THE SAVAGE HAWKMAN #3
เรื่อง : TONY S. DANEIL
ภาพ : PHILIP TAN
วางจำหน่าย: 23 พฤศจิกายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

มอร์ฟิเชียสคืนชีพ!

..

ผมกลับมาที่เกิดเหตุ

 

ที่นี่คือห้องทดลองอเนกประสงค์ของศ.ซิกเล่อร์… สถานที่ที่สิ่งมีชีวิตอวกาศชื่อมอร์ฟิเชียสหลบหนีจากยานบรรจุภัณฑ์ของมัน

 

สัญลักษณ์พวกนี้มันดูคล้าย… คล้ายมีชีวิต ผมรู้สึกเหมือนมันกำลังนูนเด่นออกมา คล้ายพยายามจะสัมผัส…

 

 

โลหะไนน์ธฺ มันมีปฏิกิริยากับสัญลักษณ์พวกนี้ ผมรู้สึกได้ว่ามันกำลังทำปฏิกิริยาต่อกันและ…

 

 

ระบบอะไรสักอย่างถูกเปิด! ภาพโฮโลแกรม!

 

โฮโลแกรมฉายภาพเอเลี่ยนรูปลักษณ์คล้ายนกฮูก

มันจับจ้องมาที่คาร์เตอร์ แล้วกล่าววาจาเป็นภาษาอังกฤษคล่องปร๋อ

“ระวัง… สัตว์ร้ายมอร์ฟิเชียสและภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นเมื่อมันถูกปลดปล่อยจากรังบรรจุภัณฑ์”

 

ปลดปล่อย? ไม่ใช่ว่ามันหนีออกมาหรอกเหรอ?

 

“ดวงดาวของเจ้าตกอยู่ในภัยพิบัติใหญ่หลวง มอร์ฟิเชียสจะทำให้มันเสื่อมสูญ เชื้อกาฬจะเข้ากลืนกิน… ทุกชีวิตที่สัมผัสกับมันจะถูกยึดครองร่าง คงเหลือไว้เพียงความเสื่อมทรามและความเจ็บปวด”

 

“เพราะเหตุนั้นสภาสูงจึงพิพากษาให้กักขังมอร์ฟิเชียสไว้ในรังและปล่อยให้มันไหลลอยอยู่ในอวกาศชั่วกัลป์… บัดนี้มันถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว ท่านผู้ซึ่งได้ยินคำข้า ท่านจงรีบเข้าเถิด…”

 

 

“มอร์ฟิเชียสแข็งแกร่ง… แซ่ดดดดดดด… ยิ่ง… แต่ยังมี… แซ่ดดดดดด จุดอ่อนอยู่เช่นกัน…

“ท่านต้อง แซ่ดดดด… ทางเดียว แซ่ดดดด…”

คาร์เตอร์: ไอ้บ้าเอ๊ย! อย่าเพิ่งสิโว้ย!

 

มันกำลังทำลายตัวเอง!

 

อย่างน้อยผมก็รู้แล้วว่ามอร์ฟิเชียสมีจุดอ่อน… แต่คืออะไรกันล่ะ? แล้วใครกันที่ปลดปล่อยมัน?

 

 

“ข้า… ข้ายังไม่ตาย”

 

มอร์ฟิเชียส: มอร์ฟิเชียสคืนชีพ!

?: ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ เดี๋ยวอีกแป๊บเดียวชะตาของแกก็ขาดสะบั้นแล้ว

มอร์ฟิเชียส: โผล่หัวมาสิเจ้าขี้ขลาด เจ้าเป็นใคร?

?: ฉันก็แค่คนอยากรู้อยากลองเท่านั้นแหละ

 

 

“ฉันก็แค่คนขี้สงสัยน่ะ”

 

เคน: ฉันคือดร.โฮการ์ธ เคน ฉันเป็นผู้ออกแบบอุปกรณ์ทางการทหารให้รัฐบาลสหรัฐ และตอนนี้ มอร์ฟิเชียส… แกคืออุปกรณ์ใหม่ของฉัน

มอร์ฟิเชียส: ฮี่ฮี่ฮี่ เจ้าไม่รู้อะไร เชื้อของข้ากำลังแพร่ขยายออกไป พลังของข้ากำลังฟื้นฟู พวกเจ้าจงมีความสุขไปเถอะ เดี๋ยวข้าจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างและสังหารพวกแกให้สิ้น

อัสคาน่า: ฉันกำลังหยุดระบบโครงสร้างเซลล์คืนสภาพของแกอยู่ รู้มั้ยว่าความสามารถในการฟื้นฟูตามสายพันธุ์ของแกนี่แหละที่เป็นเป้าหมายของพวกเรา… เพราะฉะนั้นเราคงต้องขอบคุณ

 

 

เคน: ใช่แล้ว เป็นที่รู้กันว่าเผ่าพันธุ์เซนิวเซี่ยนเปี่ยมด้วยสัญชาตญาณการทำลาย พวกแกสามารถแพร่ขยายและกลืนกินข้ามจักรวาลเสมือนเป็นมะเร็งอวกาศ คุณสมบัตินี้จะมีค่าอย่างยิ่งเมื่อสามารถควบคุมได้

มอร์ฟิเชียส: ข้าจะเอาชีวิตพวกแก! ข้าจะฆ่าพวกแกทั้งหมด!

