The Legend of Luther Strode #6

ตำนานสีเลือดของนาย Luther ตอนที่ 6

เรื่อง : Justin Jordan

ภาพ : Tradd Moore

วางจำหน่าย: 8 สิงหาคม 2013

สำนักพิมพ์ : Image Comics

   

 

 

ฆาตรกรโรคจิตแห่งไวต์ชาเปลยังคงลอยนวล และยังจะล่าฆ่าคนอีกมากมาย

Luther และ Petra จะหยุดความบ้าคลั่งนี้ได้หรือไม่

 

ห้าง Abberline

   

Petra:   นายแน่ใจนะว่าพี่แกจะมาที่นี่จริงๆ น่ะ?

Petra:   ดูแล้วมันไม่เหมือนที่ๆ พี่แก…

 

Luther:   อยู่ที่นี่แน่นอน

 

Petra:   แล้วนายไปตรัสรู้ได้ยังไงยะ?

 

Luther:   ผมสัมผัสกลิ่นของมันได้

Luther:   กลิ่นของความตายที่คุ้นเคยกับกลิ่นเลือดสดๆ

Luther:   แต่ถึงผมจะไม่ได้กลิ่นมันนะ..

 

Luther ให้ Petra ดูรอยเลือดตรงกระจก

 

Petra:   โอ้….

   

   

Luther:   เราจะหนีไปจากที่นี่กันสองคนก็ได้นะ

Luther:   ความจริงเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาของพวกเราเลยนะ

 

Petra:   ตลกรับประทานเหรอยะ

 

Luther:   ก็นะ ตลกมั้ยล่ะ

 

Petra:   โอ้ว ขอบคุณสวรรค์

Petra:   เพราะชั้นไม่อยากจะเข้าไปเป่ากะหม่อมไอ้บ้าโรคจิตคนเดียว

Petra:   โดยไม่มีพี่บึ้กไม่ยอมใส่เสื้อคอยช่วยหรอกนะ

 

ว่าแล้ว Petra ก็เข้าไปเปิดประตู แต่ปรากฎว่ามัน…

 

Petra:   มันล๊อคแหะ?

Petra:   เวลาแบบนี้ไม่น่าจะล๊อคแล้วนะ

 

Luther:   ก็มันนั่นแหล่ะเป็นคนทำ

Luther:   มันคงไม่อยากให้เหยื่อของมันหนีไปจากงานปาร์ตี้ก่อนเวลาอันควรน่ะ

Luther:   แล้วอีกอย่างนะ Petra ครับ?

 

Luther:   มีอย่างนึงที่คุณน่าจะรู้ไว้นะ

Luther:   สำหรับผมแล้ว….

   

 

โครมมมมมมมมมมม!!

   

“…….ไม่มีประตูไหนล๊อคได้หรอก”

   

Luther เปิดประตูอย่างนุ่มนวลจนประตูแหกไปคนละมุม

   

   

 

เมื่อเข้ามาในห้าง สิ่งที่ทั้งคู่เห็นก็คือ…

 

 

คุณพระช่วย

 

 

งานศิลปะที่รังสรรค์ขึ้นมาจากร่างกายมนุษย์และกลิ่นคาวเลือด

Petra:   อ้า เวรเอ๊ย อย่าเพิ่…

Petra:   อ้วกกกกกกกกกก

   

คงไม่มีคนธรรมดาคนไหนทนกับภาพอันโหดร้ายนี้ได้

แม้แต่กับสาวกล้าอย่าง Petra ก็ตาม

 

Luther:   คุณไม่เป็นอะไรนะ

 

Petra:   เป็นสิยะ อ้วกแตกขนาดนี้เลย

 

Petra:   ไอ้โรคจิตนั่นมันทำอย่างนั้นได้เร็วอย่างนี้ ได้ยังไงกัน?

Petra:   งานนี้มีคนตายเพราะมันไปกี่คนแล้วเนี่ย?

 

Luther เดินไปวิเคราะห์ที่ร่างของชายคนหนึ่งที่นอนอยู่ที่พื้น

   

 

Luther:   ไม่มีเลยซักคน

Luther:   ทุกคนยังมีชีวิตอยู่

Luther:   ถึงจะโรยราเต็มทีแล้วก็เถอะ

 

Petra:   โอ้ คุณพระช่วย

Petra:   พวกเราต้องรีบช่วยคนพวกนี้นะ!

