Supergirl #16 : H’el on Earth part 8 : Fast & Faster
เรื่องโดย : Mike Johnson
ภาพโดย : Mahmuo Asrar
วางจำหน่าย : 23 มกราคม 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ศึกประชันความเร็วระหว่าง Supergirl และ The Flash เริ่มขึ้นแล้ว เขาจะสามารถต่อกรและช่วยเหลือ Supergirl ได้หรือไม่

.

บนเทือกเขาหิมาลัย ก่อนหน้านี้

มียานอวกาศลำหนึ่งลงจอดบนเทือกเขาด้านบนนั้น

“มันได้เริ่มขึ้นแล้ว”

“ที่นี่ สูงขึ้นมาบนเทือกเขาที่เหล่ามนุษย์เรียกมันว่า หิมาลัย และมันสูงจนเกินกว่าสายตาของเหล่าผู้คนจะมองเห็น”

“และที่นี่เอง ที่เส้นทางอันมืดมนสู่ความพินาศของพวกนั้นกำลังจะเริ่มขึ้น”

ชายคนหนึ่ง เดินออกมาจากยานลำนั้น ด้วยสภาพอิดโรย ก่อนจะล้มลงไป

“มันเริ่มต้นขึ้นจากฝีมือของชายที่เดินทางมายังโลกใบนี้ ด้วยตนคนเดียว…”

“…และด้วยจิตใจ รวมไปถึงร่างกายที่แหลกสลาย”

เมื่อเห็นหน้าชัดๆ ชายคนนี้ก็คือ H’el นั่นเอง และเขาใช้มือของตัวเองกรีดสัญลักษณ์รูปตัว S ขึ้นบนอกของเขา

และข้างๆ มีใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างกายของ H’el และคำพูดเหล่านี้ก็คือคำพูดของมันนั่นเอง

??? : มันคงจะถึงเวลา ที่นายท่านได้บอกไว้แล้ว

??? : บางทีเขาอาจจะแสดงความกรุณาต่อผองเรา

ป้อมปราการแห่งความสันโดษ ปัจจุบัน

The Flash วิ่งผ่านเข้ามาภายในป้อมเพื่อช่วยเหลือ Supergirl และตอนนี้เขาทำสำเร็จ เขาวิ่งทะลุออกมาได้แล้ว

The Flash : กะ เกือบแล้ว อั๊กก อะ อีก นะ นิดเดียว

The Flash : ออกมาได้แล้ว

The Flash ที่ออกมาได้พักเหนื่อยหลังจากที่เขาต้องเพ่งสมาธิใช้พลังการเคลื่อนไหวโมเลกุลอย่างแม่นยำอยู่นาน

The Flash : ฉันจะไม่ใช้พลังสั่นสะเทือนโมเลกุล ผ่านอะไรอีกแน่ และไม่คิดว่าตอนนี้ฉันจะทำได้ซะด้วยสิ

??? : กลับไปยังที่ที่นายมาซะ

The Flash : อะ….

??? : ฉันพูดเอง

Supergirl : ออกไปซะ

Supergirl ที่ตอนนี้อยู่ข้างเดียวกับ H’el ได้เข้าปะทะกับ The Flash ทันที

“ทุกๆอย่างนี่เป็นความผิดของ Kal-El นอกจากจะไม่ยอมช่วยฉันแล้ว เจ้าญาติตัวดีของฉัน – หรือที่ชาวโลกเรียกกันว่า ซุปเปอร์แมน ยังพยายามที่จะหยุดยั้งแผนการของ H’el ที่จะย้อนเวลากลับไปเพื่อช่วยเหลือดาวคริปตันก่อนที่มันจะตายอีก”

“ทั้ง Kal และเพื่อนของเขาที่เรียกตัวเองว่า “สมาพันธ์ยุติธรรม” ได้บุกเข้ามาจากหลายทาง และคิดว่าพวกเขาจะสามารถเล่นงานพวกเราได้”

“แต่พวกเขาคิดผิด”

Kara : ฉันรู้ว่าทำไมพวกนายถึงมาอยู่นี่นี่ แผนการของพวกนายมันไม่ได้ผลหรอก

The Flash : ผม…. อั๊ก ขอร้องล่ะ อั๊ก… หยุดนะ

The Flash เบรกอย่างเร็ว และมันแรงจนสะบัดตัว Kara หลุดออกมา

“เขาเร็วมาก บางทีอาจจะเร็วกว่าคาล หรือแม้แต่ฉันซะอีก”

“ฉันเคยปะทะกับคาลตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเราพบกัน ฉันไม่รู้ว่าเพื่อนของเขาแข็งแกร่งแค่ไหน หรือมีอยู่มากเท่าไร”

“แต่ถ้าฉันทำแบบนี้… ถ้าฉันเข้าปะทะกับพวกเขา มันจะไม่มีทางหันหลังกลับได้อีกแล้ว”

