามขวบนะ

Bruce : แล้วตอนนี้ลูกก็แค่เด็กแก่แดดสิบขวบเท่านั้น.. ถูกต้อง!  ต่อไปนี้ต้องรอพ่ออนุญาต!

Alfred : สิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้คือช่วยใจเย็นลงหน่อยครับ

Damian : ข้าจะเย็นลงก็ต่อเมื่อได้รู้ว่า โนบอดี้ รู้จักชื่อจริงเราได้ยังไง

 

Bruce : ชื่อจริงของ โนบอดี้ คือ มอร์แกน ดูคาร์ด เขาคือลูกชายของ เฮนรี่ ดูคาร์ด

Damain : เฮนรี่คือหนึ่งในสี่คนที่ฝึกท่านไม่ใช่รึ

Bruce : ถูกต้อง แต่จริงๆแล้วมีหกคนที่ฝึกพ่อ เฮนรี่ ดูคาร์ด คือคนสุดท้าย เขาทำงานพิเศษเรื่องการตามหาตัวคนให้กับหลายรัฐบาล ไม่ว่าใครก็ตามเขาหาได้ไหมด เขาคือนักล่ามนุษย์ที่ยอดที่สุดเท่าที่เคยมีมา

Damain : แล้วท่านไปเจอลูกชายเขาได้ยังไง

Bruce : เราเจอกันครั้งแรกตอนที่พ่อเริ่มฝึกกับ เฮนรี่

Damain : อาฮะ แล้วมันกลายเป็นโนบอดี้ได้ยังไง

Bruce : มันไม่ใช่เรื่องที่พ่อจะเล่าให้ฟังได้ตอนนี้ แต่ลูกไม้มันหล่นไม่ไกลต้น มอร์แกน เหมือนกับพ่อของเขาเปี้ยบ

Damain : เรื่องมีแค่เนี้ย?

Bruce : ถ้าพ่อคิดว่าลูกต้องรู้มากกว่านี้ พ่อถึงจะเล่าให้ฟังอีก

Damain : ท่านอยากให้ข้าทำตัวดีๆตลอดเวลา แต่ท่านดันเลือกที่จะไม่บอกให้ข้าฟัง

Bruce : พ่อไม่หวังว่าลูกจะเข้าใจ แต่ในฐานะพ่อ มีบางอย่างที่พ่อต้อง…

Damain : บางอย่างที่ท่านต้องโกหกน่ะเหรอ

Bruce : มันไม่เหมือนกัน พ่อเล่าให้ฟังไม่ได้ ไม่ได้โกหกอะไร

Damain : ก็เหมือนที่ข้าบ่นมาตลอด ความลับของท่านก็ยังมีความลับอยู่อีก และถ้าท่านคิดแบบนี้ต่อไปอีกละก็ โอค โชคดีล่ะกัน ตัวตนข้าก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าไม่ยอมรับตัวตนข้าก็ไปให้พ้นข้าซะ!

Bruce : จะไปไหน

Damian : พาหมาไปเดินไง เจ้ามามานี่

Alfred : คุณน่าจะบอกเขา มันอาจจะช่วยให้พ่อหนุ่มคนนี้ออกมาจากมุมมืดได้

Bruce : บอกไปอาจทำให้เขาสับสนเข้าไปอีก

Alfred : เขาแค่เด็กที่หวาดกลัว คุณหนูบรูซ

Bruce : ผมว่าปัญหาจริงๆคือเขาไม่ได้กลัวอะไรเลยต่างหาก อัลเฟรด

Alfred : คุณหนูคิดผิดแล้ว คืนนี้ เดเมี่ยน เห็นพ่อตัวเองโดนซ้อมปางตายต่อหน้าต่อตาผมเห็นใบหน้าอันหวาดกลัวของเขาตอนที่ออกไปช่วย ผมคิดว่านี่คงเป็นครั้งแรกที่ เดเมี่ยน ได้เห็นความเป็นมนุษย์ของพ่อเขาที่สุด เพราะคุณไม่ได้สวมเสื้อมีอักษร เอส ติดอยู่บนหน้าอก หรือใส่แหวนเขียว หรือขี้ม้าน้ำลึกลงไปใต้ทะเล คุณล้มได้ ไม่ได้เป็นอมตะ และคุณก็น่าจะรู้ดีกว่าใครๆ เราทุกคนรู้ดีว่าไม่มีอะไรจะอยู่ไปตลอดกาล

Damain : โทษทีที่ข้าต้องมาบอกข่าวสำคัญให้ท่านรู้..ลูกชายท่านมันตูดหมึก

Damian : ไม่เคยมีมุมมืดสำหรับเจ้าเลยใช่ไหม มีแต่แสงสว่างให้เจ้าเสมอ

 

Damian : ถ้าเจ้าคิดจะตามข้าไปเรื่อยๆสงสัยเราต้องเดินอ้อมหลบหมาแถวนี้ซะแล้ว เจ้าเคยอ่านเชคสเปีย มาหรือป่าว….ไม่เหรอ ข้าเดาว่าถ้าเจ้าอยู่ในถ้ำนั้นคงได้เห็นเลือดบ่อยๆแน่ ข้าเห็นเจ้าแล้วนึกถึง ไททัส งั้นชื่อ ไททัส ดีไหม

Nobody : ฉันสามารถสอนแกได้ทุกอย่าง ฉันจะไม่ทำให้แกผิดหวังและฉันก็หวังกับแกเช่นนั้น

Damian : ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นใคร

 

Nobody : งั้นแกก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นคนรักษาสัญญาเหมือนที่ฉันเคยสัญญาว่าจะไม่บอกพ่อแกถึงเรื่องคนตายในตรอกนั่น เราทั้งคู่เข้าใจดีว่าเขารู้สึกยังไง แกมีเรื่องให้คิดเยอะแยะ เดเมี่ยน เราไม่อาจใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความหลอกหลวงไปได้ตลอด ตอนนี้ฉันก็ขอโทษด้วยที่จับมือทักทายแกไม่ได้ เพราะมือฉันมีกระแสไฟอยู่ ห้าแสน โวลต์