Marvel Comic : Spider-Island : Venom 09 : Epilogue2 : เพราะโลกนี้ไม่ได้มีแต่สิ่งที่สวยงาม
เรื่อง : Rick Remender
ภาพ : Stefano Caselli, Frank Martin
วางจำหน่าย: 16 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics
นี่คือบทส่งท้ายอีกบทหนึ่งของ Event Spider-Island เมื่อ Venom ต้องพบกับความจริงอีกอย่างของสิ่งที่เกิดขึ้นหลังภัยพิบัติครั้งใหญ่ และผลของมันนั้นก็ย้ำเตือนว่าเขานั้นต่างกับ Hero ที่เขาชื่นชมอย่าง Spider-man เพียงไร
.
.
.
หลังจากที่เขาเพิ่งจะร่วมมือกับเหล่า Hero จัดการกับ The Queen มาได้ ตอนนี้ Venom (Eugene “Flash” Thompson) กำลังมุ่งหน้ากลับไปยังที่โรงพยาบาลที่เขาแยกกับ Betty Brant คนรักของเขา
“ฉันเจอเรื่องหนักๆมาตลอดทั้งชีวิตเลย”
“ถูกกดดันจนถึงขีดสุดทั้งทางกายและใจ”
“ทั้งการเล่นฟุตบอล”
“พ่อ”
“ค่ายทหาร”
“ไปรบที่ตะวันออกกลาง”
“เสียขาทั้งสองข้างตั้งแต่เข่าลงไป”
“แต่เรื่องหนักๆที่เจอมาทั้งชีวิตยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ฉันเจอในช่วงสิบสองชั่วโมงที่ผ่านมานี้เลย”
“พ่อ…”
“ยังไม่มีโอกาสที่จะคิดถึงเรื่องนั้นแบบเต็มๆเลย”
“ยังไม่ได้บอกเรื่องพ่อให้แม่กับเจสซี่รู้เลย”
“ฉัน…ฉันทำไม่ได้ ฉันไม่กล้าเป็นคนบอกพวกเขา”
“ต้องหาเธอให้พบให้ได้ ท่ามกลางความสับสนทั้งหมดนี้ พระเจ้า ขอให้ฉันหาเธอพบเถอะ…”
“เบ็ตตี้…”
“ฉันทิ้งเธอไว้ที่โรงพยาบาล…”
“ทิ้งเธอไว้ตามลำพังท่ามกลางความบ้าคลั่งนี้”
“ไวรัสมันแพร่ไปทางอากาศได้”
“ไม่มีทางที่เธอจะหนีมันพ้น”
“พระเจ้า ขอให้เธอปลอดภัยเถอะ”
“แม้ว่าเธอจะ…”
“…ขอให้เธอปลอดภัยเท่านั้นก็พอ”
ขณะเดียวกันนั้น ชายคนหนึ่งก็วิ่งเปลือยกายเข้าไปในธนาคาร
ที่แท้เขาก็คือรปภ.ของธนาคารแห่งนี้นั่นเอง เขาเป็นคนหนึ่งที่โดนเปลี่ยนเป็นแมงมุมในขณะที่เกิดเรื่อง และเมื่อเขากลับร่างเดิมเขาก็ต้องวิ่งกลับมาที่นี่เพื่อเอาเสื้อผ้าของเขา
แต่ในขณะที่เขากำลังสวมเสื้อผ้าอยู่ ก็มีบางอย่างที่ใหญ่มหึมากำลังพุ่งเข้ามาที่ธนาคาร!
แล้วเจ้าสิ่งนั้นที่เป็นรถถังขนาดมหึมาก็ขับทับรปภ.ผู้น่าสงสารเหมือนกับว่ามันไม่สนใจว่าเขาอยู่ตรงนั้นเลยด้วยซ้ำ!
มันมุ่งไปที่ตู้เซฟใหญ่ของธนาคารและมีแขนกลขนาดใหญ่ออกมาจากมัน
Hijacker : ปล้นไปสามธนาคารในยี่สิบนาที และไฮแจ็คเกอร์ก็เพิ่งจะเริ่มเท่านั้น!
