Marvel Comic : Spider-Island : Amazing Spider-Man #671 : With Great power Come Great Responsibility

เรื่อง : Dan Slott
ภาพ : Hunberto Ramos, Victor Qlazaba, Edgar Delgado
วางจำหน่าย: 12 ตุลาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

ด้วยความร่วมมือของ Anti-Venom ทำให้ Horozon Labs สามารถสร้างยารักษาโรคไวรัสแมงมุมได้สำเร็จ แต่ The Queen ก็ไม่ยอมสูญเสียอาณาจักรที่เธอสร้างขึ้นไปง่ายๆแน่!!

อีกด้านหนึ่ง Madame Web ก็กำลังจะทำบางอย่างที่อาจทำให้สถานการณ์พลิกผันอย่างเกินจะคาดคิด!!

.
.
.
เริ่มเรื่องมาที่ Alphabet City New York

Mary Jane Watson กำลังรับมือกับเหล่ามนุษย์แมงมุมด้วยความสามารถที่เพิ่งตื่นขึ้นมาของเธอ

Mary Jane : ชีวิตฉันเคยต้องอยู่ในอันตรายมานับครั้งไม่ถ้วน…และจะมีใครบางคนมาช่วยฉันเสมอ

Mary Jane : แต่วันนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

Mary Jane : วันนี้แมรี่ เจน วัตสันสามารถช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว

แต่ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือ

ที่โบสถ์ Our Lady of Saint

เหล่าผู้คนที่ได้รับการรักษาอาการเชื้อพลังแมงมุมโดย Anti-Venom กำลังตกอยู่ในอันตราย

แต่ความช่วยเหลือก็มาถึงทันท่วงที

Mary Jane : มันเป็นความรู้สึกแบบนี้เองสินะ?

Mary Jane : ถึงไม่อยากยอมรับเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว

Mary Jane : เข้าใจแจ่มแจ้งเลยเชียว

Mary Jane : ไอ้ที่เขาว่า “พลังอันยิ่งใหญ่ มาพร้อมความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง” นั่นน่ะ

Mary Jane : อย่าห่วงไปเลยทุกคน ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย ฉันคือแมรี่ เจน วัตสัน…และวันนี้ฉันก็คือซุปเปอร์ฮีโร่ของพวกคุณ

ตัดมาที่ศุนย์บัญชาการฉุกเฉินของ New York City

Spider-man (Peter Parker) พยายามหยุดนายกเทศมนตรี Jonah J. Jameson ไม่ให้ฆ่า Alistaire Smythe ผู้ที่อาจกำกุญแจในการกู้สถานการณ์ที่ประชาชนเกือบทั้งเมืองติดเชื้อแมงมุมไปแล้วเช่นนี้

เขาดึง Jameson ออกมาได้สำเร็จและใช้ใยพันเขาเอาไว้

Spider-man : …เขาอาจจะเพิ่งฆ่าคนเดียวที่อาจช่วยเราได้ไปแล้ว…

Smythe : แกมี…สไปเดอร์สเลเยอร์เท่าที่ต้องใช้อยู่แล้ว….

Spider-man : สไมร์ท? นั่นมันหมายความว่า…? หมอนี่หมดสติไปแล้ว! ฉันหยุดเลือดไว้ไม่ได้!

Spider-man : เรียกหมอมาเร็ว!

ว่าแล้วหน่วยเสนารักษ์ก็เข้ามาทันที

Medic : ถอยไป เราจัดการต่อเอง

Glory : แล้วโจน่าห์ล่ะ! พวกคุณต้องดูอาการนายกฯด้วย!

Spider-man : ล้อเล่นหรือเปล่าน่ะ ต่อให้เอารถถังมาก็ฆ่าโจน่าห์ไม่ได้หรอก และนั่นก็เป็นก่อนที่เขาจะกลายร่างเป็นแบบนั้นด้วยซ้ำ

Medic : ห้ามเลือดให้สไมร์ทแล้ว เอาเขาออกไปจากที่นี่ ส่วนนายกฯเจมส์สันก็…

Spider-man : ไม่ หลังจากเอาสไมร์ทออกไปแล้ว ก็ปิดประตูแล้วล็อคขังนายกฯไว้เลย

Glory : อะไรนะ?! เราจะทำแบบนั้น…

Spider-man : เราช่วยอะไรเขาไม่ได้แล้วล่ะกลอรี่ หลังจากที่ผมไปแล้วก็ปิดล็อคศูนย์บัญชาการนี้ไปเสีย และถ้ามีใครที่เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกก็โยนเข้ามาขังในห้องนี้ด้วยไปเลย

Glory : คุณจะไปแล้วหรือ?! คุณจะไปไหนน่ะ?!

