Avengers #13

วิวัฒน์ทมิฬ

เรื่อง : Jonathan Hickman

ภาพ : Mike Deodato

วางจำหน่าย : 5 มิถุนายน 2013

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

   

 

เมื่อเด็กๆ ถูก High Evolutionary จับตัวไป

เหล่า Avengers ต้องบุกชิงตัวเหล่าน้องหนูกลับมา!

 

   

Avengers ตอนที่แล้ว

   

Iron Man:   ภายในระยะเวลาแค่สองสัปดาห์ เด็กพวกนี้เติบโตเทียบเท่ากับเด็กอายุเจ็ดขวบ

Iron Man:   ในช่วงเวลาสองสัปดาห์มานี้ ไม่มีเด็กคนไหนนอนเลย

Iron Man:   คราวนี้มาถึงเรื่องของอาหารกันบ้าง

Iron Man:   เด็กนั่นไม่ทานข้าว ไม่ดื่มน้ำ แล้วรูปร่างร่างกายก็ยังสมบูรณ์ดี แถมไม่มีจำเป็นหายใจด้วย

 

Iron Man:   ดูอย่างเจ้าหนูนี่อยู่ในน้ำมาได้สี่ชั่วโมงแล้ว

Iron Man:   ถึงแม้ว่าการว่ายน้ำแบบนี้ใช้เวลาทั้งชาติยังไงก็จับปลาไม่ได้ก็เถอะ

Iron Man:   …..แต่ดูเหมือนน้องแกจะไม่หยุดง่ายๆ ซะด้วย

Iron Man:   เด็กพวกนี้เป็นอะไรที่เกินระดับมนุษย์ไปแล้ว

Iron Man:   บางทีอาจจะเป็นอะไรที่เหมือนกับนายก็ได้

 

Captain Universe:  สิ่งมีชีวิตเหล่านี้

Captain Universe:  จำเป็นต้องอาศัยอากาศ อาศัยโลกที่หยิบ หรืออาศัยชีวิตอื่นรอบตัว

Captain Universe:  เพื่อการยังชีพ

Captain Universe:  แต่พวกเธอไม่มีความจำเป็นเหล่านั้น

Captain Universe:  และนั่นคือพรสวรรค์ของพวกเธอ

 

Captain Universe:  แต่หากเป็นเช่นนั้น แล้วบทบาทของพวกเธอในระบบของที่นี่ล่ะ?

Captain Universe:  หากพวกเจ้าอยากยืนเคียงข้างสิ่งมีชีวิตเหล่านี้

Captain Universe:  เป้าหมายที่เจ้าพึงกระทำคืออะไร?

 

Hyperion:   หากไม่มีความต้องการก็จะไม่มีความฝันที่จะทำอะไร

Hyperion:   ผมคิดว่ามีนะ

 

Hyperion:   โลกที่ไม่มีความต้องการใดๆ

 

 

Iron Man:   เจ้านี่เป็นพวกล่าเพื่อปกป้องอาณาเขตรึ?

Spider-Man:   ไม่ใช่เฟร้ย  เจ้าพวกงั่งเอ๊ย!!

 

Spider-Man:   พี่แกเป็นแค่ตัวล่อ!

 

High Evolutionary:   อ้า ขอต้อนรับ ยินดีต้อนรับเจ้าหนูน้อยทั้งหลาย

High Evolutionary:   ชั้นล่ะ กระสันอยากจะสร้างอะไรใหม่ๆ จนเนื้อเต้นแล้วสิ

   

กาลครั้งหนึ่ง Terminus หุ่นยักษ์ผู้ล้างดวงดาว

ได้ล้างบาง Savage Land ทั้งป่าลงใน Avengers Vol.1 #257

 

ทำให้เผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่อยู่ในป่ารวมถึงผู้คนที่อาศัยอยู่ในป่าผืนนั้น ตายจากไปเป็นจำนวนมาก

 

ชนเผ่า Lemura และเผ่ามนุษย์นก Aerians

สองเผ่าที่มีทรงภูมิปัญญาก็ถูก Terminus ทำลายลง

 

อารยธรรมหลายร้อยปีล่มสลายลงภายในเวลาไม่กี่นาที

   

