Ultimate Comics All-New Spider-Man #3 : ทางเลือก กับ การตัดสินใจ
เรื่อง : Brian Micheal Bendis
ภาพ : Sara Pichelli
วางจำหน่าย: 13 ตุลาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

ไม่กี่เดือนก่อน ก่อนที่สไปเดอร์แมนคนแรกจะตาย เด็กนักเรียนผู้มีนามว่าไมล์ส โมราเลส ได้ถูกแมงมุมดัดแปลงพันธุกรรมกัดเข้าให้มันมอบพลังแมงมุมอันน่าเหลือเชื่อให้แก่เขา แต่เขากลับไม่ดีใจที่พลังนั้นเลย เพราะโลกเพิ่งได้ฟื้นฟูตัวเองจากการถูกกวาดล้างคลื่นยักษ์ ที่เกิดจากฝีมือมิวแทนต์ และผู้เป็นพ่อก็ไม่ชอบมิวแทนต์เป็นอย่างมากด้วย ไมล์สจึงเลือกเผยความลับให้แก่เพื่อนสนิทซึ่งไว้ใจได้ Ganke

บัดนี้เขาได้เรียนรู้ว่า เขามีพลังที่คล้ายคลึงกับสไปเดอร์แมน ทว่าเส้นทางกลับไม่ราบเรียบเสียเลย!?

กลางดึกคืนนั้น หลังจากที่ไมล์สได้แจ้งเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องกับเพื่อนสนิท Ganke

Ganke ก็รีบมุ่งหน้าพรวดเข้ามาในห้องไมล์ส เพื่อขอร้องให้ไมล์สแสดงพลังอย่างที่บอก

หลังจากโดนเซ้าซี้พักหนึ่ง ไมล์สก็ยอมอ่อนให้ จึงบอกให้ Ganke ปิดประตูลง

 

ไมล์ส ได้เกาะเพดานให้ Ganke เห็นแบบชัดๆ

Miles : แล้วชั้นจะทำยังไงดีล่ะทีนี้?

Ganke : นายจะทำยังไงต่องั้นเหรอ?
Miles : ชั้นตายแน่
Ganke : เฮ้ ทำไมถึงมองในแง่ร้ายแบบนี้เล่า? เพื่อน นายเป็นสไปเดอร์แมนนะ!
Miles : ชั้นไม่ได้เป็นสไป…ซะหน่อย ช่วยเลิกคุยเรื่องนี้ซะที!

 

Ganke : ก็นายมันเป็นนี่น่า!! นายถูกแมงมุมกัด เค้าคนนั้นก็ถูกแมงมุมกัด นายเกาะกำแพงได้ เขาก็เกาะ…
Miles : หยุดเสียที
Ganke : นี่มันโคตรของข่าวดีเลยล่ะว้า…นายทำท่าทางอย่างกับว่า…
Miles : ชั้นไม่อยากเป็นสไปเดอร์แมนนี่ ชั้นไม่อยากเกาะกำแพงได้

Ganke : โอเค ประการแรก นายผิดหวังที่นายเป็นมิวแทนต์… แล้วเราก็รู้แล้วว่านายไม่ใช่มิวแทนต์
Miles : เรา…
Ganke : นายเป็นยอดคนผู้มีพลังเหนือมนุษย์อยู่ในตัวไงเล่า!
Miles : ไม่เห็นต่างกันซะนิดเลย
Ganke : นายได้รับพลังผ่านทางกรรมวิธี
Miles : ด้วยไรล่ะ?

 

Ganke : ก็ด้วยแมงมุมตัวตัวนั้นไง ตัวที่กัดนายเข้าให้ เห็นได้ชัดเลยว่ามันต้องถูกทดลองไรแน่นอน
Miles : เห็นได้ชัด??
Ganke : นายบอกเองนี่ว่าแมงมุมมีหมายเลขติดอยู่บนหลังมัน นายเคยเห็นแมงมุมตัวใหญ่ที่มีหมายเลขติดหลังสักกี่ตัวกันเชียว?
Miles : แล้วมันมาทำอะไรที่ห้องอพาตเมนต์ลุงชั้นล่ะ?
Ganke : ไปถามเค้าสิ?
Miles : แต่พ่อ…ไม่ล่ะ
Ganke : ไรอีกล่ะ?

