DC Comic : Aquaman 19 : Hidden Agenda

เรื่อง : Geoff John
ภาพ : Paul Pelletier
วางจำหน่าย: 1 พฤษภาคม 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ในขณะที่ Arthur พยายามเต็มที่ในการทำให้สถานการณ์ของ Atlantis และโลกเบื้องบนสงบลง คนรอบตัวของเขาก็กำลังวางแผนการอยู่ลับหลังเขา

และในเวลาเดียวกันนั้นศัตรูทั้งจากโลกเบื้องบนและจากอดีตอันห่างไกลต่างก็กำลังเตรียมการโจมตีครั้งต่อไปต่ออาณาจักรของเขา

เปิดฉากมาในอาณาจักร Atlantis
เหล่าข้าราชบริพารกำลังรอราชาให้ออกว่าราชการอยู่ในท้องพระโรง

แต่ในตอนนั้นราชาแห่ง Atlantis กำลังอยู่หน้าหุบเหวใต้ทะเลไม่ห่างจากตัวเมืองนัก

เขาหยิบแตรเปลือกหอยอันหนึ่งขึ้นมาเป่า
แล้ว “สิ่งหนึ่ง” ก็ผุดขึ้นมาจากหุบเหว

Arthur : สวัสดีโทโป

สิ่งนั้นคือ “อสูรทะเล” ที่ใหญ่มหึมาราวกับภูเขาทั้งลูก!!

ทหาร : พวกนั้นหาตัวองค์ราชาพบแล้วครับ

Urn : แล้วพระองค์อยู่ที่ไหน?

ทหาร : พระองค์ใช้แตรเรียกอสูรทะเลขึ้นมา

Urn : อะไรนะ? ไปเรียกกองทหารมาเดี๋ยวนี้เลย ถ้าหากว่าโทรจิตขององค์ราชาควบคุมเจ้าสัตว์ร้ายนั่นไม่อยู่ล่ะก็…

ทหาร : ว่ากันว่าแม้แต่โทรจิตขององค์ราชาอาเธอร์ยังไม่สามารถควบคุมมันได้เลยล่ะท่านเอิร์น

ทหาร : มันฉลาดเกินกว่าจะถูกควบคุมได้

แล้ว Arthur ก็ว่ายขึ้นไปหาอสูรทะเล

Arthur : ไม่เจอกันนานเลยนะสหาย มันนานสำหรับช่วงเวลาของฉันไม่ใช่ของนายน่ะนะ

Arthur : ฉันจากที่นี่ไป กลับไปบนพื้นดิน มันไม่ดีขึ้นเท่าไหร่นัก

Arthur : แต่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากนายนะโทโป

Arthur : ฉันอยากให้นายตามหาใครบางคนให้ฉัน เป็นชาวเบื้องบนที่ครอบครองอาวุธของแอตแลนติสอยู่

Arthur : มันเรียกตัวเองว่า “สการ์เวนเจอร์” (นักเก็บซาก)

Arthur : มันมักจากทำงานด้วยเรือดำน้ำของรัสเซียที่ร่วมมือกับมัน

Arthur : ที่ฉันขอให้นายช่วยเพราะนายจะสามารถรับมือมันได้ เพราะถ้าเป็นพวกมนุษย์อาจได้รับอันตรายได้

Arthur : โทโป?!

ทันใดนั้นเอง อสูรทะเลก็เคลื่อนตัวกลับลงไปในหุบเหวตามเดิม ทิ้ง Arthur ไว้เบื้องหลัง

ในขณะเดียวกันที่อีกฟากหนึ่งของท้องทะเล
ทหารของ Atlantis 2 คนกำลังตามรอยของ Scarvenger อยู่ ทว่า…พวกเขาไม่รู้เลยว่าพวกมันจงใจทิ้งร่องรอยเพื่อล่อให้พวกเขาตามมา…

ตัดมาที่เรือนจำ Bell Reve สถานคุมขังสำหรับอาชญากรอันตรายพิเศษ
Orm Marius อดีตราชาแห่ง Atlantis กำลังถูกคุมขังอยู่ที่นี่

Orm : ฝนกำลังตกอยู่งั้นสินะ

ทนาย : ผมคิดว่านะ แต่ก็…

Orm : ข้าได้ยินอย่างชัดเจน

ทนาย : จากที่นี่เนี่ยนะ?

