Brightest Day : Green Arrow Vol.5 : Return of The Black Lanterns!

เรื่อง : J.T. Krul
ภาพ : Diogenese Neves, Vincente Cifuentes
วางจำหน่าย: 27 ตุลาคม 2010
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ชีวิตของนักธนูชุดเขียวผู้นี้เต็มไปด้วยปัญหาสารพัด ที่ประดังกันเข้ามาแบบไม่ให้เขาหยุดพัก แต่ครั้งนี้เขาจะทำอย่างไร เมื่อต้องเผชิญหน้าทั้งกับนักฆ่าปริศนาผู้ไร้ความปราณี และเหล่า Black Lanterns ที่กลับมาอีกครั้งไปพร้อมๆกัน

“มีใครบางคนตามฆ่าคนที่มีตำแหน่งสูงในสตาร์ซิตี้ ซึ่งผมมาที่นี่เพราะคิดว่าแมรี่อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเบื้องหลังเหตุการณ์พวกนั้น”

“แต่มันกลับกลายเป็นว่าเธอก็เป็นเป้าหมายเหมือนกัน”

Oliver Queen หรือที่รู้จักกันในนามว่า Green Arrow ได้ตามไปหา Mary หญิงสาวที่เขาสงสัยว่าอาจเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้น แต่ที่เขาไปพบกลับเป็น Nix นักฆ่าที่ Isabel Rochev เจ้าของคนปัจจุบันของ Queen Industries ส่งมา

Oliver : ฉันนึกว่าฉันรู้จักทุกคนในเมืองนี้ แต่ก็ต้องยอมรับว่าฉันไม่รู้จักเธอแฮะ จะบอกชื่อหน่อยได้ไหมล่ะแม่สาวสวมหน้ากาก?

แต่แทนคำตอบ Nix กลับส่งเท้าเข้าเต็มหน้า Oliver แทน

“นั่นคงแทนคำตอบว่าไม่แฮะ”

“ยายนี่ไวมาก”

“แต่ผมก็เหมือนกัน”

เมื่อเห็นว่า Oliver เตรียมใช้ธนู Nix ก็ใช้ Mary เป็นโล่ห์เพื่อป้องกันไม่ให้ Oliver เล็งได้ถนัด

Oliver เห็นว่าชักไม่ได้การจึงใช้ธนูตัดเชือกที่มัด Mary อยู่ แต่แม้จะไม่มี Mary เป็นที่กำบัง Nix ก็ยังคล่องเสียจน Oliver ยิงไม่โดน

“ยายนี่ไม่รู้จักกลัวเอาเสียเลย ไม่คิดถึงความปลอดภัยของตัวเองสักนิดเดียว”

“แบบนี้มันยิ่งไม่ห่วงความปลอดภัยของคนรอบข้างเลยเป็นแน่”

Nix พุ่งแท็ค Oliver จนทะลุหน้าต่างลงมา แต่แม้จะหล่นลงมาที่พื้นด้วยกัน Nix กลับมุ่งมั่นแต่จะฆ่า Oliver ให้ได้โดยไม่แสดงออกมาแม้แต่ความรู้สึกเจ็บปวด

“มันอันตรายเกินไปที่จะสู้ประชิดตัวกับยายนี่”

“ต้องให้มีระยะห่างบ้างเสียแล้ว”

เมื่อมีระยะห่างพอเหมาะ Oliver ก็ยิงธนูใส่ Nix และคราวนี้ก็เข้าที่สีข้างอย่างจัง

“ไม่ได้เล็งที่ตรงนั้น มันเหมือนกับว่ายายนี่จงใจหันจุดนั้นมาให้โดนในวินาทีสุดท้ายยังงั้นแหละ”

และสิ่งที่ Oliver คิดก็เป็นจริง เพราะ Nix จงใจหันจุดไม่สำคัญมารับธนู เพื่อล่อให้ Oliver เข้ามาใกล้

Oliver : ฉลาดมากนี่ ติดกับเข้าเต็มๆเลย

ทันใดนั้น Nix ก็ไปลากคนลงมาจากรถแล้วเอามีดจ่อเขาไว้

Oliver : โว้ว โอเค ช้าก่อน ฟังนะ ฉันไม่รู้จักเธอ แต่เธออย่าทำอะไรเขาเลยนะ เขาไม่เคยไปทำอะไรกับเธอนี่นา

แต่โดยไม่มีการเตือน Nix ก็ทำการเอามีดกรีดท้องของตัวประกันทันที!

