The Strange Talent of Luther Strode #2

พลังสุดเมพของนาย Luther ตอนที่ 2

 

เรื่อง : Justin Jordan
ภาพ : Tradd Moore, Felipe Sobreiro
วางจำหน่าย: 2 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : Image Comics

      

หลังจากที่ Luther Strode เด็กหนุ่มกุ้งแห้ง ได้รับหนังสือ วิถีแห่ง ยูจิโร่ เอ๊ย เฮอร์คิวลีส มาอ่าน

เขาก็ได้รับพลังพิเศษที่เหนือกว่าคนทั่ว

และชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไปตลอดกาล

โอ้ พระเจ้าจอร์ชและธิดาซาร่า เรื่องราวจะเป็นเช่นไรต่อไป

โปรดติดตามกันได้เลยจ้า

หลังที่ Luther Strode ซัดน้อง Paul กุ้ยในโรงเรียนจนคอบิดแล้ว

Luther ก็กลับมาที่โรงเรียน Voorhees อีกครั้ง หลังจากโดนพักการเรียนไป

 

กลับมาคราวนี้ เขารู้สึกได้ถึงสิ่งจะเกิดขึ้นกับเขาต่อไป……

 

Luther:  เอาล่ะเหวยๆ ตูทำได้ๆ

 

แล้วอยู่ๆมือๆหนึ่งกำลัง….

 

เปรี๊ยง!!

   

เช็ดครก!!!

 

อ้าว เป็น Pete บักเสี่ยวสุดเฟี้ยวของ Luther นั่นเอง

   

Pete:   สลัดน้ำป้าเชงเอ๊ย!

Pete:   คุณเมิงช่วยลดๆไอ้พลังกังฟูอะไรนั่นลงหน่อยได้มั๊ยวะครับ!

 

Luther:  โทษทีว่ะ ชั้นคงประหม่านิดหน่อยว่ะ

 

Pete:  แถวบ้านตรูเรียกว่าวิตกจริตว่ะ

Luther:  ชั้นว่าคงถึงเวลาที่ต้องสัมผัสประตูซักที

 

แล้ว Luther ก็เอามือไปจับที่ประตูทางเข้า และเปิดประตูเข้าไป

  

ทุกอย่างก็ยังเป็นปกติ……

 

Pete: เห็นมั๊ยชั้น (กับไอ้คนแปล) บอกแล้วว่าเรื่องมันก็ไม่ได้แย่…..

   

Pete: ……เท่า…..ไร ( โอ้ว มองตาเป็นมัน)

 

…… จนพวกเอ็งสองคนเดินเข้ามาแหล่ะ!!

คนทั้งโรงเรียนต่างมองทั้งสองตาเป็นมัน

 

Luther:  เอวังเอ๊ย รู้สึกเหมือนใครๆต่างก็มองมาที่ชั้นเลยว่ะ

 

Pete:   ก็ทุกๆคนเขามองมาที่แกจริงๆนี่หว่า

 

Luther:  ขอบคุณมากครับ นั่นไม่ได้ช่วยอะไรให้ชีวิตตรูดีขึ้นเลย สาด

   

Pete: อะไรวะ เจ๋งดีออก!!

 

Luther:  เจ๋งบ้านอากงแกสิ

 

Pete: โอ๊ย ไม่เอาน่า  พรรคเพียก ตอนนี้แกเป็นคนที่เก๋าสุดในโรงเรียนแล้วนะเหวย

Pete:  เจ๋งดีออก!!

 

Luther:  ทุกคนต่างๆก็กลัวชั้นจนขรี้หูแทบปริ้นออกมาเต้นแทงโก้กันอยู่แล้ว

Luther:  โอเค ชั้นรู้ว่านี่อาจจะฟังดูแปลกนะแต่ชั้นชอบคุยกับคนอื่นๆซึ่งๆหน้ามากกว่าว่ะ

Luther:  การสบตาส่งสายตาหากันน่ะมันเป็นสิ่งที่ดีนะว้อย

 

Pete:  ตื้นเขินครับ  มีคนเกรงมีคนกลัวสิ ดีกว่ามีคนรักมีคนหลงตั้งเยอะ!

 

Luther:  เชื่อชั้นเถอะ Pete ไม่ดีหรอกว่ะ

  

อั๊ยยยยยยย อ่าดดดดดดดด อรัยเอ๊ยยยยยยยยย!!

