Red Hood and the Outlaws #02 
Dark Trinity Part 2: Paradise Lost
เรื่อง: Scott Lobdell
ภาพ: Dexter Soy
วางจำหน่าย: 14 กันยายน 2016
สำนักพิมพพ์: DC Comics

เรดฮู้ด : พวกแอมะซอนนี่ไม่เข้าใจคำว่า “ยอมแพ้” รึไง?

“แม้ก่อนข้ากำเนิด ข้าก็ได้รับคำมั่นสัญญา ท่านแม่พูดกับข้าก่อนเข้านอนเสมอ นางบอกว่าข้าจะชื่อ อาร์ทิมิส บอกว่าข้าถูกโชคชะตากำหนดมาให้เป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่มิอาจมีใครเทียบ บอกว่าข้าจะเป็นตัวแทนของเผ่าพันธุ์ข้า…เป็นแชมป์แห่งชาวแอมะซอน”
อาร์ทิมิสค้นพบคันธนูคันหนึ่งในวิหาร
อาร์ทิมิส : ข้าแต่เทวีฮาธอร์…สิ่งนี้มันช่างงดงามยิ่งนัก

“แม้ตอนนั้นข้าจะอายุ16แล้วก็ตาม แต่ข้าก็ยังเชื่อคำสัญญาเหล่านั้นอยู่”
แต่ทันใดนั้นก็เกิดระเบิดขึ้นด้านหน้าเธอ
??? : ยังเร็วไป นังหนู

อาร์ทิมิส : เนฟทีส? นี่มันไม่ยุติธรรม ท่านสัญญาแล้วว่าจะให้อาวุธแก่ข้า!
เนฟทีส : และแน่นอนเจ้าเลือกคันสรแห่งเทพรา คันสรที่สามารถยิงได้ไกลถึงดวงดาวยามราตรี ความเยาว์วัยนั้นคอยปกป้องเจ้าจากความเป็นจริงอาร์ทิมิส นักรบไม่ได้เลือกอาวุธ อาวุธต่างหากที่เลือกผู้ถือครองมัน
“แล้วอาร์ทิมิสก็ถูกเนรเทศไปยังทะเลทรายแห่งนึง”
“นามของข้ามีต้นกำเนิดมาจากกรีก แต่เทพที่ข้าบูชาเป็นชาวอียิปต์ และนั่นอาจจะเป็นเบาะแสแรกที่บอกข้า…”

“…ว่าทั้งหมดนี่เป็นเรื่องโกหกทั้งเพ”

คืนนี้ 15กม. นอกตัวเมืองก็อธแธม เรดฮู้ดกำลังเผชิญหน้ากับอาร์ทิมิส เพื่อชิงของที่อยู่ในขบวนรถไฟ
อาร์ทิมิส : ข้าไม่รู้และไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร ชัดเจนว่าเราทั้งคู่ต่างต้องการของที่อยู่ในรถไฟ ถอยไปซะแล้วข้าจะไม่อัดเจ้าข้อหาที่มาทำให้งานของข้ายากกว่าที่มันเป็นอยู่แล้ว
เรดฮู้ด : บอกตามตรงนะ ฉันไม่ค่อยชอบทำร้ายผู้หญิงสักเท่าไหร่
อาร์ทิมิส : ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ใช่สตรีทั่วไป ข้าเป็นชาวแอมะอน
เรดฮู้ด : ฉันรู้แล้ว! แต่ก็นั่นแหละ

