Ultimate Comics All-New Spider-Man #4 : สืบสานตำนาน
เรื่อง : Brian Micheal Bendis
ภาพ : Sara Pichelli
วางจำหน่าย: 9 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

เด็กนักเรียนผู้มีนามว่าไมล์ส โมราเลส ได้ถูกแมงมุมดัดแปลงพันธุกรรมกัดเข้าให้มันมอบพลังแมงมุมอันน่าเหลือเชื่อให้แก่เขา
เขาตัดสินใจจะไม่ใช้พลังอีก ทว่าช่วงเวลาสำคัญก็มาถึง ช่วงเวลาการจากไปของเขาจะส่งผลต่อไมล์สเพียงใดกันนะ!?

…

..

.

โรงยิม บรูคลิน วิชั่นส์ อะคาเดมี่  เวลากลางดึก

ภายหลังจากที่ นิค ฟิวรี่ยกพลพรรคตะลุมบอลกลางเมือง ข่าวก็ได้เผยแพร่ไป และคำสั่งการให้อยู่ในความสงบ

ครู : ขอร้อง ขอร้องหน่อย… ทุกคนสงบสติอารมณ์กันไว้หน่อยจ้ะ เดี๋ยวก็เรียบร้อยแล้ว

Ganke : ครูบอกว่าสไปเดอร์แมนโดนยิงแล้วเมืองนี้ก็เดือดดาล แล้วจะให้เรียกว่าเรียบร้อยได้ยังไงกันครับ?

ครู : ครูบอกเธอแล้วนี่ ทางพวกครูยังไม่ได้ข้อมูลที่แน่ชัด เกร็ก ครูบอกเท่าที่ข่าวนำเสนอจ้ะ
เรามีคำสั้งการจากตัวเมืองให้รวมพวกเธอแล้วแจ้งข้อมูลให้ทราบและเตรียมรอคำสั่งต่อไป

Ganke : ผมขอโทรคุยกับแม่ได้ไหมล่ะครับ?

ครู : ตอนนี้เราดำเนินการติดต่อถึงผู้ปกครองพวกเธอให้แล้วล่ะจ้ะ

Miles : บังให้ฉันหน่อยซี่

Ganke : ไมล์ส?

Miles : เอาน่า เกร็ก ช่วยบังให้ทีนะ

Ganke : ให้บังรึ? นายจะไปทำอะไรหรือ?

ไมล์สได้หนีออกจากโรงเรียนเพื่อไปตามหาสไปเดอร์แมนที่โดนยิงตามข่าว

เขาสังเกตุเห็นประกายสายฟัาสว่างจ้ามุมหนึ่งของเมือง

ไมล์สมั่นใจว่าต้องเป็นที่นั้นอย่างแน่นอน ไมล์สจึงมุ่งหน้าไปที่ควีนทันที

ศึกสุดท้ายของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์

ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ได้ทุ่มเทแรงกาย ซัดก็อบลินด้วยรถบรรทุกที่ MJ เป็นคนขับมาพุ่งชน

Green Goblin : ข้าจะทำลายครอบครัวเจ้า เหมือนที่เจ้าทำลายครอบครัวข้า ข้าจะฆ่าคนที่รู้จักแกให้ไม่มีเหลือ!!

ปีเตอร์ : แกเองก็ช่วยกรุณา…   … สงบปากสงบคำซะทีสิฟะ?

MJ : เอาให้อยู่หมัดไปเลย

ขณะนี้ไมล์สอยู่บนหลังคาตึกหลังหนึ่งมองเห็นเปลวเพลิงที่พรวยพุ่งออกมาอย่างแรง เปลวเพลิงที่เกิดจากกระเบิดถังแก๊ซของรถบรรทุก แรงระเบิดกระแทกใส่ปีเตอร์อย่างแรง

ไมล์สรีบรุกหน้าไปที่แห่งนั้นอย่างไม่หยุดหย่อน

แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว

ปีเตอร์ : ไม่เป็นไรแล้วฮะ ผะ- ผมทำได้แล้วฮะ
ป้าเมย์ : แข็งใจไว้นะ รถพยาบาลกำลัง
ปีเตอร์ : ป้าไม่เห็นหรือ ว่าไม่เป็นไรแล้ว ผมทำได้แล้วฮะ
ปีเตอร์ : ผมช่วยลุงไม่ได้ ลุงเบน ผมช่วยลุงไม่ได้ … ไม่ว่าผมจะพยายามแค่ไหน แต่ครั้งนี้ผมช่วยป้าไว้ได้ ผมช่วยได้ ผมทำได้