 

ผลของการต่อสู้ครั้งนั้นทำให้รู้ว่า แท้จริงแล้วผู้อยู่เบื้องหลังหุ่น Terminus

คือชาว Deviant ชื่อว่า Jorro

 

และเมื่อ Hercules (เป็นสมาชิก Avengers ในขณะนั้น) เจอ Jorro นอนหมดสภาพ

เขาก็ตัดสินใจทิ้ง Jorro ให้ตายในกองหิมะ

 

และหุ่น Terminus ก็ถูกฝังลงดินหายไป พร้อมๆ กับผืนดินอันไร้ชีวิตของ Savage Land

 

   

    

หลังจาก Savage Land ล่มสลายลง

ใน Uncanny X-Men Annual #12 (ช่วง Evolutionary War)

High Evolutionary ได้มาเยือน Savage Land

 

High Evolutionary คิดว่าเขาสามารถฟื้นคืนผืนดินที่ตายแล้วนี้ให้กลับมามีชีวิตชีวาได้อีกครั้งได้

แล้ว Terminus ก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง (ซะอย่างนั้น) ซึ่งประจวบกับตอนนั้นเหล่า X-Men อยู่ด้วยพอดี

จึงจัดมวยวัดกระทืบ Terminus กันอย่างสนุกสนาน

     

 

 

 

หลังจากสู้ไปได้ซักพัก ทุกคนก็รู้ว่าคนที่ขับ Terminus ก็คือ Garokk ผู้มีร่างกายเป็นหินนั่นเอง

(โดยไม่รู้ว่าพี่แกไปขับหุ่นตอนไหนและพอจบศึก พี่แกก็จำไม่ได้ด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น)

  

Garokk จำได้แต่ช่วงเวลาที่เขาเคยสู้กับ X-Men แล้วตายไปใน X-Men vol.1 #116 เท่านั้น

เมื่อ Garokk ได้สติเขาก็เสียใจมากที่ Savage Land ที่เขารักต้องล่มสลายไปเสียแล้ว

 

    

 

    

High Evolutionary ได้เสนอตัวเข้ามาช่วยเหลือ

โดยเขาใช้เครื่องจักรสร้าง Savage Land ขึ้นมาใหม่ จากร่างกายและจิตใจของ Garokk

ในนที่สุดเขาก็สามารถฟื้นฟู Savage Land ขึ้นมาได้อีกครั้ง

เผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่หนีรอดจากการทำลายของ Terminus ก็กลับเข้ามาเกิดเป็น Savage Land อย่างปัจจุบัน

 

และแล้วเวลาก็ผ่านไปหลายปี….ฝันร้ายกำลังจะกลับมาหลอกหลอนอีกครั้ง…

 

    

  ว่ากันว่า พวกเขาคือกลุ่มฮีโร่ที่มีเนื้อเรื่องชวนมึนที่สุดในโลก

 

 

 

DOL

ภูมิใจเสนอ

 

 

Avengers

Earth’s Mightiest Heroes

 

 

  

แปลไทยคำอังกะหริดคำโดย DOL คนเดิมครับ

 

 

  

เรื่องราวยังคงต่อจากตอนที่แล้ว

ณ. Savage Land

     

สถานที่นี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อนานมาแล้ว

โดยเหล่าผู้ที่ชีวิตอยู่ก่อนจักรวาลนี้

   

นับจากนั้นสถานที่นี้ก็ให้กำเนิดสิ่งที่เป็นที่สุดมากมาย

 

 

  

  

บ้างได้กลายเป็นผู้ปกครอง

บ้างก็ถูกทำลาย

   

 

บ้างนำทั้งอย่างมารวม

และสร้างสิ่งใหม่ขึ้นมา

 

   

  

 

 

 

High Evolutionary นั้น

เคย สร้าง หลายสิ่งให้แก่ Savage Land

   

  

เขาสร้างมันขึ้นมาราวกับเป็นพระเจ้า

   

เฉกเช่นพระเจ้าทุกองค์

ที่มักจะคุ้นเคยกับสิ่งที่สร้างขึ้นมาแบบพิลึกพิลั่น

   

  

เขาจะรู้ได้ทันทีเมื่อสิ่งที่เขาสร้างหรือสภาพแวดล้อมรอบตัวของมัน

มีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป

 

 

   

   

 

แต่ทว่า Herbert Wyndham ต่างจากพระเจ้าองค์อื่นๆ ตรงที่

เขาไม่ได้หวงหรืออยากได้สิ่งที่เขาสร้างมาเป็นของตน…..

