Superman : War of Supermen #4
เรื่องโดย : JAMES ROBINSON และ STERLING GATES
วางจำหน่าย: 26 พฤษภาคม 2010
ภาพโดย : Eddy Barrows, Cafu และ Eduardo Pansica

บทสรุปแห่งศึกยอดมนุษย์ บุรุษเหล็กจะต้องยอมคุกเข่าสิโรราบให้แก่ Zod หรือไม่

.

ที่ทำเนียบขาว Supergirl เข้าปะทะกับ Ursa และเหล่าพันธมิตรของ Superman ก็กำลังจะไปถึง ทางด้านนายพลก็ได้รับรายงานการจับกุมตัวทหารชาวคริปตัน และที่เขาต้องการ คือ ไม่มีการจับเชลยศึกแม้แต่คนเดียว พลทหารจึงทำการลั่นกระสุนคริปโตไนท์สังหารทันที

Superman : มันจะต้องจบลงตรงนี้ ซ็อด

Metropolis

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็กำลังโดน Zod ยำใหญ่อยู่

Zod : ข้าไม่คิดแบบนั้น คาลเอล เจ้าพวกนั้นทำให้พวกเราไร้ซึ่งที่ไป ไม่มีที่ให้กลับ แล้วสิ่งที่เจ้าคิดก็คือการปกป้องพวกมันงั้นเหรอ ทำไมเจ้าถึงไม่คิดที่จะปกป้องพวกเราบ้าง? ทำให้แน่ใจว่าพวกเราจะอยู่รอด? วันนี้พวกมนุษย์สังหารเผ่าพันธุ์ของพวกเราไปมากมาย ข้าจึงมาที่นี่เพื่อเหตุผลที่ง่ายที่สุด…

Zod : การล้างแค้นยังไงล่ะ… จับตัวมันไว้ทหาร

แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะทำแบบนั้น

Superman : ไม่! ทำไมกัน… ทำไมในหมู่พวกนายไม่มีใครที่คิดจะฟังฉันเลยแม้แต่คนเดียว? สงครามนี้มันจะนำมาแต่ความเสียหายให้แก่ทั้งสองฝ่าย ฉันเข้าใจว่าพวกนายทุกคนต่างเจ็บปวด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเหล่ามนุษย์จะต้องมาเจ็บปวดไปด้วย

Zod : โอ้งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้น ข้าไม่เห็นด้วยกับเจ้าเลย “ซุปเปอร์แมน” เพราะทุกคนบนโลกใบนี้ล้วนแต่ต้องพบกับความทรมาน และพวกมันจะต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ

Zod เขวี้ยงเรือรบลงมาใส่ Superman และคิดว่าจะหยุดเขาไว้ได้

Zod : เอาล่ะ ถึงเวลาไปตามหาตัว โลอิส เล…

Superman : ซ็อด!

Superman พุ่งออกมาจากกองเพลิงทันที เขาไม่ยอมให้มันเกิดเรื่องแบบนั้นแน่ๆ

Ursa : นังเด็กโง่เง่า!

Ursa : พวกมันทำลายดวงดาวของเจ้า พวกมันทำลายคริปตัน

Supergirl : ฉันรู้ว่าความผิดต้องได้รับการลงโทษนะ เออร์ซ่า

Ursa : ใช่แล้ว จากฉันนี่แหละ และสำหรับเจ้าน่ะเหรอ? มีความผิดฐานโง่เง่า และทรยศต่อเผ่าพันธุ์ของตัวเอง และนี่คือบทลงโทษของเจ้า

และ Supergirl ก็พลาดท่า

Ursa : คนทรยศต้องตะ….

