Brightest Day : Firestorm 01 : Deathstorm!!

เรื่อง : GEOFF JOHNS, PETER J. TOMASI
ภาพ : IVAN REIS, PAT GLEASON ARDIAN SYAF, SCOTT CLARK, JOE PRADO
วางจำหน่าย: กันยายน-ตุลาคม 2010
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ด้วยว่าผมได้รับไฟเขียวจากคุณ Voeten ให้สามารถสปอยเล่มหลักด้วยได้แล้ว ผมจึงตัดสินใจว่าจะทำสปอยของเล่มหลักเป็นแบบตามสะดวกของผมเสียเลย โดยจะแยกเอาเนื้อเรื่องของเล่มหลักที่แบ่งเป็นหลายๆรูธที่ไม่เกี่ยวกัน มาสปอยเป็นคนๆไปเลย โดยคนแรกที่ผมเลือกมาคือเนื้อเรื่องของ Firestorm ซึ่งดูจะเป็นเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องโดยรวมมากที่สุด

ซึ่งเนื้อหาในสปอยนี้จะรวบรวมมาจาก เล่มหลักเล่ม 10-11

ที่มหาวิทยาลัย Pittsburgh
ห้องทดลองของศาสตราจารย์ Martin Stein

เขากำลังต้องการให้ Firestorm ฮีโร่ที่เกิดจากการรวมร่างของ Ronald Reymon และ Jason Rusch ทดลองอะไรบางอย่าง

Stein : ฉันอยากจะทดลองทฤษฎีบางอย่างหน่อย

Stein : เธอกับโรนัลด์แปรสภาพลูกฟุตบอลนั่นได้ไหม?

Ronald : เป็นอะไรล่ะครับ?

Jason : คุณมีของที่นึกไว้ในใจบ้างไหมครับ

Stein : เอาเป็นลูกโลกที่ทำจากพลาสติกเป็นไง?

Jason : พลาสติกเหรอ ผมทำได้อยู่…เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ฉันรู้สูตรเคมีของพลาสติกนี่นา

Stein : ใช่แล้ว เธอรู้แน่เจสัน แต่โรนัลด์ล่ะ?

Ronald : ฉันรู้สูตรเคมีของพลาสติกหรือเปล่างั้นหรือ?

Jason : ฉันเดาว่านายไม่รู้สินะ

Ronald : พลาสติกมันไม่ดีต่อสิ่งแวดล้อมอยู่แล้วนี่

Stein : จากที่ฉันรวบรวมข้อมูลได้ พลังของพวกเธอยังไม่สมบูรณ์ดี เพราะตอนนี้มันถูกใช้โดยจิตใจกับร่างกายที่ไม่สัมพันธ์กัน ดังนั้นมันจึงแปรสภาพได้เฉพาะสิ่งที่โรนัลด์รู้เท่านั้น

Ronald : เฮ้ ไหนลองเปลี่ยนมันเป็นน้ำดูสิ ฉันรู้สูตรของมันนะ!

ครั้งนี้ลูกบอลถูกแปรสภาพกลายเป็นน้ำไปทันที

Jason : ทำไมพลังมันถึงเปลี่ยนแปลงไปแบบนี้ล่ะครับ?

Stein : ไฟร์สตอร์มเมธริกซ์นั้นเชื่อมโยงกับโรนัลด์มากกว่าที่ทำกับฉันมาก มันถึงกับเคยปฏิเสธฉันและเปลี่ยนฉันเป็นพลังงานธาตุไฟไปชั่วระยะหนึ่ง บางทีนั่นเพื่อจะแยกฉันออกห่างจากโรนัลด์ มันพบบางอย่างในตัวเขา…แล้วจากนั้นมันก็พบกับเธอเจสัน มันก็พบบางสิ่งในตัวเธอเช่นกันสินะ? มันเลือกพวกเธอ

Stein : และตอนนี้เมธริกซ์นั้นก็รวมเข้ากับพวกเธออย่างเต็มที่ ไฟร์สตอมกำลังจะเข้าสู้ขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง มันคือขั้นสุดท้ายที่ฉันเคยพูดถึง พวกเธอกำลังจะทรงพลังยิ่งขึ้นกว่าที่เธอจะจินตนาการได้ แต่มันก็ไม่เสถียรราวกับเป็นไนโตรกลีเซอรีนทีเดียว ทีนี้ลองถอดถุงมือของเธอออกดูสิ

Ronald : นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

ภายในถุงมือ ร่างของไฟร์สตอมเป็นพลังงานไฟทั้งตัว!!