   

  

เขาอยากเห็นพวกมันเปลี่ยนแปลงไป

   

เขาชอบที่จะเป็น ผู้บันดาล (Catalyst)

 

เขาอยากรู้ว่า

เจ้าสิ่งพวกนี้จะพัฒนาไปได้อีกถึงขั้นไหน?

 

 

อีกฟากหนึ่ง

Hyperion กำลังคลั่ง!

   

“พวกเขาอยู่ไหน!?

  

Iron Man:   Hyperion ใจเย็นๆ ก่อน

Iron Man:   นายกำลังจะ….

 

Hyperion:   จะอะไรครับ? Iron Man?

Hyperion:   ผมทำร้ายสิ่งที่ตาทิพย์ของผมมองไม่เห็นไม่ได้หรอกนะ

 

Hyperion:   หนึ่งนาทีก่อนเด็กพวกนั้นยังอยู่กับพวกเรา

Hyperion:   แล้วจากนั้นเด็กพวกนั้นก็หายตัวไปเลย

 

Hyperion:   เรื่องนี้ผมทำใจรับไม่ได้ว่ะ

   

  

Thor:   เจ้าสัตว์ร้ายที่พาพวกเด็กๆ ไป

Thor:   อยู่ๆ ก็หายไปจากพื้นที่ป่าซะอย่างนั้น

   

Iron Man:   นั่นสิ

Iron Man:   ทั้งค่าพลังงานความร้อน ค่าการเคลื่อนไหว ค่าระดับคลื่นเสียง

Iron Man:   ทุกๆ อุปกรณ์จับสัญญาณของชั้น ไม่มีปฎิกริยาอะไรเลย

 

Iron Man:   เหมือนกับอยู่ๆ พวกมันก็บินหายไปเฉยๆ เลย

Iron Man:   ชั้นเองก็ไม่อยากจะพูดแบบนี้หรอกนะ ทุกท่าน

Iron Man:   แต่ว่าทางชั้นนี่หมดปัญญาแล้วจริงๆ ว่ะ

 

  

Iron Man:   …..มาภาวนาให้วิธีถึกๆ แบบดั้งเดิมได้ผลกันดีกว่า

 

อีกด้านหนึ่ง Spider-Ock, Spider-Woman และ Hawkeye เดินตามรอยหาเด็กๆ

 

   

Spider-Woman:   ไม่มีร่องรอยอะไรเลยเหรอ?

 

Hawkeye:   เจอแต่ตอเต็มพื้นเลย

Hawkeye:   ในตอนที่จำเป็นต้องใช้พลังดมกลิ่นระดับเมพแบบนี้

Hawkeye:   ไอ้คุณพี่ Wolverine มันหายหัวไปอยู่วะครับ!?

 

Spider-Man:   รู้สึกมั๊ยว่ามันเงียบสงบมากอ่ะ

 

Spider-Woman:   โอ๊ย ขอล่ะ อย่าเพิ่งกวนส้นได้มะ

 

Spider-Man:   รู้สึกว่ามันหนวกหูบ้างมะ?

 

Spider-Woman:   ไม่เลย ชั้นไม่ได้ยินอะไรเลย

 

Spider-Man:   น่านแหล่ะ! น่านแหล่ะใช่เลย!

Spider-Man:   เดิมทีธรรมชาติที่นี่อ่ะนะ มันโคตะระสงบนิ่ง ปลอดโปร่ง โล่งสบาย จะตาย

Spider-Man:   การที่อยู่ๆ ก็มีพวกเด็กเปรตตราหัวม้าลายโหลนึงมาร้องเจี้ยวจ้าวแบบนั้นโคตรแปลกอ่ะ

 

Spider-Woman เอือม เลยเดินไปหา Hawkeye

 

Hawkeye:   อย่าไปเกลียดพี่แก

Hawkeye:   เพราะว่าพี่แกพูดถูกเลยเธอ

 

Spider-Woman:   ก็จริง แล้วพี่แกก็ได้เงียบดังใจสมปรารถนาแน่

Spider-Woman:   ถ้ายังไม่มีใครมาช่วยพวก….

