LEGION LOST #1
เรื่อง : FABIAN NICIEZA
ภาพ : PETE WOODS
วางจำหน่าย: 14 กันยายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

เจ็ดสมาชิกสมาพันธ์สู่ยุคปัจจุบัน!

..

“ออกไปซะ”

ในคลินิคเล็ก ๆ หมอและพยาบาลทั้งหลายกำลังรับมือผู้ป่วยที่แต่งกายด้วยชุดประหลาดคล้ายชุดเกราะ

..

พยาบาล: ดร.สแกนล่อน นั่นภาษาอะไรคะ

สแกนล่อน: ผมไม่รู้ แต่เราต้องรีบจัดการไอ้หมอนี่ด่วนเลย”

..

“ฉันไม่ควรมาอยู่ที่นี่… ถอยไปซะพวกมนุษย์ชั้นต่ำ”

“พวกเจ้าสมควรตาย”

 

น้ำตกเรดเลค, มินเนสโซต้า

ยี่สิบเก้าชั่วโมงหลังการแพร่กระจาย

 ..

เหล่าสมาพันธ์ยอดมนุษย์ปรากฏตัว!

 

วูล์ฟ: เกิดอะไรขึ้นกับยานเวลาน่ะ?

(บริน ล็อนโด้ ฉายา ทิมเบอร์ วูล์ฟ – มีพละกำลังและความรวดเร็วเหนือมนุษย์ มีพลังในการฟื้นฟูตัวเองและสัญชาตญาณของหมาป่า)

ไทร็อค: บางอย่างผิดพลาด อย่าให้ยานร่วงนะ

(ทรอย สจ๊วต ฉายา ไทร็อค – สามารถใช้พลังในรูปแบบต่าง ๆ ผ่านการเปล่งเสียงกรีดร้อง สมมติร้อง EEYYAAAHH!! จะควบคุมไฟได้เป็นต้น)

วูล์ฟ: เกิดบ้าอะไรขึ้นมาวะเนี่ย

ไวล์ดฺไฟร์: ทางสถาบันควบคุมเวลาก็เตือนสมาพันธ์ยอดมนุษย์ของเราแล้ว ว่าห้ามเดินทางข้ามกระแสเวลา ทิมเบอร์วูล์ฟ

(เดรค เบอร์โร่ส์ ฉายา ไวล์ดฺไฟร์ – มีพละกำลังเหนือมนุษย์ และควบคุมปฏิพลังงานซึ่งสามารถยิงเป็นลำแสง เมื่อปะทะกับสิ่งของจะเกิดเป็นพลังนิวเคลียร์ ถูกยกเป็นหนึ่งในสี่สมาชิกที่แข็งแกร่งที่สุดของสมาพันธ์ ร่างกายเป็นปฏิพลังงานเมื่อสัมผัสสิ่งของจะลุกไหม้จึงต้องอาศัยอยู่ในชุดเกราะตลอดเวลา)

วูล์ฟ: อย่างกับเรามีทางเลือกมากนักนี่

..

เทลลัส: ให้ฉันช่วยนะเยร่า พลังจิตของฉัน… จะช่วยยับยั้งการเปลี่ยนรูปของเธอ… จนกว่าเธอจะคุมมันได้

(แกงกลิออส ฉายา เทลลัส – มีพลังจิต สามารถสื่อสารผ่านจิตในระยะใกล้และควบคุมจิตใจเป้าหมายได้)

 

เยร่า: ไม่เป็นไร เทลลัส ฉันคุมมันได้แล้ว… ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

(เยร่า อัลล่อน ฉายา คาเมเลี่ยนเกิร์ล – สามารถแปลสภาพร่างกายเป็นรูปลักษณ์ต่าง ๆ)

ไวล์ดฺไฟร์: แล้วเกทส์หายไปไหนอีกแล้ว? … เห็นรึเปล่าล่ะไทร็อค ฉันบอกแล้วว่ายิ่งเราไล่หลังอลาสเตอร์มาช้าเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งเจาะผ่านกำแพงเวลาแฟลชพ็อยท์ลำบากขึ้นเท่านั้น!

