The Flash #23.2 : Reverse-Flash

เรื่องโดย : Francis Manapul & Brain Buccellato

ภาพโดย : Scott Hepburn

วางจำหน่าย : 11 กันยายน 2013

สำนักพิมพ์ : DC Comics

พบกับจุดกำเนิดของวายร้าย Reverse-Flash และความลับอันดำมืดของเขา

มันคือสาเหตุว่าทำไมเขาถึงต้องการย้อนทุกๆสิ่งๆในชีวิตของเขา!!

.
“ชื่อของฉันคือ แดเนี่ยล เวสต์ และฉันแทบจะจดจำไม่ได้จริงๆว่าครั้งสุดท้ายที่ฉันรู้สึกมีความสุข คือเมื่อไหร่ แต่สิ่งเหล่านี้จะต้องเปลี่ยนไป ฉันจะแสดงให้พวกนายเห็นเอง ว่ามันทำได้ยังไง”

“2 เดือนก่อนหน้านี้ ฉันกลับไปหาพ่อของฉัน เพราะคิดว่าฉันอาจจะสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆได้ แต่เขาก็ช่วยให้ฉันเข้าใจว่า ถ้าฉันอยากจะเปลี่ยนแปลงมันให้ดีขึ้น ฉันต้องย้อนกลับไปให้มากกว่านี้”

“และฉันแน่ใจว่า พวกคุณเคยได้ยินเรื่องราวของฉันมาก่อนแล้ว แม่ของฉันตายตอนที่ฉันเกิดขึ้นมา…เหลือเพียงพี่สาวคนโต…และพ่อบ้าๆไว้”

“พูดง่ายๆก็คือ ฉันเป็นคนที่เกิดมาในบ้านที่มีปัญหา”

Daniel : ฉันรอมานานแล้วสำหรับเวลานี้ วิลเลี่ยม

Daniel : แต่นายก็ยังไม่มองตาฉันตรงๆอยู่ดีสินะ?

แต่เขาก็โดนสาดกาแฟใส่หน้าเต็มๆ

“ตาแก่คนนี้ก็เป็นแค่คนบ้าเท่านั้น… พอๆกับเรื่องราวของฉัน”

และ Daniel ก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็น Reverse-Flash

“ฉันรู้ดีว่ามันดูเป็นยังไง… แต่ฉันไม่ใช่วายร้ายอะไร ฉันก็แค่ชายที่ต้องการจะเปลี่ยนแปลงทุกๆอย่างให้มันถูกต้อง”

“เจ้าวายร้ายนั่น มันอยู่ตรงหน้าของฉัน”

“…เจ้าหมอนี่แหละคือเดนมนุษย์ตัวจริง”

Reverse-Flash : แกเพิ่งจะสาดกาแฟแก้วสุดท้ายของแกใส่หน้าฉัน “พ่อ”

Reverse-Flash : แล้วแกรู้มั้ย ว่ามันง่ายแค่ไหนที่จะฆ่าแกตอนนี้? แต่นั่นมันไร้ความหมาย เพราะตอนนี้แกก็เป็นแค่ชายที่พิการ และไร้ค่าอยู่แล้ว

Reverse-Flash : ฉันอยากจะฆ่าแกในตอนที่แกยังดีกว่านี้ ฉันอยากจะย้อนทุกๆอย่างที่แกเคยทำกับพวกเราไว้

William : …แกมัน สัตว์ประหลาด

Reverse-Flash : ฉันก็คือผลงานที่แกสร้างขึ้นมาไงล่ะ!

William : อ๊ากกกกกกก

Daniel : แต่ฉันจะต้องย้อนเวลากลับไป ให้ทันเวลา ก่อนที่แกจะทำลายทุกๆอย่างระหว่างฉันและไอริส

Daniel : ฉันจะย้อนกลับไปฆ่าแก และนำพี่สาวของฉันกลับคืนมา

Key Stone City

“3 เดือนก่อน ฉันถูกปลดตัวออกมาจากเรือนจำ หลังจากเรื่องโง่ๆที่ฉันทำลงไปเมื่อ 5 ปีก่อน… ในตอนที่ฉันยังเป็นไอ้เด็กบ้าๆคนนึง”

“และแน่นอนว่ามันไม่มีการอ้าแขนรับฉันกลับไปในสังคมของพวกคนปกติ แม้แต่กับพี่สาวของฉัน ไอริส ก็ตาม”

“ตั้งแต่ที่ฉันโดนขัง สิ่งที่ฉันคิดก็มีแค่การได้ออกไป และกลับไปคืนดีกับเธอ แต่แทนที่ฉันจะได้ไปพบกับไอริส…”

