DC Comic: Wrath of The First Lantern : Green Lantern Corps 18 : ชีวิตที่ถูกทำลาย
เรื่อง : Peter J. Tomasi
ภาพ : Chrisscross, Scott Hanna
วางจำหน่าย: 13 มีนาคม 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics
ตลอดเ้วลาที่ผ่านมา John Stewart ถูกนับถือให้เป็น “แบบอย่่าง” ของ Green Lantern ทุกคนในองค์กร ด้วยพลังความมุ่งมั่นอันเข้มแข็ง และพลังใจที่เหมือนไม่มีวันสั่นคลอนได้
ทว่าในครั้งนี้เขาจะทำอย่างไรเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่พลังความมุ่งมั่นของเขานั้นไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง!!
.
.
.
*เหตุการณ์ในเล่มนี้เกิดขึ้นก่อนเหตุการณ์ใน Red Lantern เล่ม 17
ในห้วงแห่ง “จักรวาลภายในจิตใจ” แห่งหนึ่ง First Lantern ได้เข้าหาเหยื่อรายต่อไปของมันแล้ว!
Green Lantern John Stewart และ Star Sapphire Fatality กำลังโดน First Lantern ดึงเอาเหตุการณ์ในชีวิตของพวกเขาออกมา
(ตรงนี้คนวาดดูจะจำผิดแฮะ เพราะ Fatality ไม่เคยเป็น Alpha Lantern มาก่อน คนที่เป็นคือตัวละครที่หน้าคล้ายๆกันชื่อ Budikka ต่างหาก คาดว่าคงจะมีการแก้ไขจุดนี้ในตอนที่รวมเล่ม)
First Lantern : สมัยที่เจ้ายังหนุ่ม เจ้ามีชีวิตที่เรียบร้อยและสงบสุขนะจอห์น สจ๊วต…จนกระทั่งแม่ของเจ้าตัดสินใจที่จะต่อสู้กับความอยุติธรรมในสังคมด้วยวิธีเดียวที่หล่อนรู้จัก
First Lantern : ซึ่งการต่อสู้นั้นก็ทำให้นางต้องตายไป
John : หยุดนะ…อย่ามายุ่งกับครอบครัวของฉัน…
First Lantern : แต่เจ้าเห็นนี่ไหม มันมีสถานการณ์ที่มันไม่เกิดขึ้นอยู่ด้วยนะ
First Lantern : จากการที่ลูกชายของนางตัดสินใจอย่างฉับพลันโดยไม่คิดถึงความปลอดภัยของตัวเอง…
First Lantern : …แม่ของเจ้าก็มีชีวิตอยู่เพื่อสู้ต่อในวันข้างหน้า…
First Lantern : …จนในที่สุดก็ได้ขึ้นเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดเป็นอันดับสองในดินแดนของเจ้า
First Lantern : มันเป็นช่วงเวลาที่น่าภาคภูมิใจ…หนึ่งในหลายๆสิ่งที่เกิดขึ้นจากการที่ลูกกระสุนพลาดเป้าไปในวันนั้น…
First Lantern : …และมันก็ทำให้เจ้ามุ่งมั่นต่อการก้าวสู้จุดที่สูงขึ้นกว่าเดิม…
First Lantern : …การสร้างสรรค์สิ่งที่เจ้าสามารถมองเห็น…และสัมผัสมันได้…
First Lantern : …แทนที่จะเป็นชีวิตที่เต็มไปด้วยเลือดและฝุ่นทราย
First Lantern : แต่การทดสอบที่แท้จริงของเจ้าเริ่มขึ้นเมื่อตอนที่เจ้าได้แหวนพลังมานี่แหละนะ
First Lantern : เมื่อตอนที่มันสวมเข้ากับนิ้วของเจ้า ข้าเชื่อว่าเจ้าคงไม่แม้แต่จะคิดเลยล่ะสิ…
First Lantern : …ว่าแหวนที่ส่องแสงสว่างขนาดนั้นจะนำความมืดมนมาสู่ชีวิตคนได้มากขนาดไหน
First Lantern : และมันก็เริ่มขึ้นด้วย…
First Lantern : ความพินาศของดาวเคราะห์ซานชิ
ในวันนั้น John ที่ยังเป็นเพียง Green Lantern มือใหม่ ได้ไปพบกับแผนการที่จะทำลายล้างดาวเคราะห์ Xanshi แต่ทว่าเขากลับไม่สามารถหยุดมันได้…เพราะเครื่องจักรนั้นเป็น “สีเหลือง”!
