Marvel Comic : Venom 03 : สิ้นหนทาง…

เรื่อง : Rick Remender
ภาพ : Tom Fowler
วางจำหน่าย: 25 พฤษภาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

คนรักของ Venom ถูก Jack-O-Lantern ลักตัวไป และขณะที่เวลางวดลงไปทุกขณะ Venom ก็ต้องพบกับอุปสรรคชิ้นโตที่ขวางทางไม่ให้เขาไปช่วยเธอในรูปของ Spiderman?!?!

.
.
.
ในคืนวันนั้น ที่บ้านของ Betty Brant แฟนสาวของ Eugene “Flash” Thompson (Venom)

มีแขกไม่ได้รับเชิญมาเยือน…

มันคือ Jack-O-Lantern นั่นเอง! มันต้องการอะไรกันแน่?!?!

ส่วนอีกด้านหนึ่ง ที่ฐานทัพของ Project Rebirth

Katherine : ท่านนายพลดอจ์ดคะ เจ้าหน้าที่เวน่อมขาดการติดต่อไปนานถึงสามวันแล้วนะคะ

Katherine : เขาสูญหายไปในซาเวจแลนด์ และนี่ก็เกินกำหนดเวลาการรวมตัวกับซิมไบโอตมาถึง 24 ชั่วโมงแล้วนะคะ ฉันขอเสนอให้เราทำตามขั้นตอนการรักษาความปลอดภัย และใช้รีโมตคอนโทรลกดปุ่มระเบิดที่ติดอยู่กับตัวของเจ้าหน้าที่ทอมป์สันค่ะ

(ที่ตัวของ Flash จะมีระเบิดติดตั้งอยู่ ซึ่งหากทางศูนย์บัญชาการเห็นว่าเขาโดน Symbiote ครอบงำจนบ้าคลั่งไปแล้ว ก็จะกดปุ่มจุดระเบิดเพื่อฆ่าเขาเสียและเก็บกู้ Symbiote คืนมา : พวกนี้เอาจริงแน่นอนครับ เพราะจริงๆแล้ว Flash เป็น “คนที่สอง” ที่ปฎิบัติงานในชุด Symbiote นี้ ซึ่งคนแรกนั้นโดน Symbiote ครอบงำและถูกระเบิดขมองไปเป็นที่เรียบร้อย ปล.Flash รู้เรื่องทั้งหมดนี้ และยอมรับความเสี่ยงนั้น)

Gen.Dodge : แคทรีน มันมีโอกาสที่ว่าเขาอาจยังสามารถควบคุมชุดได้อยู่นะ…

Gen.Dodge : เธอคิดว่ามันเป็นการหวังมากเกินไปงั้นรึ?

Gen.Dodge : อย่าเพิ่งกดระเบิด เรายังต้องการเจ้าหน้าที่เวน่อมในการทำลายการขนส่งแอนตาร์คติกไวเบรเนี่ยมนั่น

Gen.Dodge : ถ้าเขาทำไม่สำเร็จล่ะก็ พวกเราก็จะเจอกับเรื่องร้ายๆไปอีกหลายปีเลยทีเดียว จงเชื่อมั่นไว้เถอะ…

Gen.Dodge : พ่อหนุ่มของเราคนนั้นจะต้องควบคุมตัวเองไว้ได้แน่

ขณะเดียวกันนั้นที่ฐานขุดเจาะ Antarctic Vibranium ใน Savage Land
Venom ที่มาถึงเป็นที่เรียบร้อยก็กำลังสู้กับพวกยามเฝ้าสถานที่

“ฉันควบคุมมันไม่ได้แล้ว”

“เจ้าชุดนี้มันไม่ยอมทำตามคำสั่ง…”

“โดนเจ้าคราเว่นทำให้เสียเวลาไป…เสียเวลาไปเป็นวันๆเลย”

“การขนส่งไวเบรเนี่ยมกำลังจะเริ่มแล้วด้วย…”

“ความทรงจำเริ่มไม่ปะติดปะต่อแล้ว…นี่ฉันฆ่าคนพวกนี้หรือนี่?”

“ไม่สิ ไม่ใช่คน…มันคือผู้ก่อการร้าย…ที่ค้าขายกระสุนที่ไม่มีทางป้องกันได้”

“พวกมันสมควรโดนแบบนี้แล้ว”

“พวกพ่อค้าความตาย”

“ธุรกิจของพวกมันฆ่าผู้หญิงและเด็ก…รวมถึงพ่อแม่ของพวกเขา”

Venom : เรา..จะ..ฆ่า..พวกมัน..!

