S.H.I.E.L.D Vol.2 #2

ยอดวีรชน คนสมองเพชร ภาค 2 เล่ม 2

เรื่อง : Jonathan Hickman
ภาพ : Dustin Weaver
วางจำหน่าย: 3 สิงหาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

ชื่อไทย: The_Death_oF_Superman

 

ความเดิมตอนที่แล้ว สั้นๆ

ลีโอนาโด ดา วินชี่ (Leonardo Da Vinci) และ ไอแซค นิวตัน (Isaac Newton) ต่างนำทีมห่ำหั่นกันอย่างเอาเป็นเอาตาย

โดยมี Forever man หรือ ไมเคิล แองเจิลโล และ Leonid พระเอกประกายดาวของเรื่อง กำลังนั่งชม สงครามที่กำลังเกิดขึ้น

แล้วอยู่ๆ Night machine หรือ นิโคลา เทสลา (Nikola Tesla) กับ นกพิราบ พ่อแม่เลี้ยงของ Leonid

และ Nathaniel Richard (พ่อของ Mr. Fantasatic)และ Howard Anthony Walter Stark (พ่อของ Tony Stark)

ได้ทะลวงเวลาโผล่มากลางดงสงคราม ซะอย่างงั้น

เรื่องราวจะเป็นเช่นไรต่อไป โปรดติดตามได้เลยคร้าบบบบ

ณ เมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี ปี 1503

เมืองแห่งศิลปะและวิทยาการแห่งยุคเรอเนวซองซ์

กำลังเกิดบางสิ่งบางอย่างขึ้นที่นั่น

 

เปียโตร เปรูจิโน  (Pietro Perugino) 1 ใน 2ลูกศิษย์ก้นกุฎิของ ดา วินชี่ กำลังประกอบบางสิ่งบางอย่างบนหัวของอาจารย์เขา

เปียโตร: นิ่งไว้นะครับ ท่านอาจารย์
เปียโตร: อะไรที่จะเกิดต่อจากนี้ขึ้นอยู่กับความเสถียรของสายต่อแล้วล่ะครับ

เปียโตร: ลอเร็นโซ

ลอเร็นโซ คอสตา (Lorenzo Costa) ลูกศิษย์ก้นกุฎิ อีกคนของ ดา วินชี่ กำลังเช็คร่างๆหนึ่งอยู่

ลอเร็นโซ: ชั้นว่าจมูกไม่ค่อยจะเหมือนเท่าไรเลยนะ

เปียโตร: ลอเร็นโซ เฮ้ย!

ลอเร็นโซ: อะหา?

ว่าแล้ว เปียโตร ก็หยิบสายเคเบิลมาให้กับ ลอเร็นโซ

เปียโตร: ไปต่อ สาย (สามแจ๊ค) ได้แล้วเฟร้ย!! แล้วก็ต่อให้มันดีๆด้วยล่ะ

เหมือนคนทั้งสองกำลังง่วนกับการทำอะไรบางอย่างกับร่างๆนั้น

 

ซึ่งสิ่งนั้นก็คือ……

หุ่น? หรือร่างอะไรก็ตาม ที่เหมือนดาร์วินชี่อย่างกับแกะ!!!!!
(ยกเว้นทรวงผมที่ดูจะเถิกเหมือน คนแปล มากกว่า ฮา)

เปียโตร: ถ้าต่อไม่ดี มีหวังไอ้ที่พวกเราอุตส่าห์ตรากตรำทำมา ได้เหลวเป๋วเป็นส้มเน่าแน่ๆ
เปียโตร: นอกจากเจ้าโกเล็มนี่จะไม่มีชีวิตฟื้นขึ้นมาขึ้นมาแล้ว
เปียโตร: มันอาจจะได้พิกลพิการหรือพังไปเลยก็ได้นะ

ดา วินชี่: จู่ๆที่นี่ก็เปลี่ยนคาบวิชาจากวิทยาศาสตร์เป็นศาสนาศาสตร์ไปแล้วรึไง เปียโตร

ดา วินชี่: นั่นมันไม่เรียกว่า โกเล็ม นะ เปียโตร
ดา วินชี่: เขาเรียกว่า ร่างจำแลง (Decoy) ต่างหาก!!

