All-New X-Men #11

เรื่อง : Brian Michael Bendis | ภาพ : Stuart Immonen | วางจำหน่าย : 1 พฤษภาคม 2013

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

.

T.Jean : ไม่นะ

Beast : ทุกๆคน อยู่ในความสงบ

T.Hank : ฉันคิดว่านายคงไม่รู้ใช่มั้ยว่าตัวเองกำลังจะทำอะไรลงไปน่ะ

T.Bobby : นี่นายบ้าไปแล้วเหรอ พวกเราตกลงกันแล้วนะ

T.Scott : ในฐานะหัวหน้าทีม ฉันขอบอกให้นายหยุดอยู่ตรงนั้นเลย

Pro.Kitty : ฉันรู้ว่าเธอกำลังโกรธและสับสน แต่ฉันขอล่ะอย่าทำแบบนี้

พวก X-Men Origin ที่เหลือต่างบอกให้คนคนนี้หยุดลง และเมื่อทุกๆบอกเขา

คนๆนี้ย่อมเป็น T.Warren

T.Warren : ผมไม่ใช่คนของที่นี่ จริงๆก็คือ พวกเราเอ็กเม็นซ์รุ่นแรกทั้งหมดนั่นแหละที่ไม่ใช่คนของที่นี่… และต้องขอบคุณพวกคุณมากที่ทำให้ผมไม่ได้กลับไปในช่วงเวลาที่ผมมา และผมยังรู้อีกว่าตัวเองต้องพบกับความทรมานและสูญเสียตัวตนไป… ผมไม่สามารถกลับไปยังสถานที่ของผมได้ และผมไม่ใช่คนของที่นี่ ดังนั้นผมเลือกที่จะไป ลาก่อน

Pro.Kitty : เดี๋ยวสิ แองเจิ้ล

T.Warren : นี่ผมฟังเรื่องทุกๆอย่างที่มันดูไร้สาระจากพวกคุณแล้ว… และถ้าให้เลือกระหว่างเรื่องไร้สาระของพวกเขากับพวกคุณ… ผมว่าผมชอบแนวคิดของพวกเขามากกว่าเยอะเลยนะ เพราะอย่างน้อยๆพวกเขาก็ยังคิดจะทำอะไรสักอย่าง

จากนั้นทุกคนก็กรุเข้ามาดึงตัว T.Warren ไว้ทันที

T.bobby : โว้ว โว้ว ทุกๆคน…สงบสติสักนิดเถอะ

T.Hank : วอร์เร็น คิดถึงสิ่งที่นายกำลังทำอยู่สิ

Storm : ปล่อยให้เขาได้พูด

T.Scott : นี่มันเป็นเรื่องระหว่างพวกเรา 5 คนนะ

Pro.Kitty : นี่ ขอฉันพูดคุยกับเธอสักประเดี๋ยวได้มั้ย

Pro.Kitty : และทุกๆคน ใจเย็นๆนะ

Emma : นี่ หรือพวกเราจะโยนพวกเขาเข้าไปในไทม์แมชชีนแล้วส่งพวกเขากลับไปเลยดีล่ะ

Magik : นี่พวกคุณอยากให้ฉันส่งพวกเขากลับไปด้วยตัวเองมั้ย

Scott : พวกนายทุกคน หยุดเดี๋ยวนี้เลย

Wolverine : เฮ้ยไอ้ขี้ก้าง แกต้องออกไปห่างๆจากเรื่องนี้แล้วปล่อยให้พวกเราจัดการกับ…

T.Scott : ทุกคนในทีมต้องอยู่ด้วยกันนะ

T.Warren : อย่ามาจับตัวผม

Scott : นี่ให้เด็กคนนี้ตัดสินใจเองสิ

T.Warren : ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ

Magneto : นายก็กำลังรับมือกับปัญหาใหญ่ในตอนนี้แล้วไงล่ะ ท่านผู้อำนวยการ โลแกน

และความคิดจำนวนมาก็พุ่งเข้ามาในหัวของ T.Jean จนเธอทนไม่ไหวแล้ว

T.Jean : หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!

