Uncanny X-men #05

เรื่องโดย : Brian Michael Bendis | ภาพโดย : Frazer Irving | วางจำหน่าย : 24 เมษายน 2013

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

.

บน Helicarrier เหล่าสมาชิกชิลด์ภายใต้การนำของ Maria Hill ทำการเปิดประชุมเรื่องที่ Scott Summer ป่าวประกาศออกสื่อที่ Gold Coast, Australia เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ซึ่งมันทำให้ Maria เครียดสุดๆ

Maria : โอเค สำหรับเรื่องนั้น…ขอบใจมาก และนี่เรื่องจริงเหรอเนี่ย เอ็กซ์เม็นเล่นงานอเวนเจอร์ได้โดยที่อีกฝ่ายไม่ได้แตะตัวพวกเขาด้วยซ้ำเนี่ยนะ

Coulson : ครับ ท่านผู้บัญชาการ ฮิลล์ จากรายงานของผู้เขียนชาวออสเตรเลีย หนึ่งในมิวแทนส์รุ่นใหม่ของพวกเขามีความสามารถในการ หยุดเวลาได้

Maria : หยุดเวลา จริงเหรอนั่น?

Coulson : เธอขังพวกอเวนเจอร์ไว้ใน…

Maria : เดี๋ยวๆ นี่เธอหยุดเวลาได้จริงๆเหรอเนี่ย

Coulson : เธอขังพวกเขาไว้ในฟองกาลเวลาแล้วจากนั้นพวกเอ็กเม็นซ์ก็จากไป

Maria : หมายความว่า สก๊อตต์ ซัมเมอร์ ได้ทอล์คโชว์ แสดงความสำเร็จของตัวเองหลังจากที่ขังพวกอเวนเจอร์ไว้ในกาลเวลา แล้วก็จากไปเนี่ยนะ…

Fury.Jr : รู้สึกเหมือนคนของเราที่แฝงอยู่ในกลุ่มของเขาจะเล่นพวกเราซะแล้วสิ

Maria : แล้วทางพวกอเวนเจอร์เป็นไงมั่ง โอเคมั้ย

Coulson : แน่นอนครับท่าน

Maria : ขอฉันพูดคุยกับพวกเขาหน่อย

Coulson : แต่ผมคิดว่าพวกเขาคงจะไม่อยากคุยเรื่องนี้กันหรอกนะครับท่าน

Maria : แม็กนีโต้, สก๊อตต์ ซัมเมอร์ และเด็กสาวที่หยุดเวลาได้… แล้วใครจะไปรู้กันว่ามันจะมีมิวแทนส์รุ่นใหม่ปรากฏตัวขึ้นมาบนโลกมากแค่ไหน… อีกทั้งสก๊อตต์ ซัมเมอร์ยังทอล์คโชว์ต่อหน้าพวกอเวนเจอร์เหมือนพวกเขาอยู่ห่างออกไป 8 ไมล์ แล้วพวกเขาก็รู้สึกไม่อยากจะพูดถึงมันอีกด้วย พวกเอ็กซ์เม็นกลุ่มนี้กำลังบังคับให้ฉันต้องลงมือนะ แล้วพวกเขาจะต้องไม่ชอบกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นแน่ๆ

โรงเรียนชาร์ลเซเวียร์ใหม่สำหรับผู้มีพรสวรรค์

Magik นั่งซึมอยู่คนเดียวในห้อง ซึ่งไม่ค่อยจะได้เห็นเธอแบบนี้มากนัก

Scott : อิลิยาน่า

Magik : ฉันสบายดี สก๊อตต์

Scott : ใช่ ฉันเห็นแล้ว แล้วฉันพอจะช่วยอะไรเธอได้บ้างมั้ย

Magik : ฉันก็ไม่รู้ว่าคุณจะทำอะไรได้บ้าง

Scott : ฉันพอจะฟังเธอพูดได้นะ

Magik : พวกเราเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย

Scott : ฉันคิดว่างั้นนะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นล่ะ เธอหายไปไหน…แล้วนั่นมัน…อะไรกัน?