Oliver : ไม่!!!

ขณะที่ Oliver เข้าไปดูคนเจ็บ Nix ก็ฉวยโอกาสหนีไป

“เลือดออกมากเหลือเกิน ยายนั้นไม่ให้โอกาสรอดเลยสักนิดเดียว”

“แผลลึกเกินไป…เขาคงไม่รอดแน่…”

“นอกเสียจากว่า….”

“ผมไม่รู้ว่าควรจะเชื่อพลังอำนาจที่อยู่เบื้องหลังป่านี้ไหม แต่ความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้คือมันช่วยชีวิตผมไว้”

“มันช่วยรักษาผมจากการโดนธนูเสียบเข้าที่หัว”

“มันอาจเป็นโอกาสเดียวที่เหลืออยู่ของผู้ชายคนนี้”

Oliver อุ้มร่างของเหยื่อเคราะห์ร้ายมายังบึงน้ำที่เคยช่วยชีวิตเขา

Oliver : เรามาถึงแล้ว

แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงมาจากด้านหลัง

Galahad : ข้าขออภัยที่ต้องบอกเรื่องนี้กับท่าน โอลิเวอร์

เขาคือ Galahad ชายลึกลับที่อ้างตัวว่าเป็นอัศวินโต๊ะกลมของกษัตริย์อาเธอร์ ผู้เคยนำ Oliver มารักษาที่บ่อน้ำนี้ในครั้งก่อนนั่นเอง

Galahad : ข้ารู้ว่าท่านต้องการจะช่วยเขา แต่มันสายไปแล้ว เขาจากไปแล้ว

Oliver : นายพูดอะไรน่ะกาลาแฮด? ตอนนั้นฉันก็เหมือนกันนี่ จำไม่ได้หรือ?

Galahad : ไม่ใช่หรอกโอลลี่ ตอนนั้นท่านแค่ปางตายไม่ใช่ตายไปแล้ว

Galahad : ครั้งนี้มันต่างกัน เชื่อข้าเถอะ

Oliver : เชื่อนายรึ? ฉันไม่รู้จักนาย กระทั่งนายเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำมั๊งว่านายเป็นใคร เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนนายยังอยู่ในวอร์ดคนไข้โรคประสาทอยู่เลย

Galahad : ไม่ว่าท่านจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับข้าก็ตาม แต่นี่มันไม่มีประโยชน์หรอก

Oliver : แล้วนายมาเป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับป่านี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ?

Galahad : มัน…พูดกับข้า ผ่านมาตามสายลม และในต้นไม้ ข้าได้ยินเสียงของมัน ป่านี้ไม่สามารถช่วยผู้ชายคนนั้นได้หรอก

Oliver : งั้นเรามาลองดูกัน

เมื่อ Oliver นำชายเคราะห์ร้ายแช่ลงในน้ำ ก็เกิดประกายแสงขึ้น

Oliver : มันได้ผล!

แต่ Galahad กลับบอกว่า

Galahad : ไม่ใช่หรอกโอลลี่

ทันใดนั้น ในน้ำก็สะท้อนภาพนิมิตรออกมา เป็นภาพของ Black Lantern Fire Storm ที่กำลังถือตะเกียงขาวที่บัดนี้ถูกย้อมเป็นสีดำ และมีเสียงลึกลับออกคำสั่งมัน (เหตุการณ์ในเล่มหลักเล่ม 11)

“เจ้าจงนำตะเกียงสีขาวมาให้ข้า”

“และเจ้าจงสร้างกองทัพให้กับข้า”

“เหล่าผู้คืนชีพทั้ง 12 ต้องถูกหยุดยั้ง”

“ผู้พิทักษ์คนใหม่จะต้องไม่ถูกเลือกขึ้นมา”

“เหล่าแบล็คแลนเทิร์น…จงตื่นขึ้น!”

“นั่นมันแบล็คแลนเทิร์นไฟร์สตอม นึกว่าเราปราบพวกมันหมดแล้วเสียอีก สงสัยว่าเราจะคิดผิด”

ทัน ใดนั้นราวกับจะตอบรับกับพลังแห่งความมืดที่ส่งผ่านตะเกียงสีขาวมายังหนองน้ำ นี้ มือของเหล่าผีดิบ Black Lantern นับสิบก็ขึ้นมาจากน้ำ เป็นเหล่าคนที่ตายและร่างถูกฝังอยู่ในเมืองนี้ และในหมู่พวกมันมีอยู่ร่างหนึ่งที่สะดุดตา Oliver อย่างยิ่ง เพราะมันคือ…พ่อของเขาเอง…Robert Queen!

