Animal Man #1
เรื่อง : JEFF LEMIRE
ภาพ : TRAVEL FOREMAN และ DAN GREEN
วางจำหน่าย:7 กันยายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ชีวิตครอบครัวกุ๊กกิ๊กน่ารักของแอนิม่อล แมน!

บทสัมภาษณ์บัดดี้ เบเคอร์

[ซุปเปอร์ฮีโร่/นักแสดง/นักรณรงค์]

“ผมเชื่อว่าผมสามารถทำให้คนจำนวนมากขึ้นตระหนักถึงสิทธิสัตว์*โดยการออกไปฉะกับพวกจอมวายร้าย เห็นภาพมั้ยครับ? มันเป็นกระบวนการที่พัฒนาตามธรรมชาติ มันคือวิวัฒนาการ”

(* สิทธิสัตว์ที่จะมีชีวิตอยู่อย่างอิสระปราศจากการหารประโยชน์ของมนุษย์หรือถูกมนุษย์ทารุณหรือกักขัง)

..

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา หนุ่มรักครอบครัวชาวซาน ดิเอโก้อาจเป็นที่รู้จักกันในนามของซุปเปอร์ฮีโร่ผู้ซ่อนใบหน้าอยู่หลังแว่นกันลม “แอนิมอลแมน” แต่ปัจจุบันนี้งานปราบอาชญากรรมในชุดเครื่องแบบที่เขาทำเป็นพัก ๆ กลับเป็นใบเบิกทางสู่บทบาทหน้าที่ใหม่ในฐานะของนักรณรงค์เพื่อสิทธิสัตว์และนักกล่าวสุทรพจน์ ภาพลักษณ์ของเบเคอร์มีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมวัยรุ่น การรณรงค์และวีรกรรมที่ผ่านมาของเขาทำให้เขาเปรียบเสมือนซุปเปอร์สตาร์ของเด็กรุ่นใหม่ที่ฝักใฝ่ลัทธิฝั่งซ้าย และที่น่าตกตะลึงที่สุดคือการที่เบเคอร์ได้เปลี่ยนมายืนอยู่หน้ากล้อง กับการร่วมแสดงในหนังดราม่าของผู้กำกับที่โด่งดังในวงการหนังนอกกระแส ไรอัน ดาแรนอฟสกี้เรื่อง “ใต้หน้ากาก” ในบทบาทของซุปเปอร์ฮีโร่ผู้ล้มเหลวที่ตั้งใจจะต่อสู้จนตัวตาย ทางนิตยสารเดอะ บีลีฟเวอร์จึงได้มาพบกับบัดดี้ในร้านอาหารมังสวิรัติเจ้าประจำของเขา ย่านใจกลางกรุงในแอลเอ

-เจฟ เลอมายร์

เดอะ บีลีฟเวอร์: ดูคุณจะเป็นคนที่ไม่ชอบอยู่เฉย ๆ นะ คุณเริ่มต้นด้วยการเป็นนักแสดงแทนในฮอลลิวู้ด จากนั้นคุณก็ปรากฏตัวในฐานะซุปเปอร์ฮีโร่ จนตอนนี้คุณเป็นนักแสดง สิบปีที่ผ่านมาคุณมีชีวิตสมรสที่มีความสุข ไม่ทราบว่าคุณแบ่งเวลาอย่างไรถึงสามารถใช้ชีวิตแบบไม่ติดที่ไปพร้อมกับการรักษาเสถียรภาพของชีวิตครอบครัว?

