The Strange Talent of Luther Strode #1

พลังสุดเมพของนาย Luther ตอนที่ 1

 

เรื่อง : Justin Jordan
ภาพ : Tradd Moore, Felipe Sobreiro
วางจำหน่าย: 5 กรกฎาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Image Comics

 

 

ขอแหวกกระแส DC กับ Marvel ด้วยคอมมิคชุดใหม่ของค่าย Image

เรื่องนี้มีอยู่ 6 เล่มจบครับ ภาพบางภาพก็ค่อนข้างโหดเลือดสาดพอสมควรครับ

แถมคำหยาบก็ใช้ได้เลยทีเดียว โยนมะเขีอ โยนฟักแฟงกันเลยทีเดียว

โอเชครับ เรามาเริ่มอ่านกันเล้ยยยยยย!!

 

 

 “ผมชื่อ  Luther Srtode ครับ”

“หน้าอกผม เพิ่งจะถูกยิงไปเจ็ดนัด”

“เจ็บใช้ได้เลย”

“กระสุนพวกนี้มัน ฝัง อยู่ในกล้ามเนื้อตรงหน้าอกของผม”

 

“โอเค ผมรู้ครับ ว่านี่อาจจะฟังดูเหลือเชื่อ แต่ผมยังรู้อีกว่าผมสามารถทำแบบนี้…..”

พรวด พรวด พรวด

พรวด พรวด พรวด

“……….ได้ด้วย”

 

กระสุนหลุดออกมาจากหน้าอก

 

“ผมชื่อ Luther Strode และผมก็เป็นคนที่มี…….”

“……..พรสวรรค์”

ตรงหน้าของ Luther เต็มไปด้วยซากศพที่เขาเพิ่งจะฆ่าไป

 คนแรกโดนต่อยกรามฉีกกระจุย คนต่อมาโดนกระชากแขนขาด

คนที่สามโดนแขนคนที่สองยัดปากทะลุคาง คนที่สี่โดนแขนคนที่สองฟาดใส่หัวกระจุย

คนที่ห้าโดนถีบที่หน้าอกไส้แตก แถมตัวขาดสองท่อน

คนสุดท้ายที่ซวยสุด………..โดนเตะหว่างขาจะไส้แตก!!!!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!

“เรื่องราวทั้งหมด มันเริ่มจากหนังสือแค่เล่มเดียว”

หนังสือที่ชื่อว่า “วิถีของเฮอร์คิวลีส”

????: ไม่นึกเลยว่าแกจะซื้อของอะไรแบบนั้นมาว่ะ พวก

Luther กับสหาย กำลังเสวนาภาษาเด็กเนิร์ดกันอยู่

 

Luther: ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะส่งให้จริงๆนะเนี่ย

 

สหาย A: นายว่านั่นมันจะช่วยจริงๆเหรอวะ?

 

Luther: ไม่รู้ว่ะ แต่ชั้นต้องทำอะไรซักอย่าง

 

สหาย A: ว้าว ทนรอเห็นนายเตะก้นกับไอ้ Jacobson ม่ายหวายแล้วนะเนี่ย!!!

 

Luther: ชั้นจะเจรจากับมันต่างหากล่ะครัฟ ไม่ใช่ให้มันมาเตะก้นชั้นนะว้อย

Luther: โดนเตะมาหลายรอบจนอิ่มก้นแล้วเฟร้ย

 

สหาย A: ยังไงก็เหอะ อัตต้า!

สหาย A: คงจะดี ถ้าได้เห็นไอ้พวกง่าวนั่นโดนตื้บซักทีสองทีนะ

 

ทั้งคู่เดินมาถึงหน้าห้องของ Luther

ก๊อกๆๆ

 

Luther: แม่คร้าบ ผมกลับมาบ้านแล้วคร้าบ

 

สหาย A: แม่แกออกไปข้างนอกนึเปล่า?

 

Luther: ม่ายอ่ะ อย่าพูดอะไรง่าวๆออกมาก็แล้วกัน

 

สหาย A: ช้านเนี่ยนะ โอ้ว เจ็บนะเนี่ย แต่นายก็เจ็บตัวนะเหวย

 

(ท่าทางพี่ Luther จะโดนรังแกมาแน่ๆเลย จึงไม่อยากให้แม่รู้)

 

คุณแม่: อ้าวไงจ๊ะลูก ไง Pete รอเดี๋ยวนะ

Pete: แหม่ คุณแม่รู้มั๊ยครับว่าลูกคุณแม่ชอบทำอะไรกับผมไว้เนี่ย?

