Batman and Robin #17 : Life is But a Dream
เรื่องโดย : Peter J. Tomasi
ภาพโดย : Patrick Gleason
วางจำหน่าย : 13 กุมภาพันธ์ 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ภายหลังจากจบเรื่องของ Joker ทุกๆอย่างก็กลับมาสู่ปกติอีกครั้ง แต่ในค่ำคืนนี้เหล่าผู้อาศัยในคฤหาสน์เวนย์จะได้พบกับอะไรบางอย่าง ที่ปากทางเข้า ถ้ำค้างคาว แบทโมบิลวิ่งกลับมายังฐานของมัน โดยมีคู่พ่อลูกที่เพิ่งกลับมาจากภารกิจ ซึ่งทั้งคู่ดูเหน็ดเหนื่อยกับเรื่องแบบนี้เหมือนกัน

Damian : เป็นค่ำคืนที่ยาวนานจริงๆ

Bruce : ฮื่อ

และเมื่อกลับมาถึง Alfred ก็เตรียมอาหารไว้พร้อมรอรับพวกเขาแล้ว ซึ่งไททัสก็แย่งกินคุกกี้

Alfred : กระผมดีใจจริงๆที่มีคนชื่นชอบในรสชาติของคุกกี้ข้าวโอ๊ตที่ทำขึ้นมา

Bruce : พวกเราชื่นชอบอาหารทุกอย่างที่คุณทำนั่นแหละ อัลเฟรด งั่มๆ

Damian : จริงแท้แน่นอนเลย ท่านพ่อ งั่มๆ

สองพ่อลูกเคี้ยวแซนวิสไปเรื่อยๆในขณะที่กำลังจัดการกับชุดของพวกเขา

เมื่อจัดการเสร็จ Bruce ก็เตรียมตัวจะเดินกลับขึ้นไปยัง คฤหาสน์และหยิบแซนวิสอีกชิ้นขึ้นมากิน ส่วนเจ้าหนูของเราก็หยิบรองเท้าของพ่อของเขาขึ้นมาเทียบกับตัวเอง ว่าขนาดและรอยเท้าของเขานั้นยังห่างไกลกับผู้เป็นพ่อแค่ไหน ก่อนที่จะเดินกลับขึ้นไปพร้อมไททัส โดยทั้งสุนัข ทั้งคน ต่างหาวง่วงนอน และพวกเขาก็แยกกันที่กลางทางเดินเพื่อกลับห้องของพวกเขา
Bruce & Damian & Alfred : ราตรีสวัสดิ์
จากนั้นทั้งสามก็เข้านอน

บนเรือดำน้ำที่ดูคุ้นตา
Damian ได้มองออกไปยังด้านอก ที่เต็มไปด้วยซากศพของเหล่าคนที่เขารู้จัก ทั้งศัตรูของเขา หรือแม้แต่มิตรของเขาเองก็ตาม พวกเขาถูกจับถ่วงน้ำจนตายอยู่ด้านนอกนั่น แต่แล้ว Damian อีกคนก็เดินเข้ามา
Damian 2 : ข้าว่าข้าบอกเจ้าแล้วนะว่าอย่ายุ่งกับมัน
Damian : ทำไมเจ้าถึงยังเก็บมันไว้อีก
Damian 2 : ก็เพื่อเตือนสติว่า ท่านพ่อของพวกเราได้แสดงทั้งสองด้านของตัวตนของเขาให้เราได้เห็นยังไงล่ะ เดเมี่ยน และนั่นก็เหมือนกับที่พวกเราแสดงของเราให้เขาเห็น
Damian 2 : และแบทตาแรงนี้ก็เป็นของเขา และจงจดจำไว้ เราเป็นเวนย์ในลำดับแรก และอัลกูลในลำดับถัดมา
ในขณะที่พวกเขาคุยกัน ก็มีอีกศพนึงที่ถูกทิ้งลงมา

และเมื่อ Damian เห็นเข้าก็ต้องตกใจกับศพนั้น
Damian : …ไม่…
Damian 2 : พวกเรายังต้องกลัวอะไรอีก…
Damian 2 : ในเมื่อพวกเขาไม่เหลือสิ่งใดที่จะสอนพวกเราอีกต่อไปแล้ว
Damian : ไม่นะ
Alfred พยายามที่จะร้องขอความช่วยเหลือ แต่เขาก็กำลังจะขาดอากาศหายใจและสำลักน้ำ
Damian : อัลเฟรด!