Spider-man : ไปที่ฮอไรซันแล็ป เราเสียเมืองนี้, นายกฯ และการควบคุมทุกอย่างไปแล้ว…พวกคนที่นั่นกำลังหาวิธีรักษาอยู่ นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด พวกเขาคือความหวังสุดท้ายของเราแล้ว

แต่สิ่งที่ Spider-man ไม่รู้ก็คือ ทุกสิ่งที่ Jameson ได้ยิน ก็จะถูกส่งผ่านโทรจิตให้ The Queen (Adriana Soria) รับรู้ด้วย

The Queen : ฮอไรซันงั้นรึ…

The Queen : ฉันยังได้ยินเสียงของเจมส์สัน เขายังเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายของเราอยู่ ยังคงเชื่อฟังราชินีของเขาอยู่ และเขาก็บอกฉันว่าพวกฮีโร่ของเมืองนี้กำลังตั้งมั่นกับ “ความหวังสุดท้าย” อยู่

The Queen : วิธีการรักษาอยู่ที่ฮอไรซันแล็ป แจ็คกัล! คุณสาบานว่าพวกมันไม่มีทางคิดวิธีรักษาได้ ว่าชัยชนะของฉันมันแน่นอนแล้ว!

Jackal : เหรอครับ? แต่ถ้าท่านคิดเอาชนะจริงๆล่ะก็ เมื่อตอนที่ท่านควบคุมนายกฯนั่น…ท่านน่าจะควบคุมให้เขายกเลิกคำสั่งกักกันเมืองเสีย แทนที่จะเปลี่ยนเขาเป็นแมงมุมยักษ์แบบนั้น

The Queen : หุบปากซะ!

The Queen : ฉันจะต้องค้นหาในฮอไรซันแล็ปที่ว่านั่น ดูซิว่ามีประชากรของฉันอยู่ในนั้นไหม…

ในขณะนั้นเอง Reed Richard ก็กำลังจะทดลองซีรัมรักษาที่พัฒนาขึ้นจากเซลของ Anti-Venom กับเจ้าหน้าที่ของ Horizon Lab ที่ติดเชื้อ

แต่ The Queen ก็ใช้โทรจิตเข้าถึงตัวเธอแล้ว

จากคำสั่งทางโทรจิตของ The Queen ก็ทำให้เธอเริ่มกลายร่างเป็นมนุษย์แมงมุม

แต่ด้วยความช่วยเหลือของ Spider-Woman (Jessica Drew) ก็สามารถหยุดเธอเอาไว้นานพอที่ Reed จะฉีดยาแก้ให้เธอได้ และทำให้เธอกลับเป็นร่างมนุษย์

ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอถูกตัดออกจากเครือข่ายโทรจิตของ The Queen ไปด้วย

The Queen : การเชื่อมต่อของเธอกับเครือข่ายใยแมงมุมถูกตัดขาดไปแล้ว! พวกมัน…พวกมันพูดถึงแอนติ-เวน่อม แต่มันเป็นไปไม่ได้!

The Queen : ฉันส่งสไปเดอร์คิงไปจัดการมันแล้ว…สไปเดอร์คิง? โรเจอร์? การเชื่อมต่อของเขา?! ตัดขาดไปแล้วเหมือนกันหรือเนี่ย?! ทุกอย่างกำลังผิดพลาดไปหมด! และเจ้าพวกมนุษย์โสโครกนั่น พวกมันได้ทำให้วิธีรักษาของพวกมันสมบูรณ์แล้ว! เราต้องทำอะไรสักอย่าง!

