The Flash #25 : Zero Year Tie-In

เรื่องโดย : Brian Buccellato & Francis Manapul | ภาพโดย : Francis Manapul

วางจำหน่าย : 27 พฤศจิกายน 2013

สำนักพิมพ์ : DC Comics

พบกับเรื่องราวของ Barry Allen กับคดีแรกของเขาในเมือง Gotham City ที่ตกอยู่ในความมืด

และนี่คือการพบกันครั้งแรกของ Barry และ Iris West

.
6 ปีก่อน ในเวลาที่ตำนานของ Batman เริ่มต้น มันคือช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดที่ Gotham เมื่อวายร้ายสุดบ้าคลั่งนามว่า Riddler ได้ปิดกระแสไฟฟ้าภายในเมืองทั้งเมือง ก่อนวันที่พายุลูกใหญ่จะโหมเข้ามา

และตอนนั้นเอง Barry Allen ชายที่ยังไม่ได้รับที่จะเปลี่ยนแปลงเขาให้กลายเป็น The Flash ได้พานพบชะตากรรม ด้วยการเดินทางไปยัง Gotham ในช่วงเวลานั้น ช่วงเวลาที่ต่อมาจะถูกรู้จักในชื่อของ Zero Year!

Barry Allen ที่เพิ่งจบการศึกษาจากโรงเรียนตำรวจของ Central City ได้ตอบรับเสียงร้องขอความช่วยเหลือจาก Gotham City ที่ตอนนี้ตกอยู่ในความมืดมิด และนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่

ตอนนี้เขากำลังไล่ตามชายขี้เมาคนหนึ่ง และเมื่อทางหนีถูกปิดตาย ชายคนนั้นก็หยิบยาอะไรบางอย่างออกมาสูบ สิ่งนั้นก็คือยาชนิดใหม่ ที่แพร่กระจายกันอย่างรวดเร็วในช่วงนี้ ยาที่มีชื่อว่า “Icarus” และเมื่อสูบเข้าไป มันก็บอกว่า มันได้พลังของ Icarus มาแล้ว Barry จึงพยายามเข้าไปดู แต่ก็โดนซัดพร้อมแย่งปืนช็อตไฟฟ้าไปได้ และกลายเป็นคนร้ายที่ยิงใส่เขา

แต่โชคยังดีที่เพื่อนร่วมงานของพวกเขามาช่วยไว้ได้ทัน แต่แล้วเมื่อคนร้ายล้มลงไป ร่างกายของมันกลับติดไฟขึ้นมาทั้งๆที่บริเวณนั้นไม่ได้มีไฟแม้แต่น้อย

Barry จึงพยายามที่จะดับไฟ แต่แล้วก็มีใครบางคนยิงเครื่องดับไฟเพื่อดับมันลงไปจากข้างหลังพวกเขา

??? : ตำรวจของเมืองเซ็นทรัลหรือเนี่ย?

Spencer : หมอนี่ไม่ใช่คนของเรา

Harvey : บอกแล้วว่าอย่าวิ่งไล่ คราวนี้เราเลยได้ ศพของพวกขี้ยามาแทนเลย

??? : ถ้าจะให้ฉันปลอบใจล่ะก็นะ คนบอกได้แค่ว่า คนจนๆน่ะไม่เคยได้รับโอกาสอะไรหรอก

Barry : ทำไมคุณถึงพูดอะไรแบบนั้น?

??? : เพราะฉันรู้ดีว่า อิคารัส ทำอะไรได้ ที่คลินิกนี่มีแต่ผู้เคราะห์ร้ายเต็มไปหมด

Spencer : คุณเป็นนักข่าวของสำนักพิมพ์ ก็อธแธมนี่…

??? : จริงๆก็แค่เด็กฝึกงาน ทำข่าวเกี่ยวกับพวกยาเสพติดน่ะ

Barry : ผม แบร์รี่ อัลเลน

Iris : ฉัน ไอริส เวสต์

Harvey : ก็ไม่อยากจะขัดอะไรหรอกนะ แต่ถ้าคุณไม่ว่าอะไรนะ คุณ เวสต์…

Harvey : นี่มันยังอยู่ในช่วงของการสืบสวน

Harvey : แผนของเราก็คือ เราต้องปล่อยให้เจ้าขี้ยานี่พาเราไปหาคนที่แจกจ่ายมัน แล้วไอ้เจ้ากองเศษถ่านนี่มันทำได้ซะที่ไหนเล่า!

