Injustice Year 3 #13-14

เรื่องโดย Tom Taylor | ภาพโดย : Bruno redondo

สำนักพิมพ์ : DC Comics

มันคือโลกแห่งความฝันอันสมบูรณ์แบบ ที่จะทำให้ผู้คนที่หลงเข้าไปไม่อยากจะตื่นขึ้นมาอีก

โดยเฉพาะผู้ที่สูญเสียสิ่งต่างๆไปอย่าง Superman

For The Man Who Lost Everything Chapter 1 & 2

บทนี้จะเป็นบทที่ Superman โดนเล่นงานทำให้เขาตกลงไปสู่โลกแห่งความฝัน ฝันที่เขาอยากจะเห็นว่ามันเป็นจริง นั่นคือ

เขาสามารถที่จะช่วย Lois และลูกไว้ได้ จากนั้นเขาก็คิดที่จะปิดบัญชีกับ Joker แต่ Batman มาห้ามไว้ ทำให้ Superman เผลอเรียกชื่อ “Bruce” ออกมาจน Joker รู้ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจเท่าไรนอกจากคิดว่ามันเป็นการสปอยตัวเอง

จากนั้น Batman ได้สั่งให้ Superman พา Lois ไป และกระจายสมาชิกลีกส์คนอื่นๆไปหาหัวรบนิวเคลียร์ ในขณะที่เขาเองจะ Joker กลับ Gotham และถามหาเรื่องหัวรบ ซึ่งเขาได้สัญญากับ Superman ว่า Joker จะไม่มีวันได้มาทำร้ายครอบครัวของเขาอีก

ซึ่งในขณะที่ทั้งคู่นั่งรถกลับไป Joker ก็พรรณาไปเรื่อยๆถึงเรื่องของมันและ Batman ที่อีกฝ่ายต้องการกันและกัน และบอกว่ามันสนุกที่ได้เล่นกับเพื่อนของเขา พร้อมบอกว่ามันจะกลับไปหาครอบครัว Superman อีกแน่นอน ตอนที่ลูกของเขาคลอดแล้ว เพราะมันชอบเสียงเด็กที่ร้องโหยหวน แต่แล้ว Batman กลับทำในสิ่งที่มันคาดไม่ถึง… Batman หักคอ Joker ในทันที เพราะเขารู้ว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่จะยืนยันได้ว่าครอบครัวของ Superman จะปลอดภัยจริงๆ และหากเขาไม่ทำ Superman ก็ต้องทำ

ในตอนท้าย Batman จึงขับ Batmobile ไปที่หน้าสถานีตำรวจ Gotham พร้อมถอดหน้ากากมอบตัวในฐานะ Bruce Wayne ที่ฆ่า Joker ทิ้งไป…

“ผมไม่เคยรู้มาก่อน ว่าผมพลาดอะไรไปบ้าง”

“และผมต้องการมันแค่ไหน”

Lois : ยินดีต้อนรับสู่โลกนะจ๊ะ ลาร่า เลน-เคนต์

Lois : ดูสิ นี่คือพ่อของลูก

Lois : เขาจะปกป้องลูกอย่างดีมากมากมากเลยล่ะ

“ครอบครัว”

“และใครสักคนที่เหมือนกับผม”

“ใครบางคนที่ผมสามารถที่จะโอบกอดไว้ได้อย่างมั่นใจ ว่าผมจะไม่ทำให้เขาต้องบาดเจ็บ”

“มันคือทั้งหมดที่ผมต้องการ”

ห้องขังของ Metropolis

Superman : ผมมาหา บรู๊ซ เวนย์

Superman : ฉันมีข่าวดีสำหรับนาย บรู๊ซ

Bruce : เป็นเด็กผู้หญิงสิท่า

Superman : นี่นายรู้…?

Bruce : ก็มัน 50 / 50 นี่

Superman : ทำไมนายถึงทำแบบนั้น?

Bruce : โจ๊กเกอร์ น่ะเหรอ… หมอนั่นเกือบที่จะทำลายเมืองทั้งเมือง รวมไปถึงคนพวกนั้น

Bruce : แถมยังเกือบที่จะพรากครอบครัวของนายไปด้วย แล้วหมอนั่น…

Superman : คงคิดที่จะทำมันอีกครั้งล่ะสิ

Bruce : ใช่

Superman : นายเลยฆ่าหมอนั่น ทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับสิ่งที่นายยึดถือมาโดยตลอด เพื่อฉัน?