ขณะที่ The Queen กำลังตระหนก The Jackal กลับยังดูท่าทางสงบอยู่ ขณะที่อ่านนิตยสารวิทยาศาสตร์อยู่

Jackal : ครับๆ ไปที่ฮอไรซันแล็ป ทำลายงานของพวกมัน ผมคิดวิธีได้แล้วครับนายหญิง

แล้ว Jackal ก็พลิกนิตยสารหน้าที่กำลังอ่านอยู่ ที่มีคอลัมน์เกี่ยวกับ Peter Parker ในฐานะนักวิจัยที่กำลังมาแรงของ Horizon Lab

Jackal : ลองดูที่หน้าถัดไปนี่สิครับ เห็นไหม?

Jackal : เรื่องดีอย่างหนึ่งของฮอไรซันแล็ปก็คือ…เรามี “คนใน” อยู่กับเราแล้ว

Jackal : เพราะทารันตูล่าของผมคนนี้…เขารู้วิธีคิดของปาร์คเกอร์ทะลุปรุโปร่ง ใช่ไหมลูกพ่อ?

Tarantula : ถูกต้อง…

ตัดมาที่ Horizon Labs

ที่ห้องแล็ปหมายเลข 6 ที่ตอนนี้ Anti-Venom (Eddie Brock) กำลังถูกใช้เพื่อผลิตยารักษาอาการโรคแมงมุมอยู่

Grady : คุณบร็อคครับ? ผมเกรดี้ สแกรป ส่วนนี่คือเบลลา ฟิชแบค เราเป็นคนของฮอไรซัน แล็ป เราอยากให้แน่ใจว่าคุณรู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับคุณ…และคุณยอมรับมันได้หรือเปล่า

Grady : ตอนนี้ภูมิคุ้มกันที่สร้างเป็น “ชุด” ของคุณกำลังถูกดูดออกไปและถูกใช้เพื่อทำขั้นตอนการจำลองขึ้นมาใหม่ ถ้าเราทำแบบนี้ต่อไปอย่างถูกต้อง เราก็น่าจะมีซีรัมเพียงพอที่จะรักษาทุกคนในเมืองได้

Grady : แต่เราต้องการทุกเซลที่เราจะมีได้ และเมื่อเราทำเสร็จสิ้น…นั่นก็เป็นอันจบ คุณจะไม่สามารถเป็นแอนติ-เวน่อมได้อีกต่อไป

แม้จะได้รู้ว่าขั้นตอนนี้จะทำให้พลังที่เขามีสูญสิ้นไป แต่ Eddie ก็ไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย

Anti-Venom : มันคือการเสียสละที่ผมภูมิในที่จะทำมัน ใช้ร่างกายของผมให้เต็มที่เพื่อช่วยเหลือทุกคนได้เลย!

Grady : ว้าว ช่างเป็นผู้เสียสละจริงๆเลยนะเนี่ย

Bella : เกรดี้ ระวังคำพูดด้วย

ตอนนั้นเอง Number Six เจ้าของห้องแล็ปหมายเลข 6 นี้ก็เข้ามา

Number Six : อะแฮ่ม ถ้าพวกคุณเสร็จธุระแล้ว ผมอยากจะทำงานต่อตามลำพังนะครับ

Bella : เอ่อ…แน่นอนค่ะ หมายเลขหก

Grady : ช่าย ดีใจที่ได้พบคุณแบบ…ใส่ชุดกันเชื้อเต็มยศแบบนี้นะ

Anti-Venom : ทีนี้ทุกคนจะได้เห็นกันเสียที ว่าฉันคือผู้ช่วยเหลือพวกเขา เป็นผู้ที่เสียสละทุกอย่างเพื่อช่วยพวกเขา…อึก..

Number Six : ใช่แล้วบร็อค ช่างเป็น “การเสียสละที่ยิ่งใหญ่” จริงๆ…ด้วยการได้เลิกเป็นตัวประหลาดเสียทีน่ะนะ อืมม.. ไม่ทุกคนหรอกนะที่จะ…โชคดีอย่างนาย

Number Six : เอาละ งานส่วนของฉันเสร็จสิ้นไปแล้ว ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของคนอื่นๆล่ะ ฉันได้เสี่ยงเปิดเผยตัวเองไปมากเกินไปแล้วด้วย

เมื่อ Number Six เอามือของเขาไปทาบที่เครื่องสแกน มันก็อ่าน DNA ของเขา และยืนยันว่าเขาคือ Dr.Michael Morbius 1 ในอดีตศัตรูเก่าของ Spider-man นั่นเอง!

