Batman : The Black Mirror ตอน 2

William Rhodes พ่อค้าเหล็กชื่อก้องโลกเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กร
Mirror House ตามที่ Oracle ได้บอกไว้คืนนี้ผมคงต้องคว้านข้อมูลจากหมอนี้

Batman เร่งเครื่อง Bat cycle ทะยานสู่ท้องฟ้าและสั่งการให้ติดตาม
ร่างของชายค้างคาว กระแทกใส่หลังคารถที่ William Rhodes ขับอยู่
ชายผู้หลีกหนีได้หยิบร่มข้างกายชี้ขึ้นฟ้า ไม่ช้ากระสุนหลากหลายนัด
ได้กระหน่ำทะลวงหลังคารถ Batman เอียงตัวหลบแทบไม่ทัน

แต่เส้นทางที่รถมุ่งหน้าไม่ใช่ถนนกลับเป็นกำแพง หมอนี่ยอมตายซะดีกว่าโดน Batman ซักถาม

 

หอคอยใจกลางเมือง Gotham City ที่ทำการใหม่ของ Oracle
ในครอบครัวของเราเธอคือ Batgirl คนแรกลูกสาวของ Jim Gordon น่าเสียดาย
ที่พ่อเขาไม่ยักรู้ว่าเธอเคยเป็น Batgirl มาก่อนหรือ Oracle แต่บางอย่างทำเป็นไม่รู้ไว้จะดีกว่า

การตายของ Rhodes คงไม่เป็นผลดีต่อแผนของ Dick
Barbara จึงสวมรอยให้ตัวตนของ Rhodes  ยังมีชีวิตอยู่ด้วยการ Hack ระบบบัตรเครดิต
ว่าหมอนี้ยังมีชีวิตอยู่และเสพสุขอย่างสบาย

“ตระกูล เรดฟอร์ด ทำเงินมากมายจากการนำเข้าส่งออก ให้เดา ตระกูลนี้คงหลงกล ดีลเลอร์ ให้ใช้ชื่อของครอบครัวแอบนำของเข้ามา”

“จนกระทั่งพวกเขาไม่ยอม”

“ใช่ และดีลเลอร์ ไม่พอใจเลยล้างสมองพวกเขา”

Oracle สืบดูทรัพย์สินขององค์กร Mirror House กลับพบแต่สินทรัพย์ที่เป็นต้นไม้ดูเหมือน
ทุกอย่างจะปกติไม่มีจุดด่างแต่อย่างใด ร่องรอยที่ตามได้มีเพียงลูกค้าของพวกนั้นเท่านั้น
เธอจึงหยิบยืนโอกาสอันน้อยนิดจากการเจาะเข้าไปดูไฟล์ส่วนตัวของ Rhodes ถ้าหาก
พวกเขาโชคดีคงจะได้เจอบัตรเชิญเข้าร่วมประมูล และให้ Dick ปลอมตัวเข้าไป

 

“บ๊าบ ที่อยู่ใหม่เธอนี่…”

“ทำไม มันมีอะไรเหรอ”

“มันดูดีสำหรับเธอนะ”

 

มนุษย์ค้างคาวบินจาก เพื่อเตรียมแผนการปลอมตัว

ไม่นานนักที่ Bat bunker ชั้นใต้ดินของ Wayne Tower
ขณะที่ Dick กำลังรวบรวมข้อมูล Tim Drake ชายหนุ่มสูทสีดำได้เข้ามา
ขัดจังหวะอันเงียบสงบ พร้อมในมือถือกระเป๋า Tim พยายามอธิบายว่ากระเป๋า
นี้คือของเล่นใหม่ที่ Lucius Fox ได้ประดิษฐ์ขึ้นมา มันคืออุปกรณ์วาดหนวดและเครา
ที่สามารถวาดตรงจุดไหนก็ได้ของใบหน้า

 

สัญญาณค้างคาวส่องบนฟ้ากลางดึกอีกครั้ง Batman ยังคงไปหาผู้บัญชาการเช่นเดิม
บนดาดฟ้าแต่คราวนี้คนที่พบกลับไม่ใช่

 

“บูลล็อก ผู้บัญชาการไปไหน”

“ธุระครอบครัวน่ะ”

 

Bullock บอกเล่าเลาะแสบางอย่างที่อาจช่วยคดีนี้ได้ พูดถึงสายตำรวจเก่าที่เคยได้ยิน
เรื่องการประมูลลับใน Gotham เมื่อประมาณ ยี่สิบปีก่อน แสดงว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว
และไม่ใช่แค่ที่เมืองนี่ที่เดียว มันเกิดขึ้นที่ Star City และ Metropolis