Orm : มันช่างวิเศษจริงๆ อาจเป็นสิ่งดีๆอย่างเดียวที่ข้าได้พบเจอที่โลกเบื้องบนนี้…เสียงของเม็ดฝนที่กระทบลงบนหลังคา

ทนาย : ผมว่าคุณยังไม่เข้าใจว่าสถานการณ์ของคุณมันร้ายแรงขนาดไหนนะโอเชี่ยนมาสเตอร์

Orm : ข้าไม่ได้ชื่อโอเชี่ยนมาสเตอร์ ชื่อของข้าคือออร์ม

ทนาย : ออร์ม…คุณกำลังเจอโทษประหารอยู่นะ…

ทนาย : …และทางอัยการก็จะใช้รูปถ่ายทุกรูปที่อยู่ตรงนี้ในการพิจารณาคดี…ทุกชีวิตที่ต้องสูญเสียไปจะถูกแสดงต่อหน้าลูกขุน รวมทั้งครอบครัวของคนเหล่านั้นก็จะขึ้นให้การด้วย เว้นแต่ว่าคุณจะยอมรับผิดในอาชญากรรมเหล่านี้ พวกนั้นจะไม่ยอม…

Orm : อาชญากรรมงั้นเรอะ?!

Orm : ชาวแอตแลนติสก็สูญเสียชีวิตไปเช่นกัน แต่ในการพูดคุยไม่จบไม่สิ้นนี้กลับไม่มีใครถามถึงพวกเขาเลยแม้แต่น้อย และข้ากำลังเห็นว่าความสำคัญมันไม่ใช่จำนวนคนที่ตายไปหรือแม้แต่ว่าพวกนั้นเป็นเด็กหรือไม่ มันคือการที่หากว่าชีวิตเหล่านั้นไม่ใช่ “ชาวอเมริกัน” ล่ะก็ พวกนั้นก็ไม่มีค่าแม้แต่จะพูดถึงต่างหาก

Orm : ออกไปให้พ้นหน้าข้าซะ หรือไม่ก็รับความเสี่ยงต่อการเป็นที่ระบายความรำคาญของข้าที่แทบจะสุดทนต่อวิสัยทัศน์อันคับแคบของโลกของพวกเจ้าเต็มทีแล้ว

ทนาย : วิสัยทัศน์อันคับแคบงั้นหรือ? คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวัฒนธรรมของเราเป็นอย่างไร อย่าว่าแต่กฎหมายเลย

Orm : ข้าอ่านหนังสือตัวบทกฎหมายของพวกเจ้าทุกเล่มไปเรียบร้อยแล้ว และพวกเจ้าก็กำลังคิดจะฆ่าข้าด้วยการช็อตไฟฟ้า, ฉีดสารพิษ หรือด้วยอากาศที่เป็นพิษบางอย่าง ซึ่งเจ้าก็ควรจะให้แน่ใจว่ามันจะได้ผลด้วยล่ะ

Orm : ไปได้แล้ว ก่อนที่ข้าจะทำร้ายเจ้า

ทนาย : คุณ…คุณไม่ควรจะข่มขู่ผมแบบนี้นะ เพราะตอนนี้ผมคือเพื่อนคนเดียวที่คุณมีอยู่

Orm : เป็นอีกครั้งที่เจ้าคิดแต่ในมุมมองของพวกชาวเบื้องบนนะ เจ้าทนายเอ๋ย

Orm : ข้าน่ะมีเพื่อนอยู่มากมายเลยละ

ตัดมาที่ย่านรกร้างนอก Atlantis

Tula : ทำไมซวัตต์ถึงมาอยู่ในเมืองเก่านี่ล่ะเมิร์ค?

