Brightest Day : Martian Manhunter 01 : ความหมายของภาพนิมิตร

เรื่อง : GEOFF JOHNS, PETER J. TOMASI
ภาพ : IVAN REIS, PAT GLEASON ARDIAN SYAF, SCOTT CLARK, JOE PRADO
วางจำหน่าย: กันยายน-ตุลาคม 2010
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Martian Manhunter (J’onn J’onzz) กำลังจะได้รับรู้ความหมายของภาพนิมิตรที่แสงสีขาวมอบให้กับเขา และความจริงที่ว่ายังมีเพื่อนร่วมเผ่าพันธ์ของเขาหลงเหลืออยู่อีก

(เหตุการณ์ในเล่มนี้จะ Crossover กับ Green Arrow เล่ม 4 ถ้าไปอ่านเล่มนั้นด้วยจะได้อรรถรสมากขึ้น)

สปอยนี้รวบรวมจาก Brightest Day เล่มหลักเล่ม 8-9 และ 11

ที่ทะเลทรายทานามิ ออสเตรเลีย

Martian Manhunter กำลังคุยกับ Miss Martian (M’gann M’orzz) ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

M’gann : เมื่อกี้นี่ฉันกำลังจะตาย…แล้วคุณก็ช่วยรักษาฉันนะจอน์น…คุณกลายเป็นอะไรบางอย่างที่สว่างจ้ามากๆเลย

J’onn : ดูเหมือนว่าฉันจะกลายเป็นไวท์แลนเทิร์นไปน่ะ

M’gann : ใช่ ฉันรู้สึกได้ว่าแสงของคุณแผดเผาตัวฉัน แต่มันไม่เจ็บเลย…ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม

J’onn : มันมีคำถามมากมายเหลือเกินที่ต้องการคำตอบ ตั้งแต่ที่ฉันคืนชีพขึ้นมา แต่ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดก็คือ.. ใครทำกับคุณแบบนี้น่ะเมแกนน์?

M’gann : มันเป็นชาวดาวอังคารน่ะ

J’onn : แต่คุณเป็นชาวไวท์มาเชี่ยนคนเดียวที่ยังเหลืออยู่บนดาวดวงนี้นี่นา ฉันไปดูเขตกักกันในโซนหยุดนิ่ง ไวท์มาเชี่ยนทุกคนก็อยู่เรียบร้อยดี

M’gann : ไม่ใช่หรอก มันเป็นชาวกรีนมาเชี่ยนต่างหากล่ะจอน์น

J’onn : นั่นมันเป็นไปไม่ได้ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามมันอาจปลอมแปลงรูปร่างตัวเองเพื่อปิดบังก็ได้

M’gann : มันไม่ใช่การปลอมแปลงนะจอน์น ฉันดูในจิตใจของมันก่อนที่มันจะสกัดกั้นฉันได้

J’onn : ฉันเป็นคนสุดท้ายของเผ่าพันธุ์ของฉัน โรคระบาดได้สังหารทุกคนไปหมดแล้ว คำตอบที่น่าจะเป็นไปได้คือมีไวท์มาเชี่ยนที่สามารถหนีรอดจาก JLA ไปได้แล้วแทรกซึมเข้าไปในหมู่ชาวโลก แต่ทำไมมันถึงได้รอนานขนาดนี้ถึงค่อยลงมือกันล่ะ…

เมื่อเห็นว่าคงจะอธิบายด้วยปากให้เชื่อได้ยาก Miss Martian จึงทำการ

M’gann : ฉันขอเปิดจิตใจของฉันให้คุณ จิตของฉันคือของคุณ จงเป็นฉัน…และมองดูสิ่งที่คุณเห็น…

และเขาก็เห็นภาพเหตุการณ์ตอนที่ Miss Martian โดนโจมตี โดยชาวดาวอังคารปริศนา

Martian : นั่นแกพยายามที่จะเข้าไปในจิตใจของฉันหรือไง? แกน่าจะอับอายบ้างนะ ที่ทำให้สายเลือดชาวดาวอังคารในตัวแกต้องขายหน้าด้วยโทรจิตอ่อนหัดแบบนั้น ขนาดทารกชาวดาวอังคารยังใช้โทรจิตได้ดีกว่าแกเยอะ

Martian : ดูซะ ฉันจะแสดงให้แกดู

M’gann : อ๊าค!!