Henceman : ก็อาจเป็นได้ แต่แกก็กำลังจะได้รู้ว่า…

Henceman : ว่าเฮนจ์เมนอย่างพวกเรานั้นไม่ใช่พวกกระจอกๆ!

Venom : อ๊าค!!!

“ความเจ็บปวดของซิมไบโอตแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ…และฉันก็ทำอะไรไม่ได้…เป็นได้แค่คนดู…”

“ปล่อยให้มันเป็นไป…ให้ซิมไบโอตทำตามที่มันต้องการจะทำ…เพราะพวกมันสมควรโดนแบบนี้แล้ว”

“พวกมันสมควรมาเจอกับเราแล้ว”

(จากการที่ Flash เป็นทหาร เขาจึงไม่มีความลังเลที่จะฆ่าศัตรูอย่างพวกฮีโร่ทั่วๆไป โดยเฉพาะเมื่อศัตรูเป็นพวกพ่อค้าอาวุธสงคราม และผู้ก่อการร้ายที่เข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์เช่นนี้ จึงไม่เป็นปัญหาเลยที่เขาจะปล่อยให้ Symbiote ทำหน้าที่ของมันไป)

“พลัง…มันทำให้ความรู้สึกชักจะเบลอๆ…สนุกสนานมากๆ”

“นั่นไม่ใช่สัญญาณที่ดีแล้วสิ”

Flash พยายามจะดึงการควบคุมกลับมาเท่าที่จะทำได้

“นี่เป็นยาระงับประสาทชุดสุดท้ายแล้ว…ต้องใช้พลังใจทั้งหมดที่ฉันมีในการบังคับให้ซิมไบโอตยอมทำตาม”

“ยานี่จะช่วยให้เวลาฉันสักชั่วโมงหนึ่ง…นานพอ ที่จะหาไวเบรเนี่ยม…แล้วตั้งระเบิด…แล้วออกไปจากที่นี่”

เขามาถึงท่าขนส่งเฮลิคอปเตอร์ ในตอนที่มันบรรทุกสินค้าขึ้นเรียบร้อยและออกบินไปพอดี

เขาวิ่งฝ่าห่ากระสุน และโยนระเบิดใส่พวกยามที่มาขวางทาง

เขายิงใยไปติดคอปเตอร์ แล้วโดดตามมาเกาะที่คอปเตอร์ก่อนที่ฐานจะระเบิด

แล้วก็เปิดประตูคอปเตอร์ และจับคนขับโยนทิ้งไป

เขาใช้เฮลิคอปเตอร์ขนส่งเป็นพาหนะในการกลับบ้าน

แต่ทันใดนั้นเอง

??? : ==ครืด==ฮัลโหล? ได้ยินไหม? ได้ยินฉันหรือเปล่า?

??? : สิบโททอมป์สัน นายได้ยินหรือเปล่า?

เป็น “จอมบงการ” เจ้าของเหมืองแร่ที่ Venom เพิ่งระเบิดไปนั่นเอง

??? : ขอบใจจริงๆที่นายช่วยเอาสินค้าของฉันออกมาได้อย่างเรียบร้อยนะ ขอบใจมากๆเลย

Venom : ฉันไม่รู้ว่าแกพูดอะไรของแกอยู่นะ…

??? : เลิกทำไก๋ได้แล้ว ฉันติดกล้องไว้ทั่วซาเวจแลนด์ และเราก็ถ่ายนายตอนที่ไม่ได้สวมชุดสุดแจ่มนั่นด้วย

??? : นายทำลายเหมืองแร่ของฉันจนวายวอด

??? : แต่โชคดี ที่นายกำลังบินมากับแอนตาร์คติคไวเบรเนี่ยมทั้งหมดที่เราสามารถขุดขึ้นมาได้

??? : ทีนี้ ฉันรู้ว่าคนแบบนายต้องมีรหัสผ่านการรักษาความปลอดภัยของทางทหารอยู่หลายระดับมากเป็นแน่… นายน่าจะสามารถขับคอปเตอร์ลำนั้นบินเข้ามาถึงที่นิวยอร์คได้อย่างไม่มีปัญหา

Venom : แกคิดว่าฉันจะเอามันไปส่งให้กับแกงั้นเรอะ?!