 

และแล้วโจทย์เก่าอย่าง Paul ก็โผล่ออกมา พร้อมกับลูกกระจ๊อกอีกสองคน

แถมยังมาในสภาพเฝือกเข้าคอแถมพูดไม่ชักด้วยนะเออ!!!

 (เอ็งยังจะกระเสือกระสนมารนหาที่อีกเรอะ!)

 

Paul: อูอ่ะอักเอิงงงใอ้เอ๊ะเอ็นอ้อนอี้เอ้ย!!!!

   

Luther:  อะไรนะ?

 

Pete:  พูดอะไรวะเฮ้ย (กร๊ากกกกก)

 

Paul: อาวอ้าเอิงไอ้อันไอ้ใอ้อัดอุ้งแอ้งอองเอิงแอ่

 

ลูกกระจ๊อก A: ลูกพี่แกบอกว่า “คราวหน้า เอ็งไม่ทันได้ใช้หมัดกุ้งแห้งของเอ็ง ไอ้กุ้งทะเลที่ลาบสูงเอ๊ย!” น่ะ

   

Pete:  เอ่อโทษทีนะ แต่เอ็งแพร่มอะไรฟระนั่น

Pete:  เผอิญช้านไม่ค่อยจะเข้าอ่ะ เอ็งมีปัญหาอะไร อ๊ะเปล่าวร้า

 

ว่าแล้ว พี่ Paul ก็ง้างหมัดจะชกหน้าพี่เกรียนเทพอย่าง Pete ทันที!!

ปึก!

   

มีหรือที่พี่ Luther จะยอมให้ชกเพื่อนรักง่ายๆ

  

เอิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!

   

กร๊อบบบบบบบบบบบบบบ!!!

  

ฉูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

 

อว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

ม….ม….ม….มือๆๆๆๆๆๆ เฮ้ยๆๆๆ โหดไปมั๊ยพี่!!!

   

    

หลังจากบีบมือน้อง Paul จนเละแล้ว Luther ก็……

 

   

ฉั๊วะ!!

    

Luther ใช้พลังฝ่ามือยูจิโร่ ผ่าหัวน้อง Paul จนขาด!!!

อ๊ากกกกกก โหดโคตร!!!

     

ผู้เริ่มแตกตื่นกับสิ่งที่เห็น รวมถึง Pete ด้วย

  

แล้ว Luther ก็หันหลังกลับมามองที่เพื่อนรักเขา ด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป!

แล้วจากนั้นพี่แกก็เริ่มเห็นกล้ามเนื้อของผู้คนที่กำลังแตกตื่นทุกคน!!

   

“เฮ้ยพวก นี่ชั้นเอง Pet…….”

  

   

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!

แควกกกกกก!!!!

   

Luther เอามือทิ่มทะลวงท้องของ Pete พร้อมกระชากช่วงล้างของ Pete ออกมา

ทำให้ทั้งเลือด ทั้งไส้กระจายไปทั่วพื้น

จากนั้นก็ชกหัวชายสุดซวยที่อยู่ตรงนั้นจนขาดกระจุย!!!

Luther คลั่งไปแล้ว!!!

    

………………………ซะเมื่อไร

  

ทั้งเป็นแค่สิ่งที่ Luther คิดเอาเองเท่านั้น (เอ่อ เล่นมุขนี้เลยนะพี่!)

หลังจากจับหมัดของ Paul แล้ว Luther ก็พูดคำสั้นๆแค่

Luther:  เลิกยุ่งกับพวกเราซักทีเถอะ

  

Luther:  ……

Paul: ……..

    

Paul:   แอ้เอ้ดเอ๊ย!

 

Pete:   น่านแหล่ะ!  เชิญไสหัวหนีเข้ากระดองไปเลยนะแสด!

   

น่านยังไม่รู้ตัวอีกว่าเอ็งเกือบเน่าไปแล้วนะนั่น!!!

   

ในที่สุด Paul ก็จากไป แค่ดูเหมือน Luther จะยังไม่สบายใจเท่าไรนัก

 

Luther:   เวงเอ๊ย

 

Pete:    ไหงทำหน้าบอกบุญไม่รับแบบนั้นล่ะนั่น

Pete:    ไอ้ Jacobson ได้ถูกเด้งกลับไปคาราเต้สายขาวใหม่แน่ๆงานนี้!