ลอเร็นโซ: ยังไงผมก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะทำได้จริงๆนะ

ลอเร็นโซ: ต่อจากนี้ เราแค่รอให้ฟ้าผ่าลงมาใช่มั๊ยครับ

(พวกเอ็งจะสร้าง แฟรงเกน ไสตน์ กันรึไงฟระ)

เปียโตร: ถูก! จากนั้นเมื่อฟ้าผ่าลงมา

เปียโตร:  ทุกความรู้ทุกอย่างในสมองอันฉลาดๆของอาจารย์เรา ก็จะถูกส่งไปยัง ไอ้หุ่นจำแลง ตัวนี้

ดา วินชี่: แล้วในหลายๆด้าน เจ้านี่จะเป็นตัวก๊อบของชั้นที่ “สมบูรณ์แบบ”

ดา วินชี่: แล้วเจ้านี่ก็จะมีชีวิตอยู่อย่างที่ชั้นควรจะมี

จากนั้น ดา วินชี่ ยื่นหน้าเข้าไปกระซิบร่างจำแลงของเขาใกล้ๆ

ดา วินชี่: ไม่เป็นไรนะ ชั้นได้เลือกชีวิตที่จะต่างจากของเธอด้วยตัวชั้นเอง อย่าได้รู้สึกอับอาย
ดา วินชี่:  เจ้าไม่ใช่ผู้ขโมยเส้นทางชีวิตชั้น

เมื่อดา วินชี่ กระซิบหุ่นจนทำให้เหล่าสาวกสาย Y ใจเต้นตุบๆ ปเป็นแถวๆแล้ว
เขาก็ผละออกมาทันที

ดา วินชี่: เอาล่ะ ขณะที่รอกันอยู่นี่…..
ดา วินชี่: ในเวลาที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดนี้ ยังมีอีกงานที่เราจะต้องทำต่อให้เสร็จ

งานนั้นก็คือ การสร้างชุดเมพท่องอวกาศของเขาที่เราเห็นกัน ใน ภาคแรก นั่นเอง

(แปลว่า ดา วินชี่ ที่เรารู้จักและตายไปนั้น คือเจ้าหุ่นตัวนี้นี่เอง!!!!)

ปัจจุบัน
ณ เมือง The Immortal City

หลังจากผ่านไปหลายตอน ในที่สุด พ่อลูกก็ได้พบกันในที่สุด

Leonid: คุณพ่อครับ!!!!

เทสลา: ว่าไง เจ้าลูกชาย

ทั้งคู่ต่างโผเข้ากอดกัน
อีกด้านหนึ่ง Howard กับ Nathaniel กำลังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

Howard Stark: เกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี่ฟระเนี่ย?

Nathaniel Richard: อย่างกับอยู่ในดงสงครามเลยนะนั่น

ดา วินชี่: มันก็ดงสงครามนั่นแหล่ะ

ดา วินชี่ เดินเข้าไปหาคนทั้งคู่

ดา วินชี่: และเมื่อกี้ ไอ้ชั้นก็นึกว่า ตัวเองจะพบจุดจบซะแล้วนะนั่น

นิวตัน: และแกก็ยังพบกับมันอยู่ว้อย!!!!

ดา วินชี่: หา?

ลุงดา วินชี่ มัวแต่คุยโดยไม่ได้สังเกตุถึงลุงนิวตันที่อยู่ข้างหลัง

ฮว้ากกกกกกกกกกกกกกกก!

แต่ก่อนที่ นิวตัน จะได้ทันจัดการ ดา วินชี่

Howard Stark ได้ลงมือปลดอาวุธของ นิวตัน ซะอย่างงั้น!

ทำให้นิวตันเสียฟอร์มแทงวืดจนร้อง อุ๊กกกกกกกกกกก!!!

นิวตัน: สตาร์คคคคคคคคค!!!!

นิวตัน: เมิงลืมไปแล้วรึไงว่าที่นี่ ใครใหญ่!!!!