Miles : พ่อบอกว่าไม่อยากชั้นไปหาลุงอีก
Ganke : แต่นี่มันโคตรสำคัญยิ่งเชียวนะ
Miles : ไม่ล่ะ

Ganke : ก็ได้ ตามใจละกัน ชั้นจะไปที่นั่น แล้วยอมให้แมงมุมตัวนั้นกัด อย่างน้อยก็มีคนหนึ่งนี่แหละที่สนุกกับการปราบอาชญากรและสาวๆก็จะตามมาจีบ
Miles : นายหลีสาวตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ?

Ganke : ตั้งแต่เมื่อไหร่?
Miles : ก็เห็นนายนั่งต่อเลโก้ทั้งวันเลยนี่
Ganke : ชั้นไม่ได้… เฮ้ ไม่ได้ต่อทั้งวันซะหน่อย
Miles : นายไม่มีทางได้สาวด้วยการนั่งต่อเลโก้หรอกนะ
Ganke : ชั้นนั่งแกะสลักผลงานด้วยตัวต่อเลโก้โว้ย หยั่งกับนายรู้จักนิสัยสาวๆตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วงั้นแหละ
Miles : ฉะ ฉัน อยากอยู่แบบบ้านๆสามัญชน
Ganke : บ้านๆ ไรนะ?
Miles : ก็แบบบ้านๆสามัญชนทั่วไปไงเล่า! ไปโรงเรียน เข้ามหาลัย พยายามแทบเป็นแทบตายเพื่อจะได้สิทธิ์เข้าเรียนชาร์เต้อสคูล

Ganke : นายถูกล็อตเตอร์รี่แล้วนะ
Miles : แต่ชั้นต้อง… นายก็รู้ดีว่าชั้นหมายถึงเรื่องอะไร
Ganke : นายลุยไปพร้อมกันได้นะ ช่วยเหลือโลกด้วยพลังแมงมุมของนาย

Miles : ทำไมถึงมีแมงมุมวิ่งไปทุกซอกทุกมุมเมืองแล้วกัดคนพร้อมมอบพลังแมงมุมให้ล่ะ? นี่มันบ้าไปแล้ว

Ganke : งั้นไปหาลุงนายกัน
Miles : ชั้นสัญญากับพ่อไว้แล้วนี่

Ganke : อย่าไปถือกับป๊ะป๋ามากนะสิ พ่อนายมันเฉิ่มเบ๊อะจะตายไป เราจำเป็นต้องไขเรื่องนี้นะโว้ย

Ganke : ฉันพูดจากใจจริงนะ เราจำเป็นต้องไป

วันรุ่งขึ้น ทั้งคนก็มาถึงห้องตึกแถว ห้องพักของลุงแอรอน

ไมล์สได้เคาะประตูเรียกแต่ก็ไม่เสียงใดตอบกลับมา  Ganke ได้แง้มประตูก็พบว่าประตูไม่ได้ลงกรอน

และเมื่อเข้าไป ก็พบแต่ความว่างเปล่า

ลุงแอรอนย้ายออกไปโดยไม่เหลือร่องรอยไว้เลย ไมล์สตรวจดูทุกห้องแต่ก็ไม่เห็นลุงเขา

Ganke : นายมั่นใจรึว่าเข้าห้องถูก?
Miles : ลุงย้ายออก
Ganke : นายมาที่นี่เมื่อวานไม่ใช่เรอะ?

Miles : ลุงแอรอน??!!
Ganke : ลุงนายไม่อยู่ที่นี่แล้ว

Miles : ลุงแอรอนฮะ??

Miles : ชั้นไม่รู้เลยว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
Ganke : บางทีพ่อนายอาจทำให้ลุงกลัวขนหัวลุกจนแผ่นแลบไปนอกเมืองมั้ง?
Miles : บางทีแมงมุมตัวนั้นอาจเป็นของเขา
Ganke : ก็อาจจะนะ

ทั้งสองเดินออกจากที่นั้นด้วยความผิด หวังเนื่องจากไม่ได้คำตอบที่ตนต้องการ อีกทั้งลุงแอรอนก็หายตัวไปอีก

ความเงียบเข้าปกครุมจนกระทั่ง Ganke เอ่ยทักให้ลองทดสอบพลังความสามารถดู

Ganke : เราน่าจะแบบลองทดสอบพลังของนายดูนะ

Miles : ว่าจะไปหาหมอนะ บางทีชั้นกำลังจะตายก็ได้

Ganke : นายไม่ได้ตายซะหน่อย เฮ้ นายปล่อยใยได้ไหมเพื่อน?

Miles : ใยรึ?

Ganke : สไปเดอร์แมนปล่อยใยไง!