Martian : อ้อ ถูกส่งออกจากดาวอังคารโดยจรวดไปยังระบบดาวเวก้า เพื่อหนีภัยสงครามกลางเมืองระหว่างเผ่าสีเขียวกับสีขาวสีนะ?

M’gann : อะ…ออกไปจากหัวฉันนะ…

Martian : และที่นี่…ที่เรียกว่า “Outback” นี่ก็ทำให้แกนึกถึงบ้านที่แกทิ้งมางั้นสิ?

Martian : ทีนี้ให้ฉันเตือนความจำแกหน่อยนะ มันหลอกลวง! ตัวแกมันแค่ของเก๊!!

Martian : แกบังอาจแสดงตัวว่าเป็นเผ่าสีเขียวทั้งที่แกมันก็คือเผ่ากระหายสงคราม ที่น่าชัง ที่ชั่วช้า พวกไวท์มาเชี่ยน!!

Martian : แกคิดหรือว่าการปลอมแปลงของแกจะทำให้แกคู่ควรกับเขา? แกกับจอน์นไม่มีอะไรเหมือนกันมากไปกว่าก้อนหินนี่หรอก!!

Martian : แกกับเผ่าพันธ์ของแกไม่มีทางจะเป็นพวกพ้องของเขาได้! แกไม่มีทางให้สิ่งที่กรีนมาเชี่ยนที่แท้จริงสามารถให้เขาได้หรอก! แกมันต่ำกว่าฉัน…แกมันต่ำกว่าพวกเรา!!

Martian : ฉันจะทิ้งแกให้ตายอยู่ที่นี่เพียงลำพัง!!

เมื่อภาพความทรงจำจบลง Martian Manhunter ก็รู้แล้วว่า

J’onn : มะ…มันเป็นความจริง

J’onn : เทพฮรอนเมียร์ทรงโปรด…มีชาวกรีนมาเชี่ยนคนอื่นอยู่อีกจริงๆ…

J’onn : เราไม่มีเวลาให้เสียแล้ว…การป้องกันทางจิตของเจ้านั่นอาจจะลดลง…เราต้อง รวมจิตกันแล้วค้นหารูปแบบโทรจิตที่สามารถให้เบาะแสเราได้

J’onn : คุณพร้อมไหมเมแกนน์?

M’gann : พร้อมแน่อยู่แล้วล่ะจอน์น

J’onn : งั้นจงตั้งสมาธิ หาให้ทั่วโลก ค้นหารูปแบบโทรจิตที่ผิดปกติที่แตกต่างจากปรกติ

หลังผ่านไปครู่ใหญ่

M’gann : ฉันคิดว่าฉันรู้สึกถึงบางอย่าง…

J’onn : ใช่ ฉันก็รับรู้ได้เหมือนกัน มันมีจุดอับของโทรจิตอยู่…

J’onn : อยู่ที่ใจกลางของ…สตาร์ซิตี้

J’onn : น่าทึ่ง

J’onn : ช่างน่าทึ่งจริงๆ แต่ถ้าภาพนิมิตรที่แสงสีขาวมอบให้ฉันมันถูกต้อง…

J’onn : ฉันจะต้องเผาสถานที่อันน่าอัศจรรย์นี้…ต้องทำลายกรีนมาเชี่ยนเพียงคนเดียวที่ยังเหลืออยู่ในจักรวาลนี้นอกจากฉัน

J’onn : แต่ฉันจะไม่มีทางที่จะยอมให้อะไรก็ตามที่ฉันยังไม่เข้าใจมาควบคุมหรอก…

Martian Manhunter เข้ามาในป่า แต่ทันใดนั้นก็เกิดสิ่งผิดปกติขึ้น

จู่ๆเขาก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

อีกด้านหนึ่ง Green Martian อีกคนก็กำลังช็อปปิ้งในซุปเปอร์มาเก็ต…หลังสังหารทุกคนในห้างไปแล้ว

