BATWING #1
เรื่อง : JUDD WINICK
ภาพ : BEN OLIVER
วางจำหน่าย: 7 กันยายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ตามติดชีวิตแบทแมนแห่งแอฟริกัน!

 

..

นี่เป็นเรื่องใหม่สำหรับผม

แต่ก็เป็นความต่างที่คุ้นเคย

ผมเคยเผชิญกับการต่อสู้ เคยเผชิญเลือดที่นองเนือง

เคยสดับเสียงกรีดร้องจากความสับสน หวาดกลัว และเสียงวิงวอนหวนไห้

ผมเคยเผชิญกับศัตรูที่กราดเกรี้ยวซึ่งพยายามพรากชีวิตผม

ผมเคยเห็นสิ่งต่าง ๆ มานักต่อนัก ทั้งแปลกพิศดารบ้าง, คล้ายฝันร้ายบ้าง หรือบางเรื่องก็สุดที่จะจินตนาการได้

แต่นี่เป็นเรื่องใหม่สำหรับผม

หวังว่าผมจะคุ้นกับมัน

ผมคือแบทวิง

และนี่คือชีวิตที่ผมได้เลือกแล้ว

มันเรียกตัวเองว่าจอมสังหาร – massacre และนั่นก็ไม่ใช่แค่ชื่อที่ตั้งขึ้นโก้ ๆ

“ข้าต้องการให้ทุกคนตาย !”

“อย่างที่ฉันบอก … แกทำไม่ได้หรอก”

 

ร่างมันคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดที่อาบตัว เลือดที่ไม่ใช่ของมันเอง

ผมใช้เกราะและเทคโนโลยีที่สร้างโดยแบทแมน ขณะที่แมสสาเคอร์ไม่มีอะไรเลย

แต่มันก็ยังดันทุรังจะสู้… แล้วก็สู้

“ข้าชอบปีกแกว่ะ”

มันแทงดาบทะลุปีกของแบทวิงอย่างบ้าระห่ำ ทว่า เป้าหมายที่แท้จริงของมันคือการตรึงแบทวิงไว้กับกำแพง

“มันโคตรมีประโยชน์เลย”

มันเหมือนน้ำป่าที่ไหลหลากอย่างบ้าคลั่ง แต่นั่นไม่จริงเลย

มันรู้เสมอว่ามันกำลังทำอะไรอยู่

แบทวิง: อย่าทำอย่างนั้น

แมสสาเคอร์: อย่าวิงวอน นั่นไม่ใช่วิถีแห่งนักรบ

มันย่างสามขุมเขาหารถบัสที่มีผู้โดยสารเต็มลำ

แมสสาเคอร์: ข้าทำในสิ่งที่ต้องทำ … ความตายของพวกมันควรเชิดชูไว้

แบทวิง: แกหมายความว่าไง?

มันเริ่มขึ้นตอนนั้น…

หกสัปดาห์ก่อน

มันเกิดขึ้นห่างจากเมืองตินาชาไปสิบสองไมล์ ในสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก

มาสิกา กุนโต้ หรือที่รู้จักกันในนามบลัด ไทเกอร์ หัวหน้าของพวกติดอาวุธ เขาเป็นเจ้าพ่อแก๊งยาเสพติดที่ใหญ่เป็นอันดับสามของตินาชา

พวกมันกำลังหนีจากอะไรบางอย่าง

 

ลูกน้อง: ลูกพี่ มันมืดมากเลย! ผมมองอะไรไม่เห็น

ไทเกอร์: ยิงเข้าไปเซ่ พวกเลี้ยงเสียเข้าสุก ! ส่วนแกน่ะเหยียบให้มิดไปเลยสิวะ !

ลูกน้อง: ผมเหยียบสุดตีนแล้วพี่ไทเกอร์! แต่ถนนมันโคตรแย่อ่ะพี่ แล้วจี๊ปคันนี้มันก็จะพังมิพังแหล่ ผมมองข้างหน้าแทบไม่เห็น

 

เงาของค้างคาวพุ่งเข้ามาใส่ตัวรถ

 

ผมบอกแบทแมนว่าการแต่งเป็นค้างคาวไปขู่ให้อาชญากรกลัวเป็นไอเดียที่ขายไม่ออกในแอฟริกา พวกมันเคยเจออะไรมามากกว่านั้น

เขาตอบกลับมาแค่ว่า “นายก็ทำให้มันขายออกสิ”

แบทวิงนั่นเอง!