ระหว่างคุยกัน เสียงหวี้อหว่อรถดับเพลิงก็ดังขึ้น ขบวนรถดับเพลิงแล่นผ่านหน้าพวกเขา

ไมล์สจึงรีบรุกหน้าไปดูสถานที่เกิดเพลิงไหม้

เกิดเหตุไฟไหม้อาคารหลังหนึ่ง และยังมีผู้ตกค้างซึ่งตะโกนของความช่วยเหลือ

ทั้งสองก็มาถึงที่เกิดเหตุ Ganke บอกให้ไมล์สขึ้นไปช่วยเธอ

Ganke : เพื่อน นายขึ้นไปช่วยผู้หญิงที่ติดอยู่ในตึกได้นะ

Miles : เดี๋ยวคนเค้าก็เห็นชั้นพอดีสิ

Ganke : ใครสนล่ะ?

Miles : ถูกของนาย

ทว่าก็ถูกพนักงานดับเพลิงห้ามเอาไว้

พนักงานดับเพลิง : น้องหนูเพี้ยนไปรึยัง ถอยออกไปให้ห่างๆเลยนะน้อง

ไมล์สจึงหันมาสบตากับ Ganke อีกครั้ง ซึ่ง Ganke ก็ยกสัญญาณมือเชิงให้ลุยไปเลยไม่ต้องสน

Miles : ชั้นทำได้

พนักงานดับเพลิง : ถอยออกไป

ไมล์สถอดรองเท้าและผูกเชือกพันไว้กับหูกางเกง ก่อนกระโจนขึ้นไปโดยไม่สนใจคำห้ามของพนักงานดับเพลิง ทุกคน ณ บริเวณนั้นจ้องมองเขาด้วยความตกตะลึง

ไมล์สค่อยๆไต่ขึ้นไปตามกำแพงอาคารที่กำลังลุกไหม้

Mile : นี่ชั้นทำอะไรอยู่นี่?นี่ชั้นทำอะไรอยู่นี่?นี่ชั้นทำอะไรอยู่นี่?

เมื่อ มาถึงก็ถูกผู้หญิงรังเกลียดเข้าให้เพราะคิดว่าเป็นมิวแทนต์และไม่ยอมให้ความ ร่วมมือ ไมล์สจึงใช้แรงดึงชายแขนเสื้อให้เธอร่วงตกลงไป

ยังเบื้องล่างที่มีฟู่นิ่มๆรองรับเธอได้อย่างปลอดภัย ทว่าไมล์สสังเกตุบางอย่างข้างใน และเพลิงยังทวีความรุนแรงมากขึ้น ไมล์สก็เข้าไปในอาคารหลังนี้
เวลาผ่านไปนานพอสมควร ทุกคนเริ่มใจคอไม่ดี โดยเฉพาะเพื่อนเขา

วินาทีนั้นเอง ไมล์สก็อุ้มเด็กหญืงและลูกหมากระโจนออกจากเปลวเพลิงอันร้อนระอุ ก่อนลงบนฟู่ที่เตรียมลองรับ ทุกคนต่างดีใจและชื่นชมเขาเป็นอย่างมาก

“นั่นมันน่าทึ่งมากเลย”

Miles : เธอสบายดีใช่ไหม?

เด็กหญิงตอบ : ค่อฟ!! หายใจไม่ค่ อย สะ ดวก เลย ค่ะ

เจ้าหน้าที่พยาบาลเข้ามารับช่วงต่อจากเขาดูแลเธอทันที และให้สูดอากาศจากถังออกซิเจน

เธอไม่อยากจากคนที่ช่วยเหลือชีวิตเธอไป เธอดึงเสื้อไมล์สเชิงขอบคุณ ไมล์สทำหน้ายิ้มเกริ่มน้อมรับ

พนักงานดับเพลิง ก  : น้องหนู นี่มันน่าทึ่งเหลือร้าย! ระห่ำไปหน่อยแต่ก็น่าทึ่งอยู่ดี
พนักงานดับเพลิง ข : น้อง โอเคไหม??
พนักงานดับเพลิง ก : น้องหนูทำแบบเมื้อตะกี้ได้ยังไงล่ะ??
พนักงานดับเพลิง ข : ขอทราบชื่อน้องได้ไหม?

ด้วยความเขินอายและไม่อยากเปิดเผยตนเอง ไมล์สจึงรีบหนีออกจากที่เกิดเหตุเพลิงไหม้

พนักงานดับเพลิง : บอกแล้วไง ว่าสไปเดอร์แมนเป็นคนผิวดำ

หลังจากGanke ออกจากที่เกิดเหตุก็ตระเวนตามหาเพื่อนเขา

และก็พบไมล์สแอบอ้วกอยู่ในตรอก

Ganke : เพื่อนเอ๊ย เฮ้ ไงพวก

Miles : นี่ชั้นทำอะไรลงไปเมื้อตะกี้?

