DC Comic : Aquaman 04 : อวสานหุบเหวใต้ทะเล

เรื่อง : Geoff John
ภาพ : Ivan Reis, Joe Prado
วางจำหน่าย: 28 ธันวาคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Aquaman และ Mera ดำดิ่งลงสู่หุบเหวใต้ทะเลและได้ค้นพบสาเหตุที่พวกสัตว์ประหลาดจากห้วงลึกขึ้นไปหาเหยื่อจนถึงบนพื้นดิน แต่มันอาจเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป!

.
.
.
เปิดฉากมาที่ใต้ทะเลลึก

Aquaman (Arthur Curry) และ Mera ภรรยาของเขา มุ่งหน้าสู่หุบเหวใต้ทะเลโดยมีเหล่าปลาเรืองแสงน้ำลึกนำทาง

Arthur : ปกติแล้วผมจะสามารถมองเห็นได้แม้อยู่ก้นทะเล แต่ที่นี่มัน…

Mera : ตาของฉันก็มีปัญหาในการมองผ่านสารพิษที่อยู่ในน้ำที่นี่เหมือนกัน

Mera : แล้วมันก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆด้วย เราน่าจะอยู่ใกล้กับปากปล่องภูเขาไฟใต้ทะเล แล้วนี่สิ่งมีชีวิตสามารถมีชีวิตอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้ยังไงกันน่ะ?

Arthur : คงต้องลองถามพวกปลาที่ช่วยนำทางเราพวกนี้ หรือไม่ก็พวกตัวประหลาดที่ลักตัวชาวเมืองมาพวกนั้นแล้วล่ะ

Mera : ฉันว่าคุณคิดผิดเรื่องของพวกมันนะ พวกมันไม่เหมือนกับพวกเรา พวกมันเป็นแค่สัตว์ร้ายที่ไร้ซึ่งสติปัญญา

Arthur : แล้วใครเป็นคนที่สร้าง “สิ่งนั้น” กันล่ะ

ที่เบื้องหน้าของทั้งสอง มีสิ่งที่แปลกแยกจากโขดหินภูเขาไฟที่อยู่โดยรอบ มันดูไม่เหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติเอาเสียเลย?!

ทั้งสองคนว่ายเข้าไปดูใกล้วัตถุขนาดใหญ่นั้น

Arthur : มันดูเหมือนกับเป็นป้อมปราการบางอย่าง หรือไม่ก็…เดี๋ยวนะ คุณเห็นมุมที่มันเหมือนปักเข้าไปในปากปล่องภูเขาไฟไหม?

Mera : เหมือนกับว่ามันกระแทกเข้าไปในปากปล่องภูเขาไฟ พวกสัตว์ประหลาดนั้นไม่ได้สร้างสิ่งนี้นะอาเธอร์ มันดูเหมือนเป็นยานพาหนะใต้น้ำบางอย่าง มันจะเป็นยานจากต่างดาวหรือเปล่าน่ะ?

Arthur : ไม่หรอก ผมจำภาษาที่สลักอยู่นี่ได้ ถึงผมจะอ่านไม่ออก แต่…สัญลักษณ์นี่เป็นส่วนหนึ่งของภาษาโบราณ มันเป็นภาษาของแอตแลนติส…ตั้งแต่สมัยก่อนที่มันจะจมลงใต้ทะเล

Arthur : ยานลำนี้จมอยู่ที่นี่มานับศตวรรษแล้ว

Arthur : มันมีรอยแตกอยู่ที่ตัวยานด้วย พวกสัตว์ประหลาดนั่นคง…

Mera : กัดกินพวกคนที่อยู่ข้างในไปตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว

Arthur : แต่ชาวแอตแลนติสมาทำอะไรอยู่ใต้ทะเลตอนที่มันยังไม่จมลงกันล่ะ? และพวกนั้นมาทำอะไรในที่ลึกขนาดนี้?

พวกเขาว่ายเข้าไปในรอยแตกบนตัวยาน แต่ทว่า…

Mera : พวกปลาไม่ยอมตามเรามานะอาเธอร์

Arthur : ดูท่าสัญชาติญาณเอาชีวิตรอดของพวกมันจะเหนือกว่าพลังโทรจิตของผมนะ

Mera : มันเคยเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมาหรือเปล่าน่ะ?

