DC Comic : Aquaman 01 : การเริ่มต้นใหม่

เรื่อง : Geoff John
ภาพ : Ivan Reis, Joe Prado
วางจำหน่าย: 28 กันยายน 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Aquaman ได้ตัดสินใจครั้งใหญ่สำหรับเส้นทางชีวิตของเขาต่อจากนี้ไป แต่เส้นทางที่เขาเลือกเดินนั้นมันก็ไม่ใช่เส้นทางที่ง่ายดายแน่นอน

และจากก้นบึ้งมหาสมุทร อันตรายครั้งใหม่กำลังคืบคลานขึ้นมา

.
.
.
ที่ก้นทะเลของมหาสมุทรแอตแลนติก

จากหุบเหวลึกใต้ทะเล

“บางสิ่ง” ได้คืบคลานขึ้นมา

{จริงอย่างที่คิดไว้ มีโลกอีกโลกอยู่เบื้องบนจริงๆด้วย}

{แล้วเราจะไปไหนกันต่อล่ะ}

{ขึ้นไปให้สูงขึ้นกว่านี้อีก}

ที่ในเมือง Boston รัฐ Massachusetts

ตำรวจกำลังไล่ล่าโจรปล้นธนาคารอยู่

ทันใดนั้นก็มีบางอย่างโดดลงมาจากยอดตึกมาขวางหน้ารถของโจร

เป็นชายร่างสูงใหญ่ ผมสีทอง ใส่เสื้อเกราะเป็นเกล็ดปลา ในมือมีตรีศูรทองคำวาววับ

เขาก็คือ Aquaman (Arthur Curry) อดีตเจ้าผู้ครองนครใต้ทะเล Atlantis และราชาแห่งท้องทะเล!

โจร1 : เฮ้ นั่นมัน…?

โจร2 : อควอแมนนี่หว่า?

โจร3 : ฮ่าๆๆๆๆ!

ตำรวจ1 : โอว ตายล่ะ นี่อควอแมนมาทำอะไรที่นี่ล่ะเนี่ย? เราไม่ได้อยู่ในทะเล แถมฉันก็ไม่เห็นปลาอยู่แถวนี้ซักตัวด้วย

โจร2 : แล้วเจ้านั่นมันคิดว่ามันจะทำอะไรได้กันล่ะ?

โจร3 : ใครจะสนล่ะ? ทับมันให้แบนเลย! บ๊ายบายทูน่าแมน

ขณะที่ทั้งตำรวจและผู้ร้ายต่างก็ปรามาสเขา Aquaman ตั้งตรีศูรของเขาในท่าเตรียมพร้อม

เขาใช้มันเสียบเข้าไปที่เครื่องยนต์ของรถของโจร แล้วงัดมันยกข้ามหัวก่อนจะทุ่มมันลงกับพื้น.

ก่อนจะเดินเข้าไปหารถของโจรที่คว่ำอยู่

Aquaman : วางปืนลงซะ

แต่เจ้าโจรกลับรัวปืนกลในมือใส่เขาอย่างไม่นับ

ซึ่ง Aquaman ก็แค่ยืนรับกระสุนปืนอย่างใจเย็น โดยกระสุนนั้นไม่ระคายชุดเกราะที่เขาสวมอยู่เลย แต่เมื่อมีนัดหนึ่งยิงโดนหัวของเขาจนหางคิ้วแตก

(เหอ กระสุนปืนกลโดนหัวเต็มๆแต่พี่แกแค่เลือดออกซิบๆเท่านั้น)

Aquaman คว้าคอเจ้าโจรแล้วโยนมันปลิวไปกระแทกกับรถตำรวจจนแน่นิ่งไป

ตำรวจ1 : อควอแมน? คุณมาทำอะไรที่นี่น่ะ?

Aquaman : ผมอยู่แถวท่าเรือแล้วได้ยินเสียงไซเรน ก็เลยมาดู

ตำรวจ2 : คุณอยากได้น้ำสักแก้วไหมล่ะ?