บัดดี้ เบเคอร์: ผมไม่แน่ใจนะว่าผมเป็นพวกอยู่ไม่ติด ผมว่าผมแค่เป็นพวกรักความท้าทายมากกว่า ผมคว้าทุกโอกาสที่มาหาผมถึงที่ ตอนที่ผมได้รับพลังพิเศษ การเป็นวีรบุรุษเหมือนเป็นหน้าที่ที่ควรทำ มันทำให้ผมได้รับประสบการณ์ใหม่และทำให้ผมตระหนักถึงความอยุติธรรมที่มีต่อหมู่สัตว์ทั้งหลายบนโลกใบนี้ ผมเชื่อว่าผมสามารถทำให้คนจำนวนมากขึ้นตระหนักถึงสิทธิสัตว์โดยการออกไปฉะกับพวกจอมวายร้าย เห็นภาพมั้ยครับ? มันเป็นกระบวนการที่พัฒนาตามธรรมชาติ มันคือวิวัฒนาการ

เดอะ บีลีฟเวอร์: ครับ แล้วอะไรที่ทำให้คุณหันกลับมาสู่โลกภาพยนตร์หลังจากที่ทิ้งไปนานหลายปี? และทำไมถึงเลือกกลับมาในฐานะนักแสดงไม่ใช่สตันท์แมนเหมือนก่อน มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?

บัดดี้ เบเคอร์: ก็เหมือนเดิม โอกาสมาหาผมถึงที่ “งาน”ซุปเปอร์ฮีโร่ของผมไม่ก้าวหน้าไปไหนเลยในช่วงสองปีมานี้ ผมพูดไปแล้วว่าผมมีคุณสมบัติที่เหมาะจะเป็นยอดนักพูดมากกว่าเป็นยอดมนุษย์ การบินโฉบไปมาในเครื่องแบบสุดโปกเพื่อไล่ล่าพวกโรคจิตไม่เหมาะกับผมจริง ๆ แต่ผมก็ทำแบบนั้นบ่อยพอควรนะ (หัวเราะ) จากนั้นไรอัน [ดาแรนอฟสกี้] ก็ติดต่อผู้จัดการของผมโดยกระทันหันและถามผมว่าสนใจจะแสดงหนังให้เขามั้ย ผมได้ยินเรื่องโครงการนี้และรู้สึกว่ามันเยี่ยมยอดเอามาก ๆ สำหรับผม ผมไม่สามารถปฏิเสธมันได้ ผมคิดว่าต้องสนุกแน่ ๆ

เดอะ บีลีฟเวอร์: คุณจะรับเล่นแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวรึเปล่า? หรือคุณคิดจะหันสู่เส้นทางการแสดงเต็มตัว? คุณควรจะรู้ไว้ ตอนนี้คนลือกันหนาหูว่าคุณจะได้ชิงออสการ์เป็นที่เรียบร้อย

บัดดี้ เบเคอร์: แย่ชะมัด ผมก็บอกไม่ได้จริง ๆ มีคนเสนองานอื่นให้ผมแต่ไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลยจริง ๆ มันสนุก เป็นประสบการณ์ที่เยี่ยมยอด แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าจะเป็นยังไงต่อไป?

เดอะ บีลีฟเวอร์: เปลี่ยนหัวเรื่องกันสักนิด มาว่ากันถึงภาพลักษณ์ของคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชุดเครื่องแบบรัดรูปประจำตัวคุณที่ปักอักษรเท่ ๆ รูปตัว “A” อักษรตัวแรกในคำว่า “ANIMAL MAN” กลายเป็นธงชาติของวัยรุ่สมัยนี้ไปแล้ว รู้สึกอย่างไรบ้างที่รูปของคุณได้ประดับอยู่บนผนังห้องและบนเสื้อเชิร์ตของเด็ก ๆ ทั่วประเทศในตอนนี้

บัดดี้ เบเคอร์: รู้สึกพิลึก (หัวเราะ) ภรรยาผมล้อผมทุกครั้งที่เธอเห็นเด็กใส่เสื้อยืดแอนิมอลแมน “สู่พัฒนาการหรือความตาย” เอาจริง ๆ ผมว่ามันเยี่ยมมาก ๆ เลยนะ คุณรู้มั้ย ถ้าช่วงเวลาที่ผมเป็นแอนิมอลแมนทำให้ผู้คนเห็นความจริงที่ว่าเราอาศัยอยู่ในโลกใบนี้ร่วมกันกับสิ่งมีชีวิตอื่นและเราทุกสิ่งต่างเชื่อมโยงกัน … ผมไม่เสียใจเลย

เดอะ บีลีฟเวอร์: ขอผมถามสักนิด คุณได้รายได้จากเสื้อพวกนั้นด้วยรึเปล่า?

