VOODOO #2

เรื่อง : RON MARZ
ภาพ : SAMI BASRI
วางจำหน่าย: 27 ตุลาคม 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ภารกิจล้วงความลับแบบถึงลูกถึงคน!

..

 

ฉันคือฆาตกร

 

ฟอลล่อน: เราไม่ควรทำแบบนี้เลย…

 

พวกเขาช่างอ่อนแอ

หากว่ากันตามกฏศีลธรรมของพวกเขา สิ่งที่ฉันทำเป็นสิ่งที่ผิด

 

 

แต่ฉันไม่สน

 

อีแวนส์: อยากให้ผมหยุดเหรอ?

ฟอลล่อน: ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น

 

ข้อมูล, “ริปลี่ย์”, การรุกราน, “ตำรวจ”, สายลับ

 

ฟอลล่อน: ฉันแค่บอกว่า เราไม่ควรทำแบบนี้

ฟอลล่อน: เพราะแย่แน่ถ้าโดนจับได้

อีแวนส์: คงไม่หรอก เราต้องใกล้ชิดกันเพื่อไล่จับมนุษย์ต่างดาวนี่นา

ฟอลล่อน: มีหวังโดนไล่ออกทั้งคู่แน่เลย

 

อีแวนส์: จุ๊ ๆ

 

“วูดู”

 

ฟอลล่อน: เลิกพูดเรื่องงานเถอะ

ฟอลล่อน: เลิกพูดมันทุกเรื่องนั่นแหละ…

 

พริสซิลล่า คิทาเอ็น, “ไทเลอร์”

 

ง่ายเหมือนปอกกล้วย

 

 

ฉันพอจะรู้แล้วว่าเขาคิดยังไงกับเธอ

 

น่าสงสารจริง ๆ

 

อีแวนส์: แต่ผมว่านี่มันดีมาก ๆ เลยนะ

ฟอลล่อน: ฉันหมายถึงเรื่องเราทั้งคู่ต่างหาก เรามีสัมพันธ์เกินเลยไม่ได้นะ อีแวนส์

อีแวนส์: เราเป็นคู่หูกัน เจส อย่าคิดมากเลย อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด

ฟอลล่อน: แต่ก็ไม่ควรอยู่ดี

 

 

ฟอลล่อน: อัดบุหรี่สักมวนดีกว่า

อีแวนส์: ผมไม่เห็นว่ามันจะผิดตรงไหน

ฟอลล่อน: พูดต่อสิ บางทีฉันอาจจะยอมยกโทษเรื่องที่คุณทำตัวเป็นเด็กหนุ่มคึกคะนองที่คลับ

 

ฟอลล่อน: ดูเหมือนเอเลี่ยนจรจัดตัวนั้นจะหุ่นดีถูกใจล่ะสิ

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นขัดจังหวะดูดมะเร็ง

 

นั่นเป็นสายจากหัวหน้าของเธอ

อีแวนส์: ปล่อยให้มันเรียกไปเถอะ

เขาคว้าข้อมือเธอไว้

อีแวนส์: บอกว่าคุณหลับไปแล้ว

ฟอลล่อน: ดูคุณยังไม่หนำใจสินะ เจ้าหน้าที่อีแวนส์

อีแวนส์: คงอย่างนั้นแหละ เจ้าหน้าที่ฟอลล่อน คุณคิดว่าอีกนานเท่าไหร่กว่าเขาจะให้คำสั่ง?

 

ศัตรู

 

ฟอลล่อน: น่าจะพรุ่งนี้ ไม่ก็มะรืน

ฟอลล่อน: พวกเขาจัดทีมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว รอแค่คำสั่งดำเนินการเท่านั้นแหละ ให้เราอยู่เฉย ๆ แบบนี้รอดูว่าเธอจะติดต่อกับพรรคพวกเมื่อไหร่รังแต่จะเสียเวลาเพราะยัยนั่นฉลาดกว่านั้น ทางเดียวที่พวกเขาจะรีดข้อมูลจากเธอได้ คงมีแต่ต้องเค้นด้วยกำลังทางเดียว

 

อีแวนส์: ต้องเจ็บแน่ ๆ เลยใช่มั้ย?

ฟอลล่อน: อะไรกัน แค่คุณเห็นเธอสะบัดก้นไปมาต่อหน้าก็รู้สึกสงสารเธอเข้าแล้วเหรอ? ไม่น่าขอโทษคุณเลยจริง ๆ

อีแวนส์: คุณพูดถูก ผมขอโทษ  ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมยกโทษให้ผม?

