All-New X-Men #07
เรื่อง : Brian Michael Bendis
ภาพ : David Marquez
วางจำหน่าย : 6 กุมภาพันธ์ 2013
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

Manhattan, New York

T.Scott เดินอยู่ตัวคนเดียวที่นี่ ท่ามกลางฝูงชน เขาสวมหมวกทับไว้เพื่อปกปิดตัวตน แต่ยังไงมันก็ยังดูแปลกไปอยู่ดี เขาเดินเข้ามาในธนาคารแห่งหนึ่ง เขามองไปรอบๆ เห็นนิตยสารที่มีรูปของ Avengers และตัวเขาในปัจจุบันขึ้นปกอยู่ และก็มีบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของเขา

พนักงานหญิงคนหนึ่ง ที่อกของเธอมีเข็มกลัดรูปตัว X กลัดไว้ เขาจึงมองไปรอบๆ และตอนนี้เขาเริ่มเป็นที่สังเกตแล้ว เขาจึงตัดสินใจเดินไปหาพนักงานคนนั้น

พนักงานหญิง : มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ

T.Scott : ผมต้องการให้คุณช่วยพาผมไปที่กล่องฝากของหน่อยครับ

พนักงานหญิง : ได้แน่นอน ว่าแต่คุณเอากุญแจของคุณมาด้วยหรือเปล่าล่ะ

T.Scott : ดูเหมือนจะไม่มีนะครับ

พนักงานหญิง : งั้นคุณเอาบัตรยืนยันตัวตนทั้ง 2 ใบมาด้วยหรือเปล่า

T.Scott : ก็คงประมาณนั้นล่ะมั้งครับ

พนักงานหญิง : ถ้างั้นฉันก็แน่ใจว่าน่าจะ…

T.Scott ที่ไม่มีอะไรซักอย่างจึงตัดสินใจ ถอดหมวกออกเพื่อให้เธอเห็นเขาชัดๆ

T.Scott : คุณจะช่วยผมได้มั้ย

พนักงานหญิง : โอ้พระเจ้าช่วย… แต่คุณดูแก่กว่ากันเยอะเลยนะในทีวีน่ะ

T.Scott : ใช่ครับ ผมดูแก่กว่ากันเยอะเลยในทีวี

พนักงานหญิง : นั่นคุณจริงๆเหรอ

T.Scott : คุณจะช่วยผมได้มั้ยครับ

พนักงานหญิง : ตะ…ตาม…ตามฉันมา

พนักงานหญิง : คุณมีกล่องฝากของที่นี่เหรอ

T.Scott : ผมว่าเคยมีนะ แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ายังมีอยู่มั้ย

พนักงานหญิง : ไม่แน่ใจ?

T.Scott : เรื่องมันยาวน่ะครับ

T.Scott : แล้วว่าแต่คุณเป็นมนุษย์กลายพันธ์หรือเปล่า

พนักงานหญิง : ฉันก็หวังว่าจะได้เป็นนะ

T.Scott : คุณหวังเหรอ?

พนักงานหญิง : งั้นคุณรู้มั้ยว่าฉันทำอะไรเมื่อวานนี้

T.Scott : ไม่รู้สิครับ

พนักงานหญิง : ทำแบบเดียวกับเมื่อวานนี้ และเมื่อวานของเมื่อวานนี้

พนักงานหญิง : และยิ่งกว่าเมื่อวานนี้อีก ฉันไม่อยากจะ…เอ่อ คนแบบนั้น…ฉันอยากจะเป็น มนุษย์กลายพันธ์จริงๆ …

T.Scott : ทุกๆคนย่อมมีบางสิ่งที่ทำให้พวกเขาเป็นคนพิเศษนะครับ…

พนักงานหญิง : ฉันสาบานได้เลย ว่าฉันคิดว่าคุณอายุ 40 แล้วซะอีก และในหนังสือบอกว่ามันเป็นของคุณ มันอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว

เธอส่งมอบกล่องใบหนึ่งให้แก่เขา

T.Scott : ขอบคุณมากครับ

พนักงานหญิง : ฉันจะปล่อยให้คุณได้อยู่กับมันนะคะ

T.Scott เปิดกล่องออกและเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่อง

มันคือ แว่นตาสีแดงทั้งอัน ที่มีดีไซต์กิ๋บเก๋ T.Scott ที่ไม่มีแว่นใส่เลยหยิบขึ้นมาใส่ทันที

T.Scott : นั่นดีกว่าจริงๆแฮะ

และนอกจากนี้ยังมี พาสปอร์ตและเงินจำนวนหนึ่ง

T.Scott : ขอบใจมากนะ สก๊อตต์ ซัมเมอร์

และเขาได้เห็นจดหมายปิดผนึกใบหนึ่งอยู่ภายในนั้น ทางด้านนอกพนักงานหญิงคนนั้น ก็ไปซุบซิบกับเพื่อนของเธอว่าเธอได้เจอคนที่ไม่น่าเชื่อมา

เขาได้เปิดจดหมายฉบับนั้น และอ่านข้อความข้างใน มันทำให้เขาต้องประหลาดใจกับสิ่งที่อยู่ในนั้น ด้านนอกเพื่อนของหนักงานหญิงได้รู้ว่า T.Scott อยู่ในนั้น และตอนนี้ตัวเขาเวอร์ชั่นผู้ใหญ่ถูกทางการต้องการตัวอยู่ เธอจึงบอก ร.ป.ภ. ทันที ทางด้าน T.scott ที่ดูของด้านในหมดแล้วก็จัดการเอาสิ่งที่จำเป็น และรีบออกไปทันที

แต่เมื่อเขาออกมาก็พบกับคนที่เขาไม่อยากเจอที่สุด

Wolverine : แกจะเลิกทำให้ฉันเสียเวลาในวันนี้ได้หรือยัง

Wolverine : และไม่ต้องมาลุยกันในนี้เลย… พวกเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย

T.Scott : เฮ้ อย่าจับผมนะ…

Wolverine : ออกไปข้างนอกกัน แล้วพวกนายวางปืนลงซะ

Guards : นอนลงกับพื้น

Wolverine : เออ พวกนายนั่นแหละวางปืนลงกับพื้น

Guards : ไม่…ไม่ นายนั่นแหละนอนลงไป

Wolverine : โธ่ เว๊ย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกนายต้องให้ฉันทำแบบนี้ นายเห็นนี่มะ รู้มั้ยว่ามันหมายความว่ายังไง

Wolverine ชูบัตรสมาชิกทีม Avengers ผู้เป็นที่รักยิ่งของเหล่าคนทั้งในอเมริกา

Wolverine : มันหมายความว่า ไม่ว่าแกจะจบมาจากโรงเรียนฝึกสอนยามป้องกันภัยที่ไหนก็ตาม มันก็ไร้ความหมาย เพราะ กัปตันอเมริกา บอกว่าเมื่อพวกนายเห็นไอ้นี่พวกนายจะต้องทำตามที่ฉันบอก เอาล่ะแล้วทีนี้คิดซิว่าควรจะยังไง

Guard : ตะ…แต่ พวกเราเรียกหม่าต๋าไปแล้ว

Wolverine : พวกแกไม่ควรจะเอาปืนมาส่องกบาลใคร เพียงแค่พวกเขาต่างจากแกนะโว้ย แกไม่ควรเอาปืนมาส่องกบาลใครเพียงเพราะเขาเดินเข้ามาในธนาคาร เขาไม่ได้เดินเข้ามาปล้นอะไรสักหน่อนนะว้อย

Wolverine : หรือแกปล้นธนาคารล่ะ

T.Scott : ไม่อ่ะ

Wolverine : เห็นยัง เขาไม่มาปล้นธนาคาร แล้วทีนี้ก็มาตกลงกันพวกเราจะออกไป แต่ถ้านายยิงฉัน ฉันไม่เจ็บหรอก แต่มือนายปลิวหลุดจากแขนแน่ๆ แล้วทีนี้ฉันก็จะกลับไปยังที่ที่ฉันมาโดยไม่เกิดอะไรขึ้น แต่พวกนายมือหายไปข้างนึง เอาไง