บัดดี้ เบเคอร์: เฮ้อ… ไม่เลยสักแดงเดียว (หัวเราะ) ผมว่าเรื่องนี้แหละที่ทำให้ เอลเลน (ภรรยาผม) โมโห (หัวเราะ) แต่ไม่เอาน่า… ผมเป็นแค่โจ๋จน ๆ อยู่เลยตอนวัยแค่นั้น ของทำมือและพวกของเถื่อนจึงถือเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม ผมไม่แย่งรายได้จากพวกเขาหรอกนะ

เดอะ บีลีฟเวอร์: สุดท้ายนี้ คุณพูดถึงชีวิตการเป็นแอนิมอลแมนเหมือนเป็นอดีต และคุณก็ออกปฏิบัติการไม่บ่อย หรือถึงเวลาที่คุณจะปลดระวางจากการเป็นซุปเปอร์ฮีโร่แล้วครับ?

บัดดี้ เบเคอร์: ไม่ ไม่เลย แอนิมอลแมนเป็นส่วนสำคัญของชีวิตผมเสมอ ผมอาจไม่ได้ออกไปปฏิบัติการณ์สม่ำเสมอเหมือนที่เคย แต่ผมก็ไม่ได้วางมือ ตราบใดที่โลกยังต้องการแอนิมอลแมน เขาจะคงอยู่ตลอดไป

ที่บ้านของบัดดี้ เขากำลังอ่านนิตยสารฉบับที่ลงบทสัมภาษณ์ของเขาไว้อยู่

..

บัดดี้: … ไม่รู้สิ ผมรู้สึกเหมือนผมดูหยิ่งหรืออะไรประมาณนั้น แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้พวกเขาเข้าใจแบบนั้นนะ

บัดดี้: เอลเลนคุณฟังผมอยู่รึเปล่า?

เอล: หืมม? อ่อ แน่สิ บัดดี้ ฉันแค่อยากทำไอ้นี่ให้เสร็จก่อนที่พวกเด็กจะเริ่มวุ่นวาย คุณพูดว่าไงนะ

บัดดี้: ไม่มีอะไรหรอก … ผมแค่หวังว่าผมจะได้เสียงตอบรับที่ดีน่ะ ผมเกลียดการให้สัมภาษณ์มากเลย แต่ผู้จัดการของผมคิดว่าต้องมีสักครั้งตอนที่หนังเริ่มออกฉาย

เอล: อ่าฮะ แล้วเมื่อไหร่ ผู้จัดการของคุณจะคิดได้บ้างว่าควรจ่ายค่าตัวในหนังเรื่องนี้ให้คุณได้แล้ว

บัดดี้: ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมจะได้รับทีหลังจากที่มันทำรายได้ นี่หนังนอกกระแสนะคุณ

แม็กซีน ลูกสาวของเขาเดินเข้ามาในครัวพร้อมกับคุณวูฟเฟอร์สฺตุ๊กตาหมาของเธอ

แม็ก: พ่อคะ คุณวูฟเฟอร์สฺกับหนูมีเรื่องที่จำเป็นต้องบอกพ่อ มันสำคัญมาก!

 

แม็ก: พ่อคะ

บัดดี้: เดี๋ยวนะลูกรัก … แต่ไม่แน่นะคุณ ใครจะรู้บางทีมันอาจจะได้เข้าชิงรางวัลอะไรสักอย่างก็ได้

แม็กซีน: พ่อ!