มือที่เหนี่ยวรั้งปกเสื้อไม่เหลือแรงอีกต่อไป ตาเขาค่อยๆปิดลงอย่างสงบ ทว่าน้ำตาคนรอบข้าง บุคคลผู้รักเขาต่างเอ่อล้นไหลไม่หยุด

ไมล์สได้หลบซ่อนตัวบนหลังค่าบ้านหนึ่ง ก่อนลงมาแนบเนียนกลับฝูงชน แทรกตัวเข้ามา

ป้าเมย์ : ไม่นะ พระเจ้า! อย่าเอาหลานไปอีกคน!! ได้โปรดเถอะ!!อย่าเอาหลานไปอีกคน!!

ไมล์สได้แหวกผ่านฝูงชนที่กำลังโศกเศร้าต่อการจากไปของบุคคลหนึ่ง และได้เข้าไปถามคำถามหนึ่งกับเกวน ซึ่งไมล์สก็ไม่รู้จักเธอ

Miles : ชะ-ชื่อของเขาล่ะ ชื่อว่าอะไรหรือฮะ?

เกวน : ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์

และชื่อนั้นก็ดังก้องในหัวเขาไปอีกนานแสนนาน

Ganke กำลังอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ออนไลน์ที่ลงบทความต่อการจากไปของปีเตอร์

Ganke : นายอยู่ตรงนั้นด้วยหรือ? นายเห็นมากับตาใช่มั๊ย? แล้วนายเห็นอะไรบ้างล่ะ? ไมล์ส?

Miles : นี่เป็นความผิดของชั้นเอง

Ganke หันมามองด้วยความมึนงง

Ganke : อะไรนะ?

Miles : ก็แทนที่จะหลบซ่อนเป็นคนขี้ขลาดตาขาวทั้งชาติไงล่ะ

Ganke : ก็แล้ว มันจะยังไง กับ…ได้ล่ะ??

Miles : นายก็รู้ว่าชั้นมีแรงพอที่จะช่วยหยุดเรื่องนี้ได้

Miles : หากชั้นเลือกที่จะใช้พลังตั้งแต่ตอนที่ได้รับ เหมือนอย่างที่ชั้นควรจะเป็น เหมือนอย่างที่นายบอกฉัน หากชั้นไม่คิดหลบซ่อนตัวเองอยู่ในห้องล่ะก็…
บางทีทั้งหมดที่ผ่านมาอาจต่างไปจากเดิมโขเลยทีเดียว

Miles : ฉะ- ฉันอาจได้พบสไปเดอร์แมนก็เป็นได้ และก็ติดอยู่ในวังวน

Ganke : วังวน?

Miles : มีความสามารถพอที่เข้าไปยับยั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปแล้วได้

Ganke : ก็บางทีล่ะนะ…

Miles : และก็อาจได้ใช้สิ่งพิเศษสุดยับยั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปแล้วได้

Ganke : บางทีนายไปรนหาที่ตายก็ได้เหมือนกัน

Miles : ชั้นได้รับพลังมาด้วยเหตุผลบางประการ อย่างที่นายพูดแหละ มัวแต่นั่งหดตัวเองอยู่แต่ในห้อง…แถมยังกลัวคุณพ่ออีกต่างหาก ชั้นขี้กลัวเกินไป… ดูตอนนี้สิ ผลออกมาชัดแล้ว!!

ทุกอย่างกลับเข้าสู่ความเงียบกริบ

จน Ganke ลุกขึ้นพูดปลอบใจพร้อมทั้งชักจูง

Ganke : หรือบางที เพราะด้วยเหตุนี้นายถึงได้รับพลังมา บางทีนายน่าจะเป็นสไปเดอร์แมนคนต่อไปแทนในส่วนที่เราเสียไปและไม่มีวันได้คืน
บางทีได้เวลาผลัดไม้แล้วนายคือสไปเดอร์แมน… จากนี้ถึงคราวนายบ้างล่ะ

ระหว่างที่ทั้งสองคนครุ่นคิดอย่างหนัก เพื่อนร่วมห้องที่อาบน้ำเสร็จก็กลับเข้ามาห้องและเห็นสีหน้าสองคนที่ดูไม่ปกตินะเลย

Judge : นี่มันซักจะบ้าไปกันใหญ่แล้วนะ สะพานทุกเส้นสั่งปิดห้ามใช้เป็นเส้นทางสัญจร พวกนายคิดมั๊ยว่าเราอาจได้วันหยุดเพิ่มห๊ะ?

