DC Comic: Wrath of The First Lantern : Green Lantern 20 : จุดสิ้นสุดแห่งการเริ่มต้น
เรื่อง : Geoff Johns
ภาพ : Doug Mahnke, Dan Jurgens
วางจำหน่าย: 22 พฤษภาคม 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Event Wrath of The First Lantern มาถึงตอนจบแล้ว ในเล่มใหญ่พิเศษที่มีความหนาถึงกว่า 60 หน้านี้!!

เ้หล่า Lantern จะสามารถหยุดยั้งความบ้าคลั่งของ First Lantern และปกป้องประวัติศาสตร์ของจักรวาลจากปีศาจร้ายตนนี้ได้่หรือไม่?

.
.
.
เปิดฉากมาในอนาคตอันแสนไกล
ที่ Oa ดาวหลักของ Green Lantern Corps
เหล่า Green Lantern มือใหม่กำลังกล่าวคำปฏิญาณในพิธีจบการศึกษา

“ในวันอันสว่างไสว ในคืนอันมืดมิด”
“ไม่มีความชั่วร้ายใดรอดพ้นสายตาของข้าไปได้”
“ให้เหล่าผู้บูชาอำนาจแห่งความชั่วร้าย”
“จงระวังพลังของข้า”
“แสงแห่งกรีนแลนเทิร์น”

ทันทีที่จบพิธี Green Lantern Snow ก็มุ่งหน้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

Snow : ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง

Snow : ท่านบรรณารักษ์!

Snow : ผมได้เป็นสมาชิกขององค์กรอย่างเต็มตัวแล้วครับ

Bookkeeper : ข้าทราบแล้วแลนเทิร์นสโนว์

Snow : ผมอยากจะฟังเรื่องราวนั้น เรื่องราวของ…

Bookkeeper : ข้ารู้ว่าท่านต้องการฟังเรื่องราวอะไร เพราะมันคือเรื่องราวที่แลนเทิร์นรุ่นใหม่ทุกคนที่มายังหอสมุดกลางนี้ต้องการจะฟัง

ที่ภายในหอขนาดใหญ่นั้น คือที่เก็บ The Book of OA หนังสือที่รวบรวมเรื่องราวทั้งหมดของ Green Lantern Corps เอาไว้

Bookkeeper : ท่านต้องการจะฟังเรื่องราวของฮาล จอร์แดน

Bookkeeper : หนังสืออันเก่าแก่เล่มนี้ถูกต่อชีวิตไว้ด้วยเหล่าเรื่องราวที่ไม่มีวันตาย แต่มีผู้ที่รู้มันอย่างแท้จริงเพียงน้อยนิดเท่านั้น

Snow : ผมรู้สึกเป็นเกียรติ์จริงๆท่านบรรณารักษ์

Bookkeeper : ข้าขอเริ่มจากตอนที่มันเริ่มต้น…เวลาที่อาบิน เซอร์ผู้เป็นตำนานประสบเหตุยานตกและเสียชีวิตบนดาวเคราะห์โลก ฮาล จอร์แดนได้กลายมาเป็นชาวโลกคนแรกที่ได้เข้าร่วมกับกรีนแลนเทิร์นคอร์ป

Bookkeeper : และการผจญภัยของเขาก็เริ่มขึ้นตั้งแต่นั้น

Bookkeeper : ฮาลรับใช้องค์กรด้วยดีตลอดหลายปีหลังจากนั้น แม้จะมีนอกลู่นอกทางไปบ้าง

Bookkeeper : แต่วันเวลาเหล่านั้นก็ต้องจบลงเมื่อฮาลไม่สามารถปฏิบัติตามคำสาบานขององค์กรได้

Bookkeeper : เมื่อครั้งที่เมืองที่เขาเรียกว่าบ้านถูกทำลาย ฮาล จอร์แดนถูกครอบงำโดยความโกรธ, ความสิ้นหวัง และเหนืออื่นใด ความกลัว

Bookkeeper : เขายอมให้ความกลัวนั้นเข้าบดบังตาของเขา…ความชั่วร้ายนั้นได้หลุดรอดสายตาของเขาไป

Bookkeeper : ในห้วงเวลาที่เขาอ่อนแอที่สุดนั้นเอง ร่างอวตารแห่งความกลัว…ที่ถูกรู้จักในนามว่าพาราแล็กซ์ได้เข้ายึดกุมวิญญาณของฮาล

Bookkeeper : ในตอนนั้นกรีนแลนเทิร์นก็ตายไป

Bookkeeper : และปีศาจร้ายก็ถือกำเนิดขึ้น

Bookkeeper : เมื่อตอนที่ถูกสิ่งสู่โดยพาราแล็กซ์ ฮาล จอร์แดนได้กลายเป็นศัตรูต่อองค์กรและเพื่อนๆของเขาเอง แต่เขาก็ยังต่อสู้อยู่ภายในตัวของเขา

Bookkeeper : และด้วยความช่วยเหลือของเหล่าเพื่อนๆของเขา เขาก็เอาชนะการครอบงำของพาราแล็กซ์และขับมันออกไปจากร่างของเขา

Bookkeeper : นี่คือเวลาที่ฮาล จอร์แดนได้เกิดใหม่เป็นครั้งแรก ไม่เพียงทางร่างกาย แต่รวมไปถึงจิตใจด้วย

Bookkeeper : ฮาล จอร์แดนต่อสู้กับพวกแมนฮันเตอร์

Bookkeeper : เขาเสี่ยงชีวิตเข้าช่วยเหล่ากรีนแลนเทิร์นที่สิ้นศรัทธาในตัวเขา

Bookkeeper : แต่เมื่อตอนที่แลนเทิร์นขบถซิเนสโตรเข้ารุกรานจักรวาลพร้อมกับองค์กรของเขาเอง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

Bookkeeper : ฮาลนำเหล่ากรีนแลนเทิร์นไปสู่ชัยชนะ และได้รับความเชื่อมั่นกลับมา

Bookkeeper : สงครามแห่งแสงเกิดขึ้นตามมาจากนั้น…และฮาลก็ต้องเผชิญกับสิ่งที่เขาไม่เคยแม้แต่จะจินตนาการไปถึง

Bookkeeper : อย่างเช่นอโตรซิตัส และเหล่าเรดแลนเทิร์นที่โกรธเกรี้ยวของเขา…

Bookkeeper : และลาฟลีซผู้ครอบครองพลังแห่งแสงสีส้มแต่เพียงผู้เดียว

Bookkeeper : ต่อจากสงครามแห่งแสง ก็เกิดเหตุที่เหล่าคนตายลุกขึ้นมาจากหลุมศพ

Bookkeeper : เหล่าองค์กรแลนเทิร์นอื่นๆทั้งสตาร์แซฟไฟร์, บลูแลนเทิร์นและอินดิโกไทร์ปต่างเข้าร่วมกับฮาลในการต่อกรกับเนครอนและกองทัพผีดิบแบล็คแลนเทิร์นของมัน

Bookkeeper : หลังจากนั้นฮาล จอร์แดนก็ต้องเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับซิเนสโตร ที่ได้กลับมาเป็นกรีนแลนเทิร์นอีกครั้ง

Bookkeeper : พวกเขาต่อสู้กับองค์กรของซิเนสโตรเอง ที่เข้ายึดครองสิ่งเดียวที่ซิเนสโตรให้ความสำคัญเหนืออื่นใด…ดาวบ้านเกิดของเขา โครูก้า

Bookkeeper : ทั้งฮาลและซิเนสโตรร่วมมือกันปลดปล่อยโครูก้าได้สำเร็จ…

Bookkeeper : …และได้ค้นพบแผนของพวกการ์เดี้ยนที่คิดจะทำลายกรีนแลนเทิร์นคอร์ป

Bookkeeper : พวกการ์เดี้ยนที่บ้าคลั่งจากการที่ปราศจากอารมณ์ความรู้สึก ได้ใช้แบล็คแลนเทิร์นนามแบล็คแฮนด์เพื่อสังหารฮาลและซิเนสโตร…