 

“รอเดียวนะ”

“เดาซิว่าฉันเปิดไปเจออะไร บัตรเชิญการประมูลที่จะจัดขึ้นพรุ่งนี้ส่งมาจากผู้จัดโดยตรงนามว่า เอเทียนเน่ กิลบอร์ก”

“นั่นเป็นนามแฝง”

 

Oracle ติดต่อเข้ามาและได้บัตรเชิญแล้ว

 

 

ย่าน Gramecy ควรจะเป็นสถานที่ที่น่าอยู่ แผนดินไหวครั้งนั้นเปลี่ยนแปลงที่นี่
จากหน้ามือเป็นหลังมือ ถ้าเมื่อหลายปีที่แล้วมีคนมาบอกว่า Gramecy จะพังทลาย
ผมคงหัวเราะเยาะใส่หน้าพวกนั้น

Dick Grayson ได้ใช้อุปกรณ์ของ Lucius เพื่อพรางตัวเป็น William Rhodes พ่อค้าเหล็ก
ผู้เป็นลูกค้าร่วมประมูลกับองค์กร Mirror House ระหว่างการเดินทาง Tim Drake ได้ติดต่อ
สื่อสารกับเขาโดยตลอด และได้บอกว่าบริเวณการประมูลสัญญาณจะถูกตัดขาด

 

เมื่อถึงเป้าหมายสัญญาณจาก Tim Drake หลุดหายไป Dick ในคราบ Rhodes ยื่นบัตรเชิญ
ไปให้ผู้คุมหน้าประตู ซึ่งเขาไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย

 

“เข้าไปได้คุณโรดส์ รับนี้ไปซะข้างในจะเริ่มกันแล้ว”

ผู้คุมยื่นหอของขวัญแก่แขกรับเชิญทุกคน เมื่อเปิดออกมาพบกับหน้ากากกันสารพิษคล้ายกับ
Wesley Dodge หรือ Sandman สวมใส่ Dick ไม่ลังเลที่จะสวมมันและเดินลงบันไดไปยังประตูเบื้องหน้า

 

ด้านในประตูสีดำ พบว่าคือห้องโถงขนาดใหญ่ ดูมืดและสกปรก แสงสว่างเพียงอย่างเดียวในห้องคือ
แชงกาเรีย ด้านหน้าที่ห้อยอยู่เหนือเวที บนนั้นคุณจะพบชายสามคน คนกลางน่าจะเป็นผู้นำ
เขาถือไม้เท้าสีขาว ในห้องเต็มไปด้วยแขกรับเชิญมากมาย สวมหน้ากากและมองตรงไปที่ชายบนเวที

 

“ยินดีต้อนรับทุกคน ยินดี ยินดี ยินดี”

ไม่ต้องสงสัยผู้ต้อนรับกลางเวทีคือ The Dealer ที่ตามหา เขาอธิบายว่าการที่ต้องใส่
หน้ากากในการประมูลครั้งนี้เพราะต้องการเพิ่มรสชาติในการประมูล โดยการจัดงานในห้องที่เต็มไปด้วยสารพิษ

และขอชิ้นแรกที่นำมาประมูลได้แก่….

 

แท่งเหล็กที่เต็มไปด้วยสนิมและคราบเลือด Dick รู้จักมันดีมันคือสิ่งของที่ฆ่า Jason Todd
ด้วยฝีมือของ Joker ใช่มันคือชะแลงอันนั้น แขกต่างประหลาดใจกับของ ผู้คนยกมือขึ้น
เพื่อเสนอราคาได้มันมาเป็นเจ้าของ

 

“มันช่างสวยงาม”

“ยอดเยี่ยม”

“สุดแสนวิเศษ”

“ช้าก่อนทุกท่านเรามีของใหญ่อีกหนึ่งชิ้นที่ให้ทุกท่านจับจอ คุณวิลเลี่ยม โรดส์ อยู่หรือป่าว”

ไม่…ทุกอย่างผิดไปหมด สมองของ Dick Grayson เกิดความสับสน

ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาในหัว อะไรบางอย่างในหน้ากากที่เขาสวม

 

“ท่านทั้งหลายคุณ โรดส์ ไม่ใช่คนที่พวกคุณรู้จัก หน้ากากของเขาจึงไม่ถูกดัดแปลงให้ทนสารพิษในห้องได้ คุณคงจะเริ่มรู้สึกถึงมันบ้างแล้วซินะครับคุณ โรดส์ หรือจะให้ผมเรียกคุณว่า แบทแมน”

 