เรดฮู้ด : เจ้านายฉันตรงโน้น แบล็กมาสค์ เขาขอให้ฉันมาเอาอาวุธบางอย่างบนรถไฟนั่น ฉะนั้นถ้าเธอไม่ใช่อาวุธนั่น ก็ช่วยหลีกไปให้พ้นซะ เราได้ทำงานของเรา
อาร์ทิมิส : นี่เจ้าไม่รู้จริงๆใช่ไหมว่ากำลังเผชิญหน้าอยู่กับพลังที่มากมายมหาศาลขนาดไหน? ข้าตามหาอาวุธชิ้นนี้ตั้งแต่ข้าอายุ16 และข้าจะไม่ยอมปล่อยให้เจ้าสองคนกลับไปพร้อมกับอาวุธมหาประลัยชิ้นนี้แน่
เรดฮู้ด : ก็น่าสนใจดีนะ แต่ฉันเห็นว่าเธอไม่ได้ใส่กำไลวิเศษกันกระสุนได้มา ฉะนั้นเธอคงไม่มีสิทธิมาสั่งฉันหรอก
เรดฮู้ดเปิดฉากยิงใส่อาร์ทิมิสไม่ยั้ง

แต่ดูเหมือนว่าอาร์ทิมิสจะปัดไว้ได้หมด
อาร์ทิมิส : ใครอยากได้กำไลวิเศษกันล่ะ? ผู้ชายกับปืน ของคู่กันจริงๆ ข้าคงไม่ต้องใช้อาวุธกับคนบอบบางอย่างเจ้าหรอก
เรดฮู้ด : เธอว่าใครบอบบางนะแม่องค์หญิง?
พูดจบไม่ทันไรเรดฮู้ดก็โดนอาร์ทิมิสอัดซะเละไม่เป็นท่า
อาร์ทิมิส : อย่ามา–เรียกข้าว่า –องค์หญิง
เรดฮู้ด : ก็ได้ แล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไรล่ะ?
อาร์ทิมิส : เรียกข้าอาร์ทิมิส

เรดฮู้ด : ก่อนเธอจะฆ่าฉัน ช่วยบอกฉันที อะไรอยู่ในรถไฟนั่น?
อาร์ทิมิส : มันคือ คันสรแห่งเทพรา อาวุธที่มีพลังที่มิอาจวัดได้ สิ่งประดิษฐ์โบราณที่ถูกหลอมในเตาหลอมที่เต็มไปด้วยวิญญาณชั่วร้าย มันคือจุดจบของทุกๆสรรพสิ่ง
ระหว่างที่อาร์ทิมิสกำลังพูดอยู่เรดฮู้ดก็ฉวยโอกาสใช้เครื่องช็อตไฟฟ้าที่อกของเขาจัดการกับอาร์เทมิส
“หวังว่ามันจะมีไฟเหลือพอหลังจากที่ฉันใช้ไปสัปดาห์ที่แล้วนะ” **Red Hood & The Out Laws Rebirth**

แบล็กมาสค์ : ยอดเยี่ยมมาก แกนี่มันมีประโยชน์แล้วก็พึ่งพาได้อย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆไอ่ลูกชาย แกจะต้องเป็นทายาทที่เหมาะสมกับการงานของฉันแน่ๆ
เรดฮู้ด : ถ้างั้น บอส พอจะบอกผมได้รึยังว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
แบล็กมาสค์ : แน่นอน! จะไม่มีความลับระหว่างเราอีกต่อไป ไม่มีอีกแล้ว งั้นมาเริ่มตรงที่ฉันไม่รู้ว่าแม่นั่นเอาข้อมูลมาจากไหน แต่ข้อมูลที่แม่นั่นได้มามันผิด สิ่งที่อยู่บนรถไฟนั่นคือความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ อนาคตของพันธุศาสตร์ เชื่อฉันสิ…

แบล็กมาส์ค : มันไม่มีอะไรโบราณเลยล่ะ
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันอาร์ทิมิสก็ฟื้นพอดี เธอเรียกขวานมิสเทรสของเธอกลับมา แล้วก็ขว้างมันใส่เรดฮู้ดกับแบล็กมาส์ค
เรดฮู้ด : หมอบลง!