และมันก็หยุดลง เพราะเธอซัดพวกเขาลอยกันไปหมด

T.Jean : เอ่อ… หนูไม่ได้คิดจะทำอะไรแบบนี้นะ

T.Warren : เว้นแต่เธอทำลงไปแล้วนี่แหละ

T.Jean : ขอโทษจริงๆนะทุกๆคน ส่วนนายกลับเข้าไปให้ไวเลย วอร์เร็น

T.Warren : ไม่อ่ะ

T.Jean : ฉันบอกให้กลับเข้าไปไง

T.Warren : ก็ฉันไม่อยากจะกลับเข้าไปอ่ะ

T.Jean : พวกเราตกลงกันแล้วนะ

T.Warren : งั้นเอางี้ อันดับแรกเลย เราไม่เคยทำ และอย่างที่สอง ถ้าเราเคยทำ ก็ได้ฉันนี่แหละจะแหกข้อตกลงนั่นเอง และฉันจะไป พวกนายพาฉันมาที่นี่และให้ฉันได้เห็นว่าในอนาคตมันจะเกิดอะไรขึ้น และนี่คือหนทางที่ฉันจะจัดการกับมัน ดังนั้นยอมรับซะเถอะ

เมื่อพูดไม่ฟัง T.Jean จึงต้องเข้าโหมดดาร์คเล่นไม้โหดอีกรอบ ด้วยการใช้พลังของเธอ

T.Jean : ฉันไม่ได้ขอร้องนะ กลับเข้าไปในบ้านซะวอร์เร็น

T.Jean : กลับเข้าไปในบ้าน วอร์เร็น

T.Scott : อีกแล้วเหรอจีน

Emma : นั่นไงล่ะ ทุกๆท่าน ท่านนักบุญจีนเกรย์ผู้ยิ่งใหญ่

Pro.Kitty : ออกไปจากหัวเขานะจีน

T.Jean : แต่เราจะปล่อยให้เขาไปไม่ได้เพียงแค่เพราะว่าเขาโกรธหนูนะ

Pro.Kitty : แต่เธอจะทำแบบนี้ทุกๆครั้งที่มันไม่ได้ดั่งใจเธอไม่ได้นะ

T.Scott : เธอพูดถูกนะจีน

Magneto : นี่ไม่ใช่สิ่งที่ ชาร์ล เซเวียร์ สอนเธอนะ แม่หนู

Scott : ใช่แล้ว เธอต้องให้เขาได้ตัดสินใจเองสิ

Emma : แม่สามใบเถา ฉันว่าได้เวลาพวกเธอออกโรงแล้วนะ

T.Jean : แต่พวกเราจะปล่อยให้เขาไปไม่ได้

และเมื่อ Emma ขอมา 3 พี่น้องจัดให้ทันที (ใครเป็นใครไม่รู้) และพวกเธอก็ใช้พลังจิตของเธอเข้าแทรกแซง T.Jean ทันที

T.Jean : กรี๊ดดดดดดดด

T.Scott : จีน

จนทำให้ T.Jean น็อกไปเลย

Storm : ไม่นะ

Beast : นี่ทุกๆคนสงบสติลงก่อนได้โปรดเถอะ

Bobby : ให้ตายสิ นี่เอาจริงเหรอเนี่ย

Wolverine : หยุดมันเดี๋ยวนี้เลย!

