Teen Titans #6: By The Light…

เรื่อง : Scott Lobdell
ภาพ : Brett Booth, Norm Rapmund
วางจำหน่าย: 22 Feb 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

By the Light…
“คืนนี้คือการผจญภัยครั้งแรกของพวกเรา สู้กับพวกของ N.O.W.H.E.R.E. ที่ชื่อ ซุปเปอร์บอย มันไม่ค่อยจะราบรื่นซักเท่าไร โดยเฉพาะบาร์ท อัลเลนหรือ คิดแฟลช ที่เอาแต่วิ่งเล่นจนเกือบตาย“

???: อย่าขยับ พวกนายถูกจับแล้ว!
Bunker: มันจ้ามากเลย อมิโก
Red Robin: เอาจริงดิ
Kid Flash: พวก ชั้นรู้สึกไม่ดีเลย หรือมันดี?

Wonder Girl: พวกเราเป็นคนดี คุณตำรวจ เอาปืนลงเถอะ หรือจะให้ชั้นเอาลงให้
Red Robin: มันไม่ช่วยหรอก วันเดอร์เกิร์ล
Wonder Girl: ชั้นไม่ใช่ วันเดอร์เกิร์ล
Red Robin: น่า คุณนักสืบ…?

Detective: นักสืบ ลัว โจเซลีน
Red Robin: นี่มันเป็นการเข้าใจผิดนะครับ
Joselyn: นายคือเร้ดโรบินนี่ ชั้นไม่รู้หรอกนะ ว่าก็อทแธมเป็นยังไง แต่ที่นี่คือนิวยอร์ก การทำลายทรัพย์สินสาธารณะเป็นความผิด ชั้นไม่สนว่าเธอจะมาเล่นกันกัน ที่ชั้นสนคือความเสียหายที่เซนทรัลพาร์ค สามล้าน รวมถึงเครื่องมือกองทัพเรือ อีก สามร้อยล้าน
Red Robin: เรือรบหรอ เราไม่ได้ยุ่งอะไรเลยนี่ ?!
Kid Flash: เอาจริงๆก็มีนะ…(ตอนที่โซลสทิซไปช่วยไว้ในเล่ม #4)
Red Robin: คือพวกเราแค่ป้องกันตัวนะครับ ผมไม่เห็นว่ามัน….
โป้ง! แป้ง? เคร้ง!
KF/WG/St/Bk: นั่นใช่….?

Skitter!!

Red Robin: ใช่ ครั้งล่าสุดเธออยู่ในร่างคนน่ะ แต่ตอนนี้ก็อย่างที่เห็น…
“เธอคือ เซลีน มาจอรี่ แพทเทอสัน เธอก็เป็นเด็กอเมริกันทั่วๆ ไป จนกระทั่งเธอกลายเป็นมนุษย์แมง จาก ดักแด้ที่หุ้มตัวเธอไว้”

Wonder Girl: ทำร้ายเจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบจะทำให้เราแย่ลง
Red Robin: เราจะโทรเรียก 911 ทันทีที่เราออกไปจากนี่
Bunker: เซลีน เธออาจจำชั้นไม่ได้ตอนนี้ แต่ต้องมีส่วนนึงของเธอสิ เธอถึงมาช่วยพวกเรา
Wonder Girl: เพื่อนหรอ?
Solstice: น่ารักจัง

Red Robin: ชั้นว่าเธอชอบนาย
Kid Flash: พวก ชั้นไม่อยากขัดนะ แต่ช่วยนี่หน่อย
Kid Flash: ชั้นไม่ค่อยมีประสบการณ์เรื่องนี่นะ แต่ดูแล้ว ไอนี่มันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ ชั้นควรจะพูดว่า ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยด้วย ซัก 20 ที

“ครั้งแรกที่เค้าใช้พลัง เค้าคงใช้มันไม่เป็น เค้าเลยคิดว่าออกมาเปิดตัวจะมีใครสามารถอธิบายเรื่องพลังของได้ อย่างนั้นแหละ มันคงจะดีถ้าปล่อยให้เค้าตาย”
Red Robin: ชั้นรู้ว่าใครจะช่วยได้

 
S.T.A.R. labs แมนฮัตตัน
“ชายหนุ่มอัจฉริยะ เวอจิล ฮอคกินส์ หรือรุ้จักกันในนาม สเตติค”

Virgil: เร้ดโรบิน?! นายผ่านระบบรักษาความปลอดภัยมาได้ไง เอ่อ..นอกจากนายคือเร้ดโรบิน
Red Robin: ชั้นต้องให้นายช่วย
Virgil: จริงดิ แล้วพวกจัสติซลีก อะ
Red Robin: พวกเค้าก็นั่งเล่นอยู่บนวอชทาวเวอร์ แต่นายอยู่ในเมือง… บวกกับนายฉลาดด้วย
นาทีต่อมา
Red Robin: ไม่ต้องห่วง ชั้นต่อระบบความปลอดภัยที่จำเป็นคืนให้แล้วล่ะ เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องระหว่างพวกเรากับนาย
Virgil: นายเพิ่งพูดว่า เรา?

