DC Comic: Wrath of The First Lantern : Green Lantern : New Guardians 20 : Epilogue 3

เรื่อง : Tony Bedard
ภาพ : Andres Guinaloo
วางจำหน่าย: 22 พฤษภาคม 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ในที่สุดก็มาถึงบทสุดท้ายของ Event นี้แล้ว

Kyle Reyner ได้ใช้เวลาในการคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเขาและพลังที่เขามี รวมถึงบทบาทของเขาในอนาคตของจักรวาลด้วย

.
.
.
“เหมือนใช้ได้เลยจริงไหม?”
“ความคล้ายคลึงนั้นมีจริงอยู่ แต่…ความรู้สึกที่สื่อออกมานั้นมันช่างเหนือธรรมดาจริงๆ”
“ท่านดูจะแปลกใจนะนั่น ดูเหมือนว่าพัฒนาการของไคล์ เรย์เนอร์ได้ปลดปล่อยบางสิ่งที่อยู่ภายในตัวเขาออกมา”
“จริงทีเดียว ตั้งแต่เขากลายเป็นไวท์แลนเทิร์น ความรู้สึกของเขาก็ถูกถ่ายทอดลงบนผืนผ้าใบได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน”

“เขาดูจะได้รับประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ตอนอยู่ที่โออาร์”
“มันไม่น่าแปลกใจนักที่นับแต่เขากลับมาถึงบ้าน เขาก็ปลดปล่อยมันออกมาผ่านทางพู่กัน…”
“…แสดงความรู้สึกที่เขามีต่อเหล่าพวกพ้องที่แปลกประหลาดของเขาออกมา”
“เซนต์วอล์คเกอร์ผู้พิทักษ์แห่งความหวัง”
“อาร์คิลโลผู้น่าสะพรึงกลัว”
“บลีซผู้คลั่งแค้น”
“กโลมูลัสหุ่นเชิดแห่งความโลภ”
“มังค์นักยุทธศาสตร์…”
“…และนายหญิงของเขาอินดิโก-1”
“อโตรซิตัสผู้โกรธเกรี้ยว”
“ลาฟลีสผู้มักมาก ผู้ซึ่งเรารู้จักกันดี…”
“…และฟาธาลิตี้นักล่าแห่งความรัก”
“แครอล เฟอร์ริส ผู้ช่วยให้เขาผ่านภารกิจมาได้”
“…และเธอผู้ซึ่งสละทุกสิ่งทุกอย่าง”

เมื่อวาดภาพสุดท้ายเสร็จ Kyle ก็หันไปถามแหวนของเขา

Kyle : แหวน : บอกฉันมาหน่อยซิ

Kyle : ถ้าหากว่าตอนนี้ฉันเป็นคนที่มีความสำคัญมากแล้วจริงๆล่ะก็ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ายังมีอะไรบางอย่างขาดหายไปล่ะ?

[ข้อมูลไม่เพียงพอ]

ย้อนไปเมื่อ 5 ชั่วโมงก่อน
Kyle เพิ่งกลับมาถึงโลกจาก Oa

Kyle : ช่างเล็กจ้อยเหมือนเดิมเลยนะ…

แต่ทันใดนั้น Kyle ก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง?

Kyle : ไม่จริงน่ะ…

ประกายแสงสีฟ้าที่พุ่งมาหาเขาก็คือ Saint Walker ผู้นำของ Blue Lantern Corps

Kyle : วอล์คเกอร์…?! นี่นายมาทำอะไรที่โลกนี่น่ะ?

Kyle : เราสลายทีมของเราไปแล้วไม่ใช่รึ?