T.Bobby : แต่…

Wolverine ชักกรงเล็บออกมา แต่เมื่ออยู่ต่อหน้า Magneto เขาก็ไร้พิษสงใดๆ

Magneto : โลแกน ขอเถอะน่า

Wolverine Fail! และ T.Jean ก็ตื่นขึ้นมาเห็นเข้าพอดี จึงซัดพลังจิตอีกชุดใส่ Scott จนกระเด็น แต่ไม่กระเทือน 3 พี่น้องสักนิด และเป็นฝ่ายโดนเล่นงานกลับ

Storm : หยุดเดี๋ยวนี้เลย มิวแทนส์จะไม่สู้กันเอง โดยเฉพาะที่นี่ มันต้องไม่เกิดขึ้นตรงนี้

และ T.Jean เริ่มทนไม่ไหวแล้ว

T.Scott : จีน ทำใจดีๆไว้

Cuckoo : เนี่ยเหรอจีน เกรย์ผู้ยิ่งใหญ่

Phoebe : ฉันก็กำลังคิดแบบนั้นอยู่เลย

(จะเอาอะไรมาก เจ๊แกยังเด็กนะเฟ้ย แล้วพวกแกมาตั้ง 3 คน)

และความอลหม่านก็ทำให้ T.Warren หลุดจากควบคุมในที่สุด

T.Warren : นี่มันเกิดอะไรขึ้น

Storm : เด็กๆกลับเข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้เลย

Quentin : พวกเราสู้ได้น่า

Beast : กลับไปเข้าไป เดี๋ยวนี้!

T.Jean : อ๊า…..

T.Scott : พอแล้ว พวกคุณกำลังจะฆ่าเธอนะ

Scott : เด็กๆ และคุณด้วยเอ็มม่า นั่นมันมากพอแล้ว

Emma : ขออีกหน่อยน่า… เธอต้องได้รับบทเรียนซะบ้าง

Wolverine : ฟรอสท์!

Emma : เธอต้องได้รับบทเรียนนะ

Wolverine : นั่นพอแล้ว หยุดมันซะไม่งั้นก็ได้เละกันไปข้าง

Emma : เธอจะต้องได้เรียนรู้ถึงการที่มีคนเข้าไปอยู่ในหัวของตัวเอง และทำให้ตัวเองทำอะไรไม่ได้เลย และนายก็น่าจะเข้าใจถึงความสำคัญของบทเรียนนี้ไม่ใช่หรือไงกัน

และตอนนี้ T.Jean เริ่มจะคลั่งแล้ว ส่วน Scott ก็ทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน

Scott : พอ ได้ แล้ว

และเมื่อ Emma เห็นว่า Scott กำลังจะของขึ้นจริงๆแล้วจึงต้องสั่งให้ 3 พี่น้องหยุดมือ

Emma : เอาล่ะ หยุดได้แล้ว

T.Jean : วอร์เร็น เขาจะออกไปจากกลุ่มของพวกเราไม่ได้… นายจะปล่อยให้เขาไปไม่ได้นะ

T.Warren : แม็กนีโต้พูดถูก ฉันว่าเธอลืมเลือนในสิ่งที่เซเวียร์สอนเธอไปจนหมดแล้ว

T.Warren : และนายก็น่าจะเข้าใจนะ สก๊อตต์ ว่านายควรจะคิดว่าสิ่งนี้เป็นการชมเชยตัวนายเองนะ

T.Scott : มันจะเป็นอะไรแบบนั้นได้ยังไงกัน

T.Warren : ก็ฉันเป็นแค่คนเดียวที่รู้สึกชอบตัวนายในยุคปัจจุบันไงเล่า

T.Hank : วอร์เร็นอย่าทำแบบนี้น่า

Beast : พวกเราจะปกป้องเธอไม่ได้นะ ถ้าเธอก้าวออกไปจากที่นี่…

T.Warren : ถูกต้อง ตอนนี้พวกนายปกป้องฉันไม่ได้แล้ว

Magneto : แต่พวกเรานี่แหละที่จะปกป้องเขาเอง และมันอาจจะดีกว่านั้นด้วย เพราะพวกเราจะสอนให้เขาปกป้องตัวเอง และคิดว่าทุกๆคนที่นี่เข้าใจถึงการเลือกเส้นทางในครั้งนี้ แต่สำหรับด็อคเตอร์แม็คคอย นายเป็นคนทำให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