Pete: หมอนี่ชอบทำอย่างกะ เหม็นขี้หน้าผมมาตั้งกะชาติปางก่อน

Pete: ทั้งๆที่ผมทำอะไรให้ต้างเยอะ

 

Luther: อุบ๊ะ เฮ้ย

 

Pete: ไม่เอาน่า แม่นายก็รู้ว่าชั้นแค่แซวขำๆ

 

คุณแม่: ยังไงแม่ก็ไม่เคยฟังอะไรที่ Pete พูดอยู่แล้วล่ะจ๊ะ

 

Pete: เห็นป่ะ?????

 

เมื่อดูใกล้ๆจะเห็นว่าแม่ของ Strode กำลังเข้าเฝือกอยู่

เมื่อทั้งคู่เข้าห้องก็เริ่มพูดคุยกันต่อทันที

 

Pete: แล้วววว แกจะไปหวานกับ Petra มั๊ยเนี่ย

 

Luther: คืนนี้เลยว้อย

 

Luther: แค่ในฝันอ่ะนะ ในฝันที่โคตรจะเร่าร้อน จนละลายทิชชู่ไปหลายแผ่นเลยล่ะ

 

 

Pete: ถ่อมตัวไปล่ะ เธอออกจะสนใจนายมิใช่น้อยนะเว้ยพวก

Pete: บอกได้เลยว่า ถ้านายไปจีบนะ จีบติดแน่ๆ

 

Luther: อ้อ เหรอวววววววว์

Luther: ชั้นไม่ค่อยแน่ใจว่าจะรับคำปรึกษาชีวิตจากคนที่ (ขอเรียกแบบรวมๆว่า)

Luther: ไม่เคยคุยกับอิสตรีตรงๆแบบนายดีมั๊ยเนี่ย

 

Pete:  บ๊ะ! ช้านก็พูดกับผู้หญิงอยู่นะเฟร้ย

 

Luther: แต่ก็ไม่ใช่คนที่แกปิ๊งนิ! ชิมิๆ

Pete: วะ เจ็บแปล๊บ เลยนะนั่น!!

 

Luther: ไม่รุ้สิพวก ชั้นแค่อยากจะเปลี่ยนแปลงว่ะ

Luther: รุ้อะไรมะ ชั้นอยากจะเจออะไรบางอย่าง

 

 

Luther: บางอย่างที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้

 

ว่าแล้ว Luther ก็ฉีกหนังสือมาอ่าน ได้เวลาเปลี่ยนตัวเองแล้ว!!!

 

“เบื่อมั๊ยที่ต้องเป็นหงอนไก่ไปตลอดชีวิต!?”

 

“มาเบ่งกล้ามกันเหอะ!!”

Luther: แม่เจ้า งี่เง่าชะมัด

(ไม่ต้องมาด่าตรูเลยนะ แสร่ด)

“เนื้อหาต่อไปนี้คัดมาจากหนังสือ วิถีของเฮอร์คิวลีส”

 

“กุญแจสำคัญของวิถีแห่งเฮอร์คิวลีส คือการเพ่งจิต กาย และวิญญาณ ไปสู่เป้าหมายบางอย่าง”

“เมื่อจัดเรียงสามสิ่งนี้เข้าไว้ด้วยกันแล้ว”

“การฝึกร่างกายให้มีความกระตือรือร้นไว้ จะช่วยให้เราสามารถควบคุมทั้งสามสิ่งนี้ได้”

“การควบคุมคือกุญแจสำคัญของการเปลี่ยนแปลง”

“เปลี่ยนแปลงแบบไม่เหมือนใครซะด้วย”

Luther: แหล่มเลยว่ะคร้าบ

 

(ตรงไหนฟระ เอ็งก็ยังเป็นไอ้ขี้ก้างเหมือนเดิมนี่หว่า!!)

 

 

 อีกด้านหนึ่ง ชายคนหนึ่งที่มีผ้าพันปิดหน้าไว้

กำลังใช้ลิ้นดันฟันของตัวเองจนหัก

แล้วก็……

 

ถุย!

 

ฉึก!!

อ๊อก!!!

ฟันพุ่งทะลวงเข้าตา แถมระเบิดสมองชายคนนึงจนตายคาที่!!

คุณพระ แค่ฟันนะนั่น!