เดเมี่ยนตื่นขึ้นมากลางดึก เขาแค่ฝันร้ายไปเอง
Damian : แล้วนั่นอะไรน่ะ ชิ นกโรบินเหรอ?
ที่ปลายเตียงของเขา มีนกโรบินตัวหนึ่งเกาะอยู่ และเสื้อผ้าของ Damian ก็เต็มไปคราบเหงื่อไคลจากเหตุการณ์ฝันร้ายเมื่อครู่ นกโรบินได้พยายามบินเข้าหาเขา และเขาก็ได้จับมันไว้
Damian : ได้ตัวแกแล้ว

Damian : อย่ากังวลไปเลย ข้าไม่ได้จะทำอันตรายเจ้า เจ้าอยากจะแสดงอะไรให้ข้าเห็นงั้นเหรอ?
Damian : งั้นไปเลย
Damian ปล่อยนกโรบินให้โผบินออกไป และเขากับไททัสก็ไล่ตามมันไปเรื่อยๆ
Damian : ตามเจ้านกนั่นไปเลยไททัส
Titus : โฮ่ง โฮ่ง
และเมื่อเขามาได้สักระยะก็พบเข้ากับ Alfred และได้ยินเสียงกระดิ่งของพ่อของเขา
Damian : ท่านพ่อสั่นกระดิ่งเรียกเจ้าแหน่ะ อัลเฟรด
Alfred : ไม่หรอก ผมคิดว่าเขาสั่นเรียกคุณนั่นแหละ คุณหนู เดเมี่ยน
Damian : เจ้าหนูอยู่นั่นไง… อย่าปล่อยให้หลุดไปนะ

และนกโรบินตัวนั้นก็นำเข้ามาถึงห้องรับแขก Damian จึงตัดสินใจจะไปต่อคนเดียว
Damian : อยู่ตรงนี้นะ ไททัส
เมื่อเขาก้าวเข้าไปก็พบกองเลือดนองอยู่บนพื้น
ทำให้เกิดความกังวลกับเขาขึ้น
Damian : ท่านพ่อ?
นกโรบินบินออกไปยังหน้าต่างที่แตกออก และที่พื้นยังมีเศษกระจกจากหน้าต่างอยู่ แต่ว่ามันแตกยังไงกัน บนโซฟามีใครบางคนนั่งอยู่ และเสียงกระดิ่งก็มาจากที่นั่นเอง เมื่อ Damian มองออกไปยังโซฟา เขาก็พบกับภาพที่ทำให้เขาต้องช็อก

นั่นคือภาพของพ่อของเขา Bruce Wayne ที่กำลังถูกค้างคาวตัวใหญ่ดูดเลือดอยู่
Bruce : เดเมี่ยน… ลูกจะไม่มากับพ่อเหรอ?
Damian : อ๊ากกกกก
Damian ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาฝันร้ายซ้อนฝันร้าย หรือนี่จะเป็นฝันที่บ่งบอกถึงลางร้ายต่อพ่อของเขากันแน่

อีกด้านนึง
??? : คุณคิดยังกับมันล่ะ อัลเฟรด
Alfred : มันช่างสวยงามมากครับท่าน คุณท่าน โธมัส คุณจะให้ผมไปจัดการห่อมันให้คุณมั้ยครับ
Thomas : นี่คุณกำลังสงสัยในทักษะการห่อของขวัญของผมหรือไงกัน อัลเฟรด
Alfred : แน่นอนครับท่าน ว่าผมไม่มีทางสงสัยในความสามารถด้านการแพทย์ของท่านแน่นอน แต่ว่าสำหรับทักษะด้านการห่อนั้น ผมเกรงว่าท่านจะไม่มีมันเลยนี่สิ
Thomas : เอาล่ะงั้น ก็ฝากคุณช่วยเหลือผมซะหน่อยละกันนะ คุณ เพนนีเวิร์ธ
Alfred : การช่วยเหลือท่าน คือหน้าที่ของกระผมอยู่แล้วครับท่าน
Matha : นี่คุณกำลังทำให้ฉันประหลาดใจนะ คุณเวนย์
Thomas : ก็ผมเชื่อว่านั่นแหละคือหน้าที่ของผม ถึงแม้จะผ่านไปอีก 50 ปีก็ตาม หรือไม่ใช่ล่ะครับ คุณนายเวนย์
Bruce : พวกเรายังไม่ไปกันอีกเหรอครับพ่อ
Matha : แล้วดูเหมือนว่าพวกเราต้องการผู้ช่วยตัวเล็กๆสักคน มาจัดการใส่สร้อยเส้นนี้ให้ฉันนะคะ
Bruce : …มันดูแน่นพอดีเกินไปมั้ยครับ….
Thomas : ทำได้ดีมากเลย บรู๊ซ มือของลูกน่ะมั่นคงกว่าพ่อนะ
และ Alfred ก็มองดูภาพอันแสนอบอุ่นนั้นภาพช่องประตูของห้องครัว ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงบางอย่างที่ดังอยู่ด้านล่าง เขาเดินไปยังตู้เย็น และเมื่อเปิดมันออกมาก็มีค้างคาวจำนวนมากบินออกมา มันกลายเป็นทางเชื่อมลงไปยังถ้ำค้างคาว
Alfred : คุณหนู บรู๊ซ… คุณหนู เดเมี่ยน พวกคุณต้องการผู้ช่วยสักหน่อยมั้ยครับ?