 

Luther:   คือว่า ชั้น…….

 

สิ่งที่ Luther กังวลก็คือภาพที่เขายังคงเห็นอยู่ตรงหน้าเข้า

ภาพเอ็กเรย์กล้ามเนื้อของคนทุกคนที่เขาได้จับจ้อง

 

Pete:  อาห๊ะ?

 

Luther:   ชั้นก็แค่ไม่อยากจะเป็นไอ้กุ๊ยแบบนั้นน่ะสิ

 

Luther:   มีไอ้กุ๊ยแบบนั้นวนเวียนอยู่ในชีวิตชั้นมาเยอะแล้วว่ะ

Luther:   ชั้นคงไม่ต้องไปเป็นแบบนั้นด้วยอีกคนหรอกมั้ง

 

Pete:  ง้านนนน ถ้านายไม่จะเป็นกุ๊ยแบบนั้น ขอชั้นเป็นแทนได้ป่ะ?

Pete:  เพราะรู้สึกว่า ไอ้เสล่อแบบนี้ ดูไม่ค่อยจะเข้าท่าเหมือนอย่างที่ชั้นหวังไว้ซักหน่อยน่ะ

 

Pete:  เดี๋ยวว่าจะไปเรียนวิชาการต่อสู้จากพ่อบากิซักหน่อย

Pete:  แล้วจะได้ฝึกยำหน้าคน แบบนี้ อะจ๊ากกกก

 

-ปุ๋ง-

 

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!

   

Luther:   อื้ม เสียงดีๆ

 

Pete หวังเลียนแบบพ่อบากิที่ต่อยพื้นหยุดแผ่นดินไหวเลยเข้าไปต่อยล๊อคเกอร์จนข้อมือเคร็ด!!!

แล้วก็มีเสียงที่คุ้นหูคอยปรามนาย Pete ก่อนมือจะเดี้ยงไปมากกว่านี้

 

?????: ไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้มั้ง

   

เธอคนนั้นคือ แม่นางฟ้าของ Luther นามว่า น้อง Petra นั่นเอง

 

Petra:  ชั้นว่า เดี๋ยวก็มีคนมือบอนไปซัดล๊อคเกอร์ให้เองแหล่ะน่า

 

Pete:   พอดีอากงอาม่าผมโดนโจรล๊อคเกอร์จากบู๊ตึ๊งสังหารน่ะครับ

(เอาอากง อาม่า มาล้อเล่นเลยเรอะ!!!)

 

Luther:   เรื่องจริงแท้แน่นอนเลยนะเออ

Luther:   พี่แกก็เลยอุทิศตนเองไปกับการแก้แค้นล๊อคเกอร์น่ะครับ

 

Petra:  ออกลายซ่ากันได้แบบนี้แสดงว่าเธอหลุดจากโทษคุมประพฤติซะทีสินะ

Luther:   เอ ไม่แน่ใจนะ เรื่องโดนพักการเรียนแล้วกลับไปนอนตีพุงอยู่บ้านประมาณหกอาทิตย์นี่

Luther:   ถือว่านับรวมอยู่ในหมวดการคุมประพฤติด้วยรึเปล่าหนอ

 

Petra:   ม่ายอ่ะจ๊ะ นั่นแย่กว่าหลายขุมเลย

   

Petra:   แต่ก็นะ อย่างน้อยดูเหมือนนายใช้เวลาได้คุ้มค่าสุดๆเลยนะ

Petra:   ให้ตายเหอะ หุ่นนายสิฟิตเป๋งมากๆเลยนะ

Petra:   เหมือนเอาเสาบาบิโลนผสมไวอากร้ากับหมามุ่ยมาสวมถุงยางแล้วมัดด้วยยางรัดผมอีกทีเลย

 

Luther:   เอ่อ…… (นั่นชมตรูใช่มั๊ยนั่น)

 

เมื่อ Pete เห็นทั้งสองเริ่มสวีทกัน ทำให้เจ้าเริ่มรู้ตัวว่า….

 

Pete:   Petra แล้ว…..อ่า …ชั้นล่ะ..