เคน: ไม่ มอร์ฟิเชียส ชีวิตแกต่างหากที่เป็นของเรา

 

“อ๊ากกกกกกกกก”

…

อัสคาน่าสวมวิญญาณเลเธอร์เฟซชำแหละมอร์ฟิเชียสอย่างไม่ปราณีปราศัย!!

เช้าวันใหม่อากาศสดใส คาร์เตอร์แวะไปเยี่ยมบ้านของศ.ซิกเล่อร์…

คาร์เตอร์: หวังว่าจะไม่ถือที่ผมมาโดยไม่บอกล่วงหน้านะ

เอ็มม่า: คุณมาสารภาพเหรอคาร์เตอร์? หรือว่ามาปิดปากฉันกันล่ะ?

คาร์เตอร์: ที่จริงผมมาเพราะได้กลิ่นกาแฟ ขอสักถ้วยได้มั้ยครับ?

ทั้งที่ทะเลาะกันแทบเป็นแทบตายแต่เธอก็ยังให้เขาเข้ามาอยู่ดี …

คาร์เตอร์: เมื่อคืนผมไปที่ห้องทดลองมา

เอ็มม่า: คุณเข้าไปได้ไงกัน? ตำรวจล้อมที่นั่นไว้แล้วนี่

คาร์เตอร์: ผมย่องเข้าไปตอนที่ไม่มีใครเห็นน่ะ ผมลองตรวจสอบสัญลักษณ์บนยานนั่นแล้ว ผมพบว่าเราพลาดอะไรไปบางอย่าง

เอ็มม่า: ฉันรู้ว่าคุณเป็นนักสัญวิทยาที่เปี่ยมด้วยพรสวรรค์ แต่นั่นมันอักษรของมนุษย์ต่างดาวนะ

 

ซิกเล่อร์: ฉันกลับคิดว่าเราไม่ควรไปขุดคุ้ยเรื่องที่จบลงไปแล้วนะ

 

คาร์เตอร์: ถึงแม้ว่ามันจะเกี่ยวข้องกับลูกน้องของคุณงั้นเหรอ ศาสตราจารย์ซิกเล่อร์

ซิกเล่อร์: ใช่แล้ว คนพวกนั้นเป็นคนที่ฉันคัดสรรมาเอง เธอจะถามทำไมเนี่ย?

คาร์เตอร์: เพราะมีใครบางคนไปเปลี่ยนกลไกของโลงนั่นน่ะสิ มีคนจงใจปล่อยมอร์ฟิเชียสออกมา!

เอ็มม่า: คุณกำลังกล่าวหาคนอื่นอยู่นะคาร์เตอร์

ซิกเล่อร์: คนเดียวที่ได้แยกชิ้นส่วนยานนั่นคือเทอร์แรนซ์ ฉันเอาหัวเป็นประกันเลยว่าเจ้าหนูนั่นไว้ใจได้

คาร์เตอร์: ไอ้เทอร์แรนซ์มันอยู่ไหน?

ซิกเล่อร์: ฉัน… ฉันไม่รู้ ฉันไม่เจอเขาตั้งแต่วันก่อนหลังกลับมาจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันพยายามโทรหาเขาแต่แปลกมากเลยที่เขาไม่รับสาย

เอ็มม่า: อ้าว แล้วนั่นคุณจะไปไหน?

คาร์เตอร์: ไปหามันไงล่ะ

 

ฮอว์คแมนออกปฏิบัติการ!

 

ตอนนั้นเอง เทอร์แรนซ์ก็กำลังเก็บข้าวของขึ้นรถคล้ายจะอพยพหนีน้ำท่วม

หมาน้อยตัวหนึ่งเดินมาป้วนเปี้ยนรบกวนให้เทอร์แรนซ์รู้สึกหงุดหงิดใจ

…

เทอร์แรนซ์: อย่ามากวนใจฉันสิโว้ย ไอ้หมาบ้า!

น้องหมาน้อยคงอยากมีเพื่อนเล่นเลยกระโดดเข้าหา!

แต่มีหรือจะสู้ฤทธิ์ปืนได้ ฮอว์คแมนที่มาช้าไปหน่อยจึงอดแสดงฝีมือเลย

เทอร์แรนซ์: แกคือตัวอะไรอีกวะเนี่ย?

คาร์เตอร์: ฉันต่างหากที่ต้องถามแก เทอร์แรนซ์

คาร์เตอร์: แกจะไปไหน?