Bookkeeper : พวกเขาถูกดูดไปในแหวนสีดำของแบล็คแฮนด์ วิญญาณของพวกเขาติดอยู่ในเดดโซน

Bookkeeper : กรีนแลนเทิร์นชาวโลกอีกคน…ไซม่อน บาซ…ได้พยายามจะช่วยเหลือฮาล

Bookkeeper : แต่ซิเนสโตรกลับใช้ประโยชน์จากบาซ และเป็นคนที่ได้ออกไปเสียเอง

Bookkeeper : ในขณะที่ฮาลพยายามหาทางอื่นที่จะหนีออกไป จักรวาลก็ต้องเผชิญกับความบ้าคลั่งของแลนเทิร์นคนแรก…บุคคลลึกลับที่มีนามว่าวอลธ์ธูม

Bookkeeper : เมื่อฮาลได้รับรู้ถึงความพินาศของโครูก้าจากฝีมือของแลนเทิร์นคนแรก เขาก็ตัดสินใจว่าจะไม่รอการช่วยเหลืออีกต่อไป…

Bookkeeper : …เขาจึงกระโดดไปสู่ความตาย

Bookkeeper : แล้วฮาล จอร์แดนก็ตายไปอย่างแท้จริง

แล้วก็ตัดมาที่ปัจจุบัน

Hal Jordan ได้ตัดความเชื่อมโยงสุดท้ายกับโลกของคนเป็นไป…

ขณะเดียวกันนั้น
ที่เศษซากที่หลงเหลือของ Korugar

Sinestro ที่ตอนนี้สูญสิ้นทุกสิ่งก็กำลังจะทำในสิ่งที่เหมือนกับการฆ่าตัวตาย…

เขาถอดแหวนพลังสีเขียวของเขาเองออก?!

ตอนนั้นเอง แหวนพลังสองวงในต่างสถานที่ก็เข้าหาพวกเขา

แหวนพลังสีดำลอยเข้าหา Hal Jordan

[ฮาล จอร์แดนแห่งโลก]
[จงตื่นขึ้น]

พร้อมกับที่แหวนพลังสีเหลืองลอยออกจากตะเกียงพลังสีเหลืองตรงหน้าเข้าหา Sinestro

[ธาลล์ ซิเนสโตรแห่งโครูก้า]
[เจ้ามีความสามารถในการปลูกฝังความกลัวให้ผู้อื่น]

ขณะเดียวกันที่ Maltus ดาวเคราะห์บ้านเกิดของพวก Guardians
เหล่า Hidden Ones ได้มาเพื่อค้นหา “หัวใจ” สิ่งที่เก็บรักษาอารมณ์ความรู้สึกของพวก Guardians เอาไว้ เพื่อจะใช้มันส่งมอบคืนอารมณ์ความรู้สึกให้กับเหล่าพวกพ้องที่บ้าคลั่งไปแล้วของพวกเขา…แต่ทว่า…

Hidden : เรามาสายเกินไป “หัวใจ” ถูกเอาไปแล้ว

Hidden : วอลธ์ธูมเอามันไป!!

Hidden : และนั่นก็ทำให้เราเสียโอกาสที่จะช่วยเหลือพี่น้องของเราไปแล้ว

ตัดไปที่ OA ดาวหลักของ Green Lantern Corps
First Lantern และพวก Guardians ก็มาถึง

First Lantern : ในที่สุดพวกเจ้าก็กลับมาถึงบ้านแล้ว ซึ่งตอนนี้มันเป็นของข้า

Ganthet : มันจะเป็นการฉลาดกว่าถ้าเจ้าจะหยุดการทำลายล้างมิติแห่งความเป็นจริงและปล่อยเราออกไปเดี๋ยวนี้นะวอลธ์ธูม!

Ganthet : เจ้าได้ดึงเอาพลังแห่งแสงทั้งเจ็ดด้วยเจตนาเพื่อใช้มันย้อนกลับเข้าไปในประวัติศาสตร์และเปลี่ยนแปลงมันเพื่อความต้องการอันบิดเบี้ยวของเจ้าเอง

First Lantern : ถูกต้องแล้ว

Guardian : แต่จำได้ไหมว่าโครน่าก็เคยพยายามจะไขความลับจุดกำเนิดของเวลาและเขาก็ถูกสาปไปตลอดการเพราะเหตุนั้น

First Lantern : โครน่าน่ะถูกสาปโดยพวกเจ้าเพราะเขากล้าที่จะค้นหาความจริงที่เราต่างก็ตั้งคำถามถึงมัน : ความหมายของชีวิตคืออะไร?

First Lantern : พวกเจ้ากลัวคำตอบที่อาจจะได้นั้น ไม่สิ…พวกเจ้ากลัวว่ามันจะไม่มีคำตอบให้พวกเจ้าต่างหาก

Ganthet : เราไม่กลัวอะไรทั้งนั้น วอลธ์ธูม

First Lantern : ตอนนี้เจ้าอาจจะไม่กลัว แต่มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นมาตั้งแต่ต้น อย่าลืมสิว่าข้าก็อยู่ที่นั่นตอนมันเกิดขึ้นนะการ์เดี้ยน

First Lantern : ข้าเป็นสักขีพยานในตอนที่พวกเจ้าเลือกทอดทิ้งหัวใจของเจ้าเอง

First Lantern : ข้าเดินทางข้ามจักรวาลและย้อนไปในกลาลเวลา และได้เป็นสักขีพยานในการสร้างตะเกียงพลัง…ที่มันได้กลายมาเป็น “หัวใจ”

First Lantern : และเมื่ออารมณ์ความรู้สึกของพวกเจ้าถูกดูดไปใส่ไว้ในตะเกียงพลัง ด้วยพลังที่ควบแน่นอยู่ในพายุแห่งพลังงานนั้น แหวนพลังวงแรกก็ถือกำเนิดขึ้น!

First Lantern : แหวนที่ทรงพลังยิ่งกว่าวงไหนๆ

First Lantern : แต่พลังของมันเกินกว่าที่มนุษย์อันต่ำต้อยจะครอบครอง

First Lantern : ข้าถูกเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

First Lantern : ข้าถูกรวมเข้ากับพลังงานอารมณ์ความรู้สึกของพวกเจ้าที่ถูกควบแน่นจนทรงพลังนั้น

First Lantern : นั่นก็คือ “หัวใจ” ที่อยู่กับข้านี้

First Lantern : มันคือตะเกียงพลังดวงแรกนี้

ทันใดนั้น First Lantern ก็ส่งพลังที่ดึงมาจาก “หัวใจ” เข้าใส่พวก Guardians?!

First Lantern : แต่หัวใจอันเหี่ยวแห้งของพวกเจ้าจะได้เต้นอีกครั้ง!

First Lantern : เพราะข้าอยากให้พวกเจ้ารู้สึกถึงทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น

ว่าแล้ว First Lantern ก็ล้วงมือเข้าไปในปากของ Ganthet?!

First Lantern : ทีนี้ก็จงคืนสิ่งที่เจ้าขโมยไปจากข้าเมื่อนานมาแล้วได้ซะทีล่ะนะกานเธท สิ่งที่มันช่วยให้เจ้ายังคงรักษาจิตใจของเจ้าเอาไว้ได้ในขณะที่พวกคนอื่นๆสูญเสียมันไป!

First Lantern : ใช่แล้ว! แหวนพลังวงแรกนี้ไง

Ganthet : ข้า…ข้ารู้สึกเสียใจเหลือเกิน

Guardian : และรู้สึกอับอายยิ่งนัก!

Guardian : นี่วอลธ์ธูมมันทำอะไรกับพวกเรา?!

First Lantern : ข้าได้อนุญาติให้พวกเจ้าได้รับรู้อย่างชัดเจนขึ้นเป็นครั้งแรกในรอบหลายล้านปียังไงล่ะ

First Lantern : ที่นี้จงรออยู่ที่นี่ในระหว่างที่ข้าแก้ไขจักรวาลของเจ้าให้ซะเถอะ

แล้ว First Lantern ก็ไปยัง Central Power Battery

First Lantern : แบตเตอร์รี่ศูนย์กลางนี้จะทำหน้าที่เป็นจุดเชื่อมต่อให้ข้ากลับไปยังอดีต

First Lantern : และจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็จะอยู่ในความครอบครองของข้า!