 

Petra:  พูดว่า โชคดีสวีดัส ซะสิ Pete

 

Pete:   โชคดีสวีดัส ซะสิ Pete

 

ชัดขนาดนี้  Pete ก็เลย…..

 

Pete:   งั้นชั้นขอจอระรี แล้วไปเปลี่ยนไซน์กระดูกข้อมือก่อนละนะ

 

Petra:  ยอมรับเหอะ

  

Petra:   ที่นายชอบชั้นก็เพราะชื่อชั้นดันไปคล้ายนาย Pete นั่นมั๊ยล่า

 

Luther:   เอ่อ….คือ…เอ่อ…

 

Petra:  สงบสติอารมณ์หน่อย Strode ชั้นแค่ปั่นหัวนายเล่นเฉยๆน่า

 

Luther:  ผมรู้แล้วน่า

 

Petra:   หรอออออ!

 

Luther:  จริงๆนา ผมรู้ทันหรอกน่า

Petra:  รู้ทันมาก ขนาดชั้นส่งส่งซิกให้นายไปตั้งแต่ตอนนายมาโรงเรียนครั้งแรกนู้นแล้ว

Petra:  ยังไม่ได้รับอะไรตอบกลับมาบ้างเลย

 

Luther:  หา ซิกเหรอ?

 

Petra:  ให้ตายเหอะ นี่ชั้นต้องทำเสื้อบอกว่า “อยากเล่มจ้ำจี้ บีบมะเขือกับนายจังว่ะค่ะ  Strode” ให้ทิ่มตาเลยมั๊ยเนี่ย

 

จ๊วบบบบบบบบบบบบ!!

 

แล้ว Petra ก็แลกแลคโตสในปากกับ Luther

 

Petra:  นี่แหล่ะ ซิก ที่ว่ายะ

 

Luther:  อื้มมมม นั่น ซิก สินะ…..

 

Luther ยิ้มกุ้มกลิ่มอยู่ในใจ

  

ตัดกลับมาที่ด้านหนึ่ง ที่บ้านของ น้อง Paul น้องแกกำลังยกเวทอยู่ที่บ้าน

Paul:  แฮ่กๆ เอตร เอ๊ย!! แฮ่กๆ

  

ขณะที่ยกไป เขาก็กำลังจินตนาการถึงภาพที่เขาจะทำ ด้วยแขนกล้ามๆของเขาทั้งสองข้างนี้

เปรี้ยง!

  

Paul:  มีอะไรจะพูดอีกมั๊ย ไอ้พยาธิตัวตืด!

   

Paul:  แฮ่กๆ ไอ้อึอ๋า!!! แฮ่กๆ

 

ผัวะ!!!

  

แอ๊กกก!!!

    

อย่าทำหนู!!

  

  

 

Paul:  ไอ้เอรอะไอ!!

 

แหมะๆ

เหอ?

 

อยู่ๆก็มีของเหลวสีแดงหยดลงบนหน้าของ Paul ทำให้จินตนาของเขาขาดช่วงไป!

   

Paul จึงเก็บเวทของเขา แล้วเช็คว่าไอ้ของเหลวนี่คืออะไร?

 

Paul:  อะไออ๊ะ?

 

มันมาจากข้างบน

 

Paul จึงขี้นไปดูซักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้นข้างบนนั้น

 

Paul:   อ้อ!? แอ่!?

  

ภาพที่อยบู่ตรงหน้าเขาก็คือ……………….

   

คุณพ่อและคุณแม่ของเขาที่กลายสภาพเป็นศพไปเรียบร้อย ด้วยฝีมือของลุงบรรณารักษ์หัวโล้นนั่นเอง

แต่เนื่องจากชื่อลุงแกย๊าวยาวเราจึงจะเรียกลุงแกสั้นๆว่า Librarian ก็แล้วกันนะครับ

   

Librarian:   อ้อ Paul นี่เอง เยี่ยมไปเลย

Librarian:   โทษทีนะที่ชั้นขอแอบยืมผ้ากันเปื้อนของแม่เธอมาใช้น่ะ

Librarian:   แต่แม่เธอคงไม่ว่าอะไรหรอกเนอะ

   

หวา!

 

Librarian:   เอ้า มานั่งตรงนี้ด้วยกันสิ

 

เมื่อเห็นภาพอันน่าสยดสยองดังกล่าว Paul รีบวิ่งหนีไปออกไปจากห้อง

    

Librarian:   เฮ้อ มารยาททราม!