แต่เธอทำไม่ได้ เพราะทีมพันธมิตรมาถึงแล้ว พวกเขาเขาเล่นงาน Ursa จนหมดสภาพ จากนั้น Superboy ก็ขอให้ Krypto ไปนำของบางอย่างมาให้เขา

กลับมายังศึกของ Superman และ Zod

Superman : …ฉันจะไม่ปล่อยให้แกทำแน่ๆ

Zod : ข้าจะปล่อยให้ดาวดวงนี้อยู่รอด เอล… เพราะที่ข้าจะกำจัดออกไปมันมีแค่พวกผู้คนที่อาศัยอยู่บนดาวดวงนี้เท่านั้น เพราะทหารของข้า ผู้อยู่รอดชาวคริปตันกลุ่มสุดท้ายต้องการโลกที่จะอยู่อาศัย แล้วมันจะมีอะไรดีไปกว่าโลกใบนี้กันล่ะ

Superman : ฉันรู้ว่าแกโกรธจากเรื่องที่เกิดขึ้นกับ New Krypton ฉันเองก็เหมือนกัน แต่…

Zod : ไม่หรอก เอล …เจ้าไม่มีวันเข้าใจข้าหรอก ทั้งเจ้าหรือพ่อของเจ้าก็ตาม ใช่ ข้าอาจจะโกรธเลน และโลกใบนี้ แต่ความโกรธของข้าต่อตระกูลเอลของเจ้ามันไร้ที่สิ้นสุด

Superman : ถึงแม้แกจะโค่นฉันได้ แต่มันก็ยังมีจัสติสลีคส์อยู่

Zod : จัสติสลีคส์งั้นเหรอ…ฮะ

“แล้วเจ้าคิดว่าข้าส่ง Non ไปที่ไหนกันล่ะ”

ที่ด้านหน้าของทางเข้า Hall of Justice League สมาชิกทีม Justice League รุ่นใหม่และ Teen Titan ต่างนอนล้มระเนระนาดอยู่ข้างหน้า เพราะการบุกจู่โจมของ Non ไม่มีใครที่สามารถที่จะจัดการเขาได้แม้แต่คนเดียว แต่ความหวังยังไม่สิ้น

“เฮ้ Non เกลอเก่า มองมาทางนี้สิ”

Superboy : ยิ้มหน่อย

และอุปกรณ์ในมือของเขาก็เปล่งแสงสีขาวพร้อมแรงดึงดูดที่ทำให้ Non ถึงกับหน้าถอดสี และเปล่งเสียงร้องออกมา ก่อนจะโดนดูดเข้าไปทั้งตัว

Superboy : อุ๊ป ฉันผิดเองแหละ …นี่มันเป็นเครื่องฉาย Phantom Zone น่ะ และฝาก “สวัสดี” Ursa ด้วยล่ะ

ลูกน้องคนสนิทของ Zod ทั้งคู่เสร็จไปแล้ว

ทางด้าน Lois ก็กำลังเถียงกับพ่อของเธอ เรื่องที่เขากำลังดีใจที่มีการรายงานเรื่องการสังหารทหารของ Zod เข้ามาจากทั่วโลก แต่ Lois ไม่ยินดีแม้แต่น้อยที่เขาทำกับเชลยแบบนั้น และบอกว่าพ่อของเธอกลายเป็นคนบ้าที่คิดจะล้างเผ่าพันธุ์ไปแล้ว พ่อของเธอจึงบอกว่าใช่แล้ว เขาไม่ชอบตั้งแต่วินาทีที่ Superman เหยียบลงบนดาวดวงนี้แล้ว และรู้มาตลอดว่าเขาจะต้องทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ ทำให้เหล่าผู้คนเป็นล้านต้องล้มตาย Lois จึงบอกว่าสำหรับพ่อแล้ว เห็นคนพวกนั้นเป็นแค่ “เอเลี่ยน สายพันธุ์หนึ่ง” เท่านั้น ไม่ใช่ชาวคริปตันแม้แต่น้อย และทหารก็เข้ามารายงานอย่างรีบเร่งถึงการบุกรุกของ Supergirl กับคนอื่นๆ ซึ่งนายพล Lane ก็บอกว่าข้างนอกมี Superwoman กับคนอื่นๆอยู่แล้ว แต่ข่าวร้ายก็มาซ้ำนั่นคือ Superwoman นั้นพ่ายแพ้ไปแล้ว