“แต่ถ้านั่นหมายถึงการช่วยเหลือดาวคริปตันแล้วละก็… มันก็ย่อมไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว”

Kara ยิงลำแสงความร้อนเข้าใส่ The Flash แต่เขาก็หลบได้อย่างไม่ยากเย็น

The Flash : คุณ ชื่อ คาร่าใช่มั้ย นี่คาร่า ซุปเปอร์แมนได้สั่งผมมา 2 อย่าง

The Flash : อันแรก คือ พาคุณออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้…

The Flash : และอีกข้อเลยก็คือ อย่าให้คุณเล่นงานผมจนเละเป็นโจ๊ก

The Flash ใช้พลังความเร็วของเขาสร้างคลื่นพายุหมุนขนาดเล็กเข้าใส่ Kara จนกระเด็นไป

“หัวหมุนไปหมด… ต้อง… พยุงตัวไว้ให้ได้”

The Flash : เชื่อผมหน่อยสิ ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อสู้กับคุณนะ ผมมาเพื่อช่วยคุณ ขอร้องล่ะ ช่วยฟังผมหน่อยได้มั้ย

The Flash : ผมชื่อ แฟลช และผมอยู่ข้างเดียวกับคุณ เจ้าหมอนั่น H’el น่ะ เขาแค่หลอกใช้คุณ เขาแค่พูดในสิ่งที่คุณอยากจะฟัง เพราะมันจะทำให้คุณช่วยเหลือเขาไงล่ะ

The Flash : แต่ซุปเปอร์แมนรู้ความจริง และเขาส่งผมมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือคุณออกไปจากที่นี่ ก่อนที่คุณจะได้รับบาดเจ็บ แค่มากับผมแล้วคุยกับซุปเปอร์แมน…

Kara : แล้วไงล่ะ ก็แค่ไปฟังสิ่งที่เขาเคยพูดให้ฉันก่อนหน้านี้ ที่บอกว่ามันไม่มีทางช่วยเหลือคริปตันหรอกน่ะ

Kara : เขามันจะไปรู้อะไรเล่า

Kara : ฉันจะไม่ยอมให้นายมาหยุดสิ่งที่พวกเรากำลังพยายามทำหรอกน่า

จากนั้นทั้งคู่ก็เข้าปะทะกัน ซึ่ง The Flash เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วทำให้เขาได้เปรียบ แต่เขาก็แค่พยายามรั้งเธอไว้ โดยไม่ทำอะไรเธอมาก ส่วน Kara ก็เข้าปะทะอย่างจริงจัง ซึ่งเธอก็ไม่เคยพบใครที่รวดเร็วแบบนี้มาก่อน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เมื่อเธอจับเขาด้านข้างของเขาไว้ได้

และเข่าเข้าให้เต็มๆ จน The Flash แทบจะหวิดดับดิ้น และด้วยเรี่ยวแรงของเธอทำให้เขาด้านข้างของเขาหักลงทันที

The Flash : อ๊ากกก นี่ถ้าฉันไม่ได้ โอ๊ยย นี่ถ้าฉันไม่ได้สั่นโมเลกุลในช่วงวินาทีนั่นนะ เข่าเธอคงจะ… อัดทะลุกระโหลกฉันไปแล้ว

Kara : ฉันเองก็ไม่อยากจะทำร้ายนาย หรือใครก็ตาม แต่ฉันจะทำทุกๆอย่าง ทุกๆอย่าง เพื่อหยุดยั้งนาย

The Flash : ก็ยุติธรรมดี ซุปเปอร์แมนบอกให้ฉันมาคุยกับเธอ แต่ถ้าคำพูดไม่สามารถโน้มน้าวให้เธอมากับฉันได้…

The Flash : …ก็ให้ฉันทำมันทุกทางได้เลย

The Flash วิ่งเข้าไปอุ้ม Kara ขึ้นมาทันที

และพาเธอวิ่งทะลุกำแพงเข้าไปทันที โผล่มายังสถานที่อันแปลกตา

The Flash : ที่ไหนเนี่ย พวกเราไม่ได้อยู่ในป้อมแล้ว

Kara : ใช่ ถูกต้อง

เบื้องหน้าพวกเขาเต็มไปด้วยเหล่าสัตว์หน้าตาประหลาด ที่ไม่เคยพบเคยเห็น

Kara : แล้วมันไม่มีสวนสัตว์บนดาวของนายไงเล่า

The Flash : สวนสัตว์เหรอเนี่ย มันก็ต้องมีอยู่แล้ว แต่สวนสัตว์ของพวกเรามีกรงน่ะ –ว้าว ซุปเปอร์แมนมีสวนสัตว์ของตัวเองด้วยแฮะ