   

   

Luther:   พวกเราทำอะไรไม่ได้แล้ว

 

Luther ง้างมือของเขาขึ้นมา

 

Petra:   Luther นั่นเธอจะทำอะไรน่ะ

 

Luther:   ทำในสิ่งที่ผมทำได้น่ะสิ

 

Luther:   ไม่มีอะไรจะสามารถช่วยคนพวกนี้ได้แล้ว

Luther:   อย่างน้อยก็ช่วยคนนี้ไม่ได้แน่ๆ

 

ว่าแล้ว Luther ก็เอานิ้วจิ้มไปที่สมองของชายผู้เคราะห์ร้าย

เพื่อให้เขาได้พ้นทุกข์

   

  

Luther:   นี่แหล่ะคือสิ่งที่พวกเราเป็น

Luther:   นี่คือคนแบบที่พวกเราเป็น

Luther:   นี่คือสิ่งที่พวกเราทำ

 

Petra:   นายพล่ามอะไรของนายกันยะ

 

Luther:   เรื่อง Jack กับผมไง..

 

Petra:   มันไม่มีเรื่อง Jack กับนายย่ะ

Petra:   มีแต่เรื่องเฉพาะไอ้ Jack และเรื่องเฉพาะของนาย แล้วก็..

   

 

   

 

 

เหะ

ฟ้าววววววววววววววววววว!!!

“เฮ้ยบ้าอะไรยะ!?”

 

   

เพียงแค่เสียงหัวเราะของ Jack ดังขึ้นนิดหน่อย

Luther ก็รีบอุ้ม Petra ไปอยู่อีกที่อย่างรวดเร็ว

(ว่าแต่ทำไมขาขวา Luther เบี้ยวได้ใจอย่างนั้นแวร้)

   

 

เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ

เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ

   

Luther:   Petra! ระวัง!

 

Petra:   เลิกหนี เลิกถอยได้แล้ว

Petra:   เลิกทำอะไรที่มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่อง

Petra:   การเจี๋ยนและทรมานไอ้โรคจิตผีเปรตนี่ให้ตายอย่างช้าๆ ซักที

   

 

Petra:   พูดถึงผีเปรตแล้ว

Petra:   ทำไมไอ้เวรนั่นมันยังไม่เสนอหน้าออกมาซักทีนะ

    

 

แว่บ!

ว่าแล้วพี่ Jack ก็ขอเสนอหน้าซักหน่อย

 

   

“เวรเอ๊ย!”

   

จากนั้น Petra ก็เตรียมสาดกระสุน!

แต่ว่า

   

 

“อย่าเพิ่ง!”

   

 

   

Petra:   หมายควายว่าไงยะ ไอ้อย่าเพิ่งเนี่ย!?

 

Luther:   ก็หมายถึงหยุดยิงมั่วซั่วสุ่มสี่สุ่มบ้าได้แล้ว

Luther:   ผมได้ยินเสียงของพวกเค้า Petra

 

Luther:   ผมได้ยินเสียงหัวใจพวกเค้า

Luther:   พวกเค้ากำลังหวาดกลัว Petra

   

 

Luther:   แต่พวกเค้ายังมีชีวิตอยู่

Luther:   และต้องการความช่วยเหลือ

 

ที่แท้แล้ว ยังมีคนรอดชีวิตอยู่ในห้างมากมายนั่นเอง

 

Luther:   สิ่งที่นั้นไม่ต้องการมาที่สุดของที่สุดก็คือ

Luther:   การที่ Jack ยั่วคุณให้สาดกระสุนแฉลบเข้าสมองพวกเค้า

Luther:   ซึ่งมันก็คือสิ่งที่มันกำลังทำอยู่ตอนนี้

 

Luther:   ใช่มั๊ย?