แต่พริบตานั้นเอง ก็ปรากฎโซ่ที่สร้างจากแสงสีเขียวเข้ายึดกุม First Lantern เอาไว้?!

First Lantern : อะไรกัน?!

??? : อย่าได้เข้าใจผิดกับการที่แกโดนมัดด้วยโซ่เชียวล่ะ พรรคพวก

Green Lantern Corps มาแล้ว!!

Guy : เพราะแกไม่ได้กำลังถูกจับกุมอยู่หรอกว่าเจ้านักฝัน แกน่ะกำลังจะโดนอัดจนน่วมต่างหาก

First Lantern : โอ้ เจ้ายังไม่รู้สินะกาย การ์ดเนอร์? ข้าน่ะกลับสู่สภาพสมบูรณ์เต็มที่แล้ว ข้าไม่ต้องใช้ความฝัน หรือภาพลวงตา หรือเรื่องสมมุติของทางเลือกในอดีตอีกแล้ว ตอนนี้ความเป็นจริงทั้งหมดเป็นของข้าที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ

First Lantern : ที่จะสร้างทุกสิ่งที่ข้าต้องการ…และต่างกับพวกเจ้า…

First Lantern : …สิ่งที่ข้าสร้างขึ้นนั้นมีตัวตนจริงๆ

ตัดมาที่ Dead Zone ดินแดนแห่งคนตาย

Tomar-Re : เมื่อไม่มีแหวนพลังสีดำแล้ว แบล็คแฮนด์ก็ไม่มีสิ่งที่จะช่วยคงสภาพร่างกายของเขาไว้ได้อีก

ทั้ง Hal และ Tomar-Re มองดูร่างของ Black Hand สลายเป็นเถ้าถ่าน…สลายเป็นส่วนหนึ่งของ Dead Zone อย่างสมบูรณ์

Hal : ขี้เถ้าสู่ขี้เถ้า ธุลีสู่ธุลีสินะ

Tomar-Re : นายทำได้ยังไงกันน่ะฮาล? นายเอาแหวนพลังของเขามาใช้งานได้ยังไง?

Hal : ฉันใช้พลังความมุ่งมั่นของฉันควบคุมมัน

Tomar-Re : แต่แม้จะใช้แหวนวงนั้นได้ก็ตาม นายจะหนีไปจากโลกหลังความตายนี้ได้ยังไงกัน?

Hal : ก็ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนไงล่ะ

ตัดไปที่ดาวเคราะห์ Nok ดาวหลักของ Indigo Tribe

ตัดมาที่ Oa
สถานการณ์กำลังย่ำแย่

Guy : บ้าเอ๊ย เรามีแลนเทิร์นตายมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว อดทนไว้นะเพื่อน อดทนไว้…

ทันใดนั้น Guy ก็รู้สึกถึงกระแสพลังสีแดงที่ร้อนแรงแผ่ออกมาจากข้างหลังเขา?!

ผู้ที่มาคือ Atrocitus และ Red Lantern Corps ของเขา!!

Atrocitus : วอลธ์ธูม เจ้าเล่นสนุกกับชีวิตของข้าด้วยเจตนาจะทำลายข้าและองค์กรของข้า

Atrocitus : ข้าจะทำลายใครก็ตามที่บังอาจทำร้ายเหล่าแลนเทิร์นของข้า!

ว่าแล้ว Atrocitus ก็หักคอของ First Lantern จนหน้ามันหันมาข้างหลัง!!

Atrocitus : การล้างแค้นนี้เป็นของข้า

แต่ทว่า…

First Lantern : เจ้าคิดว่าจะจัดการข้าได้ง่ายๆเหมือนกับพวกสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำที่ห้อมล้อมเจ้าอยู่งั้นรึอโตรซิตัส?

First Lantern : ช่างโง่เขลานัก

Guy : ไปกันเร็วพรรคพวก! กลับเข้าไปร่วมวง…

Zillius Zox : ข้าบอกพวกแกไปแล้วไง! ท่านอโตรซิตัสต้องการจะจัดการวอลธ์ธูมด้วยตัวเอง!

ตอนนั้นเองก็มี “สิ่งก่อสร้าง” รูปสุนัขขนาดใหญ่เข้างับ Zillius Zox?!

Guy : ใครกันน่ะ?

เมื่อ Guy เห็นคนที่มาก็พบว่าเขาคือ Green Lantern อาวุโสซึ่งหายไปจากองค์กรไปเนิ่นนานแล้วนั่นเอง

Guy : กนอร์ท? ในที่สุดนายก็กลับมาจนได้นะ

G’nort : มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาแหละน่า

ขณะเดียวกันนั้นก็มีการติดต่อผ่านมาทางแหวนของ Guy

Kyle : พวกเราก็เหมือนกัน

Kyle : ฉันพาพวกบลูแลนเทิร์นกับสตาร์แซฟไฟร์มากับฉันด้วยนะกาย

Saint Walker : และข้าก็เห็นว่าโมโกกลับมาแล้วด้วย

Guy : ต้องขอบใจจอห์นกับแฟนเขาน่ะนะวอล์คเกอร์ เรากำลังมีพวกเรดแลนเทิร์นยั้วเยี้ยอยู่ข้างล่างนี้ด้วย รีบลงมาข้างล่างนี้เลย ฉันมีแผนแล้ว

Carol : กายเนี่ยนะมีแผน?

แล้ว Guy ก็เข้าไปหา Atrocitus

Guy : ถ้าแกไม่อยากให้หัวแกมีรูล่ะก็ฟังที่ฉันพูดซะอโตรซิตัส เราจะต้องร่วมมือกันถ้าอยากจะชนะศึกนี้

Atrocitus : ข้าเห็นด้วย ข้าเชื่อเจ้าการ์ดเนอร์

Guy : แกเชื่อฉันงั้นรึ?

First Lantern : นี่พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกัน?

Atrocitus : ผู้ที่เป็นเรดแลนเทิร์นไปแล้วครั้งหนึ่ง…ก็จะเป็นเรดแลนเทิร์นไปตลอด

แล้วเหล่า Lantern ก็ส่งพลังแสงขึ้นไปบนฟ้า…ไปหา Mogo!!

แล้ว Mogo ก็ทำการควบแน่นพลังงานอันมหาศาลนั้นและทำการเล็งเป้าหมาย!

แล้วยิงลงไปหาเป้า!!

พลังทำลายอันมหาศาลได้ทำให้พวก Lantern กระเด็นไป ทว่ามันก็ได้ผล! First Lantern มีท่าทีได้รับความบอบช้ำอย่างชัดเจน!!

First Lantern : ข้าเดินทาง…ไปจนถึงจุดเริ่มต้นของเวลา และข้าก็ได้เห็นชะตากรรมของข้า

First Lantern : พวกเจ้าก็แค่…ประวิงเวลาไปอีกนิดหนึ่งเท่านั้น

ทันใดนั้นก็มีตะเกียงพลังสีเหลืองอันหนึ่งตกลงมาจากบนฟ้า?!

Sinestro มาแล้ว!!

Sinestro : ถ้าจะมีอะไรที่มันถูกประวิงเวลามานานเกินไปแล้วมันก็คือความตายของแกนั่นแหละวอลธ์ธูม

Sinestro : แต่ก่อนที่แกจะตาย…ฉันจะต้องขอเห็นความกลัวในแววตาของแกเสียก่อน

First Lantern : ข้าไม่อายที่จะยอมรับว่าข้ามีความรู้สึกกลัวหรอกนะซิเนสโตร

Sinestro : อึ๊ก!

First Lantern : แต่เจ้าจะอับอายเกินกว่าจะยอมรับว่าเจ้ายอมให้ความกลัวที่สุดของเจ้ามาครอบงำตัวเจ้าเองหรือเปล่าล่ะ?