ทั้งสองเข้าต่อสู้กับเหล่า Black Lantern แต่ก็เหมือนเมื่อครั้งก่อน ไม่ว่าจะทำยังไงพวกมันก็ฟื้นตัวได้ตลอด

Oliver : นี่มันไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาเลย!

Galahad : บางทีเราอาจต้องหาอาวุธที่ดีกว่านี้

Oliver : ครั้งก่อนนั้นไม่ว่าอะไรก็หยุดพวกมันไม่ได้…นอกจาก…

เมื่อนึกไอเดียออกมาได้ Oliver ก็ออกวิ่งไปทันทีโดยมี Galahad วิ่งตามไป

Robert : เอาจริงดิโอลลี่? วิ่งหนีอย่างคนขี้ขลาดเนี่ยนะ? ฉันจำไม่ได้ว่าเคยสอนแกแบบนี้นี่นา

Galahad : การวิ่งหนีมันไม่ค่อยจะสง่างามเท่าไหร่นะ โอลลี่

Oliver : ความสง่างามมันไม่มีความสำคัญอะไรในตอนนี้ นี่มันเพื่อชัยชนะเท่านั้น

Oliver : ครั้งก่อนเจ้าพวกแบล็คแลนเทิร์นมันเล่นงานพวกเราอย่างหนักเลย และมันต้องอาศัยพลังอำนาจลึกลับอีกอย่างในการพลิกสถานการณ์

พวกเขามาถึงต้นไม้ใหญ่ที่มีสัญลักษณ์ของแสงสีขาว

Oliver : พลังของไวท์แลนเทิร์นไงล่ะ

Galahad : ท่านจะให้ต้นไม้นี่สู้แทนเรางั้นรึ?

Oliver :ฉันก็นึกว่ามันจะส่งผลกับเจ้าพวกนี้บ้างน่ะนะ

Galahad : เหมือนอย่างแวมไพร์กับไม้กางเขนน่ะรึ?

Oliver : มันก็น่าลองอยู่นี่?

Galahad : แต่จากที่ข้าดูแล้ว เจ้าพวกนี้มันไม่ใช่แวมไพร์นี่นา

Oliver : ถ้านายมีความคิดที่ดีกว่านี้ฉันก็ยินดีรับฟังนะ

Galahad : ก็อย่างเคย มันมีทางเลือกอันหนึ่งอยู่เสมอ นั่นคือการเข้าต่อสู้กับพวกมัน อย่างสมเกียรติ์เยี่ยงนักรบ

Oliver : ไอ้การโดดเข้าหาอันตรายมันเป็นความถนัดของฉันอยู่แล้ว

ขณะที่ทั้งสองเข้าลุยกับพวกผีดิบ มีตัวหนึ่งเข้าหา Oliver เป็นผีดิบของคนที่เขาช่วยไว้ไม่ได้นั่นเอง

Black Lantern : แกไม่ยอมช่วยฉัน แกเอาแต่ยืนดูนังนั่นผ่าท้องฉัน

“เขาพูดถูก ผมช่วยเขาไม่ได้ เขาเป็นเหยี่อผู้เคราะห์ร้ายที่โดนลูกหลง แต่ไอ้มุขพยายามให้ผมรู้สึกผิดมันไม่ได้ผลหรอก”

“เพราะไอ้ความรู้สึกผิดของผมน่ะ มันมากมายเสียจนไม่มีที่ว่างให้เพิ่มขึ้นอีกแล้ว”

เขาเหวี่ยงร่างมันไปยังต้นไม้ที่มีสัญลักษณ์

และเมื่อร่างมันสัมผัสกับต้นไม้ ร่างของมันก็สลายไปทันที

Oliver : ต้องให้ได้อย่างนี้สิ

Galahad : แย่หน่อยที่ท่านเอาต้นไม้มาทำเป็นธนูไม่ได้

Oliver : ก็แล้วใครว่าไม่ได้ล่ะ

ว่าแล้ว Oliver ก็ทำการลอกเปลือกต้นไม้ออกมาใช้ยิงแทนลูกธนู

และมันก็ได้ผล Black Lantern ที่โดนลูกธนูเปลือกไม้ก็สลายไปตัวแล้วตัวเล่า

Galahad : ข้าต้องขอบอกว่าตอนนี้สถานการณ์พลิกมาอยู่ข้างเราแล้ว

ในที่สุดก็เหลือเพียงตัวเดียว มันคือ Black Lantern Robert Queen พ่อของ Oliver นั่นเอง

Robert : ทำได้ดีมากนี่โอลลี่

Robert : ยังจำสมัยที่ลูกไม่สามารถแม้แต่จะยกธนูขึ้นสู้กับสัตว์ป่าได้ไหมล่ะ?