Arthur : ไม่เคยเลย

Arthur : แต่นั่นก็หมายความว่าเรามาถูกทางแล้ว

Mera : แต่นั่นก็หมายความว่าเราต้องคลำทางกันเองแล้วสิเนี่ย

Arthur : เรารับมือกับความมืดได้น่า

Mera : ฉันเข้าใจว่าคุณหวังไว้ว่าคนที่โดนจับมาพวกนั้นจะยังมีชีวิตอยู่ และหวังว่าจะสามารถพาพวกเขากลับขึ้นไปบนพื้นดินได้ แล้วจากนั้นล่ะ? ถ้าสิ่งที่คุณฉินว่าไว้มันถูกต้อง พวกสัตว์ประหลาดนั่นขึ้นไปบนบกเพราะว่าแหล่งอาหารของพวกมันหมดลงแล้ว และพวกมันก็ได้ลิ้มรสชาติของเนื้อสิ่งมีชีวิตบนโลกเบื้องบนแล้วด้วย

Mera : เราต้องปิดกั้นหุบเหวนี่เพื่อป้องกันไม่ให้พวกมันกลับขึ้นไปอีก

Arthur : ถ้าเราทำแบบนั้นก็เท่ากับเราฆ่าพวกมันทั้งเผ่าพันธ์นะ

Mera : พวกมันเป็นสัตว์ที่ไร้หัวคิดนะ พวกมันมีแต่จะทำความเสียหายให้กับโลกเท่านั้นแหละ

Arthur : แอตแลนติสก็พูดถึงมนุษย์บนโลกเบื้องบนแบบนั้นเหมือนกัน

Mera : เจ้าพวกนี้มันกินมนุษย์นะ แถมพวกมันยังกินเป็นจำนวนมากด้วย

Arthur : แต่ทำไมพวกมันถึงเอา “อาหาร” กลับมาที่นี่กันล่ะ? ทำไมพวกมันถึงไม่อยู่หาเหยื่อที่ข้างบนนั้นไปเลย?

ทันใดนั้นในมุมมืดข้างหน้า มีแสงเรืองเป็นรูปดวงตาและปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวสว่างขึ้น

Mera : นั่นมันปลาหรือเปล่าน่ะ?

Arthur : ไม่ใช่

แล้วสิ่งนั้นก็ว่ายน้ำผ่านหน้าทั้งสอง เป็นสัตว์รูปร่างประหลาดที่ขนาดประมาณแมวตัวเขื่องๆ

Mera : ตัวอ่อนของพวกมันนี่นา

Arthur : เป็นตัวลูก

แล้วทันใดนั้นมันก็หยุดว่ายแล้วก็แน่นิ่งไป

Arthur : มัน…มันตายแล้วนี่นา

Mera : มันดูแคระแกรนนะ พิกลพิการด้วย

Arthur : น่าจะเกิดจากการสืบพันธ์ในสายเลือดเดียวกัน

(Inbred : ในหลักทางชีววิทยา การที่สิ่งมีชีวิตที่มีสายเลือดใกล้ชิดกันอย่างเครือญาติมาผสมพันธ์กันอาจทำให้ลักษณะด้อยทางพันธุกรรมปรากฎออกมาได้ง่าย และจะทำให้ลูกหลานที่ออกมามีอาการผ่าเหล่าและพิกลพิการได้ แต่ก็มีตัวอย่างการใช้ประโยชน์จากวิธีนี้เช่นกัน อย่างการผสมพันธ์สุนัข เพื่อให้ได้พันธ์ใหม่ๆขึ้นมาก็จะมีการเอาสายเลือดเดียวกันมาผสมพันธ์กันเพื่อให้ลักษณะที่ต้องการเด่นชัดขึ้นมาในรุ่นลูกหลาน ซึ่งนั่นก็ทำให้สุนัขในปัจจุบันมีขนาดและลักษณะที่หลากหลาย)

เมื่อพวกเขาผ่านไปตามทางที่มันมา พวกเขาก็เห็นซากศพของตัวอ่อนนับสิบตัวลอยตายเต็มไปหมด

