DC Comic: Wrath of The First Lantern : Green Lantern Corps 19 : Return of Mogo

เรื่อง : Peter J. Tomasi
ภาพ : Fernando Parasin, Scott Hanna
วางจำหน่าย: 10 เมษายน 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ในยามที่ Green Lantern Corps ทุกคนกำลังตกอยู่ในอุ้งมือของ First Lantern

ผู้ที่จะมากอบกู้องค์กรเอาไว้ ก็คือ Green Lantern ที่ทรงอำนาจที่สุดที่ฟื้นกลับคืนมาอีกครั้ง!!

.
.
.
เปิดเรื่องมาที่โลกแห่งจิตใจ ที่ซึ่ง First Lantern กักขังสมาชิกของ Green Lantern Corps เอาไว้

First Lantern : ชีวิตมันมีหลายแง่มุม พวกเจ้าเห็นด้วยไหมล่ะ?

First Lantern : อดีตที่อาจเป็นไปได้ ที่ปลิดปลิวและลุกไหม้ดุจดวงดารา…

First Lantern : …สรรค์สร้างเกลียวคลื่นอันไม่รู้จบของความรู้สึกอันหลากหลายที่ข้าจะดูดกลืนเอามา มอบพลังที่ข้าต้องการในการจะครอบครองทั้งจักรวาล…

First Lantern : …นับแต่บัดนี้ไปจนชั่วนิรันดร์…อ๊าคค?!

ตอนนั้นเองก็มีเศษก้อนกรวดจำนวนเหลือคณานับเข้าโจมตี First Lantern และเข้าตัดการเชื่อมต่อที่มันมีต่อเหล่า Lantern ทั้งหลาย!!

Guy : ฮ้า!

Guy : ก้อนกรวดพวกนี้…มันตัดการเชื่อมโยงของวอลธ์ธูม…ในที่สุดไอ้เลวนั่นก็ออกไปจากหัวฉันเสียที…

First Lantern : ฮึ่มม! ใครกันที่มันบังอาจ?!?

Fatality : จอห์น!

John : ทนไว้ยาร่า! สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นไม่ว่ามันคืออะไรก็ตาม…มันกำลังแผ่ขยายไปทัวโออาร์เลย…

{อย่ากลัวไปเลย สหายทั้งหลาย}
{ร่างกายที่ไร้สติของพวกนายกำลังถูกปกคลุมด้วยเศษชิ้นส่วนของแกนกลางของฉัน}
{โล่ห์ที่สร้างจากฝุ่นและหินที่อัดแน่นไปด้วยพลังความมุ่งมั่นของฉันนี้…}
{…จะตัดการเชื่อมต่อระหว่างพวกนายกับวอลธ์ธูมลง…}

{…ซึ่งทำให้ฉันสามารถดึงพวกนายออกจากผลกระทบของม่านพลังของมัน…}
{…และขนส่งพวกนายมารับการปกป้องที่ตัวของฉัน}
{โมโกอยู่ที่นี่แล้ว สหายแลนเทิร์นทั้งหลาย}

John : …อือ…โมโก…กำลังตก…เร็วไปแล้ว…

{เรามีเวลาไม่มากนัก แลนเทิร์นสจ๊วต}
{นายจะไม่ได้รับความเสียหายใดๆทั้งสิ้น}
{ฉันจะดูดซับแรงกระแทกจากการตกเอาไว้ให้เอง}
{ในขณะที่ฉันจะดึงเอาพวกนายทุกคน…มาไว้ที่ตำแหน่งเดียวกันบนผิวหน้าของฉัน}

Guy : …ไม่มีอะไรเหลือแล้ว…

{วอลธ์ธูมมันดูดพลังชีวิตของนายไปจนถึงระดับอันตรายทีเดียวแลนเทิร์นการ์ดเนอร์}
{ฉันจะทำเท่าที่ฉันทำได้ในการเยียวยาความเสียหายทางกายที่นายได้รับจากมันให้}
{แต่นายจะต้องใช้ความมุ่งมั่นที่อยู่ในตัวเองเพื่อที่จะลุกขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่…}

ทันใดนั้น First Lantern ก็ตามมาถึงผิวหน้าของ Mogo

First Lantern : กรีนแลนเทิร์นคอร์ปที่ยิ่งยงนอนกองหมดสภาพอยู่แทบเท้าข้า…พวกเจ้าคิดจริงๆหรือว่าการเข้ามาขัดขวางของโมโกจะแยกพวกเราออกจากกันได้น่ะ?