ตัดมาที่ Spider-man ที่กำลังมุ่งหน้าไปที่ Horizon Lab

“ฉันคิดในมุมแคบเกินไป”

“อย่างการที่คิดว่าตัวฉันเองเป็นแค่คนหนึ่งในบรรดาผู้มีพลังแมงมุมนับล้าน หรือไม่ก็แค่เนิร์ดบ้าวิทยาศาสตร์ ต้องคิดใหม่เสียทีแล้ว!”

“ในเมื่อที่นี่คือเกาะแห่งแมงมุม ฉันก็คือเจ้าถิ่น ที่นี่คือเมืองของฉัน!”

“และถ้าสไมร์ทคิดวิธีแก้ได้…ฉันก็ต้องทำได้เหมือนกัน!”

“สร้างเครื่องมือใหม่ๆขึ้นมา! สร้างชุดใหม่ขึ้นมา! ฉันทำได้น่า!”

“แค่ต้องไปที่ห้องแล็ปของฉันเท่านั้นล่ะ!

แต่ทันใดนั้น เขาก็เห็น Gravity (Greg Willis) และ Firestar (Angelica Jones) กำลังปะทะกับฝูงมนุษย์แมงมุมเพื่อปกป้องเครื่องสร้างคลื่นรบกวนสัมผัสแมงมุมอยู่ จึงเข้าไปดู

Spidey ถามทั้งสองว่าต้องการความช่วยเหลือไหม แต่ทั้งสองคนก็ว่าพวกเขาจัดการกันเองได้ Spidey ก็เลยไปต่อ

แต่ตอนนั้นเอง Madame Web ก็กำลังเฝ้าดูเขาอยู่

Madame Web : เขาปล่อยให้พวกนั้นจัดการกันเอง เขาเชื่อใจพวกนั้น แต่นั่นเป็นความคิดที่ถูกหรือเปล่า? ฉัน…ฉันบอกไม่ได้ มองอนาคตไม่เห็น ฉันอ่านสิ่งที่เขียนไว้ในสายใยแห่งชีวิตไม่ได้

Madame Web : และสำหรับครั้งนี้ ฉันรู้สาเหตุว่าทำไมจึงเป็นแบบนั้น นี่เป็นเวลาที่มาดามเว็ปจะทำอะไรสักอย่างแล้ว…

ตัดกลับมาที่ Horizon Labs

Reed : นี่ผมมิสเตอร์แฟนทาสติก ติดต่อโปรเจ็ครีเบิร์ธ โปรดตอบด้วย

Gen.Dodge : ผมนายพลดอจ์ดพูดอยู่ ดอกเตอร์ริชาร์ด

Reed : ท่านนายพล ผมได้ตรวจสอบซ้ำกับสิ่งที่คนของคุณที่ชื่อแมคเคนซี่ทำไว้..คุณว่าเขาสามารถจะสังเคราะห์รีรัมของเราได้ที่ฐานทัพของคุณได้ทันทีเลยงั้นหรือ?

Reed : การจะทำแบบนั้นได้ เขาจะต้องทำการสังเคราะห์ภูมิคุ้มกัน…จากซิมไบโอตที่ยังเป็นๆอยู่ แต่นั่นมันเป็นไปได้ยังไงหรือครับ?

Gen.Dodge : เรื่องนั้นมันไม่สำคัญสำหรับตอนนี้หรอก ที่สำคัญก็คือมันได้ผลก็พอแล้ว และเราก็สามารถรักษาสไปเดอร์-คิงให้กลับมาเป็นสตีฟ โรเจอร์ได้สำเร็จแล้ว

Reed : เขาคือกัปตันอเมริกาจริงๆหรือเนี่ย ช่างน่าตกใจจริงๆ

Gen.Dodge : เห็นด้วย เราได้ส่งคนของเราไปจัดการคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แล้ว เมื่อโรเจอร์พร้อมเราก็จะส่งเขาตามไปด้วย ถ้ามันเป็นไปตามแผนล่ะก็…ตัวการของเรื่องนี้น่าจะถูกจัดการก่อนที่จะ…

ทันใดนั้นก็มีบางอย่างปรากฎขึ้นหลัง Reed

Reed : ท่านนายพล ผมจะติดต่อกลับไปที่หลังนะ เพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่แล้วล่ะ…

Madame Web : พวกคนโง่!