Wonder Girl: ไหนล่ะ เดอะแฟลช?
Kid Flash: เอาจริงอะ
Red Robin: เฮ่ พวก อย่าหยาบคายสิ แล้วก็ชั้นหาแฟลชไม่ได้
เวอจิล นี่คือ ไททันส์ ตอนนี้เรามีหายนะ
Kid Flash: นายพูดว่า หายนะ?
Red Robin: นายควบคุมพลังตัวเองไม่ได้ นั่นแหละ หายนะ
Virgil: ความเร่งที่ไม่เถียรของทำให้ติดอยู่ในช่องว่างเวลา เค้าไม่รอดแน่ถ้าเป็นอย่างนี้
Wonder Girl: เค้าพูดเหมือนรู้ว่าเค้าพูดอะไรอยู่
Kid Flash: ใช่
Virgil: เราต้องทำให้เค้าเสถียรโดยเย็บช่องว่างนั่น พาเค้าไปที่แล็บ

 

“น่าสนใจ ว่ามั้ยล่ะ? พวกเหนือมนุษย์”
“แค่สองชั้นข้างบน มากพอที่ชั้นจะล่อมา”
“แต่คงไม่มีใครเชื่อชั้น งั้นต้องคิดใหม่ มันป็นความผิดของชั้นที่พวกมันพยายามช่วยชั้นออกไป แต่มีเหนือมนุษย์คนนึงที่ชื่อ สคิตเตอร์ และเธอจะพาชั้นออกไปจากที่นี่”

 

“เค้าคือกริมม์ เค้าเป็นแขกของเราเมื่ออาทิตย์ก่อน เค้าคือผู้ที่โนแวร์และไททันส์จะหวาดกลัว เชื่อถือไว้ใจไม่ได้”

Detective Joselyn Office
Joselyn: ชั้นว่าแล้วว่าเคยเห็นเค้ามาก่อน

แต่..เค้าไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้ ทำไมชั้นถึงไม่รู้ว่าเค้ามา ใครออกเอกสารตัวตนใหม่ให้ มีใครที่รู้เรื่องนี้มากกว่าชั้นอีกหรอ?
กลับมาที่แล็บ
Solstice: จับมือชั้นไว้ ไม่ต้องกลัวนะ บาร์ท
Kid Flash: ชั้นหรอกลัว/ก็นิดหน่อย/ไม่เป็นไรหรอก

Superboy ทำให้ชั้นวิ่งเร็วกว่าที่ชั้นเคย ความเร็วของความคิด ชั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพลังเลย ทำงานยังไงหรือชั้นได้มันมายังไง
Red Robin: เฮ่ พร้อมรึยัง เราจะเริ่มแล้วนะ
Red Robin: แล้วเจ้านี่มันทำงานยังไง

“เอาจริงๆชั้นก็ไม่แน่ใจ แต่มันจะทำให้การสั่นสะเทือนของควอนตัมเป็นคนปกติ มันอาจจะบอกได้ว่าคิดแฟลชเป็นอะไร”
Wonder Girl: ฝากบอกเร้ดโรบินด้วยว่า ลาก่อน
Bunker: แต่เราต้องการเธอ
“เธอ หัวรั้นเกินไป ส่วนเขา อารมณ์ดีเกินไป ใช่แล้ว…”
Bunker: นี่แย่แน่
Wonder Girl: ไม่ขนาดนั้นมั้ง

Bunker: ชั้นไม่ได้หมายถึงเธอ สคิตเตอร์หายไปแล้ว
ในแล็บ
Virgil: นี่มันบ้าไปแล้ว ชั้นไม่เคยอ่านค่าได้เท่านี้มาก่อน
Red Robin: ชั้นว่าใครก็ไม่เคย
Virgil: ยกเว้นว่าเค้าเป็นชายที่เร็วที่สุด ถามจริง ทำไมนายเอาเค้ามาให้ชั้นเนี่ย

Red Robin: เอาจริงๆ นะ ชั้นติดต่อลีกไปแล้ว ผลที่ได้คือข้อความ พวกเค้าออกไปช่วยโลกอีกแล้วน่ะสิ อีกอย่างนะ นายอัจฉริยะ และนายยังเด็ก นายจะได้รู้ถึงคำว่า เป็นไปได้ กับ เป็นไปไม่ได้
Virgil: อย่างช่วยคิดแฟลชน่ะหรอ
Red Robin: ใช่เลย

Bunker: เราควรบอกเร้ด โรบิน

Grymm: ขอต้อนรับสู่ฝันร้ายเด็กๆ หวังว่าจะสนุกนะ
Grymm: ความโกรธหรอ ชั้นพอจะใช้มันได้

Wobder Girl: เค้าสะท้อนลาเรียตของชั้นกลับมา
Grymm: ก็แค่หนึ่งในความสามารถของชั้นน่ะ

Wonder Girl: มิเกล นายทำได้ไง
Bunker: พลังของชั้นมันเป็นพลังจิตวัตถุนิ เค้าควบคุมร่างกายเราได้ ไม่ใช่จิตใจ

ในแล็บ
Virgil: ชั้นทำชุดมาให้นาย มันจะลดการเสียดสีและการสั่นสะเทือนของควอนตัม

Kid Flash: มันจะทำให้ชั้นปกติใช่มั้ย
Virgil: ตามทฤษฎีนะ ทั้งหมดอยู่ในหนังสือนั่น
Kid Flash: เอาเหอะ ชั้นจะใส่มัน/อ่านหนังสือ/กลับมาอย่างเร็ว/แบบแฟลช
Kid Flash: จบแล้ว
Red Robin: นายต้องล้อเล่นแน่
Kid Flash: เขาตายตอนจบน่ะ แล้วไง
Solstice: ดูดีจัง
Virgil: สีเหลืองเหมาะกับนายนะ
Red Robin: นายจะได้เลิกขโมยชุดชั้นซักที

Kid Flash: รู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ ถึงเวลายกสองกับซุปเปอร์บอย

Wonder Girl: เค้าพูดเรื่องอะไรอยู่น่ะ
Red Robin: ก็นะ เรายังรอดจากครั้งแรกมาได้ กลับบ้านกัน และเตรียมตัวรับสงคราม
ตอนต่อไป: ท้องของอสูร