John : …เราหมดหน้าที่ในการเติมถังน้ำมันของแกแล้ว…เพื่อให้แกไปทำลายล้างชีวิตผู้บริสุทธิ์มากไปกว่านี้อีก…

Guy : …จะไม่ยอมให้อะไรกับแกอีกแล้วเจ้าก้อนอุจจาระ…ถ้าแกอยากฆ่าพวกเราก็ลงมือได้เลย

First Lantern : เจ้าว่าพอแค่นี้งั้นรึ? ข้าน่ะยังไม่แม้แต่จะใกล้หยุดเลยต่างหากล่ะ

First Lantern : โดยเฉพาะเมื่อยังมีอีกมากมายที่เราสามารถร่วมแชร์ความรู้สึกกันได้ และตอนนี้ก็ได้เวลาที่จะมาดูกัน…ว่าดาวเคราะห์มันจะกรีดร้องได้ไหม?!

{อ๊าคคค!!!!}

First Lantern : ข้ารู้ว่ามันเจ็บปวด แต่ทนอีกนิดแล้วกันนะ…

First Lantern : ข้าจะสร้าง “สิ่งก่อสร้าง” แห่งความโกรธ, ความกลัว และความตายจากอดีตที่ผ่านมาในชีวิตของพวกเจ้า และทำให้พวกมันมีตัวตนจริงเท่าๆกับพวกเจ้าและตัวข้าเอง

First Lantern : พวกเจ้าอยากให้เจ้าพวกนี้เข้ารับสืบทอดชื่อของพวกเจ้าและให้พวกมันไปเยี่ยมเยียนครอบครัวของพวกเจ้าหลังจากที่พวกมันฆ่าเจ้าไปแล้วไหมล่ะ?

First Lantern : ดูซิว่าในสภาพที่ตกต่ำสุดขีดนี้ พวกเจ้าจะสามารถเค้นเอาพลังความมุ่งมั่นที่ยังมีหลงเหลืออยู่เพื่อใช้ทำลายพวกตัวเลียนแบบของพวกเจ้าได้ไหม?

First Lantern : เดี๋ยวข้าจะช่วยให้แรงกระตุ้นกับพวกเจ้าเอง

Guy : …ไม่นะ…

โดยไม่ให้พวกเขาตั้งตัว “สิ่งก่อสร้าง” รูปร่างของพวกเขาก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้าเข้าหาพวกเขา!!

เหล่า Lantern ที่ไม่มีทางเลือกก็ต้องลุกขึ้นสู้เพื่อเอาชีวิตรอด

แม้ตอนแรกจะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ยิ่งสู้นานเข้า การต่อสู้ก็เริ่มสูสีขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดพวกเขาก็พลิกขึ้นมาเป็นฝ่ายได้เปรียบ
จนกระทั่งพวกเขารู้สึกถึงสิ่งที่ผิดปกติ…