 

แล้วอยู่เจ้าแม่จักรวาลก็พูดออกมาจากถ้ำรูป….หน้าคน? อ้าปาก? ถ้ำอัลไลแวร้!

 

Captain Universe:  พวกเราทุกคน….ทุกๆ คน

Captain Universe:  ไม่ว่าจะอายุเท่าไรก็ตาม…

 

Captain Universe:  จำเป็นต้องให้คนอื่นช่วยทั้งนั้น

 

Spider-Man:   แล้วดูเหมือนว่าใครบางคนแถวนี้

Spider-Man:   จะเสนอความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยมาให้ถึงที่แล้วล่ะสิ

 

Captain Universe:  เจ้าไม่ต้องการความช่วยเหลือของเราหรอก…..

   

 

Captain Universe:  …แต่เป็นของชายคนนี้

 

เจ้าแม่แนะนำ Garokk ให้เหล่า Avengers รู้จัก

 

Garokk:   ยินดีต้อนรับ Avengers

Garokk:   ข้ามีนามว่า Garokk

Garokk:   ข้าคือบ่าวผู้รับใช้ท่านครับ

 

Captain Universe:  เขาไม่ใช่ผู้รับใช้อะไรหรอก

Captain Universe:  เขาคือผู้เฝ้ามอง

   

 

Captain Universe:  แล้วงานของเขาคือดูแลเรา

 

Garokk:   คำพูดของพระองค์ ทำให้ข้ารู้สึกต้อยต่ำเหมือนผงธุลี

Garokk:   พระแม่ผู้สูงส่ง

 

Captain Universe:  เราหิวแล้ว

 

อ้าว เจ้าแม่…..

 

Hawkeye:   คนเฝ้ามองเหรอ? เยี่ยมเลย

Hawkeye:   งั้นลุงก็ต้องมองเห็นตอนที่เด็กซนของพวกเราที่ถูกลักพาตัวไปสินะ?

 

Garokk:   แน่นอนที่สุด Clint Barton

Garokk:   ข้ารู้ว่าเหล่าเด็กๆ ของพวกคุณหายไปอยู่ที่ใด

Garokk:   และใครกันที่ลักพาตัวเด็กเหล่านั้นไป

 

Garokk:   และถ้าทุกท่านตามข้ามาในตอนนี้…

 

Garokk:   ข้าจะพวกท่านไปหาเอง

   

   

 

 

เด็กน้อยนอนผล็อยหลับลง

   

พวกเขาไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน

หรือว่าทำไมพวกเขาต้องอยู่ที่นี่

มันคือของขวัญที่เขามอบให้แก่เหล่าเด็กๆ พวกนี้

การมอบช่วงเวลาแห่งความสงบสุบ การหยุดพักอย่างเงียบๆ ชั่วคราว

ก่อนที่เด็กเหล่านั้นจะตื่น

แล้วร้องเรียกหาคุณพ่อ

 

“आहहह”

(Ahhh)

   

 

  

อีกด้านหนึ่ง Garokk ได้นำพาเหล่า Avengers ทั้งทีมมายังป่ารกแห่งหนึ่ง

 

Garokk:   พอเราถึงจุดมุ่งหมายกันแล้ว

Garokk:   ข้าอยากให้ทุกท่านเข้าใจเรื่องนึงว่า

Garokk:   ข้าไม่สามารถจะแทรกแซงช่วยเหลือพวกท่านได้

Garokk:   มันไม่ใช่บทบาทหน้าที่ของข้า

 

Hyperion:   เดี๋ยวพวกเราจะจัดการต่อเองครับ

Hyperion:   แล้วพวกเรายังต้องเดินทางอีกไกลมั๊ยครับ Garokk

 

Garokk:   โอ้ ไม่ไกลเลยนายท่าน

Garokk:   อันที่จริง….