Howard Stark: ผมไม่ได้ลืมครับ ท่านอาจารย์นิวตัน
Howard Stark: แต่ผมไม่ได้สร้างเจ้านี่มาเพื่อก่อสงครามและไม่ได้เพื่อฆ่าคนด้วย

Howard Stark: มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่ครับ!?

นิวตัน: จะอะไรซะอีก ก็ ความแตกแยก! (Schism) กบฎ! (Rebellion) ไง

นิวตัน: พวกพ้องทอดทิ้งพวกพ้องด้วยกันเอง ทอดทิ้งในสิ่งที่พวกเราเคยเชื่อมั่น!!!!

นิวตัน: และชั้นจะไม่ยอมทนกับมัน!!!

นิวตัน: เหล่าผู้จงรักภักดีจะไม่ยอมรับเรื่องพวกนี้เหมือนกันนนนนน!!!

 

 

จากนั้น นิวตันก็…

ทำท่าอะไรของเอ็งวะ เอ็งจะแปลงร่างเรอะ!?

แต่ก่อนที่นิวตันจะได้แปลงร่างสมใจ ไมเคิล แองเจิลโล ก็พูดแทรกซะก่อน

ไมเคิล แองเจิลโล: จงรักภักดีหรือ?

ไมเคิล แองเจิลโล: จงรักภักดีกับอะไรกันล่ะ?

ไมเคิล แองเจิลโล: กับคำโป้ปด หลอกลวงรึไง!?

ไมเคิล แองเจิลโล: แกซื้อใจคนเหล่านั้น ด้วยคำสัญญาว่า พวกจะมีชีวิตอันเป็นนิรันดร์
ไมเคิล แองเจิลโล: แต่แกกลับกักตุนความเป็นอมตะนั้นเอาไว้

ไมเคิล แองเจิลโล: แล้วค่อยๆป้อน การมีอายุที่ยืนยาวขึ้น ให้กับพวกที่มาเลียแข้งเลียขาแก

ไมเคิล แองเจิลโล: คนพวกนั้นจะว่าไง?
ไมเคิล แองเจิลโล: ถ้าหากได้รู้ว่า บ่อน้ำอมฤต (Elixir of life) กำลังจะหมดไป

ไมเคิล แองเจิลโล: คนพวกนั้นจะทำอย่างไร?
ไมเคิล แองเจิลโล: หากพวกเขาได้รู้ว่าความตายที่เหมือนมนุษย์อื่นๆทั่วไป กำลังคืบคลานเข้ามาหาพวกเขา

ไมเคิล แองเจิลโล: แล้วแกจำทำยังไงเมื่อแกไม่สามารถ ซื้อ ความจักรักภักดีจากคนพวกนั้นได้อีกแล้ว!?

นิวตัน: ก็โกหกต่อไปสิฟระ!!!
นิวตัน: แค่ยอมผิดนิดผิดหน่อยเพื่อส่วนรวมแค่นี้!!

 

นิวตัน: ที่สำคัญชั้นยังเป็นผู้ครอบครองความจริงอันยิ่งใหญ่อยู่นะว้อย!!!

นิวตัน: ความจริงเรื่อง จุดจบของโลก!!! จุดจบของโลกเลยนะว้อย!!!

นิวตัน: จุดจบที่ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ มีแต่ต้อง ยอมรับ มัน!!!

เทสลา: อย่ามามั่วหน่อยเลย!!! พวกเรารู้ความจริงแล้ว
เทสลา: สองคนนั้นและตัวชั้นเอง ได้เห็นอนาคตอันห่างไกลนั่นมาแล้ว
เทสลา: ได้สูบอากาศและสัมผัสผืนโลกยุคนั้นมาด้วยซ้ำ

เทสลา: และพวกเราก็ยัง มีชีวิต อยู่ อะไรที่แกพ่นอกมามันเป็นไปไม่ได้เลย!!!