Robert : พ่อดีใจจริงๆที่ในที่สุดลูกก็เติบโตขึ้นเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว

Oliver : แค่การฆ่าน่ะไม่จำเป็นต้องมีความเป็นลูกผู้ชายหรอก

Robert : ใช่สิลูกพ่อ

Robert : ให้พ่อแสดงให้ดูนะลูกรัก

Robert : ตอนนั้นลูกยังเป็นเด็กอยู่ในตอนที่ลูกปล่อยให้แม่ตาย มือน้อยๆของลูกไม่สามารถปกป้องเธอได้”

Robert : แต่แม้ว่าจะเติบโตมาโดยขาดแม่ แต่ลูกก็เรียนรู้วิธีรับมือผู้หญิงได้เป็นอย่างดีนี่นะ

Robert : ลูกมองดูพ่อตายด้วยสายตาของคนขลาด

Robert : แต่เมื่อลูกโตขึ้นลูกก็สามารถจัดการกับพวกสัตว์ในป่าคอนกรีตได้

Robert : เพราะลูกไม่เคยลืมบทเรียนที่ลูกเรียนรู้ในวันนั้น

Robert : ลูกค้นพบสัญชาติญาณนักฆ่าในตัว และลูกก็ไม่เคยที่จะสูญเสียมันไปจนทุกวันนี้

Robert : นั่นแหละสมเป็นลูกพ่อ

Oliver : แกไม่ใช่พ่อฉัน

Oliver : และฉันก็ไม่ใช่ลูกแก

Robert : โอลลี่!!!!

เมื่อ Oliver ผลักมันเข้าหาต้นไม้ที่มีสัญลักษณ์ร่างของมันก็สลายไป

และป่าก็กลับสู่ความสงบเงียบอีกครั้ง

Galahad : ท่านปลอดภัยดีไหม?

Oliver : แน่นอน ก็แค่อีกวันหนึ่งในชีวิตเท่านั้นเอง

Galahad : อย่างที่ข้าเคยพูดไว้ ท่านต้องปล่อยอดีตไว้เบื้องหลัง และสนใจกับอนาคตให้มาก

Oliver : แหงสิ ที่นายต้องอยากคิดถึงอนาคตไว้ก่อน เพราะอดีตของนายมันแค่จินตนาการในวอร์ดคนไข้โรคประสาทนี่นา

Oliver : ไอ้การคิดถึงอดีตมากไปมันอาจทำลายอนาคตที่นายคิดว่ามีอยู่ก็ได้

Galahad : ข้ารู้ดีว่าข้าเป็นใครนะโอลลี่

Oliver : ฉันก็เหมือนกัน

Oliver : ฉันคือผลจากอดีตของฉันเอง การตัดสินใจในอดีตทั้งที่ดีและไม่ดี ได้หล่อหลอมให้ฉันกลายเป็นตัวฉันในตอนนี้

Oliver : แต่นายก็พูดถูกอยู่อย่าง มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องเลิกเอาแต่สนใจกับปีศาจร้ายแห่งอดีตของฉันเสียที…

Oliver : และนี่คือเวลาจะไปเผชิญหน้ากับปีศาจร้ายแห่งปัจจุบันแล้ว

ตอนหน้า : บุกปราสาท!! Oliver จะบุกตึกสำนักงาน Queen Industries แล้ว!!

ปล.ว่า แต่ว่านะโอลลี่…ถึงตอนนี้นายจะเหมือนลาออกจาก JLA กลายๆแล้วก็เหอะ แต่นายไม่คิดว่าการเจอกับ Black Lantern นี่มันเป็นเรื่องใหญ่ระดับที่ควรแจ้งให้เหล่าฮีโร่คนอื่นๆรู้ทันทีหรอกรึ?