Judge : มีไรเรอะ?

งานศพของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์
โบสถ์ St. Patrick สถานที่จัดพิธีงานศพ
ผู้คนต่างพากันมาทำความเคารพและไว้อาลัยต่อการจากไปของเขา
ป้าเมย์กำลังเดินเข้าโบสถ์ ก็มีหนูน้อยคนหนึ่งทักป้าเมย์ ช่วงเวลาเดียวกันนั้นไมล์สและเกร็กก็ขอทางแหวกผ่านฝูงชนเพื่อจะให้ได้ยืนอยู่แถวหน้าสุด

หนูน้อย : คุณคือคุณแม่ของสไปเดอร์แมนรึเปล่าคะ?

ท่ามกลางบทสนทนาที่โศกเศร้าและกล่าวถึงวีรกรรมที่ช่วยเด็กคนหนึ่งให้มายืนอยู่ในวันนี้ได้

ป้าเมย์ : ไม่ใช่หรอก หนูน้อย ดิฉันเป็นป้าเขาเองจ๊ะ
หนูน้อย : แต่คุณเป็นคนทำอาหารเช้าให้เขาเหมือนเป็นแม่เขาเองไม่ใช่หรือคะ
แม่เด็ก : ลูกแม่
หนูน้อย : ไม่เป็นไรหรอก ใช่แล้วล่ะหนูน้อย ป้าเป็นคนทำอาหารให้เอง
หนูน้อย : ตอนที่หนูยังเด็กกว่านี้ สไปเดอร์แมนเป็นคนช่วยหนูออกจากกองเพลิง หนูเลยรอดมาได้ค่ะ

หนูน้อย : คุณต้องการกอดตอนนี้เลยรึเปล่าคะ

ไมล์สช่างไม่รู้กาละเทศะกับเขาซะเลย ไมล์สถามโพล่งออกมาถึงสาเหตุที่ปีเตอร์เลือกจะมาเป็นสไปเดอร์แมน เกวนหันไปมองต้นเสียงทันทีแต่ไม่ยอมตอบแต่อย่างไร

Miles : ทำไมเขาต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ? ทำไมเค้าถึงมาเป็นสไปเดอร์แมนได้ล่ะฮะ?

Ganke : ช่างเป็นคนที่มีจิตใจเย็นเยือกจังเลยนะ

ท้ายสุดก่อนเข้าโบสถ์ เกวนก็หันกลับมา ไปหาคนช่างถามขี้สงสัย และคนขี้บ่น

เกวน : ก็เพราะลุงเขา ลุงที่เลี้ยงดูเขามาตายน่ะสิจ้ะ ปีเตอร์ก็เลยคิดว่าที่ลุงตายไปก็เป็นเพราะเขานั่งๆอยู่เฉยไม่ยอมช่วยอะไรเลย ทั้งๆที่มีพลังอยู่กับตัวแล้ว
อย่างน้อยก็เป็นมุมมองจากเจ้าตัวปีเตอร์เองล่ะนะ และลุงเองก็บอกด้วยถ้อยคำ ถ้อยคำที่เขายึดถือมา ว่า พลังที่ยิ่งใหญ่ย่อมมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ โอเครึยังจ้ะ?

Ganke : ว้าว

Miles : ทำไมเขาถึงสวมหน้ากากลุยล่ะฮะ?

Ganke : เพื่อนเอ๊ย

เกวน : ก็เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรู้น่ะสิ ว่าตัวเขาเป็นฮีโร่ และนี่ก็ทำให้เค้าหล่อ

หลังจากกลับเข้าห้อง ไมล์สก็เริ่มลงมือออกแบบชุด

Ganke : พระเจ้าช่วย!!คิดหรือว่าชั้นจะไม่รู้้วิธีการห๊ะ!!

Ganke : หัดขอบคุณซะบ้างสิ

Miles : เรื่องอะไรรึ?