Saint Walker : ถูกแล้วที่ว่าการร่วมมือของเราจบลงแล้ว

Saint Walker : พวกการ์เดี้ยนตายหมดแล้ว แลนเทิร์นคนแรกถูกพิชิตลง

Saint Walker : ข้ามาที่นี่เพื่อส่งแลนเทิร์นการ์ดเนอร์กลับบ้าน…แต่ข้ารั้งรออยู่ที่นี่เพราะข้ายังมีความเป็นห่วงเรื่องของท่านอยู่สหายเอ๋ย

Saint Walker : ตั้งแต่ตอนที่ท่านถูกเลือกโดยแหวนพลังเหล่านั้น ท่านก็ถูกท่วมท้นด้วยภาระอันหนักหนา

Kyle : เพื่อช่วยเหลือกานเธท

Saint Walker : ถูกแล้ว และการเดินทางนั้นก็ทำให้ท่านได้รับพลังอันเหนือจินตนาการ…รวมไปถึงสหายมากมายรวมทั้งตัวข้า แต่ในท้ายที่สุดแล้ว ไคล์ ท่านก็ไม่สามารถทำสิ่งที่ท่านตั้งใจไว้ตั้งแต่ต้นให้สำเร็จได้…

Saint Walker : ท่านไม่อาจช่วยเหลือการ์เดี้ยนผู้ที่ท่านรักดุจพ่อได้ ข้าอดคิดไม่ได้ว่านั่นจะส่งผลต่อท่านในตอนนี้อย่างไร?

แล้วทั้งสองก็ออกบินไปด้วยกัน

Kyle : …แล้ว ทางด้านบลูแลนเทิร์นคอร์ปเป็นยังไงบ้างแล้วล่ะ?

Saint Walker : ท่านจะดูด้วยตัวเองไหมล่ะ? แหวนของท่านเป็นวงเดียวที่สามารถเชื่อมต่อกับองค์กรอื่นๆได้…

[เชื่อมต่อเรียบร้อย]

แล้วแหวนของ Kyle แสดงภาพของ Blue Lantern Corps ขึ้นมา

Kyle : ดีจริง ดูเหมือนว่าบราเธอร์วาร์ธกับพรรคพวกของนายจะตั้งศูนย์บัญชาการใหม่ขึ้นมาได้แล้วนี่นะ

Saint Walker : แม้เราจะสูญเสียดาวเคราะห์โอดิมไป แต่เราก็ไม่สูญเสียความหวัง

Kyle : รู้ไหม ฉันคิดว่าฉันคงจะคิดถึงเพื่อนร่วมทีมของเราน่าดูเลย

Saint Walker : แม้แต่ลาฟลีซด้วยรึ?

Kyle : อย่าเพิ่งรีบด่วนสรุปก็แล้วกันนะ…

Kyle : แต่อย่างน้อยฉันก็ดีใจกับแครอลนะ เธอได้ฮาลกลับมาแล้ว ซึ่งนั่นก็คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้วล่ะนะ

Saint Walker : ส่วนอโตรซิตัสก็ดูจะเปลี่ยนไป…เขาดูตั้งมั่นมากขึ้น…

Kyle : ฟังดูจะไม่ใช่สิ่งที่ดีต่อจักรวาลเท่าไหรนะเนี่ย เราคงต้องจับตาดูเขาไว้บ้าง

Kyle : ว่าไปแล้วฉันไม่สามารถเชื่อมต่อกับทางอาร์คิลโลได้แฮะ…

Saint Walker : เขาได้ขึ้นเป็นผู้นำองค์กรสีเหลืองแทนที่ซิเนสโตร…พวกนั้นอาจจะไปจากจักรวาลที่เรารู้จักนี้ไปแล้วก็เป็นได้

Kyle : ส่วนทางด้านลาฟลีซก็ดูจะกำลังยุ่งเอาเรื่องนะเนี่ย

Saint Walker : ข้านึกว่าตอนนี้กโลมูลัสแปลี่ยนมารับใช้ของท่านแล้วเสียอีก

Kyle : ฉันคืนเขาให้กับลาฟลีซเพื่อเป็นของขวัญก่อนจาก

Saint Walker : ของขวัญรึ? หรือจะเป็นการลงโทษกันแน่?

Kyle : เฮ้ ถ้าจะมีใครที่สมควรต้องดูแลโกลมมี่ก็ต้องหมอนั่นแหละ…

ตอนนั้นเองพวกเขาก็ไปพบกับแท่นขุดเจาะน้ำมันที่กำลังไฟไหม้อยู่ และได้เข้าช่วยเหลือ

Saint Walker : น่าทึ่งจริงๆ ท่านยังคงสามารถควบคุมพลังของแสงแต่ละสีอย่างเป็นเอกเทศได้เช่นเดียวกับแสงสีขาวหรือนี่?