Scott : ใช่นายคือต้นเหตุ

และแล้วพวก Scott ก็จากไป

T.Hank : แบบนี้ท่าจะแย่แฮะ เพราะถ้าพวกเราไม่ได้กลับไปเป็นกลุ่มละก็ มันอาจจะทำให้เกิดความเสี่ยงที่จะ…

Beast : ทำให้เกิดการบิดเบือนของมิติเวลา

และพวก Bobby ก็เข้ามาดูอาการของ T.Jean ที่ตอนนี้สลบไป

T.Hank : แต่ตอนนี้คุณจะส่งพวกเรากลับไปไม่ได้นะ

Beast : ฉันรู้น่า

T.Hank : และอีกอย่างก็คือ ผมยังไม่อยากจะกลับไปด้วย

Beast : นั่นฉันก็รู้

แล้ว Beast จะทำอย่างไรต่อไป

Storm : สก๊อตต์ ถ้ายังไงวานช่วยพาเธอไปยังห้องพยาบาลหน่อยนะ

T.Scott : พวกเขาทำอะไรเธอน่ะ

Pro.Kitty : เดี๋ยว ด็อคเตอร์ แม็คคอยจะทดสอบอะไรนิดหน่อย

Wolverine : แล้วไงต่อ นี่เธอเพิ่งจะเสียนักเรียนคนนึงของเธอไปนะ

Pro.Kitty : นั่นสิ นี่ฉันควรจะทำยังไงดี? ฉันคิดว่าประเด็นหลักๆของเรื่องนี้ก็คือการพยายามที่จะไม่ให้เกิดสงครามของเหล่ามิวแทนส์ขึ้นมาซะอีก

Storm : เขาจากไปด้วยการตัดสินใจของเขาเอง

Pro.Kitty : ใช่ และมันเป็นการตัดสินใจที่เลวร้ายมากจริง (หนูขอโทษนะชาร์ล)

Pro.Kitty : ส่วนนายน่ะมีความสุขกับเรื่องนี้หรือยังล่ะ?

Wolverine : ก็นะอย่างน้อยๆพวกเราก็ไล่พวก 3 พี่น้องนั่นให้ไปพ้นๆได้ซะที

Pro.Kitty : แหม เป็นคนมองโลกในแง่ดีจริงนะพ่อคุณ

Storm : แล้วคุณคิดว่าวอร์เร็นของเราจะคิดว่ายังไงล่ะเนี่ย ถ้าเขารู้ว่าตัวเองตอนเด็กออกไปเข้าร่วมกับที่อื่นน่ะ

Beast ตอนนี้จนปัญญาโดนยิงอย่างต่อเนื่อง

*ขอบคุณ คุณ longjunt ด้วยนะครับที่แก้ให้

Resilient Headquarters, Seattle

ที่โรงงานจู่ๆ Pepper Potts ก็กลับมาจากวากานดาเพื่อติดต่อขอเข้าดูระบบในสถานที่แห่งนี้ ซึ่งผู้จัดการก็ถามว่า Tony มีคำสั่งมาเหรอ เนื่องจากเขายังท่องเที่ยวอยู่ในอวกาศอยู่เลย แต่ Pepper ก็บอกว่าพวกเธอติดต่อกันอยู่ และใช่แล้วเขาขอให้เธอมาจัดการธุระที่นี่ ซึ่งต้องให้ชายคนนี้ทำการเชื่อมต่อระบบให้ แต่เขาก็ยังอึ้งๆอยู่เพราะคอมที่นี่เครื่องเดียวจะสามารถเชื่อมต่อเข้าถึงข้อมูลทุกๆอย่างที่นี่ได้เลย

แต่เมื่อ Pepper สั่งเขาหรือจะกล้าหือ และทำการทาบมือลงไปเพื่อปลดล็อกระบบรักษาความปลอดภัยทันที แล้วจู่ๆโรงงานก็เกิดการระเบิดขึ้น ซึ่งทั้ง Pepper และผู้จัดการคนนี้ก็เห็นว่าคนที่ลงมือคือ… มิวแทนส์?