 

คนที่ Luther เหลือบตาไปพูดด้วยก็ไม่ใช่ใครอื่น

พี่ Jack ของเรานั่นเอง

   

Jack:   แหม่ ฉลาดเอาโล่ห์ไปเลยนะคร้าบ

Jack:   คาดไม่ถึงจริงๆ ว่าเธอจะสามารถมองเกมชั้นขาดกระจุยได้ขนาดนี้

Jack:   ไอ้ Binder มันพูดถูกเกี่ยวกับตัวเธอจริงๆ

Jack:   แหม่ เมื่อโอกาสอำนวยสมองเธอมันขยันระเบิดปัญญาออกมาได้กระชากใจชั้นจริงๆ

Jack:   เลยทำให้ชั้นอดสงสัยไม่ได้จริงๆ ว่าทำไมเธอต้องยุ่งย่ามกับ….

 

   

 

 

Jack:   ….นังร่านชั้นต่ำนั่นด้วยว้า?

 

Jack โชว์ลีลากระโดดสปินตัวอ้าขาโชว์ลีลาสะท้านทรวงให้พระ-นางได้เห็น

 

Luther:   ไอ้ปากปีจอเอ๊ย!

 

Petra:   โอ้ย ไม่เป็นไรน่า

 

Petra:   งานนี้แม่จัดเอง!

   

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

   

   

Petra โชว์มาดนางเอกซัลโวกระสุนใส่ Jack อย่างไม่ยั้ง!

   

 

แล้วก็ได้ผลครับ กระจก กำแพง จิ้งเหลน ตายกันยกครัว

แต่ Jack ไม่เป็นไรเบย! อ้าวเฮ้ย เจ๊! ไหงวืดหมดเลยฟระเฮ้ย!

   

Jack:   …….โอ้ว….เชร๊ดโด้ว…

Jack:   ยิงได้แจ่มมากครับ

Jack:   รอบตัวพี่สะอาดหมดเลยครับ

 

   

 

กร๊ากกกก กร๊ากกกก

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ตรูขรรม!!

   

 

Petra:   อิห่ารากเอ๊ย!

 

Luther:   นี่ ถ้าตะเองอยากจะยิงอะไรอ่ะ

Luther:   เค้าว่าได้เวลาที่ตะเองต้องไปเรียนโรงเรียนสอนยิงปืนแล้วนะ

 

Petra:   โอ้ยนี่ อิ Strode ช่วยกรุณาไปกวนบาทาที่อื่นเลยป่ะ

 

Jack:   พวกเธอพร้อมกันแล้วใช่ป่ะ?

    

   

บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!

Luther กระโดดเข้าใส่ Jack แล้วครับพ้มมมม!!!

   

Jack เลยทำการถีบทักทาย Luther ไปหนึ่งดอก

   

“นี่ยังไม่รู้จักเรียนรู้…เอ๋!?”

 

Luther ทะลวงกำแพงไปแล้วพุ่งกลับเข้ามาใส่ Jack

จนกระเด็นลงไปอยู่ชั้นสอง

   

ฮ่า! ฮ่า! กร๊ากกกกก!!!

โอ้ยยยย ซะจายว้อยยยยยย

“เกมสถุลของเมิงจบลงแล้วว้อย!”

   

   

 

“อ๊ะ จิงดิ!”

   

 ฉึบ! ฉึบ!

Jack เอามีดคู่ใจแทงเข้าที่มือทั้งสองข้างของ Luther

   

“คือก็ไม่ได้อะไรนะ”

“แต่มันอดคิดเป็นอย่างอื่น……”

โครมมมมม!

“……ไม่ได้จริงๆ ว่ะ”

Jack ใช้ลีลาแต๋วพยศสยบ Luther จนหัวแนบพื้น!

   

   

 

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

อยู่ๆ กระสุนปืนก็พุ่งเข้าเจาะร่างของ Jack

 

“ชั้นมีความคิดของตัวเองย่ะ ไอ้เพี้ยน จิตกำหนัด!”

Petra ช่วยชีวิต Luther เอาไว้

   

Luther:   ผมรักคุณจัง

 

Petra:   แล้วใครไม่รักชั้นบ้างล่ะจ๊ะ

Petra:   โอ้! แม่ย้อย!

  

แม่ย้อยยยยยยยย!!!

 

 

Jack ขว้างขาคนเข้าใส Petra ด้วยความเร็วสูง!

Petra แย้แล้ว! อ้าวเฮ้ย เมื่อกี้ยังเก่งอยู่เล้ย!!

