Thor God of Thunder #6

เรื่อง : Jason Aaron | ภาพ : Esad Ribic | สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

พบกับเรื่องราวของ Gorr – God Butcher ผู้ไล่ล่า ฆ่าล้างสังหารเหล่าเทพ

ว่าเขามีจิตใจอันดำมืดอย่างนี้ได้อย่างไร และด้วยเหตุใดเขาถึงต้องการฆ่าล้างเทพทุกองค์ในจักรวาลนี้

.

3000 ปีก่อน บนดวงดาวที่ไร้นาม

Gorr ในวัยเด็กอยู่อาศัยกับแม่ของเขาท่ามกลางสภาพรอบด้านที่รกร้าง ซึ่งพวกเขาได้นำอาหารมื้อสุดท้ายมาถวายให้กับพระเจ้าเพื่อให้พระองค์อำนวยพรให้พวกเขาปลอดภัย แต่ Gorr นั้นกลับไม่เชื่อสักเท่าไร

แต่แล้ว Sand Tiger ก็ปรากฏตัวออกมา แม่ของ Gorr จึงสั่งให้ลูกหนีไป และอธิษฐานให้เทพพระเจ้าเฝ้ามองดูเขาต่อไป ส่วนเธอก็เสียสละขวางมันไว้ จนตัวตาย

ผ่านไปหลายปี

Gorr เติบใหญ่ และมีภรรยาท้องแก่นามว่า Arra ซึ่งเธอก็หวังว่าลูกของพวกเขาจะเติบโตเป็นนักล่าที่ยิ่งใหญ่และผู้ค้นหาที่ยอดเยี่ยมเหมือนพ่อคนนี้ แต่ตอนนี้สภาพโดยรอบแห้งแล้งยิ่งกว่าเก่า อาหารเริ่มหาได้ยาก ภรรยาของเธอจึงบอกให้เขาอธิษฐานต่อพระเจ้า แล้วทุกๆอย่างจะดีเอง
แต่แล้วก็เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ทำผาหินเกิดสั่นสะเทือน จนทำให้ Arra ตกลงไป… โดยที่ Gorr ได้แต่ยืนมองเท่านั้น

ผ่านไปหลายเดือน

Gorr ออกเดินไปพร้อมกับ Agar บุตรชายที่เหลืออยู่ของเขา เพื่อหวังว่าจะได้พบกับป่าไม้และน้ำตกอีกครั้ง โดยน้องสาวของเขาได้ตายไปเพราะถูกพระอาทิตย์แผดเผาและกลืนกินหินลงไป Gorr จึงโกหกลูกชายที่อ่อนแรงว่าเขามองเห็นป่าไม้อยู่เบื้องหน้า มันจะไม่เป็นไรพวกเขาจะต้องรอด

แต่ไม่นานนัก บุตรชายของเขาก็สิ้นไป และ Gorr ก็ไม่เหลือแม้แต่น้ำตาที่จะหลั่งไหลเพื่อบุตรคนนี้ และได้โทษโลกเฮ็งซวยใบนี้ ซึ่งเขาได้ฝังบุตรชายไว้ใต้ก้อนหิน แต่มันถือเป็นการกระทำที่นอกรีต เพราะประเพณีของพวกเขาต้องฝังศพไว้ใต้ต้นไม้เพื่อให้พระเจ้ารับตัวเขาขึ้นไปยังสวรรค์

แต่สิ่งต่างๆที่ผ่านมาในชีวิตของเขาทำให้ Gorr หมดความอดทนแล้ว เขาไม่เชื่อถือในพระเจ้าอีกต่อไป ทุกคำอธิษฐาน เพื่ออาหาร, สายฝน และค่ำคืน ล้วนไม่ได้รับสิ่งใดตอบแทน มีแต่แสงแดดที่แผดเผาพวกเขาและความทุกข์ทรมานที่ยังคงอยู่ และจะมีตลอดไป Gorr ได้บอกให้คนอื่นๆลืมตาดูได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น และในไม่ช้าพวกเขาจะรับได้ว่ามัน… แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาก็โดนคนอื่นๆปาหินใส่ เพราะเขาลบหลู่ในพระเจ้า และพวกเขาไม่อยากให้พระเจ้าได้ยินจนลงโทษพวกเขาไปด้วย Gorr จึงถูกทิ้งไว้ให้นอนรอความตายท่ามกลางพระอาทิตย์อย่างเดียวดาย