แบทวิง : ออกมาจากรถ

เขาพูดถูก

แค่ต้องเพิ่มลูกเล่นเข้าไป

แค่ต้องทำให้เป็นตำนานเทพเจ้าแบบที่แอฟริกันชนคุ้นชิน

แบทวิง: หนีทำไมล่ะไทเกอร์

เหล่าลูกน้องตั้งท่าจะโจมตีกลับ แต่ทว่า…

??: อย่าขยับ

แบทแมน: หรืออยากเจ็บตัวมากกว่านี้

 

แบทวิง: การนัดถ่ายของระหว่างแกกับดัฟฟาจะเป็นการซื้อขายยาครั้งใหญ่สุดในหน้าประวัติศาสตร์เมืองนี้ แต่แกกลับหนี

 

ไทเกอร์: ผมบอกทุกอย่างแล้ว แต่รีบเถอะ ขอร้อง รีบฆ่าผมเถอะ

ดูเขาจะกลัวผมมากกว่าที่ผมคาดไว้ ต้องมีอะไรมากกว่านี้ถึงจะทำให้คนแบบมันกลัวได้

แบทวิง: แกกลัวจะตายช้ารึไง บลัดไทเกอร์?

ไทเกอร์: ได้โปรดอย่าสับผมเป็นบะช่อเลย!

 

และผมก็เจอสิ่งที่มันกลัว

… ผมเข้าใจแล้ว

“ผิดมหันต์”

 

แบทแมน: เอาไงต่อล่ะ แบทวิง

แบทวิง: ตรวจสอบที่เกิดเหตุ ค้นหาหลักฐานเพื่อสาวตัวคนร้ายต่อไป…

“แล้วก็เล่นบทเจ้าหน้าที่”

เดวิด: เลวร้ายชะมัด … คนที่แจ้งความบอกว่าทุกคนโดนชำแหละ อักษรเลือดถูกเขียนบนกำแพง ทำเหมือนแท่นบูชายัญคนทรยศ…

 

เดวิด ซาวิมเบ หรือ แบทวิง

หรือที่เรียกกันว่า เจ้าหน้าที่ซาวิมเบ้แห่งกรมตำรวจตินาชา

 

กีอา: ใช่ โหดเหี้ยมมาก เห็นว่าที่นี่เป็นที่นัดพบของบลัด ไทเกอร์ตอนนี้มันถูกสารวัตรทหารควบคุมตัวไว้แล้ว หัวหน้าเลยสั่งปิดคดี

 

เธอชื่อกีอา โอคูรุ ท่ามกลางพวกตำรวจเลวที่รับสินบนและไร้ประสิทธิภาพ เธอกลับเป็นคนหนึ่งที่พยายามเล่นบทตำรวจดี

แต่ผมหวังให้เธอทำให้ได้ดีกว่านี้

 

เดวิด: ปิดคดีทำไม? คุณรู้เหรอว่าใครทำ? แล้วทำทำไม?

กีอา: ก็แค่คนเลวฆ่าคนเลวน่ะเดวิด ไม่เพราะยาก็คงเป็นเรื่องความแค้น บลัด ไทเกอร์ก็เข้าคุกไปแล้วจะเสียเวลาอีกทำไมล่ะ?

เดวิด: คุณหมายถึงจะเสียเวลาทำไมในเมื่อหัวหน้าไม่ได้สินบนสินะ

กีอา: เรื่องนี้มันง่ายกว่าที่คิดนะ

เดวิด: มันมักง่ายต่างหาก ตินาชาเป็นเมืองที่มีสถิติอาชญากรรมสูงที่สุดในแอฟริกา เราต้องทำมากกว่าคิดว่ามัน “ง่าย ๆ”

กีอา: เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่รับสินบนเพราะรายได้ไม่พอเลี้ยงชีพ แต่เรา… พวกเราส่วนใหญ่พยายามจะเป็นตัวจริง เป็นตำรวจจริง ๆ ถ้าคุณสนใจประชาชนบนท้องถนนล่ะก็ เจ้าหน้าที่ซาวิมเบ้ คุณน่าจะไสก้นออกมาจากโต๊ะ แล้วออกไปลงมือลงแรงบ้างนะ

เดวิด: สืบเจออะไรบ้างมั้ย?