First Lantern : โครูก้าพินาศไปแล้ว และรวมไปถึง…

ทันใดนั้นพวก Indigo-Tribe ก็ปรากฎตัวขึ้น?!

Sinestro : เจ้านี่มันเป็นเหยื่อของฉันนะอินดิโก

ตอนนั้นเอง Indigo-1 ก็เริ่มดึงเอาพลังแห่งสีดำออกมาใช้?!

First Lantern : เจ้าคิดว่าการเอาพลังของแหวนดำมาใช้จะหยุดข้าได้งั้นรึ?

Indigo-1 : เราไม่ได้ดึงเอาพลังนี้มาเพื่อทำอะไรเจ้าหรอกวอล์ธธูม

Indigo-1 : เราทำเพื่อช่วยเหลือเพื่อนของพวกเรา…

ทันใดนั้นก็มีวังวนสีดำปรากฎขึ้นที่เบื้องหน้า First Lantern

Indigo-1 : …ผุ้ที่จะมาช่วยเหลือเราทั้งหมด

Carol : คุณพระช่วย…

Hal : แบล็คแลนเทิร์นทั้งหลาย! วอลธ์ธูมเป็นของพวกเจ้าแล้ว!

Carol : ฮาล?!

Kyle : เขาเป็นแบล็คแลนเทิร์นไปแล้ว?

Carol : คุณสามารถใช้แสงสีขาวทำให้เขากลับมาได้ ใช่ไหมไคล์?

Kyle : ผมรักษาผู้คนได้นะแครอล แต่ผมคืนชีพคนตายไม่ได้หรอก

Hal : ตอนนี้ที่แกต้องรับมือไม่ใช่เพียงแค่ฉันแล้ววอลธ์ธูม

Hal : แต่เป็นวิญญาณทุกดวงที่แกเคยฆ่าไป

Sinestro : นี่แกทำอะไรลงไปกันจอร์แดน?

Hal : ก็สิ่งที่ฉันจำเป็นต้องทำไงล่ะ โครูก้าพินาศไปเพราะนายจะทำทั้งหมดนี้ตามลำพัง ฉันจะไม่ยอมให้…

Sinestro : แกกล้ากล่าวโทษฉันงั้นเรอะ?!

ขณะที่ Hal กับ Sinestro กำลังตีกันเองอยู่ ทางด้าน First Lantern ก็ใช้พลังแสงทุกสีที่มันมีอยู่สลายพวก Black Lantern ไปจนหมด!!

First Lantern : กองทัพวิญญาณร้ายของเจ้ามันไม่มีความหมายหรอก

แล้ว First Lantern ก็ห่อหุ้มตัวมันกับ Hal ไว้ในม่านพลัง แล้วมันก็ดึงเอาอดีตในชีวิตของ Hal ออกมา!

First Lantern : ดูช่วงเวลาต่างๆในชีวิตของเจ้านี่สิ เจ้าได้ทำการตัดสินใจที่ทำให้เจ้าได้รู้จักตัวเองมากขึ้น แต่กระนั้นแก่นแท้ของเจ้าก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย…

ที่ด้านนอก พวก Lantern คนอื่นๆพยายามจะฝ่าม่านพลังเข้าไปแต่ก็ไม่สำเร็จ

First Lantern : ข้าต้องการช่วงเวลาในชีวิตของเจ้าที่ข้าสามารถใช้ประโยชน์ได้ จุดหนึ่งในช่วงเวลาที่เจ้าถูกครอบงำด้วยความกลัว

Hal : พ…พารา…

First Lantern : ไม่หรอก ไม่ใช่ตอนที่เจ้าโดนพาราแล็กซ์สิงสู่ ข้าต้องการสิ่งที่บริสุทธิ์ยิ่งกว่านั้น

Carol : นี่มันเป็นไปไม่ได้

ด้วยพลังที่สามารถสร้างสิ่งที่เป็นจริงขึ้นมาได้ First Lantern ได้สร้างตัวของ Hal ในตอนเด็กขึ้นมา!!

นี่คือตัว Hal ในตอนที่พ่อของเขาตายในอุบัติเหตุเครื่องบินตก เวลาที่เขาสับสนและหวาดกลัวที่สุดในชีวิต

และเจ้าปีศาจสีรุ้งก็เริ่มล่อลวงเด็กน้อย มันใช้เรื่องของพ่อของเขาเป็นเหยื่อล่อ และให้เขาอธิษฐานอย่างสุดหัวใจ…

แล้วมันก็ได้สิ่งที่มันต้องการ

ซึ่งจากการที่ Hal วัยเด็กนั้นก็เป็นสิ่งที่มีจริงเช่นกัน ความเชื่อมโยงนั้นจึงทำให้สิ่งที่ First Lantern ทำนั้นส่งผลถึง Hal ด้วย

First Lantern : แบตเตอร์รี่ศูนย์กลางนั้นคือศูนย์รวมพลังแห่งความมุ่งมั่นที่ข้ามองหาอยู่…

First Lantern : …แต่ตัวเจ้าก็เป็นจุดเชื่อมต่อของพลังความมุ่งมั่นนั้นเช่นกันนะฮาลเอ๋ย ว่าไปแล้วเจ้าอาจจะเป็นจุดรวมพลังที่ดีกว่าเปลือกโลหะนั่นเสียอีก

First Lantern : ความปราถนาของเจ้า…ประกายแสงที่อยู่ภายในตัวเจ้า…มันจะคือเสียงสะท้อน…เสียงสะท้อนของประกายแสงแรกที่เริ่มต้นทุกสิ่ง ประกายแสงแห่งการสร้างสรรค์!

First Lantern : จักรวาลนี้เป็นของข้าที่จะสร้างขึ้นใหม่ตามใจชอบแล้ว

Kyle : อ๊าค

Kyle : ม…ไม่ว่าวอลธ์ธูมจะกำลังทำอะไรอยู่ก็ตาม ฉันรู้สึกว่าทุกสิ่งกำลังสลายไป เหมือนกับสายใยถูกตัดขาดลง มันกำลังทำลายสายใยแห่งชีวิตลง

Kyle : ประวัติศาสตร์กำลังจะพินาศ

ขณะเดียวกันนั้น Sinestro ก็ไปยัง Central Power Battery ของ Sinestro Corps ที่ถูกนำมาไว้บน Oa

Sinestro : ฉันรู้ว่าแกอยู่ข้างในนั้น

Sinestro : และฉันก็ขอสั่งให้แกทำตามความต้องการของฉัน!

แล้ว Sinestro ก็เริ่มกล่าวคำปฏิญาณขึ้น!

“ในวันอันมืดมิด ในคืนอันสว่างสไว”

แต่ในขณะที่ Sinestro กำลังกล่าวคำปฏิญาณนั้นเอง!

Simon : สัตว์ประหลาดของวอล์ธธูมกำลังไปหาซิเนสโตรแล้ว!

Kyle : ซิเนสโตรไม่ใช่พวกเดียวกับเรานะไซม่อน ไม่ว่าเขากำลังทำอะไรก็ตาม..

Simon : ไม่ว่าเขาจะทำอะไร มันก็จะเป็นการช่วยเหลือเรา เขาก็ต้องการจะจัดการวอลธ์ธูมมากพอๆกับเรา

แล้ว Simon ก็ช่วย Sinestro เอาไว้จนเขาสามารถกล่าวคำปฏิญาณจนจบได้

“จงระวังความกลัวของข้าที่แปรเปลี่ยนเป็นแสงสว่าง”
“ให้เหล่าผู้ที่คิดจะหยุดสิ่งที่ถูกต้อง”
“จงลุกไหม้เหมือนพลังของข้า”
“พลังแห่งซิเนสโตร!”

และทันทีที่ Sinestro กล่าวจบ ก็มีสัตว์รูปร่างประหลาดออกมาจาก Central Power Battery
มันคือ Parallax ร่างอวตารแห่งแสงสีเหลือง!!

Sinestro : ว่าไงล่ะเจ้าตัวประหลาด?

Sinestro : แกจะมัวรออะไรอยู่อีก?

