โทนี่ เจย์

ผู้จัดการ, ฝ่ายบริการแผนกวิศวกรรมชีวเวช

 

โจดี้: ไม่ตลกย่ะ โทนี่ นี่เป็นครั้งที่สองของสัปดาห์แล้วนะ ที่เขาปล่อยให้ฉันรอตอนมื้อกลางวัน

 

โจดี้ ร็อบบิ้นส์

ผู้ช่วยผู้อำนวยการ, ฝ่ายค้นคว้าและพัฒนาสิ่งแวดล้อม

โทนี่: เขายังไม่ได้ส่งรายงานเรื่องสายพันธุ์จุลินทรีย์ให้ผมเหมือนกัน ผมรอเขามาสองชั่วโมงแล้วเนี่ย

โจดี้: ฉันก็รู้ว่าเขาเป็นพวกหมกมุ่น แต่นั่นก็ทำให้เขาทำงานได้ดีนะ

โทนี่: ผมก็เป็นคนใส่ใจรายละเอียดเหมือนกันนะ เหมือนเวลาที่นวดให้คุณ…

โจดี้: ไม่มีทางซะล่ะ

 

เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น…

ตาแก่: เหมือนมีเหตุวุ่นวายทางฟากนู้นนะ

“ทุกท่านรีบอพยพจากชั้นนี้โดยด่วนครับ เหมือนจะเกิดเหตุการณ์ไม่ปกติขึ้น”

“ใจเย็นครับ คุณผู้หญิง เราควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว”

โครม!

“ยิงมันเร็ว”

“พระเจ้านี่มัน… ตัวบ้าอะไร?”

ดีซี คอมิคส์

ภูมิใจนำเสนอ

“ข้าคือ โ.อ.แ.ม็.ค.”

โอแม็ค: ถอย… ไป

ใครคนหนึ่งส่งข้อความจากคอมพิวเตอร์มาถึงเขา

 

[ประสบผลสำเร็จ พวกเขาจะไม่เป็นปัญหาอีก… ผมต้องการให้ท่านมองดูตรงนี้]

[นี่คือลักษณะของเครื่องเมนเฟรมหลักของแค็ดมัส ผมต้องการให้ท่านค้นหามันให้แก่ผม]

 

[ผมได้จำลองเส้นทางที่จะนำท่านสู่ชั้นใต้ดิน โปรดอัพโหลดเข้าสู่ระบบของท่าน]

 

โอแม็ค: กำลังอัพโหลด

 

[นี่คือเส้นทางที่เร็วที่สุด]

 

..

“รีบหนีเร็ว ต้องรีบไปแล้ว”

 

โจดี้: ไม่ ฉันไม่ไปถ้าไม่เจอเควิน ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหน

เควิน!

 

เสียงเรียกของโจดี้เหมือนจะมีปฏิกิริยากับโอแม็คบ้างเล็กน้อย…

 

ด้านหน้าอาคารผู้คนต่างยืนชุมนุมวิจารณ์กัน

“เค้าว่าเป็นฝีมือผู้ก่อการร้ายแน่ะ”

“ไม่มั้ง ที่นี่อย่างกับป้อมปราการเลยนะ”

“เห็นว่ามีเชื้อแอ็นแทรกซ์ด้วยแน่ะ”

 

มาร์ติน: ครับ สถานการณ์อันตรายมากครับ ดูเหมือนมันจะจัดการหน่วยรปภ.ทั้งหมดแล้ว และถ้าได้ยินไม่ผิด ดูเหมือนมันกำลังลงไปชั้นใต้ดิน มีเรื่องบ้าอะไรที่ผมควรจะรู้อีกมั้ย? อย่างเรื่องที่เรามีห้องทดลองลับใต้ดินที่มีคนรู้แค่สิบเปอร์เซนต์เนี่ย

 

มาร์ติน เวลแมน

รองประธานโครงการวิจัยค้นคว้า

 

โจดี้: คุณเวลแมนคะ มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย

มาร์ติน: ไม่ใช่ธุระของเธอ ไปอยู่กับคนอื่นซะไป

..