Max : หน่วยรักษาความปลอดภัย! เรามีคนลอบเข้ามาแล้ว!

Reed : เดี๋ยวก่อน ผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ เธอคือจูเลีย คาร์เพนเตอร์ หรืออีกชื่อคืออารัคเน่

Madame Web : ตอนนี้ฉันคือมาดามเว็ปแล้ว เป็นผู้ทำนาย ที่สามารถมองเห็นอนาคตผ่านทางสายใยแห่งชีวิต…

Madame Web : …จนกระทั่งคนฉลาดอย่างพวกนายสร้างเสาส่งคลื่นรบกวนพวกนั้นขึ้นมา! ของแบบเดียวกับที่ทำลายสัมผัสแมงมุมของสไปเดอร์แมน…

Madame Web : …และตอนนี้มันก็มารบกวนการมองเห็นอนาคตของฉันด้วยแล้ว พวกคุณกำลังทำให้ฉันไม่สามารถมองเห็นหนทางสู่ชัยชนะของเราได้!

Madame Web : รีบแก้ไขมันซะ! เดี๋ยวนี้เลย!

Ben Grimm : ฉันคงต้องยอมรับว่าแม่คนนี้มาและไปได้เจ๋งดี

เมื่อ Madame Web ไปแล้ว Max Modell ก็ปรึกษากับ Reed

Max : นั่นมัน…ระทึกใจไปหน่อยนะ

Max : เมื่อตอนที่ปีเตอร์กับผมสร้างเครื่องต้นแบบขึ้น เรารู้ว่ามัน “อาจ” ลบล้างสัมผัสแมงมุมของสไปเดอร์แมนได้ มาตอนนี้เธอคนนั้นก็บอกว่ามันทำแบบนั้นไปแล้วจริงๆงั้นรึ?

Reed : นั่นเป็นความจริง สไปเดอร์แมนบอกผมเมื่อเร็วๆนี้เอง ผมพยายามจะหาวิธีแก้ให้เขาอยู่…แต่เรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้ทำให้เรายุ่งจนทำไม่ได้เลย

Max : อืม…คุณรู้ไหม ในเมื่อเรามีเสาส่งสัญญาณอยู่รอบเมือง และสไปดี้ก็อยู่ภายในเมืองด้วย ถ้าเราส่งสัญญาณที่ถูกต้องไปล่ะ? มันยากแต่ก็อาจจะได้ผล ผมต้องเรียกระดมพลมาช่วยผมแล้วล่ะ…

ว่าแล้ว Max ก็ประกาศออกไปทั่วทั้ง Lab

Max : โปรดทราบ พนักงานของฮอไรซันทุกคน ขอให้หยุดสิ่งที่พวกคุณกำลังทำไว้และมารวมกันที่โถงใหญ่

Max : ผมมีโปรเจ็คที่ต้องอาศัยการระดมสมองมาช่วยเยอะๆ

Max : เรามีเพื่อนอยู่ข้างนอกนั่น ที่ต้องการความช่วยเหลือจากเรา

Max : เขาช่วยเราจากฮอปก็อปลิน เขาเสี่ยงชีวิตปกป้องกระสวยอวกาศของเรา

Max : และวันนี้เราจะตอบแทนให้เขาล่ะ

Max : ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทั้งหลาย…เราจะช่วยกันรักษาสไปเดอร์-แมนกันล่ะ

ขณะที่ทุกคนในแล็ปกำลังจะทำอะไรบางอย่าง ที่ดาดฟ้าตึก Spidey ก็มาถึงแล้ว

Spider-man : ถึงแล้ว!