Spencer : อย่าอารมณ์ร้อนน่า ฮาวี่ย์ เขาก็ยังเด็กอยู่

Barry : ผมรู้ว่ามันอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก แต่จากสถานการณ์นี้พวกเราก็ยังพอจะรู้อะไรได้บ้าง ว่านี่มันเกิดจากการใช้ อิคารัส ในปริมาณที่มากเกินขนาด…

Harvey : บอกอะไรที่เรายังไม่รู้ได้มั้ย อัลเลน

Barry : ยาตัวนี้ทำได้มากกว่าการให้ “ความร้อนสูง” กับเขา มันทำให้ อดรีนาลีน พลุ่งพล่าน… ทำให้มอนั่นแย่งปืน สตันกัน ไปจากผมได้อย่างรวดเร็ว

Harvey : หรือไม่ นายก็ช้าเองล่ะมั้ง

Barry : แต่ยังไงก็ตาม การที่ตัวยาเกิดเผาไหม้ในระบบร่างกายของเขา มันได้ทำปฏิกิริยาเคมีกับสารเคมีในร่างกายของเขา จนลุกติดไฟขึ้นมาจากภายในร่างกาย

Barry: และนั่น… ทำให้ผมคิดว่า คนที่ผลิตยาตัวนี้ขึ้นมาไม่อยากจะเอามันมาใช้บนท้องถนนสักเท่าไร

Spencer : อะไรทำให้นายคิดแบบนั้นล่ะ?

Barry : ก็เพราะว่ามันเป็นรูปแบบธุรกิจที่แย่ยังไงล่ะครับ คงจะไม่มีใครอยากผลิตของที่ทำให้คนที่ซื้อไปใช้โดนเผาตายหรอก

Harvey : เขาพูดได้ตรงประเด็นนะ ปกติการขายยา จะเน้นที่ “การกลับมาซื้อใหม่” เจ้ายาตัวนี้ยังไม่พร้อมที่จะออกวางขายจริงๆ บางทีเราอาจจะกำลังเจอกับกลุ่มคนที่เร่งรีบจะขายมันจนเกินไปก็ได้

Spencer : และที่เราต้องการก็คือ ตามหาว่าพวกนั้นคือใคร

Harvey : นายไม่ได้กลับบ้านมา 3 วันแล้วนะ สเปนเซอร์ กลับบ้านแล้วไปหาลูกสาวตัวน้อยของนายเถอะ… เดี๋ยวฉันกับเด็กใหม่จะเอารถไปที่เก็บศพเอง

Harvey : นายมันเป็นพวกที่คุมไม่อยู่นะ อัลเลน ความจริงฉันน่าจะไล่นายกลับไปซะ แต่ สเปนเซอร์มีลูกที่กำลังป่วยต้องดูแล ก่อนที่พายุลูกใหญ่นี่จะพัดเข้ามา

Harvey : ดังนั้นก่อนที่เขาจะกลับมา มันเลยเหลือแค่นาย กับ… พระเจ้าช่วย… ฉัน และจำไว้ด้วยน อัลเลน ว่ายิ่งนายขัดคำสั่งมากเท่าไร นายก็ยิ่งจะโดนส่งกลับ เซ็นทรัล ซิตี้ เร็วขึ้นเท่านั้น…

Harvey : นี่มันไม่ใช่เกม นายน่ะอาจจะโดนทำร้าย หรือ ฆ่า ได้เลยบนท้องถนนที่นี่, พวกเรามีขั้นตอนการทำงานที่ต้องปฏิบัติตาม และต้องทำงานร่วมกัน นายจะออกไปโชว์เดี่ยว เพื่อเล่นบทบาทฮีโร่แบบนั้นไม่ได้

Harvey : ตอนนี้พวกเรามีศาลเตี้ยสวมผ้าคลุมวิ่งพล่านไปทั่วเมืองแค่คนเดียวก็พอแล้ว

Barry : แต่ผมคิดว่าเขาก็แค่อยากจะช่วย

Harvey : แต่เราไม่ต้องการความช่วยหรอกนะ อัลเลน พวกเราได้รับการฝึกมา และเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ มันคืองานของเรา ไม่ใช่อัศวินในชุดผ้าคลุมแบบนั้น