  

โครมมมมมมมมมมมมมมม!!!

   

แล้ว พี่โล้นก็กระโดดแล้วเอาหมัดทะลวงกำแพงเข้าไปข้างในอย่างง่ายดาย!

 

การระเบิดประตูของลุงโล้น ทำเอา Paul สะดุ้งจนตกบันไดเฉียดได้คอหักอีกรอบ!

 

Librarian:   เล่นเปิดแน่บไปแบบนี้ ไม่ใช่วิธีต้อนรับแขกที่ดีเลยนะ รู้มั๊ย

 

Librarian:   แต่ชั้นก็ไม่ได้คาดหวังเรื่องมารยาทกับเด็กรุ่นพวกเธอซักเท่าไรหรอกนะ

Librarian:   อันที่จริงชั้นว่าชั้นคงจะแก่ไปแล้วด้วยมั้ง

 

Paul รีบหยิบอาวุธใกล้มือของเขา แล้วหันมาใช้ฟาดใส่พี่โล้นโหดทันที!

 

ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!

   

  

แล้ว Paul ก็ฟาดไปสุดกำลังแขนของเขาอย่างสิ้นหวัง!

ในที่สุด!!

Librarian:   โอ้ ไม่ๆ อย่าๆ …..

   

   

ปึ๊ก!

   

ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น…..

ก็แหม่ พี่โล้นผู้ทำลายประตูเล็กกล้าด้วยมือเปล่ามาแล้ว

แค่แท่งดิลโด้แค่นั่นมีหือจะทำอะไรพี่แกได้

พี่แกเลยเอามือรับอย่างชิลๆ!

 

Librarian:   ถ้าเธออยากออกกำลังกายจริงๆล่ะก็นะ ไม่ต้องใช้เครื่องทุ่นแรงหรอก…..

 

Librarian:   แค่ใช้มือเปล่าๆแทนก็พอ!……

 

แอ๊ดดดดดดดดด

น่าน ยังบิดโชว์ ต่อหน้า Paul ซะด้วย

ชะตากรรมของ Paul จะเป็นเช่นไร……

  

 

   …..เราไม่มีทางรู้ได้ เพราะเรื่องตัดกลับมาที่บ้านของ Luther

ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวมีรูปร่างบึกบึนมากแถมยังใส่ เตี่ยวลายหัวใจซะด้วย!

  

Luther กำลังนั่งกัมฐาน ควบคุมอารมณ์และจิตใจ…..

  

แล้วจากนั้นก็เริ่มเล่นกายกรรมปักกิ่ง ด้วยการ …. เอ่อ……. ใช้มือเดียวเลยเรอะ!!!!

  

แต่เอาเถอะ ถึงเอ็งบินได้ก็ไม่มีอะไรน่าแปลกใจแล้วล่ะ!

  

ขณะที่พี่แกกำลังภาคภูมิใจในความเมพของตน

   

พี่แกก็เหลือบไปเห็น น้อง Petra ที่อยู่ริมหน้าต่าง (เฮ้ย มาไงวระ!!)

   

โครมมมมมม!!!

 

เมื่อเห็น Petra ที่แต่งตัวได้ล่อจระเข้สุดๆโผล่มา ก็ทำให้สมาธิพี่แกก็แตกซ่าน

จนล้มไม่เป็นท่าซะเสียหล่อเลย!

Luther:  โอ๊ยยยยยยยยย!! ไรอ่ะ

 

Petra:  ไม่ต้องห่วงพ่อเสือ ผู้ชายทุกคนเจอชั้นก็ดิ้นกันแบบนั้นแหล่ะ!

   

Petra:   โอ้ มหาเวทย์ได้บังเกิดขึ้นที่นี่สินะที่

 

Luther:  Petra?

 

Petra:   อะไรเรอะ?

 

Luther:  ผมหมายถึง Petra เนี่ยนะ???

Petra:   ก็เออสิยะ

Petra:   แล้วไอ้การท่องชื่อชั้นอยู่แบบนั้นก็ไม่ใช่วิธีที่ดีนัก

Petra:   ที่จะเอาชนะหัวใจที่เปี่ยมล้นด้วยรักนิรันด์ของชั้นหรอกนะยะ

 

Luther:  รัก?