Spider-man : รู้มั้ย ฉันรู้สึกดีขึ้นตั้งเยอะแล้วนะเนี่ย ถ้ามันมีทางแก้สถานการณ์ที่เป็นอยู่นี่ล่ะก็ ฉันก็ต้องหามันเจอในแล็ปของฉันแน่

Spider-man : เป็นที่ๆทุกอย่างสำเร็จขึ้นมาได้ แค่ต้องถอดถุงมือแล้วสัมผัสแป้นนี่…หืม..นั่นแปลกแฮะ

Spider-man : มันบอกว่าฉันเข้ามาในห้องไปแล้ว ไม่เข้าใจว่าเป็นไปได้ยังไง ก็ในเมื่อมันจะเปิดต่อเมื่อสแกน DNA ของฉันเท่านั้นนี่นา…

โดยที่ Spidey ไม่รู้ตัว จู่ๆ Tarantula ก็เข้าเล่นงานเขา!!

พร้อมกันนั้นก็มีเสียงที่คุ้นหูดังขึ้น

Jackal : จุ๊ๆๆ นั่นเป็นการทดสอบนะปาร์คเกอร์ แล้วแกก็สอบตกว่ะ

Spider-man : แจ็คกัล?! แกเข้ามาในนี้ได้ยังไง? แล้วแกรู้ได้ยัง…

Jackal : ยังไม่เข้าใจงั้นสินะ? พ่อกล้ามโตนี่ก็คือบัตรผ่านของฉันยังไงล่ะ…เพราะตั้งแต่หัวจรดเท้าของเขาเต็มไปด้วย DNA ของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ฉันเรียกเขาว่า “ทารันตูล่า” แต่แกคงจะรู้จักเขาในฐานะของ “น้องชาย” ของแก…

Jackal : …เคนยังไงล่ะ!

Spider-man : อะไรนะ?! เคน…อึ๊ก!!!

ตัดไปที่ห้องโถงใหญ่ Max กำลังประชุมกับเหล่านักวิจัย

Max : ที่อยู่ตรงนี้คือแป้นควบคุมที่ใช้บังคับเครื่องส่งสัญญาณรบกวนโทรจิตที่เราติดตั้งไว้รอบๆแมนฮัตตั้น

Max : ผมเชื่อว่าถึงแม้เราจะปิดทั้งระบบลงไม่ได้…เราก็ยังสามารถแทรกสัญญาณที่จะช่วย “จุดประกาย” พลังสัมผัสแมงมุมของสไปเดอร์แมนขึ้นมาใหม่ได้ ที่นี้ใครจะช่วยผมบ้าง?

ขณะที่นักวิจัยทุกคนกำลังร่วมมือกัน แต่ทางด้าน Spider-man นั้นก็โดน Tarantula เล่นงานจนลงไปกองซะแล้ว

Jackal : ที่นี้รีบไปได้แล้ว! เซนเซอร์ตรวจจับสารเคมีของ “ยารักษา” นั่นได้ มันอยู่ใกล้ๆนี้เอง

Tarantula : ปาร์คเกอร์ล่ะ? จัดการมันเลยไหม?

Jackal : อะแฮ่ม ใครเป็นผู้นำภารกิจกันแน่หา? สำหรับตอนนี้น่ะเจ้าจงทำภารกิจของเจ้าให้เสร็จเสียก่อน

Jackal : แล้วค่อยมาเก็บแต้มทีหลังก็ได้

Tarantula : -ฟุดฟิด- มันอยู่ในนี้

Jackal : อยู่ในแล็ปข้างๆนี้เองเรอะ?! ฮ่า! มันจะง่ายอะไรขนาดนั้น?

ที่ในห้องแล็ปเบอร์ 6.

ตอนนี้ Symbiote ของ Eddie ถูกดึงออกไปสร้างซีรั่มรักษาจนหมดแล้ว

Jackal : นี่เองน่ะเรอะ? นี่คือที่บรรจุยาที่ใช้แก้สถานการณ์ได้? นี่คือความหวังสุดท้ายของเจ้าพวกฮีโร่สินะ?

Jackal : เอาล่ะทารันตูล่า ได้เวลาใช้ยาพิษแล้ว จงทำให้ยามันปนเปื้อนไปซะ

แต่ก่อนที่แคปซูลยาพิษจะทันตกลงไปในบ่อตัวยา Spider-man ก็ใช้ใยคว้ามันได้ทัน

แต่แม้จะสามารถแย่งเอาแคปซูลมาได้ แต่ Spider-man ก็ยังไม่มีวิธีที่จะเอาชนะ Tarantula ได้เลย

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น…จะปล่อยมือจากแคปซูลไม่ได้เด็ดขาด…ไม่งั้นก็จบเกมทันที!