Guy : เดี๋ยวนะ…นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

Guy : เจ้าพวกตัวลอกแบบมันหยุดสู้กันหมดเลย

Fatality : พวกมันหยุดเคลื่อนไหว…จู่ๆพวกมันก็หยุดกึกไปซะอย่างนั้น

Hannu : นี่มันต้องเป็นแผนของเจ้าแลนเทิร์นคนแรกอีกแน่ๆ

ทันใดนั้นเสียงของ Mogo ก็ดังขึ้น

{จริงๆแล้วมันเป็นแผนของฉันน่ะนะแลนเทิร์นฮานนู}

Guy : แผนของนายเหรอ? อธิบายมาซิโมโก ฉันงงจนชักปวดหัวแล้วนะ

{ด้วยพลังใหม่ที่ฉันมี ฉันจึงสามารถสร้างสถานการณ์นี้ขึ้นมาได้…}
{…เพื่อสร้างเสริมพลังความมุ่งมั่นและสมาธิของคนในองค์กรด้วยการให้พวกนายต่อสู้กับรูปแบบที่เลวร้ายที่สุดของตัวพวกนายเอง}
{ฉันดึงพวกนายออกจากการยึดกุมของแลนเทิร์นคนแรกบนโออาร์เพื่อให้ฉันสามารถสัมผัสกับหัวใจและจิตวิญญาณของพวกนาย…}
{…และชี้นำให้พวกนายรู้ตัวว่าตัวพวกนายเองคือผู้ที่ตัดสินโชคชะตาของตนเอง ไม่ใช่แลนเทิร์นคนแรก}
{ก่อนหน้านี้พวกนายทุกคนอยู่ในสภาพตกต่ำสุดขีดทั้งทางร่างกายและจิตใจ และนั่นก็ทำให้การยึดกุมที่วอลธ์ธูมมีต่อพวกนายคลายลงไปด้วย…}
{…ทำให้พวกนายมีโอกาสที่จะกอบกู้ความมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตอยู่…}
{…ความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้…}
{…และความมุ่งมั่นที่จะก้าวต่อไป}
{จงเชื่อมั่นกับตัวตนของตัวเอง และในเหตุผลที่พวกนายแต่ละคนได้รับเลือกให้สวมใส่แหวนพลัง}
{จงเป็นผู้ตัดสินโชคชะตาของตัวเอง}

ขณะที่ Mogo พูดปลุกใจให้กับพวกสมาชิกขององค์กร ร่างของพวกตัวลอกแบบ รวมทั้ง First Lantern ก็สลายเป็นฝุ่นผงไป…ที่แท้ First Lantern ไม่ได้ตามมาตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งหมดนั้นเป็นแค่การที่ Mogo ใช้ฝุ่นผงจากร่างกายตัวเองและพลังงานของเขาสร้างแสงสีเสียงในการจัดฉากสร้างสถานการณ์ที่จะทำให้พวกคนใน Corps ดึงเอาตัวของตัวเองกลับมาได้นั่นเอง

Guy : นายนี่มีวิธีแก้ปัญหาที่พิลึกพิลั่นสิ้นดีเลยล่ะโมโก แต่ฉันก็ดีใจที่จอห์นหานายจนเจอล่ะนะ

John : ฉันคิดว่ามันกลายเป็นว่าเขาเป็นฝ่ายหาพวกเราพบมากกว่านะกาย

Guy : เฮ้ ฟาธาลิตี้ ฉันว่าฉันชักชอบสีชมพูของเธอแล้วสิ

Fatality : สีม่วงต่างหากล่ะการ์ดเนอร์

{องค์กรของเราคือปราการสุดท้ายในการต่อต้านแลนเทิร์นคนแรดและแผนในการควบคุมจักรวาลของมัน}
{จงทำให้มันต้องชดใช้ความผิดที่มันก่อขึ้น}
{ที่ใดที่มีความมุ่งมั่น ที่นั่นก็ย่อมมีหนทางนั่นแหละสหายแลนเทิร์นทั้งหลาย}

Guy : ถูกเผงเลยละโมโก บางครั้งคำกล่าวที่เก่าโบราณที่สุด…

Guy : …ก็เป็นคำกล่าวที่ดีที่สุด

“ในวันอันสว่างสไว ในคืนอันมืดมิด”
“ไม่มีความชั่วร้ายใดรอดพ้นสายตาของพวกเราไปได้”
“ให้เหล่าผู้บูชาอำนาจแห่งความชั่วร้าย”
“จงระวังพลังของพวกเรา”
“แสงแห่งกรีนแลนเทิร์น!!”

Green Lantern Corps จะเข้าร่วมในศึกในการปกป้องจักรวาลและประวัติศาสตร์ทั้งมวลอีกครั้งแล้ว!!!
โปรดติดตามตอนต่อไป