Mera : ดูพวกมันสิ คุณเห็นไหมอาเธอร์ พวกมันแทบจะสูญสิ้นสายพันธ์อยู่แล้ว

Arthur : เงียบก่อนนะเมร่า ที่ข้างหน้านั่น…

พวกเขาออกมาที่สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง

มีพวกสัตว์ประหลาดที่พวกเขาตามรอยมาเต็มไปหมด และที่กลางห้อง มีตัวที่ใหญ่กว่าตัวอื่นถึง 10 เท่าอยู่

และพวกเขาก็เห็นเจ้าตัวจ่าฝูงเหมือนกำลังพูดคุยกับเจ้าตัวใหญ่ตรงกลางอยู่

Arthur : นี่มันอะไรกันเนี่ย?

Mera : คุณดู “ราชา” และ “ราชินี” ไม่ออกงั้นหรือ?

Mera : ที่นี่คือ “ท้องพระโรง” ของพวกมัน และยังเป็นสถานที่สืบพันธ์ของมันด้วย ถึงมันจะฟังดูน่าเศร้ายังไงก็ไม่รู้ก็เถอะ

พวกเขาพุ่งไปข้างหน้าโดย Mera สร้างกระแสน้ำป้องกันไม่ให้พวกมันเข้ามาใกล้ได้

Arthur : ที่แพดานด้านบนมี “ดักแด้” ที่พวกมันใช้ขังผู้คนอยู่

Arthur : เราไม่มีทางรู้ได้ว่าพวกเขาจะรอดอยู่ในนั้นได้นานแต่ไหน และเราก็เปิดให้พวกเขาออกมาใต้ทะเลนี้ก็ไม่ได้ด้วย เราต้องเอามันไปทั้งยวงพร้อมกับผนังนี้ด้วยแล้วล่ะเมร่า

ว่าแล้ว Arthur ก็ออกแรงดันสุดแรง

ที่ด้านนอกยาน ผนังเริ่มแตกออกจากแรงดันอันมหาศาล

เมื่อพวกสัตว์ประหลาดรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรก็เริ่มลงมือทันที

{อาหารของพวกเรา}

แล้วเขาก็ดันจนผนังส่วนนั้นหลุดออกมาจนได้ แล้วก็มุ่งหน้าขึ้นสู่เบื้องบน

Arthur : เราต้องเอาพวกเขาขึ้นไปอย่างช้าๆ ไม่งั้นพวกเขาจะตายเพราะปรับตัวไม่ทัน

Mera : เราไม่มีเวลามากนักหรอกนะ

Arthur : ผมจะถ่วงเวลาให้คุณเอง

ว่าแล้ว Arthur ก็มุ่งลงไปหาพวกสัตว์ประหลาดที่ตามขึ้นมา

Mera : อาเธอร์?!

Arthur : ไปเร็วเมร่า! ว่ายต่อไปเรื่อยๆ!!

Arthur : ฉันก็หวังไว้อยู่น่ะนะว่าเราจะคุยกันได้ ฉันหวังว่าเราจะทำให้แกเข้าใจได้ว่าฉันไม่สามารถยอมให้แกใช้เราเป็นอาหารได้

{เราต้องการอาหาร}

{นางต้องการอาหาร}

{เพื่อเด็กๆของเรา}

ทันใดนั้นก็มีรยางค์มารัดตัวของ Arthur ไว้?!

เป็นเจ้าตัวนางพญานั่นเอง!

{เจ้าจะต้องถูกดูดกลืนเข้าไปในตัวข้า}

{เพื่อเด็กๆของเรา}

ขณะที่สถานการณ์คับขัน Arthur ก็สังเกตุถึงสิ่งที่อยู่ข้างๆตัวเขา

Arthur : ปากปล่องภูเขาไฟ…มีโอกาสแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

แล้วเขาก็เงื้อตรีศูรขึ้น

Arthur : ฉันต้องขอโทษพวกแกด้วย

แล้วเขาก็ขว้างตรีศูรเข้าใส่ปากปล่องภูเขาไฟใต้ทะเล ทำให้ลาวาทะลักออกมาใส่เจ้าตัวนางพญา!!