 

กีอา: ไม่เลย ยังยืนยันบุคคลไม่ได้เลย… หัวพวกเขาถูกตัดไป

 

ช่วยหน่อยน่า กีอา… ผมรู้ว่าคุณเป็นตำรวจจริง ๆ ได้ ผมเชื่อมั่นในตัวคุณ ช่วยบอกผมหน่อยว่าคุณเจอเบาะแส…

 

กีอา: แต่… มีกระเป๋าสตางค์เปล่าอยู่น่ะ ข้างในมีเลขประจำตัวประชาชน ฉันกำลังตรวจสอบ

 

เยี่ยมยอดเลย

 

เดวิด: แล้วเป็นเลขของใคร?

รังหลบภัย – THE HAVEN

ศูนย์บัญชาการของแบทวิง

 

แบทแมน: เดเด้ เยโบอาห์ ผู้ช่วยฝ่ายการเกษตร

เดวิด: การจะยืนยันตัวเขาแทบจะเป็นไปไม่ได้ เราไม่มีฐานบันทึกข้อมูลแบบเดียวกับในอเมริกา ไม่มีทั้งลายนิ้วมือหรือฐานข้อมูลดีเอ็นเอ แต่เขาหายสาบสูญไปเมื่อสามวันก่อน เหตุผลที่เขาไปอยู่กับพวกค้ายาจึงเป็นปริศนาที่ใหญ่พอกับคำถามที่ว่าทำไมพวกเขาถึงถูกสังหาร

แบทแมน: มีข้อมูลเขามั้ย?

เดวิด: ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย แต่ต้องขอบคุณคอมพิวเตอร์ชั้นยอดของคุณเพราะเมื่อค้นหาไปเรื่อย ๆ ผมก็เจอ…

 

มาตู: นั่นเพราะความสามารถในการใช้อุปกรณ์ทุกชนิดอย่างเต็มประสิทธิภาพของนายด้วย อย่าถ่อมตัวไปเลยน่าเดวิด นายเก่งเรื่องนี้ เป็นอัจฉริยะที่แท้จริงที่สามารถเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ได้รวดเร็วที่สุด

 

มาตู บา ผู้ก่อตั้งหน่วยท่ายุวชน, องค์กรช่วยเหลือทหารหนุ่มซึ่งตอนนี้ช่วยงานผมอยู่

แบทแมน: นายเจออะไร?

เดวิด: เขามีข้อมูลทางการทหารที่ถูกล็อค โชคดีที่คอมฯคุณสามารถแฮ็คไฟล์เขาได้ ผมเดาว่าเขาคงทำงานให้กับ…

มาตู: นั่นเขาเรอะ? จริงรึนั่น?

เดวิด: คงเป็นอย่างนั้นแหละ

“เดเด้ เยโบอาห์ คือเอิร์ธ สไตรค์ สมาชิกรุ่นบุกเบิกของทีมฮีโร่ เดอะ คิงด้อม”

 

แบทวิง: เขาเป็นฮีโร่ที่ปรากฏตัวตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว

“เดอะ คิงด้อมมีสมาชิกเจ็ดคน ขณะฮีโร่เริ่มปรากฏตัวตามที่ต่าง ๆ ทั่วโลก พวกเขาเป็นกลุ่มแรกที่ปรากฏตัวในแดนของเรา”

“พวกเขายุติการปฏิวัติและปลดแอกประเทศของเราให้เป็นอิสระ”

“จากนั้นพวกเขาก็สาบสูญไป”

ทำไมฮีโร่ปลดเกษียณ ที่เคยรับใช้ชาติอย่างยิ่งใหญ่ถึงตายอย่างไม่สมประกอบท่ามกลางเหล่าอาชญากรกันนะ?