ไทร็อค: แต่เราน่าจะช่วยคนในศตวรรษที่ 31 ก่อนนะไวล์ดฺไฟร์ จากนั้นเราค่อยรีบมาตามล่าตัวเขาก็ได้

 

เทลลัส: ก็จริง… แต่ยิ่งช้า… อลาสเตอร์ก็มีเวลาแพร่เชื้อไวรัสในช่วงอดีตมากขึ้น… เหมือนกันนะ

เยร่า: เขาคิดจะทำอย่างนั้นจริงอ่ะ? ไอ้ที่เขาจะทำน่ะ… เอ่อ ใครรู้สึกว่ามันตลกบ้างล่ะ?

ไวล์ดฺไฟร์: ก็คงคิดอย่างนั้นได้อยู่ถ้าร่างกายเธอเป็นแค่ก้อนพลังงานอย่างฉัน  … ดอว์นนี่ เธอหาตัวอลาสเตอร์หรือเกทส์ได้มั้ย… ดอว์นสตาร์?

 

แต่ขณะเดียวกัน ดอว์นสตาร์ก็กำลังแพ้สภาวะแวดล้อมของยุคปัจจุบันอยู่

ดอว์นสตาร์: เดรค… ฉันรู้สึกไม่ดี

(ดอว์นสตาร์ ฉายา ดอว์นสตาร์ – บินได้รวดเร็วระดับความเร็วแสง สามารถติดต่อกับโลกเพื่อค้นหาตำแหน่งสิ่งมีชีวิตได้)

 

วูล์ฟ: กำลังไปได้สวยเลย จมูกสุนัขจับกลิ่นอลาสเตอร์ได้แล้ว… ต้องรีบตาม

ไทร็อค: บริน อย่าไปคนเดียวดิวะ… เฮ้อ! ช่างมันเถอะ

ไวล์ดฺไฟร์: เมื่อก่อนเขาถูกเรียกว่าหมาป่าเปลี่ยวน่ะ…

ไทร็อค: เฮอะ แล้วดอว์นนี่เป็นไงบ้าง

ไวล์ดฺไฟร์: ไม่เป็นไรแล้ว นายตามไปดูหน่อยสิเผื่อมันทำอะไรโง่ ๆ…

 

ไทร็อค: นั่นควรทำก่อนเลยล่ะ… เทลลัส, เยร่ามากับฉัน

ไทร็อค: ทำไมกัน? แหวน*ของพวกเราไม่ทำงาน!

(*แหวนสมาชิกของเหล่าลีเจี้ยนนั้นสามารถทำให้ผู้สวมใส่บินได้)

ไทร็อค: แต่ไม่เป็นไรหรอก ความสามารถในการเปลี่ยนรูปของคาเมเลี่ยนเกิร์ล, พลังโทรจิตของเทลลัส และพลังควบคุมเสียงของฉัน ยังทำให้เราบินได้อยู่

พวกเขาบินมาเจอทิมเบอร์ วูล์ฟอยู่ที่จุดที่ยานของอลาสเตอร์ตก..

เยร่า: นั่นวูล์ฟนี่นา… ดูเหมือนยานเวลาของอลาสเตอร์จะตกแรงกว่าเราแฮะ

วูล์ฟ: มันยังไม่ตาย และกำลังมุ่งไปทางตะวันตก ฉันได้กลิ่นผู้คนอาศัยอยู่… แต่ไม่เยอะเท่าไหร่

เทลลัส: เครื่องวัดเวลาบอกว่ามันมาถึงเมื่อสามสิบชั่วโมงก่อน? แต่มันออกเดินทางก่อนเราแค่ชั่วโมงเดียวเองนี่นา

ไทร็อค: คงเพราะการขยายตัวของเวลาน่ะ… ลองกู้ซากยานมันดู เผื่อยานเราเสียหายจะได้มีอะไหล่

วูล์ฟ: แต่เราต้องหาตัวอลาสเตอร์เดี๋ยวนี้

ไทร็อค: ถ้าให้เลือกฉันว่าหาเกทส์ดีกว่า ตามหาหมอนั่นดูจะง่ายกว่า… ว่าแต่ตอนนี้เกทส์หายหัวไปไหนนะ?