แล้ว Parallax ก็เข้าไปในร่างของ Sinestro!

Sinestro : อัคร์!! ก…อาจจะควบคุมร่างทรงคนก่อนๆของแกได้นะพาราแล็กซ์

Sinestro : แต่ไม่ใช่ฉัน

อึดใจต่อมา ม่านพลังของ First Lantern ก็ถูกพลังงานมหาศาลกระแทกอย่างรุนแรง!

Sinestro : ตอนนี้ฉันควบคุมพาราแล็กซ์ไว้ได้แล้ว

Sinestro : ฉันควบคุมความกลัว

Sinestro : ทั้งหมด

Sinestro ที่บัดนี้กลายเป็นร่างทรงของ Parallax ทำลายม่านพลังของ First Lantern อย่างง่ายดาย และเสียบมือของเขาเข้าไปในอกของมัน!!

ด้วยพลังของ Parallax ที่เป็นร่างที่เป็นตัวแทนแห่งพลังของแสงสีเหลืองแห่งความกลัว ทำให้ Sinestro สามารถดึงเอาพลังของแสงสีเหลืองที่อยู่ในตัวของ First Lantern ออกมาได้!! บัดนี้มันสูญเสียพลังแห่งแสงสีเหลืองไปแล้ว!!!

และอิทธิพลของ Parallax ก็ส่งผลถึงพวก Guardians จนรู้สึกถึงความหวาดกลัวด้วยเช่นกัน

Sinestro : แกคิดว่าแกครอบครองพลังแห่งแสงทั้ง 7 ได้จริงๆงั้นรึวอลธ์ธูม? แกมันไร้หัวใจ และพวกที่ปราศจากหัวใจก็จะไม่มีทางเข้าใจพลังของมันอย่างแท้จริงได้

First Lantern : เจ้ายังคิดว่าข้าเป็นแค่แลนเทิร์นดาดๆทั่วไปอยู่งั้นเรอะ? ข้าคือแลนเทิร์นคนแรกนะ!!

First Lantern : ข้าคือพระเจ้า!!

แม้จะสูญเสียพลังแสงไปสีหนึ่งแต่ First Lantern ก็ยังมีพลังเหลืออยู่อีกมากมาย!!

First Lantern : เจ้ามันไม่มีค่าอะไรเลย

First Lantern : พวกเจ้ามันคงอยู่แค่ชั่วพริบตาก่อนจะสูญหายไปชั่วนิรันดร์

ในขณะที่ First Lantern กำลังอาละวาด Hal ก็คอยปกป้องตัวเขาในวัยเด็กเอาไว้ และรู้ว่าเขาจำเป็นต้องทำอะไร..

Hal : ฉันจะต้องไป…ฉันจะต้องกลับไปที่นั่น

แล้ว Hal ก็กลับไปที่ Dead Zone อีกครั้งหนึ่ง

ซึ่งที่นั่นเขาก็ได้พบกับพ่อของเขา Martin Jordan

Martin : ฮาล?

Hal : พ่อครับ? ผม…ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อช่วยพ่อ ผม…

Martin : พ่อรู้

Hal : พ่อครับ…

Martin : พ่อรู้ว่าลูกมาที่นี่เพื่ออะไร แต่พ่ออยากให้ลูกรู้ว่าพ่อภูมิใจในตัวลูกมาก

Martin : ทั้งพ่อและแม่ต่างก็ภูมิในในตัวลูก

Martin : สิ่งที่ลูกตามหาอยู่ที่ตรงนั้น

เมื่อชี้ทางให้ลูกชายของเขาแล้ว ร่างของ Martin ก็หายวับไป

Hal : พ่อครับ…

ที่เบื้องหน้าของ Hal คือประตูขนาดใหญ่ที่มีชื่อสลักไว้ว่า “Nekron”

Hal : เอาละเนครอน

Hal : จงตื่นขึ้น

Nekron ผู้นำแห่ง Black Lantern Corps จ้าวแห่งความมืดและความตายกลับมาอีกครั้ง!!!!!

Guy : นั่นมัน?

Kyle : จ้าวแห่งความตายกลับมาแล้ว

John : ฮาลใช้แหวนสีดำเรียกเนครอนมางั้นรึ?

Hal : เอาละเจ้าตัวอัปลักษณ์ โจมตีแลนเทิร์นคนแรกซะ!

Nekron : ข้าต่างหากที่เป็นคนควบคุมเจ้า แลนเทิร์นคนตายเอ๋ย เจ้าไม่มีอำนาจควบคุมข้า

Nekron : ข้าคือความมืดที่มีอยู่มาตั้งแต่ก่อนจะมีแสงสว่าง จักรวาลนี้เป็นของข้าก่อนที่จะเป็นของพวกเจ้า

Hal : ฉ…ฉันเอาแกกลับมา ครั้งนี้ฉันเป็นผ…ผู้ควบคุม แกต้องทำตามที่ฉันบอก!

ว่าแล้ว Nekron ก็ย่างสามขุมเข้าหา First Lantern

First Lantern : นี่มันอะไรกัน?

Sinestro : เอาเลยจอร์แดน

Sinestro : ฆ่ามันซะในระหว่างที่เรายังมีโอกาส!

Hal : ถ้าเราฆ่ามันมันก็จะเกิดปฏิกริยาลูกโซ่ที่สามารถทำลายล้างจักรวาลของเราได้

Hal : พลังงานแห่งแสงทั้งหมดจะต้องถูกขับออกไปจากร่างของมันก่อน

ว่าแล้ว Hal ก็ใช้พลังแห่งความมืดจากแหวนสีดำในการขับเอาพลังแห่งแสงออกไปจากร่างของ First Lantern ซึ่งจากการที่พลังแห่งแสงของมันขาดแสงสีเหลืองไปก็ทำให้พลังของมันไม่สมบูรณ์จน Hal ทำได้ง่ายขึ้นไปอีก!

First Lantern : ไม่

Hal : จนกระทั่งมันเป็นเพียงเปลือกว่างเปล่า

Hal : ตอนนี้มันกลับไปเป็นมนุษย์แล้ว

First Lantern : ไม่! ข้าเป็นยิ่งกว่ามนุษย์ ข้าคือทุกสี่งทุกอย่าง!

Nekron : เจ้ามันไม่ใช่อะไรทั้งนั้น…นอกจากแค่วิญญาณธรรมดา!!

First Lantern : อ๊าคคคค!!!!!

ด้วยการตวัดเคียวเพียงครั้งเดียวของจ้าวแห่งความตาย Volthoom ก็สลายไปอย่างไร้ร่องรอย!

Guardian : เราเป็นอิสระแล้ว
Guardian : เราได้รับโอกาสครั้งที่สอง!
Guardian : วอลธ์ธูมถูกขจัดไปแล้ว
Ganthet : และแหวนที่แปดเปื้อนของเขาก็ถูกส่งกลับไปยังจักรวาลของเขา
Ganthet : ในขณะที่แหวนอีกวงหนึ่งก็ตามหาผู้ช่วยเหลือพวกเรา
[ค้นหาผู้ครอบครองคนใหม่]

เมื่อทุกอย่างจบลงแล้ว Hal ก็เข้าไปหาตัวเขาในวัยเด็ก

Hal : มันจบแล้วล่ะ

Young Hal : ย…อย่ามายุ่งกับผม!

Hal : ฉันรู้ว่านี่มันน่ากลัว แต่ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยแน่นอน

Hal : ฉันสัญญา

Young Hal : พ่อครับ?

Young Hal : นั่นพ่อใช่ไหมครับ?