Hijacker : จะกลับบ้านไปอย่างคนรวยก่อนที่พวกตำรวจจะหากางเกงพวกมันเจอเสียอีก
แต่ทันใดนั้นก็มีใครบางคนขึ้นไปบนรถถังของมัน
Venom : แกขับทับผู้ชายคนนั้น
Venom : แล้วแกก็ไม่แม้แต่จะลดความเร็วลงเลยด้วยซ้ำ!
Hijacker : พวกฮีโร่งั้นเรอะ อยากจะทำอะไรก็ทำเลย ถ้าแกคิดว่าแกจะเข้ามาในรถถังไร้เทียมทานของฉันได้
Hijacker : ไม่มีใครทำได้มาก่อนเลยสักคนว่ะ!
เมื่อเจอกับสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน Venom ก็ติดต่อกองบัญชาการ
Venom : แคทรีน ได้ยินหรือเปล่า?!
Katherine : ทั้งที่เราเพิ่งจะปกป้องนิวยอร์คเอาไว้ได้สำเร็จ แต่แค่สิบห้านาทีต่อมาคุณก็ไปหาเรื่องยุ่งๆใส่ตัวอีกแล้วหรือ…
Venom : ใช้ดาวเทียมตามการเคลื่อนไหวของฉันแล้วก็หาข้อมูลของเจ้ารถถังคันนี้ที!
Katherine : เจ้าตัวป่วนนี่ใช้ชื่อว่า “ไฮแจ็คเกอร์” ใช้รถถังที่ไม่มีทางทำลายได้ที่ติดตั้งอาวุธไว้มากมาย ทั้งแก๊สพิษ ทั้งปืน
Venom : เอาเรื่องนะเนี่ย
Katherine : อาวุธหลักที่มันมีติดตัวคือปืนที่ยิงเปลวไฟนิวเคลียร์ออกมาได้
Katherine : เจ้าหน้าที่เวน่อม ชุดซิมไบโอตของคุณไม่สามารถทนทานปืนแบบนั้นได้นะ เจ้าหน้าที่เวน่อม? คุณยังฟังอยู่หรือเปล่า?
Venom : กำลังยุ่งอยู่น่ะ
“ฉันเข้าไปหาเจ้านี่ยังกับเป็นมือใหม่…”
“…ลืมการฝึกฝนที่เคยมีมาทั้งหมด…”
“…ทำให้มันวิ่งเตลิดแบบนี้”
“เจ้านี่มันกำลังแตกตื่นจนคุมไม่อยู่”
รถถังของ Hijacker แล่นพล่านไปทั่วเมือง โดยมี Venom ตามไปติดๆ
แต่ทว่าทันใดนั้นเอง Venom ก็พบว่ามันกำลังมุ่งไปหาแม่ลูกคู่หนึ่งที่กำลังข้ามถนนอยู่!!
เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นในเวลาเพียงชั่ววินาที…
เขามาสายไปเพียงไม่ถึงวินาที และเขาก็ต้องพบกันภาพอันน่าเศร้าและน่าสะเทือนใจเกินบรรยาย
“เหมือนเวลาหยุดลงในเสี้ยววินาทีนั้น…ราวกับว่ามันไม่เคลื่อนที่อีกไปนับล้านปี”
“มันไม่ยอมหายไป”
“เสี้ยวเวลานั้นมันติดตรึงอยู่”
“และตอนนั้นเอง ‘เรา’ ก็ตื่นขึ้น”
ด้วยโทสะที่รุนแรงเกินกว่าจะบรรยาย จิตของ Flash และ Symbiote ก็รวมกันเป็นหนึ่ง และร่างที่แท้จริงของ Venom ก็ปรากฎออกมา!!
Hijacker : อะไรเนี่ย…?! เวน่อมงั้นหรือ?! เจ้านั่นมันคือเวน่อมงั้นหรือเนี่ย?!
มันพยายามใช้ไฟฟ้าช๊อตใส่ Venom แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ
แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่ามันกำลังมุ่งเข้าไปหาคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อีกครั้ง!