Murk : เพราะหมอนั่นชอบความเป็นส่วนตัวน่ะสิธูล่า ที่ข้างนอกนี่เจ้าจะมาหรือจะไปก็ได้ตามใจ และนั่นก็คือสิ่งที่ซวัตต์ทำล่ะ

Tula : เขาไม่อยู่นี่

Murk : ถ้างั้นเราก็จะไปรอเขาอยู่ข้างใน

Tula : เจ้ากำลังจะบุกรุกเข้าไปในบ้านของเขานะ! เมิร์ค?!

Murk : เราต้องรออยู่ข้างในเท่านั้น เพราะถ้าซวัตต์เห็นข้าล่ะก็ เขาก็จะหนีไปทันที และเราก็ไม่มีเวลาจะเสียแล้ว งานนี้มีชีวิตขององค์ราชาออร์มเป็นเดิมพัน

ว่าแล้ว Murk ก็เปิดประตูบ้านของ Swatt แล้วทั้งสองก็เข้าไปข้างใน

Murk : ทางนั้น

Murk : เราจะไปรออยู่ข้างบนนั้นกัน

เมื่อทั้งสองขึ้นมาที่ชั้นบน ก็พบว่าที่นี่มีอากาศ และเต็มไปด้วยของจากโลกเบื้องบนเต็มไปหมด?!

Tula : ที่นี่มันอะไรกัน?

Murk : ดูขยะพวกนี้ซะสิ เจ้าซวัตต์มันทำเรื่องน่าอับอายจริงๆ

Tula : อะไรนะ?

Murk : แม้องค์ราชาออร์มจะมีรับสั่งห้ามเอาไว้ เขาก็ยังแอบขึ้นไปที่โลกเบื้องบนทุกเมื่อที่มีโอกาส

Tula : ทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ถูกนำมาจากโลกเบื้องบนงั้นหรือ?

Murk : ข้าเดาว่าอย่างนั้น

Tula : แล้วเขาทำแบบนี้ทำไมกัน?

ตอนนั้นเอง Tula ก็หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาแล้วกดชัตเตอร์จนแสงแฟลชวาบจ้าไปทั่ว

แต่ทันใดนั้นก็มีอีกเสียงพูดขึ้น

Swatt : นี่พวกเจ้าทำอะไรกัน?

แล้วทั้ง Tula และ Murk ก็โดนไฟฟ้าช็ิอต

Swatt : พวกเจ้าไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่

Murk : ก็แล้วนั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าพวกข้างบนนั้นมันพูดกับเจ้าหรือยังไงล่ะซวัตต์?

Swatt : ข้านึกว่าเราตกลงกันไว้แล้วนะเมิร์ค เจ้าเก็บความลับให้ข้า และข้าก็เก็บความลับให้เจ้า

Swatt : ข้าไม่ยอมให้เจ้ามาพังบ้านของข้าแน่

ขณะที่ Swatt กับ Murk กำลังฟัดกัน Tula ก็เข้าล็อคคอของ Swatt เอาไว้

Tula : เราแค่ต้องการมาคุยกับเจ้าเท่านั้นเอง

Swatt : เมิร์คน่ะมันรู้จักแต่การตะโกนใส่เท่านั้นแหละ และถ้าเจ้ามาเพื่อจับกุมข้าล่ะก็นะธูล่า…

Tula : ก็แล้วเราจะมาทำแบบนั้นไปทำไมกันล่ะ?

Swatt : ก็เพราะสิ่งที่ข้าเป็นในตอนนี้น่ะสิ

ว่าแล้ว Swatt ก็ช็อต Tula จนปล่อยมือจากคอของเขา

ตอนนั้นเอง Murk ก็เข้ามาดึงหน้ากากของ Swatt ออก เผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา!!

แล้ว Murk ก็จับหน้าของ Swatt กดลงในน้ำ

Tula : นั่นเจ้าทำอะไรน่ะ?

