The Legend of Luther Strode #5

ตำนานสีเลือดของนาย Luther ตอนที่ 5

   

เรื่อง : Justin Jordan

ภาพ : Tradd Moore

วางจำหน่าย: 15 พฤษภาคม 2013

สำนักพิมพ์ : Image Comics

   

 

Luther ถูกคร่ากุม ส่วน Petra ก็ถูกตามฆ่า

คู่รักทั้งสองคนจะสามารถฝ่าฟันเหตุการณ์ที่เลวร้ายนี้ได้อย่างไร

   

 

เรื่องราวเริ่มต้นต่อจากเล่มที่แล้วแทบจะทันที

Petra พร้อมอาวุธสุดรักของเธอเดินออกมาจากห้องเก็บอาวุธ

โดยไม่เห็นเลยว่า Jack The Ripper เกาะเป็นจิ้งจกอยู่บนเพดาน

 

จริงเหรอ?

   

Petra:  เฮ่อ กรรมจริงจิ๊ง….

Petra ชักอาวุธ

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

 

“ชั้นได้ยินเสียงแกเต็มสองรูหูเลยว้อย ไอ้แม่ย้อย!”

   

 

 

 

“แหม่ ก็นะ ถ้าหนูไม่รู้ว่าอะไรจะเข้ามากกระซวกหนู”

“แล้วมันจะไปสนุกอะไรล่ะจ้ะ”

   

 

กระสุนนับร้อย พุ่งทะลวงกำแพง เพดาน จิ้งเหลน แมงวัน อะมีบา

ทะลวงอะไรสารพัด ยกเว้นอย่างเดียวคือ ร่างอี Jack

Petra กระหน่ำยิงจนหมดแม๊ก เธอจึงอุทานออกมาว่า

 

“กะปิเน่าเอ๊ย!”

 

“เออ เน่าจนหนอนไชเลยล่ะ!”

   

   

 

 

บ่นว่ากะปิเน่าไปไม่ทันไร Petra ยังอุทานต่อว่า

 

“อิวรนัสแลนเงินแลนทองวอร์เตอร์มอร์นิเตอร์หมักกุนเชียงทอด!”

จากนั้นเธอก็ชักปืนพกออกมาด้วยความสิ้นหวัง

พร้อมลั่นไก

 

“ห่ารากเอ๊ย!!”

 

 

เปรี้ยง!

 

 

แล้วก็เป็นดังคาด Jack เอาคมมีดปัดกระสุดปืนจนกระเด็นผ่าน่องขาขวาของ Petra ไป

   

 Jack:   พูดให้งาม แม่หนู! พูดให้งาม!

 

Petra:   ไอ้กระบือโยกเอ๊ย!

   

Petra:  เออ ก็ได้ฟระ!

   

จากนั้น Petra ก็รีบวิ่งไปอีกห้องนึง พร้อมยิงปืนไล่หลัง

แต่ก็นะ Jack พี่เขาเมพอยู่แบ้ว! ปัดกระสุนออกไปได้อย่างชิลๆ

   

    

Jack:  เฮ้อ หนูคงไม่คิดว่าประตูกระจอกนี่จะช่วยหนูได้หรอกนะคร๊ะ!

 

 

 

 

 

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

Jack:   อู่ว ค่อยดีขึ้นหน่อย

 

Petra เลยจัดการยิงปืนทะลวงประตูออกไป

แต่ก็นะ พี่ Jack เขาเมพ หลบได้แบบชิลๆ

    

จากนั้น Jack ก็พังประตูเข้าไป

 

 

Jack:   สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบ

Jack:   Jack ชำแระร่างมาให้บริการแบ้ววววว

 

 

  

แต่สิ่งที่ Jack ค้นพบคือห้องโล่งๆ

พร้อมรอยเลือดของ Petra ที่ลาดยาวออกไปที่หน้าต่าง

   

Jack:   อ้า….

Jack:   แอบน่าผิดหวังอ่ะแบบนี้

แน่นอนนี่คือแผนของ Petra ที่หลบอยู่ใต้เตียง

เธอจังหวะ ให้ Jack เดินออกไปจากห้อง

   

 

Petra:   ไอ้จ๊าดง่าวเอ๊ย!