บัดดี้: ว่าไงจ๊ะ แม็กซีน

เอล: แม็กซีน อย่าขึ้นเสียง

แม็กซีน: ขอโทษค่ะ พ่อคะ คุณวูฟเฟอร์สฺกับหนูมีความคิดดี ๆ พวกเราคิดว่าพ่อน่าจะซื้อหมามาเป็นเพื่อนเล่นกับพวกหนูสักตัว หมาที่เป็นหมาจริง ๆ น่ะ

บัดดี้: แม็กซีน พออธิบายแล้วว่าทำไมเราถึงมีสัตว์เลี้ยงอีกไม่ได้ ถ้าพ่อใช้ชีวิตใกล้ชิดกับสัตว์ตัวไหนสักตัว พ่อจะผูกพันกับมันแล้วจะทำให้การเชื่อมต่อกับสัตว์อื่น ๆ ปั่นป่วน พลังของพ่อก็จะใช้การไม่ได้อย่างที่ควร

เอล: แต่ดูคุณก็ไม่ได้ใช้มันแล้วนี่

บัดดี้: หมายความว่าไง?

เอล: เปล่าหรอกจ้ะ พ่อหูไว แค่ช่วงหลังมานี้ฉันไม่เห็นคุณทำอะไรในฐานะแอนิมอลแมนเลยก็เท่านั้นเอง

บัดดี้: ผมยังจำได้ว่าคุณขอให้ผมเลิกเป็นซุปเปอร์ฮีโร่เองนี่

เอล: ฉันรู้ แต่ตอนนั้นดูคุณจะมีความสุขมากกว่านี้

แม็ก: นะคะพ่อ นะคะ นะคะ นะคะ นะคะ…

บัดดี้: ไม่ได้ แม็กซีน! พ่อบอกเป็นล้านหนตั้งแต่ตอนที่สกิ๊ปเปอร์กับที.ซี.ตายแล้วนะว่า ไม่ เอา สัตว์เลี้ยง!

 

คลิฟ ลูกชายของเขาวิ่งตามเข้ามา

 

คลิฟ: หลบไปยัยจิ๋ว

แม็ก: ไม่ยุติธรรมเลย

คลิฟ: พ่อ! มีคนยึดโรง’บาลครับ มันจับตัวประกันไว้ด้วย

บัดดี้: อะไร? ใครนะ?

คลิฟ: ไม่รู้ครับ ผมเห็นข่าวในทีวี คิดว่าคงเป็นใครสักคนที่มีปืน

บัดดี้: พ่อควรไปเช็คสักหน่อย

 

เอล: บัดดี้ ถึงมื้อเย็นแล้ว! ให้ตำรวจจัดการไปซะสิ!

บัดดี้: นึกว่าคุณอยากให้ผมเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ซะอีก

คลิฟ: ผมไปด้วยดิ ผมจะถ่ายภาพพ่อไว้แล้วส่งไปออดิชั่นเข้าจัสติซ ลีก!

บัดดี้: ไม่ได้หรอก คู่หู พ่อพาลูกไปไม่ได้ … ลูกก็รู้กฏ มันอันตรายมากนะ

คลิฟ: โธ่ ไม่เอาน่า

 

บัดดี้: นี่คุณ มีชุดเครื่องแบบที่ยังสะอาดบ้างรึเปล่า

เอล: คิดว่ามีอยู่ตัวนึงในห้องซักรีด อย่าลืมถอดบู๊ทไว้ข้างนอกก่อนเข้าบ้านด้วยล่ะ … ฉันไม่อยากเห็นรอยโคลนเปื้อนไปทั่วบ้าน

… ขอบคุณที่รัก

… ระวังตัวด้วยล่ะ

… ผมจะมาให้ทันคุณเข้านอน

ผมไม่เคยรู้สึกแย่กับการทำแบบนี้ ไม่ว่าผมจะดิ่งเข้าสู่สนามพลังรูปพรรณสัณฐานกี่ครั้งต่อกี่ครั้งผมก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้นเหมือนเพิ่งได้ใช้พลังเป็นครั้งแรก

ความจริงคือที่ผมยังไม่เลิกเป็นแอนิมอลแมนก็เพราะ… มันโคตรสนุกเลย!