 

ในขณะที่ นิวตัน กำลังเกรียนแตกอยู่เหมือนนักการเมืองแห่งประเทศสารขันร์ ก็มิปาน

ลูกน้องคนหนึ่งของฝ่ายนิวตัน ก็ได้สติ แล้วเสนอแนวทางสมานฉันท์ เพื่อแก้ไขปัญหาภายในสมาคม

ตัวประกอบอดทน: มีอยู่ทางเดียวที่พวกเราจะสามารถแยกความจริงกับคำเท็จได้
ตัวประกอบอดทน: พวกเราต้องให้ ศาลปกครองสูงสุด เอ๊ย สภา (Council) ตัดสินซะแล้ว
ตัวประกอบอดทน: แต่ว่าใครจะเป็นผู้ตัดสิน ดีล่ะ (ก็คนในสภาดันตบกันซะเองแบบนี้)

ดา วินชี่: โอ้ ชั้นว่าเรื่องนั้นจัดการง่ายจะตายไป
ดา วินชี่: สองแนวคิดที่ถูกเสนอโดย คนสองคน แนวคิดที่ถูกแบ่งโดย บิดาทั้งสองคน
ดา วินชี่: แล้วทำไมถึงไม่ให้ เด็ก เป็นคนตัดสินใจเองล่ะ?

Leonid: (อ้าว ตูอีกแล้ว)

และแล้วสงครามกีฬาสี ก็จบลงดื้อๆซะอย่างงั้น
จากนั้นนิวตันในชุดคล้ายชุดบาทหลวงเดินเข้าสู่รัฐสภา เอ๊ย สภาๆ

แต่ระหว่างที่เดินอยู่ ลุงแกยังแอบไปกระซิบกับ หัวคะแนน เอ๊ย คนสนิทของเขา
(แหม พูดผิดพูดถูกบ่อยจัง )

นิวตัน: ซุบซิบๆ เอาของมารึเปล่า
คนสนิท: ซุบซิบๆ นำมาแล้วครับ เดี๋ยวผมจะไปเตรียมตัวนะครับท่าน

ยาม: ต้องขออภัยด้วยนะ สหาย แต่ผมต้องขอถามท่านนะครับ
ยาม: ท่านพกอาวุธมาด้วยหรือไม่

นิวตัน: แค่ ปัญญา ในหัวช้นก็ร้ายพอแล้วจริงมั๊ย?
นิวตัน: ไสหัวไป!

(สังเกตุว่า เขาเรียก นิวตัน ว่า สหาย ครับ ไม่ได้เรียกว่า อาจารย์
สรุปคือ โดนลดขั้นชั่วคราวนั่นเอง)

หลังจากไปเกรียนแตกใส่ยามแล้ว
ทั้ง นิวตัน และ ดา วินชี่ ผู้อาวุโสที่โดนลดขั้นทั้งสอง
ต่างก็เผชิญหน้ากันผ่านเครื่องมือประหลาดอันหนึ่ง

การตัดสินอย่างลับๆ ในสมาคม ก็ได้เริ่มขึ้น

สมาชิกในสมาคมทั้งหมดได้มาอยู่พร้อมหน้ากันแล้ว ในการประชุมครั้งประวัติศาสตร์ในครั้งนี้

Leonid: เราจะเริ่มยังไงดีครับ

Nathaniel Richard: เราจะเริ่มที่ Night Machine ก่อน
Nathaniel Richard: เขาจะเป็นผู้ชาร์ท พลังวิญญาณ

Nathaniel Richard: จากนั้น Stark จะดึง ความจริง ออกมา

เทสลา และ Howard ทำให้เครื่องจักรตรงกลางเริ่มทำงาน
เกิดกระแสไฟฟ้าขึ้นรอบตัวทั้ง ดา วินชี่ ทั้ง นิวตัน

วืดดดดดดดดดดดด

อ๊อกกกกกกกกกกก

 

ความจริงต่างๆ พรั่งพรูออกมาจากปากและตาของทั้งคู่

(ใครขี้เกียจอ่าน ก็ข้ามไปอ่านเฉพาะ 2 ประโยคสุดท้ายข้างล่างเลยครับ)

 

“นี่ชั้นเชื่อหรือแค่ทำตามคนอื่นกันแน่? ตัวชั้นนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย ทำไมสิ่งเหล่านี้ถึงเป็นทางเลือกในชีวิตชั้น

แล้วถ้าหากสิ่งเหล่านั้นถูกจัดขึ้นมาอีกทีละ?