Ganke : ที่ควรกล่าวขอบคุณเพราะชั้นช่วยให้ชีวิตสุดเฮี้ยนแสนสบายขึ้นไง

Ganke ยื่นชุดสไปเดอร์แมนสำหรับวันฮาโลวีนเพื่อให้ไมล์สใส่

Miles : อำกันเล่นใช่มั๊ยเนี่ย

Ganke : ชุดนี้จ่ายไปตั้ง 80 ดอลเชียวนะ

Miles : นี่นายยอมจ่ายตั้ง 80 ดอล เพื่อชุดนี้เลยรึ?

Ganke : ไม่ใช่เพื่อนายหรอกนะ เพื่อชั้นเองตังหากเล่า ใส่ชุดนี้ตั้งแต่เทศกาลฮาโลวีนปีที่แล้วรู้ไว้ด้วย

Miles : โห นายช่างกล้ายิ่งนัก ยอมเป็นลมดีกว่าให้ใส่ของแบบนี้

Ganke : นายเป็นลมของจริงแน่ถ้าเจอคุณเลดี้วัย 75 มาตะหวาดใส่เรา นานถึง 20 นาที หาว่าเราตัวโตเกินไปสำหรับออกไปขอทริกออร์ทรีต
ทำไมนายถึงเป็นลมได้ล่ะฮะ?

Miles : ก็เพราะไอ้ชุดนี่มันเป็นเรื่องน่าอายขายขี้หน้าที่สุดเท่าที่เคยมีมาสำหรับตัวนายเลยนี่หว่า?

Ganke : เดี๋ยวเอ็งก็เป็นลมตามด้วยหรอก ท่านโฟรโด

ยังยิ้มหัวเราะไม่เลิก

Miles : เดี๋ยวนะ… นายลงทุนไปกับชุดฮาโลวีนไปตั้ง 80 ดอล เพื่อไปขอลูกอมที่มีมูลค่าเพียง 10 ดอล ขนาดนั้นเลยรึเนี่ย?

Ganke : ชั้นลุยในเรื่องที่เห็นควรเสมอ ใส่ชุดได้แล้ว

ไมล์สจ้องมองหน้ากากและยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่

Miles : รสนิยมมันออกจะเห่ยไปไม่ใช่รึไง?

Ganke : ก็ ไม่เห็นจะเห่ยซะหน่อย! ถือเป็นเกียรติ์อย่างยิ่งเลยตังหาก เพื่อนเอ๊ย

Miles : ลงกรอนประตูให้ด้วย

หลังจากใส่ชุด ไมล์สก็ออกกระโดดโลดเต้นไปทั่ว

คุณพระช่วย!! จากมามัวระวังไรอีกล่ะ!!?? นี่มันน่าทึ่งยิ่งนักเชียว!! นี่มัน… ให้ตายเถอะ!!

โอเค… โอเคเลย คำถามข้อใหญ่!! ตอนนี้ชั้นจะยอมจมอยู่ในห้องเรียนทั้งวันได้หรือ ในเมื่อตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่าชั้นสามารถ…

ทันใดนั้นมีเสียงกระแทกดังโครมขึ้นมาจากบริเวณหนึ่ง

เสียงโครม??

ตัดไปในช่วง Ultimate Fallout #4 เมื่อสไปเดอร์แมน สู้กับ Kangaroo

ไม่นานนัก Daily Bugle ก็ลงข่าวเกี่ยวกับสไปเดอร์แมนคนใหม่ทางเว็บไซต์และไม่เห็นชอบกับคนใหม่ด้วยเลย

ไม่เอาสไปเดอร์แมนอีกแล้ว ขอร้องเถอะ!! เจ้าตัวลอกเลียนแบบฮีโร่ พังเมือง

“บอกให้นะว่ารสนิยมมันเห่ยสุดๆไปเลย”เป็นหนึ่งในความคิดเห็นของชาวนิวยอร์กคนหนึ่ง ผู้เป็นพยานได้เห็นถึงหายนะต่อการปรากฏตัวครั้งแรก
ในที่สาธารณะของหนุ่มน้อยผู้อ้างตัวเองและแต่งตัว เหมือนสไปเดอร์แมน และออกลุยในตอนกลางคืน

แม้ เขาจะมีชัยชนะด้วยพลังระดับนักสู้บนท้องถนน เหนืออาชญากรผู้เรื่องตัวเองว่า Kangaroo พยานได้กล่าวอีกว่าเขายังขาดทักษะและความไร้เสียงสา
ทำให้การต่อสู่เต็มไปด้วยความสะเปะสะปะอีกทั้งยังซุ่มซ่าม…”

Ganke : บางทีชุดคงเห่ยอย่างที่เค้าว่าแหละ

Miles : คิดว่าไงล่ะ?

