Marvel Comic : Spider-Island : Amazing Spider-Man #668 : วันนี้ทุกคนคือซุปเปอร์ฮีโร่!!

เรื่อง : Dan Slott
ภาพ : Hunberto Ramos, Victor Qlazaba, Edgar Delgado
วางจำหน่าย: 31 สิงหาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

ในช่วงเวลาที่ Spider-man ไร้กำลังที่จะทำสิ่งใดได้…ก็คือเวลาที่ Peter Parker จะก้าวออกมาเป็นฮีโร่!!

เริ่มเรื่องมาที่ Bryant Park ใน New York City

ที่ซึ่งเหล่า Hero แห่ง New York กำลังปะทะกับพวก Spider-Man ตัวปลอมจำนวน 200 คน
Shang-Chi ยอดฝีมือกังฟูเข้าร่วมวงด้วย

Firestar : ชาง-ชี! ฉันดีใจที่คุณมานะ เราต้องการความช่วยเหลืออยู่พอดี! คุณมาถึงตั้งแต่เมื่อไหน่เนี่ย?

Shang-Chi : เพิ่งมาถึงนี่แหละไฟร์สตาร์ แต่ขอเวลาฉันสักเดี๋ยวนะ…

แล้วเขาก็เข้าไปหา Spider-man ตัวจริงที่โดนซัดจนหมอบไปเมื่อตอนที่แล้ว

Shang-Chi : ฉันต้องขอมาพยาบาลเพื่อนเราที่อยู่ตรงนี้เสียก่อน

Spider-man : โว่ว ช้าก่อนนะ อย่าเพิ่งสับคาราเต้ใส่ฉันนะ ฉันเป็น…

Shang-Chi : นายเป็นตัวจริง ฉันรู้ ที่นี้ให้ฉันช่วยพยุงนายลุกขึ้นแล้วกัน

Hawkeye : ชาง? นายทำอะไรของนายน่ะ? เพี้ยนไปแล้วหรือไง? นั่นมันพวกผู้ร้ายนะ!

Shang-Chi : ไม่ใช่หรอกฮอว์คอาย เขาไม่ใช่ผู้ร้าย คนนี้เป็นสไปเดอร์แมนตัวจริง

เมื่อได้ยินดังนั้น Wolverine เลยต้องมาพิสูจน์ด้วยการดมกลิ่นเสียหน่อย

Wolverine : ใช่ หมอนี่เป็นพวกเราเองจริงๆ แถมยังเพิ่งไปกินป็อปทาร์ตเชอร์รี่มาด้วย

Spider-man : ชู่วว อย่าเอ็ดไปสิ ฉันมีไม่พอแจกทุกคนนา

Spider-man : อูย ขอเวลาฉันสักเดี๋ยวนะ แล้วฉันจะเข้าร่วมสู้กับพวกนาย…

Luke Cage : ไม่ต้องเลย!

Spider-man : ไม่ต้องงั้นหรือ? นายหมายความว่าไงที่ว่า “ไม่ต้อง” น่ะ เคจ?

Luke Cage : นายไม่อยู่ในสภาพที่จะต่อสู้ได้

Spider-man : อ๋อ ก็แหงสิ ก็ฉันเพิ่งโดนมิสมาร์เวลเตะซะกระเด็นมานี่ แถมเดอะติงกับไอรอนฟิสต์ก็เพิ่งจะทุบกะโหลกฉันมาอีกด้วย!

Luke Cage : ก็แล้วลองคิดดูสิว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น? ก็เพราะตอนนี้มีคนใส่ชุดสไปเดอร์แมนอยู่เต็มไปหมดเลยไงล่ะ! ยอมรับเถอะเจ้าหนู นายมีแต่จะขวางมือขวางเท้าคนอื่นเท่านั้นแหละ

Reed Richard : สำหรับในกรณีพิเศษแบบนี้ ที่เขาพูดมาก็มีเหตุผลนะ

The Thing : ช่าย เราไม่อยากจะต้องมาคอยกังวลว่าทุกครั้งที่เราอัดเจ้าพวกนี้…เราอาจจะกำลังอัดกระโหลกของนายอยู่

Spider-man : แต่ว่า…

แม้จะไม่พอใจอย่างแรง แต่เมื่อเพื่อนร่วมทีมทั้งจาก New Avenger และ FF ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน นาย Spidey ก็ได้แต่ต้องยอมรับ