ครั้งนี้ Venom จะไม่ยอมให้เกิดโศกนาฤกรรมซ้ำรอยอีก!!!
เขาใช้ตัวเองขวางหน้ารถถังเอาไว้เพื่อถ่วงเวลาให้คนหนีไป แม้จะเพียงไม่กี่วินาทีแต่ก็สร้างความแตกต่างได้
แต่สุดท้ายเขาก็สู้แรงรถถังไม่ได้ และมันก็มุ่งหน้าต่อไป
สุดท้ายรถถังที่ใช้ไอพ่นช่วยบินก็มาถึงที่ซ่อนของ Hijacker ใน Cataret New Jersey
และเมื่อมาถึงที่ซ่อนของมันแล้ว Hijacker ก็รู้สึกปลอดภัยพอที่จะออกมาจากรถถัง
Hijacker : สำเร็จแล้วโว๊ย! หลังจากหลายปีอันยากลำบาก…เป็นคนไม่มีความสำคัญ…ในที่สุดวันเวลาเหล่านั้นมันก็จบลงแล้ว!
มันเปิดช่องเก็บของของรถถัง เพื่อดูเงินที่มันปล้นมาได้
Hijacker : ถึงต้องใช้เงินทั้งหมดที่มีไปกับรถถังคนนี้…แต่ในที่สุดมันก็สัมฤทธิ์ผล! ฮ่าๆ! ฉันมีเงินให้ใช้ไม่มีหมดเลยเชียว
แต่ทันใดนั้นเอง
??? : แย่หน่อยนะ…
Venom : …ที่แกจะไม่มีวันได้ใช้มัน
ที่แท้ Venom ก็เกาะใต้ท้องรถถังของมันมา และรอเวลาที่มันจะออกจากรถถัง!!
Venom ฟาดกรงเล็บใส่ Hijacker จนเป็นแผลเหวอะ มันจึงชักปืนออกมาเตรียมจะยิงใส่ Venom
แต่ก่อนที่มันจะทันได้ยิง Venom ก็จับมือของมันบีบจนปืนระเบิด!
“ฉันสามารถที่จะเอามันไปส่งตำรวจได้…”
“ฆาตกรที่ใช้ยานพาหนะฆ่าคน และหลบหนีจากที่เกิดเหตุ…”
“…มันคงต้องติดคุกไปตลอดชีวิต”
“แต่มันไม่คู่ควรจะมีชีวิตอยู่ที่ไหนทั้งนั้น”
ว่าแล้ว Venom ก็ระบายความโกรธแค้นทั้งหมดใส่เจ้าคนชั่วอย่างไม่มียั้งมือ!
“แม่ลูกคู่นั้นนอนตายแหลกเละอยู่ที่ไทม์สแควร์!”
“ถูกพรากทุกสิ่งทุกอย่างไป”
“พวกเขาจะไม่มีทางได้มีงานเลี้ยงวันเกิดอีกต่อไป”
“จะไม่มีทางได้ฟังนิทานก่อนนอนอีกต่อไป”
“ไม่มีทางที่จะได้ไปเที่ยวเล่นที่ชายหาดอีกต่อไป”
“พ่อผู้โศกเศร้าจะไม่มีวันได้สอนลูกชายของเขาให้เล่นฟุตบอล”
“ไม่มีวันได้เห็นลูกของเขามีนัดครั้งแรก”
“ไม่มีวันได้เห็นวันแต่งงานของลูกของเขา”
“ชีวิตของพวกเขาต้องสูญสิ้นไป”
“เพียงเพราะความอยากรวยของเจ้านี่”
หลังจากซัด Hijacker จนยับเยินไม่มีชิ้นดี Venom ก็ยื่นหน้าเข้าไปหามัน
Venom : ร้องขอความเมตตาซะสิ
Hijacker : ได้โปรดเถอะ…ฉัน…ฉันไม่อยากตาย…ได้โปรด…
Hijacker : อะไรก็ได้…แกอยากได้อะไรฉันจะให้…ได้โปรด…
และคำตอบของ Venom ก็คือ…
{กร๊วม!!!!}