ร.ป.ภ. 2 คน อึ้งกิมกี่ทำอะไรไม่ถูก และปล่อยให้ Wolverine ลากตัว T.Scott ไปในที่สุด ส่วนหนักงานหญิงก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

T.Scott : ผมจะไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้นแหละ

Wolverine : ตามใจ

T.Scott : ปล่อยให้ผมทำตามใจเถอะน่า

Wolverine : นี่นายโมโหหิวหรือเปล่าเนี่ย

T.Scott : ปล่อยให้ผมได้อยู่คนเดียวจะได้มั้ย

แต่จู่ๆ Wolverine ก็ลากเขาเข้ามาในตรอก พร้อมกับคำพูดที่เปลี่ยนแปลงไป

Wolverine : นี่ สก๊อตต์ ที่รัก ทุกๆอย่างอาจจะไม่ได้เป็นเหมือนที่มันเป็นหรอกนะ

T.Scott : หมายความว่าไงล่ะนั่น

Wolverine : ก็แค่… ฉันต้องการใครสักคนที่เธอจะเชื่อใจ และใครบางคนที่จะทำให้พวกนั้นหวาดกลัวได้… แล้วเขาก็เป็นตัวเลือกเดียวของฉัน…

T.Scott งงกับคำพูดของเขา แต่ในวินาทีถัดมาเขาก็อึ้งสุดๆ

นั่นเพราะ เขาคือ Mystique ปลอมตัวมานั่นเอง

Raven : ฉันชื่อ ราเว็น และฉันเป็นมนุษย์กลายพันธ์ที่เปลี่ยนแปลงรูปร่างได้ เพื่อนของชาร์ล เซเวียร์ ฉันเห็นเธอ ฉันเห็นตัวเธอตอนเด็กๆอยู่ในคลิปออนไลน์ ฉันจึงต้องการจะเห็นมันด้วยตาของฉันเอง

T.Scott : นะ…นี่มัน อารายเนี่ย

Raven : ตั้งสติไว้ก่อน สก๊อตต์

T.Scott : นี่คุณทำแบบนั้นได้ยังไง…
Raven : ฉันก็เพิ่งจะบอกเธอไปเองไง ว่าฉันเปลี่ยนแปลงรูปร่างของตัวเอง

T.Scott : อะไรนะ แสดงว่าคุณเปลี่ยนแปลงรูปร่างตัวเองมาจนถึงตอนนี้เลยเหรอ…

Raven : นั่นคือตัวตนของฉัน พลังมิวแทนส์ของฉัน ต้องขอโทษที่ใช้กำลังกับเธอด้วยนะ

T.Scott : ไม่ ไม่ “ใช้กำลัง” นั่นดูจะไม่ใช่คำที่ผม…

Raven : มันมีหลายอย่างเกิดขึ้น ตั้งแต่ที่เธอเข้าร่วมกับเอ็กซ์เม็น แต่น่าเสียดายที่การที่เราจะออกไปเดินข้างนอกด้วยผิวสีน้ำเงินอันแสนสวยของฉันโดยไม่ทำให้เกิดการจราจลนั้นดูเหมือนจะยังคงอีกยาวไกล เราควรจะมาคุยอะไรกันสักหน่อยนะ

Mystique มองออกไปยังธนาคารที่พวกเธอออกมา ก็พบว่าตอนนี้ที่นั่นถูกล้อมด้วยพวกตำรวจแล้ว

Raven : ไปกันเถอะ

T.Scott : เอ่อ บอกชื่อคุณอีกทีได้มั้ย

จากนั้นทั้งคู่ก็มาคุยอะไรกันที่สวนสาธารณะ โดยที่ Mystique แปลงตัวเองให้เป็นเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเขา

Raven : แฮ๊ง แม็คคอย เป็นคนที่พาพวกเธอมายังช่วงเวลานี้งั้นสินะ เขามักจะชอบสร้างปัญหาเสมอเลย

T.Scott : นี่มันเป็นการลงโทษน่ะ เขาบอกว่าที่เขาพาพวกเรามาที่นี่เพื่อหยุดสงครามกลางเมืองของเหล่ามิวแทนส์ หรือที่เขาเรียกว่าการทำล้างกันเองของคนในเผ่าพันธุ์ แต่เขาโกหก เขาพาพวกเรามาที่นี่เพื่อลงโทษตัวผม

