Blue Beetle #3

BLUE BEETLE  #3
เรื่อง : TONY BEDARD
ภาพ : IG GUARA, RUY JOSE
วางจำหน่าย: 16 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ศัตรูสิบทิศ!

..

เอล ปาโซ่, เท็กซัส

ณ บ้านของเจมี่ เรเยส

แม่: อย่าโกหกแม่นะปาโก้! แม่ไม่รู้หรอกว่าเจมี่ออกไปนานแค่ไหนแล้ว แต่เธอต้องเป็นคนแรกที่เขาโทรหาแน่ ๆ

 

ณ บ้านของอัมปาโร่ คาร์เดนาส หรือ “ลา ดาม่า”

ปาโก้: เขามากับผมครับคุณนายเรเยส แต่ระหว่างทางก่อนที่เราจะมาถึงงานของเบรนด้า เราเจอกับ… ผมไม่รู้จะเรียกยังไงดี… เหมือนกับว่าแก๊งปิศาจยกพวกตีกัน! ผมโดนทำร้ายแล้วรถผมก็พัง ส่วนเจมี่เขาหนีไปได้

 

ปารีส, ฝรั่งเศส

โฟเบีย: แกเป็นใคร? แล้วบอสไปไหน!?

“เขารู้ว่าพวกแกทำพลาด เขาเลยส่งฉันมาตกลงกับพวกแก”

โฟเบีย: นี่ไม่ใช่ความผิดของพวกเรานะ! เราได้โบราณวัตถุนั่นมาแล้ว… จนลูกน้องของลา ดาม่าโผล่หัวมา แล้วจากนั้นก็มีเด็กสองคนมาจากไหนไม่รู้ คนหนึ่งฉวยเอาของไป

“แล้วพวกแกจัดการกับเด็กนั่นไม่ได้งั้นเหรอ?”

โฟเบีย: เปล่า! มีคนอื่นมาอีก… คนที่เราไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน… มันสวมเกราะสีฟ้า

 

ถึงวันนี้ผมจะถูกรุมสกรัม, ถูกยิงใส่ แถมยังถูกเกราะเหล็กพูดได้บีบให้อ้วกรดใส่ป้าของเบรนด้า แต่พอลองได้บินดูมันก็ทำให้รู้สึกว่าวันนี้ไม่ได้ห่วยแตกเกินไปนัก

 

[ห่วยแตกคืออะไร]

เจมี่: เป็นคำที่บอกความรู้สึกไงล่ะ นี่แกแอบฟังความคิดฉันเรอะ?

[ข้าพเจ้ากำลังควบคุมให้ท่านคิดถึงแต่ภารกิจ]

เจมี่: แกคือตัวอะไรน่ะ? เป็นอาวุธชนิดใหม่เหรอ? คนชั่วพวกนั้นขโมยแกมาจากรัฐบาลใช่มั้ย?

[ข้าพเจ้าคือสการับ คาจิ-ด้า ส่วนท่านคือร่างต้นของข้าพเจ้า]

 

 

เจมี่: ฟังนะ ฉันขอบคุณมากที่แกช่วยฉันพาปาโก้หนีแต่ฉัน… เหวออ!

ขณะที่เจมี่กำลังจะร่อนลง พวกน้องหมาจรจัดที่อยู่ข้างล่างก็พากันมารอท่า

[สัตว์พวกนี้จะขัดขวางพวกเรา]

มือขวาของเจมี่พลันกลายเป็นปืนร็อคแมน!

เจมี่: โว้ววว! แกเลิกคิดว่า “การฆ่า” จะแก้ได้ทุกปัญหาซะทีสิ!

เจมี่: อ้าว แล้วนี่แกปิดปากพวกมันยังไงกันล่ะเนี่ย?

[คลื่นเสียงความถี่สูง]

 

 

โอ พระเจ้า! นี่ฉันรูปร่างหน้าเหมือนปิศาจแมลงไปแล้ว!

เจมี่: เฮ้! แกต้องออกจากร่างของฉันได้แล้วนะ! ฉันจะเอาแกไปส่งคืนรัฐบาลเอง แต่ฉันเข้าบ้านด้วยสภาพแบบนี้ไม่ได้

[ปฏิเสธ ข้าพเจ้าไม่ได้มาจากโลกของท่าน… และจะไม่ตัดการเชื่อมต่อจากร่างต้น]

 

 

คฤหาสน์คาร์เดนาส

ตุ๊กกี้: บ๊ายบายเบรนด้า!