ส่วน Guardians ก็เข้าปะทะกับ Assassin ศัตรูที่สังหารพ่อของเขา (ตัวต้นแบบของ Jim Harper ตัวปัจจุบันเป็นโคลนของเขา) ซึ่งในตอนนั้นเขาทำได้เพียงแค่มองดูอย่างเดียวเท่านั้น และตอนนี้เขาก็ได้โอกาสเอาคืนแล้ว ทางด้าน Steel ก็รับมือศัตรูคนอีก และบอกให้ Supergirl ไปทำในสิ่งที่ควรจะทำ ซึ่งเธอได้ยินเสียงที่นายพล Lane สั่งการ และพุ่งไปหาต้นเสียงนั้นทันที

“Jor-El ไม่เข้าใจไงล่ะ EL…”

Zod : มันมองเข้ามาในตาของฉัน และส่งฉันกับเออซา และน็อน ไปยังนรกที่เรียกว่า Phantom Zone

Zod : …และข้าสาบานว่า ทายาทของมันจะต้องได้รับความทุกข์ทรมานจากบาปของมัน

และที่ฐานบัญชาการ

Lois : หยุดนะ นี่มันไม่ใช่ความยุติธรรมหรอกนะ..
.
Supergirl : แต่เจ้าคนบ้านี่มันสังหารเผ่าพันธุ์ของฉันไปในวันนี้นะ โลอิส นี่แหละใกล้เคียงกับคำว่าความยุติธรรมที่มันควรจะได้รับแล้ว

ซึ่งผู้พัน Lane ก็พยายามที่จะพูดอะไรออกมา

Supergirl : หุบปาก!

Zod : ข้าบอกเจ้าไม่ได้หรอกว่ามันจะทำให้ข้ามีความสุขมากแค่ไหน… จากการปักเจ้าสิ่งนี้ไปยังหัวใจของเจ้า และครองโลกใบนี้แล้วทำให้มันเป็น…

??? : New New Krypton งั้นเหรอไง?

Superboy : แบบนั้นจะไม่ทำให้มันเป็นแบบเดิมหรือไงกันเล่า?

Krypto พุ่งเข้ามาช่วย Superman ไว้ และ Superboy ก็ฉวยโอกาสนั้นจับพวกทหารคนอื่นๆเข้าไปใน Phantom Zone

Zod : เครื่องฉาย Phantom Zone? เป็นไปไม่ได้ ข้าทำลาย Phantom Zone ลงไปแล้วนี่…

Superboy : แล้วจะให้ฉันตอบว่าไงดีล่ะ มันดีกว่าของเดิมนะ

Zod : แต่เจ้าจะไม่มีวันได้ใช้มันอีก

Zod ปามีด Kryptonite ที่ไว้จะใช้สังหาร Superman เพื่อจัดการ Superboy แทน แต่ Krypto ก็เข้ามารับมันแทนเขา

Superboy : คริปโตตตตตต!

Lois : ขอร้องล่ะ อย่าฆ่าเขา!

Lois : คาร่า ฉันรู้ว่าเธอกำลังเจ็บปวด และใช่พ่อของฉันคือฆาตกร แต่เธอไม่ใช่ อย่าให้เขาเปลี่ยนสิ่งนั้น อย่าให้เขาเปลี่ยนเธอ

Lois : ได้โปรด ซุปเปอร์เกิร์ล ปล่อยเขาไป

และในที่สุด Kara ก็ปล่อยตัวนายพล Lane ทั้งน้ำตา

Supergirl : แล้วเราเอาไงต่อ

Lois : เราก็จะประกาศให้คนทั้งโลกรู้ และนำตัวเขาขึ้นศาลระหว่างประเทศ และให้เขาได้รับความผิดที่ก่อขึ้น…

นายพล Lane : พ่อไม่คิดแบบนั้นหรอกนะ โลอิส พ่อบอกแล้วว่าจะไม่มีนักโทษแม้แต่คนเดียว

เขาหยิบปืนจากทหารที่สลบออกมา และจับมันกรอกปากของเขาเอง

นายพล Lane : และพ่อหมายความตามนั้นจริงๆ

Lois : ไม่นะ!