 

ลุงโล้น: แกรู้บ้างรึเปล่าเนี่ย

ลุงโล้น: ว่าของกินมันมีจำกัดนะว้อย

 

 

ลุงโล้น: ส่วนเรื่องแกนี่ ไม่ไหวจะเคลียว่ะ

 

???: แฮะๆๆๆ ไอ้หมอนั่นน่าจะหัดหลบหัดหมอบอะไรบ้างสิวะ

???: ว่าแต่แกเหอะ อุตส่าห์ถ่อสังขารมานี่เพื่อด่ากิจวัตรประจำวั้นรึไง พ่อบรรณารักษ์ (Librarian)

 

???: หรือแกมีอะไรอยากบอกกับชั้นรึไง

 

Librarian: ก็มีเหมือนเคยแหล่ะ ชั้นเพิ่งเจอตัวแคนดิเดตหน้าใหม่ที่ดู…..

 

 

Librarian:  ……..ยอดเยี่ยมใช้ได้เลย

 

กลับมาที่บ้านของ Luther

 

Luther: แม่ขอเพิ่มอีกได้เปล่า?

 

คุณแม่: เพิ่มอีก? นี่ลูกเพิ่งซัดเสต็กพร้อมไข่ไป 3 จานแล้วนะ ชัดเลยว่าลูกเป็นโรคพยาธิตัวตืดแน่ๆ!!!

 

Luther: ง่า ผมแค่หิวเองอ่ะ บางทีอาจเป็นเพราะออกกำลังกายมากไปมั้ง

 

ว่าแล้ว Luther  ก็ไปค้นตู้เย็นหาของมาทานเล่นต่อ ป๊าดดด ไปอดอยากมาจากหนายยยย

 

Luther: โซ้ย ไอ้พวกนี้ก็แล้วกัน

 

 

คุณแม่: นั่นลูกกำลังจะ….. โอ้ว เห็นแก่อีตา Pete เถอะลูก ใช้แก้วสิ!!!

 

กร๊วบบบบบบบบบบบบบบ

 

พี่แกยกทั้งสองกระติกเทซดลงปากทันที  แต่แล้ว Luther ก็สังเกตุเห็นบางสิ่ง!?

 

มันคือภาพแม่ของเขากำลังทำจานตกลงพื้น

 

คุณแม่: อุ๊ย แม่….

ฟ้าวววววววววววววววววว

 

คุณแม่:……..ล่วง

 

Luther  รับจานได้ทันเวลา แถมเจ้าตัวยังดู งงๆ กับสิ่งที่ตนทำด้วย บร๊ะเจ้าไหมล่ะๆ

Luther: โว้วววววววว!!

 

คุณแม่: ลูกไปเรียนทำแบบนั้นตั้งแต่ตอนไหน?

 

Luther: ผมเองก็ไม่รู้นะ แต่เจ๋งดีเนอะแม่

 

ตูม! ตูม! ตูม!

 

Luther: ใจเย็นๆครับแม่ นั่นมันไอ้ Pete น่ะ ได้เวลาไปเรียนแล้ว

 

ตูม! ตูม! ตูม!

 

Luther: เฮ้ยไอ้เกลอ เลิกถล่มประตูบ้านตรูซักทีเว้ย

 

Luther: ไม่ต้องห่วงครับแม่ หมอนั่นหาเราไม่พบหรอก แม้มันจะออกมาจากคุกแล้ว

 

คุณแม่: แม่รู้จ๊ะ แม่ก็แค่…..

 

ดูเหมือนใครบางคนทำให้แขนแม่ของ Luther เจ็บจนทำให้แม่หลอนแบบนี้

 

Luther: วันนี้ อยากให้ผมอยู่เป็นเพื่อนแม่มั๊ยละครับ

 

คุณแม่: นั่นแหน่ะ จะหาเรื่องโดดเรียนอีกแล้วสิ

คุณแม่: ไม่แน่นะเนี่ย ลูกสมคบคิดกับ อีตา Pete นั่นด้วยรึเปล่าเนี่ย

 

Luther: อะพิโถ่ ก็อาจใช่นะแม่จ๋า แม่จ๋าไม่รู้หรอก อ้า คือผมหมายถึง….

 

คุณแม่: ลูกโดดเรียนมา 15 วันในรอบ 2 เดือนแล้วนะ ไปเรียนเถอะลูก

 

Luther: แต่ถ้าแม่…..