 

เกทส์ที่หายไปพลันปรากฏตัวขึ้นมาผ่านประตูเทเลพอร์ตพอดี..

เกทส์: เกิดอะไรกับฉันกันเนี่ย?

(ที’จัล์ก มร’าสซ์ ฉายา เกทส์ – เคลื่อนย้ายมวลสารได้)

 

ทั้งหมดเดินทางกลับมาที่จุดเริ่มต้น

ไทร็อค: เฮ้ เรากลับมาแล้ว เราเจอซากยานพัง ส่วนเจ้านั่นหายไปไหนไม่รู้… คงต้องพึ่งดอว์นสตาร์แล้วล่ะ

ดอว์นสตาร์: แต่ในชั้นบรรยากาศของที่นี่น่ะมีมลพิษ ตอนนี้ฉันยังปรับตัวไม่ได้

เทลลัส: ระบบปรับสภาพของชุดเครื่องแบบ… ไม่ทำงาน… ไม่สามารถกรอง… พิษในชั้นบรรยากาศได้…

ไทร็อค: การใช้จิตสัมผัสขั้นสูงของดอว์นสตาร์ก็จะเหมือนฆ่าตัวตายเลยสินะ

เยร่า: ฉันดีใจจริง ๆ ที่เคยทำงานในสถาบันควบคุมเวลาเลยมีเครื่องมือพิเศษ… ไหนระบุพิกัดสายพันธุ์ดาโธเรี่ยนซิ

 

“แซ่ดด… แซ่ดดด… ระบบค้นหาไม่ทำงา… แซ่ดด”

 

เยร่า: ดูเหมือนระบบตรวจจับพิกัดก็ไม่ทำงานแฮะ

วูล์ฟ: เลิกพึ่งอุปกรณ์ซะที! ฉันได้กลิ่นมัน ฉันจะไปล่ามัน…

ไทร็อค: แต่เราไม่ควรแยกกัน

วูล์ฟ: แกซ่อมยานไป… ส่วนฉันจะไปลากคออลาสเตอร์…

 

“ไม่ว่ามันจะอยู่ไหนก็ตาม”

 

.. อีกด้านหนึ่งพวกตำรวจก็ต้องรับมือการอาละวาดของอลาสเตอร์

 

ตูม!!

ตำรวจ1: มันเกิดอะไรขึ้นวะบิล

บิล: พนักงานขนส่งไปเจอผู้ชายนอนอยู่ข้างทางด่วนหมายเลข 32 เลยพามาหาดร.สแกนล่อน จากนั้น… ผมก็ไม่รู้ แต่สายรายงานว่าคลินิคระเบิด

ตำรวจ1: พวกเหนือมนุษย์เรอะ? ในเรดเลคนี่นะ? ล้อเล่นน่า

 

“ข้าจะให้แกชดใช้”

“พวกแกทั้งหมดต้องชดใช้”

 

..

เด็ก: น้องสาวหนูหาย ช่วยหนูหาน้องสาวหน่อย

 

เด็ก: ได้โปรด

เมื่อจิตใจเริ่มสงบร่างของอลาสเตอร์ก็กลับเป็นปกติและล้มฟุบไป!

 

สามสิบสองชั่วโมงหลังการแพร่กระจาย

ไวล์ดฺไฟร์กับเกทส์กำลังซ่อมยานของพวกเขา

ไวล์ดฺไฟร์: สนามพลังเปลี่ยนขนาดของยานของเราเสียหายยับ

เกทส์: อันที่เอามาจากยานของอลาสเตอร์น่าจะใช้ได้ มั้งนะ?