T.Scott : เขาโกรธเรื่องของเซเวียร์

Raven : มันอาจจะเป็นทั้ง 2 อย่างก็ได้นะ

T.Scott : แฮ๊งเขาเป็นไอ้บัดซบ ที่พาผมมาที่นี่

Raven : ก็อาจจะนะ แต่ว่าเขาก็พูดถูกอยู่ มันไม่เคยเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นกับเผ่าพันธุ์ของพวกเรามากนัก และเธอ ตัวเธออีกคนน่ะ คือเหตุผลที่ทำให้มันเป็นแบบนั้น

T.Scott : ที่ผมทำแบบนี้ลงไปมันต้องมีสาเหตุแน่ๆ และผมคงจะเชื่อว่านี่แหละคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนของเรา

Raven : มันก็รู้สึกดีนะที่ได้คุยกับเธอตอนเด็กๆน่ะ คนที่ยังมีความเด็ดเดี่ยว มีอุดมการณ์ ตัวเธออีกคนเขา เรื่องพวกนั้น มันแทบจะหายไปแล้วสำหรับเขา

T.Scott : แล้วคุณไม่โกรธผมเหรอที่ฆ่า ชาล เซเวียร์ น่ะ

Raven : เธอไม่ได้ฆ่า ชาล เซเวียร์ นะ ตัวเธอที่แก่กว่าต่างหากที่ทำ บางทีล่ะนะ

T.Scott : บางทีเหรอ

Raven : ก็ถ้าจะให้พูดคือ เขาตกอยู่ภายใต้พลังอันมหาศาลที่ไม่สามารถจะควบคุมไว้ได้ ดังนั้นแล้ว สก๊อตต์ ซัมเมอร์ ย่อมไม่ได้ฆ่า ชาล เซเวียร์ จริงมั้ยล่ะ

T.Scott : งั้นผมต้องไปคุยกับเขา (ถึงมันจะพูดแล้วรู้สึกแปลกๆก็เถอะนะ)

Raven : มันก็ฟังดูแปลกๆนะ แต่เธอควรจะทำแบบนั้น และจากความคิดของฉัน แฮ๊ง คิดถูกนะ เธอควรจะจัดการเขาก่อนที่เขาจะทำร้ายตัวเองหรือคนอื่นๆ

T.Scott : ผมเนี่ยนะ ที่โรวเรียนนั่น… ยังมีมิวแทนส์อีกเพียบ แล้วทำไมคุณ… แล้วทำไมคนอื่นๆถึงไม่ทำมันเองเล่า

Raven : ไม่มีใครทำแบบนั้นได้นอกจากตัวเธอ ไม่มีใครที่จะปลุกตัวเธอให้ตื่นและจัดการตัวเธอได้นอกจากเธอ นั่นเพราะเธอ คือ สก๊อตต์ ซัมเมอร์

Raven : และถึงแม้จะคิดว่าตัวเธอที่แกกว่านั้นออกลู่นอกทาง และทุกๆคนก็เพ่งเล็งมายังสิ่งที่เธอทำ ความเสียสละต่างๆที่เธอได้ทำลงไป และไม่มีใครที่อยากจะ…จะ… ไม่มีใครที่มีสิทธิ์ที่จะจัดการกับเธอ แต่เธอเท่านั้นที่อาจจะทำได้

Raven : ฉันคิดว่า แฮ๊งคิดว่าเธอคงจะเกลียดตัวเองมากพอที่จะหยุดเรื่องนี้ ก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้

คำพูดต่างๆของ Mystique เสียดทางใจ T.Scott เป็นอย่างมาก จนเขาคิดว่าเธอไม่ธรรมดาแน่ๆ และต้องถามตัวตนของเธออีกครั้ง

T.Scott : แล้วนี่คุณเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้

Raven : ฉันไม่อยากจะโกหกเธอนะ สก๊อตต์ ฉันมีภูมิหลังที่ไม่ดีสักเท่าไหร่ ฉันอาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีมาตลอด โลกใบนี้เองก็ไม่ดีกับฉันนักเหมือนกับที่ฉันไม่ได้ดีกับมัน