Magik : มันยากที่จะอธิบายนะ

Scott : พวกเรากำลังมีปัญหาหรือเปล่า

Magik : พวกเรา?

Scott : ฉันหมายถึงเธอมีปัญหาอะไรมั้ย และด้วยการที่พวกเรามีความใกล้ชิดกันทางกายภาพกับเธอ มันจะเป็นปัญหาของพวกเราด้วยหรือเปล่า?

Magik : มันมาจากทุกหนแห่ง

ย้อนกลับไปเมื่อชั่วโมงก่อน มันเกิดบางอย่างขึ้นกับ Magik แล้วจู่ๆเธอก็หายไปต่อหน้าต่อตาของเพื่อนพ้อง

“มัน..สิ่งนี้มัน…”

“มันไม่เคยมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นกับฉันมาก่อน… และเมื่อคุณคิดถึงสิ่งต่างๆที่ฉันประสบพบเจอมา”

“บนโลกใบนี้ และโลกอื่นๆ…”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

Magik : “มันไม่มีใครเคยทำอะไรแบบนี้กับฉันมาก่อน”

Scott : “แล้วพวกเขาทำอะไรล่ะ”

Magik : “ฉันไม่เคยโดนดึงตัวจากโลกของเราไปยังลิมโบโดยที่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปเลยสักครั้ง”

Scott : “มันเป็นใครกัน”

Magik : “ในส่วนนั้นฉันจำไม่ได้”

Scott : “งั้นเอาเป็นใครกันที่ทำแบบนั้น”

และคนที่ทำก็คือหนึ่งในผู้ปกครองนรก Dark Dimension ผู้ที่มีพลังเวทย์ระดับสูงที่สุด Dormammu!

Magik : นี่แกเป็นบ้าไปแล้วงั้นเหรอ ดอร์แมมมู?! แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้มาแตะต้องตัวฉัน

Dormammu : ขอต้อนรับสู่ดินแดนที่เจ้าทิ้งขว้างไว้ รัสปูติน เจ้าชอบในสิ่งที่เจ้าทำไว้กับที่นี่มั้ยล่ะ

Magik : แกรู้จุดยืนของตัวเองนะ เจ้าปีศาจชั้นต่ำ

Magik : “ฉันรู้จักลิมโบดี มันคือนรก มิติเวทมนต์ในระหว่างมิติต่างๆ และฉันก็รู้ว่ามันถูกสร้างขึ้นมาให้ถูกปกครอง ดังนั้นฉันจึงจะแสดงให้มันเห็นว่าฉันพร้อมที่จะทำแบบนั้น”

Dormammu : แล้วเจ้าคิดถึงความบ้าคลั่งที่เจ้าได้นำมาสู่ที่นี่หรือไม่

Magik : ฉันรู้แค่ว่าฉันไม่รู้จริงๆว่าแกพูดถึงเรื่องบ้าอะไรอยู่ และขอเวลาให้ฉันตัดสินใจก่อนละกันว่าจะสนใจมันดีมั้ย

Magik : ขอให้ฉันได้คิดสักเดี๋ยว… ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันไม่สนใจมันหรอก

Dormammu : เจ้าเด็กโง่

Magik ใช้ดาบของเธอฟันเข้าใส่ Dormammu ทันที แต่ก็โดนมันพ่นไฟใส่เป็นการตอบโต้ในทันทีเช่นกัน

Magik : กรี๊ดดดดดดดด มันกำลังไหม้

Dormammu : เพราะว่าข้าไม่ใช่มนุษย์ผู้หญิงที่โง่งมเช่นเจ้าที่จะผลักไสชีวิตเหล่านี้… ข้าจึงได้รอ รอคอยจนกระทั่งพลังฟีนิกส์ออกไปจากตัวเจ้า หรือรอจนกระทั่งมันได้ทำลายเจ้า แต่ตอนนี้ข้าได้มองเห็นแล้วว่าเจ้ามันก็เป็นเพียงแค่ตุ๊กตาที่แหลกสลายไปแล้วเพียงเท่านั้น และอาการบาดเจ็บของพลังมิวแทนส์ของเจ้าที่ส่งผลกระทบต่อมิตินี้มันก็แทบจะแยกโลกของข้าออกเป็นเสี่ยงๆ ในตอนนี้เจ้าจะต้องได้รับการลงทัณฑ์!