 

คุณแม่: ไปเรียนได้แล้ว ไป๊

 

Pete: อ้าว หวัดดีครับ คุณนาย Strode

 

 

ที่โรงเรียน Voorhees

 

Pete: เธออยู่นั่นไงพวก แกก็ไปพูดกับคุณเธอหน่อยเร้ว

 

Luther: ไม่ๆๆ นี่….

 

Luther: Petra น่ะแจ่มเจ๋งไปเลย แต่….

 

Luther: แต่ชั้นต้องเลือกคำพูดให้มันถูกต้องเหมาะสมซะก่อน!!

 

Pete:  งั้นลอง “ขอบโทษครับ” เป็นไง

 

Luther: อะไรนะ?

 

ว่าแล้ว Pete ก็ผลักเพื่อนรัก ไปหา Petra

 

Luther: เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ

 

Luther: โอ้ว แม่เย….ผมหมายถึง เอ่อ….

 

Petra: คะ?

 

Luther: ขอบโทษครับ?

 

เจอแบบนี้เข้าไป ทำให้ Luther ทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว

ขณะที่พระเอกของเรากำลังทำตัวไม่ถูก ก็มีพ่อเด็กจอมเกเรมาแอบถ่ายภาพทั้งคู่ลงไอโฟน

 

เด็กเกเร: เจ้างั่งทั้งหลาย จงดูไอ้กากนี่พยายามกระสันหาคู่สิ

 

เด็กเกเร: โชคร้ายที่ ไอ้แท่งปลาดุกหัวเท่าเข็มหมุดจนแทบมองไม่เห็นของมัน

เด็กเกเร: อาจจะทำให้มันแห้วแดร๊กได้!!!

 

Petra: โอ้นั่น บร๊ะบิดาแห่งของผู้มีแท่งปลาดุกหัวเท่าไมโครชิบพูดเองเลยนะนั่น

 

เด็กเกเร: เฮ้ย นี่มัน หมายความว่าไงฟระ!?

 

Petra: ก็หมายความว่าไอ้น้องชายแกน่ะ มันเล็กกระปิ๊ดรี๊ดยิ่งกว่าสิวมดซะอีกน่ะสิ!!

 

เด็กเกเร: เฮ้ย ตรูรู้ว้อยว่า มันหมายถึงอะไรเว้ย!!

Petra: ก็หวังว่านายจะเข้าใจจริงๆนะ

Petra: แต่นี่เผื่อไว้ว่านายจะไม่รู้นะ Paul

 

ว่าแล้ว Petra ก็เข้าไปแลกแลคโตบาซีลัสกับ Luther ต่อหน้าต่อตา พ่อนักเลงชื่อ Paul

 

เฮ้ย ทำไมมันง่ายจังฟระ เฮ้ย! หนังสือนั่นอยู่ไหน ขออ่านหน่อย!!!

 

จ๊วบบบบ!!

 

Petra: ว่า ลูกผู้ชายตัวจริงน่ะมันเป็นยังไง

 

หนุ่มๆ สองคนหน้าแดงเป็นแถบๆ ส่วนตา Paul ก็ของขึ้นทันที

 

Paul: อย่าคิดว่าแฟนแกจะรอดจากเรื่องเววๆนี้ไปได้นะ เรื่องไม่จบแค่นี้แน่ ไอ้สลัดปลานึ่ง!!

 

 

เมื่อแว้ดๆเสร็จ พี่ Paul ก็เดินออกไป ทิ้งให้ Luther เคลิ้มกับมนตร์รักของ น้อง Petra

 

Luther: แฟนเหรออออออออ ?

 

 

โครมมมมมมมมมมมมม!!!

 

แอ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ!!

 

Pete โดนบอลขยี้หน้า ด้วยฝีมือน้อง Paul ของเรา

 

Paul: เข้าเป้าเลยว่ะ แสร่ดดดดดดด!!!

 

 

Pete และคนอื่นๆ ต่างโดนหนู Paul และพวกระบายอารมณ์ด้วยลูกดอทบอล

 

Pete: ว้อย โดนแม่มมันซะทุกครั้งเลยว้อย

Pete: เฮ้ย หน้าตรูยังอยู่มั๊ยเนี่ย ไม่รู้สึกอะไรเลยอ่ะ

 

Luther: ยังอยู่ๆ ถึงหน้าเอ็งจะแปลกๆแถมบวมเป่ง แต่มันก็ยังอยู่

 

Paul: ตรูบอกแล้วไง ว่ามันยังไม่จบแค่นั้นแน่!!!

 

เมิงตัยยยยยยยย!!!