เบรนด้า: ขอโทษนะจ๊ะที่งานเลี้ยงต้องเลิกก่อนกำหนด

ตุ๊กกี้: ไม่หรอกจ้ะ งานนี้สุดยอดจนเอาไปเล่าได้ยันลูกบวชเลยล่ะ

 

เทีย: ป้าต่างหากล่ะที่ต้องขอโทษ ป้าไม่อยากให้งานควินเซียนาร่าของหลานต้องเลิกก่อนเวลาเลย

เบรนด้า: ไม่เป็นไรหรอกค่ะเทีย หนูคงสนุกไม่ได้หรอกถ้าปาโก้บาดเจ็บแถมเจมี่ก็หายตัวไปอีก… ว่าแต่ทำไมตำรวจยังไม่มาอีกนะ?

เทีย: ป้าติดต่อเทศมนตรีกับผู้กองเพื่อนของป้าแล้ว ตอนนี้พวกเขาส่งมือดีออกตามหาตัวเจมี่อยู่ แต่พวกเขาไม่มาที่นี่เพราะกลัวจะทำให้แขกเสียขวัญ

เบรนด้า: ป้าอัมปาโร่คะ ถ้าไม่มีป้าหนูคงแย่แน่ ๆ เลย

 

การ์ดรักษาความปลอดภัย: คุณคาร์เดนาสครับ พวก… เอ่อ พวกที่คุณต้องการพบกลับมาแล้วครับ

 

เทีย: งั้นถ้ามีข่าวอะไรป้าจะบอกให้หลานรู้นะจ๊ะ

เบรนด้า: ขอบคุณมากค่ะเทีย

แต่พอลับหลังหลานรักป้าก็เริ่มออกลายทันที!

การ์ดรักษาความปลอดภัย: นี่เราไม่ได้ทำงานร่วมกันตำรวจจริงใช่มั้ยครับ?

เทีย: ก็แหงล่ะสิ เจ้าโง่

 

เทีย: บรูเทลกับพวกเป็นไงบ้าง?

การ์ดรักษาความปลอดภัย: เจ็บหนักครับ คุณหมอควิญโญเนสกำลังรักษาอยู่…

 

เทีย: เป็นไง? มันรอดมั้ย?

หมอ: บรูเทลกับรอมเป้-ฮิวซอสถูกแทงครับ แต่ผมทำแผลให้แล้ว ส่วนรอยไหม้บนร่างโคโยเต้ก็กำลังทุเลา

เทีย: แกทำให้ฉันผิดหวัง บรูเทล

บรูเทล: ขออภัยครับ… เราได้สการับมาแล้ว… แต่มีพวกเด็กโผล่มาขวาง… คนหนึ่งวิ่งหนีไปพร้อมของนั่น เราคลาดสายตาจากมันแว่บเดียว… จู่ ๆ ไอ้ตัวฟ้าก็มาจากไหนไม่รู้

เทีย: ใช่ ไอ้ตัวฟ้านั่น ฉันรู้แล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับเต่าทองโบราณชิ้นนั้น แต่เราต้องรีบหามันให้เจอก่อนคนอื่น…

 

“เพราะเราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าใครจะโผล่หัวมาอีก”

 

ลูครี-ซ่า: ดาวดวงนี้ดูจะล้าหลังนะ พวกมันทำลายสการับได้ยังไงกัน?

คาจิ-ไก: บอกยากครับ ข้าพยายามตรวจสอบพิกัดของคาจิ-ด้าอยู่ แต่เครื่องแสกนกลับเจอข้อมูลที่น่าสนใจกว่านั้น…

 

คาจิ-ไก: ชนพื้นเมืองเรียกที่นี่ว่าโลก ข้อมูลบอกว่าที่นี่อุดมไปด้วยประชากรผู้มีพลังพิเศษเหนือปกติ สื่อท้องถิ่นเรียกพวกเขาด้วยคำว่า ยอดมนุษย์

ลูครี-ซ่า: แล้วไง? ดาวเคราะห์ของเจ้าเองก็เคยมีผู้พิทักษ์ คาจิ-ไกเอ๋ย… แต่เจ้าก็ฆ่าพวกมัน

 

คาจิ-ไก: ตรวจเจอสัญญาณแล้วครับ… สัญญาณตรงกันกับสการับคาจิ-ด้าทุกประการ ดูเหมือนว่าเขาจะรวมตัวกับร่างต้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จากการตรวจสอบภายนอกไม่พบร่องรอยความเสียหายครับ

คาจิ-ไก: แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเขาไม่ตอบรับสัญญาณของเราเลย

ลูครี-ซ่า: แล้วเราเรียกตัวเขากลับมาตามปกติไม่ได้เลยหรือ?