Ganke : ว้าว สำนักพิมพ์ บิวเกิ้ลเล่นตลกกับนายแล้วล่ะ

Miles : จริงอ่ะ?

Ganke : อ่า ก็จริงสิ ชั้นหลงนึกว่าพวกสำนักพิมพ์รักสไปเดอร์แมนซะอีก

Miles : พอนึกดูก็จำได้ว่าพวกนั้นก็เคยเล่นตลกกับเค้าด้วยเหมือนกัน ตอนแรกนึกว่าจะได้รับโอกาส…ซะอีก

ไม่ทันไรก็มีเสียงค็อกประตูดังขึ้น ซึ่งเข้าไม่ได้เพราะ Ganke ลงกรอนไว้อยู่

Judge เพื่อนร่วมห้องนั่นเองเขาเข้าห้องไม่ได้ ก็เลยเรียกอาจารย์มาด้วย Ganke ก็ออกมาแก้ตัวน้ำขุ่น

ไมล์สก็รีบขึ้นเตียงห่มผ้าห่มเพื่อบังชุดสไปเดอร์แมน อาจารย์ก็เลยตักเตือนเพราะมันละเมิดกฎ ไมล์สก็ยืนกรานว่าเป็นอุบัติเหตุ

อาจารย์เห็นอย่างงั้นก็เลยปล่อยไป

Judge : นายมีปัญหาไรรึ?

Miles : ก็เหนื่อยไงล่ะ

นี่ต้องไม่ได้ผลแน่เลย

คุณผ่านเรื่องนี้ได้ยังไงกันล่ะ ปีเตอร์?

บางทีก็นะ คุณอาจไม่ได้อาศัยอยู่ตามกล่องใส่รองเท้าหรือหอพักนี่หรอก

โอเค ชั้นต้องออกไปฝึกฝนให้มากขึ้นอีก ต้องเตรียมแผนการรองรับด้วย

ทำไมชั้นถึงได้คุยกับตัวเองมาตั้งแต่เมื่อตะกี๊นี่แล้วหว่า?

ในวันถัดๆมา หลังหาเวลาว่างได้แล้ว

บนรูปปั้นของตึกอาคารหนึ่ง

โอเค ครั้งสุดท้าย ชั้นมันโชคดีหน่อยนึงที่มีเจ้าวายร้ายคนพึลึกมาเป็นคู่ซ้อม

หากเราเรียกสิ่งนั้นว่าเป็นโชคช่วยแล้วล่ะก็

ชั้นต้องหาวิธีการเพื่อให้รู้ตัวเท่าทัน พวกคนเลวก่อนเกิดเรื่องแย่ๆ

ไม่นานนักไมล์สก็กระโดดลงจากยอดตึก ขณะเดียวกันสไปเดอร์เซ้นส์ก็ทำงานขึ้น เขาโดนลูกเตะของใครบางคนถีบใส่หน้าเข้าอย่างจัง

โอ่ พระคุณเจ้า อย่างงี้แหละถึงเรียกได้ว่าไม่มีวันแก่หงะ

โอเค อย่างแรกเลยต้องไขไอ้เสียงที่หึ่งก้องอยู่ในหัวนี่ก่อน

เสียงหึ่งในหัว

หรือมันจะเป็นมะเร็ง? นี่เจ้าแมงมุมยังมอบมะ…รึนี่??

และผู้อยู่เบื้องหน้าก็คือ

Spider-Woman : ชั้นคือสไปเดอร์วูเม่น คำถามก็คือ…ขอให้เธอคิดให้หนักๆด้วย ก่อนที่จะตอบคำถามต่อไปนี้… แกคิดว่าตัวแกเป็นใครกันแน่ฟะ?

บุคคลผู้ปรากฏตัวต่อหน้าไมล์สนั้นคือ Spider-Woman หรือ Jessica Drew ซึ่งเป็นโคลนเพศหญิงของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์
ด้วยอารมณ์ฉุนที่มีคนแอบอ้างชื่อสไปเดอร์แมน ก็ออกตามหาตัวต้นตอ ไมล์สจะหาทางออกสถานการณ์นี้ได้เช่นไร

โปรดติดตามตอนต่อไป…