Raven : แต่ฉันก็เคารพในตัว ชาล เวียร์ นะ เพราะเขาเป็นชายเพียงคนเดียวที่ที่คิดถึงฉันในฐานะของมนุษย์ ในฐานะของมิวแทนส์ ฉันเคารพเขามากพอที่จะทิ้งสิ่งที่ฉันทำอยู่และมาตามหาตัวเธอ และช่วยให้เธอจัดการเรื่องต่างๆของเธอได้

Raven : มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยที่สุดเท่าที่ฉันจะทำให้เขาได้ เธอก็รู้นี่ว่าฉันไม่ได้อยู่บอกลาเขาด้วยซ้ำ

T.Scott : แล้วคุณจะทำยังไงล่ะ ถ้าคุณเป็นผม

Raven : ถ้าฉันเป็นเธอ…

Mystique เปลี่ยนร่างตัวเองเป็น Cyclops

Raven : ฉันก็จะกลับไปยังโรงเรียนและนำทีมของฉัน และฉันจะดูว่าโรงเรียนนั้นกลายเป็นอะไรไปแล้ว มันสะท้อนให้เห็นความตั้งใจแต่แรกเริ่มได้หรือไม่ แล้วฉันก็จะจัดการมัน จากนั้นก็จะตามหาตัวฉันเองที่แกกว่าและจัดการเขาเช่นกัน

Raven : และจากนั้นฉันก็คงจะกลับไปยังช่วงเวลาที่ฉันจากมา และเริ่มต้นใหม่พร้อมกับสิ่งที่ฉันรับรู้มาจากปัจจุบัน นั่นดูท่าจะสุดยอดไปเลยนะ

T.Scott : แล้วทำไมคุณไม่ทำซะเลยล่ะ

Raven : ก็เพราะฉันไม่ใช่เธอไง ฉันไม่ได้มีความดุร้ายเหมือนอย่างเธอ…

T.Scott : เฮ้ ผมไม่ได้ดุร้ายนะ

Raven : นี่ สก๊อตต์ ทุกๆอย่างของเธอที่เธอเป็นคือความดุร้ายและโหดเหี้ยม เพราะเมื่อเธอเห็นว่ามันมีบางสิ่งที่ผิดปกติขึ้นมาบนโลกใบนี้แล้วละก็ มันจะไม่มีอะไรเลยที่จะหยุดเธอที่จะทำให้มันกลับมาถูกต้องอีกครั้งได้

Raven : ใช่ไม่มีเลย และนั่นแหละคือสิ่งที่ตัดสินถึงความโหดเหี้ยมและดุร้าย เธอเคยไปยังโรงเรียนมาแล้วใช่มั้ย

T.Scott : ใช่

Raven : แล้วเธอชอบสิ่งที่เห็นมั้ยล่ะ

T.Scott : อันนั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

Raven : เธอไม่รู้เนี่ยนะ

Raven : ฟังนะโรงเรียนของเธอถูกเจ้าสัตว์พันธ์ทางอย่างวูฟเวอร์รีนเทกโอเวอร์ไป แล้วเขาก็จะสอนพวกเด็กมิวแทนส์ให้กลายมาเป็นเครื่องจักรสังหารของเขา นั่นมันไม่ใช่ความฝันของ ชาล เซเวียร์ นั่นมันไม่ใช่สิ่งที่เธอสู้เพื่อมัน และสูญเสียไปเพื่อมันด้วย

(เจ๊ครับ รู้สึกเจ๊จะใส่ไฟใช่มั้ย)

Mystique พูดไปพร้อมเปลี่ยนร่างตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆเดินห่างจากเขาไป