และใช่แล้วมันคือ Wolverine พร้อมกับเหล่า X-Men Origin อีกครั้ง จึงไม่ต้องมากความว่า Pepper คนนี้เป็นใคร ซึ่งเธอสั่งให้ผู้จัดการไปติดต่อหน่วยชิลด์ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งพวกนั้นจะติดต่อไปยัง Avengers เอง และเมื่อเขาออกไปเธอก็จัดการเข้าระบบในทันที และเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา Mystique นั่นเอง

ที่โรงเรียนยามค่ำมืด T.Jean นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เธอเสียใจต่อสิ่งที่เกิดขึ้นจนใครสักคนเดินมาหาเธอ

T.Jean : ทำไมกัน? ทำไมฉันถึงทำตัวแบบนี้

Pro.Kitty : ก็เธอมีความโกรธเกรี้ยวมากมายอยู่ข้างใน…และฉันก็เข้าใจว่ามันทำไมถึงเป็นแบบนั้น ก็ถ้าฉันพบว่าตัวเองกลายเป็นแบบเดียวกับที่เธอค้นพบ… ฉันก็คงจะกรีดร้องไม่หยุดแน่ๆเลยล่ะ แต่เธอก็ควรจะหยุดที่จะใช้พลังของเธอแบบนั้นทุกๆครั้งที่เธอไม่ชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น

Pro.Kitty : เธอต้องหยุดมันซะ

T.Jean : หนูรู้แล้วค่ะ

Pro.Kitty : นี่เธอไม่เคยเจอสไปเดอร์แมนใช่มั้ย

T.Jean : มนุษย์แมงมุม ใครเหรอคะ?

Pro.Kitty : ก็คนที่คุมตัวเองด้วยถุงน่องทั้งตัว และพูดจ้อไม่หยุดเลยไงล่ะ

T.Jean : ไม่ค่ะ ไม่เคยเจอเลย

Pro.Kitty : เขาเคยพูดบางอย่างให้ฉันฟัง…บางอย่างที่ว่า พลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่

(ประโยคหากินใช้ได้เสมอ ขนาดข้ามเรื่องนะเนี่ย)

Pro.Kitty : สิ่งหนึ่งมาพร้อมกับอีกหลายๆสิ่ง นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้พวกเราแตกต่างจากคนอื่นๆ เธอรู้ว่าฉันหมายถึงอะไรใช่มั้ย

T.Jean : หนรู้ หนูรู้ และนะ…หนูไม่ได้หมายถึงว่า…

Pro.Kitty : เฮ้ เธอคือเอ็กซ์เม็น เธอคือจีนเกรย์ ถ้าหากเธออยากจะระบายความในใจละก็ฉันจะมีเวลาให้เธอทั้งวันเลย แต่ฉันจะไม่ยอมให้เธอทำตัวเหมือนที่เธอเคยทำเด็ดขาด

Pro.Kitty : แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันไม่สามารถที่จะให้ความสำคัญกับตัวเธอมากกว่าโรงเรียนนี้ได้ ถึงแม้มันจะเป็นโรงเรียนที่ตั้งชื่อตามชื่อของเธอก็ตาม

T.Jean : หนูรู้สึกอับอายตัวเองจริงๆ

Pro.Kitty : ดีแล้วล่ะ แล้วตอนนี้กลับไปหาเพื่อนร่วมทีมซะ และขอโทษพวกเขาที่เธอทำตัวแบบนั้นด้วย เพราะพวกเขาน่ะกลัวเธอกันไปหมดแล้ว และพวกเขาก็ควรจะเป็นแบบนั้นล่ะนะ

T.Jean : แล้วพวกเราจะต้องทำยังไงถึงจะพาตัว วอร์เร็นกลับมาได้ล่ะคะ

Pro.Kitty : สำหรับอันนั้น เธอคิดว่าฉันจะต้องทำยังไงล่ะ?