ที่อีกด้านหนึ่ง Mera ที่กำลังใช้พลังน้ำช่วยดันพวกคนที่โดนจับมาขึ้นไป ก็ได้ยินเสียงดังกระหึ่มมาจากเบื้องล่าง

และเมื่อเธอมองไปข้างล่าง เธอก็เห็นบางอย่างกำลังพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

Mera : อาเธอร์?

ทันใดนั้น Arthur ก็ว่ายน้ำผ่านเธอไปยังชะง่อนผาที่อยู่เหนือหุบเหวใต้ทะเล

Mera : อาเธอร์! นั่นคุณจะทำอะไรน่ะ?

Arthur : ผมได้กระตุ้นภูเขาไฟใต้ทะเลให้ระเบิดขึ้นมาแล้ว หุบเหวใต้ทะเลแห่งนี้กำลังจะถล่ม

ที่เบื้องล่าง เจ้าตัวจ่าฝูงได้นำลูกน้องของมันตามขึ้นมา

{นางพญาของเราตายแล้ว}

Mera : อาเธอร์! พวกมันตามมาแล้ว!

เมื่อรู้ว่าเวลาไม่คอยท่า Arthur ก็รีบเค้นแรงทั้งหมดที่มีผลักดันชะง่อนผา!!

{แกต้องตายไปกับพวกเรา}

และด้วยการดันอย่างสุดแรงครั้งสุดท้าย…!!

ชะง่อนผาก็ถล่มลงไปทับพวกสัตว์ประหลาด และกลบฝังหุบเหวใต้ทะเลอยู่ภายใต้กองหินและดินโคลน

Mera : อาเธอร์?

Arthur : หุบเหวถูกฝังลงไปแล้ว ลาวาจะไหลท่วมมันจนเต็มในไม่ช้า…

แล้วเขาก็ไปช่วย Mera ดันผนังที่มีพวกคนที่โดนจับมาขึ้นไปเบื้องบน

Arthur : เรารีบพาคนพวกนี้กลับบ้านกันเถอะ

หลังจากนั้น

เหล่าผู้คนที่ถูกช่วยมาได้ก็ถูกปลดปล่อยจาก “ดักแด้”

ซึ่ง Arthur กับ Mera ก็ยืนดูภาพครอบครัวได้กลับมาพบกันอีกอย่างซาบซึ้งใจ
ตอนนั้นเองเจ้าหน้าที่ทหารก็มาหาเขา

นายทหาร : มันเป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์จริงๆ

ทหาร : ในบรรดาคนที่ถูกช่วยมา มีตายไปแค่สองคน อีกหลายสิบคนรอดมาได้ คุณทำได้ดีมากๆเลยล่ะนะ

Mera : อย่าทำท่าแปลกใจเกินเหตุแบบนั้นจะได้ไหม

นายทหาร : เราอยากได้รายงานอย่างละเอียดสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นข้างล่างนั่น คุณถ่ายรูปมาไว้บ้างหรือเปล่าน่ะ?

Arthur : นี่คุณกำลังพูดเล่นใช่ไหม?

นายทหาร : ผมขอเดาว่าคุณคงดูออกว่าผมล้อเล่นอยู่หรือเปล่าน่ะนะอควอแมน

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น

??? : อควอแมน!

เจ้าของเสียงเป็นเด็กชาย 1 ในบรรดาคนที่เขาช่วยมาได้นั่นเอง

Arthur : มีอะไรรึ?

เด็กน้อยยิ้มกว้างแล้วบอกเขาว่า

เด็กชาย : คุณเป็นฮีโร่ที่ผมชอบที่สุดเลย

ทั้ง Arthur และ Mera ยิ้มรับคำขอบคุณของเด็กน้อย ก่อนที่จะกระโดดลอยตัวจากไป

ซึ่งนายทหารที่โดนเมินก็อดจะบ่นอุบอิบไม่ได้

นายทหาร : ฉันก็ยังไม่ชอบหมอนั่นอยู่ดี

รุ่งเช้า ที่ประภาคารบนชะง่อนผาที่ Amnesty Bay

Mera กำลังทำแผลให้กับ Arthur

Mera : คุณแค่ทำสิ่งที่คุณต้องทำเท่านั้นแหละอาเธอร์ อย่าคิดถึงมันให้มากนักเลย

Arthur : ผมไม่เป็นไรหรอก ผมแค่อยากให้ผมมีทางเลือกอื่นตอนที่อยู่ข้างล่างนั่นเท่านั้นแหละ