Ronald : เอาฉันออกไปเดี๋ยวนี้เลยเจสัน! แยกร่างเดี๋ยวนี้เลย!

Jason : ไม่ จนกว่าศาสตราจารย์จะอนุญาตให้เราลองดู

Ronald : ทำไปเถอะน่าเจสัน! นี่มันผิดปกติแล้ว!

Jason : รอนนี่ ใจเย็นๆก่อนสิ!

Stein : ได้โปรดเถอะทั้งสองคน! พวกเธอจะทะเลาะกันไม่ได้นะ!

Ronald : คุณหมายความว่ายังไงที่ว่า “ไม่ได้” น่ะ?

Jason : มันอะไรหรือครับศาสตราจารย์?

Stein : พวกเธออาจไปรบกวนเมธริกซ์ได้น่ะสิ

Ronald : รบกวนเมธริกซ์เหรอ? ผมนึกว่าเมธริกซ์มันเป็น…แค่สภาพรวมกันของพลังงานอะไรแบบนั้น แบบว่าพลังที่ทำให้อะตอมรวมตัวกันอยู่ได้น่ะ

Stein : ความจริงก็คือฉันไม่เคยคิดตีเรื่องนี้ให้แตก ในตอนที่ฉัน “บังเอิญ” จุดประกายในกำเนิดของไฟร์สตอมขึ้น ฉันนึกว่าฉันสร้างเมธริกซ์ขึ้นมาแต่…ฉันมันอวดดีเกินไปเหมือนกับคนอื่นๆ นั่นแหละ และก็คิดผิดด้วย

Stein : เมื่อตอนที่โรนัลด์กับฉันพบกันครั้งแรกนั้น ฉันกำลังพยายามพิสูจน์ทฤษฎีของฉันเกี่ยวกับการมีอยู่ของบิกแบง

Stein : ที่ว่ามันมีการจุดประกายบางอย่างซึ่งก่อกำเนิดทุกสิ่งในจักรวาล และในวันนั้นฉันก็นึกว่าฉันได้พิสูจน์การมีอยู่ของประกายที่ว่านั่น…

Stein : …ฉันจับมันเอาไว้ได้

Ronald : หรือนั่นจะเป็นเสียงที่เราได้ยินนั่น?

Stein : มันมีความเป็นไปได้อยู่

Jason : คุณกำลังบอกว่าเมธริกซ์มันคือ…

Stein : มันก็คือบิกแบง เป็นสิ่งที่จุดประกายการกำเนิดจักรวาล หรือในกรณีนี้คือการ “เริ่มต้นใหม่”

Ronald : การเริ่มต้นใหม่?

Stein : จักรวาลนี้คือวัฐจักรที่ไม่สิ้นสุดของการขยายและหดตัว มันจะขยายตัวอยู่นับพันล้านปีแล้วมันก็จะหดตัวลง แล้วจึงขยายตัวใหม่ จากที่เหล่านักวิทยาศาสตร์มากมายรวมถึง เดอะอะตอม(เรย์ พาล์มเมอร์)คาดกันไว้ จักรวาลนี้เกินกำหนดเวลาในการขยายตัวของมันมานานแล้ว และหน้าที่ของสิ่งนี้…สิ่งที่พวกเธอเป็นนี้…

Ronald : อะไรกันล่ะ?

Jason : พวกเราคืออะไรกันครับศาสตราจารย์สเตน?