ทันใดนั้นภาพบนจอก็เปลี่ยนไป

??? : แน่นอนอยู่แล้ว

??? : ซึ่งมันก็นับว่าสมเหตุสมผลดีอยู่ ด้วยว่าลูกน้องของฉันแจ็ค-โอ-แลนเทิร์นได้เอาตัวแฟนสาวของนายไปผูกไว้กับระเบิดลูกเบ้อเริ่มอยู่น่ะนะ

??? : มันออกฟังดูจะโบราณไปนิด แต่ยังไงเสียสิบปากว่าก็ไม่เท่าตาเห็นจริงๆใช่ไหมล่ะ?

Venom : ถ้าแกทำร้ายเธอล่ะก็…

??? : อ้อ ใช่ๆ เลิกคิดจะขัดขืนไปได้เลย อยู่เงียบๆไว้…แล้วบังคับเฮลิคอปเตอร์นั่นมาที่นิวยอร์คนี่…แล้วแจ็คก็จะปล่อยเบตตี้ไป

??? : ฉันเป็นคนที่แฟร์พอตัวนะ…และฉันก็ให้โอกาสนายพอสมควรด้วยใช่ไหมล่ะสิบโท?

??? : แบบนี้เราต่างก็ได้กันทั้งคู่ คืองี้นะ จริงๆแล้วฉันก็กำลังปวดหัวกับการหาทางขนส่งไวเบรเนี่ยมของฉันมา เพื่อทำการผลิตที่นิวยอร์คนี่อยู่พอดี

??? : แล้วทันใดนั้นเองนายก็โผล่มา แบบว่ายังกับสวรรค์ส่งมาเลยล่ะ พร้อมกับรหัสผ่านทางทหารที่นายมีอยู่นั่นน่ะ

??? : ฉันเชื่อนะว่านายจะต้องเอาสินค้ามาส่งให้ฉันได้

??? : …เพราะนายลองนึกภาพดูสิว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเบ็ตตี้ถ้านายไม่มาน่ะ

ตัดมาที่อพาร์ตเม้นของของ Betty

Peter Parker ที่อยู่ในอพาร์ตเม้นเดียวกันเห็นว่าประตูห้องของเธอเปิดทิ้งไว้ และภายในห้องก็เละเทะไปหมด

และเมื่อสอบถามไปยังเพื่อนร่วมห้องของเธอ และรู้ว่าตอนนี้เธอควรจะอยู่ที่ห้อง Peter ก็รู้ว่าเกิดเรื่องแล้ว

ว่าแล้วเขาก็เปลี่ยนชุดและออกไปทางหน้าต่างทันที!

ตัดมาทาง Venom เขาขับคอปเตอร์มาถึง Bushwick, New York จนได้

“เมื่อฉันใช้รหัสผ่าน มันก็จะเป็นการส่งข่าวให้ทางกองบัญชาการรู้”

“ให้พวกผู้บัญชาการรู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่…ยังมีชีวิตอยู่และยังควบคุมซิมไบโอตได้อยู่

“แต่ฉันไม่ได้กำลังเป็นผู้ที่ควบคุม…มันเป็นชุดนี้ต่างหาก”

“มันเพียงแค่แกล้งทำตัวดี…มันยอมให้ฉันรู้สึกว่าควบคุมมันได้…สำหรับตอนนี้”

Crime-Master : เอาละทุกคน มาช่วยกันปรบมือให้กับคุณเวน่อมกันหน่อย

Crime-Master : วันนี้นายทำงานได้ดีมาก ช่วยเราได้เยอะเลย ฉันคือไครม์-มาสเตอร์ ยินดีที่ได้รู้จัก

Venom : เบ็ต..ตี้ ก..แกสัญญากับเรา…ไว้

Crime-Master : ใช่ ฉันสัญญากับนาย…หรือพวกนาย จะเอกพจน์หรือพหูพจน์…ก็แล้วแต่นายจะชอบแล้วกันนะ

Crime-Master : เธออยู่ในโกดังริมแม่น้ำ ที่อยู่สุดทางของถนนวาเลนไทน์ นายมีเวลา…ห้านาทีน่ะนะ และถ้านายติดต่อผู้บังคับบัญชาของนายล่ะก็…เธอตาย

Venom : …ทำไม….แกถึงปล่อย….เราไป?