Harvey : พวกเราต้องสอบสวนกันก่อนที่พวกเราจะลงมือทำอะไร มันคืองานที่ยากและค่อนข้างสกปรกของตำรวจ ดังนั้นนั่งลงไป แล้วฟัง พร้อมสังเกตสิ่งต่างๆไปด้วย

Harvey : และตอนนี้เหมือนหนึ่งในคนติดยาที่อยู่ในนั้นจะพอช่วยอะไรได้

Barry : ดีเลย

Harvey : แล้วเขาไปแล้ว อย่าทำตัวบ้าๆล่ะ

แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้เข้าไป ก็เกิดการระเบิดขึ้น

Barry จึงรีบวิ่งเข้าไปทันที และก็พบกับ Iris ที่ติดอยู่ในกองเพลิง กับเด็กอีกสองคน Barry จึงรีบวิ่งเข้าไปช่วย Iris ก่อน ส่วน Harvey ก็เข้าไปช่วยเด็ก 2 คน แต่แล้วเศษเพลิงไหม้ ก็กันทั้งคู่ออกไป Barry จึงบอกให้ช่วยพวกเขาออกไปก่อน แล้วเขาจะไปพบกับ Harvey ที่ด้านทีหลัง

และ Harvey ก็พาพวกเด็กๆออกมาได้

Harvey : ไม่เอาน่า ไอ้หนู…

และ Barry ก็ตามออกมา

Barry : ทางนี้! พวกคุณจะไม่เป็นอะไร

Harvey : ฉันไม่เข้าใจนายจริงๆนะเนี่ย อัลเลน… หนนี้นายวิ่งเข้าไปในในตึกที่เกิดเพลิงไหม้ได้ยังไง?

Barry : แฮ่กๆ ก็ แค่ทำตามหน้าที่ของผม แฮ่กๆ

Harvey : ถ้าอยากแสดงตัวเป็นฮีโร่ ก็ไปสมัครเป็นเจ้าหน้าที่ผจญเพลิงไป

Barry : ผมไม่ได้อยากจะเป็นฮีโร่สักหน่อย

Iris : แต่มันเป็นสำหรับฉันนะ

Barry : จริงเหรอ?

Iris : จี.ซี.พี.ดี น่าจะมีคนแบบเธอบ้างนะ ขอบคุณมาก แบร์รี่

Harvey : เอาเหอะ…ไปหาห้องพักกันก่อน

Spence : การระเบิดจากพวกที่สูบยาเกิดขนาดอีกแล้วเหรอ?

Harvey : เหมือนจะเป็นแบบนั้นนะ สเปน แต่ก็ไม่มีใครพูดถึงเลย… เว้นแต่พวกที่ชอบใส่สีตีไข่ บอกว่าพวกนั้นมี “พลังที่สุดยอดมากๆ”

Spencer : พวกขยะที่ระเบิดตัวเอง กับ พลัง อะไรสักอย่าง…

Marshal : ท่านครับ พวกเราได้รับรายงานว่า มีการระเบิดขึ้นที่ทางตะวันตกอีก…

Spencer : โอเค พวกเราจบเรื่องที่นี่แล้ว มาร์ชาล

Barry : แต่ผมไม่คิดแบบนั้นนะ… ผมคิดว่าตัวเพลิงไหม้เกิดจากด้านนอก เพราะมันมีรอบไหม้ที่เกิดจากความเร็วที่ผิวด้านนอกของกำแพง พวกเราต้องการไฟเพื่อตรวจสอบเรื่องให้ละเอียดอีกทีนะ มาร์ชาล

Harvey : นี่ไอ้หนู บางทีคำตอบที่ตรงตัวที่สุด ก็คือคำตอบที่ง่ายที่สุดนะ ลองมองไปรอบๆตัวสิ… พวกเราอยู่ท่ามกลางพวกขยะที่ทำให้ตัวเองตัวลุกไหม้ และสร้างเรื่องแบบนี้

Barry : แต่ถ้าเราเตรียมอุปกรณ์ที่เหมาะสมได้ เราก็น่าจะ…

Spencer : ฟังนะ แบร์รี่… เธอไม่รู้หรอกว่าเมืองนี้เป็นไปยังไงตอนค่ำมืดน่ะ และอีกอย่างของของเราก็เริ่มร่อยหรอแล้ว เราจะเสียมันไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้

Iris : แล้วเรื่องของผู้ป่วยที่ตายในนี้ล่ะ? เพลิงไหม้ไม่ได้เกิดจากด้านใน พวกผู้ป่วยทุกคนต่างอยู่ในสภาวะปกติ และได้รับการรักษาแล้ว มันมีใครสักคนที่อยากให้พวกเขาตาย!