Spider-man : ก็ได้ เอาไงก็เอา พวกนายเชิญทำอะไรได้ตามสบายเลย…

เขาเข้ามาหามุมเปลี่ยนชุดกลับเป็น Peter Parker

Peter : …ฉันรู้ว่าควรทำยังไงเมื่อไม่เป็นที่ต้องการอยู่แล้ว

“นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไงกันเนี่ย? นี่มันต้องเป็นวันที่พิลึกพิลั่นที่สุดในชีวิตการเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ของฉันเลยนะเนี่ย”

“ขณะที่เรากำลังเผชิญกับ “โรคพลังแมงมุมระบาด” อยู่…ฉันกลับโดนสั่งให้ไปนั่งนอกสนามซะงั้นเนี่ยนะ?!”

ขณะเดียวกันนั้น Norah Winter นักข่าวของ Daily Bugle กำลังบันทึกภาพการปะทะกันอยู่

แล้วเมื่อเธอหันไปเห็น Peter ที่กำลังมองหา Carlie Cuper แฟนสาวของเขาอยู่ เธอก็ได้ไปขอให้เขาทำหน้าที่ช่างกล้องให้เธอหน่อย

(ตอนนี้ Peter ไม่ได้ทำงานให้ Daily Bugle แล้ว)

ทันใดนั้นเอง Mary Jane Watson แฟนเก่าของ Peter ก็เข้ามาหาเขา

ซึ่งเมื่อเธอเห็น Peter ไม่ยอมทำอะไรเพื่อหยุดยั้งเรื่องวุ่นวายนี้ MJ ก็บอกให้ Peter ตามเธอไปดูว่า Carlie แฟนสาวของเขากำลังทำอะไรอยู่

พวกเขาไปพบ Carlie กำลังช่วยเหลือหน่วย Anti-Spider Patrol อยู่

MJ : ดูสิปีเตอร์ เธอเข้าไปช่วยทำสิ่งที่เธอสามารถทำได้

MJ : แต่ก็อย่างที่นายพูดไว้นั่นแหละ ลองมองดูรอบๆสิ

MJ : เธอไม่ใช่คนเดียวที่มีพลังแมงมุม แต่เธอเป็นคนเดียวที่เข้าไปช่วยควบคุมสถานการณ์

MJ : เป็นคนเดียวที่แสดงความรับผิดชอบต่อสังคมออกมา

Peter : เธอพูดถูกแล้วล่ะเอ็มเจ

แล้วทันใดนั้น Peter ก็ยื่นกล้องที่ถือไว้ให้ MJ แล้วก็เริ่มออกอากาศสดต่อชาว New York ทุกคน

Peter : เฮ้ ถ้าคุณกำลังดูการถ่ายทอดนี้อยู่ล่ะก็ คุณก็คงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ มีชาวนิวยอร์คหลายคนตื่นขึ้นมาเมื่อเช้านี้พร้อมกับพลังแมงมุม…และพวกนั้นบางส่วนก็กำลังก่อความวุ่นวายขึ้นในเมืองอยู่

Peter : และคนทั่วทั้งโลกก็ไม่คิดแม้แต่จะตั้งคำถามว่า “ทำไมพวกนั้นถึงทำแบบนั้น?” ด้วยซ้ำ ก็เพราะว่าทุกคนต่างก็รู้กันอยู่…ว่าชาวนิวยอร์คน่ะเป็นพวกที่ชอบโวยวาย, ไร้มารยาท และงี่เง่า!

Peter : แต่รู้อะไรไหม? คนทั้งโลกน่ะคิดผิดแล้ว เพราะวันนี้ผมก็เหมือนกับพวกคุณที่พบว่าตัวเองมีพลังแมงมุมเหมือนกัน!

Peter : และผมก็จะทำสิ่งที่ผมทำได้! ผมชื่อปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ และผมเป็นชาวนิวยอร์คเต็มตัว…และเมื่อผมมองไปทั่วเมืองนี้ผมไม่ได้เห็นพวกงี่เง่าเลยสักนิด รู้ไหมว่าผมเห็นใครบ้าง?
Peter : ผมเห็นคนที่เป็นครู, พยาบาล, ตำรวจ, พ่อแม่, เพื่อนบ้าน, มิตรสหาย…เหล่าคนดีผู้ที่อุทิศตน! ทุกที่ๆผมมองไปผมมองเห็นฮีโร่เต็มไปหมด! ที่นี้เรามาแสดงให้โลกเห็นว่าพลังนี้ไม่ได้มีขึ้นเฉพาะกับพวกงี่เง่าพวกนี้เท่านั้นหรอก เหล่าชาวนิวยอร์คตัวจริงก็มีพลังเช่นกัน!