พลังโทรจิตของเขาปั่นป่วน เขาไม่สามารถจะควบคุมได้ คลื่นความคิดจำนวนมหาศาลจากทั่วโลกพุ่งเข้าในหัวเขา

และก็มีเสียงของแสงสีขาวดังขึ้น

“สีเขียวจะต้องตาย”

“มันจะต้องถูกเผา”

“ข้ามีเหตุผลที่นำเจ้ากลับมา”

“เจ้ากลับมาเพื่อวัตถุประสงค์หนึ่ง”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง

Oliver : แกตัวใหญ่ดีนี่หว่า

ผู้ที่มาก็คือผู้อาศัยในป่านี้ Green Arrow (Oliver Queen) นั่นเอง

Oliver : แต่อย่างน้อยก็เป็นเป้าที่เล็งง่ายดี ไอ้ป่านี้มันมีเรื่องให้แปลกใจได้ไม่จบไม่สิ้นจริงๆ

ขณะที่โดนธนู เสียงของแสงสีขาวก็ยังดังไม่หยุด

“เจ้าต้องเลือก”

“เลือกชีวิต”

“เลือกความตาย”

แล้วเขาก็มุ่งไปหาต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ใจกลางป่า ต้นไม้ที่มีสัญลักษณ์แสงสีขาวอยู่

“ตั้งสติเอาไว้”

“จงตั้งสติของเจ้าเอาไว้ให้ดี”

“จงอย่าหลงทาง”

“จงควบคุมไว้ให้ได้”

“จงโอบกอดข้า”

“จงโอบกอดตัวเจ้าเอง”

“จงให้ชีวิตชนะ”

“จงให้ความตายชนะ”

“ที่นี่ไม่ใช่สีเขียวที่เจ้าจะต้องเผา”

“ที่นี่ไม่ใช่ป่าที่เจ้าต้องทำลาย”

“มีหลุมลึกอยู่ในวิญญาณของเจ้า”

“จงปีนออกมาจากหลุมนั่นซะ”

ขณะเดียวกันนั้น Green Martian อีกคนก็รับผลของสิ่งที่ Martian Manhunter ได้เห็นไปด้วย

และพวกเขาก็เห็นภาพนิมิตรร่วมกัน ภาพที่พวกเขาต่อสู้กัน

J’onn : …ฉันทำสำเร็จแล้ว…ฉันนำชีวิตกลับมาสู่ดาวอังคารได้สำเร็จ…แต่ต้องแลกมาด้วยอะไรกัน?…

Martian : …ทิ้งโลกไปซะจอน์น…เอามันกลับมาสิ…เอาดาวอังคารกลับมาให้พวกเรา…

Martian : ดาวอังคาร…มันมีชีวิตอีกครั้งแล้ว…

ขณะที่รับฟังคำพูดจากแสงสีขาว ป่ารอบตัวของ Martian Manhunter ก็เริ่มล้มตาย ท่ามกลางความตกตะลึงของ Oliver

ด้วยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น Oliver ก็ต้องทำสิ่งที่เขาคิดว่าต้องทำ และใช้กัปดักท่อนซุงน็อค Martian Manhunter ลง

ขณะที่ Oliver พยายามลากร่างเพื่อนของเขาออกจากป่า Martian Manhunter ก็ได้สติขึ้นมา แล้วทั้งสองก็ห้อเต็มฝีเท้าออกจากป่าไป

เมื่อออกมาจากป่าแล้ว Martian Manhunter ก็ร่ำลา Oliver และมุ่งหน้ากลับ “บ้าน”

เขาออกบินไปด้วยความเร็วสูงสุด ผ่านห้วงอวกาศ เพื่อกลับไปยัง…

“ดาวอังคาร”

และสิ่งที่เขาพบก็คือ ป่าสีเขียวที่ทอดตัวสุดลูกหูลูกตา ป่าสีเขียวบนดาวเคราะห์สีแดง…

ภาพนี้มันควรจะทำให้เขายินดี หากไม่ใช่ว่า…มันก่อรูปเป็นสัญลักษณ์ Black Lantern?!

ป่าที่ Martian Manhunter ต้องเผาคือที่นี่งั้นรึ? แล้วเรื่องของ Green Martian อีกคนล่ะ?

โปรดติดตามตอนต่อไป