T.Jean : ในความทรงจำของหนู… ที่หนึ่งในแฮ็งค์นั่นแสดงให้หนูดู หนูได้เห็นอนาคตของพวกเรา หนูไม่คิด… หนูคิดไม่ออกเลยว่าพวกเราจะแตกคอกันแบบนี้ พวกเราอยู่รวมกัน แม้แต่ตอนที่คนอื่นๆกลายมาเป็นแอ็กซ์เม็น แต่พวกเราก็ยังรวมกันเป็นเอ็กซ์แฟ็คเตอร์ นะ…หนูคิดว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกเราก็จะอยู่ด้วยกัน

Pro.Kitty : แต่เมื่อมาถึงที่นี่ เธอก็ได้ทำลายความกลุ่มนั่นไป

Pro.Kitty : ทุกๆอย่างแตกต่างกันออกไปหมด พวกเราไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งต่างๆจะกลายเป็นแบบไหน …นั่นเพราะเธอไม่ใช่เธอคนเดิมในตอนที่มาถึงที่นี่อีกต่อไปแล้ว ชัดเจนใช่มั้ย

และ T.Jean ก็นิ่งไปสักพักพร้อมนึกฉากการตายของเธอ

T.Jean : หนูโมโหตัวเองจริงๆที่แสดงความโมโหออกไปแบบนั้น

Pro.Kitty : สำหรับเรื่องนั้น ถ้าวูฟเวอร์รีนจะสอนอะไรสักอย่างพวกเราแล้วละก็… มันคือก็ บางครั้งมันก็ดีถ้าจะโมโหซะบ้าง… แต่ก็ต้องหาอะไรที่เหมาะสำหรับจะปลดปล่อยมันออกมา แล้วค่อยปล่อยมันออกมา

T.Jean : เหมือนกับตอนที่พวกเราได้ยินเรื่องของคนที่เปลี่ยนแปลงตัวเองได้อย่างมิสทิค…

Pro.Kitty : ใช่แล้ว นั่นเป๊ะมากเลยทีเดียว นั่นแหละคือเรื่องที่พวกเราต้องไปจัดการด้วย

T.Jean : แล้ววอร์เร็นล่ะคะ

Pro.Kitty : อันนั้นไม่ต้องห่วงหรอก เพราะฉันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับกลุ่มนั้นมานานมาก ฉันบอกเธอได้เลยว่าถ้าฉันเป็น วอร์เร็น เวิร์ทธิงตันที่สาม ที่มีอายุแค่ 16 ปี ฉันคงจะทนได้แค่ 4 ชั่วโมงเท่านั้น ก่อนจะวิ่งแจ้นกลับมาที่นี่

Pro.Kitty : เอาล่ะ จีน ฉันขอให้เธอให้สัญญากับฉันว่าเธอจะทำตัวให้อยู่ในการควบคุมของตัวเองนะ

T.Jean : ค่ะ หนูสัญญา

Pro.Kitty : และฉันก็ขอบอกเธอตรงๆนะ… ว่าฉันน่ะเกือบจะหาทางส่งเธอกลับบ้านไปโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าฉันกำลังทำมัน

T.Jean : หนูรู้ ดังนั้น ได้โปรด หนูขอร้องล่ะ อย่าทำแบบนั้นเลย หนูสัญญา

Pro.Kitty : งั้นก็ตามนั้น ฉันจะยอมรับคำขอโทษของเธอและจดคำสัญญานั่นไว้นะ แต่เมื่อเธอทำลายสัญญาข้อตกลงของเรา ก็ถือว่าเรื่องระหว่างฉันกับเธอจบลงทันที เข้าใจนะ