T.Scott : เดี๋ยวสิ คุณจะไปไหนน่ะ

Raven : วูฟเวอร์รีนกำลังตามรอยเธอมาอยู่ และเขากำลังจะมาถึงแล้ว

T.Scott : ตามรอยผมเนี่ยนะ

Raven : เขาเป็นนักแกะรอยน่ะ และบางทีเธอก็อาจจะต้องเป็นแบบนั้นเหมือนกันนะ และนี่คือข้อคิดสำหรับวันนี้ เธออาจจะต้องเริ่มจดโน้ตถึงสิ่งที่คนอื่นๆทำลงไปได้แล้ว จับตามองพวกมิวแทนส์ และศึกษาพวกเขา เพื่อทำเป็นกลยุทธ์และยุทธศาสตร์ต่างๆ เข้าใจใช่มั้ย

Raven : มันรู้สึกดีจริงๆนะที่ได้พบกับเธอแบบนี้ ฉันน่ะเป็นแฟนตัวยงของเธอคนที่แกกว่าเลยล่ะ

T.Scott : แล้วผมจะหาคุณเจอได้ยังไงล่ะ

Raven : เธอไม่ต้องหาตัวฉันหรอก ที่เธอต้องหาน่ะคือตัวของเธอเอง จากสิ่งๆต่างในตัวเธอ

หลังจากที่ Mystique จากไป T.Scott ก็ยืนคิดอยู่สักพักก่อนที่ Wolverine จะมาถึงตัวเขา

Wolverine : เฮ้ นี่นายคิดจะปล้นธนาคารหรือเปล่าเนี่ย

T.Scott : ทำไมคุณถึงยังไม่ฆ่าผมทิ้งล่ะ

Wolverine : ก็ฉันเพิ่งจะได้พบกับแกเองนี่

T.Scott : ไม่ใช่แบบนั้น ผมหมายถึง…ตัวผมเอง ที่แกกว่าน่ะ เพราะดูแล้วคุณทำได้แน่ๆ และจากที่เห็นก็ชัดเจนแล้วว่าคุณอยากจะทำแบบนั้นด้วย

Wolverine : เออ และฉันจะฆ่าแกตรงนี้ก็ได้ และถ้ามันเป็นไปตามที่ฉันคิดละก็นะ กำจัดแกทิ้ง มันจะทำให้ตัวแกทั้งคู่หายไป

T.Scott : ใช่และนั่นจะช่วยแก้ไขปัญหาของพวกคุณได้

Wolverine : บางทีฉันอาจจะอยู่มานานจนคิดว่าการเข่นฆ่านั้นเป็นเรื่องง่าย การช่วยเหลือใครกลับเป็นเรื่องที่โคตรยากกว่ากันเยอะ และบางทีก็อาจจะเป็น ชาล เซเวียร์ นั่นแหละที่ทำให้ฉันคิดแบบนั้น

Wolverine : เอ้า ขึ้นมาได้แล้ว แกทำให้ฉันเสียเวลาไปทั้งวันแล้ว

T.Scott : แล้วถ้าผมช่วยไม่ได้ล่ะ

Wolverine : แกก็ลองขโมย @%$%$+ ของฉันอีกสิ ฉันจะได้สับของของแกทิ้งแน่

แล้วทั้งคู่ก็เดินทางกลับไปยังโรงเรียน

(มอเตอร์ไซต์พี่ล่ะ)

ทางด้าน Mystique ก็กำลังเดินอยู่บนถนนกลับไปยังรังของเธอ จนรถตู้คนนึงมาจอดรับเธอ และชายคนที่บอกเรื่องของ T.Scott แก่เธอก็โผล่หน้าออกมา

??? : นั่นมันอะไรกัน ฉันคิดว่าเธอไม่ใส่ใจเรื่องของพวกนั้นซะอีก

Raven : นายหมายถึงพวก เอ็กซ์เม็น น่ะเหรอ? ก็แค่ตามน้ำไปเรื่อยนั่นแหละ

??? : ตามน้ำอะไรเล่า

Raven : ก็ เอ็กซ์เม็น พวกนั้นกำลังไล่ล่ากันเอง ดังนั้นระหว่างนี้พวกนั้นคงจะไม่ใส่ใจกับเรื่องอื่นๆ หรอก

Raven : และนั่นก็ทำให้เราสามารถจัดการแผนการของเราจนเสร็จสิ้นได้เลย

Raven : และต้องขอบใจ ด็อคเตอร์ แฮ๊ง แม็คคอย จริงๆ ที่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ใส่เผ่าพันธุ์มิวแทนส์แบบนี้ และฉันก็เพิ่งจะจุดชนวนมันเมื่อกี๊นี้เอง และมันจะเล่นงานพวกนั้นทั้งหมด