 

ส่วนดอว์นสตาร์กับเยร่ากำลังนั่งพัก

ดอว์นสตาร์: ขอบคุณมาก เยร่า ฉันลองสัมผัสกับสภาพแวดล้อมในช่วงเวลานี้โดยไม่ต้องพึ่งสูทปรับสภาพดูแล้ว … แต่ฉันรู้สึกเหมือนจมบึงโคลนเลย

เยร่า: ว่าไปแล้วฉันก็รู้สึกผะอืดผะอมเหมือนกัน

..

ไวล์ดฺไฟร์: เอาล่ะ นี่น่าจะใช้ได้แล้วล่ะมั้ง…

ไวล์ดฺไฟร์: ไม่รู้เหมือนกันว่าการที่เรามาที่นี่จะก่อให้เกิดการลักลั่นของมิติเวลายังไงบ้าง ลองถ้าเราย้อนกลับมาซักสามวันก่อน ก่อนที่อลาสเตอร์จะมาถึงและหยุดมันก่อนมันจะลงมือทำอะไรล่ะ? … ฮ่วย เลิกคิดดีกว่า มีใครได้ข่าวจากวูล์ฟบ้างมั้ย?

เทลลัส: จิตของบรินกำลังต่อต้านโทรจิตของฉัน… เมื่อเข้าสู่โหมดล่า… เขาจะใช้สัญชาตญาณดิบดั้งเดิม จะหาเขาคงต้อง… พึ่งดอว์นสตาร์ล่ะนะ

 

ดอว์นสตาร์ได้ยินเลยจะลองทันที

เยร่า: เฮ้ นี่ ไม่ต้องก็ได้

ดอว์นสตาร์: ต้องลองน่ะ ไม่ใช่จะหาวูล์ฟหรืออลาสเตอร์หรอกนะ… แต่ฉันจะลองหยั่งดูรายละเอียดของโลกใบนี้ดู

 

แต่สิ่งที่เธอได้เห็นนั้นคือภาพการกระจายตัวของสารพิษ!

“สายไปแล้วล่ะ”

..

ดอว์นสตาร์: สารพิษกระจายแล้ว มันกำลังแพร่ไปทั่วโลก

เยร่า: แต่เหตุการณ์นี้ไม่มีบอกในเครื่องบันประวัติศาสตร์นี่นา

เทลลัส: แต่เขาบอกกันว่า… ยุคสมัยนี้เต็มไปด้วยความลักลั่น…

เทลลัส: ถ้าอลาสเตอร์คือพาหะตัวแรก… เป็นผู้ป่วยคนแรก… การพาเขาไปจากที่นี่… น่าจะทำให้การแพร่ระบาดลดลง

..

ร่างของอลาสเตอร์ถูกโยนลงกลางวงสนทนา!

วูล์ฟ: ถ้างั้น…

 

วูล์ฟ: แล้วจะรออะไรอีกล่ะ?

ไทร็อค: มันขัดขืนรึเปล่า?

วูล์ฟ: มันพังเมืองจนราบ แล้วก็นอนรอฉันไปลากคอมาแต่โดยดี

เกทส์: พังเมืองด้วยอะไรกัน? มันไม่มีความสามารถอะไรนี่นา

เทลลัส: อย่าประเมินเขาต่ำไป… เขาต้องการล้างแค้น… และตอนนี้เขาก็ตื่นแล้ว

 

อลาสเตอร์ฟื้นขึ้นมาแล้ว!