(ในอดีตตอนที่ Parallax ร่างอวตารแห่งแสงสีเหลืองถูกขังไว้ใน Central Power Battery บน Oa นั้นมันได้ส่งผลให้แหวนพลังของ Green Lantern ไม่อาจใช้กับวัตถุที่มีสีเหลืองได้ แต่ต่อมาเมื่อ Parallax ถูกปลดปล่อยออกมาจาก Central Power Battery ก็ทำให้แหวนพลังของ Green Lantern ไม่มีจุดอ่อนนี้อีกต่อไป)
First Lantern : ใช่แล้ว เจ้าก็เป็นเหมือนพวกแลนเทิร์นอีกมากมายก่อนหน้าเจ้าและหลังจากเจ้า ที่หลังจากได้รับแหวนพลังมาแล้วก็เชื่อมันในมันมากเกินไป
First Lantern : แต่เมื่อโอกาสที่จะช่วยเหลือชีวิตนับล้านบนซานชิสูญสลายไป เจ้าก็สูญเสียความต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ไปด้วย
John : ถึงฉันจะจิตตกจนแทบจะเสียสติ แต่ฉันก็แน่ใจว่าฉันไม่ได้ทำอะไรบ้าๆลงไป!
First Lantern : ไม่หรอกจอห์น ข้าเกรงว่าความอ่อนแอของเจ้าเป็นฝ่ายชนะ…
First Lantern : …และจากการที่เจ้าไม่สามารถทนรับต่อความล้มเหลว เจ้าก็ทำในสิ่งที่จะเป็นการตัดสินใจครั้งสุดท้ายในชีวิตของเจ้าไป
John : ไม่…ฉันไม่ได้ยิงตัวตาย…ฉันตั้งสติได้และปรับปรุงตัวเองเพื่อเป็นแลนเทิร์นที่ดีที่สุดที่ฉันจะเป็นได้!
First Lantern : เดี๋ยวเราค่อยกลับไปคุยเรื่องนั้นกันต่อแล้วกัน…เพรามันมีเรื่องอื่นให้เล่นอีกเยอะเลยเชียว…
First Lantern : อย่างเช่นสตาร์แซฟไฟร์แสนสวยที่ข้าหลงลืมไปนี่
Fatality : นี่แกผุดขึ้นมาจากนรกขุมไหนกัน?!?
First Lantern : ก็อันที่เจ้าพวกการ์เดี้ยนมันขังข้าไว้ไงล่ะยาร่าแห่งซานชิ
Fatality : อย่าได้บังอาจเอ่ยชื่อของฉันเชียวนะเจ้าโรคจิต!
First Lantern : ช่างเป็นฝีปากที่แหลมคมซะจริงนะสำหรับหัวใจที่เต็มไปด้วยความรักเช่นนี้น่ะ…
Fatality : แน่จริงแกก็ลองปล่อยฉันดูสิ แล้วแกจะรู้ว่าปากกับฟันของฉันมันคมขนาดไหน!
John : เอามือแกออกจากตัวเธอนะโว๊ย!
First Lantern : …ความรักของผู้รอดชีวิตสุดท้ายของครอบครัวและดวงดาวที่ถูกทำลายล้าง…ที่ถูกแย่งไปจากเจ้า
First Lantern : ความรักที่แสนจะทรงพลัง…
First Lantern : …และอันตรายจนถึงตายเลยทีเดียว
First Lantern : ทว่าการล้างแค้นมันไม่สามารถจะเติมเต็มหลุมดำมืดในหัวใจของเจ้าได้…เพราะการสูญเสียมันยิ่งใหญ่มหาศาลเหลือเกิน…ใช่ไหมล่ะยาร่า?