และที่โรงเรียน

Kitty : เอาล่ะมาทางนี้ ขอเวลาให้ฉัน 50 นาทีนะ

T.Bobby : ตั้ง 50 นาที เพื่ออะไรกัน

Kitty : ถามได้ก็เวลาฝึกน่ะสิ ฉันคือ คิตตี้ ไพรด์ ผู้ฝึกสอนคนใหม่ของพวกเธอ เอาล่ะมาใช้เวลา 50 นาทีในการ วอร์มอัพ กัน

T.Bobby : ห๊า ใช้เวลาตั้ง 50 นาที เพื่ออุ่นเครื่องเนี่ยนะ

T.Hank : แล้ว วอร์เร็น กับ สก๊อตต์ ไปไหนซะล่ะเนี่ย

(พี่แกเรียนรู้ไวเนอะ ใช้ Ipad ซะละ อย่ากลับบ้านล่ะหนู)

Kitty : เดี๋ยวพวกเขาก็มีของพวกเขาเองล่ะน่า

Kitty : แล้ว บ็อบบี้ เดรก ถ้าเธออยากจะอยู่ในยุคนี้ เธอก็ต้องเข้ารับการฝีกฝนตรงนี้… และฉันนี่แหละที่จะฝึกเธอ

T.Bobby : แล้วไง ผมสร้างน้ำแข็งได้นะ

Kitty : ด้วยไอ้ร่างผมกระหร่อง ยังกับเด็กขี้แยนั่นน่ะเหรอ

T.Bobby : นี่ฟังนะคุณผู้หญิง ผมน่ะเป็นเอ็กซ์เม็นมากว่า…

Kitty : อะไรนะ 3 อาทิตย์เหรอ

T.Bobby : แล้วไงผมสู้กับ แม็กนีโต้ มาแล้วนะ

Kitty : ใช่ฉันเห็นแล้ว ที่เธอปาบอลหิมะเล่นกับเขาใช่มั้ย

T.Bobby : งั้นคุณรู้จัก ยูนัส ผู้ไม่มีวันถูกแตะต้องมั้ย ผมนี่แหละที่เกือบจะแตะตัวเขาได้ (เอ่อ นั่นมันฟังดูแปลกๆแฮะ)

Kitty : ถามจริง เจ้าหมอนี่มันกวนโอ๊ยแบบนี้ตลอดเลยเหรอ

T.Jean : ก็แบบนี้แหล่ะค่ะ แล้วของคุณไม่ใช่เหรอคะ

Kitty : มันก็รู้สึกแปลกๆอ่ะนะ คิดว่าฉันจะเคยชินไปแล้วนี่สิ

T.Jean : นั่นก็แปลกจริงๆแหละ

Kitty : โอเคงั้นฉันจะบอกเธอไว้เลยละกัน เจ้าหัวกลม นายวิ่งเข้ามาอัดฉัน โดยที่ไม่ใช้พลังอะไรเลย…ไม่มีแน่นอน แล้วฉันจะไม่อ้อนวอนให้นายมาซ้อมอีกเลย

T.Bobby : แต่ผมไม่ต่อยผู้หญิงอ่ะ

Kitty : จะอะไรนักหนาเนี่ย เจ้าคนกีดกันทางเพศ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงตอนนี้ ฉันคือศัตรูที่ดุร้ายของนาย

T.Bobby : อย่ามาว่าผมแบบ…

Kitty : ฉันรู้นะว่า พ่อแฮ๊งที่อยู่ตรงนั้นน่ะเป็นคนฉลาดคนนึง… แต่ฉันกลับไม่ได้คิดถึงนายเลยว่าเป็นไอ้บ้าคนนึง

T.Bobby : เดี๋ยวก่อนซี่ ฟังนะ อย่ามาเรียกผมว่า…

Kitty : งั้นก็เลิกขัดขืนแล้วมาซ้อมกันในเวลา 50 นาทีนี้ หรือไม่งั้นก็แสดงให้ฉันว่านายสู้แบบลูกผู้ชายเป็น ว่าไงล่ะเจ้าหนูน้ำแข็งใสหัวปิงปอง