   

 

เมื่อไร้ซึ่งวี่แววของอีตา Jack น้อง Petra จึงได้โอกาสออกจากที่ซ่อน

   

 

 

จากนั้น มีดก็จ่อที่คอของเธอ

จ๊ากกกกกกกก!!! มาไงฟระ!

   

Jack:   คราวนี้….

 

Jack:   เธอก็รู้แล้วสินะ ว่าชั้นสามารถดมกลิ่นเลือดของเธอได้ด้วย

Jack:   ชิมิ?

   

Petra งานกำลังงอก!

   

 

 

อีกด้านสถานการณ์กำลังสิ้นหวัง Luther ถูกพันธนาการ เตรียมถูกจองจำ

 

 

Binder:   ชั้นคิดว่าน้องก๊อยคงสู้ขาดใจเลยล่ะแล้วชั้นเดาว่า Jack ก็คงคิดแบบเดียวกัน

Binder:   หมอนั่นมันชอบทรมานคนมากกว่าจะฆ่าอ่ะนะ

 

Luther:  ขอร้องล่ะ

Binder:   ขอร้องอะไร?

Luther:   อย่าทำร้ายเธอเลย

 

Binder:   เฮ่อ ชั้นไม่รู้จะบรรยายความเศร้านี้ออกมายังไงเลยว่ะ ไอ้หนู

Binder:   จากพรสวรรค์ทั้งหมดที่เธอมี เธอกลับปฎิเสธที่จะเรียนรู้

Binder:   ชั้นเองก็พูดภาษากวีเด็ดๆ แบบไอ้เจ้าบรรณารักษ์นั่น ไม่เป็นซะด้วย

Binder:   แต่ชั้นก็ว่า เจ้าโล้นนั่นมันพูดถูกเกี่ยวกับเธอ

   

 

 

Binder:   พวกเรามันก็แค่ก้อนเนื้อเดินได้ที่รอวันถูกเชือดแค่นั้น

Binder:   ชั้นรู้นะว่าเธอเห็นอะไรและเคยเห็นอะไร Luther

Binder:   ชั้นเอาหัวเป็นประกันเลยว่า เธอเองก็เชื่อว่ามันเป็นสัจธรรมชีวิต

Binder:   แล้วเธอจะปฎิเสธสิ่งทีเธอเชื่อได้ยังไง

 

Luther:   ชั้นรักเธอคนนั้น

 

Binder:   แล้วความรักมันช่วยอะไรเธอได้มั๊ย!?

   

 

  

Luther:    ชั้นจะฆ่าแก

 

Binder:   ใครซักคนต้องฆ่าชั้นแน่นอนซักวัน เพราะชั้นอ่อนแอ

Binder:   มีเพียงแต่พันธนาการที่ชั้นมัดเธอเท่านั้นที่จะอยู่ตราบชั่วนิรันด์

Binder:   ซึ่งไม่ใช่เธอ และไม่ใช่วันนี้ด้วย

 

Binder:   แล้วก็ไม่ใช่คุณด้วย…..

   

Binder:   ….คุณ Duvall

    

ลุง Duvall เดินมาหาลุงอ้วน ถึงเวลาที่ลุงจะแก้แค้นแล้ว!

   

Duvall:   เออ เหรอวะ

   

“เดี๋ยวเราก็ได้รู้กัน”

 

ปัง! ปัง! 

ปัง! ปัง! ปัง! 

   

 

Duvall กระหน่ำประเคนกระสุนปืนเข้าใส่นักพันธนาการ

   

 

Binder:   ผมก็อยากให้คุณแสดงให้ผมรู้ซักทีเหมือนกัน

   

ว่าแล้วลุงอ้วนก็วิ่งฝ่ากระสุนแยงปืนของ ลุง Duvall

แต่ลุง Duvall ไม่ยอมแพ้ ชักปืนพกออกมา

   

Duvall:   มูลเอ๊ย!