(อันนี้ตำรวจพูดทำนองล้อเลียน Aquaman เพราะส่วนใหญ่เขาจะปฏิบัติการอยู่ในทะเล จึงเกิดความเชื่อผิดๆว่าเขาอยู่บนบกไม่ได้)

Aquaman : ไม่ต้องหรอก

ว่าแล้ว Aquaman ก็กระโจนขึ้นไปบนยอดตึก ก่อนจะโดดช่วงยาวจนหายลับตาไป

ตำรวจ2 : ไม่อยากเชื่อเลยว่าเราเพิ่งจะโดนอควอแมนโชว์ฟอร์มตัดหน้าไป

ตำรวจ1 : พวกที่สถานีต้องล้อเราไม่เลิกแน่เลย

(เป็นเรื่องจริงที่น่าหงุดหงิดอย่างหนึ่งที่ในบรรดาสมาชิกรุ่นใหญ่ของ Justice League นั้น Aquaman เป็นคนที่ประชาชน รวมทั้งแฟนๆ Comic ให้ความนับถือน้อยที่สุด เพราะส่วนใหญ่มักปรามาสเขาว่าทำงานได้เฉพาะในทะเล และความสามารถของเขาที่คนรู้จักกันก็คือการควบคุมสัตว์ทะเลได้ แถมพลังอย่างอื่นของเขานั้นก็ไม่ได้โดดเด่นกว่าคนอื่นๆ อย่างเขามีพละกำลังมหาศาลและทนทาน แต่ก็ไม่เท่า Superman, เขาฉลาด แต่ก็ไม่เท่า Batman, เขาบู๊ได้ แต่ก็ไม่ได้เก่งกว่า Wonder Woman และนั่นก็ทำให้คนมักมองเขาว่าเป็นฮีโร่ชั้นรองเท่านั้น ทั้งที่ความจริงแล้วความสามารถโดยรวมของเขานั้นไม่ด้อยกว่าใครใน JLA เลย)

ตัดภาพมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ขณะที่คนในร้านกำลังกินอาหาร และพนักงานกำลังทำงานไปตามปกติ พวกเขาก็ได้ยินเสียงดัง ตุ๊บ! ดังขึ้นที่นอกร้าน

ขณะที่ทุกคนกำลังสงสัยว่าเสียงอะไร ก็มีพนักงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามาบอกว่ามีคนที่ไม่น่าเชื่อเดินเข้าร้านมา

เป็น Aquaman นั้นเอง ซึ่งพนักงานในร้านก็รู้สึกกระอักกระอ่วน…เพราะร้านนี้เป็นร้านอาหารทะเลนี่หว่า!

ซึ่งเมื่อพนักงานคนหนึ่งที่รีบออกตัวว่าเธอดูไม่ดีเพราะทำงานสามกะติดต่อกัน และยังต้องทำงานเลี้ยงลูกสองคนด้วย

แต่ Aquaman ก็ไม่ได้ว่าอะไร และหลังจากดูเมนูอยู่ครู่ใหญ่ เขาก็เลือกสั่ง Fish&Ship (ปลาทอดกับมันฝรังทอด)

ซึ่งนั่นก็ทำให้เกรียนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆเกิดสงสัยอย่างแรงจนต้องถามออกมา

เกรียน1 : คนจะสั่งฟิชแอนด์ชิพไม่ได้นะ

Aquaman : ก็แล้วทำไมผมจะสั่งไม่ได้ล่ะ?

เกรียน1 : ก็คุณพูดกับปลาไม่ใช่หรือ

Aquaman : ผมไม่ได้พูดกับปลาเสียหน่อย

เกรียน2 : คุณต้องพูดสิ ใครๆก็รู้ทั้งนั้นว่าอควอแมนพูดกับปลาได้น่ะ

Aquaman : ปลามันพูดไม่ได้หรอก สมองของพวกมันไม่พัฒนาพอจะใช้คำพูดได้

เกรียน2 : แล้วคุณทำยังไงล่ะ?