Stein : พวกเธอทั้งคู่รวมกันคือสิ่งที่อันตรายที่สุดในจักรวาล

Stein : คิดซะว่าพวกเธอคือเวอร์ชั่นมีชีวิตของเครื่องเร่งอนุภาคเฮดรอนที่อยู่ใต้ดินของพรมแดนฝรั่งเศสกับสวิสเซอร์แลนแล้วกัน

Ronald : อะไรนะ?

Jason : มันมีข่าวลือถึงอันตรายของมัน…บางคนบอกว่าทุกครั้งที่ใช้มัน จะมีโอกาส 1 ในหมื่นล้านที่จะเกิดเหตุที่เปลี่ยนแปลงจักรวาลนี้ไปเลย

Stein : ใช่ ข่าวลือซึ่งอาจเป็นจริงหรือไม่ก็ได้ แต่สิ่งที่เป็นจริงอยู่นี่คือทุกครั้งที่เธอกับโรนัลด์ทะเลาะกัน พวกเธอจะก่อความไม่เสถียรให้กับเมธริกซ์ และยิ่งอารมณ์ของพวกเธอรุนแรงแค่ไหน มันก็มีโอกาสมากยิ่งขึ้นที่จะเกิดบิกแบงครั้งใหม่ขึ้น

Jason : แล้วมันมีโอกาสขนาดไหนครับศาสตราจารย์

Stein : ในสภาพจิตใจปกติมันเกือบจะเป็นศูนย์ แต่ถ้ากำลังหงุดหงิดล่ะก็? ประมาณ 1 ในล้าน หรือ 1 ในแสน

Ronald : ก็คือว่าเราคือปุ่ม Ctrl/Alt/Delete ของจักรวาลนี้งั้นหรือครับ?

Stein : พวกเธอทั้งคู่จะระเบิด และทุกสิ่งที่มีตัวตนก็จะถูกทำลาย เหลือไว้แต่พวกเธอเท่านั้น

Ronald : เหลือแค่พวกเราหรือ?

ทันใดนั้นก็มีเสียงลึกลับพูดขึ้น

??? : กับข้าด้วยว่ะ เจ้าพวกงี่เง่า!

Jason : นายได้ยินเสียงนั่นไหมรอนนี่?

Ronald : เสียงของเมธริกซ์หรือ?

??? : ไม่ใช่

??? : ไม่ใช่เมธริกซ์หรอก

??? : เมธริกซ์มันก็สิ่งของเท่านั้นแหละพวก

??? : ข้าน่ะมีตัวตน มีความนึกคิด

มือสีดำโผล่ออกมาจากร่างของ Firestorm และแยกพวกเขาออกจากกัน

??? : เจสัน รัช มีความโกรธ ความรัก และความหวัง

??? : รอนนี่ เรย์มอนด์ มีความมุ่งมั่น มีความกลัว และความโลภ

??? : ส่วนแกศาสตราจารย์สเตน

??? : มีความเห็นอกเห็นใจ

Black Lantern Firestorm : นี่มันสุดยอดไปเลยนะเนี่ย

Stein : ได้โปรดเถอะอย่าฆ่าพวกเขาเลยนะ

Black Lantern Firestorm : ใจเย็นไว้ศาสตรจารย์ ข้าไม่ฆ่าพวกมันหรอก ข้าจะทำร้ายพวกมันต่างหาก

Black Lantern Firestorm : ข้าจะทำให้รอนนี่กับเจสันมันทรมาณจิตใจสุดๆไปเลย ข้าจะทำให้พวกมันเกลียดกัน แกก็บอกพวกมันแล้วนี่นะว่าจะเป็นยังไง ถ้าพวกมันเกิดโกรธกันขึ้นมาล่ะก็จะ…ตูม!! แล้วทุกสิ่งก็จะพินาศ และนั่นก็คือสิ่งที่ข้าต้องการล่ะเจ้าแก่ ความตายของทุกชีวิตไงล่ะ

Stein : แกคืออะไรกันแน่?