ผมรู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่ทิ้งเอลเลนและเด็ก ๆ ไว้ แต่เธอพูดถูก ผมควรออกลุยให้มากขึ้น

ถ่ายหนังมันก็สนุกนะ แต่การให้สัมภาษณ์มันทำให้รู้สึก… ไม่รู้สิ เหมือนการเป็นแอนิมอลแมนคืออดีตชาติ ไม่ก็เหมือนผมอายที่ต้องเป็นแอนิมอลแมน

ให้ตาย ผมคงคิดมากไปมั้ง…

… บางทีผมอาจต้องตั๊นหน้าใครสักคนสักที

 

เครนชอว์: เอ-แมน! เฮ้ ไม่เจอนานเลย

บัดดี้: เฮ้ เครนชอว์ มีคนพูดประโยคนั้นจนผมเอียนแล้วคืนนี้ มันเรียกร้องอะไร?

 

บัดดี้: เดี๋ยวนะ มันอยู่ในแผนกเด็กเหรอ?

เครนชอว์: แม่นแล้ว นี่แหละที่แย่ สืบดูแล้วหมอนี่เป็นพ่อครัวชื่อไลล์ เอ็ดวิน

เครนชอว์: ลูกสาวตัวน้อยของเขา เข้า ๆ ออก ๆ แผนกนี้ตลอดสองปีที่ผ่านมา มะเร็งน่ะ… น่าสงสารจริง ๆ เธอตายเมื่อสามอาทิตย์ก่อน เอ็ดวินสติแตก เขาจึงขึ้นไปบนนั้น ร้องให้หมอเอาลูกสาวมาคืนให้เขา

บัดดี้: พระเจ้า… นั่น… แย่ชะมัด

บัดดี้: ให้ผมจัดการเอง
เครนชอว์: ไม่รู้สิ เอ-แมน เด็กพวกนั้น…

เชื่อใจผม…

.”..ให้ผมคุยกับหมอนี่ก่อน”

เอ็ดวิน: ถอยไป ฉันแค่จะเอาลูกสาวคืน เราจะไปจากนี่ แล้วทุกคนก็แยกย้ายไปได้

แอนิมอลแมนออกโรง!

เอ็ดวิน: แกเป็นใครวะ?

บัดดี้: ใจเย็น วางปืนก่อนสิ เราจะได้หาทางออกร่วมกัน…

เอ็ดวิน: ไม่มีทาง! ถอยไปซะ

เอ็ดวิน: มันขังเธอไว้ที่นี่ ฉันจะเอาเธอคืนมา!

บัดดี้: คุณเอ็ดวิน … ไลล์ ได้โปรดเถอะ … คุณรู้ว่านั่นไม่จริง ผมเข้าใจว่ามันยากที่จะรับ

 

บัดดี้: แต่การทำให้เด็กพวกนี้ตกอยู่ในอันตรายไม่ใช่วิธีที่จะนำเธอกลับม…

เอ็ดวิน: บอกให้ถอยไปไงโว้ย!

 

พูดไม่ฟัง ยิงซะเลย !!