   

Binder:   รู้อะไรมะอันที่จริงผมเองก็ไม่ได้กะจะฆ่าคุณหรอกนะ

Binder:   แต่ แล้วคุณรู้อะไรอีกมะไอ้การยิงปัญญานิ่มพวกนี้

Binder:   ทำให้ผมทนไม่ไหวจริงๆ ว่ะ

   

Binder:   ทนไม่ไหวเหมือนขาคุณตอนนี้เนี่ย

   

ลุง Duvall ร่วงลงไปกองกับพื้นซะละ

ทำไมไม่ค่อยจะแปลกใจเท่าไร = =”

 

  

ลุงอ้วนผลักร่างของลุง Duvall ล้มลง ก่อนที่ร่างกายของลุงอ้วน

จะรีบกระสุนออกมา

   

Binder:   โอ้ ออกมาแล้ว

Binder:   เห็นมั๊ย สมบูรณ์พูนสุขขึ้นมาทันทีเลย

 

เมื่อรีดกระสุนออกมาแล้ว ลุงอ้วนก็ถามคำถามที่เขาข้องใจ

 

Binder:   ว่าแต่ คุณทำแบบนี้เพื่ออะไรวะครับ?

   

(ขอบคุณ CkBarbies มากคร้าบ สำหรับคำผิด :D)

  

Binder:   ทำไมต้องสาระแนมาโจมตีตรูด้วยวะ?

 

ลุงอ้วนถีบร่างของ ลุง Duvall กระเด็นเข้าห้องอีกห้องไป

 

Duvall:   แกฆ่า Mikey

 

Binder:   ที่จริงผมไม่ได้ฆ่าว่ะ

Binder:   อันนี้ไม่กะจะประชดประชันอะไรนะ

Binder:   แต่คุณคิดจริงๆ เหรอว่ากระสุนปืนพวกนั้นจะฆ่าผมได้จริงๆ น่ะ?

 

Duvall:   ฆ่าแกเหรอ?

Duvall:    ชั้นรู้ว่าแกทำอะไรได้บ้าง

Duvall:   ที่ทำก็แค่เพื่อให้แกตามชั้นมานี่แล้วเบี่ยงเบนความสนใจแกเท่านั้น…

 

Duvall:   …..แกจะได้ไม่เห็นเค้กสะดุ้งที่ชั้นเตรียมไว้ให้แกน่ะสิ

   

Duvall ชักปืนพกข้างหลังออกมา…..

   

   

Binder:   คุณคงไม่คิดจริงจัง ว่าไอ้ปืนกระจอกนั่นจะฆ่าผมได้จริงๆ น่ะ

 

Duvall:   อะไร? ไอ้นี่เหรอ?

Duvall:   ไม่มีทางหรอก

 

Duvall:   แต่ถ้าไอ้พวกนี่ล่ะ?

 

Duvall:   แน่นอน

 

ข้างๆ ตัว Duvall คือถังแก๊ส

และสิ่งที่เขาจะทำก็คือ….

 

โป้ง

   

“ทัวร์นรกให้สนุหกนะ”

“ไอ้หมูอ้วนสามชั้น!”

    

   

 

 

 

 

บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!

   

บ้านระเบิดไปครึ่งหลัง (โอ้ว เป็นถังแก๊สที่อันตรายมากๆ!)

ทำเอาร่างของ Luther กระเด็น

แม้ร่างจะกระเด็นไปสิบโยช แต่ในใจของเขาเป็นห่วงเพียง คนเดียว

   

 

Petraaaaa!!!

อีกด้าน Jack เองก็สะดุ้งกับของขวัญของ ลุง Duvall

   

Jack:   โอ้ว คุณพระ

Jack:   ดูเหมือนว่าอะไรหลายอย่างในฝั่งของนักพันธนาการที่รัดของชั้น

Jack:   มันจะเปลี่ยนขั้วเป็นแย่มหาแย่ส์ ซะแล้วนะ

   

Jack:   งั้นเดี๋ยวเราค่อยมาสานต่อกิจกรรมโปรยนองเลือดขย่ำไส้ของเราต่อทีหลังนะจ๊ะยาหยีของพี่

Jack:    โอกาสงามๆ มาตีหัวพี่ถึงหน้าบ้านแล้ว

   

Jack จุบุๆ Petra หนึ่งทีแล้วออกไป

 

 

 

 

ในซากอาคารที่มอดไหม้นั่นเอง

 

 

 

ลุงอ้วนนักพันธนาการยังไม่ตาย!!