Kyle : ไม่ว่าอะไรที่ทำให้งานสำเร็จได้ฉันก็ไม่เกี่ยงหรอกวอล์คเกอร์…

Kyle : เพราะคนพวกนั้นเขาไม่สนหรอกว่าแหวนของฉันทำงานยังไงจริงไหมล่ะ?

Kyle : แต่ว่าไปแล้ว ไอ้การใช้พลังของแสงสีอื่นๆมันจะเจ๋งขนาดไหนกันล่ะ? พวกอินดิโกไทร์ปก็ทำกันประจำ…

ว่าแล้ว Kyle ก็เรียกดูภาพของ Indigo Tribe แต่ทว่า…

Kyle : เหวอ นี่เธอเห็นฉันด้วยหรือเนี่ย?

Kyle : ขอโทษที่แอบมองนะอินดิโก-1…จะไม่ทำอีกแน่เลยละ

Kyle : ค่อนข้างจะน่าอายนะเนี่ย…

Saint Walker : อย่างไรก็ดี ข้าเชื่อว่านางชอบท่านนะ

Kyle : ฉันแค่ดีใจที่ทุกคนกลับไปทำเรื่องตามปกติของตัวเองแล้วน่ะนะ

แล้วพวกเขาก็บินผ่านมาบนน่านฟ้าประเทศ Somalia ในเขตที่มีการสู้รบ และก็โดนโจมตี แต่พวกเขาก็ไม่ได้รับอันตรายแต่อย่างใด เพราะการโจมตีเหล่านั้นไม่อาจผ่านม่านพลังป้องกันของพวกเขาได้

Kyle : เมื่อไม่นานมานี้ฉันยังมองคนอย่างอาร์คิลโล, อโตรซิตัส และลาฟลีซเป็นคนชั่วร้าย แต่ตอนนี้ฉัน…ว่าไงดีล่ะ…? มีมุมมองที่เปิดกว้างขึ้นมั๊ง…?

Saint Walker : มันคือการที่ท่านเข้าใจบทบาทของพวกเขาในกระแสของสรรพสิ่งนั่นเอง

Kyle : ก็คงอย่างนั้น ถึงแม้ว่าบางครั้งสิ่งที่ผิดมันก็ยังคงผิดอยู่นั่นเอง…

ที่เบื้องล่าง การสังหารหมู่ผู้บริสุทธิ์กำลังจะเกิดขึ้น
แต่พริบตาก่อนที่กระสุนจะถูกลั่นออกไปนั่นเอง ก็มีผลึกสีม่วงครอบเข้าที่หัวของพวกทหาร?!

Kyle : อโตรซิตัสก็เพิ่งจะเอาฉันมาเจอกับเรื่องแบบเดียวกันนี้เมื่อไม่นานมานี้เองเหมือนกัน…

Kyle : เขาทำให้ฉันปลดปล่อยความโกรธใส่พวกทหารที่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์

Kyle : มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรๆดีขึ้น

Kyle : ครั้งนี้ฉันคิดว่าจะลองให้โอกาสความรักได้ทำงานดูบ้าง

Kyle : บางทีฉันน่าจะใส่หมวกสีม่วงให้กับคนทั้งโลกดูนะ…

Saint Walker : ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปได้จริงๆ แต่ท่านจะทำเช่นนั้น…

Kyle : ล้อเล่นเท่านั้นล่ะน่า!

จากนั้นพวกเขาก็บินมายังตอนกลางของทวีปอาฟริกา
ที่ซึ่งกำลังประสบกับความแห้งแล้งและความอดอยาก

Kyle : ฉันจะไม่บังคับใช้พลังงานแห่งอารมณ์ความรู้สึกกับทุกคนที่พบหรอก แบบว่า…นั่นมันคือสิ่งที่แลนเทิร์นคนแรกทำกับพวกเราไม่ใช่หรือ?