ลูกสมุนของ Dormammu ได้มาจับตัวเธอไว้ เพื่อให้ Dormammu จัดการเธอ

Dormammu : เจ้าเป็นภัยต่อการคงอยู่ของข้า และข้าไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นเป็นแน่ ที่ข้าไม่ได้กำจัดเจ้าทีแรก นั่นเพราะเจ้ามันเป็นเพียงแค่เด็กหญิงในร่างของหญิงสาวที่ไร้วินัยและการฝึกฝน และถึงแม้เจ้า เบลาสโคนั่นมันจะคิดว่ามันสนุกที่ได้เล่นเกมไปกับเจ้า แต่ข้าไม่โง่พอที่จะทนทรมานเพราะมันเป็นแน่

(Belasco ผู้ปกครอง Limbo ในตอนแรก และผู้ที่สอนพลังเวทให้แก่ Magik)

Dormammu : นี่มันไม่ใช่โลกของเจ้า เด็กน้อย มันไม่ใช่พลังที่เจ้าสมควรจะมี ข้าขอสั่งให้เจ้าตาย ข้าขอสั่งมันด้วยทุกอย่างที่ข้ามี

ในขณะที่ Dormammu กำลังจะสังหาร Magik ได้สำเร็จ พลังในตัวเธอก็ถูกปลดปล่อยออกมา และสามารถผลักดันให้ Dormammu ผู้จอมหองผู้นี้ถึงกลับถอยร่นออกไปได้

Dormammu : ไม่จริง

และมันคือพลังจากก้นบึ้งของ Magik ที่ถูกปลดปล่อยออกมาจนทำให้เธอเปลี่ยนแปลงรูปร่างไปในทันที

Magik : แก…กล้า… ดียังไง?!

Magik : “มันบังคับให้เจ้าพลังนั่นหลุดออกมาจากตัวฉัน มันบังคับให้ฉันต้องปลดปล่อยเธอออกมา… ด้านมืดของฉันเอง”

Magik : “ดาร์คไชด์”

Magik เข้าสู่ร่างมารของเธอและพร้อมที่จะตอบโต้กลับแล้ว (น่ากลัวกว่าแบบก่อนหน้าอีก)

เธอได้เข้าสังหารเหล่าวิญญาณที่สวามิภักดิ์ต่อ Dormammu

Magik : “ฉันเสียการควบคุมตัวเองไปจนหมด มันคือสิ่งที่ฉันไม่ได้ใช้มาหลายปีแล้ว”

Magik : “มันเหมือนกับว่าฉันอยู่นอกร่างกายของตัวเอง มันเหมือนกับฉันกำลังดูหนังอยู่ยังไงอย่างงั้นเลย”

Magik : ให้ข้าได้ทำให้พวกเจ้าเข้าใจอย่างถ่องแท้เหล่าวิญญาณที่ไร้ค่า… ถ้าพวกเจ้าคิดที่จะแตะต้องตัวข้าอีก… ถ้าพวกเจ้าคิดที่จะพูดคุยกับข้าอีกครั้งละก็… ข้าจะไม่ให้มันจบเพียงแค่การลงโทษพวกเจ้าเล็กๆน้อยๆเป็นแน่

Magik : ที่พวกเจ้ายังอยู่ได้ มันก็เป็นเพราะความเอื้ออาทรของข้าเพียงเท่านั้น

Magik : “และแล้วฉันก็อยู่ท่ามกลางเหล่าวิญญาณปีศาจชั้นต่ำ ที่ไร้จิตสำนึก กว่าร้อยตน…”

ถึงแม้เธอจะเตือนแต่พวกมันดูเหมือนจะยังไม่เชื่อ เธอจึงต้องยกดาบในมือขึ้นมาอีกครั้งเพื่อเตรียมฟาดใส่พวกมัน พวกมันจึงแตกรังหนีในทันที

Magik : “มันทำให้ฉันได้คิดถึงมันอีกครั้ง ว่าทำไมฉันถึงเกลียดที่นั่นเป็นบ้าเลย”

Dormammu : เจ้าไม่รู้หรอกว่าพลังของเจ้ามันมาจากที่ไหน เจ้าไม่รู้ถึงราคาที่ต้องจ่ายให้แก่มัน ฟีนิกส์ได้ทำลายเจ้าไปแล้ว และเจ้าไม่อาจที่จะ…

Magik : ไสหัวไปได้หรือยัง?!