เทอร์แรนซ์: ก็ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

คาร์เตอร์: แต่แกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นจนกว่าจะบอกมาว่าแกทำงานให้ใคร

เทอร์แรนซ์: ฉันทำงานกับศาสตราจารย์ซิกเล่อร์

คาร์เตอร์: นั่นฉันถามแกแบบสุภาพแล้วนะโว้ย แกอยากเจอคำถามแบบฮาร์ดคอร์ใช่มั้ยหา?

พี่ฮอว์คแมนจึงจัดแบบฮาร์ดคอร์ให้หนึ่งที!

 

คาร์เตอร์: บอกมา… ก่อนที่หน้าแกจะเยินไปมากกว่านี้

เทอร์แรนซ์: ยอมแล้วจ้า ยอมแล้ว เดี๋ยวผมจะพาพี่ไปหามอร์ฟิเชียสเอง

ฮอว์คแมนจึงกระเตงพาเทอร์แรนซ์ไปด้วยประการฉะนี้เอง…

ทางด้านดร.เคน พวกมันเพิ่งชำแหละมอร์ฟิเชียสเสร็จพอดิบพอดี…

เคน: เซลล์เม็ดเลือดของเจ้ามนุษย์ต่างดาวมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างที่ฉันคิดเลย

อัสคาน่า: ชำแหละเสร็จสิ้นแล้วค่ะ…

 

อัสคาน่า: ที่เหลืออยู่มีแค่สมองเท่านั้นเอง

เคน: เอาไปแช่แข็งซะอัสคาน่า สมองของมันยังไม่สำคัญในตอนนี้ นั่นเป็นอินทรียภาพส่วนที่สามารถคิดได้ มันอาจมีค่าในภายหลัง

เคน: สารประกอบที่ได้ทั้งสิบสองหลอดนี้สิที่สำคัญมาก มันคืออินทรียภาพซึ่งอยู่ในเซลล์ส่วนร่างกายของมอร์ฟิเชียสซึ่งสามารถทำได้ทั้งฟื้นฟูและจู่โจม

 

ขณะที่หัวของมอร์ฟิเชียสเริ่มมีปฏิกิริยาบางอย่าง พวกคาร์เตอร์ก็มาถึงพอดี

เทอร์แรนซ์: ข้างล่างนี่แหละ

คาร์เตอร์: แกรอฉันอยู่บนหลังคาก็แล้วกัน

เทอร์แรนซ์: ยอมก็บ้าแล้ว แกต้องให้ฉันช่วย พาฉันไปด้วย

 

..

มอร์ฟิเชียส: ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!

เคน: อัสคาน่า? ฉันนึกว่ามันตายแล้วซะอีก

อัสคาน่า: ฉันก็เหมือนกันค่ะ… งั้นฉันจัดการเอง

 

 

โครมมม!!

 

เคน: ปกป้องฉันด้วย

เทอร์แรนซ์: หมอนั่นแหละตัวการ! หมอนั่นคือ ดร.เคน!

รู้อย่างนั้น คาร์เตอร์ก็สวมจิตวิญญาณนักรบพุ่งเข้าใส่ทันที!

คาร์เตอร์: มอร์ฟิเชียสอยู่ที่ไหน?

อัสคาน่า: ฉันจะส่งแกไปเจอมันเอง

เคน: ไล่ไอ้นกนี่ไปให้พ้นจากห้องทดลองของฉัน!

อัสคาน่า: ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะท่าน

แต่ขณะที่นกกับกิ้งก่ากำลังตะลุมบอนกัน ใครคนหนึ่งก็พุ่งเข้าไปหาหัวของมอร์ฟิเชียส!

มันสังหารนักวิทยาศาสตร์เกือบทั้งหมดแล้วค่อย ๆ กลายร่าง

…

 “เทอร์แรนซ์?”

 

คาร์เตอร์โมโหสุดขีดที่เห็นเพื่อนของตัวเองถูกสารของมอร์ฟิเชียสยึดครองร่าง!

คาร์เตอร์: มอร์ฟิเชียสอยู่ไหน?

อัสคาน่า: มันคงจะหนีไปแล้ว ต้องโทษแกนั่นแหละ?

คาร์เตอร์: หมายความว่าไง?

อัสคาน่า: คนที่แกพามาไม่ใช่มนุษย์ มันคือพาหะของมอร์ฟิเชียสต่างหากเล่า!

คาร์เตอร์กับอัสคาน่าจึงไล่ตามเทอร์แรนซ์ไป

แต่ก็ช้าไปหนึ่งก้าวเพราะตอนนั้นเทอร์แรนซ์พบหัวของมอร์ฟิเชียสแล้ว!

…

มอร์ฟิเชียส: เชื้อของข้าจะคงอยู่ตลอดกาล

เทอร์แรนซ์: ท่านคืนชีพแล้ว เจ้านาย

อัสคาน่า: สายไปแล้ว

…

พวกมันพลันรวมตัวกัน!!

..

“ข้าอยากเจอแค่… ฮอว์คแมนเท่านั้น!”

..

สู่การสัประยุทธ์ครั้งสุดท้าย!

ตอนต่อไป:

THE FINAL SHOWDOWN!