Zod : รู้สึกยังไงบ้างล่ะ ซุปเปอร์บอย…

Zod : จงรับรู้ไว้ด้วย ว่าเจ้าหมานั่นมันเสียสละตัวเองโดยเปล่า…

ในขณะที่กำลัง Zod กำลังพล่ามก็โดน Superman ยกหินขึ้นมาฟาดปากฐานปากเสีย

Superboy : ซุปเปอร์แมน

Superman : พาคริปโตออกไปยังที่ที่ได้รับแสงอาทิตย์โดยตรง แล้วเขาจะปลอดภัย

Superboy จึงรีบพุ่งขึ้นไปบนอวกาศทันที

Superman : ยังมีอะไรอีกมากมายที่ฉันอยากจะบอกแก ท่านนายพล

Zod : ถึงแม้เจ้าจะส่งข้ากลับไปในนั้นก็ตาม คาลเอล ข้าจะหาหนทางกลับมาได้ในที่สุด

Superman : ฉันรู้ดี ซ็อด แกพิสูจน์แล้วว่าแกเป็นตัวอันตรายตลอดอย่างที่ฉันคิดไว้ตลอดมา ฉันเลยตั้งค่าให้เครื่องฉายทำการระเบิดตัวเองให้เร็วที่สุดหลังจากที่พวกเราเข้าไปติดอยู่ในนั้น มันจะเป็นการปิดผนึกตัวโซนที่สมบูรณ์แบบที่สุด ฉันจะยอมเสียสละตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าสงครามนี้จะจบลงตรงนี้ ในตอนนี้

Superman : แกจะได้กลับไปยังที่คุมขังแห่งพันธนาการของแก และติดอยู่ภายในนั้นตลอดกาล ซ็อด…

และเครื่องก็ทำงาน

ทั้งคู่ติดเข้าไปอยู่ใน Phantom Zone

Superman : และฉันนี่แหละที่จะเป็นยามที่คอยเฝ้าคุมแกไว้เอง

Zod : ไม่!

Zod : แกจะขังข้าไว้ที่นี่ไม่ได้ คาลเอล! แกทำไม่ได้…

แต่แล้วก็มีพลังสายหนึ่งมาพันตัว Zod ไว้

Nightwing : ถูกแล้ว ท่านพ่อ ซุปเปอร์แมนไม่จำเป็นต้องจับตาดูท่านหรอก

Nightwing : แต่เป็นผมต่างหาก…

Superman : คริส…

Nightwing : ธาร่าและผม พวกเรากำลังจะทำตามบทบาทหน้าที่ของเรา ชะตากรรมของเรา และการบรรจบของเราจะปลดปล่อย Nightwing และ Flamebird ให้เป็นอิสระตลอดกาล ในไม่ช้า Nightwing จะไปรวมตัวกับ Flamebird และทำการปิดผนึกมิติแห่งนี้ไปอย่างถาวร และมันยอมให้ผมได้ทำในสิ่งที่ตัวเองปรารถนาเป็นครั้งสุดท้าย…

Nightwing : มันคือ ความสามารถที่จะส่งคุณกลับไปยังบ้านของคุณ เพราะเหล่ามวลมนุษย์นั้นต้องการ ซุปเปอร์แมน โดยเฉพาะจากสิ่งต่างๆที่กำลังจะมาในวันข้างหน้า

Superman : ไม่ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เธออยู่ที่นี่ โดยเฉพาะกับซ็อด

Nightwing : ไม่ต้องห่วงหรอกครับ Nightwing จะไม่ยอมปล่อยให้ซ็อดหลุดออกไปทำร้ายใครอีกแน่นอน ดังนั้นตอนนี้แหละไปเลย คลาร์ก เพราะ…ผมเอง…ก็ไม่รู้…ว่าจะ…เปิดประตูได้อีกนานแค่ไหน

Superman : คริส ฉันจะไม่ยอมเสียเธอไปอีกแล้ว ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น

Nightwing : มันไม่เป็นไรหรอกครับ บอกแม่ด้วยนะครับ ว่าผมรักเธอ

และพลังของ Nightwing ก็ปลดปล่อยพลังออกมา

Superman : ไม่นะ คริส!