Magik : นั่นแหละ ดอร์แมมมู จงหนีไปให้ไกล เพราะข้าหวังเหลือเกินว่าข้าจะรู้วิธีการสังหารเจ้า ดังนั้นจงอธิษฐานให้ข้าไม่มีวันพบเจอมันเสียเถอะ

Dormammu : ยังไงเสียเจ้าก็เป็นแค่เด็กสาวชาวมนุษย์ และเจ้าจะต้องตายในอีกไม่ช้า

Magik : “มัน…พูดถูก พลังของฉันถูกทำลาย เหมือนกับพวกคุณ”

Magik : “เหมือนกับพวกคุณทุกคนที่ได้สัมผัสกับพลังฟีนิกส์”

จากนั้น Magik ก็กลับสู่สภาพเดิม

Magik : “แต่ที่แตกต่างกันก็คือ ฉันเชื่อมต่อกับพลังเวทมนต์…เชื่อมต่อกับลิมโบ”

Magik : “สิ่งที่แตกต่างกันก็คือ ฉันเชื่อมต่อกับบางสิ่งที่แม้แต่ฉันเองยังไม่อาจเข้าใจถึงมันได้อย่างแท้จริง “ความเป็นจริงล่ะ” ฉันก็ไม่เคยรู้”

Magik : “ฉันรู้เพียงแค่สิ่งที่จำเป็นต้องรู้… และนั่นก็คือฉันไม่รู้อะไรเลย”

จากนั้น Magik ก็กลับมายังฐานของพวกเขา ซึ่งเรื่องราวเกิดขึ้นในเวลาเพียงแค่ชั่วอึดใจในโลกใบนี้เท่านั้น

Magik : “แต่มันเป็นไปได้ยังไงกัน… ตั้งแต่ที่ฉันเป็นเด็ก มันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึก…หวาดกลัว สับสน และไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรต่อไปดี”

ปัจจุบัน

Magik : และความขัดแย้งก็คือ… ในช่วงเวลาไม่กี่วันนั้นฉันรู้สึกดีจริงๆ และครั้งแรกที่ฉันรู้สึกถึงมันฉันอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปตลอดกาล ฉันเคยมั่นใจ ว่ามันจะต้องไปไม่เป็นอะไรแน่ๆ

Scott : นี่ถ้าเธอป่วยเธอก็ต้องไปหาหมอนะ บางทีเธอควรจะไปหา ด็อกเตอร์ สเตรงค์ ซักหน่อย

Magik : ก็ใช่ แต่ด็อกเตอร์ สเตรงค์ เป็นอเวนเจอร์นะ และสิ่งที่เขาเป็นมันอาจจะทำให้เขา…ไม่น่าจะ…เห็นอกเห็นใจพวกเรา…

แล้วอยู่ๆพลังของเธอก็หลุดการควบคุม Dark Childe เริ่มที่จะหลุดออกมาจากตัวเธอ

Scott : อิลิยาน่า?!

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก

เธอกรีดร้องเสียงดังจนคนอื่นๆได้ยิน

Muse : นี่พวกคุณได้ยินหรือเปล่า

T.Warren : เธอเป็นใคร? ทำไมเธอถึงกรีดร้องแบบนั้นล่ะ? มันเกิดอะไรขึ้น?