Mera : คุณอยากจะหาทางที่จะไม่ต้องเสียสละชีวิตของใคร ทั้งของพวกมัน แล้วก็พวกเราด้วย ฉันรู้จักคุณดีน่าอาเธอร์ คุณอย่าให้เรื่องนี้มาตามหลอกหลอนคุณเลยนะ

Arthur : ผมไม่เป็นไรหรอก

Mera : คุณก็พูดแบบนั้นทุกทีนั่นแหละ

Arthur : เพราะผมไม่เป็นไรแน่นอน

ขณะที่ทั้งสองกำลังจุมพิตกันอย่างรักใคร่ ก็มีเสียงเรียกมาจากหน้าประตูบ้าน

??? : สวัสดีครับ? อควอแมนคุณอยู่หรือเปล่า?

แล้วเจ้าบ้านทั้งสองก็ไปเปิดประตูบ้านแล้วพบว่าคนที่มาคือผู้ช่วยนายอำเภอ Wilson คนที่มาขอความช่วยเหลือจากพวกเขาก่อนหน้านี้นั่นเอง

Arthur : เจ้าหน้าที่วิลสัน?

แล้ว Arthur ก็สังเกตุเห็นหมาที่ Wilson พามาด้วย มันเป็น 1 ในผู้ที่เขาช่วยมาได้เมื่อคืนที่ผ่านมา

Arthur : แล้วก็แก เป็นไงบ้างหรือเจ้าหนู?

Wilson : ใช่ มันสบายดี เอ่อ คืองี้นะครับ ผมขอโทษสำหรับกริยาท่าทางที่คนอื่นๆทำต่อคุณตอนที่อยู่ในเมืองบีชร็อคด้วยนะครับ แต่พวกคนที่คุณช่วยชีวิตมาได้นั้นก็ซาบซึ้งกับความช่วยเหลือของคุณมากเลยล่ะครับ รวมถึงตัวผมเองด้วย

Wilson : และเจ้าหมาตัวนี้ก็ด้วยเหมือนกัน

Wilson : เจ้าของของมันคือเจเน็ต รีด เป็นเจ้าของร้านหนังสือในเมืองนั้น เจ้านี้ก็ชอบนอนเล่นอยู่ในร้านนั้น แล้วก็ต้อนรับลูกค้าอย่างเป็นมิตรสุดๆเลยล่ะครับ

Wilson : คุณรีดเสียชีวิตไปแล้วจากเหตุการณ์เมื่อคืน มันก็เลยไม่มีที่ไป แล้วคุณก็ดูจะชอบมันด้วย ผมก็เลยคิดว่า…

Mera : แล้วมันชื่ออะไรรึ?

Wilson : ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เอาเป็น “อควอด็อค” เป็นไงครับ?

Mera : อควอด็อคงั้นรึ?

ขณะที่ Wilson กำลังจะกลับไปขึ้นรถ เขาก็หันมาบอกเรื่องสุดท้ายกับ Arthur กับ Mera

Wilson : อ้อ แล้วก็มีอีกเรื่องที่ผมอยากบอกนะครับ…เจ้าหมาตัวนี้มันว่ายน้ำไม่เป็นน่ะครับ

Mera : งั้นเราก็ต้องสอนมันแล้วสิเนี่ย

ทั้ง Arthur และ Mera ยิ้มต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้านของพวกเขาอย่างยินดียิ่ง

Teaser เรื่องราวของ Aquaman ในปีนี้

“Atlantis เคยเป็นชาติที่ทรงอำนาจที่สุดบนโลกนี้”

“แต่ในคืนวันหนึ่ง”

“มันก็ถูกทำลายพินาศลง”

“ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป Aqaman จะเริ่มการเดินทางเพื่อหาคำตอบให้กับสิ่งที่ไม่มีเคยมีใครตั้งคำถามมาก่อน”

“ว่าใครกันที่ทำให้ Atlantis จมลงสู่ท้องทะเล?”

โปรดติดตามได้ใน Aquaman ในปี 2012 นี้นะครับ

สวัสดีปีใหม่ทุกท่านครับ!!