คงงี่เง่าถ้าคิดว่าเรื่องนี้จะมีคำอธิบายที่ธรรมดา

หวังว่าพวกที่กรมจะเจออะไรเพิ่มขึ้น

ผมมาเป็นตำรวจเพื่อข้อมูลที่พวกเขามี ไม่ใช่เพราะอุดมการณ์จะปฏิรูป แต่ผมก็คิดว่าสามารถทำทั้งสองอย่างได้

ผมเชื่อว่าพวกเขาสามารถถูกชักนำให้เป็นคนดีกว่านี้

แบทวิงไม่ควรเป็นผู้เดียวที่สามารถหยุดความชั่วร้ายได้…

เราควรร่วมมือกัน

 

“พระเจ้า”

พวกเขาทั้งหมด

…ทั้งสถานี…

บนผนังมีตัวอักษรเลือดเขียนไว้ว่า

อยู่ห่าง ๆ ซะ

บ้าที่สุด นี่เพราะผมคนเดียว

ผมดันทุรังจะสืบเรื่องนี้ต่อ ฆาตกรที่ฆ่าลูกน้องของบลัดไทเกอร์และเอิร์ธสไตรค์ก็เลย…

 

ฉึก!

“แกมาตอกบัตรช้าว่ะ”

…

เผยตัวฆาตกร แมสสาเคอร์นั่นเอง!

 

…

ตอนต่อไป:

ความบ้าคลั่งของแมสสาเคอร์

คุยกันท้ายเล่ม

ในบทสรุปของปัจฉิมวิกฤติ Final Crisis บรูซ เวย์นหรือแบทแมนนั้นถูกดาร์คไซด์ส่งไปติดอยู่ในอดีต และใช้เวลาอยู่พักใหญ่กว่าที่เขาจะกลับมาสู่ปัจจุบันอีกครั้ง เมื่อกลับสู่ก็อทแธม สิ่งแรกที่เขาทำคือการประกาศหน่วยงานใหม่ บรูซรู้ว่าแค่ตัวเองนั้นไม่สามารถหยุดอาชญากรรมที่เกิดขึ้นทั่วทุกมุมโลกได้ เขาจึงก่อตั้งหน่วยงานใหม่ขึ้นหน่วยงานหนึ่ง ซึ่งมีชื่อว่า แบทแมน อินคอร์เปอร์เรชั่น ด้วยจุดมุ่งหมายที่จะรวบรวมเหล่าฮีโร่จากทั่วทุกมุมโลกเข้ามาร่วมงานในฐานะแบทแมนประจำการในประเทศต่าง ๆ ซึ่ง บรูซได้เดินทางได้คัดเลือกบุคคลที่มีคุณสมบัติพร้อมทั่วโลก ทั้ง ญี่ปุ่น, ฮ่องกง หรือฝรั่งเศส

บรูซมาเยือนประเทศคองโก เขาเจอเดวิด ซาวิมเบ้ที่นั่น และได้รับเขาเข้าสู่หน่วยงาน BATMAN INC. ทว่าหลังจากนั้นวิกฤติเวลาก็ทำให้จักรวาลดีซีรวมเป็นหนึ่ง และ… รีบู๊ท 😛

เรื่องที่เล่ามาข้างต้นจึงคล้ายจะกลายเป็นศูนย์ (อย่าง Final Crisis ก็ไม่น่าจะเคยเกิดในจักรวาลใหม่นี้) แต่ถึงอย่างนั้น BATMAN INC. ยังคงอยู่ และเดวิด ซาวิมเบ้ แบทแมนผิวสีชาวแอฟริกันคนแรกก็ยังคงเป็นแบทวิงและมีหัวหนังสือเป็นของตัวเองในจักรวาลนี้ด้วย

แบทวิงเล่มแรกเล่มนี้เป็นอะไรที่ผมว่าแปลกกว่าเล่มใน Bat Family เล่มอื่น ๆ เพราะจากที่เคยอ่านตระกูลแบทมา ส่วนใหญ่ภาพในซีรี่ย์นี้มักจะใช้สีโทนดำ แต่เล่มแบทวิงกลับใช้สีโทนร้อนตามสภาพอากาศของแอฟริกาแทน ซึ่งก็เข้ากันดีครับ เนื้อเรื่องลึกลับสไตล์สืบสวนแบบเรื่องอื่น ๆ ก็ยังคงอยู่

ชอบไม่ชอบอย่างไร พูดคุยกันได้ครับ

 

ขอบคุณที่รับชมครับ 🙂