แล้ว Hal ทั้งสองก็สวมกอดกันและกัน

Young Hal : ผมคิดถึงพ่อมากเลย

Young Hal : ผมกลัวจริงๆ

ท่ามกลางแสงสว่าง Hal ทั้งสองคนก็รวมกันเป็นหนึ่ง

พร้อมกับที่แหวนพลังวงหนึ่งก็พบผู้เหมาะสมที่จะครอบครองมันคนใหม่

[ฮาล จอร์แดนแห่งโลก]
[เจ้ามีความสามารถในการสยบความกลัว]
[เจ้าได้รับเลือกแล้ว]

[ขอต้อนรับสู่กรีนแลนเทิร์นคอร์ป]

Hal : อาเมน กลับไปยังหลุมศพของแกตามเดิมได้แล้วเนครอน

(เมื่อไม่มีสื่อที่จะยึดเหนี่ยวมันไว้ในโลกของคนเป็น Nekron ก็ต้องกลับไปยังโลกของคนตายตามเดิม)

Hal : ในวันอันสว่างสไว…ในคืนอันมืดมิด ไม่เคยเป็นจริงกว่านี้มาก่อนเลย ว่าไหมล่ะแหวนเอ๋ย?

[ยืนยัน]

ตอนนั้นเองก็มีเสียงพูดที่ Hal โหยหามาตลอดดังขึ้น

Carol : ไฮบอล?

Hal : แซฟไฟร์

แล้วทั้งสองก็สวมกอดกันด้วยความยินดีสุดชีวิต

Guy : ทีนี้ ผู้ชนะก็คือกรีนแลนเทิร์นคอร์ป!

Artocitus : แล้วก็เรดแลนเทิร์นด้วยกาย การ์ดเนอร์ ทีนี้จงมอบตัวพวกการ์เดี้ยนมาให้ข้าซะ!

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงดังกระหึ่มขึ้น?!

Hal : พื้นดิน มิอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้างใต้…

พวก Sinestro Corps ที่ก่อนหน้านี้ถูกหยุดการทำงานลงได้ตื่นขึ้นมาแล้ว?!

Hal : ซิเนสโตรปลุกองค์กรของเขาขึ้นมาแล้ว!

Kyle : เขาต้องการฉวยโอกาสนี้จัดการพวกเราซะ

Hal : ไม่หรอกไคล์ พวกนี้มันเป็นแค่ตัวล่อเท่านั้น เป้าหมายของซิเนสโตรคือพวกการ์เดี้ยน

Kyle : ตอนนี้เขามีพลังของพาราแล็กซ์อยู่นะฮาล ทั้งนายและฉันต่างก็รู้ดีว่ามันทำอะไรได้ขนาดไหน ถ้าเขาไปถึงตัวพวกการ์เดี้ยนได้ล่ะก็เขาฆ่าพวกนั้นแน่

John : ตามซิเนสโตรไปซะฮาล เราจะรับมือลูกน้องของเขาให้เอง

ว่าแล้ว Hal ก็บินไปที่หอประชุมของพวก Guardians และเขาก็พบ Sinestro ยืนอยู่ที่นั่น

Hal : ซิเนสโตร! ฉันไม่ยอมให้นายฆ่าพวกการ์เดี้ยนแน่!

Sinestro : แม้จะมาถึงขั้นนี้แล้ว แกก็ยังเชื่อในตัวพวกมันอีกเรอะ?

Sinestro : ดูท่าว่านี่จะเป็นจุดจบที่เหมาะสมแล้วล่ะนะ!

ทั้งสองคนต่อสู้ขับเคี่ยวกันมานับครั้งไม่ถ้วน แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว

Hal : ไม่ใช่หรอก มันต้องไม่จบลงแบบนี้

Sinestro : ต้องใช่สิจอร์แดน พวกการ์เดี้ยนมันอยู่เบื้องหลังเรื่องร้ายทั้งหมดนี้ ตั้งแต่แมนฮันเตอร์ไปจนถึงพวกกองทัพที่สาม

Sinestro : แกคิดว่าจะสามารถควบคุมจิตใจของพวกมันแบบพวกอินดิโกไทร์ปได้งั้นรึ?

Sinestro : แกคิดว่าพวกมันยังคู่ควรที่จะช่วยเหลืออีกรึ?

Hal : ฉันไม่สนใจเรื่องการช่วยพวกการ์เดี้ยนหรอกซิเนสโตร

Hal : ฉันต้องการที่จะช่วยนายต่างหาก

Hal : นายยังสามารถหันหลังกลับได้ นายยังสามารถก้าวข้ามความกลัว, ความโกรธแค้น และความเจ็บปวดของนายได้! ฉันรู้ว่านายสามารถเป็นกรีนแลนเทิร์นที่ยอดเยี่ยมขนาดไหนได้

Hal : และนั่นก็คือเหตุผลที่ฉันจะไม่ยอมหมดหวังในตัวนาย!

Sinestro : ที่โครูก้าถูกทำลายมันเป็นเพราะพวกการ์เดี้ยนนะจอร์แดน!

Sinestro : ฉันหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว!

Sinestro : พวกมันสมควรตายแล้วสำหรับความผิดที่พวกมันก่อขึ้น

ขณะเดียวกันนั้น ก็มีใครบางคนเดินเข้าไปหา Atrocitus ที่กำลังสู้กับพวก Sinestro Corps อยู่ เขาคือ Arkillo 1 ในกลุ่ม New Guardians นั่นเอง?!

Arkillo : อโตรซิตัส

Arkillo : ท่านซิเนสโตรเหลือพวกมันไว้ให้เจ้าตัวหนึ่ง

ตัดมาทางพวก Hal เมื่อเขาเห็นหยดน้ำตาในดวงตาของ Sinestro เขาก็รู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่างขึ้นมา

Hal : “สมควรแล้ว” งั้นรึ?

Sinestro : มันสายไปแล้วจอร์แดน

Sinestro : ฉันฆ่าพวกมันไปเรียบร้อยแล้ว

Sinestro : พวกมันกำลังอ่อนแรงจากสิ่งที่วอลธ์ธูมทำกับพวกมัน พวกมันอยู่ในสภาพที่ไร้การป้องกันอย่างสิ้นเชิง

Sinestro : โอกาสเช่นนี้อาจไม่มาถึงอีกแล้ว

Sinestro : ทีละคนๆ

Sinestro : ฉันทำลายเจ้าพวกสารเลวไร้หัวใจพวกนั้น

Sinestro : แม้แต่กานเธท

ย้อนไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน Ganthet ยืนรอชะตากรรมของตัวเองด้วยสีหน้าที่สงบ

Sinestro : แกจะไม่ร้องขอชีวิตเหมือนกับพวกคนอื่นๆงั้นรึ? แกจะไม่แม้แต่จะต่อสู้ขัดขืนเลยรึไงกานเธท?

Ganthet : ต่อให้ตอนนี้ข้ามีพลังสมบูรณ์เต็มที่ก็ตามนะซิเนสโตร ข้าก็ไม่รู้จะทำไปทำไมแล้วล่ะ

Ganthet : หลังจากความพินาศที่เกิดขึ้นเพราะพวกเรา หลังจากความตายมากมายเหลือคณานับนั่น…ข้าสูญเสียหัวใจของข้าเอง…ข้าสูญเสียเซย์ดสุดที่รักของข้า

Ganthet : ข้าไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว

Sinestro : มันจะต้องจบลง จอร์แดน

Sinestro : ดังนั้นฉันจึงลงมือทำให้มันจบ

Sinestro : เพื่อพวกเราทุกคน

Sinestro : จักรวาลนี้ไม่มีสิ่งใดที่ฉันต้องการอีกต่อไปแล้ว แต่องค์กรนี้จะอยู่ในการดูแลของแก

Sinestro : และอาจจะพวกนั้นด้วย

Hidden : ไม่นะ

Hidden : เราเดินทางไปที่มาลตัส ด้วยหวังว่าจะสามารถเอา “หัวใจ” มาช่วยเหลือพี่น้องของเราได้

Sinestro : พวกมันน่ะสายเกินกว่าจะช่วยแล้ว แต่พวกเจ้าไม่ใช่

Hal : ฉัน…ฉันปล่อยนายไปทั้งแบบนี้ไม่ได้

Sinestro : ก่อนที่ฉันจะปลดปล่อยพาราแล็กซ์ไป ฉันจะใช้พลังของมันพาฉันไปให้ไกลจากที่นี่ ฉันจะไม่กลับมาพบกับแกอีก

Sinestro : แต่ก่อนจะทำแบบนั้น….ฉันยังสงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง เมื่อตอนที่เราอยู่บนไรอัท เมื่อตอนที่แกคิดว่าเราทั้งคู่ไม่มีทางรอดแน่แล้วนั่น แกพยายามจะถามอะไรบางอย่างกับฉัน

Sinestro : แต่แกก็ไม่เคยได้พูดมันออกมา

Sinestro : บอกหน่อยซิว่าตอนนั้นแกจะถามว่าอะไร?