Peter : และในวันนี้ เราไม่ได้เป็นแค่ฮีโร่เฉยๆอีกต่อไป…แต่เราทุกคนคือซุปเปอร์ฮีโร่!!!

ขณะเดียวกันนั้น ในที่ซ่อนลับ The Jackal (Miles Warren) ก็กำลังดูการถ่ายทอดของ Peter เช่นกัน

Jackal : ปาร์คเกอร์! ฉันไม่เคยเบื่อที่จะมองดูหน้าของแกนั่นเลยว่ะ ไม่ว่าจะโคลนมันมาสักกี่รอบก็ตาม…อยากจะละลายมันให้เละ…หรือไม่ก็เอามาสวมเป็นหมวกก็ไม่เลว

ทันใดนั้นหญิงลึกลับที่เป็นผู้สนับสนุนเงินทุนให้แก่ Jackal ก็พูดขึ้น

??? : ความวุ่นวายที่คุณจัดฉากขึ้นนั้นมันได้ผลเป็นอย่างดีเลยทีเดียวนะ

??? : เหล่าแมงมุมกำลังออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ฉันสัมผัสพวกเขาได้อย่างชัดเจน

Jackal : ใช่แล้ว และเมื่อพวกนั้นใช้พลังที่ได้รับมามากเท่าไหร่…ไวรัสที่อยู่ในตัวของพวกมันก็จะกลายพันธุ์และแพร่กระจายมากยิ่งขึ่น อีกไม่นานคนทุกคนในเมืองก็จะไต่กำแพงได้กันหมดเลยทีเดียว อ้าแมนฮัตตั้นเอ๋ย…

แล้ว Jackal ก็เดินไปหา Spider-King ที่ถูกตรึงอยู่บนเตียงผ่าตัด

Jackal : …นั้นเป็นการทดสอบที่ดีทีเดียว แต่ตอนนี้ถึงเวลาเอาจริงกันแล้วล่ะนะ

Spider-King : นี่จะทำอะไรกัน?!

Jackal : สไปเดอร์คิงที่น่าสงสาร ไม่มีใครเคยสอนนายเรื่อง “นกกับผึ้ง” หรือไง? คืองี้นะ เมื่อแจ็คกัลชอบมนุษย์แมงมุมตัวไหนมากๆล่ะก็…

Spider-King : อ๊าค!!

Jackal : …เขาก็จะใส่ตัวอ่อนแมงมุมกลายพันธุ์จำนวนสองพันตัวเข้าไปข้างในตัวเจ้านั่นน่ะสิ โทษทีนะ คราวหน้าฉันจะพาเจ้าไปเลี้ยงอาหารเย็นแล้วกัน…

(Birds and Bees : เป็นการยกตัวอย่างง่ายๆเกี่ยวกับการสืบพันธ์ที่ชาวตะวันตกใช้สอนเด็กๆ อย่างยกตัวอย่างการมีเด็กด้วยการเปรียบกับการที่นกวางไข่ หรือการที่ผึ้งผสมเกสรให้ดอกไม้จนมีเมล็ดขึ้นมา)

ตัดมาที่เกิดเหตุ

เหล่า Hero ก็ยังคงต่อสู้กับพวก Spider-man ตัวปลอมอยู่ ซึ่งแม้พวกเขาจะมีฝีมือเหนือกว่าพวกมันมาก แต่จำนวนก็ยังเสียเปรียบอยู่ดี

แต่สถานการณ์กำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว…

Peter Parker นำกองกำลังพลเมืองดีชาว New York ผู้มีพลังแมงมุมมาช่วยเหล่า Hero แล้ว!!

เหล่าชาวเมืองเข้าลุยกับ Spider-man ตัวปลอมกันอย่างดุเดือด

Carlie : ปีเตอร์!? นี่คุณก็มีพลังแมงมุมด้วยหรือนี่?!