   

   

Garokk:   พวกเรามาถึงแล้ว

 

Garokk พามาที่หุบเขาก้อนยักษ์

 

Iron Man:   อะไรนะ!?

Spider-Woman:   เอ่อ ชั้นงงอ่ะ!?

 

Spider-Man:   อะฮ่า!

Spider-Man:   ไม่เห็นจะงงตรงไหนเลย

 

Spider-Man:   ก็แค่ลุงหน้าหินแกพาพวกเรามาบ้านไม้ในจินตนาการของลุงแกแค่นั้นแหล่ะ

Spider-Man:   ชั้นก็บอกแล้ว ไม่ฟังกันไง

Spider-Man:   นี่แหล่ะผลของการไปฟังคนสติสตังไม่ดีแถมร่างพิการ

Spider-Man:   อีกเดี๋ยวก็คงเห็นซีนจับมือกันเข้าทรงเรียกผีกันแบบ….

 

ไม่ทันที่ Spider-Ock จะเกรียนอะไรต่อ

พี่แกก็ทะลุภูเขาเข้าไปข้างใน พร้อมเจอะกับเหล่าลูกน้องกลายพันธุ์ของพี่ High อาพาพร เอ๊ย ไม่ใช่

 

Spider-Man:   โอ้ย แม่มเอ๊ย ไปตายกันให้หมดเลยป่ะ!!

   

  

Thor:   พี่เกรียนแกหายไปไหนล่ะนั่น

 

Iron Man:   มองแค่ภาพฉายอันนี้คงบอกยากอยู่

 

Hawkeye:   โอ้ แหล่มเลย

Hawkeye:   พวกเราต่างก็ไม่รู้ว่าอะไรอยู่อีกฟากใช่ป่ะ…

 

Hawkeye:   งั้นชั้นว่าพวกเรารีบกระโดดไปกระทืบทุกอย่างข้างหน้าเหอะว่ะ!

   

 

Avengers บุก!

   

 

Hawkman (ของแท้ๆ):   ท่าน High Evolutionary ครับ

Hawkman (จริงๆ นะตัวเธอ):   มีผู้บุกรุกครับ

 

Hawkman (ไม่ใช่ก๊อปเกรดเอ):   พวกนั้นพังม่านสนามพลังลวงตาของพวกเราเข้ามาครับ

 

High Evolutionary:   อืม พวก Avengers ต้องบุกมานี่

High Evolutionary:   เพื่อชิงตัวเด็กๆ ของพวกมันกลับไป อย่างไม่ต้องสงสัยเลย

 

High Evolutionary:   ก็ได้

High Evolutionary:   งั้นพวกเราจะทำในสิ่งที่พวกเราต้องทำ

High Evolutionary:   พาพวกเด็กๆ ไปซ่อนซะ…

 

High Evolutionary:   แล้วไปปลุกสัตว์ร้ายขึ้นมา

 

High Evolutionary เริ่มงัดไม้ตายของตนออกมา!

ส่วนเหล่า Avengers ก็กำลังเริงร่ากับสัตว์น้อยใหญ่ที่จู่โจมเข้ามา

 

Hawkeye:   นายจำไอ้หน้าขนพวกนี้ได้มั๊ย!?

 

Iron Man:   ชั้นว่าชั้นจำได้นะ…

Iron Man:   อันที่จริง ที่ชั้นกลัวมากกว่าก็คือพี่คลั่งตัวบึ้…..

   

  

   

“โถ่ เวรเอ๊ย!”

   

บรึ้มมมมมม!!

   

  

แขนยักษ์แขนหนึ่งกวาดมดที่กำลังตีกันอยู่จนกระเด็นไปคนละทิศละทาง

แล้วแขนยักษ์ก็จับหุ่น ของ Stark เอาไว้ แล้วเขวี้ยงทิ้งจนหุ่นพัง

   

 

 

ยักษ์ตัวนั้นก็คือ…

   

  

“เจริญล่ะ”

“ตอนนี้พวกมันมี Terminus ที่ฟิตเต็มร้อยอยู่ด้วย”

“แถมเมื่อกี้พี่แกเพิ่งจะขยี้ Iron Man ไปหมาดๆ”

   

 

“มีใครมีแผนอะไรดีๆ เหลือมั๊ยเฮ้ย!!?”