หมอนี่กำลังเจ็บปวด เขาเผชิญกับความสูญเสียที่ผมยังพอสัมผัสได้ แต่ตอนนี้เขาสามารถสร้างอันตรายให้เด็กบริสุทธิ์พวกนี้ … ผมไม่สามารถยอมให้มันเกิดขึ้น

ผมใช้สูตร “ยอดนักบู๊” ที่รวมเอาความสามารถเฉพาะของสัตว์เอาไว้…

ความแกร่งของช้าง, ความเฉียบไวของแมลงวัน, ความรวดเร็วของเสือชีตาร์… และเสียงเห่าของสุนัขที่ใช้ขู่ได้ชะงัดนัก

ความจริงผมเกลียดความรุนแรง ผมหวังว่าจะสามารถช่วยชายคนนี้ได้ ลองผมต้องสูญเสียคลิฟหรือแม็กซีน … ผมคง …

พอที เลิกคิดเรื่องนั้น ผมช่วยเขาไม่ได้ ไม่ใช่ตอนนี้ ฉะนั้นผมต้องหยุดเขา

หลังจากโดนต่อยไปหนึ่งหมัด เหมือนเอ็ดวินจะเริ่มพูดรู้เรื่อง

เอ็ดวิน: ผมเสียใจ … ผมเสียใจ … ผมแค่อยากได้เธอคืนมา
บัดดี้: ผมเข้าใจ… ผมเข้าใจ ทุกอย่างจะดีขึ้น

เครนชอว์: นั่นเอ-แมน เขาเป็น…

บัดดี้: ทุกคนปลอดภัย ผู้ชายคนนี้ต้องการความช่วยเหลือน่ะ ผมหวังว่าคุณจะช่วย… นักสืบเครนชอว์ มีอะไรแปลกเหรอ?

เครนชอว์: แอนิมอลแมน … ตานาย!

เลือดไหลออกจากสองตาของเขาเป็นทาง…

..
เครนชอว์: เอ-แมน? นายโอเคนะ?

บัดดี้: ผมไม่รู้…

ตามหมอเร็ว!

 

หมอ: เหมือนไม่มีอะไรผิดปกตินะครับ ผมไม่รู้ว่าเลือดมาจากไหน ไม่มีแผลหรืออะไรเลย เท่าที่บอกได้คือคุณแข็งแรงอย่างกับม้า

บัดดี้: ผมบอกแล้วหมอ ผมไม่เป็นไร ที่จริงผมรู้สึกดีกว่าเมื่อกี้นี่อีก แข็งแรง … เฉียบขึ้น

บัดดี้: ที่แปลกคือผมกลับไม่รู้สึกถึงความแข็งแกร่งนั้นผ่านเครือข่ายชีวิตที่เชื่อมต่ออยู่เป็นพักใหญ่

หมอ: ผมยอมรับว่าผมไม่ค่อยมีประสบการณ์รักษาอาการของพวกเหนือมนุษย์ แต่ผมอยากจะตรวจสอบดูอีกหน่อย

บัดดี้: ถ้าคุณจะเอาอย่างนั้น เดี๋ยวผมมาใหม่พรุ่งนี้…

 

ตอนนี้ผมอยากกลับบ้าน …

ต้องซ่อมพื้นกระดานบ้านี่เสียแล้ว ตอนนี้ผมมีน้ำหนักพอ ๆ กับผึ้ง ผมต้องไม่ทำให้เด็ก ๆ ตื่น

ลูก ๆ

พระเจ้า ผมรักพวกเขา ไม่รู้ผมจะลงมือทำอะไรบ้างถ้าเกิดเรื่องร้าย ๆ กับพวกเขา ผมคงพังทลาย

ผมหวังจะให้สิ่งที่แม็กซีนต้องการ… ลูกหมา เหมือนกับที่เด็กทั่วไปมี แต่ผมทำไม่ได้

พอเธอโตขึ้นอีกนิด เธอจะเข้าใจ

คนสัมภาษณ์ถามผมว่าผมรักษาชีวิตแต่งงานได้ยาวนานได้ยังไงในเมื่อชีวิตผมมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด

ผมตอบไปเลี่ยง ๆ … ในความเป็นจริงแล้ว เอลเลนต่างหากที่ทำให้ผมเป็นผม

ผมเป็นดาราได้, เป็นซุปเปอร์ฮีโร่ได้, เป็นสตั๊นท์แมนได้, เป็นนักรณรงค์ได้ มันไม่เป็นปัญหาตราบนานเท่าที่เอลเลนยังอยู่กับผม เธอคอยดึงรั้งผมให้ผมยังคงเป็นผม

 

เรื่องที่โรงพยาบาลทำให้ผมตาค้าง ผมพยายามจะไม่คิดถึง ไลล์ เอ็ดวินที่น่าสงสาร …พยายามจะไม่คิดว่าผมเป็นเขา

ผมจึงเชื่อมต่อกับพลังแล้วนำความสามารถในการงีบหลับของแมวมาใช้ แค่อึดใจเดียว…

ผมก็ค่อยลอยห่างออกไป…

 

พ่อ!!!

 

คลิฟ : ตื่นเร็วเราต้องไปกันแล้ว

บัดดี้: คลิฟ? เรา… เราอยู่ที่ไหน?

คลิฟ: แม็กซีนครับพ่อ เธอกำลังมา เราต้องรีบแล้วก่อนที่เธอจะเจอเรา!

บัดดี้: แม็กซีน? คลิฟ ทำไมเราต้องหลบแม็กซีนล่ะ? แล้วแม่ไปไหน?

คลิฟ: อย่าถามเรื่องแม่… มันเลวร้ายสุด ๆ … พ่อคงไม่อยากรู้ว่าเธอทำอะไรกับแม่!

บัดดี้: คลิฟ ลูกกำลังไม่มีเหตุผลนะ แม็กซีนไม่ทำอะไรแย่ ๆ กับแม่หรอก

คลิฟ: พ่อผิดแล้ว… ดูที่เธอทำกับผมสิ

บัดดี้: คลิฟ!

บัดดี้: คลิฟ พระเจ้า ไม่นะ… ต้องไม่ใช่กับลูก…

ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

แม็กซีน: ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อ คุณวูฟเฟอร์สฺบอกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย อย่าร้องไห้เลยค่ะ

แม็กซีนปรากฏตัวขึ้นพร้อมคุณวูฟเฟอร์สฺร่างยักษ์

แม็กซีน: มาเถอะพ่อ ถึงเวลาไปแล้ว!

บัดดี้: แม็กซีน ไปไหนกัน?

แม็กซีน: เดี๋ยวพ่อจะรู้เอง แต่เราต้องรีบ ก่อนที่พวกมันจะตามเรามาอีก

บัดดี้:ใคร? ใครตามเรา?

แม็กซีน: สิ่งชั่วร้ายที่ทำตัวเลียนแบบมนุษย์ เหล่านักล่า

 

บัดดี้: เดี๋ยวสิ ลูกรัก ช้าลงหน่อย… เราจะได้หาทางออกกัน

แม็กซีน: ไม่มีเวลาแล้วค่ะพ่อ พ่อต้องเลิกใช้สมองและกลายเป็นสัตว์เหมือนหนูกับคุณวูฟเฟอร์สฺ มันเป็นทางเดียวที่จะรอดชีวิตที่นี่

 

บัดดี้: พระเจ้า อย่าลงไป แม็กซีน…

บัดดี้: นั่นเลือดนี่

 

แม็กซีน: ใช่สิคะ แล้วจะให้เราไปซ่อนที่ไหนกันล่ะ? ไม่ต้องห่วงหรอก เราแค่ต้องตามต้นไม้ไป แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย ดูนั่น

 

บัดดี้: เกิดอะไรขึ้นกับพ่อ?

แม็กซีน: นั่นพวกมัน สายไปแล้ว ตอนนี้พวกเราจะตายกันหมด

บัดดี้: แต่… แต่… พวกมันคืออะไร?

“เราคือซากเน่าแห่งแดนเลือด”

“เราคือหนั่นเนื้อสร้างโรคภัย”

“เราคือบิดาที่แท้จริงของบุตรเจ้า… เราคือสามนักล่า”

 

ไม่!