Murk : ทำให้เจ้านี่มันสงบลงไงล่ะ มันเป็นชาวแอตแลนติสคนเดียวที่ไม่อาจหายใจในน้ำได้

Murk : เว้นแต่มันจะสวมหน้ากากนั้นเอาไว้

เมื่อได้ยินเช่นนั้น Tula ก็รีบร้องห้าม Murk ทันที

Tula : เมิร์ค หยุดนะ!!

Tula : พอได้แล้ว เมิร์ค! เจ้ากำลังจะทำให้เขาจมน้ำตายไปซะก่อนนะ!!

ทันทีที่ Murk ปล่อยมือ Swatt ก็ขอบใจด้วยการยิงไฟฟ้าช็อตใส่อีกรอบ

Tula : เขาเป็นชาวโลกเบื้องบนหรือ?

Murk : ถ้าไม่มีหน้ากากมันก็ไม่ต่างกันหรอก

Swatt : อย่ามาพูดจาดูถูกข้าแบบนั้นนะ

Murk : ดูถูกงั้นรึ? ถ้าเจ้ารู้สึกถูกดูถูกจริงๆล่ะก็ ทำไมเจ้าถึงขึ้นไปอยู่ข้างบนกับเจ้าพวกนั้นล่ะ?

Tula : เจ้าเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?

แต่ Swatt ไม่ตอบคำถามของ Tula แล้วเอาสวมหน้ากากกลับเข้าไป

Swatt : ถ้าเจ้าทำร้ายข้าอีกล่ะก็ข้าฆ่าเจ้าแน่นะเมิร์ค

Murk : ข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าจะขึ้นไปที่โลกเบื้องบน หรือจะละเมิดกฎหมายของแอตแลนติสยังไง เจ้าก็อย่าได้ปฏิเสธว่าไม่ได้ทำเชียวล่ะ

Swatt : ข้าไม่ได้ปฏิเสธสิ่งใดๆที่ข้าทำทั้งนั้น

Murk : ใช่แล้ว เพราะอย่างนั้นจึงไม่มีใครรู้จักโลกเบื้องบนดีเท่าเจ้า ยกเว้นอาเธอร์เท่านั้น เพราะงั้นเราจึงต้องการให้เจ้าช่วย

Murk : เราจะไปช่วยองค์ราชาออร์มกัน

Swatt : เจ้ากำลังพูดถึงการเป็นขบถต่อราชาองค์ปัจจุบันนะ

Murk : ข้ากำลังพูดถึงการช่วยชีวิตของหนึ่งในผู้ปกครองที่ยิ่งใหญ่และเป็นที่รักที่สุดของแอตแลนติสต่างหากล่ะ เจ้าจะช่วยเราไหม?

ทันใดนั้นก็มีการติดต่อมาถึง Tula

ทหาร : ท่านธูล่า?

Tula : มีอะไรรึ?

ทหาร : องค์ราชาอาเธอร์เรียกหาท่านและหน่วยกระแสน้ำทุกคนให้ออกไปกับท่าน

ตัดมาที่กลางทะเลทางใต้ของแหลม Florida
เรือลำหนึ่งกำลังเผชิญกับพายุรุนแรงที่มาอย่างกะทันหัน
และมันก็ยิ่งแปลกประหลาดยิ่งขึ้น…เมื่อเริ่มมีหิมะตก…ที่ทะเลเขตร้อนเนี่ยนะ?!

ท่ามกลางพายุหิมะ เหล่าลูกเรือเห็นเงาร่างหนึ่งยกอะไรบางอย่างขึ้น แล้วกระแทกลงไปบนตัวเรือ!!

หลังจากนั้น Mera ก็รู้สึกตัวขึ้นแล้วมองไปรอบตัวแล้วเห็นร่างคนลอยอยู่ในน้ำ

แต่ก่อนที่เธอจะกระโจนลงไปช่วยพวกเขา ก็มีมือเย็นเยียบคว้าแขนของเธอไว้

??? : พวกมันตายไปเรียบร้อยแล้วล่ะ เจ้าอยู่บนเรืออย่างนี้แหละดีแล้ว

??? : เราจะลงไปพร้อมกับเรือ นั่นคือวิธีเดียวที่จะผ่านเขตแดนของสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้าไปได้

??? : ข้าออกแบบมันให้ดูดกลืนเรือลงไปทั้งลำ

Mera : แกเป็นใครกัน?