 

Petra:   รวมถึงไอ้การพูดซ้ำ คำสุดท้ายที่ชั้นพูดด้วย

 

Luther:  พูดด้วย?

  

Petra:   โอ๊ย พอเลยย่ะ

Petra:   แล้วอีกอย่างไอ้การนุ่งเตี่ยวตัวเดียวต่อหน้าผู้หญิงแบบนี้

Petra:   ก็ดูไม่ค่อยจะเหมาะจะควรเท่าไรนะคะ พ่อกัปตันเฉิ่มเบ๊อะ

Petra:   แต่ไอ้ลายหัวใจนี่ก็น่ารักดีนะ

 

Luther:  ก็แหม่ พอดี ผม แฮะๆๆๆๆ ผมไม่นึกว่าจะมีใครโผล่มาร่วมห้องด้วยนิ

 

Luther:   อืมมมมม คุณก็รู้ว่าหน้าบ้านผมก็มีประตูใช่มั๊ย?

 

Petra:   รู้สิ แต่แหม่ ก็ชั้นมันเป็นสาวประเภทปิดประตูตีแมวนี่นา

 

พรูดดดดดดดดดดดดดด!!

   

น้อง Petra รุกมากกกก จนพี่ Luther ใส่เสื้อไม่เป็นเลยทีเดียว!

   

Petra:   โอ๊ย ใจร่มๆไว้ Luther ชั้นแค่ล้อเล่นน่า

 

Luther:   งั้นเอ่อ คุณเป็นไงบ้าง?

 

Petra:   เอาจริงๆเลยนะ  ใจเย็นๆ ชั้นไม่กัดนายหรอก

Petra:   แต่ก็นะ ถ้าจะกัดละก็นะ

Petra:   คงซัดไปหลายชุดอยู่

 

Petra:   อันที่จริงที่ชั้นไม่ได้เข้ามาทางประตูหน้าก็เพราะชั้นเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ

Petra:   ว่าคุณแม่นายยังกักบริเวณนายอยู่รึเปล่าน่ะสิ

 

Luther:   ไม่แล้วล่ะ ตอนนี้ผมออกไปได้ละ นิดนึง

Luther:   ไว้ว่างๆผมไปหาคุณที่บ้านเองก็ได้นะ

 

Petra:   เหรอ อย่าได้ฝันว่าจะได้ไปเลยยะ

Luther:   อันนี้ผมไมได้กะจะตำหนิอะไรนะครับ

Luther:   แต่ทำไมคุณถึงบุกเข้ามาที่นี?

 

Petra:   บุกเบิกอะไรที่ไหนก็หน้าต่างเธอมันเปิดทิ้งเอาไว้นิ

 

Luther:   จะอะไรก็เหอะ

 

Petra:   ก็ได้ๆ ที่ชั้นบุกเข้ามาก็เพราะไอ้สัญญาณที่ช่างให้ไปนั่น

Petra:   ท่าทางจะลึกลับซับซ้อนเกินไปสำหรับนายไป

Petra:  ชั้นว่าสเตอรอยด์คงกินสมองเธอไปแล้วแน่ๆเลย

 

Luther:   ผมไม่ได้ใช้สเตอรอยด์ซักหน่อย ผมแค่รู้จักเรียนรู้ธรรมชาติของร่างกายตนเองเพื่อที่จะ…

 

Petra:  Luther หุบปากซักเดี๋ยว แล้วเรามาคุยกันหน่อยได้มั๊ย?

 

ว่าแล้ว Petra ก็เริ่มรุกอีกแล้ว โอ้ว อะไรมันจะรุกขนาดน้าน!

เหยดดดดดดดดดดดดด ฉากต่อไป ลูกเด็กเล็กแดงปิดหูปิดตาไว้นะครับ!! คนแปลก็ลุ้น แฮ่กๆๆๆๆๆ

  

ผ่าง!

 

“แล้วนายได้บะบะโอ้บะบะ ก็คุณเธอรึเปล่าวะ!?”

 

เฮ้ย!! อะไรฟระเฮ้ย! สแกนมาครบรึเปล่า!!!

   

แล้วไอ้คุณ Pete ครับ!! เอ็งโผล่น้าออกมาทำม๊ายยยย!!

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!