Aquaman : ผมส่งโทรจิตเข้าไปยังสมองส่วนกลางของพวกมันแล้วบังคับให้พวกมันทำตามที่ผมสั่ง ไม่ว่าจะปลาหมึก, ฉลาม, หรือปลาไหลก็ไม่ต่างกัน แต่สำหรับปลาโลมามันจะต่างออกไป

เมื่อเริ่มคุยไปแล้ว เกรียน1 ก็ขอสัมภาษณ์ไปลงบล็อคเสียหน่อย

เริ่มจากถามเรื่องพื้นๆว่าทำไมถึงมาที่นี่ ซึ่ง Aquaman ก็บอกก็มากินข้าวน่ะสิไม่น่าถาม

เกรียน1 จึงถามต่อว่าแล้วทำไมถึงเลือกมาที่ร้านนี้ Aquaman ก็ว่าพ่อของเขาเคยพามากินที่ร้านนี้บ่อยๆสมัยเขายังเด็ก

แต่เมื่อถามเรื่องส่วนตัวมากขึ้น Aquaman ก็เริ่มทำท่าตาดุใส่แล้วพยายามจะบอกอย่างสุภาพว่าให้เลิกถามซอกแซกได้แล้ว เจ้าเกรียน1 ก็เลยขอถามคำถามสุดท้าย

เกรียน1 : แล้วคุณรู้สึกยังไงกับการเป็น…อควอแมนน่ะ?

Aquaman : คุณหมายความว่ายังไง?

เกรียน1 : ผมหมายถึงว่าคุณน่าจะรู้เรื่องที่ใครๆต่างก็เล่นโจ๊กเกี่ยวกับตัวคุณทั้งในทีวีและยูทูปนะ แล้วนี่คุณรู้สึกยังไงที่เป็นตัวตลกที่ใครๆก็หัวเราะเยอะน่ะ?

เกรียน1 : คุณรู้สึกยังไงที่เป็นฮีโร่ที่ไม่มีใครนับถือเลยน่ะ?

เมื่อชักล้ำเส้นเกินไปแล้ว Aquaman จึงทำให้มันหยุดสุนัขที่มันเลี้ยงไว้ในปากด้วยการสะบัดตรีศูรเฉียดปอยผมหน้าของมันไป ซึ่งก็ทำให้เจ้าเกรียนเงียบไปในบัดดล

เมื่อทำให้ไอ้คนปากสุนัขมันเงียบได้ Aquaman ที่หมดอารมณ์จะกินอาหารแล้วก็วางค่าอาหารไว้แล้วเดินออกไปโดยไม่กิน

Aquaman : ไม่ต้องทอน

ขณะที่เขาเดินออกจากร้าน สาวเสิร์ฟก็ตะโกนเรียกเขา

สาวเสิร์ฟ : เดี๋ยวก่อนค่ะ!

สาวเสิร์ฟ : แล้วนี่คุณจะให้ฉันทำอะไรกับค่าอาหารที่คุณจ่ายมานี่ดีล่ะคะ?

Aquaman : คุณเอาไว้ใช้เป็นค่าเล่าเรียนของลูกคุณก็แล้วกัน

ซึ่งเมื่อสาวเสิร์ฟได้ยินดังนั้นก็ตาลุกวาว เพราะค่าอาหารที่ Aquaman จ่ายนั้น เขาจ่ายเป็นเหรียญทอง!!

ขณะที่ข้างในร้านนั้นคนในร้านต่างก็มีปฏิกริยาแตกต่างกันไป

คืนวันนั้น ที่ Amnesty Bay

บนชายฝั่งที่ตั้งประภาคารที่เขากับพ่อของเขาเคยใช้ชีวิตร่วมกัน Aquaman กำลังครุ่นคิดถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตของเขาอยู่

ตอนนั้นเองก็มีคนเรียกเขา

??? : อาเธอร์

คนที่มาสวมกอดเขาจากด้านหลังเป็นหญิงสาวที่มีผมสีแดงยาวสลวย เธอคือ Mera ภรรยาของเขานั่นเอง

Mera : นี่มันดึกมากแล้วนะ

Aquaman : ผมรู้

Mera : ไปเข้านอนเถอะ

Aquaman : ผมตัดสินใจได้แล้วล่ะเมร่า

Mera : เรื่องอะไรหรือ?