บัดดี้ตื่นขึ้นจากความฝัน

บัดดี้: พระเจ้า!
บัดดี้: เอลเลน?

เขาพบว่าเมียของเขาไม่อยู่เสียแล้ว

เอล: บัดดี้! มานี่เร็ว!
บัดดี้: ผมกำลังไป!

บัดดี้: เกิด.. เกิดอะไรขึ้…

เอล: นั่น… แม็กซีน…

“หนู-หนูขอโทษค่ะพ่อ”

..

“หนูแค่อยากได้สัตว์เลี้ยงของหนูเอง”

 

..

ตอนต่อไป:

เส้นทางสู่เดอะ เรด

…

คุยกันท้ายเล่ม

แอนิมอลแมนอาจไม่ใช่ตัวละครที่ทุกท่านรู้จักกันดีในจักรวาลดีซีเหมือน Sup, Bat, WW, GL ฯลฯ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นตัวประกอบของจักรวาล เพราะถูกสร้างมาตั้งแต่ยุค ’60 แต่ก็ไม่ดังสักทีจนกระทั่งตาแกรนท์ มอร์ริสันหยิบมาเขียนในยุค ’80 นี่เองถึงจะดัง (แถมในยุคนั้น บัดดี้เองก็อยู่ในทีม Forgotten Heroes – ทีมของฮีโร่ชั้นสองในจักรวาล ซึ่งเป็นเครื่องการันตีความไม่ดังของแกได้ดีทีเดียว //ฮ่าฮ่าฮ่า)

 

หลังจากแกรนท์แล้ว ซีรี่ย์แอนิมอลแมนก็เริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดท้ายก็ถูกโยนไปให้ค่ายเวอร์ติโก้ซึ่งเป็นค่ายลูกของดีซีเขียนต่อ จนช่วงประมาณ Infinite Crisis ตัวละครตัวนี้ก็กลับสู่จักรวาลหลักมาเป็นตัวประกอบอดทนต่อไป จึงแอบแปลกใจนิดหน่อยว่าทำไมดีซีถึงเลือกเขามาออกซีรี่ย์ก่อนทั้งที่ไม่ใช่ตัวละครที่ดังซักเท่าไหร่ พอสอบถามจากคุณ NetNN ก็พบว่าไม่มีใครทำเล่มนี้ เลยอยากขอนำมาสปอล์ยให้ทุกท่านได้ชมกัน

 

โดยส่วนตัวแล้วชอบเล่มนี้มากครับ ภาพดิบได้ใจจริง ๆ โดยเฉพาะตอนเปิดตัว Hunters Three – สามนักล่า ซึ่งผมว่างานภาพเข้ากับเนื้อเรื่องสุด ๆ การใช้บทสัมภาษณ์เปิดเรื่องก็เป็นอะไรที่แปลกดี ส่วนเนื้อเรื่องยังไม่ได้บอกอะไรมากคงต้องรออ่านเล่มหน้าครับ อย่างหนึ่งที่ยังไม่ชินตาคือเครื่องแบบใหม่ของบัดดี้ ที่เปลี่ยนจากสีส้มดั้งเดิมมาเป็นสีน้ำเงินเข้ม ซึ่งก็ดีครับ เวลาออกมาพร้อมบูสเตอร์ผมจะได้ไม่สับสน //ฮ่าฮ่าฮ่า {อ่านเหตุการณ์ 52 ครั้งแรกแบบลวก ๆ (ดูแต่ภาพ) แล้วนึกว่าแกคือบูสเตอร์จริง ๆ นะ คล้ายกันมาก อ่าน ๆ ไปก็สับสนว่าไหงโผล่มาสองที่}

 

ชอบไม่ชอบยังไง พูดคุยกันได้ครับ

 

ขอบคุณที่รับชมครับ