Batman : Detective Comics #23 – Bat and Mouse

เรื่อง : John Layman

ภาพ : Jason Fabok

วางจำหน่าย : 7 สิงหาคม 2013

สำนักพิมพ์ : DC Comics

   

 

ขอต้อนรับเข้าสู่ค่ำคืนก่อนวันสงคราม

และบังลังค์แห่งเมือง Gotham จะตกเป็นของ The Wrath หรือไม่

   

 

 

3 ปีก่อน

 

Batman กำลังอัดโจรคนหนึ่งอยู่ สงสัยจะแรงไปหน่อยเล่นซะขาหักเลย

 

 

  

 

 

ชายที่นอนจมกองเลือดอยู่นั้นไม่ใช่ใครอื่น

เขาชื่อ Clyde Anderson หรือ Scorn นั้นเอง

 

และเขาก็คือชายคนเดียวกันที่โดน Batman  เตะขาหักไปเมื่อ3ปีก่อน

  

เขาถูกส่งตัวเข้าเรือนจำด้วยข้อหาหลายอย่าง

พอขาของเขาหายดีมีคนมาขอปล่อยตัวออกมา

คนๆ นั้นไม่ใช้ใครเขาคือ CEO แห่ง Caldwell Technologies ชื่อ E.D. Caldwell นั้นเอง

 

 

 

“หรือที่ผมรู้จักเมื่อไม่นานมานี้ เขาคือ The Wrath”

 

 

 

 

 

ประมาณ 5 นาทีก่อนหน้านี้

   

“มันเล็งปืนไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจ”  

“แน่ละ ผมไม่ปล่อยให้มันทำได้หรอก”

 

Batman : พอกันที!!!

   

แบทไรเดอร์คิก!!!!!

 

 

 

  

“ผมไม่สงสัยเลย”

“มันต้องเป็น คอลด์เวล แน่”

   

“อุปกรณ์ของ คอลด์เวล เทค คือ อุปกรณ์ที่ทางกองทัพเป็นผู้ผลิต”

The Wrath : ขอเดานะ คงมีส่วนประกอบขึ้นจากหลายๆ อย่างสินะ

The Wrath :โบรอนเอย ส่วนผสมจากธาตุคาร์บอนเอย โพลีเมอร์ที่ให้น้ำหนักเบาเอย

 

The Wrath : มาดูกันว่าจะยืนไหวไหม ถ้าต้องเจอกับไฟฟ้าแรง 6 หมื่นวัตต์นี้

“ผมรู้ ว่าต้องใช่เขาแน่”

 

 

 

 

“เป็น คอลด์เวล นั้นเองที่เป็นคนคอยหนุนหลัง”

“ให้ แอนเดอสัน ที่ต่อมากลายมาเป็น สกอร์น”

   

The Wrath : ดี หุ้มด้วยฉนวนกันไฟฟ้า ดีมากเลย

The Wrath : ยังไงก็ตาม ฉันละสงสัยว่าแกคงจะรู้สึกกระตุกจากทุกส่วนของช่องว่างระหว่างเซลล์ประสาทเลยละสิ

The Wrath : เพื่อความแน่ใจนะ แบทแมน แกคงต้องไปหาของเล่นที่เหมาะสมกว่านี้หน่อย

 

The Wrath : ฉันเองก็คงต้องไปพิจารณาชุดใหม่เหมือนกัน นั้นคงเป็นเหตุผลเดียวทีแกยังหายใจอยู่

   

“นั่นแหละ ผมไม่สงสัยเลยเขาคือ ราธ”

“ที่เป็นคนโยน แอนเดอสัน ลงมาจากฮอหลังจากที่ สกอร์น ทำให้มันผิดหวัง”

   

The Wrath : ส่วนแกเอง อย่ามาขวางทางฉันอีก   

The Wrath : เพราะเกมส์นี้ แกแพ้ฉันหมดรูปแน่นอน

  

“มันมีข้อแตกต่างกันอยู่ ระหว่าง ‘ความแน่ใจ’ กับ ‘มีข้อพิสูจน์’

ผมจะไปจับเขาสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ ต้องทำให้ได้ทั้งสองอย่างนี้ก่อน”

 

Alfred : คุณหนู แน่ใจแล้วหรอครับ?