เมื่อ Kitty ดึง T.Jean ขึ้นมาเธอก็คิดอะไรอยู่นิดหน่อย ก่อนจะพูดออกมา

T.Jean : หนูขอกอดคุณได้มั้ย

Pro.Kitty : เอ่อ…ได้สิ แน่นอน

และสองสาวก็กอดคืนดีกัน

T.Jean : มิสทิคที่ว่านั่น คือคนเดียวกับที่ตามหาตัวสก๊อตต์ ซัมเมอร์หรือเปล่า

Pro.Kitty : ใช่เลย คนเดียวกันนั่นแหละ

หลังจากนั้น BlackBird ก็ออกบิน โดยคณะ X-Men Origin ที่เหลืออยู่ และสมาชิกอีก 2 คน Wolverine และ Pro.Kitty

Pro.Kitty : ไซคลอปส์ บอกฉันมา ว่ามิสทิครู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่

T.Scott : ก็พ่อขนปุยนั่นกับผมมีเรื่องกันนิดหน่อยในเมือง แล้วผู้คนก็ถ่ายมันลงไปในมือถือ ว่าแต่นั่นมันจริงเหรอเนี่ย พวกเขามีโทรศัพท์พกพากันแล้วเหรอ?

Pro.Kitty : งั้นก็แปลว่าพวกผู้คนก็รู้เหมือนกันสิว่า เธออยู่ที่นี่น่ะ

Wolverine : เดี๋ยวนะ พ่อขนปุยนั่น… แกหมายถึงฉันงั้นเหรอ?

T.Scott : แล้วจะมีใครอีกล่ะ

Pro.Kitty : นี่สนใจทางนี้ก่อน จริงๆแล้วเรื่องก็คือ… มิสทิคคนนั้นเป็นมิวแทนส์ที่อันตรายมากๆ

T.Scott : อ๋อเหรอ เธอก็พูดถึงพวกคุณแบบนั้นเหมือนกันนะ

Pro.Kitty : เธอต้องบอกพวกเรานะ เมื่อมันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

Wolverine : ใช่บอกพวกเรามาว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่กันแน่

T.Hank : เอิ่ม…

“อันตราย อันตราย มีบางอย่างกำลังพุ่งเข้าชน”

T.Hank : อะไรนะ…

และก็เกิดการปะทะอย่างแรง จนสะเทือนไปทั้งยาน

Wolverine : อะไรวะ… โอ๊ะ ซวยอีกแล้วสิ

และสิ่งที่ Wolverine เห็นก็คือ คนที่กำลังควงค้อนเพื่อสร้างพายุหมุนขึ้นมาเล่นงานพวกเขา

T.Bobby : ฉันเกลียดอะไรแบบนี้จริงจริ๊งงงงงง

และยานของพวกเขาก็ตกลงมาอย่างรุนแรง

T.Bobby : ก้นฉัน

T.Hank : นั่นมันอะไรกันเนี่ย

Wolverine : ฉันจะออกไปคุยกับพวกนั้นเอง พวกนายหุบปากให้เงียบแล้ว…

T.Scott : ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ

Wolverine : นั่นน่ะเหรอ…

“ก็น้องชายของแกกับพวก Uncanny Avengers ของหมอนั่นไงล่ะ”

ใช่แล้ว Uncanny Avengers และสมาชิกร่วมทีมของ Wolverineมาดักรอพวกเขาอยู่แล้ว จากเรื่องที่ Mystique ก่อขึ้นนั่นเอง

Cap : ออกมาแล้วยกมือขึ้น พวกนายกำลังเจอปัญหาใหญ่แล้ว อย่าทำให้มันต้องแย่ลงไปกว่านี้อีก!

จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปกันแน่ เมื่อ T.Scott ต้องพบกับน้องชายที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก และพวกเขาจะรับมือเหล่า Uncanny Avengers ได้อย่างงั้นหรือ?

โปรดติดตามตอนต่อไป

เล่มหน้า

เผยแพร่ครั้งแรกที่ : Bank-Comics For Fun