   

 

Binder:   แหะๆๆ

 

 

 

แต่ก็…..มีสภาพ…..แบบตายๆ ไปเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระร่วมกตัญญูเขา!?

ตั้งแต่อ่านมา ลุง Duvall เป็นตัวประกอบคนแรกเลยมั้งที่ทำให้พวกมนุษย์พิศดารกระอักได้ขนาดนี้

   

Binder:   ไม่พอ….

Binder:   ระเบิด…ไม่พอ…ว่ะ

 

Binder:   ว่าแล้ว

   

 

ในกองไฟนั้นเอง Jack ยืนอยู่ที่นั่น

   

 

Jack:   ไอ้ฉากนี้มันนี่ มันทำให้แกนึกถึงวันวานเก่าๆ บ้างมั๊ย?

Jack:   สำหรับชั้น มันชวนให้นึกถึงจนคิดเรื่องอื่นไม่ออกเลยว่ะ

 

   

Binder:   ชั้นไม่….ชั้นเดาว่า แกคงไม่คิดจะมาที่นี่เพื่อช่วยชั้นหรอกใช่มั๊ย?

   

Jack:   แกเดาได้ถูกต้องเลย

Jack:   แกพร้อมแล้วรึยัง?

   

Binder:   รีบๆ มาจัดการให้จบเรื่องกันดีกว่า

 

ลุงอ้วนกวักมือ เขาเตรียนสู้ แม้ตัวเองอยู่ในสภาพปางตายขนาดนี้ก็ไม่สน

   

 

 

Jack:   ได้เลย นักพันธนาการ

 

“ได้เลย”

 

ฉึบ!

   

Jack เผด็จศึกลุงอ้วนภายในเพลงมีดเดียว

ผลก็คือลุงอ้วนแขนหลุด ไส้ไหล และ…….

   

 

 

…….คอขาด

   

 

ฉูดดดดดดดดดดดด!

ร่างของลุงอ้วนนอนนิ่งอยู่ที่พื้น

Jack:   เอาล่ะต่อไปก็แม่ยอดหยาหยีของพี่

Jack:   หนีไปอยู่ไหนแล้วเอ่ย?

 

อีกด้าน Petra รีบวิ่งเข้ามาหา Luther ที่กำลังถูกพันธนาการร่างเอาไว้

Petra:   เฮ้ย! นายรู้มั๊ยว่าเรื่องนี่ อะไรที่ห่วยแตกที่สุด

 

Petra:   ทุกๆ อย่างเลย!

 

Luther:   ไม่ ไม่ ม่ายยย!!

Luther:   คุณไม่ควรจะอยู่ที่นี่!

 

Petra:   ก็นะ ชั้นไม่ควรจะอยู่จริงๆ แหล่ะ

Petra:   แต่ชั้นก็อยู่ที่นี่แล้ว!

 

Petra:   แล้วพวกเราสองคนต้องออกไปจากที่นี่ด้วยกัน Strode

   

   

   

ขณะที่ Petra กำลังจะวิ่งไปหา Luther

 

 

Jack ก็อยู่ข้างหลัง พร้อมโยนหัวของลุงอ้วนใส่

จน Petra ล้มลง Luther ที่ถูกพันธนาการ ได้แต่มองเหตุการณ์อย่างสิ้นหวัง!!

 

 

 

แต่ทว่า ขณะที่เหตุการณ์กำลังสิ้นหวังอยู่นั่นเอง

“โอ้ คุณพระ”

 

 

 

“เวรกรรม!”

   

   

โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!

 

เพดานถล่มลงมา ปิดกั้นเส้นทางระหว่าง Petra กับ Jack เอาไว้

  

Jack:   อ่าาาาาา

Jack:   เปลวเพลิงแห่งตัณหาช่างโชดช่วงงดงามจริงๆ

 

Jack:   ผมเองก็ไม่ใช่เล่มเกมค้างๆ คาๆ หรอกนะครับ

Jack:   แต่ผมมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ

Jack:   ยังมีอะไรอีกหลายอย่างในโลกข้างนอกนั่นที่ผมอยากจะรู้จัก

   

จากนั้น Jack ก็หายไป ปล่อยไว้เพียง Petra กับ Luther อยู่ท่ามกลางเปลวเพลิงอัคนีย์

   

 

 

Luther:   คุณเองก็รีบไสหัวไปได้แล้ว เดี๋ยวนี้เลย!