และ Gorr ที่เดียวดายก็กระเสือกกระสนท่ามกลางทะเลทราย

Gorr : ข้าเหนื่อยเหลือเกิน…อาร์ร่า… ข้าอยากจะตายแล้ว…

Gorr : มันไม่มีสวรรค์… หรือนรกทั้งนั้น… นั่นหมายความว่า ถ้าข้าตาย…ย่อมไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว…ไม่มีอะไร…

Gorr : เหลือแค่…ความว่างเปล่า…และความมืดเท่านั้น

และบนฟ้าก็เกิดประกายแสงบางอย่างขึ้น

และมันก็ตกลงมาข้างหน้า Gorr ที่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นจึงรีบวิ่งไปดูทันที และสิ่งที่เขาพบก็คือ คน 2 คน อยู่ในหลุมที่เกิดระเบิด ฝ่ายหนึ่งสวมเกราะสีทองอร่าม ซึ่งน่าจะเป็นเทพพระเจ้าของดาวดวงนี้ และอีกฝ่ายคืออสูรกายในชุดเกราะสีดำทมิฬ

Gorr : นี่มันอะไรกัน? พระเจ้างั้นหรือ มันมีพระเจ้าอยู่จริงๆ

และเทพในเกราะทองคำก็พยายามจะพูดกับเขา

Gorr : ว่าไงนะ? ท่านต้องการจะพูดอะไร…

Gold.God : ช่วยข้า

Gorr : ช่วย…ท่าน?

Gorr : ช่วยท่านงั้นหรือ?!

Gorr : ท่านไปอยู่ไหนเวลาที่ข้าต้องการท่าน?!

Gorr : ท่านไปอยู่ไหนในเวลาที่ลูกๆของข้ากำลังหิวโหย?! ท่านไปอยู่ที่ไหนในเวลาที่ภรรยาของข้าเรียกหาความช่วยเหลือ?! ท่านอยู่ที่ไหนเมื่อมารดาของข้าโดนเชือดเหมือนสัตว์ป่า!

Gorr : ท่านไปอยู่ที่ไหน ในเวลาที่พวกข้าต้องการพระเจ้า?!

และเมื่ออสูรกายสีดำได้รับรู้ถึงสิ่งที่อยู่ภายในใจของ Gorr มันก็รวมตัวกันกลายเป็นมีดที่มือของ Gorr และเขาก็ไม่ลังเลที่จะเงื้อมือขึ้นไป และเตรียมทำในสิ่งที่เขาต้องการจะทำในตอนนี้

“มันตกลงมาจากฟ้า บนดวงดาวที่ไร้นาม… และข้าก็เก็บมันมา…”

“ใช้มันฆ่าเทพพระเจ้าองค์แรก”

“จากนั้นในขณะที่ร่างกายของข้าชโลมไปด้วยเลือดของมัน คำถามง่ายๆก็ปรากฏขึ้นในหัวของข้า”

“มันยังเจ้าพวกนี้อยู่อีกหรือไม่?”