และนั่นคือบทสรุปของสงครามครั้งนี้ Guardians ทำการจับกุม Assassin เพื่อสดุดีแก่พ่อของเขาที่เป็นตำรวจที่ดี และจับตัวมันในข้อหาฆาตกรรมพ่อของเขา และหนึ่งในคนที่ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์คริปตัน ทางด้าน Lois ก็เศร้าเสียใจกับการตายของพ่อของเธอ ส่วน Superman ก็ยืนมองสิ่งที่เหลืออยู่ของ Chris จากนั้นมันก็มีการเข้าไปเขียนบทความโดย Lois Lane

“พวกเขาเรียกมันว่า “สงครามร้อยชั่วโมง” ”

“…เริ่มด้วยการทำลายล้างของดาวของพวกเขา…”

“ตามมาด้วยการบุกจู่โจมโลกของชาวคริปตันกว่า 2 หมื่นคน ที่นำโดยนายพลซ็อด…”

“…และมันใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมง เพื่อจะยับยั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น…”

“ทั้งสองฝ่ายต่างพบกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่…”

“…ทั้งมนุษย์”

Lois มาเยือนหลุมศพของพ่อของเธอ

Frankly : คุณไม่ได้นำดอกไม้มาด้วยเหรอครับ คุณ เลน

Lois : ไม่… เพราะพ่อไม่ชอบดอกไม้… และ แฟรงคลี่ เขาไม่เหมาะกับมันหรอก

“…และชาวคริปตัน”

Kara นำดอกไม้มาวางไว้เพื่อไว้อาลัยแก่เหล่าพี่น้อง และพ่อแม่ของเธอ บนเศษซากที่เหลือของ New Krypton

“เหล่ามนุษย์ผู้มีพลังพิเศษหลายคนเข้าหยุดยั้งนายพลซ็อด ที่พยายามที่จะทำลายล้างโลก และถึงจะเป็นแบบนั้น…”

“พวกเขาบางคนเองก็ไม่ได้สมัครมาเพื่อทำอะไรแบบนั้น…”

Guardians วางหมวกของเขาไว้ และเขียนจดหมายลาออกจากการเป็น Guardians เพราะเขาได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการให้ลุล่วงแล้ว และออกเดินทางออกไปจาก Metropolis พร้อมกับ Jamie (ที่กำลังท้องกับ Mon-El) และ Gwen

ภายใน Phantom Zone ตัว Chris พบกับ Mon-El ที่ติดอยู่ในนี้เช่นกัน ซึ่ง Chris นั้นสูญเสียความทรงจำบางส่วนไปจากการติดอยู่ภายในนี้ แล้ว Mon-El ก็ชวนเขาให้ไปในส่วนที่พวกเขาไม่เคยเข้าไปถึงด้วยกัน

“และพวกเขาหายไปไหนนั้น มันคงจะเป็นปริศนาที่พวกเราอาจจะต้องค้นหาให้ได้ในวันข้างหน้า”

“แต่สำหรับวันนี้…”

*Mon-El ติดอยู่ในนี้ด้วยความตั้งใจของเขาเองครับ เพื่อรักษาร่างกายของตัวเองและรอให้เพื่อนๆ Legion ในศตวรรษที่ 30 พาตัวเขาออกมา

“…สำหรับวันนี้ มันคือการรักษาบาดแผลของแต่ละคน”

Clark กับ Lois อยู่ด้านบนตึก Daily Planet

Clark : คุณดูข่าวหรือยัง?