อลาสเตอร์: แกเรียกมันว่าล้างแค้นเรอะ

อลาสเตอร์: ฉันเรียกมันว่าพิทักษ์ความยุติธรรมโว้ย! ฉันสาบานเลยว่ามนุษยชาติต้องชดใช้สิ่งที่พวกมันทำ แกอาจหยุดฉันได้ในอนาคต แต่ตอนนี้แกทำไม่ได้หรอก! ฉันได้พรากเอาความหวังของสายพันธุ์ชั่วร้ายของพวกแกมาแล้ว เหมือนที่พวกมัน… พวกมันพรากชีวิตน้องสาวของฉันไป…

…

ไทร็อค: เก็บข้าวเก็บของกลับบ้านเถอะ

 

ไวล์ดฺไฟร์: ไอ้ยานลำนี้มันสะเทือนอย่างกับจรวด…

เทลลัส: แกจะกลับไปเจออนาคตที่ล่มสลาย! ได้ยินมั้ย? พินาศ!

ไวล์ดฺไฟร์: ไทร็อค หาทางอุดปากมันหน่อยเด๊ะ

ไทร็อค: ยินดียิ่ง

เทลลัส: ดับเสียงเขาลงก็พอ… อย่าอุดปากเขาเลย

ไวล์ดฺไฟร์: เริ่มเคลื่อนเข้าสู่กระแสเวลา… อ้าว สนามพลังไม่ทำงานแฮะ… แย่ชะมัด ทุกท่านรีบหาอะไรเกาะไว้ให้แน่น การเดินทางคราวนี้ดูจะไม่ธรรมดาซะแล้ว

 

ทันใดนั้นอลาสเตอร์กำลังจะกลายร่างอีกครั้ง

เทลลัส: เกิดอะไรบางอย่าง… กับอลาสเตอร์…เขาติดเชื้อนี่นา!

เกทส์: แรงดันนั่น? มันจะทำลายยานเราแล้ว!

เทลลัส: ฉันจะกัก… เขาไว้… ในสนามพลังจิต…

..

เทลลัส: ไม่ไหวแล้ว… ฉันกักเขา… ไว้ไม่อยู่

เยร่า: เลิกฝืนเถอะ

เทลลัส: แต่แรงอัดจากการเปลี่ยนรูปร่างของมันจะระเบิดพวกเรา

เกทส์: ฉันส่งมันไปนอกโลกได้ ถ้าต้องทำนะ!

 

เยร่า: ฉันจะหยุดมันเอง

เกทส์: ไม่ เยร่า อย่า…

“อ๊ากกกกกกก!!”

 ..

 

ดอว์นสตาร์: คว้าตัวนายได้แล้ว

วูล์ฟ: เรารอดมาได้ไงวะนั่น

เทลลัส: ฉันสร้างสนามพลังจิตป้องกันไว้… ตอนร่างอลาสเตอร์… ระเบิด

ดอว์นสตาร์: แล้วเกทส์กับเยร่าล่ะ

 

ไวล์ดฺไฟร์: เกทส์เปิดประตูเทเลพอร์ท… ไม่รู้ไปไหน

เทลลัส: ฉันไม่เจอ… ร่องรอย… จิตของพวกเขาเลย

แต่สัมผัสขั้นสูงของวูล์ฟกับดอว์นสตาร์สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง..

วูล์ฟ: มีสารอินทรีย์… ติดมากับฝนพวกนี้

ไทร็อค: แปลว่า?

 

วูล์ฟ: พวกเขาตายแล้ว… ทั้งคู่เลย

 

ไวล์ดฺไฟร์: ไอ้บ้าเอ๊ย ให้ตายเถอะ!! แล้วไอ้อลาสเตอร์ล่ะ? เกิดอะไรขึ้นกับมัน?

ดอว์นสตาร์: ไม่มีร่องรอยดีเอ็นเอของเขาในอินทรียสารพวกนี้… เขาอาจถูกดูดเข้าไปในประตูของเกทส์… ฉันยังจับไม่ได้เหมือนกันว่าเขาอยู่ไหน

วูล์ฟ: มันอาจจะระเบิดตัวเองตายไปแล้ว หรือบางที … ไม่รู้สิ บางทีมันอาจ…

..

“พอเถอะ”

“เลิกพูดถึงยานเวลาได้เลย ตอนนี้เหลือแค่พวกเราเท่านั้น”

“ถ้าเชื้อไวรัสแพร่กระจายบนโลกแล้ว… พวกเราก็อาจจะติดเชื้อด้วย”

..