Tarantula : มันแย่งไปแล้ว!

Jackal : ไม่ใช่ปัญหา โยนมันลงไปด้วยก็สิ้นเรื่อง แถมจะว่าไป…

Jackal : …นั่นมันยิ่งดีขึ้นไปกว่าเดิมอีก! เพราะตัวยาจะถูกทำลายหลังจากที่มันช่วย “รักษา” เจ้าสไปเดอร์แมน มันช่างเป็นบทลงโทษที่เหมาะสมซะจริง! มันจะกลายเป็นหนึ่งในมนุษย์ธรรมดาจำนวนน้อยนิดที่เหลือในดาวเคราะห์แห่งแมงมุมของฉันนี่! ฮ่าๆ!!

“ไม่มีแรง มึนงงไปหมด มองอะไรไม่เห็น แถมยังยกมือไม่ขึ้นอีก”

“คงต้องร้องขอปาฏิหารย์เท่านั้นแล้ว”

Jackal : ชั่วโมงเรียนจบแล้วปาร์คเกอร์ แกแพ้

ในวินาทีเป็นตายนั่นเองพวก Max ก็ทำสำเร็จ

Stone : ดูนั่นสิ! เราทำได้แล้ว! นั่นแหละคือคลื่นความถี่ที่ถูกต้อง! พวกเรานี่อัจฉริยะจริงๆ!

Max : ถูกแล้วคุณสโตน แต่เราจะเอาความดีความชอบทั้งหมดไม่ได้หรอกนะ จำได้ไหม…ว่าเครื่องต้นแบบน่ะอิงตามการออกแบบของปาร์คเกอร์

Max : ถ้าหากว่านี่มันได้ผลล่ะก็ ไม่ว่าสไปเดอร์แมนจะอยู่ที่ไหนก็ตาม…เขาก็จะต้องติดหนี้บุญคุณปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ครั้งใหญ่เลย!

Tarantula : ลาก่อน พี่ชาย

“จู่ๆความกลัวก็ถาโถมเข้ามาหาฉัน”

“ความเครียด”

“ความตื่นเต้น”

“ไม่สิ มันไม่ใช่ความรู้สึกพวกนั้น มันคือ…”

“พลังสัมผัสแมงมุมของฉัน!”

“มันกลับมาแล้ว!!!”

และในพริบตานั้นเอง Spidey ก็โต้กลับ Tarantula ไปชุดใหญ่!

“ไม่สิ! มันยิ่งกว่ากลับมาเสียอีก!”

“ปัดป้อง”

“ถีบ”

“มันรวมเข้ากับวิทยายุทธที่ชาง-ชีสอนฉันได้อย่างกลมกลืนเลย!”

“ปิดฉาก”

“ใช่แล้ว ระวังให้ดีเถอะโลกทั้งโลกเอ๋ย เพราะตอนนี้ฉันมีทั้งสัมผัสแมงมุมและวิชากังฟูรวมกัน! ไม่มีอะไรหยุดฉันได้แล้ว!!”

“แต่ก่อนอื่น ถึงฉันจะสนุกกับการใช้ “พลัง” มากก็เถอะ…”

“…ก็ควรจะเอาใยพวกนี้ออกไป ก่อนที่เคนจะขึ้นมาสู้ต่อยกสอง”

Eddie : สะ…สไปเดอร์แมน…ข้าง…หลัง…อึ๊ก…”

“ขอบคุณที่ช่วยเตือนนะเอ็ดดี้…แต่บางอย่างบอกฉันว่า…”

“…ทารันตูล่าคงจะสู้ต่อได้ไม่ดีเท่าไหร่แล้วล่ะ”

“เพราะฉันซัดเขาตกลงไปใน…บ่อที่เต็มไปด้วยยารักษาอาการโรคแมงมุม!

Tarantula : ช่วยฉันขึ้นไปหน่อยได้ไหม?

เมื่อ Spider-man ได้ยินเสียงพูดของ Tarantula ก็สังเกตุได้ทันทีว่า…

Spider-man : เคน?! นี่นาย…?

Kaine : ดูเป็นแมงมุมน้อยลงงั้นหรือ? ก็ใช่

Spider-man : แต่ แล้วนายยัง…?