Barry : อย่างน้อยๆ พวกเราก็ควรจะมองหาความเป็นไปได้…

Spencer : ไม่ล่ะ เพราะพวกเราควรจะไปยังที่ที่ต้องการพวกเราที่สุด

Harvey : พวกคนติดยาไม่ได้อยู่ในรายการที่ต้องพวกเราต้องจัดการนะ ไอ้หนู แล้วพวกเราจะกลับมาที่นี่เมื่อเสร็จงานทางนั้น ดังนั้นไปกันได้…

Barry : ไม่ล่ะครับ ผมจะอยู่ที่นี่ ก่อนที่พายุจะมาพัดเอาหลักฐานปลิวไปจนหมด

Harvey : ตามใจ ช่วยเหลือคนตายไป ในขณะที่พวกเราไปปกป้องคนเป็นก็แล้วกัน

และเมื่อพูดออกไปแบบนั้น ทำให้ Barry ต้องมาพึ่งสำนักงานหนังสือพิมพ์ของ Iris แทน

Barry : อิคารัส “ปรากฏขึ้นมา” ในช่วงเวลาเดียวกับที่ อี.เอ็ม.พี. ทำการตัดขาดการเชื่อมต่อทั้งหมดออกไป และสิ่งที่พวกเรารู้อยู่ตอนนี้ ก็คือ มันทำให้ผู้ใช้มีความรู้สึกเหมือนว่าได้รับ “พลังที่สุดยอด” มา

Barry : และอีกอย่างคือ มันจะเกิดปฏิกิริยา สันดาป ภายในร่าง ถ้าหากได้รับตัวยาในปริมาณที่มากเกินไป

Iris : ฉันขอโทษจริงๆที่ต้องมาใช้แล็บชั่วคราวแบบนี้

Iris : …แต่ อย่างน้อยๆ มันก็ปลอดภัยล่ะนะ

Barry : ผมอาจจะมาถึงที่นี่ได้มาถึงอาทิตย์ แต่ผมก็จะไม่ยอมปลอดภัยคดีที่ยังไม่จบเรื่องไปแน่ๆ โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่มันยังมียาเสพติดแบบนี้อยู่ข้างนอกนั่น

Iris : อิคารัส ไม่สมควรจะถูกเอามาขายตามท้องถนน

Barry : นั่นย่อมหมายความว่า คนที่เอามันมาขาย นั้นไม่ใช่คนที่ผลิตมัน มองในอีกแง่นึง ก็คือ พวกเรากำลังรับมือกับสิ่งที่มีอยู่อย่างจำกัด

Iris : แต่มันก็ยังไม่จำกัดมากนักหรอก เพราะเรามีคนที่ได้รับยาในปริมาณที่มากเกินไปถึงสามรายอยู่ที่คลินิกด้วยนะ

Barry : …เดี๋ยวก่อน นี่มันเย็น คุณทำให้มันเย็นได้ยังไง ในเมื่อตู้เย็นมันไม่มีไฟ

Iris : หัวหน้าของฉันเขารู้จัก คนขายปลา น่ะ

Barry : คนขายปลา?

Iris : เรื่องมันยาวน่ะ

Barry : เอาเถอะ จากการทดสอบของผม มันยืนยันได้ว่า ความเร็วภายนอกทำให้เกิดไฟไหม้จริงๆ

Iris : หมายความว่ามีใครบางคนพยายามทำลายหลักฐาน

Barry : ถ้าผมรู้ส่วนประกอบทางเคมีของ อิคารัส บางทีผมอาจจะระบุตำแหน่งที่มันถูกผลิตได้…

Iris : และฉันก็มีของที่ริบเอามาจากคนไข้ และคิดว่าจะส่งไปในแล็บ ตอนที่ไฟกลับมาใช้งานได้

Barry : เยี่ยมไปเลย… และมันไม่เหมือนกับที่ ฮาวี่ย์ มีด้วย ตัวถุงยังถูกปิดผนึกไว้อย่างดี…

Iris : …แล้ว นี่คุณ ทำงานที่เซ็นทรัลซิตี้ใช่มั้ย? ฉันก็โตมาจากที่นั่นเหมือนกัน

Barry : อ้อ ใช่แล้ว แต่ คุณออกมาเรียนต่อที่นี่ใช่มั้ย?