Alfred ได้พบกับ Joker ที่กำลังเล่นงานเหล่า Bat Family
Joker : เข้ามาร่วมวงเอ็นจอยกับฉันมั้ยเพ็นนีเวิร์ธ นี่มันสนุกมากเลยนะจ๊ะ
Alfred : พอแค่นั้นแหละ เจ้าตัวตลก
Alfred โมโหแล้ว เขาหยิบลูกซองขึ้นมาเล็งหน้ามันทันที
Joker : ฉันหยุดก็ได้… แต่ฉันจะหยุดมันไว้ที่ระหว่างตาของแกละกันนะจ๊ะ
Alfred : หยุดไอ้รอยยิ้มโง่ๆ บ้าๆ บอๆ ของแกนั่นด้วย โจ๊กเกอร์
Joker : เรื่องสิ นายก็มาทำให้ฉันหยุดเองสิ

เมื่อเขาขอมา Alfred จัดให้
Alfred : ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง
สิ้นเสียง Alfred ระเบิดลูกซองเต็ม 2 ลำกล้องเข้าใส่มันทันที

และมันระเบิดหัวพี่ Joe ของเราจนหายไปทั้งหัว ส่วนพี่ Alfred ของเราก็ชิวๆ
Alfred : ฉันบอกแกแล้วว่าให้พอแค่นั้น
แต่นั่นก็แน่นอนว่าเป็นฝันของ Alfred เขาตื่นขึ้นมาเดี๋ยวความตกใจกับสิ่งที่ทำลงไป แต่เมื่อเขาตั้งสติได้ เขาก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่สามารถช่วยเหลือเหล่าครอบครัวของเขาได้สำเร็จ

และสุดท้าย
ภายหลังจากเสียงปืน ไข่มุกเปื้อนเลือดได้ตกลงมาในท่อ โดยมี Bruce ยืนมองอยู่ มันคือเรื่องราวที่ฝังอยู่ในใจของเขามานาน และ Damian ก็ได้นำ 1 ในนั้นมามอบให้เขาไม่นานมานี้ และเมื่อเขามองลงไปที่น้ำด้านล่าง ก็พบกับเงาของคน 2 คน พ่อและแม่ชองเขา จากนั้นเขาก็เปิดกล่องออกมา เป็นบัตรเข้าชม หน้ากากโซโลในวันนั้น และนำมันมาพับเป็นเรือก่อนจะลอยมันออกไป
Thomas : ลูกจะทำแค่สร้างเรือ แล้วหวังว่าความมืดจะจมลงไปกับมันไม่ได้หรอกนะลูกรัก
Bruce : ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ ในเมื่อมันเป็นเรือของผม
แต่แล้วคลื่นน้ำระลอกใหญ่ก็ซัดมาหาเขา
Thomas : ถ้างั้นพ่อก็หวังว่าทักษะการว่ายน้ำของลูกจะแข็งเหมือนเดิมนะ บรู๊ซ

คลื่นน้ำซัดมาอย่างรุนแรง และภายในน้ำยังสะท้อนภาพของ Damian และ Jason Todd หรือนี่จะเป็นการบอกใบ้ให้เราทราบก่อน และเรือที่ Bruce พับก็กลับออกมาและพาตัว Bruce ขึ้นไป แต่ไม่ใช่สำหรับ พ่อและแม่ของเขา
Bruce : ไม่นะ คุณพ่อ
Matha : บรู๊ซ แสงสว่างนั่น มันช่างเจิดจ้าเหลือเกิน
Bruce : คุณแม่ จับมือผมไว้ อย่าปล่อย….
สายเกินไป แม่ของเขาถูกดึงเข้าไปใน สัญญาณไฟค้างคาว
Bruce : ม่ายยยยยยยยยยยย
และเขาก็ทะลุสัญญาณไฟออกมา พบกับเหล่าศัตรูจำนวนมากของเขา
Nobody : จัดการเจ้าค้างคาว
Penguin : จัดการเจ้าค้างคาว
Ivy : จัดการเจ้าค้างคาว

Bruce : ออกไปให้ห่างๆเรือของฉัน พวกแกกำลังจะจมมัน
Bruce : ฉันไม่ต้องการพวกแกแม้แต่คนเดียว
Bruce : ได้ยินที่ฉันพูดมั้ย
Bruce : ปล่อยให้ฉันได้อยู่คนเดียว
เรือลำนั้นได้ถูกปลาวาฬสีขาวเขียวคาบไป และปล่อยให้เขาตกลงสู่ท้องทะเล ท่ามกลางเสียงหัวเราะอันคุ้นหู