“ฉันกลับพบกับ พวกกอริล่าที่เข้ามาจู่โจมในเมืองแทน…”

“หลังจากที่โดนขังคุกและถูกปล่อยตัวออกมา ฉันก็โดนจับขังคุกอีกครั้ง ในสงครามของเมืองเซ็นทรัลซิตี้…”

“และสิ่งที่บ้าๆพอกันก็คือคนที่เจ้าพวกกอริล่าบ้านี่กำลังสู้ด้วย…”

“ฉันเคยคิดว่าเจ้าพวกโร๊กส์เป็นคนเลว… “

“แต่ฉันก็คิดว่าทุกๆอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้”

“ประมาณนั้น”

“พวกนั้นพาพวกเราเข้าไปอยู่ในโลกบางแห่งที่พวกนั้นเรียกว่า โลกกระจก …โลกอันพิลึกพิลั่นที่เต็มไปด้วยสิ่งของที่พวกนั้นขโมยมา เช่น รถไฟโมโนเรล, และแบตเตอร์รี่พลังงานของมัน มันเหมือนเป็นการช่วยเหลือพวกเรา…”

“แต่ความจริงแล้วมันเป็นตลบหลังด้วยปล้นพวกเราในภายหลัง”
หมดกันความเท่ที่พวกเอ็งทำมา ดันมารีดไถชาวบ้านที่ช่วยซะงั้น

“แต่ฉันไม่เล่นกับมันด้วย”

Daniel ที่โมโหได้ที่ก็ต่อยเข้าใส่ Heat Wave ทันที และรีบวิ่งขึ้นไปบนรถ

Heat Wave : ไอลูกหมานี่… เวเธอร์ วิซาร์ด จับมันไอ้หนูนั่นไว้!

และเขาก็พยายามหลบหนีจาก The Rogue แลความชุลมุนก็ทำให้รถที่เขานั่งพุ่งเข้าชนแท่งพลังงาน Speed Force อย่างจัง

“ฉันอาจจะอยากไปจากที่นี่ แต่ไม่ใช่แบบนี้”

Glidder : เยี่ยมเลย โคลด์ ดูสิว่านายทำอะไรลงไป! นายทำพังอีกแล้ว!

“ฉันกระเด็นออกมาจากโลกกระจก เพราะแรงระเบิดของรถไฟ…”

“มันมีเปลวไฟและเศษกระจกว่อนไปหมด”

“สายฟ้าฟาดผ่านกระดูกสันหลังของฉัน”

“มันสะท้อนภาพของเหล่าคนที่ฉันเกลียด…”

“และหนึ่งเดียวที่ฉันรัก”

“และศัตรูที่เพิ่งจะเคยพบหน้ากัน ทุกๆอย่างมันเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน”

“ในชั่วพริบตา”

“มันไม่เหลืออะไรเลย”

“ฉันคิดว่าตัวเองตายไปแล้ว…”

“ร่างกายถูกเผาจนไหม้, เศษเหล็กทิ่มแทงตามตัว มันไม่ทางที่ฉันจะรอดไปได้”

“แต่กลิ่นของแผลไหม้ที่สดใหม่ และความเจ็บปวดทรมานที่เหลือทน มันเตือนให้ฉันรู้ว่า ฉันยังมีชีวิตอยู่!”

“และได้รับโอกาสที่สองมา…”

“แต่ฉันเปลี่ยนแปลงไป การระเบิดครั้งนี้มันเปลี่ยนแปลงฉัน”

“เจ้าแบตเตอร์รี่ที่อยู่หลังรถไฟโมโนเรล มันให้พลังกับฉัน ทำให้ฉันสามารถย้อนเวลาได้ แต่มันก็มีค่าใช้จ่ายสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น…”

“ร่างกายของฉันถูกหลอมหลวมเข้ากับเศษซากของรถไฟโมโนเรล”

“และฉันก็ถูกผูกเข้ากับพลังงานจากแบตเตอร์นั่น… ซึ่งเรียกว่า สปีดฟอร์ซ”

“และในขณะที่ สปีดฟอร์ซ กำลังหลอมรวมร่างของฉันเข้ากับโมโนเรล มันก็ปรากฎภาพของเหล่าที่ผู้ที่สัมผัสกับพลังของสปีดฟอร์ซขึ้นมาในชั่วพริบตานั้น…”

“และนั่นรวมถึง แฟลช ในช่วงเวลานี้นี่เอง ที่ฉันได้รับรู้ทุกๆอย่างที่ฉันต้องการจะรู้”