 

Petra:   ….ซึ่งมันจะไม่เกิดขึ้นย่ะ

Petra:   พ่อล่ำมีแต่กล้ามสมองทึบเอ๊ย!

 

Petra:   ชั้นไม่ได้มานี่เพื่อถูกยิง โดนเฉือน แล้วโดนปิ้ง

Petra:   แล้วปล่อยเธอนอนไหม้ตายอยู่ที่นี่หรอกนะ

Petra:   ไม่ว่าเธออยากจะตายโหงตายห่านแค่ไหนตาม

 

Petra:   ถ้าเธอไหม้ตาย ชั้นก็ขอไหม้ตายไปด้วย

Petra:   อีกอย่างนะ….

   

 

 

Petra:   ….ชั้นก็ว่าชั้นเองก็ไม่เหลือที่ให้หนีแล้วล่ะ

 

ชะอ้าว! เปลวไฟมันล้อมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย!!

 

Luther:   ผมทำไม่ได้

 

Petra:   งั้นนายก็รีบทำให้ได้ซะพ่อบึ้ก

Petra:   ถ้าชั้นมาตายอนาจแบบนี้นะ

Petra:   ชั้นทำให้ชีวิตผีตายโหงของนายแย่สุดๆ จนไม่อยากนึกเลยล่ะ!

   

   

 ไม่นะ

 

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!

Luther ระเบิดพลังของเขาออกมา!

พยายามฉีกโซ่ตรวนที่ไม่มีวันขาดอย่างสุดกำลัง

 

 

วินาทีนั้น เขาพลันนึกถึงภาพคนที่เขารักที่ต้องมาตายจากไป ไม่ว่าจะ Pete หรือ แม่ของเขา

แล้ว….หน้ากากนั่น……หน้ากากที่เขาใช้ปกปิดอดีตอันแสนเจ็บปวดของเขาอัน้น….

   

จากนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

 

“Luther ขอร้องล่ะ!”

…..เหือก…..

    

 

 

 

 

ไม่!

เคร้งงงงงงงงงงงงงงงง!

   

โซ่แห่งพันธนาการได้ขาดสะบั้นลง

ดวงตาของเขากลับมาเป็นปกติ

เสมือนเขาได้หลุดพ้นจากขุมพลังแห่งฆาตกรในร่างเขาด้วย

   

   

“หลุดได้ซักทีนะ อิบ้า”

 

   

 

Luther อุ้มร่างคนสำคัญคนเดียวของเขาเอาไว้

 

   

   

แล้วพุ่งทะยานออกมาจากบ้านที่กำลังลุกไหม้

พร้อมเสียงโห่ร้องด้วยความสะใจของ Petra

 

Luther ได้กลายเป็นมากกว่าแค่เครื่องจักรสังหาร

ตามที่ลุงบรรณารักษ์หัวโล้นเคยปรามาสเอาไว้

 

บัดนี้ เขากลายเป็น ผู้ช่วยและปกป้องชีวิต

    

   

 

  

Luther:   Petra คือว่า ผม…

Petra:   ….เป็นไอ้บึ๊กเซ่อซ่าจอมทึ่มสุดๆ เลยย่ะ

   

 

 

  

 

 

 

 

 

 

   

หลังจากที่เนื้อเรื่องดำเนินมาได้ 11 เล่ม

ในที่สุด คู่พระนางของเราก็ได้จูบกันซักที

   

 

Petra:   ดีใจจริงๆ ที่ในที่สุดนายก็เลิกคิดแต่เรื่องฆ่าฟันปัญญาอ่อนได้ซักทีนะ Strode

   

Petra:   แต่เรายังมีปัญหาเหลืออยู่เรื่องนึง

  

 

“ไอ้บ้า Jack มันหายหัวไปอยู่ไหนแล้ว?”