  

Luther:   ไม่! ไอ้เห็ดสดเอ๊ย ไม่ว้อย! ตรูว่าเอ็งช่วยเพลาๆหนังโป๊ลงหน่อยเถอะวะ

 

Pete:  แล้วเอ็งจะมาเล่าเรื่องดีทำด๋อยอะไรฟระ ถ้าไม่ได้จบลงด้วย จึ๊กกระดึ๋ยคั่วเนยวะ

 

Luther:   จึ๊กกระดึ๋ยคั่วเนย?

 

Pete:  ทำไมอ่ะ? ก็ตรูหิวอ่ะ

 

Luther:   บอกตามตรงไม่รู้ชั้นจะแพล่มให้แกฟังทำไมเหมือนกันว่ะ

 

Pete:  เพราะตรูเจ๋งล่ะมั้ง

 

Luther:   ไม่ใช่แน่นอน!

 

Pete:  เพราะชั้นเป็นเพื่อนคนเดียวที่แกมีมั้ง

 

Luther:   ตรูมีเพื่อนหลายคนอยู่เฟร้ย!

 

Pete:  เช่นใคร?

 

Luther:   ก็มี อ่า….. เอ่อ…. Petra แล้วก็…..

Luther:   แล้วก็คุณแม่ แล้วก็ Petra ไง

 

Pete:  เออโคตรเยอะจนนับไม่หวาดไม่ไหวเลย

Pete:  งั้นชั้นขอพักเรื่องเนยคั่วป๊อปคอร์นเอาไว้ก่อนละกัน

 

Pete:  ชั้นว่า….

 

หมอบลง!!

 

อยู่ๆ Luther ก็สัมผัสถึงบางสิ่งที่เป็นอันตรายได้

 

Pete:  ห๊ะ อะไรวะ เกิดอะไ…..

   

จากนั้น Luther ก็รีบกดหัวเพื่อนลงทันที

   

 

Luther:  ชู่ววววว เงียบไว้

 

Luther รีบคว้าเพื่อนเขาให้หมอบลง เพราะตรงนั้นการปล้นเกิดขึ้น

 

โจรA: เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ยยยยยยยยย!!

 

โจรB: ได้เวลาข่ายเงินกระชับมิตรเพื่อนบ้านที่แสนดีผู้เปี่ยมไปด้วยอาวุธครบมือได้แล้ว!

 

โจรทั้งสองต่างเอาปืนจี้ ลูกค้าสุดซวย และเจ้าของร้าน โดยไม่ทันเห็น Luther กับ Pete

 

ลูกค้าสุดซวย: กรี๊ดดดด อย่านะคะ

 

โจรB: แกก็รู้กฎเหล็กดีใช่มั๊ย ไอ้แก่

โจรB: เงินของแก หรือ ชีวิตแกแล้วก็เงินของแก!

   

ในขณะที่โจรสองคนกำลังปล้นร้านอย่างสนุกสนาน

Luther และ Pete ต่างแอบดูเหตุการณือยู่ห่างๆ

 

Pete:  อู้อี้ๆๆ

 

Luther:  พูดซักคำก็ไม่ได้ว้อย!

 

โจรA:  โอ้ว ว้าว ทำไมเจ๊ดูอ้วนจ้ำม่ำน่ารักแบบนี้เนี่ย!

โจรA:  จะว่าไป พาเจ๊ไปอยู่กับพวกเราด้วยก็ดีนะ

 

เมื่อโจรเริ่มออกลายหื่น ทำให้สายตาของ Luther เปลี่ยนไป

  

ลูกค้าสุดซวย: คุณพระช่วยคุณพระช่วยคุณพระช่วย

(ตรูหุ่นขนาดนี้เมิงยังไม่เว้นตรูอีกเหรอออ)

 

โจรA:  อุวะ ละครไทยบางเรื่องมันยังทำหนักกว่านี้เล……

 

โครมมมมมมมมมมม!!

 

โจรA โดนซัดด้วยขวดนม (ลิตร) จนกระเด็น แล้วจากนั้น Luther ก็เดินออกมาเผชิญหน้ากับโจรอีกคน

 

โจรB:  เป็ดห่านอะไรกันว่ะ!!