“ขวานนั่นลอยกลับมา ตอนเธอเรียกงั้นเหรอ? ขนาดเธอมือเปล่าก็ว่าน่ากลัวแล้วนะ อย่างน้อยๆที่ช็อตนั่นก็น่าจะหยุดเธอได้สักนาทีสิ”
อาร์ทิมิส : เจ้า เจ้าหน้าแดง เรายังสู้กันไม่จบ
เรดฮู้ด : จริงๆฉันว่ามันจบแล้วนะ ดูเหมือนว่าของที่เธอกับฉันมาหาจะเป็นคนละอันกัน ดังงั้นเธอควรตัดใจได้แล้ว

ปังๆๆๆๆๆๆ ดูเหมือนว่าลูกสมุนของแบล็กมาส์คจะมาช่วยยิงคุ้มกันให้
ลูกสมุน : ออกห่างจากยัยนั่นซะเรดฮู้ด เรายิงคุ้มกันให้แล้ว
เรดฮู้ด : ฉันเอาอยู่น่าพวก! เราต้องรู้ให้ได้ว่าเธอรู้อะไรบ้าง!
อาร์ทิมิส : นี่พวกมันรู้รึเปล่าว่านายกำลังบังกระสุนให้ฉัน?
ทั้งคู่วิ่งหลบกระสุนจนหลบเข้าที่กำบังได้
อาร์ทิมิส : มีแค่เราสองคนแล้ว เจ้าเลิกทำแบบนั้นซะ
เรดฮู้ด : เยี่ยม แล้วให้ฉันเลิกทำอะไรล่ะ?
อาร์ทิมิส : บทผู้ร้ายนี่ไง ข้าถูกฝึกให้ต่อสู้ตั้งแต่ออกจากท้องแม่มา ข้าดูออกน่าว่าใครดีใครเลว

เรดฮู้ด : ก็ได้ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าฉันมันคนเลวจริง แต่ก็เป็นคนเลวที่พยายามเล่นตามกฎเพื่อจัดการแบล็กมาสค์
อาร์ทิมิส : กฎของใครกัน?
เรดฮู้ด : ไม่สำคัญหรอก
อาร์ทิมิส : ในการสู้รบ กฎนั่นแหละคือสิ่งสำคัญ เจ้าไม่ใช่พวกใต้กฎหมายแน่นอน เพราะเจ้าคงไม่ยอมปล่อยมันไปหลังจากเรื่องเลวๆทั้งหมดที่มันทำ และเจ้าก็ไม่ได้เป็นสมาชิกทีมจัสติสลีกเพราะเห็นชัดๆอยู่ว่าเจ้าก็ไม่ได้ดีเด่อะไรขนาดนั้น
เรดฮู้ด : ก็ได้ ฉันทำตามกฎของแบทแมน เขากับฉันเห็นต่างกันนิดหน่อยเรื่องการจัดการพวกผู้ร้าย เขาจะออกแนวทำให้พวกมันกลัวอะไรเทือกนั้น–
อาร์ทิมิส : แต่นายชอบจัดการพวกมันจากภายในมากกว่าสินะ
เรดฮู้ด : ใช่ แต่เขาก็ไม่ค่อยเห็นด้วยหรอก เชื่อฉันสิถ้าฉันจะบอกว่าเธอไม่เข้าใจหรอกว่ามีแบทแมนคอยจับตามองมันรู้สึกยังไง
อาร์ทิมิส : แล้วเจ้าจะแปลกใจ
เรดฮู้ด : โอ้ ใช่ เธอก็คอยทำงานลับๆให้วันเดอร์วูแมนสินะ
อาร์ทิมิส : ขอล่ะ ข้ายอมกินเครื่องบินล่องหนดีกว่ายอมให้ไดอาน่ามาสั่งข้า
เรดฮู้ด : โอเค ฉันเชื่อเธอ ฟังนะ บางทีเราอาจจะพอช่วยกันได้
อาร์ทิมิส : เหมือนนกน้อยจะมาขอให้ลมช่วยบินสินะ แต่ข้าเสียเวลาสู้กับเจ้าไปมากแล้ว ฉะนั้นข้าจะยอมรับการยอมแพ้จากเจ้าก็ได้
เรดฮู้ด : ให้ตายสิ เธอนี่มัน… ก็ได้ ยอมแพ้ก็ยอมแพ้ พร้อมนะ? นับ3 1 2 —
อาร์ทิมิส : นับแล้วทำให้เจ้ารู้สึกฉลาดขึ้นรึไง?