ฟอลล่อน: ฉันมีท่ายากสารพัดไว้ทดสอบคุณ

อีแวนส์: ผมเก่งท่ายากซะด้วย

 

อีแวนส์: แต่ต้องให้ผมเข้าห้องน้ำเสียก่อน เดี๋ยวผมมา

ฟอลล่อน: อย่าให้ฉันรอเก้อนะ

 

“แบล็ค แจ็ค”

 

 

แค่ฆ่าเธอซะ จะทำก็ทำได้ แต่ไม่รู้ทำไปทำไม

 

 

ฟอลล่อน: เร็วหน่อยอีแวนส์ ฉันเหงานะ

 

ตอนนี้ฉันรู้เรื่องที่จำเป็นแล้ว… อย่างน้อยก็สำหรับตอนนี้

 

 

ฟอลล่อน: เขาบอกว่า มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นแหละที่เข้าห้องน้ำนาน…

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรกลับไปหาเจ้านาย

ฟอลล่อน: ใช่ นี่เจ้าหน้าที่ฟอลล่อนพูด ขอโทษที่ไม่ได้รับ ฉันนอนแล้ว

 

ฟอลล่อน: ไม่ ไม่เห็นเขามาเป็นชั่วโมงได้แล้วล่ะมั้ง…

ทว่า อีกฝั่งหนึ่งได้แจ้งข่าวซึ่งทำให้เธอต้องตกตะลึง  นั่นคือข่าวการตายของอีแวนส์

ฟอลล่อน: เป็นไปไม่ได้ ฉันเพิ่ง… เพิ่งแยกกับเขายังไม่ถึงชั่วโมง…

 

ในใจเจ๊คงคิดว่าแล้วเมื่อกี้ตูนอนกับใครฟะ?

 

ฟอลล่อน: ฉันจะรีบไปค่ะ

“อย่าขยับ!”

แต่ในห้องน้ำว่างเปล่า

เฮอร์ลี่ย์: อย่างกับฝีแปรงของแจ็คสัน พ็อลล็อคแน่ะ

เจ้าหน้าที่ผมทอง: ใครวะ?

เฮอร์ลี่ย์: แจ็คสัน พ็อลล็อคไง ศิลปินแอ็บสแทร็ค… เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ

 

ฟอลล่อน: ฉันคือเจ้าหน้าที่ฟอลล่อน ฉันถูกเรียกตัวมา

เฮอร์ลี่ย์: ให้เธอเข้ามา เธอเป็นคนของฉันเอง… มาดูสิเจส

เฮอร์ลี่ย์: แต่สภาพไม่ค่อยสวยนะ

ฟอลล่อน: ฝีมือวูดูหรือคะ หัวหน้าเฮอร์ลี่ย์

เฮอร์ลี่ย์: ช่าย เธอใช้ชื่อว่าพริสซิลล่า คิทาเอ็น…

เฮอร์ลี่ย์: ไม่รู้ว่าชื่อจริงรึเปล่า

ฟอลล่อน: เจอตัวรึยังคะ?

เฮอร์ลี่ย์: ส่งหน่วยพิเศษไปแล้ว เธอหนีไม่รอดแน่

 

ฉันยังไม่ได้ทุกอย่างที่ต้องการ แต่ตอนนี้ต้องรีบไปจากนี่

อีกไม่นานพวกเขาจะไล่ล่าฉัน ไม่พวกเขาก็คงส่งคนออกมาไล่ล่าฉันแล้ว

 

อันธพาล: ว้าว ไม่เคยเห็นหน้าเลยนะจ๊ะน้องสาว หน้าแฉล้มแบบนี้ทำไมมาเดินดุ่ม ๆ ตอนค่ำ ๆ มืด ๆ คนเดียวล่ะจ๊ะน้อง

วูดู: ไม่ใช่เรื่องของคุณ

อันธพาล: แต่พี่อยากจะสอใส่เกือกน่ะจ้ะ… เอ๊ะ จุดแดงปานแต้มชาดบนเสื้อน้องนั่นอะไรกันเอ่ย?

 

ด้วยความซื่อบื้อ อันธพาลหนุ่มจึงรับกระสุนแทนไปหนึ่งนัดเต็ม ๆ

หน่วยแบล็คเรเซอร์มาถึงแล้ว!!

..

“หมอบอยู่กับพื้น!”

“จับตาดูเธอไว้ เธออาจแปลงกายเป็นใครก็ได้!” 

..

คนพวกนี้… รู้ตัวจริงของฉัน

 

เฮอร์ลี่ย์: เจอตัวแล้ว

 

ฉันไม่จำเป็นต้องแปลงกายอีกแล้ว

 

วูดูคืนร่างเดิมที่เคยทำให้หลายท่านประทับใจในตอนที่แล้ว!

พวกมันต้องชดใช้

 

..

ฟอลล่อน: อยู่ไกลมั้ย?

เจ้าหน้าที่หน้ากากแดง: นี่งานช้างเลย แบล็คแจ็ค! แค่ยาเอามันไม่อยู่!

 

“ทนไว้วิคแฮม”

 

แบล็คแจ็ค: ฉันมาแล้ว… พวกแกค่อยเก็บซากเธอทีหลังแล้วกันนะ

แบล็คแจ็ค: เพราะฉันไม่รับประกันความปลอดภัย

เขาเริ่มโจมตีด้วยการปล่อยลำแสงสีดำ ทว่าวูดูหลบได้ทุกดอก

แบล็คแจ็ค: ไวปานวอกเลยว่ะ บ้าจริง…

 

แบล็คแจ็ค: ตึกที่ยัยนั่นมุดเข้าไปมีเจ้าของรึเปล่า?