Ganke : นายออกไปช่วยเหลือคนไง

Miles : ฉะ ชั้น ไม่ ชั้น ไม่เคยทำเรื่องพรรค์นี้มาก่อนในชีวิตเลยนะ

Ganke : ก็นายยังไม่เคยมีพลังแมงมุมมาก่อนเลยนี่

Miles : นายก็รู้ ว่าฉันหมายถึงอะไร

ไมล์สพักหายใจชั่วครู่ ก่อนแสดงความใจที่มีต่อพลังต่อหน้าเพื่อนเขา

Ganke : เพื่อน ชั้นรู้ว่านายยังประหลาดใจไม่หายนะ แต่ แต่นี่ก็เรียกได้ว่าน่าทึ่งเลยนะ

Miles กระซิบ :(ไม่เอาอีกแล้ว)

Ganke : อะไรนะ

Miles : ไม่เอาอีกแล้ว ชั้นไม่ได้เป็นขอให้เรื่องพรรค์นี้เกิดขึ้น ชั้นไม่ได้…

Ganke : แต่นายมีพลังแล้วนะ

Miles : ก็ชั้นไม่ได้เรียกร้องขอพลังมานี่ แล้วก็ไม่อยากได้พลังด้วย!!

Ganke : แต่…

Miles : ช่วยกุมความลับนี้ระหว่างเราสองคนได้มั๊ย พูดจริงนะ

Ganke : แต่…

Miles : ชั้นพูดจริงนะ ข้างนอกก็มีสไปเดอร์แมนไปแล้ว แล้วก็ดูเหมือนว่าเขาจะสนุกไปกับมัน
เขาสนุกที่ได้โลดแล่น สนุกที่จะโดนหมัดซัดเข้าหน้า และลุยเข้าใส่ ชั้นไม่ใช่คนแบบเค้านะ ปล่อยให้เค้าทำต่อไปเถอะ

Ganke : แต่…

Miles : ชั้นไม่ได้เป็นคนแบบเค้า

Ganke อ้ำอึ้งและผิดหวังที่การชักชวนเพื่อนเขาล้มเหลว

Ganke : ก็ได้

วันเปิดภาคเรียนวันแรก ชีวิตสามัญที่ใฝ่หาของไมล์สก็ได้เริ่มต้นขึ้น

‘ขอต้อนรับสู่ บรูคลิน วิชั่นส์ อะคาเดมี่’

‘คุณครูเห็นความตื้นเต้นผ่านแววตาของพวกเธอได้ทันที และก็รู้ว่าบางคน นี่อาจเป็นคืนแรกที่ได้นอนค้างนอกบ้าน บางคนอาจหวาดหวั่นผวาญเล็กน้อยพวกเธอไม่เรื่องที่ต้องไปหวาดหวั่นเลยนะ อาคาเดมี่แห่งนี้เป็นโรงเรียนที่มีความปลอดภัยระดับชั้นนำของโลก  ที่นี่จะเป็นอาณาจักรของพวกเธอ แต่พวกเธอจะได้พบหน้าครอบครัวทุกวันหยุดสุขสัปดาห์ เชื่อครูสิ เดี๋ยวไม่กี่สัปดาห์ พวกเธอก็จะเคยชินกับชีวิตความเป็นอยู่ในบ้านหลังใหม่ได้อย่างแน่นอนจ้ะ วิถีที่นี่อยู่อย่างเรียนรู้ วิถีที่นี่อยู่อย่างจินตนาการ  อยู่อย่างสังคม อยู่อย่างมีเป้าหมาย’

ไมล์สและ Ganke ได้พักอยู่ในห้องเดียวกัน

เพื่อนร่วมห้องคนใหม่เปิดประตูเข้ามา

??? : ไง

Ganke : เฮ้

??? : พวกเขาบอกว่าชั้นใช้ห้องนี้ได้ด้วยนะ

Ganke : งั้นก็ยินดีต้อนรับ นายมีพลังเหนือมนุษย์บ้างเปล่า?

Judge : ชื่อของชั้นคือจัตจ์

Ganke : เกร็ก ส่วนคนนี้ก็ไมล์ส หากนายอยากได้ยอดเพื่อนร่วมห้อง เดี๋ยวจัดให้เดี๋ยวนี้เลย

Judge : ก็ตามใจละกัน

Ganke : ชั้นซักชอบหมอนี่แล้วแฮะ ตามสบายเลย

Judge : พวกนายดูสมประกอบดีจังนะ ค่อยโล่งอกซะที

Ganke : แล้วนายคิดเห็นยังไงกับตัวต่อเลโก้ล่ะ?