 

Luther: รีบไสหัวไปซะ

   

โจรB:  เออก็ได้ :โจรA

 

โจรB:  บ้านแกสิ! :โจรA

   

ปัง! ปัง! ปัง!

   

โจรทั้งสองยิงปืนใส่ Luther แบบไม่ยั้ง

 

 

แต่ Luther ก็วิ่งหลบกระสุนได้ทัน (เมพโคตร)

   

จากนั้นก็รีบพุ่งตัวไปหยิบกล่องเนื้ออัดแท่งที่อยู่ในข้างทางพอดี

 แล้วก็……

   

ดูเองเถอะ!……..

ฟ้าววววววววววววววววววววว!!

 

ปึก! ปึก!

เนื้ออัดแท่งพุ่งเข้ารูปืนพอดีเป๊ะ! แม่เจ้า!

โจรA:  เฮ้ยยยยยยย!!!

โจรB:  เวรแล้วไง!!

    

Luther ใช้มือพุ่งไปจับโจรทั้งสองคนยกขึ้นแล้ว

 

โครมมมมม!!!

   

    

Luther: พวกแกน่าจะไสหัวไปตั้งแต่แรกก็จบแล้ว!

ทุกคนต่างเข้ามาแสดงความยินดีกับ Luther กันยกใหญ่

  

ลูกค้าสุดซวย: ขอบคุณคะขอบคุณคะขอบคุณคะ

เจ้าของร้าน: โออออ คุณคือฮีโร่ตัวจริง!

Pete: ไม่ หมอนี่ไม่ใช่ฮีโร่หรอก

   

 

Pete: แต่เป็นซุปเปอร์ฮีโร่ต่างหาก!

วิถีชีวิตใหม่ของ Luther ได้เริ่มขึ้นแล้ว!

   

แถมซักนิด

ฮีโร่หนุ่มลึกลับซัดโจรปล้นร้าน ม่อยอนาจ

โดย George A. Cunningham

 

พ่อค้าหลายคนต่างหายใจกันทั่วท้องขึ้นเมื่อการปล้นที่มีมาหลายครั้งต้องจบลงด้วยบุรุษปริศนาเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา

 

เมื่อวันที่ศุกร์ เวลา 5 โมงเย็น โจรสองคนพร้อมอาวุธครบมือได้บุกปล้นร้านสะดวกซื้อ Curious Duck ในย่าน West Elm

ผู้ต้องสงสัยสั่งให้เอาเงินมาจากเครื่องคิดเงินแล้วข่มขู่ นาย Glarin เจ้าของร้าน รวมถึงข่มขู่ลูกค้าในร้านด้วย

 

แต่แล้วการปล้นกลับล้มเหลวลงเพราะฝีมือของบุรุษปริศนาด้วยการเขวี้ยงของในร้านใส่

และเข้าโจมตีจนโจรทั้งสองด้วยวิทยายุทธลับจนสลบไป

 

ลูกค้าท่านนึงได้กล่าวไว้ว่า “มันเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆคะ”

“ชั้นไม่เคยเห็นอะไรที่เคลื่อนที่ได้ไว หรือใช้เนื้ออัดแท่งเป็นอาวุธมาก่อนเลยคะ”

ฮีโร่ลึกลับยังมาพร้อมกับผู้ช่วยปริศนาของเขา

ซึ่งมีลักษณอบส่งเสียงดัง มีผมบลอนด์สั้น  และอ้วนลงพุง

 

ทั้งคู่ต่างหายไปจากสถานที่เกิดเหตุก่อนที่ตำรวจจะมาถึง  ปัจจุบันยังไม่มีใครสามารถระบุได้ว่าพวกเขาคือใคร

ถ้าผู้อ่านท่านใดมีข้อมูลที่พอจะเป็นประโยชน์โปรดติดต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจท้องถิ่นได้

 

Glarin ได้กล่าวปิดท้ายว่า

 “หลังจากที่ช่วยซัดกับคนร้ายใหแล้ว ผมก็หวังว่าเขาน่าจะอยู่ในร้านนานกว่านี้หน่อย”

   

“เพราเขายังไม่จ่ายค่า นม กับ เนื้ออัดแท่ง เลยซักเซนเดียว!”

  

พลังสุดเมพของนาย Luther ตอนหน้า

วิถีชีวิตที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดของ Luther กำลังจะเริ่มต้นขึ้น!