เจ้าหน้าที่หน้ากากน้ำเงิน: ไม่ค่ะ รายงานบอกว่านั่นเป็นซากโรงแรมที่ถูกทิ้งร้างไว้ตั้งแต่โดนไต้ฝุ่นแคทรีน่าถล่ม

แบล็คแจ็ค: ดี อย่างนี้ก็ไม่ต้องห่วงเรื่องตัวประกัน พวกนายสองคนอ้อมไปปิดทางหนีข้างหลัง

 

 

แบล็คแจ็ค: ฉันจะเข้าไปเอง

“หยุดก่อน โบลตั้น”

 

 

ฟอลล่อน: ฉันไปเอง

แบล็คแจ็ค: คุณก็น่าจะรู้ดีไม่ใช่หรือว่า ผมได้รับการดัดแปลงจากทางกรมให้พร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์ คุณฟอลล่อน

 

ฟอลล่อน: นายก็รู้นี่ว่าฉันมีตำแหน่งสูงกว่า อีกอย่างนายไม่ใช่คู่หูของคนที่นอนเละเป็นโจ๊ะอยู่ในบาร์เปลือยนั่น

แบล็คแจ็ค: โห เถียงไม่ออกเลยแฮะ

ฟอลล่อน: รหัสผ่านคือริปลี่ย์ นายจะได้รู้ว่าเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม

 

ฟอลล่อน: ฉันรู้ว่าแกอยู่ในนี้ ฉันรู้ว่าแกจับตาดูฉันอยู่ คนอื่นอยากได้ตัวแกเป็น ๆ เพื่อเค้นความลับ

ฟอลล่อน: แต่ฉันไม่ถือหรอกเพราะแกฆ่าอีแวนส์ แกหลอกลวงฉัน แกพาฉันขึ้นเตียง… ปั่นหัวฉันเล่น

 

ฉันได้มองเข้าไปในจิตของชายคนนั้นแวบหนึ่ง

ฉันเห็นสิ่งที่คนพวกนั้นคิดจะทำกับฉัน

 

 

พวกมันคือปิศาจร้าย

 

ฟอลล่อน: คืนร่างเดิมแล้วสินะ ทำไมล่ะ? การแปลงกายมีขีดจำกัดใช่รึเปล่า?

 

เขาคิดจะเปิดโปงฉัน

 

วูดู: ฉันต้องทำภารกิจให้สำเร็จ… เพื่อปกป้องคนของฉัน

และที่ฉันทำ…

 

ฉันจำเป็นต้องทำ

..

วูดู: ก็เหมือนกับเธอนั่นแหละ

นั่นคือสิ่งที่เหล่าทหารต้องยึดถือเมื่อออกสู่สมรภูมิไม่ใช่รึไง?

ต้องเอาตัวรอด…

 

ฟอลล่อน: ภารกิจของฉันมีอย่างเดียว…

เพื่อรบใหม่ในวันพรุ่งนี้ไม่ใช่รึไง?

 

ฟอลล่อน: นั่นคือเอาศพแกออกไป

ปัง ปัง ปัง ปัง

 

ฟอลล่อน: ริปลี่ย์

ฟอลล่อน: เรียบร้อยแล้ว มันตายแล้ว ส่งหน่วยเรเซอร์เข้าไปเอาศพได้เลย

แบล็คแจ็ค: คุณทำให้ผมทึ่งอีกแล้ว คุณฟอลล่อน

แบล็คแจ็ค: ได้ยินที่เธอบอกแล้วนี่ ไปเอาศพอีทีเพื่อนรักออกมาสิ

ฟอลล่อน: ฉันต้องพักหายใจเสียหน่อย

อ้าวเฮ้ย! จู่ ๆ ก็มีฟอลล่อนอีกคนวิ่งออกมา

ฟอลล่อน: เธอออกมาทางนี้รึเปล่า? จับตัวเธอไว้รึยัง?

เจ้าหน้าที่หน้ากากเขียว: แต่คุณเพิ่งจะ…

กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร วูดูก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว

แบล็คแจ็ค: โทรจิตสินะ…

ฉันไม่ใช่มนุษย์

แต่ฉันสามารถเป็นใครก็ได้ในหมู่พวกเขา และแน่นอนว่าพวกเขาต้องคิดไม่ถึง

 

ป้าเจ้าของร้าน: ไม่ได้ขับรถมาหรือจ๊ะที่รัก? ทุกวันนี้โลกยิ่งอันตรายขึ้นทุกที สาวน่ารัก ๆ แบบหนูมาเดินทางคนดียวอย่างนี้มันอันตรายนะจ๊ะ

วูดู: หนูจากบ้านมาไกลน่ะค่ะ แบบว่าอยากลองใช้ชีวิตคนเดียวดูบ้าง

ป้าเจ้าของร้าน: หนูเก่งจริง ๆ

วูดู: โชคดีที่หนูวางแผนมาดีน่ะค่ะ…

 

“เพราะไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก”

 

..

ไคล์ เรย์เนอร์มาเยือน!

ตอนต่อไป:

GREEN LANTERN’S LIGHT