Emma : สก๊อตต์ จะจัดการเอง อย่าเป็นห่วงไปเลย

Eva : แต่ คุณ ฟรอสส์… จากที่หนูเคยดู The Exorcist และหนังที่เกี่ยวกับพวกนี้มา… มันกลับทำให้หนูเป็นกังวลมากๆเลยล่ะ

Emma : “พวกเธอบอกฉันได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นบนนั้น”

Mindee : “พลังของเธอถูกทำลาย”

Celeste : “เหมือนกับพวกคุณ”

Emma : “แล้วเธอโอเคมั้ยเนี่ย พวกเราควรจะหนีไปก่อนหรือเปล่า”

Phoebe : “เธอกำลังเจ็บปวด ช่างน่าเศร้า”

Scott : อิลิยาน่า บอกฉันมา มันเกิดอะไรขึ้น

T.Warren : ที่นี่ใช่โรงเรียนแน่เหรอเนี่ย

Mangeto : ไม่ใช่แบบที่เธอชอบงั้นเหรอ คุณ วอร์เร็นวอชิงตัน

T.Warren : ก็มันดูมีแต่พวกบ้าๆเต็มไปหมดเลย

Scott : อิลิยาน่า

Magik : ฉัน… ฉันโอเคแล้ว

Scott : ไม่ล่ะ ดูแล้วเธอไม่ได้เป็นแบบนั้นแน่ๆ

Magneto : ฉันต้องขอบอกว่าฉันประหลาดใจและมีความสุขมากจริงๆที่เธอมาเข้าร่วมกับเรา แองเจิ้ล… ฉันภูมิใจที่เธอแปลกแยกจากพวกเอ็กซ์เม็นรุ่นแรกคนอื่นๆ เธอจะต้องทำได้ดีมากๆแน่เมื่ออยู่ที่นี่

T.Warren : แต่ตอนนี้ ผมรู้สึกแย่ชะมัดยากเลย เพราะดันมาอยู่ในโรงเรียนของแม็กนีโต้เพื่อเหล่าเด็กหนุ่มสาวผู้มีสวรรค์ซะงั้น บางทีผมอาจจะไม่ได้คิดอย่างถี่ถ้วนจริงๆแฮะงานนี้

Phoebe : แมจิคสามารถควมคุมตัวเองได้แล้ว

Celeste : ในตอนนี้

Phoebe : ใช่ อย่างน้อยๆก็ในตอนนี้

Emm : งั้นพวกเรายังสมควรจะกลัวมั้ยเนี่ย

Emma ดูวิตกกังวลกว่าปกติจน Mindee ต้องหันมามอง

Magik : ฉะ…ฉันไม่อยากจะสร้างเรื่องให้พวกเรา เพราะพวกเราต้องการให้โรงเรียนอยู่รอดนี้ พวกเราต้องการมัน และนี่อาจจะเป็นโอกาสที่สองครั้งสุดท้ายที่เราจะได้รับมาแล้ว

Scott : ไม่ต้องห่วง พวกเราจะแก้ไขตัวเอง พวกเราจะฝึกฝนกันใหม่ และทำให้พวกนักเรียนยืนหยัดด้วยตัวเองได้… แล้วจากนั้นพวกเราก็จะนำขบวนเหล่ามิวแทนส์รุ่นใหม่พวกนี้ โอเคมั้ย?

T.Warren : ถ้าจะให้ผมพูดนะ แม็กนีโต้ จากการพบกันครั้งล่าสุดผมเหมือนจะเห็นคุณดู…

Magneto : บ้าบองั้นเหรอ?

T.Warren : ก็ใช่คำนั้นแหละ แต่คุณเป็นมันน้อยลง

Magneto : แน่นอน

T.Warren : คุณน่าจะเป็นงี้แต่แรกนะ

Muse : นี่ขอฉันพูดอะไรหน่อยนะ… ถ้าพวกเรายังมีเวลาสักหน่อย… ดูนั่นสิ โอ้แม่เจ้า แฝดสามเลยนะนั่น

Benjamin : เฮ้ย ระวังหน่อยก็ดีนะ

Emma : ฉันขอเตือนเธอว่าอย่าได้คิดเชียว

Celeste : ดูหมอนั่นสิ

Phoebe : นายชื่ออะไรงั้นเหรอ สุดหล่อ

เมื่อได้ยินแบบนั้น Muse จึงฉีกยิ้มให้และเตรียมตอบออกไปทันที แต่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น