Hal : เราเคยเป็นเพื่อนกันจริงๆบ้างหรือเปล่าน่ะ?

Sinestro : นั่นคือสิ่งที่น่าเศร้าที่สุดของทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั่นแหละจอร์แดน…ฮาล

Sinestro : เราสองคนเป็นเพื่อนกันตลอดมานั่นแหละ

Bookkeeper : แล้วจากนั้นซิเนสโตรก็หายวับไป

Bookkeeper : เขาได้มอบหมายให้อาร์คิลโล นักรบที่เขาไว้ใจที่สุดเป็นผู้นำองค์กรคนใหม่ ซึ่งก็ได้นำพวกสมาชิกของซิเนสโตรคอร์ปทุกคนจากไปสู่ห้วงลึกของอวกาศ

Bookkeeper : อโตรซิตัสและเรดแลนเทิร์นของเขาก็จากไปหลังจากนั้นไม่นาน

Bookkeeper : ในขณะที่บลูแลนเทิร์น, อินดิโกไทร์ป และสตาร์แซฟไฟร์อยู่ต่อเพื่อช่วยเหลือในการสร้างโออาร์ขึ้นมาใหม่

Bookkeeper : และเหล่าพวกที่ถูกเรียกภายหลังว่า “เทมพลาร์การ์เดี้ยน” ก็ได้รับการต้อนรับจากสมาชิกในองค์กร ด้วยความช่วยเหลือของฮาล จอร์แดน

Bookkeeper : เหล่าเทมพลาร์การ์เดี้ยนยังคงทำงานรับใช้องค์กรของเราด้วยดีจนถึงทุกวันนี้ พวกเขามีเมตตา เปี่ยมไปด้วยความหวัง, ความรัก และความกล้าหาญ

Snow : มันยากที่จะนึกภาพผู้นำของเราเป็นอย่างอื่นนอกจากที่กล่าวมานั้น

Bookkeeper : เราโชคดีที่มันกลายเป็นเช่นนั้นแล้วล่ะแลนเทิร์นสโนว์ เพราะอารมณ์ความรู้สึกนั้นไม่ใช่วิถีทางของพวกการ์เดี้ยนในยุคก่อนหน้านี้

Bookkeeper : เอาละเราพอแค่นี้แล้วกัน…นี่มันก็ดึกมากแล้ว และหนังสือเล่มนี้ก็จำเป็นต้องได้รับการบันทึกเพิ่มเติมด้วย

Bookkeeper : เพราะเรื่องราวของกรีนแลนเทิร์นคอร์ปจะดำเนินต่อไปชั่วนิรันดร์

Snow : เดี๋ยวก่อนครับ!

Snow : แล้วทุกคนเป็นยังไงต่อครับ? ผมหมายความว่าหลังจากจบศึกใหญ่ครั้งนั้นแล้ว? หลังจากนั้นทุกคนเป็นยังไงบ้างครับ?

Bookkeeper : ท่านอยากทราบอนาคตของพวกเขางั้นรึ?

Snow : ใช่แล้วครับ

Bookkeeper : ท่านอยากทราบว่าพวกเขาตายยังไงงั้นหรือ?

Snow : ก็ไม่เชิงครับ แต่ผมอยากรู้ชีวิตของพวกเขาหลังจากนั้นว่าเป็นยังไงน่ะครับ?

Bookkeeper : หลังจากวันคืนที่ยากลำบากที่สุดของพวกเขางั้นสินะ?

Snow : ใช่ครับ หลังจาก “หน้ากระดาษแห่งการกำเนิดใหม่”

Bookkeeper : ถ้างั้นข้าก็จะเปิดหนังสือแห่งโออาร์อีกครั้ง…และข้าก็จะให้ท่านได้รับรู้…

Bookkeeper : แม้แต่ในตอนนี้หากท่านอยู่ในบาร์ไหนสักแห่ง ในเขตอวกาศไหนสักแห่ง ท่านก็อาจจะได้พบกับเขา

Bookkeeper : ท่านอาจได้ยินทหารเก่าที่ผ่านศึกมาโชกโชนผู้นั้นเล่าขานเรื่องราวในวันเก่าๆถึงเรื่องของ “สงครามซิเนสโตรคอร์ป” และ “คืนอันมืดมิด”

Bookkeeper : “กาย การ์ดเนอร์”

Bookkeeper : “นักรบผู้แกร่งกล้า”

Bookkeeper : เพื่อนสนิทของกาย การ์ดเนอร์ได้กลับไปยังดาวเคราะห์โลก

Bookkeeper : แต่เขาก็ไม่ได้กลับไปเพียงลำพัง

Bookkeeper : ไม่นานหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้เป็นสมาชิกวุฒิสภา

Bookkeeper : และแม้วันเวลาที่เขาเป็นกรีนแลนเทิร์นนั้นจะยังถูกจดจำเอาไว้ แต่บทบาทของเขาที่ถูกจดจำได้มากที่สุดคือสิ่งที่เขาทำในฐานะผู้นำของดวงดาวของเขา

Bookkeeper : “จอห์น สจ๊วต”

Bookkeeper : “บุรุษผู้สร้างสะพานเชื่อมต่อทุกผู้คน”

Bookkeeper : มันจะมีเวลาที่ท่าน หรือคนที่ท่านรักเจ็บป่วยไข้ หรือบาดเจ็บหนัก แล้วท่านก็จะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

Bookkeeper : และท่านก็จะเดินทางไปยังดาวที่ส่องสว่างที่สุดบนนั้น

Bookkeeper : แล้วท่านก็จะรอคอยการสัมผัสจากเขาเช่นเดียวกับคนอื่นๆ

Bookkeeper : เขาช่วยเหลือคนไปนับล้านก่อนที่เขาจะใช้พลังแสงสุดท้ายที่เขามี

Bookkeeper : แล้วแสงของเขาก็จะดับไป

Bookkeeper : แต่เขาก็ไม่เคยนึกเสียใจแม้แต่นิดเดียว

Bookkeeper : “ไคล์ เรย์เนอร์”

Bookkeeper : “ผู้ถือคบเพลิง”

Bookkeeper : ส่วนแลนเทิร์นชาวโลกอีกผู้หนึ่งก็ได้รับอนุญาตให้เก็บแหวนพลังของเขาไว้ได้ แม้มันจะถูกสร้างขึ้นโดยซิเนสโตรก็ตาม

Bookkeeper : เขาได้เป็นผู้รับผิดชอบการฝึกสอนกรีนแลนเทิร์นหญิงชาวโลกคนแรก “เจสซิก้า ครุซ” ผู้ที่ได้รับแหวนพลังของเธอในยามที่จัสติสลีกส์สูญสิ้น

Bookkeeper : แล้วเขาก็ได้คอยผลักดันคนรอบข้างเขาให้สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองขึ้นไปได้อยู่เสมอ

Bookkeeper : เขาได้ปลุกความสามารถที่แอบซ่อนอยู่ในตัวผู้คนในทุกที่ที่เขาไปถึง

Bookkeeper : และเขาก็แสดงให้เราเห็นถึงความสามารถที่แท้จริงของแหวนพลัง

Bookkeeper : “ไซม่อน บาซ”

Bookkeeper : “ผู้สร้างปาฏิหารย์”

Bookkeeper : เหล่าเรดแลนเทิร์นก็ยังคงกระหายการล้างแค้นต่อเหล่าคนบาปอยู่

Bookkeeper : แม้ว่าผู้นำของพวกเขาจะเรียนรู้ว่าความเจ็บปวดจากการสูญเสียนั้นไม่มีวันจางหายไปก็ตาม

Bookkeeper : “อโตรซิตัส”