Saint Walker : ถูกต้อง เขาทำให้ข้าได้พบกับครอบครัวของข้าที่ตายไปแล้วอีกครั้ง…แต่นั่นก็เพียงเพื่อว่าเขาจะทำให้ข้าต้องพบกับความสิ้นหวังจากการที่ต้องสูญเสียพวกเขาไปอีกครั้ง

Kyle : เจ้านั่นทำแบบเดียวกันกับฉันเหมือนกัน…ทำให้คนรักของฉันที่ตายไปแล้วฟื้นกลับคืนมา…

Kyle : …ทำให้ฉันกลายเป็นผู้ที่ทำให้กรีนแลนเทิร์นคอร์ปต้องพินาศ…

Kyle : …แต่ที่เลวร้ายที่สุดคือการที่ทำให้ฉันได้พบกับพ่อของฉันอีก

Saint Walker : ทำไมนั่นจึงเลวร้ายที่สุดกันล่ะ?

Kyle : พ่อทิ้งฉันไปตั้งแต่ฉันอายุหกขวบ ฉันนึกสงสัยมาตลอดว่าทุกวันนี้เขาเป็นยังไงบ้าง…

Kyle : แต่แล้วเมื่อในที่สุดฉันก็ได้เห็นเขา…มันไม่ใช้ทั้งดีและเลวร้าย มันก็แค่…ผิดหวังน่ะนะ

Kyle : เขาเป็นช่างเครื่องในปั๊มน้ำมันโทรมๆที่ไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรในชีวิตเลย

Kyle : แล้วพ่อแบบไหนกันที่ไม่สนใจลูกชายถึงขนาดที่ไม่แม้แต่จะติดต่อมาเลยน่ะ? แบบว่า…มันจะยากขนาดไหนเชียวที่จะเฟซบุ๊คมาหาฉันน่ะ?!

ขณะที่พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา Kyle ก็ใช้พลังแสงสีขาวคืนชีวิตให้กับแผ่นดินที่กำลังจะแห้งตายเบื้องล่าง ช่วยชีวิตผู้คนจากความอดอยาก!!

Saint Walker : แม้กระนั้นท่านก็ยังเดินทางข้ามจักรวาลและได้พบกับผู้ที่เป็นดุจพ่อของท่านจนได้

Kyle : พูดได้ดีนี่นะคุณหมอ…

Saint Walker : ไคล์ สหายเอ๋ย ท่านไม่เคยได้เป็นพ่อคนมาก่อน ไม่เคยได้มองจากในอีกมุมมองหนึ่ง แต่ข้านั้นเคยมาแล้ว

Saint Walker : สิ่งที่ยากที่สุดคือการยอมรับว่าพ่อแม่ของท่านก็เป็นเพียงคนธรรมดาเช่นกัน พวกเขาไม่ใช่เพียงแค่ตัวตนที่เย็นชาในวัยเด็กของท่าน พวกเขาเป็นแค่คนธรรมดา…ที่มีข้อเสียเช่นเดียวกับท่าน และก็ต้องฝ่าฟันปัญหาในชีวิตของพวกเขาเอง

Saint Walker : ท่านทราบเหตุผลที่พ่อของท่านทิ้งท่านไปหรือไม่?

Kyle : ฉันก็ไม่เคยถามแม่ของฉันหรอก ฉันไม่แน่ใจว่าท่านรู้หรือเปล่าด้วยซ้ำ

Saint Walker : ถ้าเช่นนั้นข้าก็สรุปได้ว่าแลนเทิร์นคนแรกได้มอบของขวัญให้กับเรา เมื่อตอนที่เขาเล่นตลกกับอดีตของเรา

Saint Walker : ข้าได้ใช้เวลาอันมีค่ากับครอบครัวของข้า ส่วนท่านก็ได้พบกับพ่อของท่านอีกครั้ง และท่านก็ได้เห็นเขาในแบบที่เขาเป็นในทุกวันนี้…

Kyle : โอ ไม่นะ ฉันว่าฉันรู้แล้วว่านายกำลังตั้งใจจะทำอะไร

Saint Walker : ข้าเพียงจะกลับไปยังองค์กรของข้าเท่านั้นล่ะไคล์ เรย์เนอร์ เรามีสิ่งที่ต้องทำอีกมากเพื่อฟื้นฟูองค์กรของเรา สิ่งที่ท่านจะทำนั้นขึ้นอยู่กับตัวท่าน แต่ท่านได้เผชิญหน้ากับความกลัว เผชิญหน้ากับความรู้สึกทุกอย่างของท่านมาแล้ว…

Saint Walker : เมื่อไรท่านจึงจะไปเผชิญหน้ากับสิ่งที่ท่านไม่รู้กันล่ะ?