Alfred : มันดูค่อนข้างอันตรายมากๆเลยนะครับ

 

 

Bruce : มันก็อันตรายจริงๆ ละ อัลเฟรด

 

Bruce : แต่ตำรวจในเมืองนี้ตกเป็นเป้าและถูกฆ่า

Bruce :ยังมีประชาชนคนอื่นๆ ที่อุทิศตัวให้เมืองก็อทแธมแห่งนี้ปลอดภัย

Bruce : และผมก็จะไปทุกที่ๆ มีอันตราย เพื่อกันไม่ให้มันเกิดขึ้น

 

Bruce : หนนี้ก็อันตรายเหมือนกัน

 

Alfred : ผมคงไม่ขอรำลึกให้คุณฟังเกี่ยวกับการผลักตัวเองไปสู่ใจกลางของความอันตราย

Alfred : ไม่ว่าจะไปพร้อมชุดค้างคาวหรือเปล่า หรอกนะครับคุณหนู

Alfred : นั่นมันมากเกินพอที่จะทำให้ผมกลัวไปทั้งชีวิตเลยนะครับ

 

Bruce : ผมว่าผมเคยคุยกับคุณเรื่องอันตรายแล้วนะ

Bruce : พอแค่นี้แหละ ถ้าคุณมีความตั้งใจจะทำจริงๆ

 

Alfred : นะ…แน่นอนครับคุณหนู

 

Bruce : ดี ราธ กำลังรอคอย แบทแมน

Bruce : ราธ กำลังรอคอยที่จะสู้

 

Bruce : ฉะนั้นเราต้องชิงจัดการมันในจุดที่นึกไม่ถึงซะก่อน

หนังสือพิมพ์ลงข่าว Bruce Wayne จะขายบริษัททิ้ง

 

 

 

 

ไม่นานหลังจากนั้น

ณ ตึก Caldwell Tech

Mrs.Waters : ฉันเกรงว่า คุณคอลด์เวล ยังอยู่ในเวลางานนะคะ คุณเวย์น

Mrs.Waters : เขาจะรีบมาหาคุณแน่ๆ หลังจากเสร็จธุระกับตำรวจแล้วนะคะ

 

Bruce : ขอบคุณมากนะครับ คุณนายวอเทอร์

 

Bullock : คุณคอลด์เวล ก็แค่คำถามเล็กน้อยเกี่ยวกับพวกนักโทษนะ

 

Caldwell : อ้านั่นสินะครับ…คุณแอนเดอสันผู้โชคร้าย

 

Caldwell :เขามีโอกาสที่จะได้พัฒนาคนเองให้เป็นคนที่ดีขึ้นได้

Caldwell :แต่กลับโยนทุกอย่างทิ้งลงเหวไปซะอย่างนั้น

 

Bruce : เพนนี่เวิร์ธ ตารางงานเป็นไงบ้าง

 

Alfred : ดูดีเลยละครับ

Alfred : อันที่จริง ดูเหมือนบางอันจะดูดีเป็นพิเศษเลยนะครับ

 

 

Bullock : ขอบคุณที่ยอมเสียเวลานะครับ คุณคอลด์เวล

 

Caldwell : ครับผม คุณร้อยโท…

 

Bullock : บูลล็อค

 

Caldwell : และผมก็หวังว่าคุณจะจับตัวคนร้ายได้นะครับ

 

Bullock : อีกอย่างนะ คุณคอลด์เวล พวกเค้าฝากขอบคุณสำหรับอุปกรณ์ที่ใช้ในกรมตำรวจก็อตแทมนะครับ

    

“อุปกรณ์งั้นรึ?”

 “ไอ้หมอนี้มันตั้งใจให้พวกตำรวจใช้อุปกรณ์ของมันใช่ไหม?”