ที่มหาวิทยาลัยของ Keystone

“5 ปีก่อน ฉันได้เข้าร่วมกับกลุ่มคนบ้าๆกลุ่มหนึ่ง และเตรียมพร้อมสำหรับงานใหญ่ครั้งแรก”

“ในตอนนั้นฉันตื่นเต้นมาก และฉันก็ต้องการที่จะแบ่งปันมันกับคนที่มีความหายกับฉันมากที่สุด”

และคนคนนั้นก็คือ Iris นั่นเอง เขามาหาเธอเพื่อบอกข่าวดีเกี่ยวกับงานใหญ่ของเขาพรุ่งนี้ซึ่งมันจะได้เงินมากพอสำหรับพวกเขาทั้งคู่ และ Iris ก็จะได้ไม่ต้องไปฝึกงานที่ Gotham อีกด้วย แต่ Iris นั้นไม่ชอบที่เขาพูดว่า “พวกเรา” นัก เพราะเขาหนีออกจากไป และปล่อยให้เธออยู่กับพ่อ จนกระทั่งตอนนี้ และเธอไม่สนที่เขาพูด พร้อมบอกว่าให้เขาหางานดีๆทำเพื่อให้ได้เงินมา ไม่ใช่สักแต่จะทำเรื่องง่ายๆ

และในคือเหตุการณ์ในเล่ม The Flash #0 ตัว Daniel เข้าร่วมกับแก๊งโจร เพื่อขโมยเงินจากธนาคาร แต่เขาพลาดไปอย่าง ในวันนั้นคือที่ The Flash เปิดตัว

“แผนการเป็นไปตามที่วางแผนไว้… เรียบง่าย และไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ เว้นแค่ยามคนนึง”

“แต่แล้ว เจ้าหมอนั่น กลับปรากฏตัวออกมา และทำให้ทุกๆอย่างผิดพลาดไปหมด”

“ในวันนั้นคือวันที่ แฟลช เปิดตัว “การเป็นฮีโร่” ของเขา”

“เขาหยุดพวกเราได้ โดยที่พวกเราออกห่างจากธนาคารไปไม่ถึง 5 บล็อกด้วยซ้ำ”

“หลังจากว่างงานมากกว่า 8 เดือน แต่ภายใน 2 วัน ฉันก็ต้องเข้าไปอยู่คุกของรัฐซะแล้ว โชคดีเป็นบ้าเลยใช่มั้ย?”

ชานเมืองนอก Keystone

“การอยู่ในคุกมันทำให้ฉันเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่มากเท่ากับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ 11 ปีก่อน… ในช่วงเวลาที่ชีวิตของฉันเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล และพี่สาวของฉันก็หันหลังให้กับฉัน”

“ในเวลานั้นฉันอายุแค่ 12 ปี และพ่อไม่เคยซื้ออะไรให้ฉันเลย ไม่ว่าจะเกมส์หรือของเล่น ฉันจึงต้องตามหาของฉันเอง”

“ไอริสนั้นมักจะหาเพื่อนได้เสมอ เธอจึงไม่มีปัญหาอะไร แต่ฉันน่ะเหรอ…เพื่อนของฉันก็มีแต่จิ้งหรีดที่จับได้จากหลังบ้านเท่านั้น”

“พวกมันอาจจะเป็นแมลงที่ส่งเสียงรบกวนออกมา แต่สำหรับฉันมันทำให้ฉันหลับได้”

“แต่เจ้าพ่อบ้านั่นกลับไม่คิดเหมือนฉัน”

William : แม่ของแกไม่เคยชอบจิ้งหรีด

และการกระทำของพ่อของเขาทำให้ Daniel หมดความอดทน

Daniel : ฉันเกลียดแก ฉันเกลียดแก…

William : หึ พยายามได้ดี

และเมื่ออารมณ์ของเขาถึงขีดสุด เขาไม่สนสิ่งใดและเข้าเล่นงานพ่อของเขาด้วยความโกรธแค้นทันที

และมันทำพ่อของเขาตกบันไดลงมาพิการในทันที แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดของเขา หากแต่เป็นการที่พี่สาวของเขา Iris มาเห็นเข้า

Iris : แดเนี่ยล! นี่เธอทำอะไรลงไป!!

“ดวงตาของไอริสบอกสิ่งที่เกิดขึ้น เธอจะไม่มีวันมองฉันเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว และทั้งหมดเป็นความผิดของมัน”

และ Daniel ก็หนีออกจากบ้านไป

Iris : แดเนี่ยล! กลับมาก่อน!