    

ณ. ห้าง Abberline

 

Jack the Ripper แสยะยิ้ม

   

 

 

ตำนานสีเลือดของนาย Luther ตอนหน้า

 

 

 

เรื่องราวของ Luther มาถึงตอนอวสาน

ชีวิตของ Luther จะโรยด้วยกลีบกุหลาบหรือกลีบเขมือบกันแน่!

 

   

 

   

จบแล้วจ้า

เรามาต่อกันด้วยของแถมเหมือนเช่นเคยนะครับ

    

---

     

เซนไตลูเธอร์

 

หลังจากเล่มที่แล้ว Jack ผู้เปลื้องผ้า

ได้ฆ่าบรรดาตัวประกอบห้าร้อยบาทตายจนหมด

 

ทาง Luther ก็ร้องอย่างเหลืออดว่า

 

“พอซักทีว้อย!“

 

ภาพที่อยู่ตรงหน้า Jack ก็คือ…..

Power Rangstrode นั่นเอง

ป๊าดดดดดดดดดดด!

ทำไปได้!

   

และแล้ว เรื่องราวตอนนี้ก็ถูกตัดจบลงแค่นี้

ใครจะอยู่ใครจะไปติดตามเล่มหน้าจะมีบอกมั๊ยเนี่ย!!

    

 

ฆาตรกรรมศีกษา

   

กับคุณ Kate

(ตั้งใจฟังดีๆไม่งั้นตาย!!)

   

วันนี้ขอเสนอเรื่อง

 

The Sawney Beans Clan

ครอบครัวนักเปิบมนุษย์แห่งสก๊อตแลนด์

ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ดินแดนที่คาบเกี่ยว

ระหว่างเรื่องจริงและเรื่องเวอร์เหนือจินตนาการ….

 

 

เรื่องเล่าขานที่ชวนขนหัวลุกปานหนังเกรดบี ที่สามารถบรรยายได้เพียงสั้นๆ (ตรงไหน) ว่า….

   

ตำนานครอบครัวมนุษย์ถ้ำฆาตรกรกินคนและชอบสุมสู่กันเองแถมชั่วร้าย

(อ๊ะ….อ๊ะ…ไม่ครับ ไม่ใช่พวก Lannister จาก Game of Throne ด้วยนะจ๊ะ)

 

 

 

ขอเชิญทุกท่านพบกับ:

 

Sawney Beane กับ ศรีภรรยาของเขา

 

แถมด้วยบรรดาลูกหลานเด็กเปรตหน้าตาพิกลพิการของพวกอีก 30 คน

 

ใช่แล้วจ้า ครอบครัวชาวสก๊อตแลนด์จากปี ค.ศ. 1500 เหล่านี้ ได้ริเริ่มทำกิจกรรม

ที่ครอบครัวสามัญที่หมกตัวอยู่ในถ้าห่างไกลผู้คนมีทะเลกั้นที่ไหนก็ทำ

 

โดย Sawney กับ ภรรยา พร้อมลูกหน้าตาประหลาดปานหลุดออกมาจากหนังเกรดต่ำ

ปล้นชาวบ้านที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นในยามค่ำคืน…

   

 

 

 

แล้วก็นะ…ตามภาพ …กินชาวบ้านคนนั้น

 

ช่างเป็นครอบครัวหรรษาซะไม่เมี๊ยะ!!

แถมประหยัดค่าอาหารด้วยนะเออ

 

 

 

ว่าจะบอกนานแล้ว 

 

คนเขียนเรื่องเสริม เรื่องแรก ชื่อว่า Yale Stewart ครับ

สามารถไปแวะเยี่ยมชมผลงานอื่นๆ ของเขาได้ที่ >>Blog<< เลยครับ

 

 ส่วน คุณ Kate or Die ที่ผมดันเสร่อไปแปลว่า Kate ฟังให้ดีไม่งั้นตาย

มีเฟจของตัวเองด้วยครับใครสนใจ กดคลิ๊กได้ที่นี่ >>โย่ว<< เลยครับ

  

จบแล้วคร้าบ

แล้วพบกันในเล่มจบนะคร้าบ!