T.Bobby : ก็บอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกผมว่า…

T.Bobby : น้ำแข็งใส ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกก

T.Bobby โดนยั่วโมโหจนชกออกไป แต่ Kitty รับได้แบบชิวๆ และจับเขาทุ่มลงไปแบบสบายๆ

Kitty : และนั่นแหละคือสาเหตุที่ว่าทำไมเธอถึงต้องการการฝึกฝน ดังนั้นจากนี้ไปฉันหวังว่านายจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ไม่งั้นเตรียมเจ็บตัวไว้ได้เลย

T.Hank : ดูซิว่าใครกลับมาแล้ว

ในที่สุด T.Scott กับ Wolverine ก็กลับมาถึงโรงเรียนซักที โดย T.Scott ถืออะไรกลับมาด้วย

Kitty : แล้วเป็นไงบ้าง

Wolverine : ขับมา 2 ชั่วโมง มันไม่พูดอะไรเลย ต่อจากนี้เป็นหน้าที่ของเธอแล้ว

Storm : ขอบคุณมากที่ไม่ฆ่าเขาซะก่อน

Wolverine : ยังไงก็ตาม ผมเป็นหนี้คุณนะ ทีนี้เราก็หายกันแล้ว

ทางด้าน T.Scott ก็เดินตรงไปหาเพื่อนๆของเขา และมอบของที่เขาถือมาให้กับ T.Jean

มันคือบัตรเชิญไปยังงานแต่งงานของ Scott และ Jean นั่นเอง นั่นคือสิ่งที่เขาเจอในกล่องใบนั้น T.Jean ที่ได้อ่านก็ตกตะลึง และหันกลับมาทั้งน้ำตาทันที ส่วน T.Scott ตอนนี้ได้เดินกลับไปที่ตึกคนเดียว ท่ามกลางความเงียบงัน

เล่มหน้า

The Avengers

Unus the Untouchable หรือ ยูนัส ผู้ไม่มีวันถูกแตะต้อง

เป็นตัวละครที่ปรากฏในซีรี่ย์ X-Men ร่างกายของเขามีสนามพลังที่จะช่วยปกป้องเขาให้พ้นจากอันตรายต่างๆ เขาเคยเป็นสมาชิกของ Brotherhood of Evil Mutants และเป็นเพื่อนกับ Blob

เขาเคยตายอยู่ 2 ครั้ง ครั้งแรกนั้นสนามพลังของเขาเริ่มจะควบคุมไม่ได้ และมันปั่นป่วนยิ่งขึ้นการโจมตีของ Hulk ในขณะที่เขาและ Blob สู้กับ Spider-Man ที่ New York และสุดท้ายสนาพลังของเขาก็ผลักดันอากาศออกซิเจนออกไป จนเขาตายในอ้อมแขนของ Blob ในที่สุด

ครั้งที่สอง Unus สูญเสียพลังไป จากเหตุการณ์ House of M แต่ก็ได้พลังกลับมาในภายหลัง และเข้าไปเกี่ยวพันกับเหตุการณ์การต่อสุ้กันของ Inhuman และ เหล่ามิวแทนส์ที่ได้รับพลังกลับมาที่ Genosha แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ควบคุมพลังที่เริ่มจะพัฒนาจนเกินขีดจำกัดไม่ไหว ซึ่งทั้ง Inhuman และ เหล่ามิวแทนส์ที่ได้รับพลังคืนมาก็พยายามจะช่วยเขา แต่มันสายเกินไป ภายหลังจากสนามพลังของเขาสลายไป ก็พบว่าเขาตายจากการขาดออกซิเจน (อีกแล้ว)

ล่าสุดเขาฟื้นขึ้นมาด้วยฝีมือของ Eli Bard เพื่อทำให้ Selene : Black Queen กลายเป็นเทพี

ข้อมูลจาก Wiki และ Comicvine

เผยแพร่ครั้งแรกที่ : Bank-Genesis Comics For Fun