   

  

Thor:   Hyperion เจ้ารีบไปซะ

Thor:   ไปช่วยเด็กๆ ของเจ้า

 

Hyperion:   แต่ผมช่วยคุณได้นะ

 

Thor:   เจ้าเป็นนักรบที่กล้าหาญและไม่เกรงกลัวอันตรายใดๆ

Thor:   แน่นอนว่าถ้าเราสองคนร่วมมือกัน

Thor:   เราย่อมจัดการศัตรูทุกตัวในทุกการผจญภัยของพวกเราภายภาคหน้าได้….

 

Thor:   ร่วมต่อสู้เคียงข้างกันในศึกที่ยิ่งใหญ่

Thor:   และร่วมฉลองกันให้หัวราน้ำกันในภายหลัง

 

Thor:   แต่ว่าเจ้านี่มันคือยักษ์….

   

 

“แล้วเราก็เกิดมาเพื่อโค่นยักษ์เฟร้ย!”

 

 

Thor เขวี้ยงฆ้อนสุดรักของเขาใส่หน้า Terminus!

   

   

ส่วน Hyperion ก็บินบุกเข้าไปหา พี่ High ของเรา

   

Hyperion:   ชั้นเห็นนะว่าแกซ่อนตัวอยู่ในนั้น

 

Hyperion ใช้ตาของเขาผ่าเหล็กกล้าของตัวยานออกมา

แล้วเขาก็ได้พบกับ พี่ High

 

High Evolutionary:   อ้า นั่นสินะ

High Evolutionary:   คุณก็คงจะเป็นใครที่ทุกคนเรียกกันว่า Hyperion สินะ

 

Hyperion:   พวกเด็กๆ อยู่ไหน!?

 

High Evolutionary:   คุณต้องหัดเลิกพูดเรื่องที่เข้าใจยากออกไปซะบ้างนะ

High Evolutionary:   ถ้าทำคุณทำได้เมื่อไร เด็กๆ ติดคุณแจแน่ๆ เลยล่ะ

 

Hyperion:   พวกเด็กๆ อยู่ไหน!?

 

High Evolutionary:   ใจเย็นไว้ เทพพระอาทิตย์เอ๋ย

High Evolutionary:   ถ้าคุณได้รับรู้ว่า….

   

 

   

 

แคว๊กกกกกก! 

 

 

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!

Hyperion ขี้เกียจฟังพี่ High ของเราโม้ เลยฉีกแขนพี่แกขาดซะ

   

 

High Evolutionary:   อั่ค! แกไม่รู้หรอกว่าชั้นทำอะไรไปบ้าง…

 

Hyperion:   เรืองของเอ็ง

 

High Evolutionary:   แต่แกต้องเข้าใจว้อย!

High Evolutionary:   แกรู้มั๊ยว่า เจ้าสิ่งมีชีวิตที่ทรงคุณค่าพวกนั้นสามารถทำอะไรได้บ้าง!?

High Evolutionary:   พวกมันเป็นแบตเตอรี่ที่มีชีวิต!

High Evolutionary:   มีชีพได้โดยไม่พึ่งอะไร

 

Hyperion:   พวกเขาเป็นแค่เด็ก!

 

High Evolutionary:   พวกมันเป็นอะไรมากกว่านั้นเยอะว้อย

 

High Evolutionary:   แกรู้มั๊ยว่าชั้นทำอะไรกับพลังที่ไม่จำกัดนี้ได้บ้าง?

High Evolutionary:   ชั้นสามารถใช้พลังงานพวกนี้ทำอะไรได้บ้าง?

High Evolutionary:   ต้นน้ำแห่งการวิวัฒนาการนี้มันจะไปจบที่ตรงไหน!

 

High Evolutionary:   ต้นทุนที่สูงค่านี้ มันควรค่าที่จะลงทุนไม่ใช่รึไง!?