{ถุด!!!}
“มันตายอย่างหวาดกลัวและทุกข์ทรมาณ”
“เป็นเพียงความยุติธรรมเล็กน้อย”
คืนนั้น
Betty Brant ได้ไปที่ห้องพักของ Flash Thompson และพบว่าเขากำลังนั่งซึมอยู่คนเดียว
ซึ่งเมื่อ Flash ได้สติจากเสียงเรียกของ Betty พวกเขาก็กอดกันแน่นด้วยความดีใจและโล่งใจที่ต่างฝ่ายต่างก็ปลอดภัย
Betty : เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือ? ฉันเป็นห่วงคุณมากเลย แล้วคุณ…คุณกลายไปเป็น…
“สัตว์ร้าย”
แต่ Flash ก็รู้ว่าในกรณีนี้การพูดความจริงมันจะเกิดเรื่องวุ่นวายตามมามากมาย เขาจึงตัดสินใจที่จะปิดบังความจริงเอาไว้
Flash : ผมตื่นขึ้นมาแบบเปลือยทั้งตัวอยู่บนถนน พร้อมกับคนอื่นอีกเป็นพันๆ ผมเดาว่าผมกลายเป็นหนึ่งในพวกแมงมุมนั่น แล้วคุณล่ะ…?
Betty : มันมีห้องเก็บอุปกรณ์อยู่…ฉันพุ่งเข้าประตูไปแล้วก็ล็อคตัวเองไว้ในนั้น.
Flash : เธอนี่เก่งเกินตัวจริงๆเลยนะแบรนท์ คุณหาที่หลบซ่อนเหมาะๆได้ ส่วนผมกลับโดนไปเต็มๆเลย
Betty : คุณน่ะกล้าหาญมากนะที่ออกไปเพื่อมองหาคอปเตอร์อพยพให้ฉันน่ะ
Flash : ผมไม่ควรจะทิ้งคุณไปเลยด้วยซ้ำ
Betty : คุณบอกคุณแม่คุณแล้วหรือยัง? เธอรู้…เรื่องนั้นแล้วหรือยัง?
Flash : ยังเลย ผมได้แต่นั่งอยู่เฉยๆ…ไม่กล้าหยิบโทรศัพท์ ผมจะบอกแม่ได้ยังไงว่าเธอจะไม่ได้บอกลาพ่อน่ะ?
“แล้วฉันจะบอกเบ็ตตี้ได้ยังไงว่าฉันกลายไปเป็นอะไรไปแล้ว?”
Betty : โชคดีนะที่พ่อของคุณให้ฉันช่วยเขียนจดหมายพวกนั้นไว้น่ะ
Flash : ผมทำมันหายไปแล้ว…ไม่มีโอกาสได้อ่านมันเลย
Betty : อันที่ฉันให้คุณไปนั่นเป็นอันที่เกลาแล้ว เพราะฉันอยากให้มันดูดีสำหรับคุณ แต่ฉันก็ยังมีต้นฉบับอยู่
Betty : ฉันต้องรีบจดมันเลยหวัดไปหน่อย เพราะงั้นคุณคงไม่ว่านะที่ฉันจะขออ่านให้คุณฟังดีกว่า
Flash : ไม่ว่าหรอก เชิญเลย
แล้ว Flash ก็หนุนหัวนอนบนตักของคนรักของเขา พร้อมกับฟังเธออ่านจดหมายลาของพ่อของเขาให้ฟัง
และนั่นก็คือการสิ้นสุดวันอันแสนยาวนานบนเกาะแห่งแมงมุมของบุรุษแมงมุมอีกคนหนึ่ง ผู้อยู่ในเงามืดที่ไม่มีใครรับรู้หรือได้รับคำขอบคุณจากใคร และได้รับรู้ว่าเขานั้นแตกต่างจากฮีโร่ที่เขาชื่นชมเพียงไร
โปรดติดตามตอนต่อไป : เมื่อบทใหม่ของเรื่องราวของ Venom เริ่มต้นขึ้น!