Muse : เอ่อ ไง ผม… ผมจำชื่อตัวเองไม่ได้อ่ะ

Mindee : แน่นอนสิ

Celeste : ก็พวกเราเพิ่งจะทำให้นายลืมมันไปยังไงล่ะ

Mindee : ลองคิดให้ดีก่อนที่จะคิดถึงพวกเราอีกครั้งนะพ่อหนุ่ม

Phoebe : ไม่งั้นพวกเราอาจจะทำให้นายลืมเพศตัวเองไปเลย

Muse เจอแบบนี้อึ้งไปเลย รวมถึงคนอื่นๆด้วย

Emma : นี่สาวๆ หัดเรียนรู้ที่จะรับคำชมหน่อยเถอะ

Scott : ฉันคิดว่าทุกๆคนคงจะทำความรู้จักกันแล้วสินะ

Magneto : ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย

Scott : พวกเรากำลังจัดการอยู่

T.Warren : แล้วที่นี่มันคืออะไรกันเนี่ย สก๊อตต์

Eva : หนูคิดว่า คุณคงจะรู้นะว่าหนูอยากจะพูดอะไร… นี่มันบ้าจริงๆ… ผู้ชายคนนั้นเขาช่างงดงามจริงๆ

Emma : อ๋อ แองเจิ้ลสินะ แล้วเธอจะรู้เองแหละ อีวา ว่าคนมีปีกนั่นน่ะเป็นพวกขี้ตกใจนิดหน่อย

Eva : ไม่ค่ะ หนูหมายถึง ไซคลอปส์

หลังพูดจบ Emma ชักสีหน้าทันที จากการมองแบบเอ็นดูกลายเป็นสีหน้านางอิจฉาในละครทีวีแถวๆนี้ทันที

Scott : เอาล่ะ นี่คือสิ่งที่พวกเราจะทำกันต่อไป

Scott : เนื่องจาก คุณ รัสปูติน เธอมีปัญหานิดหน่อย พวกเราจึงจะไปหา ด็อกเตอร์ สเตรงค์ เพื่อให้เขาช่วยดูว่าเขาจะสามารถช่วยพวกเราแก้ไข…

Magik : สก๊อตต์

Scott : ปัญหานี้…

Magik : ฉันไม่ใช่คนทำ

Scott : ทำ ทำอะไร?

แล้วจู่ๆพลังเทเลพอร์ทของ Magik ก็ทำงานเอง และมันเกิดขึ้นกับทุกคนในที่นี้

Eva : นี่มันบ้าไปแล้ว

Scott : เเมจิค?

Magik : ฉันไม่ได้ทำมันนะ

Emma : สก๊อตต์ ซัดเธอให้สลบซะ

Muse : พวกเรากำลังจะไปที่ไห….น

Eva : ไม่นะ

พวกเขาทั้งหมดโดนวาร์ปมายังสถานที่ที่มืดมนและไม่ควรเฉียดใกล้ที่สุด สถานที่ที่คนเป็นไม่คิดจะเข้ามาเป็นแน่

เพราะมันคือ Limbo นั่นเอง

Scott : อิลิยาน่า ใครกันที่ทำแบบนี้? แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง?

Magik : มันไม่ใช่ฉัน

Darkchilde ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว มันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับพวก Scott และเหล่านักเรียนกันแน่

ติดตามตอนต่อไป

เล่มหน้า

Uncanny X-Men ปะทะเหล่าปีศาจจากนรก และ Dormammu!

และอาทิตย์นี้ เตรียมพบกับ

X-Men #1

เรื่องราวของเหล่าหญิงสาวมนุษย์กลายพันธุ์สุดแกร่งที่จะต้องร่วมมือกันปกป้องโลกใบนี้จากภัยร้ายครั้งใหม่ โดยมีเด็กที่ Jubilee พากลับมาด้วยเป็นตัวแปรสำคัญของเรื่องนี้

เราจะได้เห็น X-Men ทีมหญิงล้วน หญิงเด่นเป็นครั้งแรก

<—————————————————————->