Peter : ช่าย แบบว่าคุณให้แรงบันดาลใจกับผมอย่างแรงเลยล่ะ

Carlie : แหม! ขอบใจนะที่รัก แล้วก็ดูสิ ในที่สุดเราก็ออกมาทำอะไรด้วยกันอย่างที่คนเป็นแฟนเขาทำกันเสียทีนะ

แล้วปฏิบัติการแจกขนมตุ๊บตั๊บก็ดำเนินไปจนกระทั่งตกเย็น…

ผ่านไปจนกระทั่งรุ่งเช้า พวก Spider-man ตัวปลอมส่วนใหญ่ก็โดนจับกุมเอาไว้ได้

แล้วนายกเทศมนตรี Jonah Jameson ก็ออกมาขอบคุณเหล่าฮีโร่และชาวเมือง New York ทุกคนที่เข้ามาช่วยกันควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้

(มีการทำหน้ามึนตอนเห็น Peter แสดงตัวว่ามีพลังแมงมุมด้วย)

และด้วยคำสั่งของนายกเทศมนตรีก็มีการกักกันทั่วทั้งเมือง ห้ามคนเข้าและห้ามคนออกจากเมือง และให้พวกเจ้าหน้าที่และเหล่า Hero ช่วยเฝ้าดู

รวมทั้งให้กักกันผู้ที่เพิ่งออกจากเมืองไปก่อนหน้าการกักกันด้วย
(พวกป้า May ที่เพิ่งออกจากเมืองมาเลยโดนลูกหลงโดนกักกันไปด้วย)

ถึงแม้จะโดนคำสั่งห้ามเข้าออกจากเมือง แต่ชาวเมือง New York ก็ตัดสินใจจะใช้ชีวิตไปตามปกติ พร้อมกับสนุกกับพลังพิเศษที่ได้มาไปด้วย

ซึ่งนั่นก็รวม Peter กับ Carlie ด้วย

“เจ๋งจริงๆ”

“บอกไม่ถูกเลยว่าฝันถึงเวลาเช่นนี้มานานแค่ไหนแล้ว”

“การได้โหนใยไปทำงานโดยไม่ต้องคอยเปลี่ยนชุด มันรู้สึกดีจริงๆที่ได้ทำมันอย่างเปิดเผยแบบนี้”

“แต่ถึงอย่างไรผมก็ไม่สามารถจะมองข้ามเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งไปได้…”

“…มันคือความรู้สึกที่ว่า ทั้งหมดนี่จะเป็นความผิดของผมหรือเปล่า”

“แบบว่า…ก็ตอนนี้ชาวนิวยอร์คกำลังมีพลังแบบเดียวกับผมขึ้นมานี่นา”

“และถ้าเป็นอย่างที่คิดจริงๆล่ะก็ ผมก็คือ “คนไข้รายแรก”…”

“…ซึ่งที่ๆดีที่สุดในการหาคำตอบเรื่องนี้ก็คือที่ฮอไรซันแลปนี่แหละ”

เขามาถึงที่ Horizon Lab ซึ่งเป็นที่ทำงานปัจจุบันของเขา ที่ตอนนี้ถูกแต่งตั้งให้เป็นศูนย์กลางการควบคุมโรคติดต่อสำหรับกรณีในครั้งนี้

พวกเพื่อนร่วมงานของเขาต่างก็ตื่นเต้นกับการมาเยือนของผู้ที่มีมันสมองปราดเปรื่องที่สุดในโลก (Confirm เป็นที่เรียบร้อย) อย่าง Dr.Reed Richard แห่ง Future Foundation เพื่อมาร่วมหาสาเหตุและหนทางแก้ไขของเหตุการณ์ในครั้งนี้

Reed ที่กำลังศึกษาหาวิธีการรักษาอาการพลังแมงมุมก็ได้เก็บตัวอย่างเลือดของ Peter ไปใช้ในการวิเคราะห์

(พวก Future Foundation รู้ว่า Peter เป็น Spider-man)

Peter อยากจะร่วมด้วย แต่ Max Modell หัวหน้าห้องแลปมีหน้าที่อื่นให้เขาไปทำ

ขณะเดียวกันนั้น ตัวประกอบคนหนึ่งที่มีพลังแมงมุมกำลังหนีอะไรบางอย่างอยู่

ตัวประกอบA : อ๊า!! ถอยไปนะ! อย่ามายุ่งกับฉัน!!