Lois : ดูแล้ว พวกเขากำลังทำให้พ่อของฉันเป็นวีรบุรุษ จากการเตรียมการสำหรับแผนการ “จู่โจมอย่างกะทันหัน” ของชาวคริปตัน

Superman : พวกเราสูญเสียโลกของพวกเราไป เพราะความหวาดระแวง และความกลัวของเขา โลอิส

Lois : แล้วคุณพอจะพบพวกคนของคุณที่รอดชีวิตบ้างมั้ย

Superman : ซุปเปอร์บอยกักขังพวกทหารของซ็อดกว่าร้อยคนไว้ในเครื่องฉายก่อนที่ผมจะระเบิดมัน และผมก็วนดูรอบโลกถึง 2 ครั้ง ถ้ามันยังมีชาวคริปตันที่เหลือรอดอยู่แล้วล่ะก็… พวกเขาก็น่าจะไม่อยากถูกพบเจอ

Superman : แล้วคุณจะเขียนเกี่ยวกับพ่อของคุณว่ายังไงล่ะ

Lois : ก็สิ่งเดียวกับที่ฉันเขียนมาตลอด ความจริง ไงล่ะ โลกต้องได้รู้ในสิ่งที่เขาทำ แล้วนายล่ะจะทำยังไงต่อไป คลาร์ก

Superman : ก็ทำในสิ่งเดียวกับที่ผมทำมาตลอด ช่วยเหลือผู้คนที่ต้องการมัน เพื่อไว้อาลัยให้แก่เหล่าผู้ที่จากไป

Superman : ทั้งคุณป้า…คุณลุง ซอร์… นาร์… พวกเราสูญเสียไปมากเหลือเกินโลอิส เราสูญเสียเหล่าผู้คนที่อาจจะสามารถช่วยเหลือโลกของเราได้

Lois : ฉันรู้คลาร์ก และฉันก็เสียใจด้วยจริงๆ ฉันเสียใจจริงๆ

“พ่อของฉันได้บอกว่า สิ่งเดียวที่เป็นตัวแปรของชีวิต คือ การเปลี่ยนแปลง”

“และการเปลี่ยนแปลงนั้นก็ส่งผลถึงพวกเราได้หลากหลายทาง และในบางครั้งมันทำให้พวกเราสูญเสียสิ่งที่สำคัญไป และบางครั้งก็ทำให้พวกเราไม่สามารถที่จะหลีกหนีไปจากชีวิตเก่าๆได้”

“ชาวคริปตันหนึ่งคนได้ลงมาบนโลก และทำให้มันกลายเป็นสถานที่ที่ดีขึ้น”

“และเราทำให้เขากลายเป็นฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา”

“แต่เมื่อชาวคริปตันกว่า 1 แสนคนลงมาบนโลก เรากลับเห็นพวกเขาเป็นภัยร้าย พวกเขาถูกกังขา, เกลียดชัง, และต้องพบกับความตายในที่สุด”

“พวกเรา…เหล่ามวลมนุษย์…ไม่สามารถที่จะยอมรับในสิ่งที่พวกเขาต้องการ ไม่สามารถที่จะยอมรับการเปลี่ยนแปลง ทำให้พวกเรามุ่งเป้าที่จะเล่นงานพวกเขา ทำลายล้างพวกเขา”

“ซักวันหนึ่ง ฉันหวังว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์จะยอมรับการเปลี่ยนแปลง ไปเป็น “สถานที่แห่งสังคมบูรณาการ” ที่ยอมรับในตัวผู้คนและวัฒนธรรมที่ต่างกัน”

“เลิกที่จะถากถางกันและกัน และหันมาอยู่ร่วมกันอย่างสันติ”

“และบางครั้งมันอาจจะดูเหมือนเป็นจุดหมายที่ไม่น่าจะเป็นไปได้”

“สำหรับตอนนี้ ที่เราทำได้ ก็คือหวังว่าสักวันมันจะกลายเป็นแบบนั้น…”

“…และให้ความฝันของโลกที่ดีกว่านี้เป็นตัวผลักดันเรา”

The End

ขอสานต่อให้มันจบรับโอกาส Man of Steel นะครับ ซึ่งรายละเอียดบางส่วนอาจจะไม่ค่อยมีเท่าไร เพราะช่วงอีเวนต์นี้ผมยังไม่แทบไม่ได้เข้าวงการเลย เลยอาจจะไม่ค่อยรู้เรื่องสักเท่าไร ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยนะครับ

<————————————————————————————————->

เผยแพร่ครั้งแรกที่ : Bank-Comics For Fun