 

คาจิ-ไก: เกรงว่าเราคงต้องไปพบเขาตัวต่อตัวแล้วล่ะครับ

 

ฉันไม่ได้พูดเล่นนะเกราะแมลง แกต้องออกจากร่างของฉันได้แล้ว ฉันถึงบ้านแล้ว และฉันต้องเข้าไปบอกครอบครัวของฉันว่าปลอดภัย

 

[ครอบครัวไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของแผน]

 

อะไรกันวะ แกไม่มีครอบครัวรอแกอยู่บ้างรึไง? ฉันหมายถึงแกอาจไม่สนใจ แต่สำหรับฉันพวกเขาสำคัญโว้ย! เอางี้ ถ้าแกสามารถสัมผัสความรู้สึกฉันได้เหมือนที่แกอ่านความคิดฉัน แกจะเข้าใจว่าเป็นยังไงเวลาที่เห็นพ่อแม่แกและน้องสาวตัวน้อยของแกก็กำลังร้องไห้จ้า… เป็นไง ห่วยแตกมั้ยล่ะ?

 

 

[<พบข้อผิดพลาด>]

 

เจมี่: ปล่อยฉันไปได้แล้วโว้ย!

แม่: เธอคิดว่าฉันรู้สึกยังไงล่ะ? ลูกชายฉันหายไปทั้งคนนะยะ!

แม่: แล้วนี่เธอก็โทรมาถามว่าเขาเป็นไงบ้าง เธอจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องทำไมกัน?

 

แม่: ฉันเตือนเขาแล้วว่าไม่ให้ไปบ้านเธอ! เรารู้ตัวจริงของเธอ… ใคร ๆ ก็รู้ เธอคือลา ดาม่าโคตรมาเฟียใช่มั้ยล่ะ!

 

พ่อ: บลังก้าพอได้แล้ว! อย่าทำให้อะไรมันแย่ไปกว่านี้เลย!

แม่: เอาลูกชายฉันคืนมา ไม่งั้นฉันไปหาเธอแน่

 

เทีย: ดูเหมือนเจ้าหนูที่เอาโบราณวัตถุไปจะยังไม่ถึงบ้านแฮะ… แกคิดว่าแม่เจ้าหนูนั่นโมโหรึเปล่า?

การ์ดรักษาความปลอดภัย: โมโหครับ…

ผัวะ!!!

 ..

เทีย: ไอ้โง่! มันยังโมโหได้ไม่ถึงครึ่งของที่ฉันโมโหเลยโว้ย!

เทีย: พวกแกทั้งหมดไม่เข้าใจหรอกว่าทำอะไรหลุดมือไปวันนี้ บลูบีทเทิ่ลน่ะมีแค่หนึ่งเดียวเท่านั้น

 

เทียฉันเสียเงินไปมากหลายกว่าจะหามันเจอและพามันมาที่นี่… แต่พวกแกก็ปล่อยให้เด็กมันเอาไป!

เทีย: โคโยเต้ แกช่วยฉันหาที่อยู่ของบีทเทิ่ลหน่อยได้มั้ย?

โคโยเต้: ได้ครับดาม่า

เทีย: ขอบใจสำหรับความภักดีของแกนะ

 

โช๊ะ!!!!

 

ดาม่าถอดสร้อยคอออกมาร่ายมนตร์

เทีย: อา นี่เอง ในที่สุดแกก็มีประโยชน์สักทีนะโคโยเต้

เอางี้นะ แกพูดถึงภารกิจใช่มั้ย? ถึงแกจะยังไม่บอกว่ามันคือภารกิจอะไรก็เถอะ แต่แกจะทำมันไม่สำเร็จถ้าฉันไม่ร่วมมือด้วย แกเข้าใจที่ฉันพูดมั้ย? เข้าใจคำว่าความร่วมมือรึเปล่า?

[ร่างต้นจำต้องเชื่อฟัง]

เอาล่ะ อย่างแรกเลยนะ เลิกเรียกฉันแบบนั้นได้แล้ว มันชวนขนลุก แล้วอย่างที่สอง แกคิดจะควบคุมฉันจริงอ่ะ?

 

 

แต่แกไม่มีสิทธิ์โว้ย… ไม่มีเด็ดขาด… ทีนี้ถ้าแกไม่ปล่อยฉันไปแกก็ต้องมีฉันไว้ และนี่คือข้อตกลง: แกให้ฉันมีชีวิตไปตามเรื่องตามราวของฉัน แล้วฉันจะช่วยงานแก ตกลงมั้ย?

[ปฏิเสธ ข้าพเจ้าไม่สามารถให้สิทธิ์นั้นแกท่านได้]

ไม่จริงเลย แกทำได้แต่แกไม่พยายามต่างหาก ที่ฉันขอคือให้แกปล่อยฉัน… เริ่มจากมือสักข้างก่อนก็ยังดี

 

 

“อ๊ากกกก!!”

 

คาจิ-ไก: เป็นไปไม่ได้

พ่อ: ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะพูดอย่างนั้น!