Black Lantern Firestorm : โอ้ ดีใจที่ถามนะเนี่ย

Black Lantern Firestorm : แกเรียกข้าว่าแบบนี้แล้วกัน…

“DEATHSTORM”

Deathstorm : เจ๋งใช่ไหมล่ะ?

Stein : พะ…พวกเขาจะหยุดยั้งแก

Deathstorm : ไม่มีใครหยุดข้าได้หรอก ข้าคือตัวแทนแห่งความตาย และที่ข้ายังอยู่ได้นี่ก็เพราะเจสันกับรอนนี่ไม่ยอมให้ข้าไป

Deathstorm : พวกมันสร้างข้าขึ้นมา

Deathstorm : ให้ข้าบอกความลับของจักรวาลนี้ให้ฟังนะศาสตราจารย์ ทั้งความดีและความชั่วน่ะมันไม่มีอยู่หรอก มีแค่ความตายกับชีวิตเท่านั้นแหละ

Stein : ฉันไม่เชื่อแกหรอก และพวกเขาก็ไม่เชื่อแกด้วย

Deathstorm : ช่าย แกรู้จักรอนนี่ดีกว่าข้าใช่ไหมล่ะ? แกรู้ทุกความผิดพลาด และความไม่มันใจในตัวเองที่อยู่ในใจมัน ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เปลี่ยนมันจากฮีโร่มาเป็นไอ้ขี้แพ้

Deathstorm : ข้าจะไม่ฆ่าแกหรอกศาสตราจารย์ เพราะว่า…

ทันใดนั้น Deathstorm ก็ดูดศาสตรจารย์เข้าไปในตัวมัน

Deathstorm : สมองของแกมันมีค่าเกินกว่าจะเสียเปล่าไปแบบนั้น

Deathstorm : ไม่ต้องห่วงศาสตราจารย์หรอกรอนนี่ ข้ากำลังพาเขาขึ้นรถด่วนสายนรกไปกับข้านะเนี่ย ปู๊นๆ! ให้ตายสิสมองของเจ้านี่เยี่ยมจริงๆ ความรู้ทางวิทยาศาสร์ของมันนี่มีประโยชน์มากเลย รู้ไหมว่าศาสตราจารย์น่ะเห็นแกเหมือนเป็นลูกชายเลยนะ และนั่นคือเหตุผลที่เขาผิดหวังกับสิ่งที่แกกำลังทำอยู่ตอนนี้มากเลยละ

Stein : ออกไปจากหัวฉันนะ!

Deathstorm : ถ้าแกจะมีชีวิตโดยเหมือนหลบอยู่ก้นขวดแบบนั้น แล้วจะมีชีวิตไปทำไมกันล่ะจริงไหม?

Ronald : แกพูดถูกแล้ว ปล่อยเขาไปเถอะ? เอาฉันไปแทนสิ

Deathstorm : แกเรอะ? แกมันไม่มีความรู้อะไรให้ใช้เลยว่ะรอนนี่ เอางี้ไหม? ฆ่าเจสันซะสิ แล้วข้าจะปล่อยแกกับศาสตราจารย์ไป ข้ารับรองได้ว่าเจสันก็เกลียดแกมากอยู่แล้ว มันจะไม่เกลียดไปได้ยังไงหลังจากที่เราสองคนทำกับแฟนมันแบบนั้นน่ะจริงไหม?

Jason : เขาไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น นั่นมันเป็นฝีมือแกต่างหากล่ะแบล็คแลนเทิร์นไฟร์สตอม

Deathstorm : ตอนนี้ข้าชื่อเดธสตอมแล้วว่ะพวก!

Ronald : เอาไงก็เอาเหอะ มาเลยเจสัน

Ronald : แกอยากได้ความโกรธใช่ไหม “พวก”?

Ronald : ไหนลองมาเจอกับ “ความโกรธของไฟร์สตอม” ดูหน่อยเป็นไง?

ที่บ้านของ Jason

Alvin Rusch พ่อของเขากำลังนึกโกรธตัวเองที่ไม่สามารถทำอะไรให้ลูกของเขาได้เลย

แต่ทันใดนั้นก็มีหมอกดำปรากฎขึ้น

Deathstorm : เฮ้ อัลลลลวินนน!