และสารสีดำกำเนิดขึ้นบนตัวของ Gorr พร้อมกลายเป็นเกราะทำให้เขาสามารถออกไปจากดาวดวงนี้ได้สำเร็จ

ในอนาคตอีกหลาย ศตวรรษ

Gorr : และแน่นอนว่ามันมีอยู่อีกมาย

Gorr : ข้าจึงตั้งมั่นว่าจะไล่ล่าพวกมัน และฆ่าพวกมันทุกตน

Gorr : นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ในตอนนี้

ในอนาคตที่ Gorr ข้ามเวลามา มันกำลังทรมานเทพองค์หนึ่งอยู่

และเขาก็คือ Volstagg ราชสีแห่ง Asgard ซึ่งเขาได้ถาม Gorr ถึงที่มาของเกราะสีดำที่เขายึดมาจากเทพองค์นั้น แต่ตัว Gorr เองก็ไม่รู้ถึงที่มาของมัน ทำให้ Volstagg บอกว่าเพราะแบบนี้แหละ มันถึงไม่สามารถดึงเอาพลังที่แท้จริงของมันออกมาได้ Gorr จึงโมโหหนักและเฆี่ยนเขาหนักขึ้น แต่ Volstagg ก็ยังเถียงไม่เลิกอย่างไม่กลัวตาย เขาถาม Gorr ว่าครั้งสุดท้ายที่ Gorr กินอิ่มและนอนหลับคือเมื่อไหร่

ทำให้มันโมโหหนักและลงมือหนักขึ้น แต่ Volstagg ก็บอกว่ามันจะไม่มีวันฆ่าเทพพระเจ้าได้ทุกองค์

Gorr : ชาวแอสการ์ดนี่มันโง่เง่าได้จนถึงที่สุดจริงๆ อย่าบอกข้าเชียว ว่าเจ้ายังรอคอยสหายผู้ถือฆ้อนเวทมนต์มาช่วยเหลือเจ้าอยู่อีก

Volstagg : ไม่ ตอนนี้แม้แต่พระบิดาก็ไม่สามารถช่วยเหลือข้าได้ แต่แม้ว่าเจ้าจะเข่นฆ่าเทพทุกองค์ที่มีอยู่… แม้แต่ ธอร์ ผู้ทรงพลัง…

Volstagg : ในท้ายที่สุดมันก็จะยังเหลือเทพองค์สุดท้ายอยู่ดี จริงมั้ย กอร์

Volstagg : และนั่นก็คือเจ้าเองนั่นแหละ

Gorr : เจ้าพูดว่าอย่างไรนะ?

Volstagg : เจ้าก็ลองจ้องมองดูตัวเจ้าเองสิ ดูสิว่าอาวุธนั่นได้ทำอะไรกับเจ้า

Volstagg : เจ้ามีชีวิตอยู่ยืนยาวถึงหลายพันปี เข่นฆ่าเหล่าเทพพระเจ้า สร้างโลกของตัวเองขึ้นมา และจับเทพมาจองจำ

Volstagg : แล้วเจ้าจะเป็นอะไรได้ ถ้าไม่ใช่เทพเจ้า?

Volstagg : เจ้ามันเป็นเทพที่น่ารังเกียจและน่าชิงชังที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็น

และคำพูดของ Volstagg ก็กระตุ้น Gorr ให้เกิดน้ำโหขึ้นมา

Volstagg : อะไรกัน…ไม่เฆี่ยนแล้วเหรอ? จะให้ข้ากลับไปกินหนอนอีกครั้งหรือไง… โวลแสตผู้นี้จะ…

แต่ไม่ Gorr ได้ตอกลิ่มไปยังมือของ Volstagg

จากนั้น Gorr ก็เดินออกมาพบกับลูกชายที่มาบอกว่าเขากำลังหิว แต่ Gorr ก็บอกว่าเขายังมีเรื่องที่ต้องทำกับเทพที่เป็นทาสอีกตน จากนั้นเรื่องก็จบลง

และ Volstagg ก็โดนตรึงกางเขนอยู่ด้านนอก ร่วมกับเทพองค์อื่นๆอีกหลายองค์

แต่แผนการของ Gorr ยังไม่จบเพียงเท่านี้ แล้ว Thor จะสามารถหยุดยั้งมันไว้ได้หรือไม่?

บทต่อไป

Godbomb!

<—————————————————–>

เผยแพร่ครั้งแรกที่ : Bank-Comics For Fun