Iris : เปล่า ฉันไปเรียนต่อที่วิทยาลัยการสื่อสาร ที่คีย์สโตน

Barry : ว้าว ทั้งเซ็นทรัลซิตี้ และคีย์สโตนเลยเหรอ แสดงว่านี่คุณคนของเมืองแห่งเพชรพลอยจริงๆนะเนี่ย

Iris : ใช่ พวกเราอาจจะใช้ชีวิตอยู่ในเมืองแห่งเพชรพลอย…

Iris : แต่ก็เป็นเหตุการณ์ไฟดับในเมืองก็อธแธม ที่ทำให้พวกเรามาเจอกัน…

(บรรยากาศดูจะเป็นใจเกินไปละ)

Barry : คุณรู้สึกมั้ย?

Iris : อะไรล่ะ?

Barry : ความร้อน

Iris : ฉัน… ฉันรู้สึก…

Barry : ไม่!… ผมหมายถึงมันไหม้แล้ว!

Iris ที่กำลังอารมณ์ค้างได้ยิน Barry เสียงดังขึ้นมา เลยขยับตัวอย่างรวดเร็ว เอาน้ำในมือราดดับไฟในทันที

Iris : ฉันขอโทษ… การทดสอบของคุณเลยพังไปหมดเลย ฉันมองเห็นไฟ และสิ่งแรกที่ฉันทำก็คือการดับมัน…ด้วยเบียร์

Barry : ไม่หรอก มันอาจจะไม่ได้พังก็ได้ เพราะถุงที่บรรจุ อิคารัส มานี่มันมีฟอสฟอรัสสีขาวใส่มาด้วย… และมันเป็นส่วนผสมที่ติดไฟได้ง่าย มันจะทำปฏิกิริยาสันดาปกับอากาศที่มีอุณหภูมิสูงกว่า 86 องศาเซลเซียส

Barry : ผมคิดว่า นี่มันเป็นสิ่งที่ทำออกมาเป็นสารเสพติดบริสุทธิ์ 100 % โดย “ไม่มีการตัด” อะไรออกเลย… ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะต้องมีการตัดเอาบางส่วนออกไปก่อนที่จะทำการขาย

Barry : ในสถานที่ ที่ตัวยาจะไม่ติดไฟ…

Barry : สถานที่ที่เย็นมากๆ พอจะบอกผมเรื่องคนขายปลาหน่อยได้มั้ย…

และ Barry กับ Iris ก็มายัง ที่เก็บของของคนขายปลาคนนั้น ซึ่งเขาใช้มันเก็บสิ่งต่างๆไว้ในความเย็นภายหลังจากเหตุการณ์ไฟดับ โดยใช้เครื่องปั่นไฟสำรองที่เขาเก็บพลังงานไว้ และ Iris ก็คิดว่า ของในนี้มีมากเกินไป แล้วเมื่อ Barry เปิดดูก็พบว่าพวกเขาคิดถูกแล้ว มันคือ Icarus จริงๆ

จากนั้นทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน และนั่นก็คือ คนขายปลาเจ้าของที่เก็บของแห่งนี้ ซึ่งคุยกับใครบางคน โดยบอกว่าของที่เขาเอามาให้เก็บมันเยอะเกินไป จนพวกตำรวจอาจจะสงสัยได้ อีปฝ่ายจึงตอบโต้ด้วยการยิงปืนเข้าใส่ในทันที และจิตวิญญาณแห่งคุณธรรมของ Barry ก็พลุ่งพล่านจรต้องรีบวิ่งออกมา ซึ่ง Iris ก็ห้ามเขาไว้ไม่ทัน

แต่สิ่งที่เขาเห็น กลับเป็นสิ่งที่ไม่น่าเห็นเลยจริงๆ

Barry : สเปนเซอร์? คุณคือคนที่จุดไฟที่คลินิก… คุณพยายามจะกันผมออกไปตั้งแต่แรกแล้วงั้นสิ?