แม่: นังนั่นทำร้ายเจมี่! ฉันรู้ดี!

มิลาโกร: หม่ามี้, ปาปี๊… ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่หลังบ้านรึเปล่าคะ?

พ่อ/แม่: อย่าเพิ่งกวนตอนนี้ มิลาโกร!

 

เจมี่: ไม่ ไม่ แกต้องเชื่อฉันนะ เลิกพยายามควบคุมสิ่งต่าง ๆ ได้แล้ว!

“ฉันบอก… ให้… ออกไป… ไงเล่า!!!!”

 

“อ๊ากกกกกกกกกก!!”

 

ลูครี-ซ่า: เกิดอะไรขึ้น!?

“ทีนี้พ่อกับแม่ได้ยินชัดแจ๋วเลยล่ะ”

 

“ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ!? อย่าบังคับให้ฉันต้องใช้ไอ้นี่นะโว้ย!”

แม่เจมี่…? ขอบคุณพระเจ้า!

พ่อ: ลูกเป็นอะไรรึเปล่า?

เจมี่: ไม่เป็นไรครับพ่อ

เจมี่: ผมปลอดภัยดี

ปารีส, ฝรั่งเศส

“สมัยที่หัวหน้าชวนฉันเข้าร่วมภราดร ฉันก็เหมือนกับพวกแกน่ะแหละ มีเพียงอย่างหนึ่งที่แตกต่าง…”

 

“นั่นก็คือฉันไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง”

 

“ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเห็นว่าพวกแกมีคุณค่าอยู่ โฟเบีย, วอร์ป, พลาสมัส… ฉะนั้นเขาจึงให้ฉันกลับไปเอล ปาโซ่พร้อมกับพวกแกเพื่อชิงเอาบลูบีทเทิ่ลกลับคืนมา”

 

 

“เรียกฉันว่าซิลเวอร์แบ็ค

“แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าฉันเป็นมิตรกับพวกแกเชียวล่ะ”

“นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่พวกแกจะได้พิสูจน์ตัวเอง ถ้าพวกแกพลาดอีกครั้ง”

 

“คราวนี้ฉันจะเชือดพวกแกทิ้งซะที่นั่นเลย”

 

..

เมื่อใคร ๆ ก็คิดฆ่าเจมี่

ตอนต่อไป:

EVERYBODY WANTS JAIME (DEAD)

11 thoughts on “Blue Beetle #3

  1. MISTER-Y Post author

    คุยกันเล็กน้อย 😀
    ไม่รู้มีใครคิดเหมือนผมหรือเปล่า 😛 แต่คาถาของลา ดาม่ามันดูคุ้นตามากเลย เหมือนจะเคยเห็นในซุปเปอร์แมน 55

  2. Tatoo

    สนุกมากครับ ชอบมาก ๆ
    ชื่อ Blue Beetle เป็นชื่อฮีโร่ที่เท่มาก ๆ ฮยากให้ DC ปั้นฮีโร่ตัวนี้ให้ดังเหมือนพวก สไปเดอร์เเมนจัง

  3. seventoon

    ป้าเทีย สวยแต่โหดแฮะ ปาดคอเฉยเลยอ่ะ

    รอ บลูบีทเทิ่ลDebutซักทีแล้วกัน

  4. zz_gainer

    กายเวอร์นี่นา!! ฮีโร่ตัวนี้ผมชอบตั้งแต่แรกเห็นดีไซน์ละ มันโดนจริงๆ อยากให้ปั้นให้ดังเหมือนกันฮะ

  5. BaaMzS

    ซิลเวอร์แบ็คหน้าคล้ายๆเมทัลโล่ในเกมเลยนะ – -”

    (พลาสมัสนี่เป็นวายร้ายทีนไททั่นเก่าใช่มั้ยครับ เหมือนเคยเห็นในการ์ตูนเน็ตเวิร์คนะ)

  6. DarkSoul

    คิดอยู่เหมือนกันครับว่าคาถามันคุ้นๆ แต่ไม่ใช่เป็นมุกของ DC ที่ทำตัวหนังสือ แทนการร่ายคาถาหรือครับ ประมาณว่าให้คนอ่านรู้ว่าเป็นคาถาอย่างเดียว แต่ไม่ได้บอกว่าคาถานั้นๆ มีแหล่งที่มายังไง

  7. jame

    รองใช้กระจกสะท้อนกับกลับหัวดูสิครับแล้วจะอ่านออก

  8. DOL

    ใครๆก็อยากได้ตัว Jamie เหมือน ใครๆก็อยากได้ตัว Kyle ใน GL เลย หุๆๆๆ

    ชอบภาพของเรื่องนี้จัง วาดผู้หญิงสวย น่าฮักดี

  9. AphthousUlcer

    อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจังครับ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *