DC Comic : DC Universe Rebirth : The Button 03 : Flashpoint! Batman, Father and Son
Batman #22
เรื่อง : Tom King
ภาพ : Jason Fabok
วางจำหน่าย : 3 พ.ค. 2017
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ในที่สุด Batman ทั้งสองก็ได้มาพบกัน แต่เวลาแห่งความประทับใจนี้กลับสั้นยิ่งนัก…

.
.
.
“ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือช่วยลูกชายของฉัน”
“บรูซตายต่อหน้าฉันในตรอกนั่น โดยผู้ชายที่ฉันทุบมันจนตายคามือหลังจากนั้น”
“ฉันชื่อโธมัส เวย์น เดอะแบทแมน”
“สงครามระหว่างอควอแมนกับวันเดอร์วูแมนแผ่ขยายไปทั่วโลก”
“แล้วเดอะแฟลชก็ปรากฎตัวขึ้น ชายที่อ้างว่าโลกที่ฉันอยู่นั้นเป็นสิ่งหลอกลวงที่เขาทำให้มันเกิดขึ้น เขาบอกว่าเขาย้อนเวลาไปเพื่อช่วยชีวิตแม่ของเขา”
“และด้วยการทำเช่นนั้นได้ทำให้เกิดแรงกระเพื่อมที่ทำให้ชีวิตของคนใกล้ชิดของเขาเปลี่ยนแปลงไป บรูซไม่ควรที่จะต้องตายในตรอกนั่น ฉันต่างหากที่ควรจะตาย”
“เดอะแฟลชได้มอบความหวังกับฉันเป็นครั้งแรกตั้งแต่เสียลูกชายไป”
“ฉันเชื่อในตัวเขาว่าจะสามารถเปลี่ยนทุกสิ่งให้เป็นอย่างให้กลับเป็นอย่างที่ควรจะเป็น เพื่อว่าบรูซจะได้มีชีวิต”
“…และฉันจะได้ตาย”
“ไปพร้อมกับโลกที่เหมือนฝันร้ายนี้”

“แต่บางอย่างได้เอาโลกนี้ไปใส่เครื่องพยุงชีวิตและฝันร้ายก็ยังคงดำเนินต่อไป”
“สงครามดำเนินต่อไป…การต่อสู้, น้ำท่วมครั้งใหญ่ และความตายของคนนับล้าน…”
“…ฉันมันโง่ที่ดันไปหวัง…”
“…ที่หวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าจะช่วยลูกชายฉันได้”
“และตอนนี้…”
“ศัตรูก็มาหาฉันแล้ว”
“วันเดอร์วูแมนและอควอแมนสามารถตกลงกันในบางเรื่องได้ในที่สุด และส่งทหารมาจัดการฉัน”
“พวกมันจะได้รับการต้อนรับที่มากกว่าแค่พ่อบ้านใจดีอย่างแน่นอน”

“แฟลชบอกฉันว่ามาร์ธากับฉัน…”
“…ควรจะเป็นคนที่ตายในตรอกนั่น”
“ไกปืนถูกลั่นสองครั้ง…”
“…แล้วลูกชายฉันก็ถูกพรากไป”
“ตอนนี้ด้วยสวิทซ์ในมือฉันนี้…”
“…จะส่งฉันไปหาเขา”

ตอนนั้นเองแสงสว่างก็วาบขึ้นในถ้ำอันมืดมิด

Batman : แฟลช…ที่นี่มัน…ฉันดูก็รู้ได้ในทันทีเลยล่ะ…
Batman : ฉันรู้จักมันตั้งแต่ตอนที่ฉันร่วงลงมาที่นี่เมื่อตอนเป็นเด็ก…

Batman : …จนพ่อของฉันมาช่วย…
Bruce : แบรี่…
Bruce : นี่พวกเราอยู่ที่ไหนกันแน่?

Thomas เดินไปหาคนที่เขาไม่เคยนึกฝันว่าจะได้พบอีก

Thomas : ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อทำนี้ก็เพื่อเจ้า…
Thomas : ลูกพ่อ
Bruce : นี่มัน…เป็นไปไม่ได้…
Thomas : บรูซ…นั่นเจ้าจริง ๆ ใช่ไหม? เป็นได้ยังไง? ทำไมกัน? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแฟลช?
Flash : ผมไม่รู้…
Thomas : ไม่ นี่มันเป็นกลลวง นี่มันเป็นแค่มุขตลกเลว ๆ บางอย่าง
Flash : ดอกเตอร์เวย์น นี่ไม่ใช่กลลวงหรือมุขตลกหรอกครับ
Flash : นี่คือลูกชายของคุณจริง ๆ

Thomas : นี่มันไม่ใช่ความจริง!
Flash : อึ๊ก

Thomas ที่กำลังสับสนคว้าคอของ The Flash แต่เขาใช้การสั่นไหวอนุภาคเคลื่อนหลุดออกมาได้

Flash : ดอกเตอร์เวย์น ได้โปรดฟังก่อนครับ…มันมีบางอย่างผิดปกติ มันผ่านไปตั้งหลายเดือนแล้วตั้งแต่ที่กระแสเวลาซ่อมแซมตัวมันเอง ตั้งแต่ผมไปจากคุณและเปลี่ยนทุกอย่างให้กลับเป็นอย่างที่ควรเป็น
Flash : แต่ใครบางคน…บางสิ่งได้ทำให้แฟลชพอย์นคงอยู่…อาจจะเป็นธอว์นก็ได้ เราตามรอยของเจ้านั่นมาแล้วก็…
Flash : …ตอนนี้เราก็มาอยู่ที่นี่
Flash : ผมรู้ว่ามันยากที่จะยอมรับ แต่ไม่ว่าอะไรจะดำเนินอยู่ หรืออะไรได้เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็ตาม นั่นคือลูกชายของคุณจริง ๆ แล้วก็บรูซ? นั่นคือพ่อของนายจริง ๆ
Flash : คลื่นความถี่สั่นสะเทือนของที่นี่นั้น…มันถูกต้อง นี่ไม่ใช่จักรวาลคู่ขนานหรือช่วงเวลาอื่น ๆ นี่คือจักรวาลและห้วงเวลา…ของพวกเราเอง เราอยู่ที่บ้านของเราเอง

Flash : แต่มันเป็นไปได้ยังไง? แฟลชพอย์นไม่ใช่โลกคู่ขนาน แต่มันคือประวัติศาสตร์ที่ถูกเปลี่ยนแปลง มันไม่ควรจะมีอยู่อีกแล้วนี่นา
Flash : มันถูกทำให้คงอยู่ เหมือน ๆ กับภาพที่เราเห็นในกระแสเวลานั่น บางอย่างยื้อมันไว้ ที่นี่คือวิญญาณของโลกที่สูญสลายไปแล้ว…ใครบางคนใช้มันเพื่อหลอกหลอนเรา

Thomas : ทำไมเจ้าถึงไม่มองมาทางพ่อเลยล่ะบรูซ?
Thomas : พ่อก็ไม่เข้าใจที่ว่ามานั่นสักอย่างเลยเหมือนกัน แต่ว่า…

Flash : ผมจะต้องซ่อมแซมลู่วิ่งคอสมิก
Flash : ผมจะต้องแก้ไขทั้งหมดนี้

Thomas : นายต้องเร่งมือหน่อยแล้วล่ะ
Flash : ผมใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้นแหละ
Thomas : เราไม่มีเวลาขนาดนั้นหรอก
Thomas : ทำไมล่ะครับ?

Thomas : เพราะเจ้าพวกนั้นน่ะสิ

มือสังหารจาก Amazon และ Atlantis มาถึง Batcave แล้ว!!

Thomas : พวกนายทั้งสองคนต้องไปจากที่นี่
Thomas : ฉันจะยื้อพวกมันไว้ให้ระหว่างที่นายซ่อมลู่วิ่งนั่น

Thomas ชักปืนขึ้นมา แต่กลับโดน Battarang อันหนึ่งกระแทกจนปืนหลุดจากมือ

Bruce : เราจะต้องไปด้วยกันทุกคน
Thomas : ไม่นะ เจ้าต้องไปจากที่นี่นะบรูซ
Bruce : ถ้ำของพ่อมีระบบป้องกันพวกคนที่ไม่เป็นที่ต้อนรับหรือเปล่า?
Bruce : พวกระบบช็อคไฟฟ้า, คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า, คลื่นเสียงอัลตร้าโซนิค…อะไรพวกนั้นน่ะ?
Thomas : แม่ของเจ้าถนัดเรื่องการวางแผนล่วงหน้ามากกว่าพ่อน่ะนะ
Bruce : งั้นก็ต้องใช้หมัดล่ะนะ พ่อครับ…จดหมายนั่น…ผมมีเรื่องอยากถามมากมายเลย…
Thomas : พ่อรู้ลูกเอ๋ย พ่อก็เหมือนกันน่ะแหละ แต่เก็บพวกมันไว้ก่อน ตอนนี้…