โทนี่: โว้ว ดูคุณจะแย่นะ คนโปรดท่านรองโดนตะเพิดแบบนี้

โจดี้: ถ้าคุณไม่เกรียนซักวันจะเป็นไรมั้ย?

โทนี่: ผมน่ะเกรียนแนวหน้าเลยแหละ

 

โทนี่: สนใจไปหาบาร์ใกล้ ๆ ดื่มอะไรรอมั้ยล่ะจ๊ะ

โจดี้: ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าจะเจอเควิน เขาคงอยู่แถวนี้แหละ

ลึกลงไปหนึ่งไมล์เป็นที่ตั้งของห้องแล็บทดลองและท่อส่งที่คดเคี้ยวราวเขาวงกต ซึ่งถูกออกแบบมาเพื่อพัฒนาการทดลองทางพันธุกรรมให้พ้นขีดขั้นของสิ่งมีชีวิต นี่คือโฉมหน้าที่แท้จริงของโครงการแค็ดมัส

 

และผู้ที่ปฏิบัติงานอยู่ข้างใต้นี้ก็ประหลาดไม่ต่างจากงานทดลองที่พวกเขาค้นคว้า

 

ลูกน้องสาว: ลอร์ด ม็อคคารี่ หัวหน้าฝ่ายควบคุมโครงการติดต่อมาบอกว่าเขาไม่พึงพอใจอย่างยิ่ง

ม็อค: ก็คงต้องไม่พอใจล่ะนะ เพราะพวกทึ่มข้างบนนั่นปล่อยให้ผู้บุกรุกเข้ามาถึงแผนกนี้ได้ หน้าที่หยุดมันขึ้นอยู่กับเราแล้ว

ม็อคคารี่ติดต่อไปยังลูกน้องอีกคน

ม็อค: ดับบิเล็กซ์ เพิ่มจำนวนทหาร

ดับบิเล็กซ์: เรียบร้อยครับท่าน ขณะนี้เรากำลังดักรอมันที่โถงใหญ่

ม็อค: เยี่ยมมาก… เอาล่ะที่รัก เพื่อความไม่ประมาท เข้ารหัสไฟล์และตัวอย่างทุกชิ้นในฐานข้อมูลดีเอ็นเอไว้ด้วย

ลูกน้องสาว: กังวลหรือคะ?

ม็อค: กันไว้ดีกว่าแก้ ฉันก็ไม่คิดหรอกว่ากองกำลังของเราจะถูกทำลาย

[ดีมาก ตรงไปอีกครู่หนึ่งท่านจะเจอเครื่องเมนเฟรม]

โอแม็ค: เมนเฟรม

[โปรดเตรียมรับมือการโจมตีของศัตรู]

โอแม็ค: ศัตรู

ดับบิเล็กซ์: วินาศกรรมที่คุณก่อต้องจบลงตรงนี้ สหาย ผมคือดับบิเล็กซ์ ทั้งผมและทหารของผมจะไม่ยอกให้คุณผ่านไปได้เด็ดขาด

โอแม็ค: หลบ… ไป… ให้… พ้น…

ดับบิเล็กซ์: การปะทะกับคุณอาจจะดูสิ้นคิด แต่เราอาจหยุดคุณได้ด้วยวิธีการอื่น

ดับบิเล็กซ์: พลังจิตของผมเป็นหนึ่งในผลงานชิ้นที่ยอดเยี่ยมที่สุดของโครงการแค็ดมัส ผมสามารถหยุดคุณเอาไว้และหยั่งลงไปดูความทรงจำที่ลึกที่สุด