Crime-Master : ก็…เพราะนายคือเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานที่สำคัญที่สุดของกองทัพสหรัฐ และฉันก็รู้ตัวจริงของนายแล้วด้วย

Crime-Master : เมื่อคิดถึงวิถีชีวิตตามปกติของนาย ฉันกล้าพนันได้เลยว่าการสวมใส่เจ้าชุดมีชีวิตนั้น มันต้องเป็นความสนุกอย่างสุดๆไปเลย และฉันก็แน่ใจว่านายจะต้องเขียนรายงานให้มันปกปิดเรื่องที่ฉันรู้ตัวจริงของนายอย่างแน่นอนด้วย

Crime-Master : เพราะมันคือทางเดียวที่นายจะได้ใช้ชุดนั้นต่อไปได้ เอาละที่นี้นายก็ไปช่วยคุณแบรนท์ซะเถอะ แล้วก็ใช้ชีวิตของนายต่อไป แล้วก็เล่นบทสุดยอดสายลับของนายต่อไป

Crime-Master : แล้วซักวันฉันจะกลับมาขอให้นายช่วยอีกน่ะนะ

“ต้องใช้ทุกอย่างที่ฉันมี จึงจะสามารถหยุดเจ้าชุดนี้ไม่ให้จับเจ้าบ้านั่นกินได้”

“ตอนนี้ต้องตั้งมั่นกับเรื่องช่วยเบ็ตตี้เข้าไว้”

Venom โลดแล่นไปตามหมู่ตึกใน New York

ตอนนี้ Flash ไม่สามารถคงรูปร่างของชุดให้เป็นไปตามที่เขาต้องการได้อีกแล้ว ตอนนี้ลักษณะดั้งเดิมของ Venom ปรากฎออกมาอย่างเต็มที่!

“สู้มันไม่ไหวแล้ว…ตอนนี้ชุดมันเป็นฝ่ายควบคุมอย่างเต็มที่…”

“แต่…มันก็ยังฟังคำขอของฉัน…”

“มันยังยอมที่จะร่วมมือกับฉันเพื่อช่วยเธอ”

“การฆ่าเจ้าคนที่ทำเรื่องนี้ต้องไว้ทีหลัง”

“ไปหาเธอซะ”

“แกได้ยินไหม?”

“ช่วยเธอด้วย…ได้โปรดเถอะ…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม…”

“อย่าให้อะไรมาหยุดแกได้”

ทันใดนั้นเอง ราวกับนรกกลั่นแกล้ง จู่ๆ Spiderman ก็โผล่มาถีบ Venom จนร่วงลงไป

Spiderman เข้าใจไปว่า Venom เป็นคนที่จับ Betty ไป เพราะคิดว่ามันเกิดจำได้ขึ้นมาว่าตัวจริงของเขาเป็นใคร และคิดใช้เพื่อนของเขาเป็นเหยื่อล่อเพื่อเล่นงานเขา!

(เดิมที Symbiote รู้ว่า Peter คือ Spiderman แต่หลังจากเหตุการณ์ใน One More Day ที่ Peter กับ Mary Jane ทำสัญญากับ Mephisto ให้ลบเรื่องที่ Spiderman เคยเปิดเผยตัวจริงให้สาธารณชนรู้ในช่วง Civil War ออกไปให้หมด โดยแลกกับการทำให้ความรักของพวกเขา “ไม่เคยเกิดขึ้น” และด้วยการ “Mephisto จัดให้” นั่นเอง ก็ทำให้ Symbiote ลืมว่า Spiderman เป็นใครไปด้วย)

เมื่อเจอโจทก์เก่ามาขวางทางแถมยังมาทำร้ายมันก่อนแบบนี้ Symbiote ก็หลงลืมทุกอย่างไปจนหมดสิ้น…

และเริ่มเล่นงาน Spiderman คืน!!

“หยุดนะ!”

“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาทำแบบนี้..”

“แกได้ยินไหม?”

“ได้โปรดเถอะ!”

“ต้องไปเดี๋ยวนี้…ไม่งั้นเบ็ตตี้จะต้องตาย!”

แต่ Venom ที่คลั่งไปแล้วก็ยังคงเล่นงาน Spiderman อย่างหนักหน่วง!!

“ไม่มีการตอบสนอง…”

“มันโดนความโกรธเข้าบังตา…”

“….มันไม่ฟังแล้ว…”

“…มันสนใจอยู่อย่างเดียว…”

Venom : ฆ่าสไปเดอร์แมน!!!