ดราม่าจัดเลยหัวนี้
ให้ตายสิดราม่ามาก แต่ฆ่าไอ้ ไฮแจคเกอร์สะใจจริงๆ
…ขอบคุณมาก Venom นี่คือสิ่งที่ผมอยากเห็นในการ์ตูนฮีโร่มานานแล้ว
“โทษที่สาสม” ที่ไม่ใช่การถูกจับไป “ตากอากาศ” หรือ “เปลี่ยนที่นอน” ในคุกหรือโรงพยาบาลห่วยๆที่ให้เหล่าร้ายไปนอนเล่นก่อนแหกคุกได้ง่ายยังกับเดินเข้าออก 7-11
RIP แม่ลูกและยามเคราะห์ร้ายด้วยครับ
ป.ล อ่านตอนนี้แล้วเข้าใจเลยว่าทำไมเรตติ้งของแฟลชถึงสูงนัก แมนได้ใจจริงๆ
แล้ว ฮีโร่ คนอื่น มันไปไหน หมด ปล่อยให้รถถัง ออกมาเผ่นกลางกรุง NY นี่นะ
ส่วนVenom นี่ หลัง Spider island พี่แกคงแกร่งขึ้นมากจริงๆ
นึกซะว่าเป็นโหมดโหดจอนโมโห เพราะอย่างน้อยพี่แกก็ยังคิดที่จะเอาตัวไปบังรถให้ชะลอลงบ้าง ไม่ได้ปล่อยให้ทับเละแล้วฆ่าดะ
เวน่อมเปลี่ยนไปแล้ว~~~
ถือว่าดิบ ก็เป็นด้านตรงข้ามของสไปเดอร์แมนนี่แหนะ จับได้ก็สำเร็จโทษเองเลย555
กัดแล้วถุย! อร่อยมั้ยแฟลช?
Flash นายคือยอดชาย (:
โห เล่มนี้สุดยอดจริงๆ ดราม่ามากๆ
สงสารสองแม่ลูกจัง Venom พูดมาน่ะถูกเลย T___T
ไอ้ Hijacker นี่ก็ วอนตายมากๆ ไม่มีทีท่าว่าสำนึกเล๊ย โดนเจี๋ยนไปเหอะเอ็ง
เป็นการสะท้อนภาพของสังคมทุกวันนี้ได้อย่างมาก จะมีใครล้างแค้นให้กับคนที่เราไม่มีวันรู้จักได้อีกมั้ย หน้าที่ของฮีโร่ทำได้เท่าที่ทำจริงๆ
ฉากก่อนกัด อย่างโหด ดราม่ามากปกนี้
ไฮแจ็คเกอร์ มิควรเรียกว่าเกรียนเลยนะเนี่ย
เรียกว่า คนเลวเกิน จะดีกว่า
สุดท้าย พลังโทสะก็ทำให้ แฟลชกลายเป็นเวน่อมตามฉบับเดิมจนได้
ทั้งน่าเศร้า ทั้งโหด
สาสมแล้วล่ะ ไอ้ Hijacker
ชอบปกเล่มนี้ ตัวร้ายมีใหม่ๆ บ้างก็ดีเหมือนกันถึงจะเล่มเดียวตายแต่ก็ได้โชว์ตราม่าให้พี่แฟลชของเรา
สนุกดีครับ แค่ 9 เล่มก็เปลี่ยนคาแรคเตอร์ของแฟลชให้กลายเป็นแอนติฮีโรอันดับต้นๆ ของมาร์เวลได้แล้ว
แต่ไม่ค่อยชอบการ์ตูนที่บิลต์อารมณ์คนอ่านให้สะใจกับการฆาตกรรม
ไฮแจคเกอร์ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในสังคมเมืองก็คือคนบ้าติดอาวุธจริงๆ
เราต้องการฮีโร่อย่างนายวีน่อม
พึ่งตามมาอ่านเจอ ตอนนี้ ติดเวน่อม งอมแงม
มาอ่านเรื่อยครับ วันละตอนสองตอน