และด้วยสภาพตอนนี้ทำให้ทั้งคู่ต้องร่วมมือกันชั่วคราว ซึ่ง Kara ที่ไม่อยากจะเล่นงานสัตว์เหล่านี้ก็พยายามหาทางออก นั่นคือหากำแพงอื่นๆจะเป็นทางออกจากที่นี่ แต่ในขณะที่เธอกำลังพูดก็โดนสัตว์ตัวหนึ่งเกี่ยวคอไว้

ซึ่งเธอก็จัดการมันได้ไม่ยาก แต่ The Flash นี่สิ โดนลากตัวขึ้นฟ้าก็จบแล้ว Kara จึงต้องลงมือช่วยและพาเขาไปยังอีกที่นึง

แต่เมื่อออกมาปัญหาของ The Flash ยังไม่จบ

The Flash : นี่เธอได้ยินมั้ย มีสัตว์ตัวใหม่กำลังตรงมาหาเรา

“เดี๋ยวก่อนนะ ฉันรู้จักเสียงคำรามนั่น…”

ใช่แล้วมันคือ Krypto นั่นเอง ที่กำลังจะเข้าไปขย้ำ The Flash

The Flash : หยา…. นี่เธอ…เธอ รู้จักเจ้าตัวนี้มั้ยเนี่ย เดี๋ยวนะ ปลอกคอของเจ้านี่มัน

Kara : คริปโต้ คริปโต้มานี่

เมื่อได้ยินเสียงคนรู้จัก Krypto เปลี่ยนไปทำหน้าหมาใสซื่อไร้เดียงสาหน้ากอดขึ้นมาทันที

The Flash : …ซะ…ซุปเปอร์แมน…เลี้ยง…หมา…ด้วยหรือเนี่ย

Kara : คริปโต้ นี่ฉันเอง คาร่าไง นี่เจ้ารอดเหรอเนี่ย

Kara : อุ๊ฟ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะคิดถึงเจ้ามากขนาดนี้

และ The Flash ก็วิ่งดิ่งไปอีกทางอย่างรวดเร็ว ซึ่ง Kara คิดว่าเขากลัว Krypto จนหนีไป แต่ไม่เขาตรงไปยังห้องอาวุธต่างหาก

และ Kara ก็ดีใจที่ได้พบกับ Krypto แต่เธอก็ต้องสั่งมันรออยู่ที่นี่ก่อน ซึ่งการที่ได้พบ Krypto ยังมีชีวิตอยู่ก็ทำให้เธอคิดว่า สิ่งที่เธอทำนั้นถูกต้องแล้ว ไม่ว่า Kal กับพรรคพวกจะบอกว่ายังไงก็ตาม แต่แล้วเธอก็โดนยิงเข้าเต็มๆ

ด้วยฝีมือของ The Flash ติดอาวุธหนัก

The Flash : มันจบแล้ว คาร่า ซุปเปอร์แมนบอกให้ฉันใช้มันถ้าต้องการ และมันก็มาจากคลังอาวุธของเขา

The Flash : และเขาแทบจะมีอาวุธของพวกต่างดาวทุกชนิดอยู่ในนั้น และในนั้นเขาตรวจสอบพวกมัน เรียนรู้การใช้งานพวกมัน และนี่ก็คือหนึ่งในนั้น…

The Flash : เจ้านี่เป็นอะไรที่พิเศษหน่อย เพราะมันถูกออกแบบมาเพื่อจัดการชาวคริปตันโดยเฉพาะ และเขาเอามันมาจากเจ้าวายร้ายจอมอัจฉริยะที่เขาสู้ด้วยนอกโลกเมื่อกว่า 2 ปีก่อน

Kara : แล้วไง ฉันสนที่ไหนล่ะ ฉันจะไม่ยอมแพ้หรอกน่า…

The Flash เลยจัดให้อีกดอก

The Flash : ผมต้องขอโทษจริงๆนะ คาร่า

The Flash : มันได้รับพลังงานมาจาก พลังงานการเคลื่อนไหว และเจ้าพลังงานการเคลื่อนไหวนั่นนะ คือสิ่งที่ฉันทำอยู่ตลอด เพราะงั้นมันจะไม่มีวันหมดแม็ก ไม่จนกว่ามันจะสามารถทำให้คุณสลบลงไปได้

แต่จู่ๆ อาวุธชิ้นนั้นก็ปลดตัวเองออก

The Flash : เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

และร่างกายของเขา ก็กำลังโปร่งใส เขากำลังหายไป และมันเป็นเพราะแขกไม่ได้รับเชิญคนหนึ่ง