ทั้งสองออกมาจากที่กำบังแต่แบล็กมาส์คกำลังจะขึ้นฮ.หนีไปพร้อมกับตู้สินค้า
เรดฮู้ด : โอ เค ไม่ทันตั้งตัวเลยแฮะ
แบล็กมาสค์ : แกทำฉันประทับใจได้ตลอดเลยนะเรด เอาล่ะเด็กๆ รีบจัดการให้เสร็จแล้วรีบไปกันดีกว่า!
อาร์ทิมิส : อย่าเข้าใจผิดล่ะ เรด บางทีกลยุทธ์คงเป็นอะไรที่ไม่ค่อยเหมาะกับนาย
ลูกสมุนแบล็กมาส์คเปิดฉากยิง เรดฮู้ดจึงกระโดดชนอาร์ทิมิสเข้าไปหลบข้างในตู้สินค้าอีกตู้
เรดฮู้ด : นี่มันเอาไปทั้งตู้เลยเหรอ?
อาร์ทิมิส : ข้าว่าข้าคิดออกแล้วล่ะ
เรดฮู้ด : ทางออกน่ะเหรอ?
อาร์ทิมิส : ไม่ ข้าคิดว่าเจ้าเก่งเรื่องขี้บ่น

เรดฮู้ด : ก็นะ ถ้าเธอบินไม่ได้เราก็คงจบแล้วล่ะ แม่องค์…..อาร์ทิมิส
อาร์ทิมิส : ใช่ ตอนนี้ข้าเสียพลังในการบินไป แต่ถ้าข้าไม่มีภาระ กระโดดทีเดียวข้าก็ถึงแล้ว
เรดฮู้ด : ก็ดีนี่ แต่ติดแค่ตอนนี้เราติดอยู่นี่ด้วยกัน ฉันคิดว่าเรา…
พูดไม่ทันจบอาร์ทิมิสก็ขว้างเรดฮู้ดไปเกาะโซ่ใต้เครื่องบิน
เรดฮู้ด : เยี่ยม ฉันว่าฉันชอบตอนเราเป็นศัตรูกันมากกว่านะ

แล้วก็อย่างที่เธอบอก อาร์ทิมิสกระโดดทีเดียวก็พุ่งทะลุเข้าไปในตู้สินค้าได้
เรดฮู้ด : ฉันว่าเธอต้องไปศึกษาคำว่าพันธมิตรใหม่ซะแล้วล่ะ
แม้ทั้งคู่จะเข้ามาในตู้ได้ แต่สิ่งที่ทั้งสองเห็นนั้นทำให้พวกเขาต้องตกตะลึง!
อาร์ทิมิส : พระเจ้า นั่นเขาใช่ไหม?
เรดฮู้ด : ฉันว่าไม่ใช่นะ แบล็กมาสค์บอกแค่ว่าเจ้านี่เป็นตัวพลิกเกม และเกี่ยวข้องกับพันธุกรรมศาสตร์อะไรสักอย่าง
อาร์ทิมิส : เจ้าจะบอกว่านั่นคือร่างโคลนอย่างนั้นเหรอ?

สิ่งที่ทำให้ทั้งคู่ตกใจก็คือ ร่างโคลนของซูเปอร์แมนนั่นเอง
เรดฮู้ด : ที่ฉันจะพูดคือ ฉันคิดว่าเราเพิ่งช่วยให้อาชญากรตัวเป้งมีซูเปอร์แมนส่วนตัวซะแล้วล่ะ