   

   

 

ไม่มีวันซะหรอก!

 หมับ!

 

 

Luther คว้าขาเอาไว้ทันเวลาพอดี

เขาสามารถช่วยคนรักของเขาได้อีกครั้ง

   

  

Jack:   แหม่ อย่างน้อยก็ลองดูหน่อยก็ไม่เสียหลายนะครับ

Jack:  อย่ากันเลยนะจ๊ะ

 

Luther:   เดี๋ยวผมจัดการมันเอง

Luther:   คุณไปช่วยคนอื่นๆ หนีไปจากที่นี่เถอะ

 

Petra:   เอิ่ม เมื่อกี้ชั้นเพิ่งจะซัลโวมันช่วยนายไปนะ รู้ใช่ป่ะ

 

Luther:   ผมรู้

Luther:   แล้วผมจะเผด็จศึกมันเอง

   

 

ว่าแล้ว Luther ก็สะบัดขาทั้งสองใส่ Jack

   

Jack:   อ๊า ใช้อาวุธแล้วนี่

Jack:   ฉลาดตลอดเลยนะเราอ่ะ!

ขณะที่ตัวร้ายกับพระเอกกำลังจ้ำบ๊ะกันอยู่

Petra ก็รีบตามหาผู้รอดชีวิต!

 

Petra:   มีใครยังไม่ตายบ้างมั๊ย!

Petra:   พี่สรยู้สมากู้ชีพแล้วเจ้าค่าเอ๊ย!

 

Petra:   มีใครมั๊ย?!

   

  

Luther:   เฮ้ย แกเลิกทำตัวน่ารำคาญได้เป่าฟระ!

 

Luther ยังคงฟัดกับ Jack อย่างสนุกสนาน

ส่วน Petra ก็เดินมาถึงห้างแห่งหนึ่ง

 

Petra:   โปรดฟังอีกครั้งนะยะ

Petra:   มีใครอยู่ในนี้บ้างมั๊ยยะ!

Petra:   สาบานอ่ะ สวยแบบนี้ไม่ใช่มัมมี่โรคจิตชอบหั่นชาวบ้านนะเจ้าคร๊า!

 

Petra:   เอิ่ม หมายถึง โดยปกติทั่วไปตอนไม่เหวี่ยงอ่ะนะ

    

 

 

คำพูดของ Petra เป็นผล เริ่มมีผู้คนออกมาแง้มมอง Petra คนสองคน

   

Petra:   พวกคุณต้องรีบสะบัดตูดเผ่นไปจากที่นี่ด่วนเลย!

 

………………….

………

ทุกคนกำลังงงว่า เอิ่ม สรุป จะให้หนีใช่เป่า?

……….

……………………

 

Petra:   โอ๊ย!

Petra:   เจ้ล่ะเพลีย!!

   

   

ปัง! เพี้ยว! ปู้ม! โป้ง!

เปรี้ยง! ป้าง! ปุ้ง! ปู้ด!

ป้างงงง!

  

Petra ยิงปืนขึ้นฟ้า! ทำเอาผู้คนวิ่งแตกตื่นกันออกมาทันที

   

Petra:   ไสหัวกันไปเร็วๆ หน่อยสิว้อยคะ! นังพวกสลอตเมากาว!

   

 

เปรี้ยง! ปัง! ปู้ง! ปี้ง!

 

Petra:   เอาเร็วเข้าเร้ว!

Petra:   ไปให้ไวเหมือนติ่งชะนีเมืองเจอผัวเกาหลีเลยเร้ว!

   

   

Jack เห็นเหยื่อของเขาหนีไปหมดแบบนั้น

ก็ร้องเสียงหลงทันทีว่า

   

ไม่นะ!

อย่าทำแบบนั้นว้อยยยย!!

ผู้คนนับ…โอ้ว น่าจะถึงร้อยคนเลยนะ

ผู้รอดชีวิตมากมายต่างกำลังเผ่นหนีออกนอกห้าง!

   

 

   

 

 

ไม่ ไม่ ม่ายยย!!

หยุดนะว้อยยย!

 

 

พวกแกจะไปไหนไม่ได้ทั้งน้านน!!