Spencer : เพราะนายฉลาดเกินไปไงล่ะ อัลเลน

แต่ในขณะนั้นเอง ด้านนอกก็มีเสียงรถยนต์มาถึง

Spencer : ได้ยินมั้ย? มีแขกไม่ได้รับเชิญมากันอีกแล้ว! นี่มันเกินกว่าที่พวกเราจะควบคุมได้แล้ว… ออกไปพาตัวมันเข้ามา ในขณะที่ฉันคิดแผนการก้าวต่อไปของเรา

และเมื่อลูกน้องเดินออกไปได้สักพัก ก็มีหมัดประเคนใส่ Spencer ในทันที

และที่ด้านนอกก็เป็น Harvey นั่นเอง โดย Barry ได้เรียกให้เขามาที่นี่ก่อนหน้านี้ และลูกน้องของ Spencer ก็พากันเดินออกมา ทำท่าเป็นพูดคุยกับ Harvey แต่ทาง Harvey ก็รู้ตัว และยิงเข้าใส่กัน และโดนระดมยิงใส่ทันที

ที่ด้านใน Barry ที่ต่อยใส่ Spencer ก็โดนต่อยกลับในทันที และ Spencer ก็คิดที่จะยิงใส่ Iris Barry เลยวิ่งเข้าใส่ทำให้ทั้งคู่ล้มไปพังกล่องที่บรรจุ Icarus ไว้ Spencer จึงหยิบมันขึ้นมาและป้อนให้ Barry เพราะเห็นเขาสนใจมันนัก และมันก็ทำปฏิกิริยากับ Barry

จนคนวาดคนก่อนหน้าปลิวหายไป และ Barry ก็เริ่มจิตหลุด

Barry : มัน…เกิดอะไรขึ้น… ฉันเป็น ซุปเปอร์ ฮีโร่!

Spencer : โทษทีนะ ยาหยี แต่ถ้ายาไม่ฆ่าเขาก่อน งั้นฉันคงต้องลงมือเอง

Iris : ไม่นะ…

แต่ก่อนที่ Spencer จะได้ยิงออกไป Barry ที่คลั่งเพราะ Icarus ก็เข้าชาร์จใส่ Spencer ทันที

แต่ผลกระทบก็เกิดขึ้น

Iris : แบร์รี่ ตัวคุณกำลังไหม้แล้ว! คุณต้อง… อะไรที่มันเย็นมากๆ

และ Barry ก็ล้มลงไปอย่างเจ็บปวด เมื่อในร่างของเขากำลังลุกไหม้ และ Iris ก็รีบวิ่งไปหยิบสายเครื่องทำความเย็นที่อยู่ใกล้ๆ แต่ Spencer ไม่รอให้ทำแบบนั้น

Spencer : ให้ฉันช่วยให้นายหายทรมานแล้วกัน

และ Iris ก็ดึงมันออกมา แต่สายไปแล้วเสียงปืนดังขึ้น แต่มันไม่ได้มาจากปืนของ Spencer

และเป็น Spencer ที่โดนยิง

Harvey : ฉันเคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าให้ลั่นไกก่อนน่ะ ไอ้หนู?

Iris : อดทนไว้ แบร์รี่ ฉันมาแล้ว

Spencer : ฮาร์วี่ย์… นายมาได้…

Harvey : ฉันตามเด็กนั่นมา…

Spencer : อย่าบอก…ครอบครัว…

Harvey : ไม่ สเปนซ์ ฉันจะไม่บอก

Iris : หัวใจของเขาหยุดเต้นไปแล้ว คุณต้องหาทางช่วยเขา!

และ Harvey ก็เห็นอุปกรณ์พยาบาลอยู่ที่ด้านหลัง

และวัน – สองวัน ต่อมา

มีการยิงปืนสดุดีต่อการจากไปของเจ้าหน้าที่ Spencer

Barry : ทำไมคุณถึงต้องโกหกด้วยล่ะ เจ้าหน้าที่ บัลล็อค

Barry : ผมอ่าน รายงานของคุณแล้ว “สเปนเซอร์ ตายในหน้าที่ ระหว่างที่ทำการหยุดยั้งการค้าครั้งใหญ่”

Harvey : ก็เพราะว่าโลกแห่งความจริงมันไม่ได้ง่ายเสมอไปน่ะสิ สเปนเซอร์น่ะไม่ใช่ทั้งผู้ค้าและผู้ผลิต เขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องของยานี่เพื่อหาเงิน และนั่นทำให้เขาทำในสิ่งที่ผิดพลาด และการเล่นงานเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความเป็นจริง ที่ว่าผู้ผลิตยานั่นยังลอยนวลอยู่