ผู้คนในห้องต่างจ้องมองมาที่ Dick แต่ท่าทางของพวกเขาแปลกไป เสียงคำรามดังกู่ก้อง
พวกนี้ไม่ใช่มนุษย์ มันคืออสูรกาย

 

“ผมบอกพวกท่านแล้วว่าคือนี้สุดแสนพิเศษ เพราะผมจะมอบ แบทแมน ให้พวกท่าน และส่วนที่ดีที่สุดในงานนี้ก็คือ พวกคุณไม่ต้องแย่งประมูลเขาหรอก ผมจะยกให้ทุกคนเลย เอาเลย จงฉกชิงสิ้นส่วนของเขา ฉีกเขาเป็นชิ้นๆ”

“แล้วจงเก็บเอากระดูกไปเป็นของท่านเอง!”

 

Barbara Gordon เฝ้ามอง Dick Grayson จากไปหลังจากคุยเรื่องแผนสวมรอย Rhodes

 

เธอปิดประตู ตั้งค่าระบบคอมพิวเตอร์ และลงลิฟต์มายังด้านล่าง
พบว่ามีคนมารอเธออยู่

 

“บาร์บาร่า”

“พ่อ”

“เราต้องคุยกัน”

Gordon พาลูกสาวมายังร้านอาหาร Bay Dine ซึ่งอยู่ข้างๆหอคอย

“บาร์บาร่า เรื่องนี้เกี่ยวกับพี่ของหนู”

บรรยากาศเงียบไปชั่วขณะ

“เขากลับมา…ก็อธแธมเหรอค่ะ”

“อาจจะ แต่เรายังไม่รู้”

“แล้วคุณรู้อะไรบ้าง มีรายละเอียดไหม”

“แค่ภาพไม่กี่วิ จากกล้องวงจรปิด”

“แล้วพ่อคิดว่าเป็นเขา เหรอค่ะ”

“พ่อยังไม่รู้”

“พ่อค่ะ”

“ก็ได้ พ่อคิดว่าเป็นเขา”

“เอาล่ะหนูไปดีกว่า”

“บาร์บาร่า พ่อไม่ได้มาเพื่อให้หนูอารมณ์เสีย พ่อแค่อยากให้หนูรู้ ว่าเราสังเกตการณ์เขาอยู๋”

“หนูดีใจนะ ที่พ่อดูเขาอยู่ หนูน่ะเฝ้าหาเขามาเป็นปี และทุกครั้งที่ใกล้ถึงตัวเขา อยู่ดีๆ เจมส์ ก็หายไป เพราะว่าเขาฉลาด และเจ้าเล่ห์”

“พ่อรู้น่ะว่าเจมส์เป็นคนแบบไหน”

 

“เจมส์เป็นฆาตกรนะพ่อ และหนูรู้ว่าพ่อคิดยังไงถึงจะไม่เคยบอกก็เถอะ ว่าพ่อไม่ยอมรับว่าเขาฆ่าคนเพราะคิดว่ามันไม่มีหลักฐาน และก็คงถูกของพ่อ มันไม่มีแน่นอนหลักฐาน เพราะเขาดันเผอิญไปอยู่ในที่ๆมีเรื่องไม่ดีเกินขึ้น ทุกอย่างมันบังเอิญ”

“แค่ฟังหนูก็พอนะค่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องโทษกันว่าใครผิดไม่ผิด เราผ่านเรื่องร้ายๆมาด้วยกันตลอด มีแค่ไม่กี่อย่างที่ทำให้หนูฝันร้ายได้ อย่างหนึ่งคือประตูกับปืนนั้น และอีกอย่างคือ เจมส์ จ้องมองหนูตรงสนามหญ้า ถือพวงกุญแจลามกนั้น ยิ้มให้กับหนู”

“ขอโทษนะค่ะแต่หนูต้องไปแล้ว”

“บาร์บาร่า”

 

Barbara จากไปจากร้าน Gordon ได้แต่นึกว่าเขาควรจะทำกับเรื่องนี้แบบไหนดี
พนักงานในร้านได้เดินมาถามว่าเขาจะต้องการอะไรไหม แต่สติของเขานึกไปถึงเรื่องอื่น

“อะไรนะ โอ๊ะโทษทีนะ ขอเวลาผมเดียวนึงนะ”

Gordon นึกคิดอยู่ครู่ใหญ่จนมีชายคนนึงเดินมาที่โต๊ะ

“ผมขอแค่กาแฟแล้วกัน กาแฟดำ..ไม่ใส่น้ำตาล…”

ชายคนนั้นนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามและกล่าวสวัสดี

“ไง พ่อ ไม่เจอกันนานเลยนะ”