   “แน่ละ ที่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาจะทำอะไรต่อ”

 

Caldwell : อ๊าาา คุณเวย์น ดีใจจริงๆ ที่ได้ยินคุณพิจารณาข้อเสนอผมอีกครั้ง

 

Caldwell : หนังสือพิมพ์ที่พาดหัวข่าวพวกนั้น มีบางอย่างผิดไปนะ

Caldwell : ก็เหมือนกับทีผมเคยบอกคุณไว้บริษัทเวย์น เอนเตอร์ไพรส์ไม่ได้มีไว้ขาย

 

Bruce : และตอนนี้ก็ยัง คุณอยู่นี่แล้ว งั้นผมจะเล่ารายละเอียดเรื่องข้อเสนอให้ฟังละกัน

   

 

“เขาคิดไม่ถึงว่าผมมาที่นี่ทำไหม”

 

 

   

Caldwell : ได้โปรด มากับผม

Bruce : คุณรอตรงนี้ก็ได้นะ เพ็นนีเวิร์ธ

Alfred : ได้ครับคุณหนู

Bruce : ผมทำงานทั้งชีวิตของผมเพื่อสร้างอาณาจักรเวย์น เอนเตอร์ไพรส์นี้

Bruce : มันเป็นมรดกตกทอดของครอบครัวผม และผมก็จะไม่มีทางประนีประนอมเด็ดขาด ซึ่งนั้นก็คงไม่สามารถที่เราจะเจรจากันได้

 

Caldwell : ใช่แล้ว ผมเข้าใจอย่างสุดซึ้งเลยล่ะ และผมก็เคารพกับสิ่งที่คุณทำมาทั้งหมดด้วย

 

Caldwell : ขอบคุณนะ คุณวอเทอร์ อ้า บรูซ เปลี่ยนไปใส่ชุดนี้เถอะนะ

 

Bruce : อะไร…นี่มันอะไรกัน?

 

Caldwell : นี้คือสถานที่ที่เราจะเจรจาต่อรองกัน

 

 

 

หลังจากเปลี่ยนชุดกันเสร็จ ทั้งคู่ก็ออกมาข้างนอก ผมหมายถึงข้างนอกจริงๆ

  

Caldwell : ผมซาบซึ้งใจจริงๆ ที่คุณตามใจผมแบบนี้นะ บรูซ

Caldwell : อันที่จริง ผมไม่ได้สนใจในธุรกิจของครอบครัวคุณเลย

Caldwell : ไม่ได้ต้องการทุกอย่างในเวย์น เอนเตอร์ไพรส์

 

Caldwell : แต่ที่ผมสนใจก็คือ เทคโนโลยีของ แบทแมน มากกว่า

 

Bruce : แบทแมน งั้นรึ?

 

Caldwell : อุปกรณ์เอย อาวุธเอย ผมต้องการของพวกนั้นมาผลิตในปริมาณมาก

Caldwell :นั้นแหละคือสิ่งที่ คอลด์เวล อินดัสทรีส์ทำได้ดีที่สุด

 

Bruce : และก็นะ ผมต้องการของอะไรก็ตามที่คุณหาให้เขา ต่อไปอะไรอีกดีละ อาวุธลับหรืออะไรทำนองนั้นด้วย

   

 “นี่ผมรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับอาวุธลับของ แบทแมน บ้างเนี่ย”

ด้าน Alfred เองก็หาทางลับในตึกเจอแล้ว

 

 

Caldwell : แน่นอน แบทแมน ไม่ได้ออกแบบอุปกรณ์พวกนั้นทั้งหมดด้วยตัวเองหรอก

 

Caldwell : เขามันก็แค่ร่างกาย

Caldwell : มันต้องมีสมองที่คอยสั่งการอยู่

 

Bruce : [อุ๊บ!] นั่นคงไม่ใช่ผม

 

Caldwell : เชื่อก็โง่ละ

 

Caldwell : มันไม่มีทาง ที่เขาจะทำมันด้วยตัวเอง

 