??? : ข้าคือราชาของเจ้ายังไงล่ะ

??? : จงคุกเข่าให้กับข้าซะ

Mera : ฉันจะไม่คุกเข่าให้ราชาองค์ไหนทั้งนั้น

แต่ก่อนที่ฝ่ายใดจะได้ทำอะไรเรือทั้งลำก็ถูกดูดลงไปใต้น้ำ ผ่าน “เขตแดน” เข้าสู่สถานที่ซึ่ง Mera คุ้นเคยอย่างยิ่ง?!

ตัดมาทางด้าน Arthur

เขานำกองกำลังมายังสถานที่ซึ่งทหาร 2 คนที่ตามรอยเรือดำน้ำของ Scarvenger ขาดการติดต่อไป

แต่ขณะที่พวกเขาแยกย้ายกันไปค้นหานั่นเอง Arthur ก็สังเกตุว่ามีอะไรปนมากับน้ำ และเมื่อเขารู้ว่ามันคือ “น้ำมัน” เขาก็รีบสั่งให้ทุกคนถอยออกจากบริเวณนั้นทันที

เกิดระเบิดอย่างรุนแรงขึ้นใต้น้ำ แรงระเบิดส่ง Arthur และพวกทหารลอยขึ้นไปบนชายหาด แต่ตรงนั้นเองเขาก็พบกับซากเรือดำน้ำของ Scarvenger ลำหนึ่ง

พวกเขาเข้าไปสำรวจและพบศพของทหาร 1 ใน 2 คนที่หายไป และเมื่อค้นหาเข้าไปข้างในเรือก็พบอีกคนหนึ่ง เขายังมีชีวิตอยู่ แต่มีแผลขนาดใหญ่ที่ถูกเย็บไว้ลวกๆที่สีข้างของเขา ราวกับว่าเขาเพิ่งถูกผ่าตัดอะไรสักอย่าง?!

Arthur รีบสั่งให้พาเขากลับ Atlantis ทันที

ตัดไปทาง Mera

เธอกำลังว่ายอยู่ท่ามกลางซากเรือนับไม่ถ้วนที่ถูก “เขตแดน” ดูดลงมา ที่นี่ก็คือ “บ้านเดิม” ของเธอ เขตจองจำภายในสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า…ที่อยู่ของชาว Atlantis ที่ถูกขับไล่ Xebel!!

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น

Xebel1 : องค์หญิงเมร่า?

Xebel2 : นั่นนางจริงๆรึ?

Xebel1 : ต้องใช่แน่นอน

Mera : เนเรอัสอยู่ที่ไหน? ข้าต้องการพบเขาเดี๋ยวนี้

ตอนนั้นเองก็มีอีกเสียงพูดขึ้น

Nereus : ในที่สุดเจ้าก็กลับมา

Nereus : ข้านึกว่าเจ้าตายไปแล้วด้วยซ้ำนะเมร่า ข้านึกว่าภรรยาของข้าตายไปเสียแล้ว นี่เจ้าไปอยู่ที่ไหนมากันน่ะ?

(หา? ภรรยา?! นี่หมายความว่าก่อนที่ Mera จะพบกับ Arthur เธอเคยแต่งงานกับตาหนวดนี่มาก่อนงั้นเรอะ?!)

เจ้าปีศาจน้ำแข็งที่อ้างตัวเป็นราชาผู้นั้นมีธุระอะไรกับชาว Xebel ที่อยู่ที่นี่? แล้วแผนการช่วยเหลือ Orm ของพวก Tula จะส่งผลอย่างไร? แล้วยังเรื่องของ Scarvenger อีก?

เรื่องราวมันขมวดปมมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

ตอนต่อไป : การกลับมาของกลุ่ม The Others!!