First Lantern : อืม ข้านึกออกแล้ว…
First Lantern : ถ้าหากว่าโศกนาถกรรม…มันมีจุดหักมุม…ที่เหมาะสมกว่า…แบบนี้ล่ะ
เมื่อเห็นว่าพวกเขาหวั่นไหวจนเข้าทางมันเต็มที่แล้ว First Lantern ก็ลงมือต่อไปให้รุนแรงกว่าเดิม
คราวนี้มันแสดงภาพสิ่งที่จะเกิดขึ้นหากว่า John ตอบรับการคัดเลือกเป็น Alpha Lantern
(ในตอนที่พวก Guardians คิดสร้างหน่วยรบไซบอร์ค Alpha Lantern ขึ้นมานั้น John ก็เป็นหนึ่งในตัวเลือกที่พวกนั้นต้องการ แต่เขาก็ตอบปฏิเสธไป)
ผลที่ได้นั้นมันช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง…
แล้วมันก็ไปสู่เหตุการณ์ช่วง War of The Green Lanterns ที่ Krona ใช้พลังแห่งร่างอวตารแห่งแสงทั้ง 7 เข้ายึดครอง Green Lantern Corps และจะใช้พวกเขาในการเปลี่ยนแปลงจักรวาลให้เป็นไปตามที่มันต้องการ
ในตอนนั้น John ได้ตัดสินใจที่จะใช้พลังแห่งความมืดและความตายที่แฝงอยู่ในตัว Mogo มาตั้งแต่ช่วง Blackest Night มาใช้ทำลายล้าง Mogo ที่กำลังส่งแหวนพลังสีเขียวที่แปดเปื้อนไปยังคนทั่วจักรวาลเพื่อนำพวกเขามาเป็นทาสของ Krona มากขึ้นเรื่อยๆ
แต่มันได้เปลี่ยนแปลงบางฉากไป…
John : …ไม่…ฉันไม่มีทางทำแบบนั้น…ฉันไม่มีวันทำแบบนั้น…
Fatality : มันกำลังบิดเบือนสิ่งที่เกิดขึ้นจอห์น…มันบิดเบือนความเป็นจริงเพื่อสูบเอาพลังของเรา…
First Lantern : บางทีเจ้าอาจจะพูดถูกนะแซฟไฟร์เอ๋ย บางทีเจ้ากรีนแลนเทิร์นนี่ไม่ควรจะหลั่งน้ำตาเพื่อเพื่อนของมันเร็วไปนัก เพราะข้ายังสามารถบิดเบือนให้ผลที่ออกมามันต่างออกไปได้อีก
First Lantern : จากที่ดูเหมือนว่าความรู้สึกผิดจากการทำลายดาวไปดวงหนึ่งมันยังไม่เพียงพอสำหรับเจ้า…ทำให้ไคล์ เรย์เนอร์ต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่างเสียเอง…
First Lantern : และเขาก็พบทางอื่นที่จะหยุดยั้งโมโกและเอาชนะโครน่า…
First Lantern : …และพิสูจน์ให้เห็นว่าวิธีของเจ้าไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเสมอไป
First Lantern : และนี่ก็คืออีกตัวอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้…
มันแสดงเหตุการณ์ที่ John และพรรคพวกโดนพวก The Keepers จับเป็นเชลย และโดนพวกมันทรมาณเพื่อบอกรหัสผ่านระบบรักษาความปลอดภัยของ Oa ให้กับมัน
ซึ่งหลังจากการทรมาณนับชั่วโมง ในที่สุด Kirrt 1 ใน Green Lantern ที่โดนจับมากับเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป และจะบอกรหัสให้กับพวกมัน…John ที่ไม่มีทางเลือกจึงต้องฆ่า Kirrt เสียเพื่อปกป้องพวกพ้องอีกนับไม่ถ้วนที่อาจต้องตายหากพวก The Keepers บุกไปยัง Oa ได้!