ชั้นคือใครกันแน่ ชั้นเป็นปัจเจกชน, หรือเป็นส่วนหนึ่งของแผนการที่ยิ่งใหญ่ หรือเป็นแค่ไอ้โง่คนนึง

ชันไม่เชื่อใจ ไมเคิล แองเจิลโล ชั้นกลัวที่จะเชื่อใจใคร แต่ชั้นไม่ศรัทธาในผู้ใด

ชั้นโดดเดี่ยวเดียวดาย ชั้นไม่เคยมีความรัก ชั้นไม่เคยเผลอใจไปรักใคร

ชั้นได้เสียสละคนทุกคน”

 

“มีเพียงความจริง ความจริงเท่านั้นที่สำคัญ

ชั้นรู้ความเป็นจริง ไม่มีใครมีชีวิตอยู่ชั่วนิรันด์ ทุกสิ่งล้วนมีวันสิ้นสุด

ทุกอย่างคือทรัพยากรที่อยู่ในการคำนวณของชั้น

ชั้นใช้คนมากมายเพื่อเป็นบันไดไปสู่เป้าหมายชั้น

นั่นคือเป้าหมายในชีวิตของคนพวกนั้นและคนพวกนั้นเก่งได้แค่ถูกใช้แบบนั้น

ชั้นฆ่าเพื่อจุดหมายของชั้น ชั้นฆ่าเมื่อมันถึงคราวจำเป็น

และชั้นเป็นผู้ฆ่า กาลิเลโอ”

 

เมื่อความจริงที่พรั่งพรูพุ่งออกมา ก็รวมตัวกันเป็นบทสรุปเพียงประโยคเดียว นั้นคือ

 

“ชั้นได้สละทุกสิ่งทุกอย่าง”

 

“ช้นเคยฆ่าคน และจะฆ่าอีกครั้ง และแข่งกับพระเจ้าชิงล้างมนุษย์”

คนทั้งห้องประชุมอึ้งกับความจริงอันสุดเกรียนของนิวตัน

ไม่เชื่อดูสีหน้าของแต่ละคนสิ

ดา วินชี่: เห็นรึยัง Leonid ตอนนี้เธอคงได้รู้ความจริง ทั้งหมด แล้วนะ

นิวตัน: ทั้งหมด? ทั้งหมดกะผีสิ!? นั่นไม่ใช่ความจริงว้อย นั่นคือ ความปรารถนา ต่างหาก มันแค่แรงจูงใจลึกๆข้างในแค่นั้น

นิวตัน: ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับ ผลลัพธ์สุดท้ายที่จะเกิดขึ้นหรอก!!!
นิวตัน: ไม่มีบ้าอะไรจะสำคัญมากไปกว่าไอ้สิ่งที่มันกำลังจะมาถึงนี่หรอก!!

นิวตัน: ตรูคือฝ่ายถูกต่างหากว้อย!!!!

เจอความเกรียนอันไร้เทียมทานของนิวตันเข้าไป Leonid เลยพูดออกไปว่า

Leonid: ผมไม่เชื่อ และผมก็ไม่อยากจะเชื่อด้วย

Leonid: ความจริงผมไม่ต้องการจะเลือกใครเลยจริงๆ
Leonid: แต่ถ้าผม จะต้อง เลือก ผมขอเลือก สหาย ดา วินชี่

เทสลา: นั่นไงล่ะ เด็กหนุ่มได้ตัดสินใจแล้ว

เทสลา: และบัดนี้ ไอแซค นิวตัน จะต้องชดใช้ ด้วยชีวิตของเขา!!
เทสลา: ซึ่งเป็นอะไรที่น่าจะทำไปตั้งนานมาแล้ว

โดนตัดสินไปแบบนั้น มีหรือนิวตันของเราจะยอม

นิวตัน: พวกแกไม่ได้รู้อะไรเลยรึไง
นิวตัน: พวกแกฆ่าชั้น ไม่ได้ ว้อย ตรูตายไปตั้งนานแล้ว

นิวตัน: ช้านรู้นะว่า โลกจะพินาจยังไง แล้วชั้นจะอยู่ดูตอนมันกำลังมอดไหม้ด้วย!!