Superman ที่ฟังที่ Bruce พูดได้เดินทะลุห้องกระจกที่กั้นอยู่เข้ามา

Superman : ขอบใจมาก บรู๊ซ

Superman : หากประพฤติตัวดีนายจะได้ออกไปจากที่นี่ตอนที่เธออายุได้ 2 ขวบ

Bruce : โชคร้ายหน่อยนะ ที่ฉันไม่ค่อยจะทำตัวดีสักเท่าไร คลาร์ก เพราะฉันเล่นงานพวกคนในนี้ไปหลายคนเลย

Superman : แค่นายพูดออกมาเท่านั้น พวกเราจะเดินออกไปจากที่นี่ด้วยกัน

Bruce : นี่ฉันฆ่าคนไปนะ คลาร์ก

Superman : โจ๊กเกอร์ไม่ถือว่าเป็นคนหรอกน่า

Bruce : ฉันต้องการเวลา ดังนั้นไปเถอะ

Bruce : ไปใช้ชีวิตของนาย

“มันมีช่วงเวลาที่หลายครอบครัวเคยพูดถึง”

ช่วงเวลาที่เด็กร้องไห้จนพ่อแม่นอนไม่หลับ

Clark : เอ่อ โลอิส?

Lois : คุณทำลายตึกสูงใหญ่ได้ในหมัดเดียว แต่ทำให้ลูกของเรากลับไปนอนไม่ได้เนี่ยนะ

Clark : ผมขอโทษ

“ช่วงเวลาของคำพูดแรก”

Lara : แม่

“ก้าวแรก”

Matha : นั่นแหละ เดินเข้ามาเลย

“มันมีช่วงเวลาที่คุณพร้อมที่จะเผชิญ”

Lois : คลาร์ก!

Clark : มีอะไรเหรอ?!

Lois : ลาร่า เธอ…

“และบางช่วงเวลาที่คุณไม่พร้อม”

“การออกรอบบินครั้งแรก”

Lara : พ่อคะ!

Clark : ไม่เป็นไรหรอก ลาร่า…

Clark : ลูกทำได้ดีแล้ว

และจากนั้น Lara ก็เผชิญโลกในฐานะ Supergirl

Superman : พ่ออยู่ตรงนี้ถ้าลูกต้องการ แต่…

Superman : ลูกจัดการได้

Lara : พ่อคะ

Superman : ว่าไงลูก?

Lara : ทุกๆอย่าง หนูมองเห็นมัน โลกกำลัง…

Superman : แตกแยกเป็นเสี่ยงๆ

Lara : แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะคะ?

Superman : เราทำได้ทุกอย่างที่เราต้องการ เพราะพวกเรามีพลัง

Superman : พวกเราสามารถหยุดพวกเขาจากการทำร้ายกันเอง หรือแม้กระทั่งควบคุมชะตากรรมของโลกใบนี้

Lara : หรือ พวกเราก็ไม่ควรจะทำบางสิ่งที่ฟังดูเหมือน วายร้ายเกรดบี แบบนั้นนะคะ จริงมั้ย?

Lara : พวกเราทำแบบนั้นด้วยตัวคนเดียวไม่ได้ พวกเราสู้ศึกแทนพวกเขาทั้งหมดไม่ได้ นั่นคือสิ่งที่พ่อสอนหนู

Lara : พวกเราไม่สามารถที่จะต่อสู้กับภัยธรรมชาติได้ แม้แต่หนูยังสู้กับพายุไม่ได้เลย

Superman : พูดแบบนี้แสดงว่าลองมาแล้วล่ะสิ?

Lara : ค่ะ หนูต่อยมันเต็มๆหมัดเลย

Superman : งั้นลูกจะทำยังไงล่ะ?

Lara : หนูว่าพวกเราน่าจะลองคุยกับพวกเขาดูนะ?

Superman : โชคร้ายที่พ่อไม่ใช่คนของพวกเขา ไม่ว่าพ่อจะพูดอะไรออกไปพ่อก็ยังเป็นแค่คนนอก

Lara : แต่หนูเป็น และหนูสามารถที่จะบอกสิ่งที่หนูเห็นให้พวกเขาฟังได้

Superman : ปู่ของลูกเคยลองที่จะพูดถึงข้อเท็จจริงให้คนที่มีอำนาจฟังมาครั้งนึงแล้ว

Lara : หนูรู้คะ…

Lara : แต่หนูก็ยังอยากจะลองดู

Lara : ฉันคือลูกสาวของโลกทั้ง 2 ใบ

Lara : ฉันเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ แต่พ่อของฉันเป็นผู้ที่อพยพมาจากโลกใบอื่น

Lara : และโลกใบนั้นได้สูญสลายไปแล้ว พร้อมกับคนของเขา พวกเขาต้องล่มสลายเพราะผู้นำของพวกเขาหลีกเลี่ยงที่จะเชื่อในความจริงที่มองเห็น