ทางด้าน Betty ระเบิดเวลากำลังเดินไปเรื่อยๆ

ทางด้านกองบัญชาการ

Katherine : ท่านคะ?

Gen.Dodge : เจ้าหนุ่มของเราเสียการควบคุมไปเสียแล้ว

Gen.Dodge : งั้นก็ไม่มีทางเลือกแล้ว

Gen.Dodge กำลังจะกดสวิทซ์ระเบิดที่ฝังไว้ในตัว Flash เพื่อสังหารเขาและหยุดการอาละวาดของ Venom

สถานการณ์มันย่ำแย่สุดกู่ไปเสียทุกทาง…ทั้งการที่ Antarctic Vibrenium ตกไปอยู่ในมือของผู้ก่อการร้าย…ทั้งการที่ Symbiote หลุดจากการควบคุม…ทั้งการที่ Betty คนรักของเขากำลังจะถูกระเบิดตาย…และการที่กองบัญชาการกำลังจะกดปุ่มระเบิดเพื่อสังหารเขาด้วย!!

Flash Thompson จะสามารถดึงการควบคุม Symbiote กลับคืนมาได้ทันเวลา…ทั้งที่จะไม่ให้กองบัญชาการฆ่าเขาทิ้ง และเพื่อไปช่วย Betty ได้ทันหรือไม่?

โปรดติดตามตอนต่อไป กับตอนจบของบทแรกของการผจญภัยของ Venom!!
.
.
.
.
.

อันนี้เป็นของแถม เรื่องหลังฉาก ก่อนการเริ่มต้น Event ใหญ่ ของซีรีย์ Spiderman ประจำปีนี้่

Infested : The Road to Spider-Island

ในสถานที่แห่งหนึ่ง ใครบางคนกำลังทำอะไรบางอย่างกับตัวเรือดจำนวนนับพันนับหมื่น…

“เอาละ ตั้งใจฟังให้ดีๆนะ ชั่วโมงเรียนกำลังจะเริ่มแล้ว เคยได้ยินเรื่อง The Butterfly Effect ไหมล่ะ?”

“มันเป็นเรื่องที่ว่าการย้อนกลับไปในอดีตแล้วเหยียบแมลงตายไปตัวนึง แล้วมันก็ส่งผลต่อเนื่องให้ปัจจุบันทั้งหมดหายไปเลยไงล่ะ”

“ทีนี้มาลองนึกภาพดูซิว่า ฉันจะทำอะไรกับอนาคตได้บ้างน่ะ”

“เคยได้ยินข่าวที่ว่าจำนวนแมลงเต่าทองลดลงอย่างฮวบฮาบไหมล่ะ? ที่ว่ามันอาจส่งผลร้ายแรงต่อสิ่งแวดล้อมของโลกทั้งโลกน่ะ?”

“นั่นเป็นฝีมือฉันเอง แค่เพราะอยากลองทำดูก็แค่นั้น แต่ที่ฉันกำลังทำอยู่นี่…คืองานสำคัญเลยล่ะ”

“และหลังจากที่ทดลองสร้างกรณีเรือดระบาดมานานนับเดือน…(แล้วค่อยมาขอบคุณฉันทีหลังแล้วกันนะคนในเกาะแมนฮัตตั้นเอ๋ย)…ฉันก็เชื่อว่าฉันเพาะเลี้ยงสายพันธ์ที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาได้สำเร็จ…พวกมันพร้อมแล้ว”

“มาเลยหนูๆทั้งหลาย…ได้เวลาออกจากรังกันแล้ว”

“หลายรังเลยเสียด้วย”

“ในสถานที่นับพันแห่งทั่วทั้งเมือง”

“ได้ยินเสียงของพวกมันไหมล่ะ?”

“ได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กๆของพวกมันไหม?

“จ๊วบๆๆ”

Jackal : ราตรีสวัสดิ์นะนิวยอร์ค หลับให้สบายนะ กินให้อิ่มด้วยล่ะ ฉันเลี้ยงเอง

Jackal : ฉันชื่อไมล์ วอร์เรน และเจ้า…พวกเจ้าทั้งหมด…คือการทดลองวิทยาศาสตร์ครั้งยิ่งใหญ่ของฉัน

(เจ้านี่คือ The Jackal (Miles Warren) วายร้ายนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องที่เคยก่อเรื่องโคลนสไปเดอร์แมนขึ้นเมื่อหลายปีก่อน และทำให้เกิด Event “Clone Saga” ต้นฉบับขึ้นมา)