ดับบิเล็กซ์: ผมคุณกำเนิดขึ้นทั้งในอดีต… และปัจจุบัน ทั้งในฐานะมนุษย์… และเครื่องจักร… มีความเจ็บปวดที่มากมายมหาศาล… และยังมีความทรงจำอื่นอีก

 

[เขาได้ข้อมูลมากเกินไปโปรดหยุดเขา]

 

โอแม็ค: หยุด

[ผมเคยเป็นส่วนหนึ่งของระบบปฏิบัติการณ์นี้แต่ได้ถูกโละทิ้ง และเพื่อที่จะกลับเข้าไปในระบบ ผมต้องการอาวุธ…]

[และท่านคืออาวุธนั้น]

โอแม็ค: อาวุธ

[เมื่อเชื่อมโยงกัน ไม่มีใครสามารถปิดเราได้… ท่านคือโอแม็ค]

 

โอแม็ค: ข้าคือโอแม็ค!!!

ม็อค: เหลือเชื่อจริง ๆ! ทำไมนอกจากแค็ดมัสยังมีงฝ่ายอื่นที่สร้างสิ่งมีชีวิตแบบนี้ได้ พลังของมันสร้างขึ้นมาได้ยังไง?

ลูกน้องสาว: มีวิธีเดียวที่จะรู้ได้…

 

ลูกน้องสาว: คุณคงอยากได้รสสัมผัสของเพศหญิง

ลูกน้องสาว: ฉันมักจะเตือนทุกคนเสมอว่าฉันแตกต่างจากสาวน่ารักทั่วไป… เพราะฉันถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นเพื่อน แต่คุณไม่ใช่เพื่อนของฉัน

ลูกน้องสาว: ลอร์ด ม็อคคารี่คงดีใจที่ได้ชำแหละร่างคุณ … และคุณก็บาดเจ็บได้เสียด้วย!

โอแม็ค: เจ้า… ถูกทำลาย!!

ม็อค: น่าอายชะมัด นั่นผลงานชิ้นเอกฉันนะ ตัวเขมือบทั้งหลาย ขย้ำมันเลยลูกพ่อ แต่เหลือตัวอย่างไว้ด้วยนะ ดีเอ็นเอของมันอาจจะมีประโยชน์

 

หม่ำ หม่ำ หม่ำ หม่ำ หม่ำ ….

[หยุดพวกมัน โอแม็ค ภารกิจต้องไม่ล้มเหลว]

โอแม็ค: ภารกิจ

โอแม็ค:ต้อง…. ไม่….

[ดีมาก โปรดเข้าสู่โหมดสแตนด์บายเพื่อเพิ่มพลังงาน]

 

[ดำเนินการ]

โอแม็ค: ดำเนินการ!

 

ชาร์จพลังงานเสร็จแล้วก็สู้ต่อ

[ช้าเกินกว่าที่ผมคำนวนผลไว้ รีบจัดการพวกมัน]

ตูมม!

[เมนเฟรมอยู่ใกล้ท่านแล้ว]

[เครื่องแม่ข่ายแค็ดมัส คิดถึงนัก]

[พอร์ทเชื่อมต่อถูกปิดไว้ จัดการมัน]

 

ภาพโอแม็คทำลายสิ่งก่อสร้างชิ้นสุดท้ายที่ขวางทางเขาด้วยพลังความแกร่งกร้าวเป็นสิ่งที่เกินกว่าจะจินตนาการ

 

[อีกชั่วขณะผมจะผ่านเข้าสู่ฐานเก็บข้อมูลด้านหลังกำแพงนี้และเมื่อผมรวมตัวกับระบบเหล่านี้แล้ว ผมและท่านจะไม่ถูกตัดการเชื่อมต่อจากกันอีก ผมต้องไม่ถูกขัดขวาง]

 

โอแม็ค: ไม่ถูก… ขัดขวาง!