Aquaman : ตอนผมอายุได้สิบสามปี ผมได้เห็นชาวแอตแลนติสเป็นครั้งแรก พวกนั้นมากันสามคน ขึ้นมาจากน้ำตรงนั้นเลยล่ะ พวกนั้นมาเพื่อฆ่าผมเพราะสิ่งที่ผมเป็น เพราะผมมีสายเลือดของพ่อผมอยู่ในตัว

Mera : แต่คุณก็พิสูจน์ให้พวกนั้นรู้ว่าพวกเขาคิดผิด เมื่อตอนที่พวกนั้นต้องการความช่วยเหลือ คุณก็ได้กลายไปเป็นผู้นำของพวกเขานี่นา

Aquaman : ผมอาจเป็นผู้นำของพวกเขา แต่พวกนั้นไม่เคยยอมรับผมเป็นหนึ่งในพวกเขา และผมก็ไม่อยากเป็นหนึ่งในพวกเขา ผมไม่ต้องการความรับผิดชอบที่พวกนั้นมอบให้ ผมไม่เคยร้องขอมัน

Mera : แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ?

Aquaman : ผมต้องการจะใช้ชีวิตเหนือพื้นน้ำนี้ร่วมกับคุณ ผมจะไม่กลับไปแอตแลนติสอีกต่อไปแล้ว ให้พวกนั้นหาคนที่จะมาเป็นราชาใหม่เอาเองตามที่พวกเขาต้องการไปเถอะ

Mera : ในขณะที่พวกเราได้มีชีวิตใหม่ร่วมกันที่นี่

แล้วทั้งสองก็จุมพิศกัน

(Arthur ไม่ได้โง่หรืออ่อนหัดขนาดจะไม่รู้ว่าการเข้าไปในเมือง หรือเข้าไปกินอาหารในร้านอาหารที่มีคนอยู่เยอะขนาดนั้นในสภาพ Aquaman แล้วจะได้รับการปฏิบัติเช่นไร จริงๆแล้วเขาจงใจทำแบบนั้นเพราะเขาต้องการที่จะดูว่าปฏิกริยาที่คนทั่วไปมีต่อเขาจะเป็นอย่างไร และเขาต้องการจะลองดูให้รู้แน่ว่าเขาจะรับสิ่งที่พวกนั้นจะทำกับเขาได้ไหม ซึ่งเมื่อเปรียบสิ่งที่เขาได้พบมาในวันนี้กับสิ่งที่เขาเคยเจอมาในสมัยอยู่ใน Atlantis เขาก็ได้คำตอบว่าเขา “รับได้” เพราะแม้ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเขาก็เป็นคนที่แปลกแยกจากคนรอบตัวอยู่ดี แต่ที่บนพื้นดินนี่ก็จะไม่มีคนที่คิดประสงค์ร้ายต่อเขาและคนที่เขารักตลอดทั้งวันทั้งคืนอย่างสมัยอยู่ใน Atlantis ที่ซึ่งเบื้องหน้าทำเหมือนยอมรับเขาเป็นผู้นำ แต่ลับหลังจะมีการวางแผนเล่นงานเขาและคนที่เขารัก ซึ่งมันก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนตอนนี้เขาก็เลือกแล้วว่าเขาจะไม่กลับไปที่ Atlantis อีก และจะเลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่บนโลกเบื้องบนนี้ ซึ่งเขาเองก็รู้ว่ามันจะไม่ง่ายอย่างแน่นอน แต่เขาก็ต้องเริ่มต้นด้วยการที่จะเข้าหาผู้คนให้มากขึ้น เพื่อให้ผู้คนยอมรับในตัวเขาและแก้ความเข้าใจผิดๆเกี่ยวกับตัวเขา แม้มันจะไม่ราบรื่นนักแต่ก็ถือว่าเขาได้เริ่มก้าวแรกแล้ว)

ตัดมาที่กลางมหาสมุทร ลูกเรือประมงลำหนึ่งกำลังจับปลา

ทันใดนั้นก็มีบางอย่างที่หนักมากมากินเบ็ด

ชาวประมงโชคร้ายโดนลากตกลงจากเรือ และเมื่อเพื่อนๆของเขามองลงไปในน้ำ ก็เห็นว่าน้ำแดงฉานไปด้วยเลือด!!!

แล้วก็มีสิ่งประหลาดจำนวนมากโผล่ขึ้นจากน้ำ และตอนนี้พวกมันก็ล้อมเรือเอาไว้แล้ว

{ที่ข้างบนนี้มีของกินด้วยว่ะ}

โปรดติดตามตอนต่อไป