The Flash : นายเป็นตัวอะไรกันเนี่ย คาร่าขอร้องล่ะ เวลากำลังจะหมดแล้วนะ

แล้วในที่สุด The Flash ก็หายไป

H’el : มันจบแล้ว

Kara : มะ…มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา

H’el : พวกนั้นรู้ว่าพวกนั้นไม่สามารถหยุดพวกเราได้พลังที่มาจากโลกของพวกเขา ทำให้พวกเขาต้องหันไปพึ่งเทคโนโลยีที่พวกเขาแทบจะไม่เข้าใจเกี่ยวกับมันแทน

Kara : นายไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่เลย คาลกับคนอื่นๆอาจจะหลุดรอดเข้ามาได้ ในขณะที่พวกเรากำลังพูดคุยกันอยู่นี่

H’el : และผมก็กำลังจะไปจัดการพวกเขาตอนนี้แหละ แต่ว่าคุณกำลังตกอยู่ในอันตราย แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรเล่า หากผมชนะศึกนี้ ด้วยการกลับไปช่วยเหลือคริปตันได้ โดยที่ผมต้องเสียคุณไป…

“เขาหมายความตามนั้นจริงๆ”

“เขาห่วงใยฉันจริงๆ, เขาเชื่อใจฉัน, เขาต้องการฉันจริงๆ”

“และฉันก็…ก็…ต้องการเขา”

H’el : คุณจะไม่มีวันเชียดใกล้กับ

Kara : ละ…แล้วคุณทำอะไรกับเขา

H’el : ข้าก็แค่มอบของขวัญให้แก่เขา ในสิ่งเดียวกับที่พวกเรากำลังค้นหา

“ข้าส่งเขากลับไปยังบ้านของเขา”

The Flash ถูกวาร์ปมายัง Watch Tower

The Flash : หอ…หอสังเกตการณ์ ….แล้วยังรู้สึกเหมือนกับว่า…ไอ้ของที่อยู่ด้านในมัน… ออกมาอยู่ข้างนอกเลยแฮะ

H’el : ณ ตอนนี้ทั้ง ซุปเปอร์บอย และซุปเปอร์แมนคงจะเตรียมเข้าพร้อมเข้าจู่โจมเราเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว แต่นั่นมันสายไปแล้ว และผมเป็นหนี้คุณ ความกล้าของคุณ และจิตวิญญาณของคุณ

Kara : ฉันก็แค่ปล่อยโอกาสนี้ไปไม่ได้ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้กลับบ้าน

H’el : ตอนนี้มันใกล้จะถึงเวลาแล้ว สะพานแห่งดวงดารา เองก็ใกล้จะเสร็จสิ้นแล้ว

Kara : แล้วถ้ามันใช้การไม่ได้ล่ะ พวกเราจะทำยังไง? ถ้าพวกเราน้อยกลับไปได้ไม่ไกลพอล่ะจะเกิดอะไรขึ้น? แล้วถ้าพวกเราเกิดย้อนกลับไปไกลเกินไปในอดีตละ?

H’el : ถ้ามันเป็นแบบนั้น อนาคตของคริปตันก็ยังจะอยู่ในมือเรา

H’el : มันจะมีเพียงแค่เราสองคน ที่หลงเหลืออยู่เพื่อสร้างสรรค์เรื่องราวอันยิ่งใหญ่ของดาวคริปตันใหม่ เราจะทำมันด้วยกัน

H’el : ผมอยู่ตัวคนเดียวมานานมากแล้ว คาร่า แต่ตอนนี้เมื่อมีคุณอยู่ด้วย… ผมรู้ดีว่าผมจะไม่มีวันตัวคนเดียวอีกเป็นครั้งที่สอง

ณ อีกด้านของจักรวาล

ยานลำหนึ่งกำลังเดินทางอยู่ในห้วงอวกาศ

ลูกเรือ : กัปตันผมจับสัญญาณบางอย่างได้… มันดูไม่น่าเชื่อเลย อยู่ข้างหน้านั่น

ลูกเรือ : มันเป็นอะไรบางอย่าง…ที่ดูเหมือนยาน… ไม่สิ เดี๋ยวนะครับ…

ลูกเรือ : ไม่ มันไม่ใช่ยาน… มันเป็นบางอย่างที่มีการรับรู้… กำลังมุ่งหน้าไปยังระบบจักรวาลโซล

กัปตัน : ถอยหลังเต็มกำลังเลยพลบังคับยาน พาพวกเราออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลย

กัปตัน : ข้ารู้ว่ามันคืออะไร มันไม่สมควรจะปรากฏตัวออกมา พวกเราสู้มันไม่ได้ และหยุดมันไม่ได้เช่นกัน สิ่งเดียวที่เราทำได้นั่นคือ…

กัปตัน : อธิษฐาน ให้แก่พวกคนที่พยายามทำแบบนั้น

The Oracle ตื่นแล้ว แต่ในเล่มหน้ามันคือ Supergirl & H’el ปะทะ Superman & Justice League