Petra:   ไม่ต้องกลับบ้านก็ได้นะคะ

Petra:   แต่จะมานอนหลอนอยู่ที่นี่ไม่ได้อ่ะ

Petra:   ก็นะ อันที่จริงก็ได้อ่ะ ถ้าอยากโดนไอ้บ้ามั่มมี่โรคจิตมันคว้านม้ามออกมาให้ดูอ่ะนะ

Petra:   ส่วนชั้นขอผ่านดีกว่าอ่ะ

    

Jack สะบัดตัวหลุดออกจาก Luther และกำลังจะพุ่งไปจัดการ Petra ด้วยความโกรธแค้น

 

Jack:   อินังร่านนนนนน!

Jack:   ยัยสก๊อยหน้าโง่เอ๊ย!!

   

   

Jack:   นังเนื้อเน่าาาาาาาาาาาา!

 

Luther:   เฮ้ยนี่ Jack

   

 

โครมมมมมมมมมมมม!!

 

 

Luther:   หัดหุบหมาในปากซะมั่งเหอะว่ะ

 

Luther พุ่งไปตัวไปชนกับ Jack และล๊อคตัวพี่แกไว้ได้ในที่สุด

   

   

Petra:   ว้าย แย่จุงเบยนะเคอะ

Petra:  แต่ก็ดีแล้ว ใกล้แบบนี้ไม่เปลืองกระสุนดี!!

   

 

 

แชะ!

เอิ่มมมมมมม!

 

Petra:   ห่านจิก!

Petra:   มานกเขาไม่ขันอะไรตอนนี้ย๊าาาา!

   

Jack:   โชคมักเข้าข้างคนบ้าไงย๊าาาาา!

Jack:   ถึงคราวของตรูบ้….

   

Jack:   เฮ้ย! ไม่นะ!!

   

ผู้คนเผ่นออกจากร้านจนหมดแล้ว! เย้! สม!

   

Jack:   ไม่ ไม่

Jack:   เค้ากำลังจะได้สนุกหรรษาอยู่แล้วอ่าาาาาาา!!

   

 

  

  

  

“สนุกพร่อง!?”

 

เปรี้ยง! กร๊อบ!

Luther ซัดเข้าไปที่กระดูกสันหลังของ Jack

      

 

“จบเรื่องจัญไรนี่ลงได้แล้ว!”

เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกก!!

   

 

Luther บิดกระดูกของ Jack จนตัวของ Jack ตัวงอ!

 

   

“ปากดี!!”

 

แคว๊กกกกกกกกกก!!

อ๊ากกกกกก!!

 

Jack งอตัวมากัดที่คอของ Luther จนเลือดพุ่ง!

“มีแต่ไอ้พวกปากดีทั้งนั้น!”

  

Luther:   อ๊อคค!

 

Petra:   ไม่นะ

Petra:   บรรลัยกันแล้วไง!

 

Luther:   แค่กๆ ก็นะ บรรลัยจริงๆ

   

 

Jack:   บรรลัยขนานแท้เลยว่ะ

 

Petra:   Luther!

   

Petra รีบวิ่งเข้าไปดูอาการของ Luther

ส่วน Jack ก็สภาพดูไม่ได้เลย

  

Petra:   นายไม่เป็นไรนะ

Petra:   เพราะชั้นนึกแผนเด็ดแล้ว

 

Luther:   ค๊อกๆ ยังสบายดี…

 

Petra:   นายสบายบรื๋ออยู่แล้ว

Petra:   เดี๋ยวชั้นมานะ

 

Petra จุมพิศ Luther แล้วก็จากไป

   

 

Petra:   อย่าเพิ่งฆ่ามันตายซะก่อนล่ะ

  

Jack:   ชั้นจะต้องฟินจนน้ำลายหก

Jack:   ชั้นจะต้องได้เห็นโลกชุ่มไปด้วยเลือด!

Jack:   ชั้นเสียเวลาเก็บตัวเก็บใจมานานแล้ว!

Jack:   ชั้นจะต้องทำทุกอย่างที่ตรูอยากทำ

Jack:   และเหนือสิ่งอื่นใด

 

“ช้านจะฆ่าแก๊!!”