 

ฟ้าวววววววววววววววววววว

 ลูกบอลของน้อง Paul พุ่งไปหา Luther คงกะศัลยกรรมหน้า Luther ให้บวมเป่งเหมือนหนู Pete

จนชาวบ้านชาวช่องแตกตื่นหนีตายกันอลม่านเลยทีเดียว

ลูกบอลพุ่งไปหาทั้ง Pete และ Luther ด้วยความเร็วสูงจนหนู Pete ร้อง

Pete: โอ้ มูล!?

 

ปึก!

 

แต่ หนู Luther กลับเอามือรับอย่างชิลๆ จน Paul ต้องร้อง…..

Paul: โอ้ มูล!?

เมื่อรับบอลได้ Luther เห็นการเคลื่อนไหวของ Paul ทั้งหมดที่จะเกิด แล้วก็

เขวี้ยงบอลใส่น้อง Paul เบาๆ จนน้อง Luther ต้องร้องว่า…

 

Luther: โอ้ มูล!?

 

ตูมมมมมมมมมม!!!

 

 แอร๊ยยยยยยยยยยย!!!

 

อีกด้านหนึ่ง ณ เรือส่งสินค้ากลางทะเล

ชายคนนึงกำลังวิ่งฝ่ากองเลือดเข้าไปหลังประตูเหล็กหนาหลายนิ้ว

เหยื่อ A: ได้โปรดเถอะ! ได้โปรดเถอะ! ได้โปรดเถอะ! ได้โปรดเถอะ!

โครมมมมมมมมมมม!!!

 

อะไรบางอย่างทะลวงประตูเหล็กหนาหลายนิ้วเข้ามา

 

เหยื่อ A: ไม่ ไม่ ไม่ ม่ายยยยยย!!!

 

ตูมมมมมมมมมมมมม!!!!

 

ใครบางคนขยี้ประตูเหล็กหนาจนเละ และเดินเข้ามาหาชายผู้โชคร้าย

(มันคือ ฮัมมะยูจิโร่ รึฟระ!!!??)

อ้อ ไม่ใช่ๆ

คนๆนั้นมิใช่ใครอื่น ลุงบรรณารักษ์หัวโล้น นั่นเอง

นอกจากเนื้อตัวมอมแมมไปด้วยเลือดแล้ว ลุงแกยังมีดวงตาเอ็กเรย์ด้วย!!

 

เหยื่อ A: อย่านะ ขอร้องล่ะ

 

Librarian: โอ้ อย่ามาร้องขอชีวิตอะไรตอนนี้เลย

Librarian: แกอยู่รอดมาได้ตั้งสามวันแกน่าจะถูมิใจนะ

 

เหยื่อ A: ไอ้บรรลัยเอ๊ย!!!

 

Librarian: เออ แบบนี้สิถึงจะเรียกว่ามีสปิริตหน่อย

Librarian: มากับชั้นซะดีๆ ชั้นมีอะไรหลายอย่างต้องทำ

 

Librarian: และแถมเหลือเวลาให้ทำไม่มากแล้วด้วย

 

ว่าแล้ว ลุงโล้นก็จับขาเหยื่อแล้วลากไปเหมือนหมูเหมือนหมา!!

อีกด้าน Pete กับ Luther กำลังสนทนาเรื่อง Paul ในห้องน้ำ

 

Pete: ได้ข่าวมาว่า หมอนั่นกลับบ้านแล้วตั้งแต่วันนี้

 

Luther:  ก็ดีสิ

 

Pete: และยังได้ยินมาอีกว่า หมอนั่นจะไม่ยอมกลับจนกว่า หน้าตาจะดูไม่เหมือนตัวหยูนบวมน้ำน่ะ

 

Luther:  แล้วนายได้ยินอะไรอีกรึเปล่า ถ้าไม่ชั้นจะได้ขอกลับไปสุขสรรค์กับชีวิตที่เหลือของชั้นซะที

 

Pete: นายไม่ต้องมาโรงเรียนก็ได้นะ แต่ถ้าอยากม่องเท่งขนาดหนักชั้นเองก็ช่วยไม่ได้นา

 

Luther:  ชั้นจะไม่วิ่งหนีไอ้อันธพาลหน้าปลาดุกอย่าง ไอ้ Jacobson แล้ว

(แถมยังโยนขยะลงถัง ได้อย่างแม่นด้วย ดู๊ ดูมัน!)

 

Pete: ชั้นก็ด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่หมอนั่นยังไม่…..

 

โครมมมมม!!