เมื่อให้คำพูดเตือนใจแก่ Kyle แล้ว Saint Walker ก็จากไป

ตัดมาที่ปัจจุบัน
Kyle หยิบผ้าใบอันใหม่ขึ้นมา แล้วเริ่มวาดภาพลงไป…

ตัดมาที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งใน Arizona
ตอนแรกเจ้าของปั๊มก็ไม่รู้ว่าคนที่มาเป็นใคร แต่อึดใจต่อมาเขาก็รู้ตัว…

Father : ไคล์

Kyle : ผมไม่แน่ใจว่าพ่อจะจำผมได้ไหมน่ะนะ

Father : อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ แต่ทำไมลูกถึงมาที่นี่? มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า…?

Kyle : ทุกอย่างเรียบร้อยดี นี่ไม่ใช่การมาบอกข่าวร้ายอะไรหรอกครับ…

Kyle : …ผมแค่คิดว่าเราน่าจะได้รู้จักกันและกันให้มากขึ้น

Father : พ่อ…เอ่อ…พ่อไม่รู้จะพูดอะไรดี…

Kyle : ถ้างั้นก็หมายความว่าคืนนี้พ่อว่างใช่ไหมล่ะครับ?

“ข้าคิดว่าต่อให้ไม่มีเราไคล์ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”
“ก็เป็นได้…แม้ข้าจะไม่คิดว่าปัญหาต่างๆที่เขามีจะจบลงแล้วก็ตาม…”
“ไม่ว่าใครก็ไม่มีทางมีชีวิตที่ปราศจากไปปัญหาไปได้หรอก”
“นั่นคือวิถีทางของชีวิตล่ะ”
“อย่างไรก็ดี มันถึงเวลาที่จะปล่อยเขาไปตามทางของเขาเองแล้วล่ะ”
“รวมทั้งเชื่อมั่นว่าทุกสิ่งที่ท่านสั่งสอนเขานั้นจะเพียงพอ”
“ไคล์ เรย์เนอร์จะแผ้วถางหนทางของเขาเองในจักรวาลนี้”

ตัดมาที่ในจักรวาลอันห่างไกล มีเงาร่าง 2 เงากำลังเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับ Kyle อยู่

??? : ชีวิตของเขาเป็นของเขาเอง…รวมทั้งท่านด้วย

??? : ที่ถูกต้องคือ ตอนนี้ชีวิตของข้าเป็นของท่าน และชีวิตของท่านก็เป็นของข้า

Sayd : พูดได้ดีนี่นะกานเธท เราได้รับโอกาสอีกครั้งร่วมกัน…โอกาสที่เราจะไม่ยอมให้มันต้องสูญเปล่า

Sayd : แต่มันก็เป็นความโล่งใจที่ได้เห็นว่าเด็กที่ท่านอุ้มชูมานั้นได้เติบโตขึ้นขนาดไหน ท่านได้ดึงเขามาจากตรอกเล็กนั้นและได้นำเอาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเขาออกมา

Ganthet : ที่ถูกคือไคล์ได้ดึงเอาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวข้าออกมาต่างหากล่ะเซย์ด เขาได้เปิดใจของข้า…ทำให้ข้าคู่ควรกับท่าน เพียงแค่คิดว่าข้าจะกลายเป็นอย่างไรหากไม่มีเขามันก็ทำให้ข้ารู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วล่ะ

Sayd : ในตอนนี้เขาได้ออกจากรังไปแล้วล่ะที่รักของข้า ถึงเวลาที่เราจะต้องค้นหาว่าเราจะเป็นอย่างไรต่อไปร่วมกันบ้างแล้ว

NEVER THE END