Judge : ตัวต่อเลโก้เล่นแล้วจะติดใจ

Ganke : ชั้นชอบหมอนี่แล้วล่ะ!!

ชีวิตในรั้วโรงเรียนก็ได้เริ่มต้นขึ้น คาบเรียนแรก

“ครูรู้ว่าเธอหลายคนได้วางเป้าหมายในทางข้างหน้าเรียบร้อยแล้ว..นั้นก็เป็นเรื่องที่ดีมาก พวกครูจะส่งเสริมให้”

วันเวลาล่วงเลยผ่านไปพวกเขาก็ได้พบปะเพื่อนฝูงและเรียนรู้ไปด้วยกัน

“และครูขอให้สัญญากับพวกเธอ ว่าพวกเธอจะได้รับเครื่องมือทำมาหากินและเทคนิคต่างๆ เพื่อฝันของพวกเธอจะได้เป็นจริง”

“นั่นเป็นเหตุที่พวกครูไม่ยอมรับหลายๆเรื่องในการค้นคว้าบนอินเตอร์เน็ตและสิ่งที่อยู่นอกรั้วจะทำให้เธอไขว้เขวได้”

“เอานี่ พวกเธอจะได้เรียนรู้ถึงความดีเลิส ลองสำรวจมองใจพวกเธอเองดูสิจ้ะ”

จนกระทั่งคืนดึกคืนหนึ่ง

“เธอก็จะได้ค้นพบว่าตัวเธอนั้นเหมาะและถนัดกับเรื่องอะไรที่สุด”

ขณะที่ไมล์สกำลังนอนหลับสนิท ไมล์สก็ตื่นขึ้นมาเพราะมีคนเปิดประตูและแสงก็แยงเข้าตา ทว่าคนที่เปิดประตูกับเป็น Electro

Electro : ตายซะ เจ้าสไปเดอร์แมน!!

ไมล์สถูกไฟฟ้าซ็อตอย่างแรง

ไมล์สตื่นขึ้นจากฝันร้ายพร้อมร้องเสียงดังจนปลุกเพื่อนร่วมห้องตื่นตามกันไปด้วย ทว่าก็มีคนเปิดประตูเข้ามาเหมือนในฝัน

“ทุกคนลุกขึ้นจากเตียง เตรียมเข้าสู่สถานการณ์ภาวะฉุกเฉิน”

Judge : ใช่เหตุไฟไหม้รึเปล่าครับ?

“ทิ้งของใช้ไว้ในห้องแล้วตามทุกคนรวมกันที่โรงยิม ลุกขึ้นแล้วไปเลย”

ครู : โอเค โอเคนะจ้ะ.. ใจเย็นๆก่อนนะจ้ะทุกคน เดี๋ยวก็เรียบร้อยแล้ว เรามีคำสั่งการจากตัวเมืองซึ่งออกกฏให้เตรียมตัวเข้าสู่สถานการณ์ฉุกเฉินทุกเมื่อจ๊ะ
หากเกิดกรณีที่ผิดปกติคือมีพวกคนเหนือพลังออกปฏิบัติการในตัวเมืองจ้ะ

เด็กนักเรียน : มีอะไรกันฮะ?

ครู : ทางเรายังไม่ได้รับช้อมูลครบถ้วน แต่ระบุได้ว่า เป็นเรื่องของซุปเปอร์ฮีโร่ในโซนสงคราม เรื่องมันเกิดขึ้นที่สะพานควีนส์โบโร่
ตามรายงานข่าวได้รายงานไว้ว่ามีผู้ที่ประสบเคราะห์กรรม

Judge : มันเกิดขึ้นกระทันหันเลยหรือครับ?

ครู : ทุกคนเดี๋ยวทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้ว

Ganke : มีใครได้รับบาดเจ็บหรือเปล่าฮะ?

ครู : ย้ำอีกรอบ ครูเองก็ไม่รู้รายละเอียดมากนะหรอก แต่…  ตามการคะเนของครู…

ครู : สไปเดอร์แมนโดนยิงจ๊ะ

 บัดนี้เวลาก็ได้มาถึง ไมล์สได้ตกตะลึงเมื่อได้ยิงสิ่งที่เกิดขึ้น เขาจะตัดสินเคลื่อนไหวกับเหตุการณ์นี้อย่างไร

โปรดติดตามตอนต่อไป…