เมื่อนิวตันพล่ามเสร็จ คนสนิทของนิวตันก็โผล่ออกมาจากหลังฉาก

คนสนิทมวาก: ท่านอาจารย์!!!!

ยาม: หยุดหมอนั่นไว้!!!!

ว่าแล้วคนสนิทก็โยนหมวกคล้ายของ ดา วินชี่ ให้แก่นิวตัน
ก่อนที่จะโดนยามเจี๋ยนทิ้งในที่สุด

นิวตันเมื่อได้หมวด ก็รีบถอดผ้าคลุมสีเขียวออก
เผยให้เห็นชุดเกราะที่เขาใส่อยู่ จากนั้นเขาก็กางปีกออกมา เหมือนที่ ดา วินชี่ เคยทำ แล้วก็

—แว่บ!!—-

นิวตัน ก็หายไปต่อหน้าต่อตาทุกคน ทุกอย่างเกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็ว

 

Howard Stark: เฮ้ย มองกันไม่ทันกันเลยนะนั่น

ไมเคิล แองเจิลโล: ชั้นเห็น

ไมเคิล แองเจิลโล: และมันมักจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเสมอมา

เทสลา: แล้วเรารู้กันรึว่า มันหายไปไหน

ดา วินชี่: แน่นอน! นิวตันจะต้องไปยังอนาคตแน่ๆ

Howard Stark: ถ้างั้นเราจะต้องทำอะไรบ้าง

ไมเคิล แองเจิลโล: พวกเธอต้องตามเขาไป จนถึงตอนสุดท้าย

ไมเคิล แองเจิลโล ทิ้งคำพูดงงๆ ไว้เพียงเท่านี้

 

หลังจากเหตุการณ์นั้น
Howard Stark หันไปสร้างเครื่องบางอย่าง ทำให้เพื่อนสนิทอย่าง Nathaniel Richard อดสงสัยไม่ได้

 

 

Nathaniel Richard: ยังไงชั้นก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าแกพยายามจะทำอะไรอยู่นั่นน่ะ

Howard Stark: ขอพลังมิตรภาพ นายช่วยหยิบไอ้นั่นหน่อยได้มั๊ย

Nathaniel Richard: ไอ้นี่เรอะ?

Howard Stark: ไม่ใช่เฟร้ย อีกอัน เออนั่นแหล่ะ

 

Nathaniel Richard: สรุปแล้ว ไอ้นี่คือ?

Howard Stark: มันคือ ข้อความ น่ะ

Howard Stark: พวกเรา ไม่สิ ชั้น ต้องทิ้งอะไรไว้ข้างหลังบ้าง

(หน่วยนี้เขาแหล่มจริงๆ ขนาดไขควงยังเมพ!!!ไม่เชื่อดูจิ)

 

 

Howard Stark: แกเข้าใจใช่มั๊ย

 

ทั้งสองจ้องตากันปานคนรู้ใจ แล้ว Nathaniel ก็พูดออกไปว่า

 

Nathaniel Richard: ชั้นจะไม่เขียนพินัยกรรมอะไรทั้งนั้นว่ะ Howard

Nathaniel Richard: เพราะชั้นจะต้องกลับมาอีก

 

ว่าแล้ว Nathaniel ก็เดินออกไปจากห้อง

เมื่อ Nathaniel  เดินออกไป Howard ก็เริ่มการบันทึกของตน

 

“ชื่อของผมคือ Howard Stark“

“และนี่คือการบันทึกเรื่อง ทำไมพวกเราถึงทำสงครามใส่กัน”

 

(ที่แท้คนที่คอยพูดเรื่องราวต่างๆในภาค 1 ก็คือ Howard นั่นเองครับ)

 

 

อีกด้านหนึ่ง ในที่สุด!!! เจ้าสองหน่อนี้โผล่หัวออกมาแล้วครับ ฮิ้วๆๆๆๆ
นอสตราดามุส และ Starchild หลังจากทั้งคู่แอบหลบหน้าหลบตาหายไปจากเรื่องตั้งนาน