First Lantern : …เมื่อชะตากรรมของโออาร์แขวนอยู่บนเส้นด้าย…นั่นก็ทำให้ผลของการตัดสินใจของเจ้ามันแจ่มชัดขึ้นมาอีก
John : ฉันไม่ได้ชอบในสิ่งที่ฉันจำเป็นต้องทำนะเจ้าสารเลว…แต่ฉันทำสิ่งที่ฉันคิดว่าถูกต้อง…ทำในสิ่งที่จำเป็นต้องทำ!
First Lantern : เจ้าบอกตัวเองอย่างนั้นมาตลอดใช่ไหมล่ะ?
First Lantern : ทีนี้มาลองดูสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นในอีกมุมมองหนึ่งกันดีกว่า
แล้วมันก็แสดงภาพเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันสลับบทของ John กับ Kirrt และทำให้ John เป็นฝ่ายโดน Kirrt ฆ่าตายแทน!!
First Lantern : เจ้าเหนื่อยหรือยังล่ะจอห์น? เจ้าเหนื่อยกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้หรือยัง?
John : …ไอ้สารเลวเอ๊ย…
First Lantern : ด้วยความผิดมากมายที่เจ้าทำลงไป…ที่จริงหากเจ้าฆ่าตัวตายไปตั้งแต่ตอนดาวเคราะห์ซานชินั้นมันก็นับว่าเป็นสิ่งที่เหมาะสมแล้วล่ะนะ…
First Lantern : …เพราะไม่ว่าเจ้าจะทำอะไร เจ้าก็จะมีเลือดหยดเป็นทางอยู่เบื้องหลังเสมอ…
First Lantern : …ซึ่งถ้าหากเลือดที่หลังรินนั้นมันไม่ใช่เลือดของเจ้า…ก็ต้องเป็นเลือดของคนอื่น
First Lantern : ซึ่งทุกการตัดสินใจของเจ้ามันก็นำมาสู่ที่เดียวกันทั้งนั้นจริงไหมล่ะ?
First Lantern : ซึ่งนั่นก็คือลานประหารของโออาร์ยังไงล่ะ
ในที่สุดจิตใจของ John ก็รับไม่ไหวอีกต่อไป และนั่นก็ทำให้ First Lantern ได้ในสิ่งที่มันต้องการ
John : …พอซะที…ไอ้พยาธิดูดเลือด…
First Lantern : พลังแห่งความมุ่งมันและความรัก มันช่างทรงพลังแต่ในขณะเดียวกันมันก็ช่างอ่อนแอเสียเหลือเกิน
Fatality : …ได้โปรดเถอะ…พอซะที…
First Lantern : ชีวิตอันไร้ค่าของพวกเจ้ามันเป็นไปตามที่ข้าทำให้มันเป็น เจ้าทำในสิ่งที่ข้าต้องการให้เจ้าทำ และเป็นในสิ่งที่ข้าต้องการให้เจ้าเป็น
การล่าเหยื่อเพื่อฟื้นฟูพลังของ First Lantern ยังคงดำเนินต่อไป…แล้วนี่เหยื่อรายต่อไปของมันจะเป็นใครกัน?
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ
ป.ล.ลายเส้นคนวาดนี่น่ากลัวมากT-T
First Lantern ทำตัวยังกับพระเจ้าเลย
กะเเล้วว่า ตา John เอา First Lantern ไม่อยู่หรอก
ตอนนีนึกไม่ออกจริง ๆ ใครจะสู้ First Lantern ได้
ตกลงพลังของมัน คือการ เ้ข้าไปสอดส่องอดีตชาวบ้านและดูดพลังสินะ
“จอมดูอดีตชาวบ้านแห่งจักรวาล” O.o
โดนเก็บไปอีก2 ฮ่าๆ ถ้าจะเทพขนาดนี้นะวอลธูม
ขอบคุณมากครับ
เดาว่าตอนจบ ฮาลจะโดนจู่โจม แต่ทำยังไงก็เปลี่ยนอดีตไม่ได้และเอาชนะได้
เดาว่า ฮาลเป็น Black Lantern ตัดกับพวกมีชีวิตแล้ว คงไม่แคร์แล้วมั้งครับ 55+
ไม่รู้คิดไปเองเปล่า หน้าสุดท้าย John ไม่มีผม 555