 

ไม่ทันไรน้อง Paul ก็โผล่มาที่ห้องน้ำ พร้อมเหล่าสมุนและบราวาร!!!

 

Paul: ว่าไงจ๊ะ ไอ้กร๊วกหัวปลาดุกทั้งสองหน่อ

 

Luther:  ชิฟหัย โว้วๆ ใจเย็นๆสิวะ พวก มันเป็นอุบัติเหตุนะว้อย

 

Pete: พวก ชั้นขอล่ะ

 

Paul: หุบรูตูดไปเลย!!!

 

ว่าแล้วก็โยนหนู Pete ไปให้พ้นหูพ้นตา เพื่อจะจัดหนักให้ Luther ซักหลายๆดอก!

 

Luther: ชั้นไม่อยากจะสู้ด้วยนะ

 

Paul: โอ้ว ม๋ายต้องห่วง!!!

 

 

Paul: เพราะมันจะไม่มีการต่อสู้ขัดขืนแน่นอน

 

ปึ๊ก!

 

Luther:  อุ๊ฟฟฟฟฟ

 

Paul ซัดไปที่ท้องน้อยของ Luther

 

Paul: เมิงคิดว่าแม่มโคตรตลกมากเลยใช่มะ ที่โยนบอลใส่หน้าตรูตอนที่ตรูเผลอน่ะ

 

Luther:  ขำขรี้ปริ้นเลยว่ะ

 

น่านไปยั่วเขาซะงั้น!!!

Paul: อ๋อเหรอ งั้นเดี๋ยวตรูจะตื้บเอ็งจนขรี้ปริ้น

Paul: เอาจนอีตัวของเอ็งได้ใช้ถุงอ้วกแทนถุงยางแน่!!

 

เมื่อพาดพิงถึงแฟนแบบนี้ ทำให้ Luther ของขึ้น….และบางสิ่งผิดปกติก็เกิดขึ้นกับเขา

 

Luther: อย่า………

 

Luther: พูด……

 

Luther: ถึง…….

 

Luther: เธอ……….

 

 

แบบนั้น!!!!!

 

 

เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!

กร๊อบบบบบ!!!

ค….ค……ค……ค…..คอ คอ คอ!!!

Luther ต่อย Paul หมัดเดียวจนหอบิด แถมเลือดพุ่งกระฉูด

 

ทุกคนต่างอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น พร้อมอุทานออกไปว่า…..

 

Pete: เช้ดโด้ว!!!

 

ลูกกระจ๊อก A: เช้ดโด้ว!!

ลูกกระจ๊อก B: อ้วกกกกกกกกกก

 

Luther: เช้ด………โด้ว…….

และเขาก็แสยะยิ้ม

แถมซักนิด

วิถีของเฮอร์คิวลีส

เบื่อมั๊ยกับสถานการณ์แบบนี้

“เฮ้ยหลีกไป ไอ้กุ้งแห้งจิ้มน้ำปลา ตรูไม่อยากจะเผลอหักแขนเอ็งนะว้อย”

เรามีทางออกให้คุณ!

“เวง! เบื่อจริงๆเลยที่ต้องมาโดนซัดไปซัดมาแบบนี้”

“ชั้นส่งจดหมายไปขอ วิถีของเฮอร์คิวลีส มาอ่าน แบบฟรีๆ ดีกว่า!”

“แล้วมาเรียนรู้ว่า การจะเป็นลูกผู้ชายตัวจริงน่ะมันเป็นยังไง”

 

จากนั้นคุณ ก็ได้เป็นแบบนี้!!

“อุ๊แม่เจ้าว้อย วิถีของเฮอร์คิวลีส นี่มันช่วยให้ชั้นล่ำบึกแทบจะทันทีเลย!”

จากนั้นก็ซัดให้หัวแตกไปเลย

“งาย จำตรูได้ป่ะ แสร่ดดด’

โผละ!!!

 

ผมจะช่วยให้คุณเป็นคนใหม่ เพียงแค่การจัดระเบียบร่างกาย, จิตใจ และจิตวิญญาณคุณแค่นั้น!!

ตัดคูปองซ้ายล่างแล้วส่งมารับหนังสือพร้อมภาพสี่สีจำนวน 32 หน้าของเราสิครับ

-เฮอร์คิวลีส-

พลังสุดเมพของนาย Luther ตอนหน้า

Luther จะทำอย่างไร เมื่อตัวเขากำลังจะเปลี่ยนไป

 

ตลอดกาล!!