“เราจะเอาไงต่อดี?”

 

..

ตอนต่อไป:

OUTBREAK!

..

คุยกันท้ายเล่ม

ขออธิบายคร่าว ๆ ก่อนใน Entry นี้นะครับ

สมาพันธ์ยอดมนุษย์ หรือ Legion of Super-Heroes นั้น เป็นอีกหนึ่งทีมใหญ่ในจักรวาลดีซีครับ แม้ว่าจะไม่ดังในบ้านเราเลยก็ตาม ถ้าถามผมว่าฝั่งมาร์เวล หัวเรื่องไหนอ่านยากที่สุดผมจะตอบว่า X-Men แต่ถ้าเป็นดีซีผมยกให้ลีเจี้ยน

แต่เดิมนั้นลีเจี้ยนปรากฏตัวครั้งแรกในเล่มซุปเปอร์บอยครับ แต่ไม่ใช่ซุปเปอร์บอยยุคคอนเนอร์นะครับ หากแต่เป็นซุปเปอร์บอยแห่งยุคทองซึ่งก็คือคล้าก เคนท์นั่นเองครับ  โดยในยุคทอง ประวัติศาสตร์ของซุปเปอร์แมนจะเล่าว่าซุปเปอร์แมนปฏิบัติการตั้งแต่เด็กแล้วในนามของซุปเปอร์บอย แล้วอยู่มาวันหนึ่งฮีโร่หนุ่มสาวสามคนก็ข้ามเวลามาจากศตวรรษที่ 31 เพื่อมาเจอไอด้อลของพวกเขา ซุปเปอร์แมนในวัยเยาว์นั่นเอง และเหล่าลีเจี้ยนนั้นได้มอบแหวนสมาชิกให้กับซุปเปอร์บอยไว้ หลังจากนั้นซุปเปอร์บอยจึงได้ข้ามเวลาไป ๆ มา ๆ เพื่อร่วมงานกับลีเจี้ยน (สี่สมาชิกที่ถูกจัดว่าแข็งแกร่งที่สุดมีซุปเปอร์แมนด้วยเช่นกัน)

ที่ทำให้หัวนี้อ่านยากส่วนหนึ่งมาจากสมาชิกครับ ซึ่งเยอะเลือเกิน มีประวัติเกี่ยวพันกันมายาวนานมาก ๆ และในแต่ละเล่มมักจะโยนตัวละครมาเข้ามาในเรื่องแบบไม่มียั้ง (คล้ายกับเอ็กซ์เม็นน่ะแหละครับ) แต่ที่หนักที่สุดมาจากการที่ดีซีรีบู๊ทซีรี่ย์นี้บ่อยมาก พอเกิด Crisis ทีก็รีบู๊ททีหนึ่ง ทำให้ทีมนี้มีต้นกำเนิดหลากหลายแบบ สมาชิกในแต่ละเวอร์ชั่นก็ไม่เหมือนกัน

ซึ่งตอนนี้ไม่รู้ว่าการรีบู๊ทคราวนี้จะเปลี่ยนประวัติของทีมลีเจี้ยนใหม่ หรือว่าใช้ทีมล่าสุดที่อยู่ในจักรวาลเก่า เพราะเนื้อเรื่องในเล่ม Legion of Super-Heroes #1 ที่ออกในอาทิตย์นี้นั้นต่อเนื่องมาจากเหตุการณ์ในจักรวาลเก่า และมีการพูดถึง Flashpoint Effect ที่ทำให้ไม่สามารถย้อนเวลาได้ นั่นน่าจะเกี่ยวกับ Flashpoint Breakwall ในเล่มนี้ ซึ่งก็คงต้องรอดูก่อนจะสรุปอะไรครับ

ชอบไม่ชอบอย่างไรติชมได้ครับ

ขอบคุณที่รับชมครับผม 🙂