Bruce : ผมจะขอบอกคุณอีกครั้ง ไม่ว่าสิ่งที่คุณพูดออกมาจะเป็นความจริง

Bruce : ข้อมูลพวกนั้น มันก็ไม่ได้มีไว้ขาย

 

 

Bruce : และผมเองก็ไม่ต่างกัน

 

“ถ้าผมอยากฆ่าเขาละก็ ผมก็คงทำให้มันจบซะเสียตอนนี้เลย”

 

พูดมาก Bruce เลยกะจับทุ่มให้ตกตึกไปซะเลย

 

“แต่พอเอาเข้าจริงๆ ผมก็ทำไม่ได้”

“เพราะนี้ไม่ใช่วิถีทางของผม”

หลังจาก Bruce ดึง Caldwell ขึ้นมาจากขอบตึก

Caldwell ก็พบแล้วว่า Alfred แอบเข้าไปในเขตต้องห้าม เลยขอแยกตัวไป

 

 

Caldwell : เดี๋ยวเราค่อยมาต่อกันนะ

Caldwell : ถ้าต้องการอะไรละก็ คุณนายวอเทอร์ จะดูแลคุณเป็นอย่างดีเลยละ

 

ไม่ทันไรโทรศัพท์ของ Bruce ก็ดังขึ้น

 

Bruce : จะเป็นอะไรไหม ถ้าผมจะคุยกับหุ้นส่วนผมหน่อย

 

Mrs.Waters : ตามสบายค่ะ

 

Bruce : สวัสดีครับ

 

Alfred : คุณ…คุณหนูครับ คุณหนูเคยพูดว่า”ผมเชื่อว่า คอลด์เวล คือ เดอะราธ”

Alfred : ผมว่าผมสามารถยืนยันในความสงสัยของคุณหนูได้แล้วละครับ

 

Alfred : คุณหนูมักบอกผมเสมอว่าเขาพร้อมที่จะสู้

Alfred : ผมคิดว่านั้นอาจจะไม่ถูกทั้งหมดนะครับ เขาไม่ได้แค่พร้อมจะสู้…

 

   

 

Alfred : เขาพร้อมที่จะก่อสงครามเลยล่ะครับ

แม่เจ้า!!! มีแต่ของหนักๆ ทั้งนั้น

 

 

 

The Wrath : ใช่แล้ว

The Wrath : ฉันรู้ว่าใครคือกระเป๋าตังค์ของ แบทแมน

The Wrath : และนั่นก็แก ที่เป็นเหมือนมือขวาของมันใช่ไหม?

The Wrath : งั้นฉันก็จะจัดการแกเป็นคนแรกเลย

   

ผัวะ!!!

หลังมือไปที ผมปลิวไสวเลย

Bruce : ฮัลโหล…?

   

เฮ่ย!!!

โอ้ไม่นะ Mrs.Waters

 

   

The Wrath : มองดูไปรอบๆ สิ

เขาเอาภาพตำรวจหลายคนในเมืองที่กำลังปฎิบัติหน้าที่อยู่

แล้ว The Wrath ก็กดปุ่มๆ หนึ่ง ตำรวจพวกนั้นก็โดนไฟฟ้าช็อตทันที

นั้นก็เพราะชุดเกราะที่พวกเขาใส่อยู่นั้นล้วนมาจาก Caldwell Tech นั่นเอง

Alfred : แกมันไอ้สัตว์ประหลาด

 

The Wrath : ตอนนี้ คุณนาย วอเทอร์ คงรับ บรูซ ไปไว้ในการคุ้มครองแล้วล่ะ

 

 

 

Alfred : คุณนายวอเทอร์ น่ะหรอ?

 

The Wrath : เอามันมานี่!!

 

The Wrath : ตอนนี้ฉันมีคนของแกแล้ว ว่าแต่ นี้ฉันกำลังคุยกับใครอยู่ บรูซ หรือ แบทแมน

 

Batman : นี่ แบทแมน (ทำเสียงแหบแบบ พี่เบล ไปด้วย จะได้อารมณ์มากๆ เลยครับ )

 

The Wrath : ดี เพราะแกจะเป็นรายต่อไป !!!