แล้วทันใดนั้นเขาก็โดนระยางสีขาวหลายอันแทงเข้า

??? : นี่เป็นการทำเพื่อตัวนายเองนะ

เจ้าของระยางนั้นก็คือ Anti-Venom (Eddie Brock) นั่นเอง

Anti-Venom : นายกำลังติดโรคร้ายอยู่ และมีเพียงการสัมผัสจากฉันเท่านั้นที่ช่วยนายได้!

ตัวประกอบA : อะไรนะ…นี่แกทำอะไรลงไป? ฉันเพิ่งจะได้เป็นเหมือนกับสไปเดอร์แมน! แล้วตอนนี้…มันหายไปแล้ว!

ตัวประกอบA : โธ่เว๊ย! ไม่ว่าแกจะเป็นใครก็ตาม…แกมันห่วยแตกสิ้นดี!

Anti-Venom : ฉันชื่อบร๊อค

Anti-Venom : จงจำเอาไว้ว่า สักวันหนึ่งนายจะรู้สึกขอบคุณต่อสิ่งที่ฉันทำลงไป!

Anti-Venom : เสร็จสิ้นไปคนหนึ่งแต่ยังมีอีกเป็นพันที่ต้องรักษา! แต่จะหยุดไม่ได้! เมืองนี้กำลังติดเชื้อ…และฉันรู้สึกได้ว่า…นี่คือภารกิจของฉัน เป็นเหตุผลที่ฉันกลับมาที่นี่ เพื่อช่วยเหลือทุกคน!

โดยที่ Anti-Venom ไม่รู้ Madam Web กำลังเฝ้าดูเขาอยู่

Madam Web : นายมีบทบาทที่ต้องเล่นในเรื่องราวนี้จริงๆนั่นแหละเอ็ดเวิร์ด บร๊อค ฉันมองเห็นอนาคตของนายได้

Madam Web : แอนติ-เวนอมนั้นจำเป็นต่อที่นี่ รวมถึงเวน่อมก็ด้วย แต่สำหรับพวกนายคนใดคนหนึ่งนั้น…

Madam Web : …นี่จะเป็นที่ๆเรื่องราวของนายจบลง

ที่สะพาน George Washington

Spider-King กำลังฝ่าด่านกักกันของกองทัพเพื่ออกไปจากเมือง และทางกองทัพก็ร้องขอกำลังเสริม

และกำลังเสริมที่พวกเขาได้รับมาก็คือ Venom (Flash Thompson)!!!

(เนื้อเรื่องส่วนนี้ตามไปอ่านได้ที่ Venom เล่ม 6 ที่ Link ด้านล่าง)

ตัดมาทางด้าน Peter

เขาถูกส่งมาที่ห้องเก็บหลักฐานของกรมตำรวจ New York ซึ่งเป็นที่ทำงานของ Carlie เพื่อเอาอาวุธของเหล่าร้ายที่ถูกเก็บไว้ที่นี่เพื่อเอาไปติดตั้งกับหน่วย Anti-Spider Patrol ที่นายกเทศมนตรีตั้งขึ้น

ขณะที่เขาคุยกับ Carlie เธอก็ได้บอกเขาว่าเธอได้เงื่อนงำถึงต้นตอของเหตุการณ์ในครั้งนี้แล้ว
ซึ่งเธอก็เผยว่าเธอสงสัยว่าทั้งหมดนี้จะเป็นฝีมือของ The Jackal ซึ่งมันก็ทำให้ Peter ตาโตขึ้นมาเลย

“โง่จริงๆ! มันแน่อยู่แล้วว่าต้องเป็นฝีมือของเจ้าไมล์ วอร์เรน ทำไมถึงคิดไม่ถึงนะ?!”

“การดัดแปลงยีนส์! DNA ของมนุษย์กับแมงมุม! มันเข้าเค้าเต็มเลย! คาร์ลี่ ทำไมเธอถึงต้องเก่งแบบนี้ด้วยนะ?!”

Peter ติดตาม Carlie ไปยังที่ทำงานเก่าของ Miles Warren แต่ที่นั่น มีเงาของคนประหลาดหลายคนเฝ้าดูพวกเขาอยู่…

ถ้าหากว่าคนธรรมดาที่ได้พลังแบบของ Spider-man ไปยังสามารถสร้างความวุ่นวายได้ขนาดนั้น…แล้วถ้าพวกที่เป็น Super Villian อยู่แล้วล่ะ? ความเสียหายคงต้องทบทวีคุณเป็นแน่!!!!

โปรดติดตามตอนต่อไป