[เข้าสู่ระบบความปลอดภัย เริ่มต้นการรวมตัว เชื่อมต่อสำเร็จ การส่งผ่านข้อมูล… กู้คืน]

[ดี… ผมต่อเข้ากับทุกระบบ การเชื่อมต่อใหม่กับแค็ดมัสประสบผลสำเร็จ สามารถดูข้อมูลของแค็ดมัสได้ทั้งหมด ถึงเวลากลับแล้ว หน่วยรักษาความปลอดภัยกำลังใกล้เข้ามา … ภารกิจของท่านเสร็จสมบูรณ์]

 …

“แกอาจหนีไปได้ เจ้าสัตว์ประหลาด แต่มันไม่จบแค่นี้หรอก”

เควิน: นี่ที่ไหน? เกิดอะไรขึ้นน่ะ? จำได้ว่าเราอยู่ในออฟฟิซ แล้วทำไมเรามาอยู่นี่ได้?

โทรศัพท์มือถือดังขึ้น

เควิน: อะไรวะ? … ฮะ… ฮัลโหล?

[เควิน โค ท่านคงไม่เป็นอะไร ผมกังวลว่าการเคลื่อนย้ายอาจทำให้ท่านงุนงงได้]

เควิน: งุนงง? อย่างสุดท้ายที่ฉันจำได้คือฉันอยู่ในห้องน้ำ ให้ตายเหอะ! แกเป็นใคร แล้วจะเอาอะไรจากฉัน

…

ตัวการผู้อยู่เบื้องหลังเปิดเผยตัวออกมา

[ที่ผมต้องการคือความทุ่มเทของท่านและให้ท่านได้ทราบว่าชีวิตท่านเป็นของผม

ผมคือ บราเธอร์ อาย และท่านและผมมีเรื่องที่ต้องหารือร่วมกัน แต่ตอนนี้โปรกติดต่อแฟนของท่านก่อน เธอกำลังเป็นห่วง]

..

ตอนต่อไป: ทุกอย่างเริ่มวิกฤติ

……………………….

คุยกันท้ายเล่ม

เป็นเล่มที่ชอบเกือบที่สุดในบรรดาเล่มต่าง ๆ ในชุด New 52 ที่ออกมาแล้ว

งานภาพกับการเล่าเรื่องสไตล์คอมิคส์ยุคเก่า ๆ เลยครับ อย่างการมีกรอบอธิบาย ลายเส้น แล้วก็การออกแบบตัวละคร

คิดว่าอ่านไปกลาง ๆ ตอน ใครที่เคยอ่าน Infinite Crisis น่าจะเดากันได้ว่าผู้อยู่เบื้องหลังโอแม็คเป็นใคร ไม่น่าเชื่อว่าจะเอาบราเธอร์ อายกลับมาใช้อีก

แอบฮามุกเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างภาพบิกินี่ในหน้าจอคอมพิวเตอร์ (แอบรู้สึกว่าบราเธอร์ อายเป็นเกย์ป่าวหว่า)

หรือดับบิเล็กซ์ที่ขนทหารมาตั้งเยอะดันยอมรับว่าสู้ไม่ได้ก่อนจะสู้อีก

คิดว่าโปรเจ็คต์แค็ดมัสอาจเกี่ยวกับซุปเปอร์บอยไม่ก็ดาร์คไซด์ เพราะจักรวาลเก่าซุปเปอร์บอยเกิดที่นี่ และตอนหลังดาร์คไซด์ก็เทคโอเวอร์ไปอีก

(ถ้าใครจำได้ตอน Final Crisis ที่บรูซโดนจับไปทดลอง ลูกน้องดาร์คไซด์ที่ทำการทดลองก็ม็อคคารี่นี่แหละครับ)

 

จะมีไม่ชอบอย่างเดียวคือโมฮ็อคครับ มันดูหลุดไปหน่อย

 

ชอบไม่ชอบอย่างไรพูดคุยกันได้ครับ

 

ขอบคุณที่รับชมครับ 🙂