   

 

  Jack ยังไม่สิ้นฤทธิ์แล้วคว้าเศษกระจกที่กระจายอยู่ที่พื้นเข้าใส่ Luther

   

   

   

ฉึก!  ฉึก!

 

“แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”

Luther โดนกระจกเสียบทะลุมือทั้งสองข้าง

ที่แท้ Jack แกล้งทำเป็นสิ้นฤทธิ์จนตอนนี้ร่างกายเขารักษาตัวเองดีแล้ว

“แกนี่มัน….”

 

 

Jack:   เออ! เออ! ก็ชั้นสิฟระ!

 

Jack:   พนันได้เลยว่าประโยคต่อมาที่จะพ่นใส่ชั้น

Jack:   คงเป็นคำพูดสุดแจ่มแบบพวกฮีโร่มันพูดกันก่อนลาลงโลงใช่มะ

Jack:   แล้วก็พนันแบบเทกะบะเงินหมดหน้าตักเลยว่าตรูก็คงไม่สนใจคำพูดเอ็งเลยแม้แต่ขี้เล็บ

 

Jack:   แต่แกก็ไม่ใช่พวกฮีโร่คอมมิคอยู่แล้ว

Jack:   ส่วนชั้นเหรอ?

   

 

“ก็รู้ดีซะด้วยว่าจะทรมานแกยังไง!”

กร๊อบ!

Jack หักขาข้างซ้ายของ Luther ทิ้ง

 

“แล้วตรูจะต้องเล่นสนุกหรรษาให้ได้ว้อย!!”

 

กร๊อบ!

Jack หักขาข้างขวาของ Luther ทิ้ง

อ๊ากกกกกกกกก!!

 

 

“ขอชั้นเล่าเรื่องอนาคตที่เกิดขึ้นอันใกล้นี้ซักหน่อยนะ คุณ Strode”

“กับเรื่องอะไรที่แกจะได้เห็นจนทำให้แกตายตาค้างเลยว่ะ”

“คืองี้คือ”

“ชั้นจะตามหานังนั่นให้พบอ่ะนะ”

“ไอ้ของรักของหวงของแกน่ะ”

“ชั้นได้กลิ่นของมัน ได้ยินเสียงมัน”

“แล้วชั้นก็จะตามหามันจนเจอแน่นอน”

“ชั้นพามันมาที่นี่”

“ปู้ยี่ปู้ยำขยี้กามต่อหน้าแก”

Jack กำลังขู่ Luther

ส่วน Petra ก็เข้าร้าน American Outdoor หา….อาวุธ!! อีกแล้ว!!

เธอเห็นธนู! อ่ะ ไม่เอา เธอเห็นบางอย่างที่ดีกว่า…

   

 

ตา Luther พูดกลับบ้าง

   

“แกไม่มีปัญญาได้ทำหรอกว่ะ”

“ชั้นขอให้แกหยุดแบบขอกันดีๆ นะ”

“ไม่ว่าแกจะ หยุดไม่ได้ หรือ ไม่อยากหยุด ชั้นไม่สน”

“มันเรื่องของแก! ไม่ใช่เรื่องชั้น”

“แต่ยังไงซะ…..”

Petra มาดูปืนลูกซอง แต่สายตาเธอเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ดีกว่า!

   

   

 

 

“พวกเราจะหยุดแกเอง!”

 โอ้ว เย้แม่ย้อยยยยยยย!!!

 

แท๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!

Petra ได้อาวุธที่เธอต้องการมันคือ เชนซอว์ นั่นเอ๊งงงงง!!

   

 

 

อุ้ยแม่เอ๊ย!

โดนใจพรประภาหลายเจ้าคร่าเอ๊ย!

   

 

Jack:   เมื่อกี้ชั้นเพิ่งพูดไปใช่มั๊ยว่า เรื่องความปากดีน่ะ

 

Jack:   แกมันไม่เรียนรู้อะไรจริงๆ เลยนะ!

Jack:   ท่าทางคงต้องสาธิตให้แกดูซักหน่อยแล้วล่ะม๊าง!