Kaine : มีพลังแมงมุมอยู่หรือเปล่าหรือ? รู้สึกว่าจะใช่นะ

Spider-man : ให้ฉันพูดให้จบก่อนสิ นายยังอยู่ในการควบคุมของแจ็คกัลหรือเปล่า?

Kaine : ไม่แล้ว แต่หมอนั่นไม่ใช่หัวโจกของงานนี้หรอก…

เมื่อ Spidey เห็นหน้าของ Kaine ก็พบว่าร่างของเขากลับเป็นมนุษย์แล้ว แถมยิ่งไปกว่านั้น อาการเซลเสื่อมสลายที่เขาเคยเป็นก่อนหน้านี้ก็หายไปหมดสิ้น!!

Spider-man : ว้าว! นายดูดีมากเลย! ฉันหมายความว่าดีสุดๆเลย ดีเหมือนฉันเลย

Kaine : เจ๋งเลย ดีสำหรับเราทั้งคู่เลยล่ะ แต่ให้ฉันพูดให้จบก่อนสิ แจ็คกัลไม่ใช่หัวโจกของเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นแล้ว มันคือผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่า “เดอะควีน”

Spider-man : เดอะควีน กลับมาแล้วงั้นรึ?!

Kaine : ใช่ แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าเธออยู่ที่ไหน

ในขณะเดียวกันนั้นที่ในเมือง คลื่นความถี่ที่ช่วยรักษา Spider-man ก็ส่งผลถึงคนอื่นด้วยเช่นกัน

Madame Web : อ๊า!!

Madame Web : พะ…พวกนั้นทำอะไรลงไป?! การเชื่อมต่อกับสายใยแห่งชีวิตของฉัน…มันเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลเลย! อนาคต! ฉันมองเห็นอนาคตอย่างชัดเจนแล้ว…โอไม่น่ะ! เดอะควีน! หล่อน…หล่อนกำลัง…

ที่ฐานลับของ The Queen

Jackal : ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผม…ผมขาดการติดต่อกับทารันตูล่าไปแล้ว

The Queen : และฉันก็จับความรู้สึกของเขาในเครือข่ายพลังจิตไม่ได้เหมือนกัน คุณทำให้ฉันต้องผิดหวังอีกครั้งแล้วนะศาสตราจารย์!

The Queen : แต่พอกันที! ได้ยินไหม?! พอกันที!!

Jackal : ฝ่าบาท เดี๋ยวก่อน! ผมสามารถ…อ๊าคคคคคค!!!!!!!!

ด้วยพลังคลื่นเสียงของ The Queen ที่ปล่อยใส่ The Jackal ก็ทำให้ร่างของเขาแหลกเป็นชิ้นๆทันที

The Queen : พลังคลื่นเสียงของฉัน มันฉีกเนื้อของเขาจนหลุดออกจากกระดูก มันไม่เคยทรงพลังขนาดนั้นมาก่อน…

แล้วตอนนั้นเองผู้หญิงทั้งสองคนก็รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นได้พร้อมๆกัน

The Queen : พลัง!! ใช่แล้ว! ฉันรู้สึกได้! การเชื่อมต่อกับสายใยอันยิ่งใหญ่…มันไม่เคยทรงพลังและบริสุทธิ์เช่นนี้มาก่อน พลังมหาศาลจากประชาชนของฉันพลุ่งพล่านไปทั่วร่างของฉัน! พลังมหาศาลขนาดที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน!!

Madame Web : หล่อนได้พลังเทียบเคียงเทพเจ้าไปแล้ว! มันเป็นเพราะฉัน…เพียงครั้งเดียวที่ฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยวโดยไม่คิดให้รอบคอบ แล้วตอนนี้…ฉันนำความพินาศมาสู่พวกเราทุกคนเสียแล้ว

คลื่นความถี่พลังจิตที่มอบพลังให้กับ Spider-man กลับส่งผลให้ The Queen ทรงพลังขึ้นอย่างมากมายมหาศาล!! สถานการณ์ได้ขมวดปมเข้าสู่จุดสุดท้ายแล้ว!!

โปรดติดตามตอนจบของ Spider-Island ได้ใน Amazing Spider-man ฉบับที่ 672!!!