ทั้งสองก็เข้าค้นห้องนิวตัน เพื่อหาของต่างๆอย่างเอาเป็นเอาตาย

นอสตราดามุส: บนโบ๋!!ล่างเบ๋!!! มันต้องซ่อนสิ่งนั้น เอาไว้ที่ไหนซักแห่ง สิน่า

นอสตราดามุส: พวกคนมากมีเยอะแยะจนล้นฟ้านี่ ประหยัดอะไรไม่เป็นเอาซะเลย!!
นอสตราดามุส: ไอ้พวกมีเยอะแล้วชอบสิ้นเปลือง!!

 

 

Star Child: X=?

(ดูเหมือนว่า Star Child จะเห็นอะไรบางอย่างครับ)

นอสตราดามุส: ชีวิตเอ๋ย!! ชีวิตจ๋า!!
นอสตราดามุส: นี่ถ้าพวกเราได้ ไอ้น้ำอมฤตนั่นอีกซักหน่อย เราจะมีชีวิตนิรันด์กันได้เลยนะว้อย

Star Child: 

1/0

1/0

1/0

 1/0

1/0

 1/0

นอสตราดามุส: เหอ?

( ถ้าจำไม่ผิด 1/0 นั้น มีค่าเป็นอนันต์ หาคำตอบที่เป็นค่าคงที่ไม่ได้ครับ เกิดอะไรขึ้นกับ Star Child  กันแน่!??)

 

“ภาษาที่ Star Child บุตรผู้กำเนิดขึ้นมาจากดวงอาทิตย์ของเรา ใช้นั้นเป็นภาษาคณิตศาสตร์”

“ชาว Celestial ผู้เติบโตอย่างก้าวกระโดดผู้นี้นั้น

ในตอนแรกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านคณิตศาสตร์พื้นฐานก่อน

และในเวลาไม่กี่ปีเขาเชี่ยวชาญทั้งภาษาพีชคณิต, แคลคูลัส และอื่นๆประมาณนั้น”

“รวมถึงการวิเคราะห์เชิงซ้อน (Complex Analysis),พีชคณิตนามธรรม (Abstract Algebra),
การวิเคราะห์จำนวนจริง (Real Analysis), ทอพอโลยี (Topology) และอื่นๆอีกมาก”

“จนในที่สุด เขาก็กลายเป็นแบบนี้:
สัตว์ป่าที่กระหายโจทย์ทางคณิตศาสตร์ เพื่อเสาะหาสิ่งใหม่ๆ”

“The Quiet Math (คณิตศาสตร์ที่เงียบงัน)”

(มันคือสัญลักษณ์ที่ นิวตัน แก้ไม่ได้และยอมลงทุนบุกหมู่บ้านชาว Deviant ในภาค 1 นั่นเอง)

“นักวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีชีวิตอยู่

ได้พยายามที่แก้โจทย์นี้ เพื่อทุกสิ่งทุกอย่าง รวมถึงเพื่อความสำเร็จด้วย”

“และเจ้าความรู้นี่เองที่ทำให้ Star Child เดือดดาล”

โครมมมมมมมมมมมมมมม

 

“เห็นมั๊ย นิวตันนั้นพูดถูกมาโดยตลอด”

“ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว”

Star Child คลั่งแล้ว!!!!!!!

S.H.I.E.L.D ตอนต่อไป

 

เมื่อ Star Child เดือด! ก็ตัวใครตัวมันกันละเฟร้ย!!

ข้อมูลเสริม

หลายคนสงสัยว่าอีตา Nick Fury หายไปไหน คำตอบคือ

พี่แกก็อยู่ในสมาคม SHIELD นี่แหล่ะครับ เพียงแต่อยู่คนละที่กันแค่นั้นเอง

ในช่วงปี 1959 พี่แกก็กำลังง่วนอยู่กับการตั้งทีม Avenger รุ่นแรกอยู่

รายละเอียดอ่านได้ที่นี่เลยจ้า New Avengers #10 โดยคุณ _V_ เจ้าเดิมจ้า