Thomas : พวกเราต้องสู้ก่อน

ว่าแล้ว Batman ทั้งสองก็เข้าต่อสู้กับบรรดามือสังหาร! สองพ่อลูกประสานงานกันได้อย่างไร้ที่ติทั้งที่ไม่เคยทำงานร่วมกันมาก่อนเลย!!
ขณะที่ The Flash ก็ซ่อมแซม Cosmic Treadmill ไปด้วย

เมื่อ The Flash ซ่อม Cosmic Treadmill เสร็จ สองพ่อเจ้าก็จัดการกับพวกมือสังหารหมดพอดี

Thomas : ครั้งล่าสุดที่เราอยู่ในถ้ำนี้ด้วยกัน…เจ้ายังเด็กมาก…แต่เจ้าจำได้หรือเปล่าว่าพ่อพูดอะไรตอนที่เราจับเชือกที่กำลังดึงเราขึ้นไปน่ะ?
Bruce : จำได้ลาง ๆ…พ่อกระซิบบอกผมเพราะว่าพ่อไม่อยากจะ…
Thomas : …ทำให้พวกค้างคาวแตกตื่น…
Bruce : พ่อครับ
Flash : โอเคทั้งสองคน เราพร้อมไปกันแล้ว!

ตอนนั้นเองโลกทั้งโลกก็สั่นสะเทือนเลื่อนลั่น?!
Flash : เอ่อ รู้สึกกันไหม? ฉันคิดว่าอะไรก็ตามที่ยื้อยุดแฟลชพอย์นให้คงอยู่…มันเพิ่งจะปล่อยมือแล้ว!

Bruce : พ่อครับ…จดหมายของพ่อ…มันคือของขวัญที่วิเศษที่สุดที่ผมเคยได้รับ
Thomas : บรูซ…
Bruce : หลังจากที่ผมอ่านมัน…ผมรู้ว่าผมไม่มีวันที่จะได้ตอบจดหมายนั่น แต่ถ้าผมมีโอกาสนั้น มีเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะบอกพ่อมากกว่าสิ่งใด ๆ …
Bruce : …พ่อเป็นปู่แล้วนะครับ ผมมีลูกชาย

Flash : แบทแมน! ลู่วิ่งมันชาร์จพลังเต็มที่ทั้งที่ฉันยังไม่ทันได้ขึ้นวิ่งเลยด้วยซ้ำแล้วนะ!
Flash : มันกำลังจะออกเดินทาง ไม่ว่าเราจะไปด้วยหรือไม่ก็ตาม!

Bruce : มากับผมเถอะครับพ่อ ได้โปรดเถอะ

ทันใดนั้น Thomas ก็ผลัก Bruce ขึ้นไปหา The Flash บน Cosmic Treadmill!

Thomas : แฟลช นายสัญญากับฉันไว้แล้วนะว่านายจะช่วยลูกฉัน! ตอนนี้จงทำตามคำพูดนั้นซะ!
Bruce : ปล่อยฉันนะแบรี่!
Flash : ดอกเตอร์เวย์น! ได้โปรดเถอะ-มากับเราเถอะครับ!
Thomas : เจ้าคือโลกทั้งโลกของพ่อ
Thomas : พ่อทำคลอดเจ้าด้วยมือของพ่อเอง…และทันที่พ่อเห็นเจ้า…พ่อก็รู้ว่าทุกการตัดสินที่พ่อได้ทำมาในชีวิตนั้นถูกต้อง…

Thomas : …เพราะมันนำมาสู่การที่เจ้าได้เกิดมา
Thomas : เจ้าคือของขวัญที่ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้ได้มอบให้แก่พ่อ และมีสิ่งที่พ่ออยากจะบอกเจ้ามากกว่าที่เขียนไว้ในจดหมายนั่น ฟังพ่อให้ดี…
Thomas : อย่าได้เป็นแบทแมน จงหาความสุขให้กับชีวิตของเจ้าซะ พ่อขอร้อง เจ้าไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ อย่าทำเพื่อพ่อ อย่าทำเพื่อแม่ของเจ้า
Thomas : จงเป็นพ่อของลูกของเจ้าอย่างที่พ่อไม่อาจเป็นให้เจ้าได้ ให้แบทแมนตายไปกับพ่อเถอะ
Bruce : เราสามารถช่วยพ่อได้นะครับ!