Jack:   เป้าหมายต่างๆ ในชีวิตน่ะ สุดท้ายแล้วมันก็มีแต่ความยุ่งเหยิง

Jack:   ถ้าแกยอมรับความจริงตรงนี้ไม่ได้ แกก็จะเป็นทุกข์น่ะนะ

(นี่ตรูเพิ่งโดนโรคจิตมันสอนธรรมะให้ฟังรึนี่! โอ้ว)

 

Jack:   แต่ไม่ทุกข์เท่านังนั่นหรอก….เอ๊ะ!

 

Jack กำลังจะออกไปตามล่า Petra แต่เกิดบางอย่างขึ้น…

   

   

เอ็นร้อยหวายของเป้าทั้งสองข้างของเขาถูกเฉือนจนขาดกระจุย!

ด้วยเศษแก้วที่ปักอยู่ที่มือของ Luther!

   

“แกน่ะ จะไม่ได้ไปหนทั้งนั้น!”

“ชั้นบอกแกไปล้านกว่ารอบแล้วไง”

“มันจบลงแล้ว!”

 

   

  

“นี่แกคิดว่าไอ้แผลแค่นี้จะหยุดตรูได้เหรอวร้าาาาาาาา!”

“ไอ้หน้าโง่!”

 

 

เปรี้ยงงงงงงงงงงงง!!

 

 

Jack ต่อยเข้าที่หน้าอกของ Luther ด้วยความโกรธ!

   

   

     

 

 

“แกคิดกำลังจะทำอะไรอีกล่ะ หา!?”
“แกคิดบิดกล้ามที่นมนี่หยุดตรูด้วยมั๊ยฟระ ห๊า!”

 

Luther ไม่ตอบคำถาม แต่เขาจับแขนสองข้างของ Jack เอาไว้

พร้อมกล่ามเนิบๆ ว่า

“นี่แกยังไม่เข้าใจสินะ”

 

 “ชั้นไม่ได้จะฆ่าแกซักหน่อย”

เอ๋?

 

 

   

แต่เป็นเธอต่างหาก!

 

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

ฉัวะะะะะะะะะะ!

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!

Petra เอาเลื่อยเสียบก้นทะลวงช้างน้อยของ Jack จนกระจุย!

 

 

  

“เชื่อพี่เค้าเถอะคุณพี่ขรา!”

เลื่อยเฉือนตุ้มน้อย และขาของ Jack จนแหกชิมิ เลือดพุ่งกระฉูดนองเต็มพื้น

Jack พ่ายต่อเหยื่อของเขาซะแล้ว!

 

Jack:   อั่ค อั่ค….เดี๋ยวก็จะมีคนอื่นอีก….อึ่ก..

Jack:   อั่ค……ลูกศิษย์ของ Cain น่ะ มีเยอะว้อย…อึ่ก….

 

Jack:   เดี๋ยวคนอื่นก็โผล่มา….อั่ค…

 

Petra:   หรอ?

Petra:   แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่ไอ้เสร่ออย่างแกหรอกย่ะ!

   

 

ฉูดดดดดดดดดดดดดดด!!

 

Petra เอาเลื่อยปั่นหน้าของ Jack จนแหกกระจุยกระจาย

   

  

 จากนั้นก็…

 

โผล๊ะ!

 

  

Luther ทำการทุกกะโหลกปิดท้ายจนตายสนิทแน่นอน

ปิดตำนานฆาตรกรโรคจิตแห่งไวต์ชาเปลลงแต่เพียงเท่านี้

 

  

Petra:   นั่นแหล่ะเด็กเจ๊ล่ะ

Petra:   เอาล่ะเธออยากจะตามล่าแล้วเจี๋ยนไอ้พวกเวรที่เหลือนี่กันต่อเลยมะ?

   

 

 

ทั้งคู่เดินมาออกห้าง แต่ก็ต้องพบกับภาพที่ทำให้ท้งคู่อึ้ง…

   

Petra:   เอิ่ม…รึก็นะ…

   

Petra:   เอาไว้ทีหลังก็ได้มั้ง….

   

 

 

นายตำรวจและหน่วย  swat นับร้อยนายง้างปืนจ่อมาที่ทั้งคู่

เฉกเช่นเดียวกับตอนจบภาคก่อน

 

แต่คราวนี้

 

Luther ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวเพียงลำพัง

เขามี Petra อยู่เคียงข้าง

   

  

 

 

ตำนานสีเลือดของนาย Luther อวสาน