Bookkeeper : “ผู้ถูกสาป”

Bookkeeper : ผู้ดูแลแหวนสีส้มนั้นสามารถหาครอบครัวของเขาจนพบในที่สุด…และยอมแม้แต่จะแลกด้วยทุกสิ่งที่เขามีเพื่อปลดปล่อยพวกนั้นให้เป็นอิสระ…

Bookkeeper : …แต่ไม่นานนักเขาก็กลับไปสู่วิถีทางเดิมๆของเขา นั่นก็คือการแย่งชิงทุกสิ่งที่เขาสามารถเอื้อมมือไปถึง”

Bookkeeper : “ลาฟลีซ”

Bookkeeper : “นักสะสม”

Bookkeeper : ด้วยความศรัทธาที่ฟื้นฟูกลับขึ้นมาใหม่ บลูแลนเทิร์นคอร์ปได้เพิ่มจำนวนสมาชิกขึ้นจนเกือบจะเท่ากับกรีนแลนเทิร์นเลยทีเดียว

Bookkeeper : และผู้นำของพวกเขาก็ส่องสว่างยิ่งกว่าที่เคย

Bookkeeper : เขาได้พบรัก สร้างครอบครัวใหม่ และได้มอบความหวังให้กับทุกเขตอวกาศในจักรวาล

Bookkeeper : “เซนต์วอล์คเกอร์”

Bookkeeper : “ผู้เชื่อมั่น”

Bookkeeper : และในขณะที่ความหวังแผ่ขยายออกไป เหล่าอินดิโกไทร์ปก็ยังคงตามหาเหล่าผู้ที่ถูกเชื่อว่าเกินกว่าจะช่วยเหลือได้แล้วต่อไป

Bookkeeper : ในที่สุด สมาชิกคนแรกของอินดิโกไทร์ปก็ถอดแหวนพลังของเธอออก…พิสูจน์ให้เห็นว่าไม่จำเป็นต้องใช้มันเพื่อปลุกความเมตตาในตัวของเธออีกต่อไป

Bookkeeper : เธอได้กลายมาเป็นหนึ่งในผู้ที่มีเมตตาและเป็นที่รักที่สุดในจักรวาล

Bookkeeper : “ไอโร๊ค”

Bookkeeper : “ผู้ไถ่บาป”

Bookkeeper : และในที่สุดเราก็มาถึงจุดสิ้นสุดของเรื่องราวของเรา

Bookkeeper : ในตอนที่แหวนสีเขียวและสีม่วงถูกแลกให้แก่กันและกัน

Bookkeeper : ในตอนที่ชีวิตใหม่เริ่มขึ้น…

Bookkeeper : …และชีวิตใหม่ถือกำเนิดขึ้น

Bookkeeper : พวกเขาใช้ชีวิตที่มีความสุขร่วมกัน โดยปราศจากซึ่งความกลัวและเต็มไปด้วยความรัก

Bookkeeper : “ฮาล จอร์แดน และ แครอล เฟอร์ริส”

Bookkeeper : “กรีนแลนเทิร์น และ สตาร์แซฟไฟร์”

Bookkeeper : และนั่น…ก็คือที่ๆเรื่องราวควรจะจบลงได้แล้วล่ะนะ

Snow : แต่ว่า…ท่านลืมใครบางคนไป

Bookkeeper : งั้นหรือ? ใครกันล่ะ?

Snow : ซิเนสโตร เกิดอะไรขึ้นกับซิเนสโตรครับ?

Bookkeeper : ซิเนสโตรงั้นหรือ?

Bookkeeper : เราคงไม่มีวันรู้ได้แล้วล่ะนะ แลนเทิร์นหนุ่มเอ๋ย

Bookkeeper : ข้าเผา…หน้ากระดาษที่บันทึกเรื่องราวเหล่านั้นไปจากหนังสือแห่งโออาร์ตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว…

Bookkeeper : …และนั่นก็ดีที่สุดแล้วล่ะ

ในสถานที่แห่งหนึ่ง

Sinestro : แกเอาสิ่งที่ฉันขอมาด้วยหรือเปล่า?

Lafleeze : ใช่แล้วซิเนสโตร

Lafleeze : แต่ข้าต้องการของแลกเปลี่ยนที่คู่ควรด้วยนะ! ต้องให้มันดีกว่านั้นด้วย!

ตอนนั้นเองก็มีอีกเสียงหนึ่งพูดขึ้น?!

Ganthet : ทำไมลาฟลีซถึงมาอยู่ที่นี่?

Ganthet : และทำไมเจ้าถึงได้ไว้ชีวิตข้า?

Sinestro ไม่ตอบคำถามของ Ganthet แต่กลับหันไปพูดกับ Lafleeze

Sinestro : เราตกลงกันไว้แล้วนะลาฟลีซ

Lafleeze : ได้

แล้ว Lafleeze ก็เปิดถุงที่แบกมาและเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน

Ganthet : เซย์ด?

Sayd : กานเธท?!

Ganthet : ข้านึกว่าท่านตายไปแล้วเสียอีก

Sinestro : พวกเจ้าสองคนจงทิ้งองค์กรไปซะกานเธท เจ้าจงไปให้ไกลจากทุกสิ่งทุกอย่าง และจงใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ร่วมกัน

Ganthet : ทำไม? ทำไมเจ้าถึงได้ช่วยเหลือเรากันล่ะซิเนสโตร?

Sayd : ทำไมเจ้าถึงยอมทำถึงขนาดนี้?

Sinestro : เพราะว่าฉันรู้ดีว่าการสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นอย่างไรไงล่ะ

Lafleeze : ข้าไม่อยากรับรู้เรื่องแบบนั้นแน่ ทีนี้ข้าจะได้อะไรจากงานนี้กันล่ะเยลโล่วแลนเทิร์น?

Sinestro : แกจะได้ความลับไงล่ะ…ความลับที่มีค่าที่สุดในจักรวาล : กานเธทกับเซย์ดรอดชีวิตไปได้

Lafleeze : ฮึ่ม ความลับมันไม่อร่อยเท่ากับวาฟเฟิ่ลสอดใส้หนูราดชีสหรอกนะ

Bookkeeper : สิ่งที่ซิเนสโตรทำในตอนท้ายนั้นมันไม่สำคัญหรอก

Bookkeeper : นี่คือเรื่องราวของฮาล จอร์แดน…กรีนแลนเทิร์นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

Bookkeeper : ซึ่งแรงบันดาลใจที่เขาเหลือไว้ก็ยังคงสุกสว่างโชติช่วงต่อไป

Bookkeeper : เขาคือประกายแสง…

Bookkeeper : ที่จุดเปลวไฟที่จะส่องสว่างไปชั่วนิรันดร์

The End

และนี่คือจุดสิ้นสุดของงานเขียนที่ยาวนาน 9 ปีของ Geoff Johns ผู้ซึ่งได้ทำการเปลี่ยนแปลงโลกของ Green Lantern ให้กลายมาเป็นซีรี่ย์แถวหน้าของ DC Comics และถ้าหากไม่มีเขา เราก็คงไม่มีองค์กรแลนเทิร์นทั้ง 7 อย่างในทุกวันนี้

ขอขอบคุณอีกครั้งครับ Geoff Johns ถ้าไม่ได้อ่านผลงานของคุณในช่วง Blackest Night ผมก็คงไม่ได้มานั่งเขียนสปอยแปลคอมมิคคลอดหลายปีมานี้แน่

ปล.ซีรีย์ Green Lantern จะยังคงดำเนินต่อไปภายใต้นักแต่งเรื่องคนใหม่ และ Geoff John ก็จะไปทุ่มเทเวลาของเขาให้กับซีรีย์ Justice League แทน

ปล.2 คนเขียนเรื่องของเล่มอื่นๆในซีรีย์อีก 3 เล่มก็จะหมดหน้าที่ไปเช่นเดียวกัน โดยพวกเขาจะเขียน Epilogue อีกคนละตอน แล้วจากนั้นก็จะให้นักเขียนใหม่มารับผิดชอบต่อไป