 

ในขณะที่พี่ High กำลังงอกปืนออกมาจากแขนที่ขาด

สอง Spider ต่างสู้กับเหล่าสัตว์ร้ายอย่างไม่ลดละ

แต่ปริมาณของพวกมันช่างมีมากมายเหลือเกิน

   

 

“ไม่ใช่รึไง!”

 

บรึ้มมมมมมมมมมมมมมม!!

พี่ High ยิงเลเซอร์เข้าใส่หน้า Hyperion

 

   

แต่ Hyperion ก็ยิงตาเลเซอร์สู้ เอาสิ!

   

Hyperion:   ศึกนี้ แกสู้ไม่ได้หรอก

Hyperion:   การทดลองแกไม่มีทางเกิดขึ้นได้หรอกเว้ย

 

High Evolutionary:   แกยังไม่เข้าใจสินะ

High Evolutionary:   ชั้นได้ทำการทดลองไปแล้วเฟร้ย!

   

   

High Evolutionary:   แกคิดว่าชั้นปลุกไอ้ Terminus ขึ้นมาได้ยังไงล่ะ?

High Evolutionary:   เดิมทีมันเป็นเครื่องจักร์พังๆ ที่ถูกสร้างไว้เพื่อครองโลก

High Evolutionary:   แล้วชั้นก็เลยชุบชีวิตมันขึ้นมา

 

High Evolutionary:   ทุกๆ อย่างที่มันแย่งชิงไปคือความชอบธรรม

 

ด้วยความปากมากของพี่ High เรา ทำให้ Hyperion รู้ทันที่ว่าเด็กๆ อยู่ที่..

 

Hyperion:   แกนพลังงาน

Hyperion:   ตอนนี้ชั้นเข้าใจแล้วว่าแกทำอะไรไปบ้าง..

 

High Evolutionary:   เฮ้ย! ไม่นะ!

   

 

Terminus ฟาด Thor จนกระเด็นไปไกลหลายเมตร

ในที่สุด Thor ก็ต้องใช้ไม้ตาย

   

Thor:   พระบิดา โปรดประทานมรสุมที่สามารถฉีกนภาได้มาให้แก่ข้าพระองค์

 

High Evolutionary:   ไอ้พวกหน้าโง่

High Evolutionary:   เสียของไปเปล่าๆ จริงๆ

 

Hyperion:   Thor!

Hyperion:   รอเดี๋ยว!

 

Thor:   โปรดประทานสายฟ้าที่แผดเผาปฐพีมาด้วยเถิด

 

   

เปรี้ยง!

สายฟ้าฟาดลงไปที่ Terminus

ซึ่ง Hyperion ไปชิงตัวเด็กที่ถูกจับอยู่ในเครื่องที่อยู่ในหัวของ Terminus ได้ทันเวลา

    

   

หลายชั่วโมงต่อมา

ศึกที่แสนวุ่นวายก็จบลง

   

   

“ความทรงจำของผมถูกเก็บไว้ในแสงสว่าง”

 

“จิตใจของผม ไม่ได้มีกระบวนการทำงานแบบเป็นเส้นตรง”

“จิตใจของผมมีการฉายความทรงจำในลักษณะแบบโฟตอนิกส์”

“ควบคู่กับกระบวนการระลึกแบบเสมือนจริงที่ระลึกได้แบบทันทีทันใด”

 

“ความทรงจำของผม”

“มักจะเก็บเหตุการณ์ที่มีอิทธิพลต่อชีวิตผมมากที่สุดไว้”

   

 

Hyperion:   พอไม่มีแหล่งพลังงาน

Hyperion:   เครื่องจักรก็ไม่เป็นอันตรายอีกต่อไป

 

Thor:   แล้วพวกเด็กๆ ล่ะ

 

Hyperion:   สบายดีครับ คงนอนพักผ่อนกันซักพัก

Hyperion:   ผมนึกว่า….ผมนึกว่า…พวกเด็กๆ จะ…

   

 

Thor:   พักเรื่องนั้นเอาก่อนเถอะ สหายเรา

Thor:   ไม่นานมานี้พวกเราได้นั่งอยู่บนยอดเขานี้

Thor:   แล้วเราได้ถามเจ้าใช่มั๊ยว่าเจ้ามีบุตรอยู่โลกของเจ้าหรือไม่…

 

Thor:   แต่เรารู้คำตอบแทบจะในทันทีเลยว่าเจ้าน่ะไม่มีแน่นอน

 

Hyperion:   ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะครับ?