Alvin : อะไรเนี่ย?

จู่ๆเขาก็ถูกพามาที่ห้องทดลองที่กำลังซัดกันอยู่

Jason : พ่อ?

Deathstorm : ดูนี่สิท่านผู้ชม! คุณพ่อรัชมาถึงแล้ว!!

Deathstorm : ข้าพาแกมาเพราะข้าต้องการให้แกช่วยข้ากวนประสาทของเจสันหน่อยน่ะ แกสองคนเข้ากันไม่ค่อยได้ใช่ไหมล่ะ ไหนลองบอกข้ามาหน่อยซิว่าทำไม!

พ่อของ Jason ถูกดูดเข้าไปรวมกับ Deathstorm อีกคน ตอนนี้มันมีตัวประกันสองคนแล้ว

Deathstorm : เอาละเด็กๆ ไปเที่ยวกันหน่อยไหม!

Firestrom ตามมันไป แต่ด้วยเพราะเป็นห่วงตัวประกันเลยไม่กล้าลงมือเต็มที่

Jason : เราจะปล่อยมันหนีไปไม่ได้นะ!

Deathstorm : ใช้แค่บ่วงเชือกเนี่ยนะ? นั่นมันอ่อนไปมั๊งพวก

Ronald : มันพูดถูกนะเจสัน แค่บ่วงเชือกเนี่ยนะ?

Jason : ศาสตราจารย์สเตนกับพ่อฉันรวมเข้ากับมันนะรอนนี่ แล้วจะให้ฉันใช้อะไรกันล่ะ?

Ronald : อะไรก็ได้ที่มันจะไม่หัวเราะเยาะเราน่ะ

Deathstorm : ถึงที่หมายแล้ว!

Firestrom โดนเล่นงานจนร่วงลงไป และเมื่อพวกเขามองไปเบื้องหน้า…

Ronald : เจสัน นายจำภาพนิมิตรที่เราเห็นได้ไหม?

Jason : ตะเกียงสีขาว

Deathstorm : ต้นกำเนิดของชีวิตทั้งหมดบนโลก! เจ๋งจริงๆ!

Deathstorm : ให้ตายสิ มันหนักเอาเรื่องเลย

Deathstorm : แต่ถ้าให้มันแปดเปื้อนสักเล็กน้อยล่ะก็…เบาลงทันทีเลยสินะหือ? ถ้าข้าทำลายมันข้าก็จะทำลายทุกชีวิตบนโลก…

Deathstorm ได้ตะเกียงขาวไปแล้ว แต่ก่อนที่มันจะทันทำอะไรก็มีเสียงลึกลับอีกเสียงดังขึ้น

“ไม่ เจ้าจะทำลายตะเกียงสีขาวไม่ได้”

Alvin : นั่นเสียงใครน่ะ? สเตน?

Stein : ฉันก็ไม่รู้…

“เจ้าจงนำตะเกียงสีขาวมาให้ข้า”

“และเจ้าจงสร้างกองทัพให้กับข้า”

“เหล่าผู้คืนชีพทั้งสิบสองต้องถูกหยุดยั้ง”

“ผู้พิทักษ์คนใหม่จะต้องไม่ถูกเลือกขึ้นมา”

“พลังแห่งชีวิตทั้งมวลต้องเป็นของข้า”

Deathstorm : ได้ยินที่เขาพูดแล้วใช่ไหมล่ะพวก

เมื่อสิ้นคำสั่งของเสียงลึกลับ Deathstorm ก็ใช้พลังของมันสร้าง “บางสิ่ง” ขึ้นมา…

Deathstorm : “จงตื่นขึ้น”

มันสร้าง Black Lantern ลอกแบบของเหล่าผู้คืนชีพทั้งสิบสองขึ้นมา หรือนี่จะเป็นการกลับมาอีกครั้งของ “คืนอันมืดมิด” ครั้งใหม่!?

โปรดติดตามตอนต่อไป