แสงสว่างวาบขึ้น และเมื่อมันดับลง ทั้ง Bruce และ Barry ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย…

Thomas : ลูกได้ช่วยพ่อไปเรียบร้อยแล้วล่ะ

Thomas ขว้างสวิทซ์จุดระเบิดที่ไร้ประโยชน์แล้วไปกระแทกผนังจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ

ในขณะที่โลกทั้งโลกกำลังสูญสลายไป Thomas หวนคิดถึงเรื่องในอดีต…

Bruce : {ทำไมพ่อถึงกระซิบพูดกับผมล่ะครับ?}
Thomas : {เพราะพ่อไม่อยากให้พวกค้างคาวแตกตื่นน่ะ}
Bruce : {ผมขอโทษที่ตกลงมาในนี้ครับพ่อ}
Thomas : {บางครั้งคนเราก็ผิดพลาดล้มลงได้แหละลูกเอ๋ย…แต่จงจำเอาไว้ให้ดีล่ะ…}
Thomas : {คนตระกูลเวย์นจะไม่ล้มลงอยู่ได้นาน}

Thomas : เราจะผงาดขึ้นมาได้เสมอ

แล้วร่างของ Thomas ก็วิ่งเข้าเผชิญหน้ากับแสงแห่งการดับสูญ ก่อนจะหายลับไป…

ตัดไปทางพวก The Flash
Batman : มันต้องมีทางที่จะกลับไปที่นั่น…
Flash : บรูซ ฉันเสียใจด้วยนะ…แต่มันไม่มีอะไรให้กลับไปแล้วล่ะ
Flash : ที่ ๆ เราจากมานั้นไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว ดูรอบ ๆ ตัวนายสิบรูซ…กระแสเวลา…ตัวเวลาเองกำลังสูญสลายอยู่รอบ ๆ ตัวเรา!
Flash : ฉันไม่รู้ว่าทำไมเข็มกลัดนั่นถึงได้นำเราไปที่นั่น แต่ฉันรู้ว่าเราจะหยุดไม่ได้! เราต้องมุ่งหน้าต่อไปเท่านั้น!
Batman : เข็มกลัดนั่นมาโผล่ที่ถ้ำของฉัน…แล้วนำฉันมาหาพ่อของฉัน…แต่ทำไมกันล่ะ?
Batman : ทำไมกันแบรี่? ทั้งหมดนี่มันหมายความว่ายังไง? ทำไมมันส่งเราไปยังที่นั่นแล้วก็ทำลายทิ้งซะต่อหน้าเราด้วย?!
Flash : ฉัน…ไม่รู้จริง ๆ บรูซ วอลลี่บอกฉันว่าใครบางคนขโมยช่วงเวลาไปจากเราเพื่อทำร้ายพวกเรา…บางทีมันอาจจะส่งเราไปที่แฟลชพอย์นด้วยเหตุผลเดียวกัน บางที…

โดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว มีบางอย่างตามมาข้างหลังพวกเขา?!

มันคือ The Reverse-Flash?!

Reverse-Flash : หลบไปแฟลช! นี่พวกแกนำหน้าฉันได้ยังไง ไม่นับว่าหาฉันเจอได้ยังไงด้วย?!
Flash : ธอว์น! แกยังไม่ตาย?!
Reverse-Flash : แกทำให้ฉันช้าลงไม่ได้หรอก!
Batman : แฟลช…มันยังมีเข็มกลัดนั่นอยู่ นี่คือธอว์นในช่วงเวลาก่อนที่มันจะตาย
Flash : กระแสเวลาคงจะตีย้อนกลับมาที่ช่วงเวลานี้!
Flash : ธอว์น! แกต้องหยุดเดี๋ยวนี้นะ!
Flash : ถ้าแกวิ่งต่อไปล่ะก็แกจะตายนะ!
Reverse-Flash : แกไม่รู้หรอกว่าฉันไปเห็นอะไรมาบ้างนะอัลเลน! ว่าฉันไปที่ไหนมาบ้าง!
Reverse-Flash : ฉันรู้ว่าเข็มกลัดนี่เป็นของใคร!

Reverse-Flash : และพวกมันก็ไม่เคยเจอกับคนอย่างฉัน!

โปรดติดตามตอนต่อไป