   

 

Thor:   เราเป็นเทพ เราเข้าใจความต้องการของมนุษย์ดี

Thor:   ในยามที่ต้องคิดคำนึงถึงเรื่องของชีวิต….

Thor:   และในยามที่ต้องเตรียมรับมือกับหลายสิ่งที่พร้อมจะพรากความสุขของพวกเราไป

 

Thor:   ยามนั้นจะเกิดมรสุมขึ้น สหายเอ๋ย

Thor:   ฉะนั้นเราจึงรู้ว่าเจ้ารู้สึกเช่นนั้นเฉกเช่นเดียวกับที่เรารู้สึก

 

Thor:   พลังในความอยากสร้างครอบครัวเป็นของตนเองนั้นเป็นแรงขับที่รุนแรงมาก

Thor:   เราเองก็รู้สึกแบบนั้นหลายต่อหลายครั้ง

Thor:   ทว่าในตอนท้ายที่สุด

Thor:   นักรบผู้สูงศักดิ์หลายคนก็มักจะเป็นคนทำลายสิ่งที่เขาควรจะปกป้องเสียเอง

 

Hyperion:   คุณยังไม่เข้าใจครับ Thor

   

 

Hyperion:   ผมไม่ได้คิดจะไปจมดิ่งอะไรกับอดีตมันหรอกครับ

Hyperion:   ไม่มีอะไรจะเลี่ยงสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมไปแล้วได้หรอก

 

Hyperion:   ผมต่อสู้เพื่ออุดมคติมาทั้งชีวิตของผม

Hyperion:   สู้เพื่อประสบการณ์และระบบโครงสร้างของอุดมคติที่ยิ่งใหญ่

Hyperion:   และตอนนี้……

 

Hyperion:   ตอนนี้ผมต่อสู้เพื่อบางสิ่งที่ดีกว่านั้นมาก

Hyperion:   ผมต่อสู้เพื่อเด็กเหล่านั้น

 

Thor:   แต่เจ้าก็จงพึงตระหนักไว้ว่า

Thor:   ยังมีหลายคนที่คิดว่า นั่นแหล่ะคือจุดอ่อนของเกราะที่แข็งแกร่งดั่งเพชร

Thor:   จุดอ่อนที่ทำให้พวกเขาได้เปรียบเหนือเจ้า

 

Hyperion:   ถ้าแบบนั้นก็ปล่อยให้พวกนั้นคิดไปเถอะ สหาย

Hyperion:   เด็กพวกนี้ได้มอบเป้าหมายแก่ผม

 

Hyperion:   และนั่นก็ไม่ทำให้ผมอ่อนแอลงเลย…

   

   

 

 

Hyperion:   มันทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นต่างหาก

   

 

“ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมองแสง ที่ถูกแทนที่ด้วยอีกแสงหนึ่ง”

 
“คงต้องใช้เวลาอีกซักพักกว่าที่ใจผมจะเริ่มคิดได้ว่า”

“เหตุการณ์ที่มีอิทธิพลต่อชีวิตผมมากที่สุดนั้น”

“ไม่ใช่เรื่องของโลกที่ดับสูญไปอีกแล้ว”

“แต่เป็นเรื่องของการได้โลกใบใหม่มาแทนที่”

“และขอให้พระเจ้าคุ้มครองชีวิตของไอ้คนที่บังอาจจะพรากมันจากผมด้วย”

   

   

Avengers #14

ปฐมบทสู่ Infinity หายนะครั้งใหญ่ กำลังจะอุบัติขึ้น

 

จบแล้วคร้าบบบบ

แหม่ เหมือนบทนี้เป็นบทคั่นเวลาเลย มาไว ไปไว จบไวฝุดๆ

แต่ผมมีลางสังหรณ์ว่า เจ้า Terminus นี้อาจมีบทบาทต่อไปในอนาคตก็ได้นะครับ