Lara : และเราไม่ควรที่จะปล่อยให้โลกของเราต้องเป็นแบบเดียวกัน

Lara : เหล่าคนที่มีสติปัญญาระดับสูงต่างบอกพวกเราว่า วันเวลาของพวกเรานั้นเป็นเพียงแค่เวลาที่กำลังถูกนับถอยหลัง

Lara : และที่ฉันอยากจะบอกพวกคุณก็คือ ฉันมองเห็นในสิ่งที่พวกเขาพูด

Lara : เวลาของพวกเรากำลังจะหมดลง เราไม่มีเวลาที่จะมาทำร้ายกันเอง, แสดงความโลภ, ความเห็นแก่ตัว โดยเฉพาะความอยากที่จะปกครองโลกใบนี้

Lara : เราไม่มีเวลาที่จะมาเสียให้กับการฟังเสียงของเหล่าผู้คนที่เห็นแก่ตัว มันมีศึกที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ศึกที่เดิมพันด้วยความอยู่รอดของพวกเรา

Lara : ศึกที่ฉันทำด้วยตัวคนเดียวไม่ได้ แต่ฉันสามารถที่จะช่วยได้

Lara : ฉันเชื่อว่าหากพวกเราร่วมมือกัน พวกเราจะสามารถช่วยเหลือโลกใบนี้ได้

Superman : ว่าไง บรู๊ซ?

Bruce : มันก็ดูเป็นคำพูดสั่งสอนอยู่นิดหน่อยนะ

Diana : ซุปเปอร์แมน ท่านประธานาธิบดี เลน

Diana : ข้าหวังว่าพวกท่านจะไม่ถือสาในสิ่งที่ข้ากำลังจะพูด แต่บุตรีของพวกท่านคงจะทำให้พวกท่านรู้สึกปลาบปลื้มไม่น้อยเลยทีเดียว

Superman : ขอบคุณมาก คุณนายและท่านเลขานุการนายพล

Lois : แต่สามีของคุณคิดว่ามันเป็นคำพูดสั่งสอนอยู่นิดหน่อยนะ

Diana : ไม่หรอก ข้ามองเขาอยู่ตลอด ข้ามองเห็นเขาทำลายข้อถากถางไปอย่างน้อยถึง 2 ครั้ง

Lois : ถ้างั้นพวกเราจะเริ่มงานกันเลยหรือยังล่ะ ไดอาน่า?

สิ่งที่เห็นทำให้ Lara ปลาบปลื้มเป็นอย่างมาก

ที่บ้านครอบครัว Kant, Smallville

Lois : ลูกไปที่ไหนล่ะ?

Clark : กรีนแลนด์ เธอกับทีมนักวิทยาศาสตร์จากทั่วโลกกำลังทำให้น้ำแข็งทั่วโลกเย็นตัวลงอยู่

Lois : แล้วคุณจะไปร่วมกับพวกเขามั้ย?

Clark : ไม่ล่ะ ลูกเรารับมือได้

Lois : มีอะไรหรือเปล่า คลาร์ก?

Clark : มันเกิดขึ้นเร็วมากจริงๆ

Lois : อะไรเหรอ?

Clark : ทุกๆอย่างที่ผมต้องการ ผมหวังว่าพวกเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่านี้

Lois : คุณได้ยินเสียงนั่นอีกแล้วเหรอ?

Clark : ใช่ จากปลายขอบฟ้านั่น พวกเขากำลังเรียกผมอยู่

Lois : ไม่เป็นไรหรอก ปิดกั้นมันลงไปเถอะ

Lois : อยู่กับฉันก่อนนะ สมอลวิล พวกเราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่านี้

จบ

คุยกันท้ายเล่ม

สำหรับเล่มนี้ผมทำสปอยเป็นกรณีพิเศษเพราะอ่านแล้วค่อนข้างชอบมาก และมันจะเป็นเล่มสุดท้ายของ Tom Taylor แล้วสำหรับซีรี่ส์ Injustice นี้ ก่อนที่จะส่งไม้ต่อให้คนอื่น และเขาก็เขียนมันออกมาได้น่าประทับใจสมกับเป็นการส่งท้ายจริงๆ และผมก็เชื่อว่าแฟนๆคงอยากจะเห็นโลกสักใบของ DC ให้กลายเป็นจักรวาลที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขแบบนี้

*สำหรับเล่ม #13 นั้นผมยกมาลงแบบสรุปนะครับ แต่เล่ม #14 จะเป็นการแปลเนื้อหาทั้งหมด