เขาจมลงสู่ทะเล แต่แล้วก็มีมือข้างหนึ่งจุ่มลงและหมายจะให้เขาจับมันไว้ ถุงมืออันคุ้นตา เสียงหัวเราะค่อยๆจางหายไป และปรากฏภาพใบหน้าของบุคคลที่เขารักและเป็นห่วงที่สุดในตอนนี้ บุคคลที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเขาไว้ คนที่ช่วยผลักดันให้เขาเดินหน้าต่อไป และช่วยเหลือเขาในตอนที่เขาต้องการ Bruce ไม่ต้องคิดการใดๆ เอื้อมมือของตนออกไปขว้ามือข้างนั้นไว้ในทันที แล้วเขาก็ตื่นขึ้นมาจากความฝัน พร้อมพูดชื่อๆหนึ่งที่เขาคิดถึงในตอนนี้
Bruce : เดเมี่ยน

Bruce ลุกขึ้นและเดินไปยังห้องของลูกชาย และดึงผ้าห่มของเขาขึ้นมา ก่อนจะลูบหัวอย่างอ่อนโยนด้วยความรักอันเต็มเปี่ยมของผู้เป็นพ่อ ก่อนที่จะจากไป และ Damian ก็ยิ้มออกมาดูเหมือนนั่นจะทำให้เจ้าหนูของเราเริ่มมีฝันดีกับเขาบ้าง

ค่ำคืนถัดมา Batman และ Robin ได้ออกปฏิบัติการอีกครั้ง พวกเขาตรงเข้าไปเล่นงานพวกเหล่าร้ายเหมือนเช่นเคย
Bruce : เป็นค่ำคืนที่สาหัสอีกคืนนึงสินะ และเสร็จซะที
Damian : หึหึ นั่นก็สนุกไม่ใช่หรือไงกันท่านพ่อ
หลังเสร็จกิจ ในช่วงอรุณรุ่ง ขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะขึ้นเพื่อเริ่มวันใหม่อันสดใสของ Gotham ทั้งคู่ขึ้นมาอยู่ด้านบนของโบสถ์ Damian พักผ่อน ดื่มน้ำ และกินขนม ก่อนจะถอดหน้ากากเพื่อรับชมภาพพระอาทิตย์ยามเช้า

Bruce : ลูกรู้ใช่มั้ยว่านี่เองก็เป็นความฝันน่ะ
Damian : แน่นอน ท่านพ่อ และข้าขอบอกว่าข้าล่ะไม่อยากจะตื่นจากฝันนี้เลยจริงๆ
สองพ่อลูกชื่นชมยามเช้าด้วยกัน ไม่ว่ามันจะใช่ความฝันหรือไม่แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขกับช่วงเวลานี้ ถึงแม้ว่าสิ่งที่จะเกิดหลังจากนี้จะเป็นความขมขื่นเพียงใดก็ตามที

เล่มต่อไป

Batman & Robin Annual #1

เมื่อ Damian คิดการใหญ่

ในเล่มนี้ในส่วนของ Alfred คงจะไม่ต้องพูดถึง เพราะค่อนข้างชัดเจนว่าเขาเป็นผู้ที่คอยดูแลครอบครัวนี้ และเขาจะต้องปกป้องรักษามันไว้ ซึ่งในตอนท้ายเขาทำมันได้สำเร็จ เขาสามารถปกป้องครอบครัวที่รักไว้ได้ แต่ส่วนของ Damian นั้นค่อนข้างจะเป็นฝันร้ายเกี่ยวกับตัวเขาเอง หรือแม้แต่พ่อของเขา ซึ่งดูเหมือนจะเป็นนิมิตบางอย่าง

และในส่วนของ Bruce นั้น จากที่ผมตีความจะเกี่ยวกับครอบครัวของเขาเช่นกัน นั่นคือเรือที่เขาพับขึ้นมาก็คือครอบครัวของเขา Bat-Family ที่จะช่วยดึงเขาให้พ้นจากความมืด และเขาจะปกป้องมัน ให้อยู่รอด จากเหล่าวายร้าย หรือใครก็ตาม แต่เพียงคนเดียวเขาทำไม่ได้ และในท้ายที่สุด ก็ได้รับความช่วยเหลือจากลูกชายที่่ช่วยดึงเขาขึ้นมา ผลักดันให้เขาได้เดินหน้าต่อไป

* สำหรับคนที่คิดว่า Joker หายไป ลองดูหน้าตาพี่วาฬนะครับ

เผยแพร่ครั้งแรกที่ : Bank-Comics For Fun