Harvey : แล้วอีกอย่าง การทำลายชื่อเสียงของตำรวจอย่างเขา หลังจากที่เขาตายไปแล้ว มันส่งผลดียังไงบ้างล่ะ

Barry : แต่พวกคุณเป็นตำรวจนะ… พวกคุณต้องปกป้องกฎหมายสิ คุณต้องทำในสิ่งที่ถูกต้อง เพราะมันคือสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ใช่แค่ในเวลาที่เหมาะสม

Harvey : ฟังนะไอ้หนู …ฉันยิงคู่หูของตัวเอง คนที่ฉันรู้จักมาหลายสิบปี เพื่อช่วยชีวิตนาย ดังนั้นอย่ามาปากกล้าบอกฉันว่าอะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง

Harvey : นายไม่ได้รู้จัก คู่หูของฉัน, เมืองนี้ หรือฉันเลยแม้แต่น้อย

Harvey : การเป็นคนนอก มันย่อมง่ายสำหรับที่จะนั่งบอกว่าอะไรผิดถูก ลองมาต้องตื่นเช้าแล้วมาทำงานที่ตรอกแคบ หรือซอกมุมของถนนดูสิ

Harvey : นายไม่มีทางที่จะหนีจากถนนสายนี้ไปได้ โดยที่จิตใจไม่เปรอะเปื้อนหรอกน่า

Harvey : ลองมันไปรอบๆสิ… คนพวกนี้มักจะมองหาอะไรมาฉีด, กิน หรือสูดเข้าไปอยู่เสมอ

Harvey : สเปนเซอร์ เป็นคนดี ที่อาศัยอยู่กับลูกสาวที่ป่วยไข้ เขา….ก็แค่ตัดสินใจผิดเท่านั้นเอง

Harvey : ที่เขาทำไปก็เพื่อช่วยชีวิตคนที่เขารัก ในเมืองนี้ไม่มีใครที่จะเป็นผู้ชนะหรอก และอย่างน้อยสิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้ครอบครัวของเขาได้รับเงินบำนาญ และเงินค่าประกันภัย สิ่งต่างๆมันใช่ว่าเป็นขาวและดำไปทั้งหมด บางอย่างนายต้องหัดมองมันให้เป็นสีเทาๆด้วย

Barry : แล้วงั้นพวกคุณจะต่างอะไรกับ พวกศาลเตี้ย ข้างนอกนั่นล่ะ?

และ Harvey ที่ได้ฟังก็ยิ้มเล็กๆ พร้อมแตะไปยังตราสัญลักษณ์ตำรวจ

Harvey : เอ้า ไปได้แล้ว ฉันไม่อยากให้นายพลาดรถบัสขากลับ

Iris : เฮ้ อย่าให้เขาทำคุณเสียคนล่ะ แบร์รี่… เพราะคุณน่ะเป็นคนดีนะ แต่นิสัยของคุณน่ะค่อนข้างเป็นคนหัวรั้นที่ชอบเอาชนะพอดูเลยล่ะ

Barry : เรื่องนั้น ผมก็พอจะรู้อยู่ และคุณเองก็เป็นคนที่มีค่าพอจะให้เอาชนะด้วยล่ะมั้ง แต่ยังไงผมคิดว่าพวกเราคงจะต้องลากันแล้วสินะ

Iris : คุณรู้สึกมั้ย?

Iris : ฉันชอบสายฝนของก็อธแธม และเมื่อฟ้าร้องจนสิ้นเสียงไป…มันจะเป็นช่วงเวลาเดียวที่คุณจะได้เห็นแสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมายังเมืองนี้

Iris : และมันสว่างมาก คุณจะมองเห็นมันได้ถึงจะอยู่ห่างออกไปหลายไมล์ก็ตาม
แล้วทั้งคู่ก็โน้มหน้าเข้าหากัน

และมันก็จบลงด้วย…

Kiss

“ขึ้นมาครบทุกคนแล้วใช่มั้ย!”

Iris : คุณน่าจะไปได้แล้วนะ… ฉันคิดว่าคุณคงจะไม่อยากไปสายหรอกใช่มั้ย

Iris : แล้วเจอกันนะ แบร์รี่ อัลเลน

DC Comics Proudly Present

The Flash

The Beginning…

Zero Year End

<—————————————————->

เผยแพร่ครั้งแรกที่ : Bank-Comics For Fun