“พ่อของฉันไม่สามารถเดินได้อีกหลังจากคืนนั้น”

“และฉันก็ไม่เคยกลับบ้านอีกเลย”

และที่ป่าหลังบ้านเวสต์

“ฉันคิดว่ามันประมาณ 15 ปีก่อนได้ ก่อนที่จะถึงค่ำคืนแห่งชะตากรรมที่บันไดนั่น นั่นคือช่วงเวลาสุดท้ายแห่งความสุขของฉัน”

“มันคือครั้งสุดท้ายที่ฉันมีความสุขจริงๆ แต่เหมือนพ่อจะไม่คิดแบบนั้น…”

แต่จากที่เขาเล่ามา กลับมีบางอย่างแปลกไปเมื่อ Iris ออกมาหาเขา

Iris : เธออยู่นั่นเอง!

Iris : ฉันตามหาเธอไปทั่วเลยนะ รู้มั้ย

Daniel : เขาเกลียดฉัน เขาโทษฉันทุกอย่างเลย

Iris : อย่าพูดแบบนั้นน่า แดเนี่ยล เขารักเธอ เพราะเขาเป็นพ่อของเธอนะ

Daniel : นั่น…หน้าของเธอ! เขาลงมือกับเธอเพราะฉันเหรอ? เขาต้องชดใช้ที่ทำแบบนั้น!

Iris : ไม่หรอก เขาก็แค่ดื่มแล้วเมาเท่านั้น แดเนี่ยล, มันไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก

Daniel : แต่มันใช่เลย! เขาเกลียดฉัน เขาโทษว่าแม่ตายเพราะฉัน! เขาบอกว่าเธอจะไม่ตาย ถ้าฉันไม่ได้เกิดมา!

Iris : นั่นไม่จริงหรอก แดเนี่ยล, แม่ของเรา…ท่านป่วยหนักมาในตอนนั้น

Iris : ที่เธอรอดมาได้ก็ถือว่าพวกเราโชคดีแล้ว

Daniel : ผมรักพี่นะพี่สาว พี่คือสิ่งที่ดีที่สุดบนโลกใบนี้สำหรับผม

Iris : ฉันก็รักเธอเหมือนกัน น้องชาย แต่เธอต้องหยุดวิ่งหนีปัญหาได้แล้ว! ไม่อย่างงั้นแล้ว พวกเราก็จะไม่มีกันและกันอีกต่อไป เข้าใจนะ?

Daniel : พี่ได้ยินมั้ย…

Iris : …เสียง จิ้งหรีดเหรอ?

Daniel : ใช่ ครูเคยสอนว่า จิ้งหรีดตัวผู้จะส่งเสียงบอกรักจิ้งหรีดตัวเมีย ว่าพวกมันรักกัน

Daniel : ฉันจะจับมันกลับไปที่บ้าน เพื่อให้พี่รู้ว่าผมรักพี่อยู่เสมอนะ ไอริส

Iris : ว้าว …แต่ก็นะ แดเนี่ยล พี่รู้อยู่แล้วล่ะ

Daniel : แล้วพี่คิดว่าตอนนี้พ่อจะอารมณ์ดีหรือยัง?

Iris : พี่ก็หวังว่าจะดีแล้วนะ

Daniel : ผมกลัว

Iris : อย่ากลัวไปเลย แดเนี่ยล, พี่จะอยู่ตรงนี้เพื่อปกป้องเธอเอง… พี่สัญญา

“ชื่อของฉันคือ แดเนี่ยล เวสต์ และครั้งสุดท้ายที่ฉันมีความสุข คือตอนที่ฉันอายุ 8 ขวบ”

DC Comics Unleashes : Reverse-Flash

“และหลังจากที่ฉันฆ่าเจ้าพ่อบ้านี่ ชีวิตของฉันก็จะมีแต่ความ…”

Reverse-Flash ใช้พลังของ Speed-Force ย้อนเวลากลับมาเพื่อสังหารพ่อของเขาเอง หากแต่ว่าเด็กน้อยทั้งสองคนได้กลับมาถึงบ้านและพบกับภาพที่ยากจะเชื่อนี้เข้า

Iris : พ่อคะ!

“โอ๊ะ โอ… นี่มันไม่อยู่แผน…”

เรื่องราวจะจบลงอย่างไร?

สู่บทสรุปแห่งเรื่องราวของบท Reverse-Flash ได้ใน

The Flash #24!

<———————————————————–>

เผยแพร่ครั้งแรกที่ : Bank-Comics For Fun